itlottiedütniM
Wethouder Jo Sandee neemt afscheid
Zendingsechtpaar maakt zich op voor
terugreis naar Papoea Nieuw Guinea
^zs^ A'^
Volgende week
één krant
innaard
jpp^ll'^
chr. streekblad op gereformeerde grondslag
voor de zuid-hollandse en zeeuwse eilanden
SmSk
FOTO
actief in beeld en geluid
Voor betaalbare BMW-service
Kioo^C'•;
.eo Tamboer
BS
fotohuis goeëereeri;^
www.fotohuis.ni
KnöpsrgfSép]
Doorkijkje
'Dust'
Onzeker
Goede herinneringen
Lange adem
Wonen
Verlof
Toekomst
Kosten
1^^ Visser Visser
1-
Vrijdag 14 april 2006
78e jaargang
nr. 7499
Ook bij deze huis-aan-huis
uitgave is er de mogelijk
heid om extra voordelig
een abonnement op
Eilanden-Nieuws
af te sluiten. Neemt u
een abonnement voor
de rest van 2006, dan
betaalt u daarvoor slechts
19,00 en krijgt u de
meest gelezen krant van
deze regio elke dinsdag
en vrijdag in uw bus.
LJ Ja, noteer mij als nieuwe
Daarvoor hoef ik slethls
géén abonnee op uw krant
Naam:
Adres:
Postcode:
Woonplaats:
Als u het jaarabonnement wilt tjehouden hoeft u daar verder niets meer voor te doen en zal uw abonnement stilzwijgend worden
vertengd. Wilt u uw abonnement per 31 december 2006 beëindigen, geeft dit dan vóór t december a.s. door aan onze administratie.
*e VOO, "'"en
r^,
abonnee voor eenjaarabonnement 2006.
19,00 te betalen. Ik ben het laatste Jaar 1
geweest. J^
COMBI
------------ WU101ir)6l161H««37M
^mmmammmmmmm
MK\^^^
,^0\C'^
^Beëdigd makelaar/taxateur
pTelefoon0187-4838 16
E-m«lf feo_tatnboer@hotinaii^oin
WOZ taxateur RMT/RT gecertificeerd
b^ll^dntlcfttere fotografie
Gebruikt was nog
nooit zo nieuw.
Ontdek 't bij uw G2~de[ïief af kijk «ivosr op www.opelnieuws.tit
Pe HitHVt iUniMoi V»> »HW $et>U«e
Knops BV - Longeweg 113 - 3245 KG - Sommelsdijk - 0187 476767
Akkerdoos BV - Kloosterweg 2 - 4317 AL - Noordgouwe - 0111 401347
cettiflod
ttseacars
bij elke gebruikte
1^
/lAKELAARDL
Middelharnis B.V.
Voor de koop of verkoop van uw woning
Doetinchemsestraat 32-34, 3241 AA Middelharnis
Tel. (0187)482606
DIRKSLAND - Vier jaar lang vervul
de CDA'er Jo Sandee de wethouders-
post Onderwijs, welzijn, sociale zaken
en jeugd- en jongerenbeleid. Het poli
tieke landschap in de gemeente Dirks-
land is na de afgelopen verkiezingen
dermate veranderd dat een nieuwe
wethoudersperiode er voor hem niet
meer in zit. Afgelopen dinsdag april
kreeg Sandee daarom een afscheidsre
ceptie aangeboden.
Door Roeland van Mourik
De zaal van verenigingsgebouw De Schakel
stroomt langzaam vol met politieke kopstuk
ken van allerlei politieke kleur en pluimage.
Wethouders, oud-wethouders en raadsleden
van Dirksland en de andere drie gemeen
ten van Goeree-Overflakkee komen de zaal
binnen. Daaruit blijkt wel dat Sandee breed
gewaardeerd werd. In een hoek staat de oud-
wethouder samen met zijn vrouw, zodat de
bezoekers van zijn afscheidsreceptie hem bij
binnenkomst de hand kunnen drukken.
Sandee had gevraagd de bijeenkomst zo
informeel mogelijk te houden, ledereen
zit daarom in groepjes bij elkaar en laat de
hapjes en drankjes, die onafgebroken aan
hen worden aangeboden, goed smaken. Het
informele samenzijn lukt goed, maar na een
half uur inoet Sandee "er toch aan geloven",
zo geeft burgemeester S. Stoop aan, terwijl
hij uit zijn binnenzak het papier met de
afscheidsspeech haalt. "Ik wil een doorkijkje
bieden in de afgelopen vier jaar wethouders
schap van Sandee", begint de burgemees
ter zijn toespraak, en stipt dan vier soorten
onderwerpen uit de afgelopen wethouder
speriode van Sandee aan: de doorlopende
zaken, de weerbarstige zaken, de met succes
afgeronde zaken en de hoofdpijndossiers.
De doorlopende zaken zijn de overleggen
met de GGD en het overleg over jongeren
ontmoetingsplekken. Een weerbarstige zaak
is het collectief atliankelijk vervoer. "In de
loop van dit jaar moet dat gestalte krijgen en
Omdat het aanstaande maandag
Tweede Paasdag is, kunnen wij de
dinsdag daarna geen editie laten
verschijnen. Onze eerstvolgende
krant krijgt u dus op D.V. vrijdag 21
anril a.s.
april a
Redactie
Oiid-wethoiider Sandee en huigemeester Stoop tijdens een onderonsje bij de afscheidsreceptie.
(Foto: Persbiiro Flakkee)
mag u dit nu vanuit een andere positie mee
maken", zo voegde hij Sandee, die als CDA-
er nog een zittingsperiode in de raad plaats
neemt, toe. Met succes afgeronde zaken door
Sandee zijn de besluitvorming en realisatie
van de bouw van twee nieuwe basisscholen.
De christelijke basisschool Prins Maurits en
de openbare basisschool De Inktvis kregen
beide gestalte onder hel bestuur van Sandee.
Dossiers die de oud-wethouder hoofdpijn
hebben bezorgd zijn volgens Stoop de perike
len rond BinnenhofAVebego en de realisatie
van peuterspeelzaal Pinkeltje in Herkingen.
Bij dat laatste dossier deed het Stoop goed
dat de wethouder de peuterspeelzaal "na alle
moeilijkheden" toch mocht openen.
Stoop gaf vervolgens aan dat Sandee als
wethouder op hem een onvermoeide indruk
maakte. "Elke week trof ik hem energiek
aan bij het overleg tussen burgemeester en
wethouders. Weinig stond er bij hem op
papier, veel wist hij feilloos uit het hoofd
door te geven". Tijdens de raadsvergaderin
gen bezorgde Sandee de burgemeester wel
eens zweet in de handen, geeft hij toe. "Bij
beantwoording van vragen van raadsleden
sloot u uw verhaal af met een samenvatting
en daarna nog een korte weergave van het
gezegde, gevolgd door het woord 'dust'...
Op een gegeven moment werd het verhaal zo
genuanceerd dat ik bang was dat raadsleden
weer met kritische vragen zouden komen. Ik
heb toen met het idee gespeeld om met de
voorzittershamer een eind aan het verhaal te
maken. Maar het bleef bij een idee". Namens
het gemeentebestuur overhandigde Stoop de
vertrekkende wethouder een boekenbon en
wenste hij hem veel strekte bij zijn werk als
raadslid. Voor mevrouw Sandee was er een
bloemetje.
Na de toespraak van Stoop voelde Sandee het
als zijn plicht om ook een afscheidsspeech
te houden. "Niets is zo onzeker dan wethou
der te zijn", gaf hij aan. Na de verkiezingen
kan het tij zomaar keren. "Een verkiezings
uitslag zegt op zich niets, maar de coalitie
vorming kan opeens een streep zetten door
het wethoudersschap". In de politiek loopt
het soms anders dan verwacht, vertelde San
dee. "Daar moet je mee om kunnen gaan".
Hij illustreerde dat met een voorbeeld: "Had
je tegen Gertit Robijn een halfjaar geleden
gezegd dat hij wethouder zou worden, had hij
je uitgelachen".
Al met al kan Sandee terugkijken op een
boeiende wethoudersperiode. "Soms was het
moeilijk, maar altijd weer leerzaam. Soms
was het teleurstellend, maar je mocht ook
zaken tot een goed einde brengen. Soms zou
je meer willen, maar soms kun je gewoon
niet alles watje wilt, verwezenlijken", liet hij
zich daarbij in het hart kijken. De vertrekken
de wethouder bewaart goede herinneringen
aan alle mensen die hij tijdens zijn politieke
loopbaan tegenkwam. Die allen wilde hij
middels zijn toespraak bedanken. Bovenal
sprak de oud-wethouder zijn dank tegenover
God uit. "Hij heeft mij de gezondheid en het
leven gegeven om het wethouderswerk te
doen". Voor de toekomst wenste hij alle aan
wezigen veel wijsheid, gezondheid en Gods
zegen toe. "Zodat er gewerkt kan worden aan
de mooie gemeente Dirksland". En met een
knipoog: "Die gemeente blijft bestaan, in
ieder geval in de komende raadsperiode".
NIEUWE-TONGE - Bijna vier jaar
geleden, 28 april 2002, werden Elias
en José Struik naar Papoea Nieuw
Guinea uitgezonden door de CAMA
Christen Gemeente Middelharnis, in
samenwerking met de zendingsorga
nisatie New Tribes Mission (NTM).
Momenteel hebben ze bijna een jaar
verlof in Nederland erop zitten en
zien ze er weer naar uit om straks, in
juli, voor de tweede keer naar Papoea
Nieuw Guinea af te reizen. We spra
ken met het echtpaar in hun tijdelijke
woning in Nieuwe-Tonge.
Door Adri van der Laan
Toen ze vier jaar geleden samen naar het
verte Papoea Nieuw Guinea vertrokken, was
het voor Elias en José nog niet precies dui
delijk welk werkterrein God voor hen uitge
kozen had. Na een tijdje van acclimatiseren,
vormden ze een team met andere zendelin
gen van de NTM en werd - in overleg met
de leiding - besloten om op de uitnodiging
van de mensen in het dorpje Wabuku in te
gaan die het verzoek hadden Gods Woord
in hun eigen taal te horen. Wabuku is één
van de drie dorpjes dat deel uitmaakt van de
Uriai taalgroep, die gelegen is aan de Sepik
rivier in het moerasgebied van Papoea Nieuw
Guinea. De groep zendelingen bestaat naast
Elias en José Struik uit een Amerikaans
echtpaar en twee alleenstaande vrouwen uit
Ar;>irika. Hun taak is om de stammentaai van
die bevolking te leren en op schrift te zetten.
'c^volgens zullen eerst e&n aantal Bijbelge
deelten in die taal vervaardigd worden en
later het Nieuwe Testament. Als de vertaling
gereed is, zal aan de hand daarvan het evan
gelie verkondigd worden, met als doel in die
stam een gemeente te vormen van waaruit
door hun eigen mensen het evangelisatie-
en opbouwwerk verder gestalte zal krijgen.
Dit hele proces van het leren van de taal tot
het oprichten van een eigen gemeente neemt
vele jaren in beslag. Naar verwachting zal er
pas in 2016 een volledig Nieuw Testament
beschikbaar zijn in de Uriai-taal die in Wabu
ku wordt gesproken.
Voor wie graag direct vruchten op zendings-
of evangelisatiewerk wil zien, is het werk in
Papua Nieuw Guinea niet geschikt, want uit
het gesprek met Elias en José blijkt dat het
werk daar een zaak van 'lange adem' is. "Je
moet je voorstellen dat je binnen een stam
terechtkomt waarvan de mensen nog maar
weinig een blanke hebben gezien. Allereerst
is het daarom van groot belang om één van
hen te worden en hun vertrouwen te winnen:
dit heeft tijd nodig!" zo verzekert Elias. Een
van hun eerste karweien daar was in het dorp
een eigen huis te bouwen. De zendelingen
wonen daar nu in drie huizen. "Ook probe
ren we zoveel mogelijk om de gebruiken
en gewoonten te leren kennen en daaraan
als het kan ook mee te doen. Zo ga ik wel
eens mee op jacht naar wilde varkens, die
een belangrijke bron van bestaan vormt voor
die gemeenschap". Vervolgens zijn de zen
delingen begonnen om de taal van die stam
'in kaart te brengen'. Deze taal staat niet op
schrift. Daarom moet zéker in het begin veel
met 'handen en voeten' worden gewerkt om
enigszins die mensen te begrijpen of door
hen begrepen te worden.
Papoea Nieuw Guinea is een land dat vijf
tien keer zo groot is dan Nederland en onder
de vijf miljoen inwoners worden maar liefst
achthonderd verschillende talen gesproken.
Talen die veelal niet op schrift zijn gesteld
om de eenvoudige reden dat een groot deel
van de inwoners van het land niet kan lezen
of schrijven. Er is wel één taal die in het gehe
le land gesproken wordt en dat is het Pidgin
een soort handelsengels. Deze taal bestaat
uit maar twaalfhonderd woorden. Dat is lang
niet genoeg om er een goede Bijbelvertaling
in te maken, zo geven Elias en José aan.
Elias en José Struik vertrokken met z'n
tweeën naar het zendingsgebied, maar inmid
dels hebben ze gezinsuitbreiding gekregen.
In Papoea Nieuw Guinea werd in februari
2003 hun zoon Jefta geboren en in januari
van dit jaar in Nieuwe-Tonge hun tweede
zoon Thomas. Hun comfortabele woning in
Nieuwe-Tonge is niet te vergelijken met die
in Wabuku, waar hun eigenhandig gebouw
de huis op palen midden in het dorp staat.
"De woningen zijn daar allemaal op palen
gebouwd om droge voeten te houden als het
rivierwater stijgt en om wilde varkens bui
ten te houden. En bij een hoge bouw hebben
ze ook minder last van muggen. Het wonen
midden in de stam was toch wel even wennen
\oor het zendingsechtpaar, want de sociale
controle bleek heel groot. Als er binnenska
mers even met stemverheffing gepraat wordt,
\'erzamelen de stamleden zich om hun huis
en andersom zijn Elias en José ook direct
Elias, José, Jefta en Thomas Struik, nu nog in hun comfortabele woning in Nieuwe Tonge, straks weer
in het oerwoud van Papoea Nieuw Guinea, (Foto; Adri van der Laan)
getuige van grote of kleine ruzies, soms mid
den in de nacht. "Je zit hier echt in een klein
wereldje".
De atmosfeer in Wabuku is heel vochtig en
warm. "Wij moeten echt ons tempo aanpas
sen aan de plaatselijke bevolking want anders
krijgen we gezondheidsproblemen". Doordat
er in het gebied bijna iedere dag van het jaar,
in de nacht of avond, een forse regenbui valt
die wel zo'n 30 mm oplevert, is de drinkwa
tervoorziening geen probleem. Elektriciteit
wordt verkregen via zonnepanelen, die de
vergaarde energie opslaan in accu's waarop
bijvoorbeeld de wasmachine, de computers
en de andere noodzakelijke apparaten kunnen
draaien. Daarvan is de kortegolfradio voor Eli
as en José belangrijk. Hiennee, maar ook via
e-mail, kunnen ze contact onderhouden met
de buitenwereld. "Ik zou dat niet graag willen
missen" geeft José aan, "want je zit hier wel
heel ver van je familie en vrienden vandaan.
En iedere keer kijken we weer met spanning
uit naar wat er weer in de e-mailbox zit".
Het werk onder onbereikte stammen brengt
met zich mee dat de zendelingen van NTM
alleen maar in uithoeken van de wereld zit
ten. En, gezien de lange tijd van hun zen
dingswerk, is het nodig dat de zendelingen
van de NTM toch contact houden met hun
familie. Het is daarom regel dat eens in de
vier jaar de zendelingen voor ongeveer een
jaar naar huis gaan. Deze lange tijd is vooral
nodig voor de kinderen. "Uitgezonderd een
bezoek van een deel van onze familie heeft
onze zoon Jefta, nog nooit zijn andere fami
lieleden gezien. En om niet te vervreemden
van families en de vaderlandse cultuur is
zo'n jaar verlof echt wel nodig". Momenteel
zit Jefta op de peuterspeelzaal in Nieuwe-
Tonge en gaat hij met Nederlandse kinderen
om; zo houdt hij een band met het land van
herkomst van zijn ouders.
Deze weken worden de grote spullen die het
echtpaar straks mee wil nemen al verscheept
en in juli zal het gezin zelf weer naar Papoea
Nieuw Guinea afreizen. In 'een jaar Neder
land' zijn ze echter hun werktertcin niet ver
geten en ze zien er allebei naar uit om weer
terug te gaan. Tijdens de zwangerschap en
na de geboorte van Tomas heeft vooral José
veel last gehad van Malaria. Ondanks dat ze
tegen deze ziekte zijn ingeënt, kan een mala
ria-aanval niet worden voorkomen. "Tijdens
mijn ziekte dacht ik wel eens: waar doe ik
het voor?", zegt José. Maar nu zij en haar
kinderen weer gezond zijn, zien ze weer uit
naar de dag dat ze de verte reis weer zullen
aanvaarden. De reis naar hun bestemming in
Wabuku neemt veel tijd in beslag. Eerst is er
de vliegreis naar de hoofdstad van Papoea
Nieuw Guinea, Port Moresby. Vervolgens
wordt naar Goroka gevlogen en daarna met
een kleiner vliegtuigje naar Wewak, om daar
vandaan nog een halve dag met de kano de
rivier de Sepik af moeten varen, om tenslotte
op de plaats van bestemming aan te komen.
Of het werk precies volgens planning zal ver
lopen, is nog onzeker. "De mensen in de stam
zijn van oorsprong nomadisch, dus ze trekken
gemakkelijk weg. "Zojuist kregen we bericht
dat 'de burgemeester' van Wabuku plotseling
is overleden. Hij was één van de drijvende
krachten om ons naar zijn plaats toe te halen
en we hebben van hem alle medewerking
gekregen. Hij was ook een van onze beste
vrienden. Hij behoorde tot een bepaalde clan
- een familie - binnen die stam, waarvan al
tien mensen zijn gestorven. De clanleden
denken nu dat er een toverdokter achterzit.
We weten niet wat voor gevolgen zijn over
lijden voor ons werk zal hebben. Ook zou
het zo kunnen zijn dat men besluit om uit het
dorp te vertrekken, wat het vertaalwerk ern
stig in gevaar kan brengen".
Steeds weer blijkt ook in de cultuur van de
Papoea's dat ze altijd uit zijn op ruilhan
del. Dat passen ze ook toe als het gaat over
geloofszaken. "De mensen denken al vlug:
wat krijgen wij er voor terug als we zende
lingen in ons dorp toelaten?" In een andere
stam, waar het evangelie al wordt gebracht
door eigen stamleden, leeft bij sommigen
ook nog wel de vraag: als we ons laten dopen
en aan het Avondmaal gaan, wat kunnen wij
daar voor terug krijgen?
Uit het gesprek met de zendingen blijkt ook
dat in hun werk kosten noch moeite wor
den gespaard, terwijl het wereldwijd gezien
maar om een handjevol mensen gaat dat mis
schien over tien jaar met het evangelie wordt
bereikt. Is het - menselijk beredeneerd - dat
allemaal wel waard?
"Vast en zeker", zo verzekeren Elias en José.
"Al zou er maar één tot bekering komen, is
ons werk niet voor niets geweest. Wij weten
ons door God geroepen op deze plaats en we
hebben in veel dingen ook Zijn Hand gezien.
Daarom zijn we vol vertrouwen in de toe
komst, waarin God zéker grote dingen zal
doen".
De organisatie waarvoor Elias en José Struik
werken, is een 'geloofszending'. Hiermee
wordt bedoeld dat de zendelingen zelfzorgen
voor hun inkomsten en vertrouwen dat God
zal voorzien in al hun behoeften. Dit heeft
verschillende redenen, maar de belangrijkste
is dat als iemand zich geroepen voelt om de
zending in te gaan, God ook zal zorgen dat
dit financieel mogelijk wordt gemaakt. Het is
daarom zaak dat er een goede thuisfrontcom
missie is die ervoor zorgt dat de benodigde
middelen bij elkaar worden gebracht. Elias en
José verzekeren dat ze heel veel steun krijgen
vanuit hun achterban. Want naast gebed is er
heel veel geld nodig om het werk doorgang
te laten vinden. "Een groot deel van de kos
ten bestaat uit reis- en vrachtkosten. Als wij
de noodzakelijke levensmiddelen over laten
komen, dan moet er gewoon op een euro per
kilo gerekend worden. Dat geldt ook als we
zelf reizen!" In totaal liggen de kosten voor
het zendingsechtpaar 'ergens' tussen de veer
tig en vijftig duizend euro per jaar.
Voordat de reis naar Papoea Nieuw Guinea
wordt ondernomen, geven Elias en José nog
twee voorlichtingsavonden op donderdag 18
mei en donderdag 8 juni om 20.00 uur in het
Gemeenschapscentrum (CamaRaadHuis)
van de CAMA Christengemeente (achter
Visser meubelen) te Sommelsdijk.
Informatie over Elias en José kan tot juli
nog verkregen worden via telefoonnummer:
0187-651575, via e-mail: elias_struik@ntm.
org of via website: www.wabuku.com. Het
adres van de thuisfrontcommissie is Dirk
Torensma, Jongkoenstraat 32, 3252 AV
Goedereede, tel.: 0187-491537, e-mail:
dtorensma@solcon.nl. Giften kunnen wor
den overgemaakt op de rekening van Stich
ting Elias en José Struik: 3416.42.436.
REGISTERACCOUNTANTS
BARENDRECHT «TEL. 0180-642 111
MIDDELHARNIS «TEL 0187-617 300
GOUDA «TEL.0182-358235
BARNEVELD TEL. 0342 - 405 140
