Overdenking
Vlucht Uit
de ta/gi
22e Ouddorpse
Strandloop
uit de
Heilige Schrift
'Kathedraal van de stilte' en Strandstoel
vormen kunst op Ouddorpse rotondes
Misha Vijfhuizen exposeert v/d Kamp tijdens Diekdagen
VERVOLGVERHAAL
Strandstoel
Hij moest door Samaria
gaan...
OnCHIDEEVeRZOKGING
HUIt> PRSPAREREN
WODKA-GEHEIM
SLIJKGEU2EN
TOP-POP
VOCHTIG 8ED
•3fa.icfa.-^rilogie - d.«
De kunslenares Juul Konekaas en Almar Oosteriand van de f-emeente Goedereede bij hel kunstwerk
'Kuthedraal van de antte
OUDDORP - Vorige week werd in
Ouddorp niet alleen het kunstwerk op
de rotonde bij de Klepperstee onthuld.
De twee andere kunstwerken die ook
bij het project 'Kunst op de rotonde'
behoefden geen officiële onthulling,
wel trokken de genodigden per bus
langs de verschillende kunstwerken en
lieten zich voorlichten door de kunste
naars.
Tekst en foto's: Adri van der Laan
'Kathedraal van de stilte' is de titel van het
kunstwerk op één van de rotondes in de
Vrijheidsweg. De vormgever hiervan is Juul
Korlckaas. Zij houdt zieh bezig met ruimte
lijke vormgeving en met het schilderen van
grote doeken en taal. Zij heeft al bij verschil
lende gebouwen grotere en kleinere kunst
werken gerealiseerd. "In Zeeland staat een
waterobject in roesivrijstaal bij Zeelandia,
ook heb ik daar de groenomgeving ontwor
pen. Bij Waterschap Drenthe komt een grote
bladcrfontein die in september zal worden
geplaatst".
Kortekaas gaat er vanuit dat "kunstwerken
niet autonoom zijn, maar in de omgeving
moeten opgaan". Zij heeft dit ook trachten
de bereiken met de 'Kathedraal van de stilte'
op de rotonde. De 'kathedraal' wordt uitge
beeld door een aantal roestvrijstalen buizen.
"Het kathedraaltje straat met de dageraad en
de weersomstandigheden mee, telkens een
verandering van lichtval en schaduw waar
door de beleving steeds anders is en wordt
opgenomen in de omgeving", aldus Juul
Kortekaas uit Middelburg.
"Een leuke uitdaging", zo vond kunstenares
Jackie Bouw uit Den Haag, de opdracht voor
het maken van een aantal ideeën voor 'kunst
op de rotonde'. Uiteindelijk werd er gekozen
voor De Strandstoel, die nu sinds enige tijd
op een rotonde aan de Vrijheidsweg prijkt.
Zij noemt de strandstoel een "metafoor voor
'hé hé eindelijk relaxed onderuit' recreëren
bij zee en strand in rust. De bal die op de
strandstoel ligt daagt uit tot spel en plezier.
Mijn intentie om het object op een 'duin'
neer te zetten is om te verwijzen naar de
omliggende natuur". De strandstoel is geheel
in metaal uitgevoerd.
.Uu kie Biniw rust o/> luutr Strandstoel op een rotonde in de Vrijheidsweg.
MIDDELHARNIS - Dirkslands kunstenaar Misha Vijfhuizen is uitgenodigd te expo.seren tij
dens de Diekdagen in het atelier bij v/d Kamp op de Westdijk 8 te Middelharnis. Dit jaar zijn
er weer twee totaal verschillende .stijlen exposities te zien.
De eerste expositie is vrijdag 21 juli van 13.00uur tot 20.00uur en zaterdag 22 juli van 1 S.OOuur
tot 16.00 uur met als titel "Emotional-tie-people". Hier word de definitie van emotionele bin
ding weergeven, daarbij zijn er andere werken met andere thema's te zien.
De tweede expositie "impulse to Q-bism" is vrijdag 28 juli van 13.00 tot 20.00 uuren zater
dag 29 juli van 1.3.00 tot 16.00 uur. Hier zijn hoofdzakelijk kubistische schilderijen te zien
of werken met geometrische vormen te bewonderen. Het bijzondere aan deze expositie is dat
deze schilderstijl niet vaak te zien is op Flakkee.
Verder zijn er op beide expositie's bekendere werken te zien, zoals het genomineerde schil
derij "Waiting Like a Stone" en "Orange me". De kunstenaar is zelf aanwezig en toegang is
gratis (ingang atelier via winkel).
OUDDORP - Dit Jaar wordt voor de
twee en twintigste keer de Ouddorpse
Strandloop georganiseerd. Door de
jaren heen groeit het aantal toeschou
wers en deelnemers fors.
De strandloop is een hardloopwedstrijd die
wordt georganiseerd door de Ouddorpse
Reddingsbrigade en M.S.V. AV-Flakkee.
Alle opbrengsten komen dan ook ten gunste
van deze twee actieve vrijwilligers organi
saties. Het parcours loopt gedeeltelijk over
de verharde duinpaden door het prachtige
natuurgebied De Kwade Hoek en door het
mulle zand van het Ouddorpse strand.
Er zijn diverse categorieën: jeugd t/m 9 jr
- 500 m., jeugd van 10 t/m 15 jr. 1.000 m.,
prestatieloop voor dames en heren alle leef
tijden 4,5 of 10 KM en KNAU-wedstrijdloop
dames/heren vanaf A-junioren 10 km. De
start voor de jeugd is recht voor strandpavil
joen De Zeester op het strand en deze is om
18.30 (500 m.) en 18.40 (1.000 m.) uur. De
start voor alle andere categorieën is vanaf het
kleine parkeerplaatsje boven bij strandpavil
joen De Zeester om 19.30 uur. Inschrijven
kunt u op De Zeester zelf vanaf 17.00 tot een
half uur voor de start, daarna stoppen we echt
met inschrijven! Het inschrijfgeld bedraagt
voor de jeugd: 2,-, 4,5 km: 3,-, 10 km:
5,- en KNAU wedstrijd is 5,-.
Als u zelf niet getraind heeft kunt u natuur
lijk wel deze sportievelingen aanmoedigen
vanaf het strand of lekker met een bakkie het
strandpaviljoen.
Het is na al deze jaren steeds meer een gezel
lige happening geworden. Na de wedstrijden
is er ook een grote verloting met prachtige
spullen die geleverd zijn door diverse spon
sors. De organisaties wilde dan ook alle
sponsors bedanken. Want zonder hun steun
zou dit mooie evenement niet mogelijk zijn.
U kunt de sponsors herkennen op de vlaggen
en borden bij start/finish en op de poster. Via
de speaker die verslag doet van de wedstrijd
worden ook een aantal sponsors vermeld. We
zien u, hardloper of toeschouwer, graag op
vrijdag 11 augustus op het Noordzee strand
in Ouddorp. Indien u met de bus komt, neem
dan lijn 104 en stop bij de halte Groene Wei-
"Als dan de Heere verstond, dat
de Farizeeën gehoord hadden dat
Jezus meer discipelen maakte en
doopte dan Johannes zo ver
liet Hij Jiidea en ging wederom
naar Galilea. En Hij moest door
Samaria gaan
Johannes 4:1-4
Het is nog niet zo lang geleden dat de Heere
Jezus begonnen is met Zijn publieke predi-
karbeid. Hij heeft Zijn discipelen tot Zich
geroepen en is nu in Jeruzalem en in de ste
den van Judea. Daar predikt Hij het Konink
rijk van Zijn Vader en roept Hij tot bekering
en geloof. Het maakt indruk bij Zijn hoor
ders. Ze erkennen dat Hij met meer gezag
spreekt dan de Schriftgeleerden. De scharen
omzetten zich over Zijn leer.
De leidslieden van het volk zijn echter niet
ingenomen met Zijn optreden. Ze ergeren
zich aan Hem. Zojuist is de ene profeet uit
hun oiTigeving vertrokken, Johannes de
Doper, die zoveel discipelen maakte, of er
dient zich een Ander aan. En deze laatste
maakt het nog erger dan de eerste. Hij doopt
ook. Nou ja. Hij Zelf dan wel niet, maar dan
toch wel Zijn discipelen. Nu zijn er dus al
twee dopers, denken ze daar in Jeruzalem.
Ja, en deze Jezus van Nazaret krijgt zelfs nog
meer aanhang dan Johannes... Ergernis, aan
stoot dus.
Wat werkt het uit bij deze mensen? Brengen
ze hun ergernis bij de Heere? Omdat ze aan
voelen dat het toch de waarheid is wat zowel
Johannes als de Heere Jezus verkondigen?
Vallen ze, ondanks de weerstand die ze in
hun harten voelen, toch voor het woord, het
scherpe woord, dat zowel Johannes de Doper
als de Heere Jezus brengen? Is het hun gebed
dat de Heere hun harde hart wil verbreken?
En dat Hij hen van hun voetstuk wil afha
len? Omdat ze moeten erkennen dat hun hart
gericht is op zelfhandhaving, op eigendunk
en op eigengerechtigheid?
Het antwoord is: nee! Deze Farizeeën komen
tegen de waarheid in verzet. Ze volharden
in hun verzet. Moedwillig! Johannes en de
Heere Jezus komen hun te na. Daarom bruist
de vijandschap op. Daarom is hun hart met
jaloezie en haat vervuld.
De leidslieden tonen in hun reactie dat ze
Hem niet nodig hebben. Ze behoeven geen
Zaligmaker. Waarom niet? Omdat ze geen
zondaar zijn. Omdat ze geen zondaar voor
God willen zijn. O. ze gebruiken er allerlei
andere argumenten voor. Aangaande Johan
nes en de discipelen. Maar ten diepste is het
dat ze niet voor God en Zijn Gezalfde willen
buigen.
Wat zien we dan gebeuren? Dan onttrekt de
Heere Jezus Zich aan hen. Dan gaat Hij weg.
Hij verlaat Judea en slaat de weg naar Gali
lea in. Wat een oordeel, als Christus weggaat.
Want dan neemt Hij alles mee. Zijn Woord,
Zijn Geest, Zijn zegen, de roepstem om zich
te bekeren. Hij neemt het allemaal mee.
Zou het kunnen dat zoiets nog gebeurde? Ver
gis u niet. Wie zich tegen de Heere en Zijn
Woord verzet, neemt dat risico op zich. Dan
komt er een verharding in de ziel. En dan
moet er wel een dubbel wonder gebeuren wil
die weerstand nog doorbroken worden.
Wat lezen we dan verder? En Hij moest door
Samaria gaan... De weg van de Heere Jezus
gaat nu door het land van de Samaritanen.
Dat volk met de min of meer heidense gods
dienst. Hen zoekt Hij op. Waarom? Het moet.
Van Wie? Van Zijn Vader. Die wijst Hem de
weg. Want daar in het land van de Samarita
nen is een vrouw die toegebracht moet wor
den. "Mijn Zoon, naar Samaria! V moet daar
zalig gaan maken wat verloren is. U moet
daar heen voor die ene Samaritaanse en via
haar voor anderen! Want Ik heb hen van eeu
wigheid lief. Het is nu Mijn tijd om ze te gaan
trekken!"
Nu stuit ik op dingen, die ik niet verklaren
kan. Waar ik het ook zomaar niet mee eens
ben. Want dan zie ik daar in Jeruzalem een
groep keurige mannen. Voorbeeldig in hun
gedrag. Een voorbeeld voor heel het volk.
Wat zijn ze ernstig! Wat kunnen ze bidden!
Wat doen ze hun plichten! Wat een diepe,
wijze woorden komen er uit hun mond! Ze
lezen de hele dag in de heilige Schriften! En
ze zijn zo keurig gekleed... Maar de Heere
zegt: "Ga weg vandaar. Mijn Zoon. Want ze
hebben genoeg aan hun vroomheid. Ze kun
nen het stellen met hun eigen prestaties en
hun deugden. Ze hebben U en Uw werk niet
nodig. Er is alleen maar ergernis en aanstoot!
Zij willen geen zondaren zijn. U kunt aan hen
niets kwijt. Daarom: vertrek uit Juda en Jeru
zalem."
En dan zie ik in de stad Sichar een Samari
taanse. Een vrouw die inmiddels haar zesde
man heeft. Een vrouw van slechte reputa
tie. Een zondares. Die ook uit zichzelf naar
Christus niet vraagt. Maar de Heere zegt tot
Zijn Zoon op aarde; "Daar moet U heen.
Mijn Zoon. U moet door Samaria gaan. Kies
de weg daarheen, op doorreis naar Galilea.
Ik heb veel volk in de stad Sichar. Ze moeten
allemaal worden toegebracht. Die vrouw, die
slechte vrouw, allereerst!"
Voor de toepassing kan ik volstaan met een
woord van de Heere Jezus Zelf: "De Zoon
des mensen is gekomen om te zoeken en zalig
te maken dat verloren is. Bent u zo'n verlo
ren zondaar?
J.IVI.J. Kieviet, Rotterdam
de. Met de auto volgt u de borden 'stranden'
en gaat u niet linksaf de Vrijheidsweg op,
maar direct het eerste grote parkeerplaats
en loopt u via de duinpaden naar De Zee
ster. Voor meer informatie kunt u bellen naar
VVV Ouddorp 0187-681789.
Onlang kreeg ik een orchidee. De plant is nu
uitgebloeid, hoe moet ik hem verder verzor
gen?
Antwoord: Een uitgebloeide tak kunt u
boven een oog afsnijden. Indien uw orchidee
in goede conditie verkeert, nooit in de zon
staat, op kamertemperatuur blijft en eens per
maand een beetje mest krijgt, kan ze na vijf
a zes maanden opnieuw bloeien. Als u een
orchidee langere tijd in leven wilt houden,
mag u haar beslist NIET zonder meer in een
willekeurige potgrond zetten. Met bloemis
tenaarde en mest richt u niets uit, want het
slecht ontwikkelde wortelgestel van de orchi
deeën kan zelf niet het benodigde voedsel uit
de grond opnemen en heeft ook een uitge
kiende ondergrond nodig. Het kweken ervan
geschiedt met bijbehorende schimmels, die
eerst het zaad en later de opgroeiende plant
haar voedsel moeten verschaffen. Vroeger
werden er speciaal uitgezochte boomwortels
in de bloempot gedaan om zo'n schimmel op
te laten gedijen. Daarna ging men het voor
deliger sphagnum (veenmos) er voor gebrui
ken, maar dat is vaak verontreinigd. Indien de
oorspronkelijke vulling van de allereerste pot
verloren ging, kunt u beter bij een bloemist
of orchideeënkweker een geschikt mengsel
halen. De plant met kluit en al overbrengen
in een iets grotere bloempot is natuurlijk 't
beste, dan is er slechts een kleine aanvulling
rondom nodig en laat u de onmisbare schim-
mei ongerept op haar plaats. Bezit u een
volwassen sympodiale orchidee (dat zijn die
met een meestal bovengrondse wortelstok,
die aan één zijde een scheut maakt en aan de
andere zijde afsterft), dan kunt u tijdens het
verpotten de achterste schijnknol afsnijden
en die op een bakje met wat vochtig mos leg
gen. Daar ontwikkelen zich jonge loten uit,
die u zelf zou kunnen opkweken. Maak dan
éérst een goede studie van de vermeerdering
en de verzorging want eenvoudig is dit niet.
Hoe moet ik de vacht van een geslacht konijn
behandelen om hem te kunnen bewaren?
Antwoord: Als u de huid goed wilt prepare
ren, dan zal die bij het villen niet beschadigd
mogen worden. Is dat gelukt, dan maakt u
een kooksel, bestaande uit 120 gram zout en
125 gram aluin opgelost in twee liter kokend
water. Als dit koud geworden is, giet u er zeer
voorzichtig (en (liefst druppelsgewijs) een
scheutje verdund zwavelzuur bij. Dat kan de
drogist voor u gereedmaken. Pas op met dat
zuur, steeds een heel klein beetje van dat ver
dunde zwavelzuur in veel water doen en nooit
andersom! Geen kinderen en huisdieren in de
nabijheid laten en oppassen voor .spatten op
uw huid, uw kleding en het meubilair! U kunt
twee vellen tegelijk in deze oplossing leggen
en die moeten er 24 uur in blijven. Span de
vellen daarna op een houten latwerk of werk
bank en schaaf alle vet- en vleesresten eraf.
Vervolgens kunnen de huiden buiten in de
wind of een niet te warme plaats binnen wor
den gedroogd. Als ze te warm hangen, kun
nen ze te hard worden. Zodra de huid aan de
binnenkant flinke lichte plekken krijgt, moet
u talkpoeder over de drogende vacht strooien
en de huid met die zijde over de ronde rand
van een tafelblad of aanrecht heen en weer
trekken. Herhaal dat tot de huid helemaal
droog en soepel is. Blijft een vacht te hard en
stijf naar uw zin, dan kunt u die ook enigs
zins invetten met blanke vaseline. Gebruik er
geen bijenwas of dierlijke vetten voor, want
die blijven op de duur niet reukloos.
LANGSTE PLAATSNAAM
Ik weet wel dat een dorp in "Wales de langste
plaatsnaam ter wereld bezit, maar wat is de
langste in ons land? Ik dacht Gasselternije-
veenstermond.
Antwoord: De langste plaatsnaam in ons
land luidt officieel: Hendrik-Ido-Oosten-
dam-Groot- en Klein-Sandelingen-Schild-
mans-Kinderen-Ambacht. Dat is in het
spraakgebruik en voor het briefverkeer om
begrijpelijke redenen afgekort tot Hendrik
Ido Ambacht. Omdat de volledige naam
67 letters telt, tegen Llanfairpwllgwyngyll-
gogerychwyrndrobwlUandysiliogogogoch in
Wales slechts 58, zouden we gerust mogen
stellen, dat wij in Nederland de langste plaats
naam ter wereld bezitten. Maar die volledige
naam is (gelukkig voor de inwoners, de post
en de schoolkinderen die aardrijkskundeles
krijgen) niet zo voluit op de landkaarten en
de wegwijzers vermeld. En een station heeft
deze gemeente helemaal niet.
Hoe krijgen de Russen hun wodka zo reukloos
en zo neutraal van smaak? Dranken hebben
toch allemaal een zekere smaak en/of reuk?
Antwoord: Russische en ook Poolse wodka
wordt gedestilleerd uit granen of uit aardap
pelen. Het percentage alcohol wordt gebracht
op ongeveer 45%. Om de bijsmaak van de
aardappelen weg te nemen, ging men de
drank filtreren door gestampte houtskool.
Dat maakte de wodka (dat eigenlijk 'water
tje' betekent) zowel reukloos als smaakloos.
Daardoor is het verraderlijk drinken
In een boek kwam ik de term 'slijkgeuzen'
tegen. Ik heb wel eens gehoord van water
geuzen en bosgeuzen, maar wat zijn nu slijk
geuzen
Antwoord: Niet een soort verzetstrijders
uit de tachtigjarige oorlog, die de vijand in
de modder bevochten, zoals u in uw brief
veronderstelt. Het was omstreeks 1615 de
scheldnaam voor Gomaristen, ofwel contra
remonstranten, die moeite hadden met de
preken van hun tegenstanders, de Arminia-
nen of Remonstranten. Als er in de stad geen
predikant te vinden was die de mening van
de Leidse prof. Franciscus Gomarus was toe
gedaan, weken ze uit naar het platteland om
daar, in een dorpskerk of in een boerenschuur
een prediking van een contra-remonstrantse
voorganger aan te horen.
Waarom hebben ze een gulden van weleer
de bijnaam 'popgegeven: Is dat woord net
zelfde als de 'pop'van diepop-muziek?
Antwoord: Bij de popmuziek komt de pop
van populair. De bijnaam van de gulden is
vele eeuwen ouder. Munten kregen in de
volksmond altijd al bijnamen. De eerste
(goud)gulden, die omstreeks 1250 te Flo
rence werd geslagen, droeg een bioen met
omschrift FLORENTIA en werd 'gouden
bloem' genoemd. Dat woord Florentia is
spoedig verbasterd tot Florijn. Daarvan bleef
de afkorting Fl. en later f over. Zilveren gul
dens met beeldenaar van Karel V kregen de
bijnaam Carolusguldens. Toen de Nederlan
den zich hadden vrijgevochten van Spanje,
ging de Republiek de gulden gebruiken en
omdat we toen geen koning of keizer had
den, werd daar de Griekse godin Pallas op
afgebeeld. Het volk zag er een soort Neder
landse Maagd in en vanwege de vrouwenfi
guur kwam de aanduiding 'pop' in zwang.
Wat te doen, als zelfs 's zomers het bed klam
of vochtig wordt?
Antwoord: Dat komt vaak door het achter
blijven van transpiratievocht en ook wel
eens door de vochtige lucht als u ventileert
bij regen. Laat de elektrische deken 's zomers
maar in bed liggen en met een tijdklok enkele
uren in de ochtend en in de avond op de laag
ste stand uw beddengoed drogen. Dat helpt
spit en reumatische klachten te voorkomen.
-89-
Het duurde bijna een maand, voordat ze het berg
achtige gebied achter zich lieten en in een met bomen
begroeide laagvlakte uitkwamen.
"Nu wordt het uitkijken. Hier is het bewoond en er
zijn soldaten die regelmatig oefenen. Het kan dus zijn
dat er hier of daar een tijdelijk kampement is opge
slagen. En het zal een wonder zijn, als men niet van
onze aanwezigheid in de bergen op de hoogte was.
We hebben immers rook gezien; een bewijs dat men
ons achterna zit. Wat er ook gebeurt, één ding moet
volkoinen zeker zijn en dat is dat wij ongezien blij
ven.'
Flora en fauna veranderden. Ze zagen weer regelmatig
soorten vogels die in de buurt van water voorkomen.
Vooral de planten gaven een duidelijk beeld van het
gebied dat waarschijnlijk veel onder water kwam te
staan. Russen, kattestaarten. lissen en talloze andere
soorten vertelden hun, dat ze op een terrein waren
dat onmiskenbaar invloed ondervond van de Lena.
Deze veronderstelling bleek juist te zijn; het was een
laagvlakte in het ruige, bergachtige land, dat Borka
bewust had uitgekozen om door te trekken, daar een
confrontatie met mensen bijna uitgesloten zou zijn.
Toen was er de rivier. Breed en machtig stroomde hij
naar het noorden. Aan de overkant van de rivier lagen
bossen en op de achtergrond bergen, vaag zichtbaar,
maar tegen de hemel geprojecteerd.
Hoewel ze alle moeite hadden gedaan mensen te ont
wijken, was het nu de vraag, hoe over die brede rivier
te komen, zonder hulp van inensen?
'Indien we geen soldaten tegen het lijf lopen, komt
dat wel goed', beweerde Borka. 'We gaan naar het
noorden, daar wonen vissers die ons over zullen zet
ten."
'Zijn die betrouwbaar?'
'Ja.'
De oever was ruw en met stenen bedekt. Soms lagen
er rotsen die tot in de stroom reikten en moesten ze
een grote omweg maken.
Vooral Njoera had het erg moeilijk. De tijd dat haar
kind zou worden geboren was niet ver meer. En hoe
wel niemand daar een woord over sprak, begrepen
ze allen, dat deze gebeurtenis tijdens hun vlucht zou
plaatsvinden. Maar gedurende de tijd dat ze samen
optrokken, was de onderlinge band nog hechter
geworden dan die al was. En allen leefden met het
vrouwtje mee, dat zich tot op dat moment zo kra
nig had gedragen, hoewel de vlucht erg zwaar voor
haar was geweest. Men liet haar zoveel mogelijk te
paard zitten en ontzagen haar in alles. Indien niet
haar leven in de taiga haar gehard had, zou ze deze
barre vlucht nooit overleefd hebben.
Vooral Valeria, die als vrouw het beste aanvoelde hoe
het met Njoera gesteld was. maakte zich de meeste
zorgen, daar ze vermoedde dat de geboorte spoedi
ger zou plaatsvinden dan men verwachtte. Ze hadden
hun rustplaats voor die avond opgezocht. Het was
vlak aan de oever van de Lena op een met berken
begroeid terrein. De paarden hadden gedronken en
liepen nu tussen de bomen, en aten het geurige gras
en de kruiden die er ruimschoots groeiden.
Die avond trokken er grote groepen ganzen over, wat
Borka de woorden; 'De winter komt' ontlokte.
Ze keken hem aan; dit was iets waaraan niemand
wilde geloven. De winter komt! Lang genoeg had
den ze in de taiga geleefd om dit te begrijpen. Maar
dit begrip was naar de achtergrond geschoven in een
soort wanhoop en zelfbedrog.
'Morgen gaan wij de nvier over', zei Borka alsof het
de gewoonste zaak van de wereld was.
'Morgen?'
'Ja, morgen.'
Ze keken hem verbaasd aan. Hoe kwam Borka erbij
dat te zeggen?
De man glimlachte en onthulde: 'Ik ben hier goed
bekend maar vond het beter niets te zeggen. Een paar
werst verderop wonen vrienden van mij, vissers die
ons over zullen zetten.'
Terwijl de mensen in het kamp zalen, vertrok Borka
om de omgeving te verkennen. De kleine nederzetting
aan de Lena, waar hij altijd de rivier overstak, zou
nu weleens vol soldaten kunnen zitten, daar volgens
hem nu toch wel in heel Siberië bekend moest zijn dat
er een stel vluchtelingen op weg was naar het oosten,
die ergens de Lena zouden willen oversteken.
Als ik over vier uur niet terug ben, vergeet dan maar
dat er nog hoop bestaat op een verdere vlucht. Mis
schien liggen er soldaten rond de hutten van die
vissers op wacht. Ik zal voorzichtig zijn.' Met die
woorden vertrok hij, de vijf mensen in grote span
ning achteriatend.
Borka sloop heel voorzichtig, zoveel mogelijk gebruik
makend van bomen en struiken die hem aan het oog
van eventuele wachtposten zouden onttrekken.
Zelf zorgde hij ervoor ieder stukje taiga te bezien of
er soms mensen verborgen zaten. Maar niets wees op
onraad en hij was al vlak bij het dorp toen hij werd
opgemerkt. Niet door soldaten, maar een stel nijdige
honden kwam luid blaffend op hem af. Met de groot
ste moeite wist hij de woedende beesten van zich af
te houden.
Er kwamen twee jongens aanhollen die de honden
tot de orde riepen. Eén van de dieren kreeg daarbij
een geweldige trap zodat hij jankend naar hel dorp
terugstoof.
De twee keken hem verbaasd aan.
'Dag vadertje, kom je bij ons op bezoek?'
'Ja, ik kom bij jullie op bezoek.'
Hun gezichten glunderden. Bezoek was iels wat
slechts heel zelden plaatsvond.
Ze holden naar hel dorp en riepen luid dal er bezoek
in aantocht was. Er stonden een zevental hutten
langs de rivier, waaruit mensen naar buiten kwamen.
Een paar oudere mannen kwamen Borka tegemoet.
Vissers waren het, die Borka goed kende.
De begroeting was hartelijk. De mannen sloegen de
armen om eikaars schouders en kusten elkaar. Een
jong meisje kwam naderbij en bood Borka brood en
zout aan, waarmee de Rus zijn diepste genegenheid
toont.
'Kameraad, ik heb weinig lijd. Waar kunnen we even
rustig praten?'
De ander keek hem ernstig aan.
'Zijn er moeilijkheden, broedertje? Zeg ons wal we
voor je kunnen doen.'
'Ik word achtervolgd en heb nog vijf mensen bij me.
We moeten de Lena over.'
De ander glimlachte breed; 'Broedertje Tsyganskov,
wij zullen helpen.'
Een klap op de schouder bevestigde deze woorden.
'Kom binnen en eet', nodigde de man hem.
'Nee, men wacht op mij; ik moet binnen vier uur
terug zijn.'
'Broedertje, we halen jouw vrienden, jij blijft hier en
eel met ons.'
'Nee, dat gaat niet; als er onbekenden bij de vluchte
lingen komen, kan dat weleens moeilijkheden geven.
Ze zijn gewapend en na alles wat ze hebben meege
maakt, nogal nerveus. Het zou ongelukken kunnen
geven.'
(wordt vervolgd)
