Gezocht:
Overdenking
Vlucht m%
detail
tweede
hands
spullen
uit de
Heilige Schrift
EiiAriDCti-niEuws
HET
J^KIJKVENSTER
Ger. Gem.
Nieuwe
Tonge
Geslaagd in 2e tijdvak
Piet en Janny van der Pol wandelen geld
bij elkaar voor project in Roemenië
VERVOLGVERHAAL
Blik op kerk ^~^P
en samenleving cj
- Rel in Utrecht
- Censuur?
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die
er kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u
sturen aan; Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA Middelharnis,
met in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden
door deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzen
ding compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
SOMMELSDIJK - Onderstaande
leerlingen van de Groene School te
Sommelsdijk zijn geslaagd voor het
examen dat ze in het 2e tijdvak heb
ben gedaan:
De stem van de roepende
in de woestijn
Meer praten dan lopen
OUDDORP- Er zijn vele manieren
om geld binnen te halen voor een
goed doel. Piet (65) en Janny (64)
van der Pol uit het Brabantse ves
tingstadje Heusden gebruiken een
hele bijzondere manier. Ze door
kruisen al wandelend Nederland
en spreken onderweg mensen aan
om geld binnen te krijgen voor een
dagactiviteitencentrum voor men
sen met een handicap en psychia
trische ziekten in het Roemeense
Codlea. Maandag 26 juni wandelde
het echtpaar over de kop van Goe-
ree.
Zelfredzaamheid
Groter wandelavontuur
Beklijven
Alsnog geslaagd Prins Maurlts-
scholengemeenschap
MIDDELHARNIS - Aan de Chr.
S.G. "Prins Maurits", Middel
harnis slaagden na herkansing de
onderstaande kandidaten.
I^aiga-^rilogie - d.«
JOH. G. VEEN HOF
'Natuurlijk. Maar jij hebt in de oorlog toch wel meer
van de wereld gezien en het zou kunnen dat je hier
wel weer vandaan zou willen?'
'Nee kameraad. Ik ben hier op mijn plaats. Boven
dien help ik mee aan de ontwikkeling van mijn land,
al is dat slechts op een bescheiden wijze.'
'Je hebt gelijk, luitenant; hoe klein die bijdrage ook is,
samen maken we ons land groot.'
'Proost, kameraad.'
'Proost, op het vaderland!'
'Op ons vaderland!'
'Hoe lang ben je al luitenant?'
'In de oorlog geworden.'
'Dat is lang geleden en waarom ben je niet meer
bevorderd?"
'Dat weet ik niet, blijkbaar gaat dat in Siberië niet zo
vlug als elders.'
'Men zal je vergeten zijn, kameraad Toerkin.'
'Mogelijk.'
Tjeljegin streek zich onder zijn kin en zei: 'Je moet
opvallen, dat helpt, maar hier is daarvoor blijkbaar
weinig kans.'
'Ons werk is niet zo opvallend kameraad; het meest
zitten wij in de taiga, daar valt men niet op.'
'Er is natuurlijk weleens een uitzondering, zoals nu;
wij hebben voor jou een opdracht die, als je hem goed
weet uit te voeren, een goede promotie zal inhouden.
Wij kunnen dat garanderen.'
'Wat houdt dat dan in, commissaris?'
'Je zult jouw talent als speurder moeten gebruiken.
Er zijn namelijk een stel staatsgevaarlijke eletnen-
ten de taiga ingetrokken. Voor deze mensen hebben
wij belangstelling. Jij moet hen vinden en hier bij
ons brengen. Dat, kameraad luitenant, is alles wat
je doen moet en wij zullen dat rijkelijk belonen.'
'De taiga is groot, kameraden.'
'Maar niet zo groot, dat jij die lui niet zult opspo
ren.'
'Tussen de Oeral en de Lena liggen duizenden werst
taiga en daarin zullen waarschijnlijk die mensen
gezocht moeten worden. Dat kan weleens iets te veel
gevraagd zijn.'
'Nee, zo moeilijk ligt dat niet. We weten ongeveer
waar ze zitten; alleen, de juiste plaats zal jij moeten
vinden.'
'Dat, kameraden, klinkt eenvoudig.'
'Is het ook.'
Ze lachten, de twee, wetend dat Toerkin niet meer
terug kon. 'We hadden gedacht dat je morgen maar
moest vertrekken: vandaag kun je dan voorbereidingen
treffen. Van ons krijg je alle volmachten en je kunt mee
nemen wie je wilt. Wij zullen alle beschikbare gegevens
verstrekken en daarmee ben je al een eind op weg.'
'Dus het is bekend waar die mensen zitten en aan mij
de zaak ze op te halen en hier bij jullie te brengen?'
'Goed begrepen, luitenant.'
Toerkin begreep dat er voor hem geen ontkomen aan
zou zijn; hij was verplicht deze mensen op te sporen.
Falen was sabotage tegen de staat.
'Ik zal zien wat ik kan doen, kameraden.'
'We dachten in jou de juiste man gevonden te heb
ben.'
En luitenant Igor Stanislaw Toerkin deed wat hem
was opgedragen. Hij zocht mannen uit die hij nodig
dacht te hebben. Voedsel en andere belangrijke din
gen die in de taiga nodig zouden zijn, nam hij mee en
liet alles zo inpakken dat het op de paarden gepakt
kon worden. Toen dat allemaal geregeld was, begaf
hij zich naar de commissarissen en meldde dat hij
voor vertrek gereed was.
Ze gaven hem alle beschikbare gegevens en beloof
den boten, die hem en zijn mannen over het meer
zouden varen. Het begin van zijn jacht zou de hut
zijn waarin Borka Tsyganskov had gewoond die nu
ergens in de taiga was. Aan hem, luitenant Toerkin,
de opdracht deze mensen op te sporen en bij de com
missarissen af te leveren.
'We denken dat er vrouwen en kinderen bij zijn, het kan
zijn zelfs zwangere vrouwen. Ze zullen waarschijnlijk
naar het noorden zijn gegaan en zijn waarschijnlijk te
voet. We hebben het vermoeden dat hun voorsprong
slechts enkele weken bedraagt, wat gezien de omstan
digheden, voor jou geen probleem zal zijn, ze in te
halen', vertelde commissaris Amoldijtsj Tjeljegin.
'Kameraad, we zullen ons best doen.'
Luitenant Toerkin groette en liep naar de deur. Maar
eer hij het vertrek verliet, klonk de stem van Nikisjkin:
'Eén ding nog, luitenant; het is aan te nemen dat die
lui gewapend zijn. Als het noodzakelijk is, breng je ze
dood mee naar hier.'
'Begrepen, kameraad commissaris.'
'Smerige schoft', dacht Toerkin, 'mij kinderen laten
doodschieten?'
Igor Toerkin riep zijn beste vriend Stjopa Nikifo-
rovitsj bij zich. Het was zijn compagniesergeant en
beste vriend, die net als hij van dat politieke gedoe
niets hebben moest en aan commissarissen groter
hekel had dan aan een besmettelijke ziekte.
'Wat is er broedertje Toerkin? Je kijkt zo ongelukkig;
hebben die smeerlappen jou het vuur heet aan de
schenen gelegd?'
'Stjopa, luister. Wij hebben opdracht om een stel
vluchtelingen op te sporen die ergens in de taiga moe
ten zitten. Vluchtelingen zijn het, waarbij vrouwen en
kleine kinderen. Wij moeten die bij de kerels van de
KGB afleveren, het doet er niet toe, levend of dood!'
'Moeder van Kazan, wat een smeerlapperij', luchtte
Stjopa Nikiforovitsj zijn hart.
'We zullen rijkelijk beloond worden, hebben ze mij
beloofd.'
'Nawoss tovarisch.' Rotzooi.
Igor Stanislaw Toerkin had tien soldaten uitgezocht
die onder zijn leiding mee zouden gaan om de men
sen te zoeken. Allemaal mannen van zijn eigen trans-
portcompagnie en net als hijzelf Jakoeten. Luitenant
Toerkin wist niet in hoeverre deze kerels te vertrouwen
waren. Want zegt niet het spreekwoord dat onder het
beste koren kaf zit? Alleen Stjopa Nikiforovitsj was
volkomen betrouwbaar en met hem zou het moeten
lukken de vluchtelingen een grote kans op ontsnap
pen te geven, terwijl alles moest lijken of er een gewel
dige jacht gemaakt was.
Ze waren naar het meer gebracht waar de boten
klaar lagen voor de oversteek. Nog niemand van de
soldaten was op de hoogte van wat ze gingen doen.
Luitenant Toerkin was van plan dat pas te zeggen,
wanneer ze bij de hut van Borka Tsyganskov waren
gekomen en hun expeditie een aanvang zou nemen.
Het was al bijna avond toen ze daar aankwamen.
'We zullen in deze hut de nacht doorbrengen, man
nen. Maakt vuur aan en zorgt voor eten', beval Igor
Toerkin zijn mannen. Dit bevel was spoedig uitge
voerd en lang duurde het niet of ze zaten rond het
vuur en aten.
'Mannen I'
Daarmee vestigde hij de aandacht van zijn soldaten
op zich en vertelde toen wat ze moesten gaan doen.
Niets verzweeg hij en keek naar hun gezichten, om
daarvan de uitdrukking te zien.
PAGIN.
VRIJDAG 30 JUNI 2006
Aan de Rijks Universiteit van Utrecht is
een flinke rel ontstaan, waarover het laatste
woord nog wel niet gesproken zal zijn. Het
geval komt in grote lijnen op het volgende
neer.
Op 16 Juni zou Prof. Pieter W. van der Horst
zijn afscheidscollege geven. Die rede is van
tevoren uitgelekt en op last van de decaan
van de faculteit en van de rector-magnificus
heeft hij een passage daaruit moeten schrap
pen. Volgens de eerste berichten is er over
de inhoud een vriendschappelijk gesprek
gevoerd, maar later bleek dat de scheidende
hoogleraar onder druk is gezet, men spreekt
zelfs van 'gelast', de bedoelde passage weg
te laten. De reden hiervoor zou zijn dat er
anders grote problemen zouden ontstaan en
dat de faculteit dan niet zou kunnen instaan
voor de veiligheid van de professor!
Het spreekt vanzelf dat we benieuwd zijn
naar de passage die Prof. Van der Horst moest
schrappen. In TROUW van zaterdag 24 juni
stond het hele fragment in extenso afgedrukt.
Na lezing dacht ik bij mezelf: Waar maken
ze zich in Utrecht zo druk over? Prof. Van
der Horst betoogde in het fragment dat in het
Midden-Oosten, bij sommige Arabische lei
ders, een bedenkelijke vorm van anti-semi-
tisme heerst. Een haat tegen het joodse volk
die overgenomen schijnt van Hitler, en van
Nazi-Duitsland. Tijdens zijn vele reizen door
dat gebied is Prof. Van der Horst duidelijk
met dat anti-semitisme geconfronteerd.
Als leek vraag je je af: Wat is er mis met deze
opvatting? Moslims zeggen zélf dat er onder
hun leiders fanatiekelingen rondlopen. Mag
een buitenstaander dat dan niet zeggen?
Trouwens, afgezien van de inhoud vraag ik
me af hoe de faculteit van tevoren kennis
heeft kunnen nemen van deze rede.
Met andere woorden: hoe is de faculteit te
weten gekomen wat Prof. Van der Horst van
plan was te zeggen?
Het woord 'censuur' is meer dan eens geval
len. Censuur vooraf, en dat bij een weten
schappelijke instelling als een universiteit!
Kan dat en mag dat?
Prof. Van der Horst heeft een gedeelte van
zijn rede niet mogen uitspreken. Het is hem,
in gewoon Nederlands gezegd, verboden.
En dèt aan een universiteit in een land waar
de vrije menings-uiting zo hoog genoteerd
staat!
Het argument van de faculteit was, dat mos
lims een en ander niet in dank zouden afne
men. Er is ook gesuggereerd dat de gewraak
te passage uit de afscheidsrede de geplande
imam-opleiding aan de Utrechtse Universi
teit in gevaar zou kunnen brengen.
Een listige gedachte van mij: Zou dit mis
schien de werkelijke oorzaak zijn? Als Prof.
Van der Horst zijn minder vriendelijke woor
den aan het adres van de moslims had geuit,
dat de faculteit dan kon fluiten naar de imam
opleiding?
Waarnemer
KAMERSnSTJES
Hierbij gesloten één van die beestjes die we
elk voorjaar in dezelfde kamer vinden. Wat
voor beestjes zijn het en hoe komen we van
ze af?
Antwoord: U had het beestje weliswaar goed
verpakt maar het is toch behoorlijk bescha
digd bij ons aangekomen. Onze entomo-
loog had daarom de grootste moeite om het
te determineren. Volgens hem is dit bruine
beestje een bruin broodkevertje. Deze kever-
tjes hebben een uitgebreide menukaart, waar
tal van droge levensmiddelen op prijken,
zoals bakmeel, beschuit, macaroni, pudding
poeder, rijst, enz. Daarin leggen de vrouw
tjes per keer zo' n 50 eitjes en de larven die
daaruit kruipen, smullen van het voedsel om
zich heen. Na een half jaar zijn ze volwas-
.sen en vliegen de kevertjes uit om buiten te
paren. Kijk al uw leven.smiddelen na en doe
aangetaste pakken gelijk weg. Nieuwe voor
raden kunt u 't beste in goed afsluitbare gla
zen potten of metalen bussen bewaren. Spuit
niet met insecticiden in de buurt van etens
waren! Maak keuken en provisiekast schoon
met een heet sopje van gele zeep en enkele
druppels spiritus. Daarna goed drogen, want
Vocht trekt weer andere insecten aan. Dit af
efti toe herhalen, omdat in hoekjes en kieren
Wél eens eitjes achterblijven.
KONINKLIJKE SPIJKER
In een oud tijdschrift las ik dat koningin Wil-
hetmina in 1910 een Spijker kocht. In welk
jaar begon en eindigde die fabriek dan de
autoproductie?
Antwoord: In 1880 namen de broers Hen
drik en Jacobus Spijker een koetswerkenfa-
briek over van ene Van Ek in Amsterdam. Zij
werden beroemd toen zij in 1898 de gouden
koets afleverden, die Amsterdam aan konin
gin Wilhelmina schonk bij haar inhuldiging
in 1898. De eerste auto uit deze fabriek werd
in 1900 geëxposeerd op een tentoonstelling
in het Amsterdamse Paleis voor Volksvlijt.
Hierna werden er verschillende modellen
gebouwd van 10 t/m 40 pk en weldra werk
ten er zo'n 800 man met eenvoudig gereed
schap (want een lopende band kende men
in Nederland nog niet). In de grote autorace
van Peking, dwars door China en Rusland
naar Parijs, won de Fransman M. Godard
met een Nederlandse Spijker de tweede prijs.
Hij kwam drie weken na de eerste wagen
binnen... Tijdens de eerste wereldoorlog
fabriceerde de fabriek hoofdzakelijk auto
mobielen voor het leger en vliegtuigmoto
ren. Koningin Wilhelmina kocht in 1910 en
ook in 1920 een Spijker. Omdat toen maar
weinig mensen zo'n dure auto konden kopen,
ging de N.V. Automobiel- en Vliegtuigenfa-
briek Trompenburg (zoals toen de officiële
naam luidde) eind 1922 failliet. Een groep
financiers probeerde er nog nieuw leven in te
blazen, maar men moest het bedrijf in 1927
liquideren.
KOFFIEWATER?
Toen ik een caféhouder vroeg waarom hij
eigenlijk altijd een klein glaasje water bij
zijn koffie serveerde, vertelde hij dat het
bedoeld was voor klanten die zijn koffie te
sterk vonden, zodat ze die konden aanlengen.
Maar dan zou er toch een kannetje water bij
worden gegeven? Ik geloof dat verhaal niet.
Weet u waar het gebruik vandaan komt?
Antwoord: Dit glaasje water stamt uit de
Wij zoeken nog goede bruikbare tweede
handsspuUen voor onze rommelmarkt. De
opbrengst van de markt is voor de aflossing
van de kerk van de Gereformeerde Gemeente.
De markt wordt gehouden op D.V zaterdag
26 augustus rondom het kerkgebouw.
U bent van harte welkom.
Heeft u nog spullen, bel dan naar William
Hout, tel. (0187) 652502 en die zorgt ervoor
dat het zo spoedig mogelijk bij u wordt opge
haald.
Gemengde leerweg: Niels Voogd, Ouddorp.
Kaderberoepsgerichte leerweg: Sylvia den
Eerzamen, Stellendam.
tijd van de ongefilterde koffie. Misschien
weet u dat de liefhebbers van sterke koffie
deze drank vooral in Turkije, Griekenland en
Joegoslavië nu nog op de oude manier drin
ken. De Turkse koffie wordt niet gefilterd.
Men doet het koffiedik in metalen of andere
drinkkannetjes met lange steel, schenkt daar
heet water op en dan moet je wachten tot
al het bezinksel op de bodem ligt, alvorens
dat kannetje zonder schudden aan de mond
te brengen. Men nam dan een klontje suiker
in de mond en goot de drank daarlangs naar
binnen. Kreeg iemand nu toch wat drab in
de mond, bijvoorbeeld met de laatste teug,
dan kon hij snel dat glaasje water grijpen en
de mond schoonspoelen. Het koffiedrinken
groeide in Oostenrijk uit tot een rite, toen
daar na het Turkse beleg van Wenen zoveel
zakken met koffiebonen waren gevonden. In
de Weense cafés, die als paddenstoelen uit
de grond schoten, werd de nieuwe drank heel
deftig geserveerd, compleet met dat glaasje
water, ook al werd de koffie daar op verschil
lende manieren bereid en gefilterd. In West-
Europa namen we de Weense gebruiken over.
Toen na de oorlog de jenevertapperij nog aan
banden lag, kregen de liefhebbers die sterke
drank wel eens in dat kleine glaasje en diende
de koffie als dekmantel om het tijdelijke tap-
verbod te omzeilen...
ZING DAN MEE
Vroeger bestond er zo'n gezellige bundel
'Kun je nog zingen, zing dan mee', met aller
lei vaderlandse en historische liederen. Is die
nog ergens te koop, al is het tweedehands?
Antwoord: Die bundel is geregeld herdrukt,
het laatst in 't voorjaar van 1982. Het is een
uitgave van Wolters-Noordhof in Groningen
en iedere boekhandelaar kan haar voor circa
35,- leveren. Natuurlijk zult u bij een twee-
dehandsboekenwinkel aanzienlijk minder
betalen.
GEDICHT GEZOCHT
In onze vragenrubriek werd twee weken gele
den geïnformeerd naar het gedicht waarin de
zin voorkomt: 'Jezus was/kwam aan boord'.
Eén van onze lezers heeft laten weten het
gedicht in haar bezit te hebben. Degene die
graag over het gedicht beschikte, kan con
tact opnemen met mevrouw Witvliet, Ds.
Montijnstraat 47 te Sommelsdijk, tel. (0187)
486380.
■■geschiedde het Woord Gods tot
Johannes, de zoon van Zacharias,
in de woestijn.(Luk.3 3-6)
Typisch een vraag die wij mensen stellen;
waar komt die man vandaan? Ik denk aan
de afvaardiging die bij de Jordaan bij Johan
nes kwam. Ze moesten erachter komen wie
Johannes was. Geeft hij zich voor de Mes
sias uit? Of is hij een verieider? Als je zoiets
weet, kun je hem op een plaatsje zetten en
je kunt hem indelen. En z'n boodschap is er
onschadelijk mee gemaakt.
Komt de nieuwe ouderling op huisbezoek.
Van wie is dat er een? O, is dat er een van die.
Die hoeft niet te komen. Want z'n vader...,
want ik ken dat soort. Oh, ik leef al jaren in
onmin. Ja 't gaat om geld. Maar ik geef het
niet op.Mensen, wat gevaarlijk. We maken
toch de boodschap niet onschadelijk?.'. De
boodschap waarin God wil komen. In ons
gezin; in ons leven?
Wat is een ambtsdrager? Welke plek krijgt
hij van de Heere? Johannes mag ons onder
wijs geven. Hij zegt: ik ben een stem. Een
stem van de roepende in de woestijn. Vertel
eens wat meer Johannes. Van wie ben je d'r
een? En laten we van je huisbezoek eens een
gemoedelijke avond maken.
Nee, Johannes laat zich niet van z'n bood
schap afbrengen. Niet krampachtig maar
vanuit een diep verlangen om te zeggen wat
God wil dat hij zegt. Ik ben een stem. Niet
meer dan dat? Nee, meer wil ik niet zijn. Niet
bezwijken voor de verleiding om mensen
aan je zelf te binden. Het gaat om Christus.
Dat Hij het te zeggen krijgt in de harten. Zijn
Naam.
Gemeente, wat is Johannes daarin groot! In
dat terugwijken. In dat doorgang geven aan de
Heere Christas. Zo dat het om de Heere gaat.
Johannes doet een stap opzij. Wij staan er zo
vaak voor. Met onze meningen en onze ideeën.
Zodat de Heere niet gezien wordt. Johannes
gaat opzij. Hij geeft voorrang aan de Heere.
Dat geeft zegen. 'Hij (Christus), moet wassen
- groeien/groter worden - en ik moet minder
worden. En dat doet wel eens pijn want wij
zijn graag belangrijk. Maar het geeft nog veel
meer vreugde. Wanneer het licht op de Heere
valt. Op wie Hij is. Als de zaligmaker.
Dat is de vreugde van een ambtsdrager. Dat
hij in het terugtreden geoefend wordt om z'n
leven te verliezen en dat hij het zo behoudt.
Door zelf van de genade van Christus te
leven.
Een stem. Meer ben ik niet, zegt Johannes. En
wie spreekt er dan? Dat is God. God spreekt
door hem heen. God maakt van mensen
gebruik. Dat is wel wonderlijk. En het maakt
ons klein en ootmoedig. Je zult je eigen hart
en leven kennen. Je eigen ongeloof en strijd.
En dan door de Heere gebruikt worden?!
God komt. En Hij baant zelf zijn weg. En tege
lijk. klinkt er in de prediking van Johannes
een oproep tot het volk. Bereid je er op voor
om de Heere te ontvangen. De stormwind
is opgestoken, God komt. De tijd is rijp. De
Heere laat niet toe dat we Hem en Zijn dienst
zo maar bij ons steken. Zoals je een boeken-
bon in je binnenzak steekt. De kromme din
gen in ons leven moeten opgeruimd worden.
De hoogmoed moet afgebroken worden en de
zonden die wij niet laten kunnen, moeten we
voor God belijden. Johannes is een boetepre
ker. Nou ja, hij roept op tot belijdenis maar
verderop in het hoofdstuk, in vers 18. staat
dat Johannes het volk het evangelie verkon
digde. Daar hoort de boete bij. De ontdekking
van de zonde in ons leven.
Zien we de Heere Christus maar bezig. Hij
gaat niet om de zonde heen. Hij wijst hem
aan. Hij legt hem open in ons leven. Denkt
u maar aan een geschiedenis als die van de
Samaritaanse vrouw die de Heere bij de put
ontmoette. Een gesprek; heen en weer. En
dan dat woord: 'ga heen roep uw man en kom
hier'. Dat treft haar. Daar wordt het zo ont
zaglijk wonderlijk dat de Heere zegt: 'ik ben
het die met u spreek'.
Wat zou Hij bij ons aanwijzen wanneer Hij
komt? Weten wij dat niet? We weten het. Het
wordt ons gezegd. Door een stem. Een stem in
de prediking. Een stem bij u aan de hoge keu
kentafel misschien. Een bezoek dat gebracht
wordt. Ambtsdragers zijn in de navolging van
hun Heere onrustbrengers. Om zo vreugde
bodes te zijn. Houden zij zich aan hun roe
ping en houdt u ze in ere.
ds. G.C. Klok, Putten
Door Roeland van Mourik
"Het was niet zo'n beste dag", vertelt Piet
van der Pol een dag later vanuit Rockanje.
"Het miezerde en dan kom je onderweg wei
nig mensen tegen". Want van voorbijgangers
moeten de twee wandelaars het hebben. Door
affiches op hun rugzakken maken ze bekend
dat ze voor een goed doel wandelen. Vaak
worden ze daar op aangesproken. Als dat
niet gebeurt, knopen ze zelf een gesprekje
aan met voorbijgangers.
"Het vertrek vanaf Goeree was beter. Het
lekkere weer zorgde voor veel aanspraak.
We hebben nog een rondje over de markt van
Ouddorp gelopen. Daar hebben we ook de
nodige mensen gesproken", vertelt Piet.
Op die manier krijgen ze geld, maar ook
handtekeningen. Die handtekeningen zijn
bedoeld om aan de Europese Unie aan te bie
den en daarmee aan te geven dat Europese
subsidies voor Roemenië bestemd dienen te
worden.
Het echtpaar is ervan overtuigd dat het tijd
is om Roemenen zelf te stimuleren projec
ten aan te pakken. "Tot voor kort werd er
vooral gewerkt vanuit de gedachte materiële
hulpverlening aan Roemenië te bieden. Vele
vrachtwagens met hulpgoederen gingen rich
ting Roemeense grens.
Voor een deel is dat nog steeds nodig, maar
wij denken dat er ook meer van de zelfred
zaamheid van de Roemenen moet worden
verwacht".
Dat wil het wandelduo onderweg graag dui
delijk maken. En dat kost tijd. "We voeren
meer gesprekken dan dat we lopen", geeft
Piet lachend aan. Per dag wordt ongeveer
twintig tot vijfentwintig kilometer afgelegd.
"Een keer, toen de gesprekken meer tijd verg
den dan het lopen, is er maar acht kilometer
afgelegd". Vanaf april is het duo al bezig en
het wandelavontuur is nog niet voorbij: 15
juli hopen de twee wandelaars bij het eind
punt in Den Helder aan te komen.
Dan hebben ze een 'Rondje Nederland' van
1200 wandelkilometers erop zitten. Deze
1200 kilometer is onderdeel van een nog veel
groter wandelavontuur. Piet en Janny lopen
namelijk in etappes van Amsterdam naar
het Roemeense Codlea over een afstand van
3200 kilometer.
Tot nu toe heeft dit al 55.000 euro opgele
verd. De teller van het aantal handtekeningen
staat op 7500. Aan het einde van de wandel
tocht hoopt het echtpaar dat er bij het bedrag
nog 20.000 euro kan worden opgeteld en dat
het aantal handtekeningen verdubbeld is.
Het geld dat het echtpaar binnenhaalt, wordt
sowieso verdubbeld door het Ministerie
van Buitenlandse Zaken. Daarmee is al een
belangrijk doel bereikt, namelijk de inzet van
subsidies voor Roemenië.
De laatste vijfhonderd kilometer van het
wandelavontuur wordt in Roemenië zelf
gelopen. Dan sluiten ook zestien jongeren
uit de kerken in Codlea zich bij hen aan.
Zij maken zo kennis met de Nederlandse
manier van sponsoring en 'verdienen' op
die manier geld voor het dagactiviteiten
centrum in hun woonplaats.
Hoe komt het wandelduo op dit idee? Piet:
"Het is tijdens een vakantie in Italië ontstaan.
Toen we terug in Nederland waren, hebben
we de proef op de som genomen. We zijn
toen van Amsterdam naar Zuid-Limburg
gelopen. Het bleek dat wandelen en mensen
aanspreken een goede combinatie is. Daarom
zijn we verder gegaan met deze formule".
Het project dat gefinancierd wordt, zal
zoveel mogelijk door de Roemenen zelf op
poten worden gezet. Ervaring is daarmee al
Atheneum:
Natuur en Techniek:
Jasper van Dis, Oude Tonge; Dennis Flik-
weert, Middelharnis; Deborah van Loon,
Nieuwe Tonge.
Natuur en Gezondheid:
Wouke Smith, Den Bommel.
HAVO:
Natuur en Techniek:
Jos Frickus, Bruinisse; René Okker, Dirks-
land; Nick Vreeswijk, Dirksland.
Cultuur en Maatschappij:
Sonja de Geus, Nieuwe Tonge; Annelies
Koppelaar, Sommelsdijk; Christa Korthals,
Ouddorp; Loes Struik, Dirksland; Lizette
Vroegindeweij, Middelharnis.
Economie en Maatschappij:
Leen Mèlfssant, Dirksland.
VMBO:
Theoretische Leerweg:
Lennert Knop, Oosterland; Stephan Koppe
laar, Sommelsdijk; Matthias Wilstra, Nieuwe
Tonge;
Gemengde Leerweg:
Marion van Manen, Sommelsdijk; Marjolein
Witte, Ouddorp.
opgebouwd. Zo is er in een zigeunerwijk in
Codlea een school gerealiseerd die nu door
zigeuners en Roemenen zelf gerund wordt.
Bij het dagactiviteitencentrum in Codlea
moet dat ook gaan gebeuren. "Plaatselijke
kerken, de gemeente en huisartsen moeten
zich samen inspannen om het project draai
ende te houden. Het project moet bij de Roe
menen zelf beklijven", geeft Piet aan.
Piet en Janny komen uit het vestingstadje
Heusden in Noord-Brabant. Daar is ook een
team vrijwilligers actief die de financiële
afwikkeling van het voettochtproject ver
zorgd. "Dat is bij hen in goede handen", ver
telt Piet enthousiast.
Daarom: wilt u geld overmaken voor dit
bijzondere wandelproject? Dat kan op reke
ningnummer 30.15.45.359, t.n.v. de Stichting
Samen voor Codlea in Heusden.
Informatie over het project vindt u op: www.
samenvoorcodlea.nl.
■85-
(wordt vervolgd)
