In qcdachien
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
V/(fcftt uit
de pa/ga
Weer Alzheimer
Inloopavond
te IVliddelharnis
EllAllDBI-raEUWS
Mens vergis je niet:
gebruik een medicijndoos
Uitvoering Weihnachts-
oratorium en
Magnificat van J.S. Bach
Ophalen oud papier
Lezing over 'Kanicer,
lioe nu verder?'
VERVOLGVERHAAL
=2-,.
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die
t er kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u
sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA Middelharnis,
l met in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden
door deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzen-
ding compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
l NIEUWJAAR IN 'T OOSTEN
RUSSISCHE DRIEKLEUR
Liefde in de wereld
DIRKSLAND - De Christelijke
Oratoriumvereniging 'Laudando'
Iaat in verband met de te verwach
ten belangstelling nu al weten dat
ze zaterdag 14 januari 2006, aan
vang 19.30 uur, een concert hoop te
geven in het prachtige historische
kerkgebouw van de Hervormde
gemeente te Dirksland.
Herkingen
Marinus van den Berg
in bibliotheek Ouddorp:
•i^aiga-^rilogie deel 3
JOH. G. VEENHOF
VRIJDAG 23 DECEMBER 2005
Ze zat Voor Het raam stUvoor zich uit tt f^f^en. ^aar handen, gtiei:gnidoor de.
tijd, waren, schijréaar ah vanzeCf Bezig met haar Sreiruudden en zachte ruitte
woL Met een getuide gCimkch bezag ze de schoonheid van de natuur in de grote
stadstuin. J(rol(ussen in aïïerki leuren,gek narcissen, èhaxwt druifjes; ze dronf;^
de ffyuren in. 9{et was knte.
Ze zat bij het raam en ((eeknaar buiten. !Haar handen hadden het nog steeds
druf^ "De l<iolQisjes, narcissen en andere Voorjaarsbtoemen haddenplJaatsgemaa%
Voor weer andere schoonheden. 9^t meer de tere /(kuren Van de knte, maar de
tdthmdige rozen Voerden nu de boventoon. Het was zomer.
Zt zaX bij het raam, haar handen rustten in haar schoot. Met eengeVoefvan
Weemoed^l(ze naar buiten. 'De rozen, eerst zo uitbundig mooi, hadden hun
eerste schoonheidVerbren. Tochgtng er nog iets /(rachtys van uit. Ool(jk
dahCia's, sterben voC^ur, vertoonden zich. 9daaT de bomen verbren hun blad
Sik het stormde bede)(ten de bladeren de aarde. "De natuur werdmoe. 9{et was
herfst.
Z>e zat voor het raam. 'Ezn zacht gelifeurde omshigdoefiom de schouders. "De
pijrdijl^gezwoden handen werf^os. "De tuin was nu zonder l<{eur. Tie hoveniers
hadden de tuin 'winterfifaar'gemaal<$,. Maar, onzichtbaar, zaten de boden en
zaden Van de knte-, zomer- en herfstbloemen onder de door sneemü bedelq^e aarde.
!Het was winter.
Ze bleef std Voor het raam zitten en befeinsde haar kveru 'Lens was zij ool{in de
lente van haar leven. Schuchter cds de ^ine UrolQJSjes, maar ooiQiet zo straknd
ak de narcissen. Toen was ze de bruid
Ze werdool{sterl(en uitbundig ak de zomer met haar warme maar oo^
regerukgen. Toen was ze moeder.
In de herfst van haar kven l(tuam er meer rust en tijdvoor Bezinning. Ze bleef
Iqachtig ak de dahïia's, maar Boog, netakde bomen, naar beneden cds het
stormde. Toen was ze grootmoeder.
'Hu is ze inde xuinter van haar kven, 9{ii k aïïés binnen in haar std, maar.
verwachtenden hoopvol, want: in de dotd^ere tijdk het Licht in de wereld
gekgmen. In 'Bethkhem.
9{et zou wéér lente worden, voor haar óf voor anderen.
Rinie van Dijfe-Mannefte
l Je leest vaak over nieuwjaarsgebruiken in
China en bijvoorbeeld Amerika, maar nooit
I over dergelijke feesten in het Nabije Oosten.
Hoe gaat het daar eigenlijk toe op Oude
jaarsavond?
Antwoord: Onze Germaanse voorouders
meenden dat bij het korten der dagen de
boze geesten de overhand kregen. Daartegen
werd fel geprotesteerd. Om die demonen
de toegang tot het nieuwe jaar te beletten,
moest er 'een heidens kabaal' gemaakt wor
den. Vandaar dat onze latere voorvaderen zo
dankbaar gebruik gingen maken van het luid
knallende Chinese vuurwerk, ook al kost
ons dat vingers, ogen en andere lichaams
delen. Maar in andere culturen is die herrie
helemaal niet nodig en soms is van 'vieren'
nauwelijks sprake. De Joden vieren hun
Rosj Hasjana La-ilanot Nieuwjaarsfeest
der Bomen) op de 15de dag van de maand
Sjewat, ongeveer eind januari. Dan gaan
sommige bladverliezende soorten in het
Nabije Oosten weer uitbotten en dat maakt
op hen meer indruk dan de eerste dag van
de maand Tisjri, die volgens hun kalender
de eerste dag van een nieuw Israëlitisch jaar
is. De Grieks-orthodoxen vieren nieuwjaar
heel rustig op 1 september en de Kopten
houden vast aan 1 augustus. Eind augustus
valt de nieuwjaarsdag van de Mohamme
danen, maar door hun schuivende maanden
komt die soms in Ramadan terecht en dan
is vasten de boodschap. In Iran en Jordanië
wordt genoemde dag wel officieel gevierd,
maar in andere landen in 't nabije oosten
doet men er soms veel minder aan. In Egyp
te en Indonesië zijn er door de langdurige
contacten met de westerse wereld ook rond
ons Oud-en-Nieuw nog enige feestelijkhe
den, maar vooral in 't verre oosten trekt de
nieuwjaarsviering van de (soms vele) Chi
nese inwoners meer de aandacht.
El, El
Sommige mensen houden vol, dat bruine eie
ren beter zijn dan witte. Hebben zij werkelijk
Medicijndozen zijn er in alle soorten,
prijzen en maten. Er zijn in Neder
land zelfs meer dan 25 verschillende
medicijndozen te koop. Die zijn nu op
internet in een zogeheten 'Keuzevnj-
zer en Productoverzicht Medicijndo
zen' handig op een rijtje gezet. Dat is
wel zo makkelijk voor mensen die veel
medicijnen gebruiken. En voor man-
telzorgers, partners, thuiszorgmede
werkers en apothekers die toezien en
helpen bij medicijngebruik.
Er bestaan grote overzichtelijke medicijndo
zen waarbij in één oogopslag de hele week is
te overzien. Maar er zijn ook losse doosjes
per dag die heel handig in tas of broekzak
zijn mee te nemen. Of medicijndozen met
een alarm. Dan gaat er een signaal af als het
tijd is om de medicijnen in te nemen. Er zijn
al medicijndozen te koop voor 1 euro en ook
veel duurdere exemplaren op de markt.
In de keuzewijzer zijn aan de hand van het
thema 'mens vergis je niet' tips te vinden,
waarmee bij aanschaf van een medicijndoos
rekening dient te worden gehouden. Bijvoor
beeld het overzicht dat de doos biedt, de mee-
neembaarheid, de grootte en het aantal vakjes
in de doos, de prijs, de aanwezigheid van een
alarm et cetera. In het productoverzicht staan
foto's en is informatie te vinden over de ver
schillende medicijndozen. Ook is vermeld
waar iedere medicijndoos is te bestellen.
Gebruikerstests
Keuzewijzer en Productoverzicht zijn ont
wikkeld op basis van Ipso Facto-onderzoek,
dat met geld van ZonMw tot stand is geko
men. Ipso Facto, een bureau voor beleids
onderzoek uit Houten, heeft uitgebreid het
gebruik en aanschaf van medicijndozen
onderzocht. Daarvoor hebben interviews
met leveranciers, apothekers en gebruikers
plaatsgevonden.Met ANBO voor 50-plussers
is een aantal gebruikerstests georganiseerd.
De keuzewijzer en productoverzicht medi
cijndozen zijn te vinden op www.anbo.nl.
gelijk? En waar ligt dat dan aan? Ik proef
geen verschil.
Antwoord: Er is ook geen verschil in smaak.
Er is alleen verschil in schaalkleur, doordat
de witte leghomkippen geen pigment en de
donkere rassen wèl pigment (kleurstof) in
hun veren en de kalk hebben. Net zoals negers
over heel veel pigment beschikken en de oor
spronkelijke bewoners van onze streken niet.
De bruine eierschaal is - economisch bezien
- zelfs een groot nadeel, want ze bemoeilijkt
het schouwen, waardoor afwijkingen als
bloed- en vleesstipjes niet zo gemakkelijk
ontdekt kunnen worden als bij witte eieren.
Daarom heeft de fokkerij ook donkerkleu-
rige kippen gefokt die toch witte eieren leg
gen. Bepaalde zwarte kippen kunnen dus wel
witte eieren leggen, maar een witte kip pro
duceert nooit een donker ei. Overigens kan
men door kruisingen met Auracana's ook
groene en blauwe eierschalen krijgen. Maar
als die na Pasen in de handel kwamen, zou
geen mens ze 'lekker' vinden, al smaakten
ze met Pasen het zelfde als de geverfde witte
en bruine eitjes!
Is het waar, dat Rusland vroeger ook rood-
wit-blauw vlagde, voor daar in 1919 de rode
vlag met hamer en sikkel werd ingevoerd?
Antwoord: Het boekje, dat u aanhaak, is erg
onnauwkeurig. Die kleuren zijn wel gebruikt,
maar in andere volgorde. Russische schepen
voerden van 1799 tot I9I7 een driekleur
met liggende banen, te weten van boven
naar beneden: wit, blauw en rood. De vlag
is verwant aan de Nederlandse, want tsaar
Peter de Grote koos die kleuren uit nadat hij
terugkeerde van zijn bezoek aan Zaandam
(1697) en ontwierp er diverse vlaggen mee.
In 1858 werd er een 'wapenvlag' ingevoerd
met liggende zwarte, goudgele en witte baan,
doch die werd weinig gebruikt en daarom in
1883 weer afgeschaft. De revolutie vond niet
plaats in 1919, maar in 1917 en heeft tot 1923
geduurd. De toenmalige U.S.S.R. stelde ver
volgens de bekende rode vlag met ster, hamer
en sikkel vast.
Hierin is de liefde Gods jegens
ons geopenbaard, dat God Zijn
eniggeboren Zoon gezonden heeft
in de wereld, opdat wij zouden
leven door Hem. (I Johannes 4:9)
Ik heb ooit ergens in een meditatie gelezen
dat Duitse en Franse soldaten in de loopgra
ven in de Eerste Wereldoorlog elkaar met
Kerst even met rust lieten. Als blijk van men
selijkheid gaven ze de vijand een kleinigheid.
Onder meer chocola. Maar.de vijandschap
tussen de mogendheden bleef en werd later
uitgevochten. De onderlinge menselijke
sympathie liep vast, liep dood... Slagvelden
bij onze zuiderburen getuigen er van.
Elkaar liefhebben, dat gaat dieper, dat duurt
langer dan even een paar Kerstdagen. Roman
tiek valt in scherven, maar liefde houdt vol.
Duidelijk is dat in de brief van Johannes
op liefde wordt aangedrongen. Dat doet de
apostel als Boodschapper van God. Niemand
mag die naast zich neer leggen.
Maar de opdracht meegeven is niet genoeg.
Waarom niet? De Bijbel leert het ons - en
de ervaring laat het ons merken - dat dit een
heel bijzondere opgave is. Eigenlijk onmo
gelijk. Want liefde is meer dan een 'staakt het
vuren'. Dat kun je nog afspreken uit welbe
grepen eigenbelang. Het is dan echter geen
zaak van een goede houding naar de ander
toe. Je kunt met de liefde eigenlijk maar op
één manier echt een begin maken: door te
zien op Gods liefde.
De liefde van God is allesbehalve vanzelf
sprekend. Dat kun je zien aan de wijze waar
op God deze liefde laat blijken. Aan hoe Hij
die heeft geopenbaard. Hij heeft namelijk
Zijn Zoon in de wereld gezonden. Ik stuur
mijn kinderen liever niet naar een gevaarlijke
plaats. Dan houd ik ze - als het maar even
kan - thuis. Ze moeten maar liever niet alleen
over een eenzame weg gaan. Als het glad is
- als het even kan - helemaal maar niet op
pad. Maar God zond Zijn Zoon - en nog wel
Zijn eniggeboren Zoon, Zijn enig Kind - in
de wereld, terwijl Hij wist, dat wij mensen
Hem niet met liefde zouden ontvangen!
Want met liefde ontvangen? O, nee! Denkt u
maar aan de reactie van koning Herodes die
Jezus trachtte te doden, toen Hij nog maar heel
jong was. En daar bleef het niet bij. Allerlei
aanslagen op Hem. Totdat het lukte. Ja, totdat
Zijn uur gekomen was. Het uur waarop Hij
de wil van de Vader ging volbrengen door het
bitterste lijden te ondergaan.
God zond Zijn Zoon in een wereld die Hem
naar het kruis zou verwijzen, en Hem daaraan
zou doden. Het Kindje, gelegd in de kribbe,
Gods Zoon gezonden in de wereld, kwam nu
juist zo Gods liefde laten zien! Zo kwam Hij
Gods wil doen! Deze liefde is het hoogste
wonder. Want wat heeft het veel gekost en
dat voor vijandige mensen!
De mensen aan wie Johannes dit schreef,
geloofden in dit Kind als de Verlosser. Zij
geloofden dat Hij geopenbaard is om de zon
den weg te nemen. Dat Zijn werk inhield:
Bevrijden van het verderf. Dat Hij geko
men is om mensen het leven met God terug
te geven. Ze zo eeuwig gelukkig, ze zalig te
maken, zodat ze vol vreugde eeuwig mogen
zingen van Gods goedheid.
Er is in feite geen belangrijker Boodschap dan
het Kerstevangelie. Dat is nog even actueel als
toen! Daarom de vraag: bent li met uw zon
den tot God gegaan, van harte schuld belij
dend over uw zonden? Die zonde ook, dat wij
geneigd zijn Hem niet de eerste plaats in ons
leven te geven? Zoekt u Jezus? Of verzet u zich
nog in hoogmoed?
Wie om Gods genade smeekt, mag delen in
Zijn liefde. En.zo alleen! Buiten Gods Zoon
geen zaligheid. Wie in Hem gelooft, is veilig.
Anders blijft op ons Gods toom!
Maar als u echt bij Hem schuilt, mag u getroost
bedenken:
"God zond Zijn eniggeboren Zoon ook voor
mij. In mfjn plaats wilde Hfj lijden!" Dan
bewonderen we Gods liefde!
Vanuit deze liefde klinkt de oproep elkaar lief
te hebben. Dat is de conclusie van vers 11
Zo zijn ook wij schuldig elkander lief te heb
ben. Aan het ernstig nemen van de oproep om
zo te leven temidden van anderen, is te zien of
iemand die het geloof belijdt ook echt een kind
van God is. Dus ook of dat van jóu en mfj
echt geldt als wij Hem belijden! Het hoort bij
een: leven van Zijn liefde en leven door Hem
in de praktijk. Want dan leeft in je hart liefde en
is het je gebed:
"Leer mij - o God van zaligheden! -
mijn leven in Uw dienst besteden!"
Herkingen, A. van Wijk, v.d.m.
Uitgevoerd worden twee topwerken uit de
West-Europese muziekcultuur: Het Weih-
nachtsoratorium (cantate 4,5 en 6) en het
Magnificat (Lofzang van Maria), beide van
de grote J.S. Bach (1685-1750). Bach schreef
deze zeer feestelijke werken voor koor, groot
orkest (met o.a. 3 trompetten, 2 hoorns, 4
hobo's, 2 fluiten en pauken), vocale solisten
en continuo. Dit concert wordt gegeven door
de Christelijke Oratorium Vereniging 'Lau
dando', het Randstedelijk Begeleidingsor
kest, Marijke Nieuwenweg (sopraan), Mar-
tine Straesser (alt). Jan van Elsacker (tenor),
Wiard Witholt (bas), Wim Diepenhorst (kla
vecimbel/orgel) en Rinus Verhage (dirigent).
Het evenement wordt georganiseerd door
de COV 'Laudando' en is mede mogelijk
gemaakt door bijdragen van diverse spon
soren en van de Stichting Podium Goeree-
Overflakkee. De toegangsprijzen bedragen
15 voor volwassenen en kinderen ouder
dan 12 jaar, 10 voor 65-plussers/studen-
ten/CKV/CJP, terwijl kinderen t/m 12 jaar
gratis mogen komen luisteren. De toegangs
bewijzen zijn in voorverkoop verkrijgbaar
bij de VVV's te Middelharnis en Ouddorp,
via website www.covlaudando.nl, en via de
koorleden.
De betere woninginrichting sinds 1920
Zandpad 36, Middelharnis, Tel. (0187) 48 27 84
In Herkingen wordt morgen, zaterdag 24
december, het oud papier weer opgehaald
voor de Hervormde gemeente. Het ophalen
begint om 9.00 uur. Wilt u het papier (geen
plastic en drankenkartons, e.d.) tijdig en goed
gebundeld aan de kant van de weg zetten?
OUDDORP - Inloophuis 'De Boei Goeder-
eede' biedt gratis een kopje koffie, een luis
terend oor en ontspannende activiteiten voor
mensen met kanker en mensen die hier in hun
omgeving mee te maken hebben. De activi
teiten bieden een waardevolle bijdrage aan
het wederzijdse begrip en vereenvoudigen
lotgenotencontact.
Door het leggen van nieuwe contacten is thans
een nieuw initiatief ontstaan: inloophuis 'De
Boei Goedereede' verzorgt, in samenwerking
met de Bibliotheek Ouddorp, een lezing door
Marinus van den Berg in de bibliotheek te
Ouddorp, Hofdijksweg 20. Het thema van
de lezing is: 'Kanker, hoe nu verder?!' Mari
nus van den Berg is pastor in verpleeghuis
Antonius-IJsselmonde in Rotterdam. Hij is
schrijver van veel goed ontvangen boeken
over verlieservaringen en rouwverwerking.
Voor hij verpleeghuispastor was, werkte hij
als pastoraal vormingswerker voor gezond
heids- en welzijnszorg in het dekenaat Alme
lo. Bekende titels van hem zijn onder meer:
'Voor de laatste tijd'; 'Samen werken aan een
goede dood', 'Betrokken zorg', 'Voor bij het
einde' en 'Warme zorg, warme woorden'.
De lezing wordt gehouden op donderdag
middag 26 januari 2006 en begint om 13.30
uur, de deuren gaan open om 13.00 uur.
De toegang is gratis (een bijdrage voor de
activiteiten van inloophuis 'De Boei Goe
dereede' wordt uiteraard op prijs gesteld).
Gaarne vooraf aanmelden als u de lezing
bij wilt wonen, dit i.v.m. de organisatie, tel.:
0187-667744 (bibliotheek) of 0187-491108
(inloophuis de boei, Maija den Eerzamen),
e-mail: info@bibliotheekouddorp.nl. of aan
de balie in de bibliotheek.Vanaf begin januari
zal de bibliotheek zorgen voor een aanzien
lijke collectie boeken, geschreven door Mari
nus van den Berg.
Alzheimer Inloopavond Goeree-Over-
flakkee/Hoekse Waard nodigt belang
stellenden uit voor haar eerstvolgende
inloopavond, woensdagavond 11 janu
ari a.s., waarbij één van de medewer
kers van Thuiszorg en Maatschappe
lijk Werk Goeree-Overflakkee hoopt
te spreken.
De Alzheimer Inloopavond is een trefpunt
voor mensen met dementie, hun partners,
familieleden, vrienden en hulpverleners.
Onder leiding van deskundige gesprekslei
ders krijgt men hier voorlichting over allerlei
aspecten van dementie,
ledere bijeenkomst staat een onderwerp cen
traal. De bijeenkomst begint met een inter
view met een deskundig gastspreker. Dit
duurt ongeveer een half uur. Na de pauze is
er tijd om vragen te stellen en in discussie te
gaan. Er is volop ruimte voor discussie en het
uitwisselen van ervaringen. Door de onge
dwongen sfeer kunnen de bezoekers hun
problemen in alle openheid naar voren bren
gen. Ook is er op deze avonden een informa-
tietafel aanwezig met boeken, folders, enz.
Na afloop kan desgewenst nog iets worden
gedronken en met elkaar worden nagepraat.
Tijdens de Inloopavond van 11 januari is
mevrouw W. Krijger van Thuiszorg en Maat
schappelijk weric Goeree-Overflakkee gast
spreker. Het programma duurt van 19.30 tot
21.30 uur; de deuren gaan open om 19.00
uur. De entree is gratis, evenals het welkomst
kopje koffie of thee. U hoeft zich niet van te
voren aan te melden.
De Alzheimer Inloopavond Goeree-Over-
flakkee/Hoekse Waard wordt gehouden in
Wijkcentrum Middelharnis, Doetinchemse-
straat 27 te Middelharnis. Er is voldoende
gelegenheid om te parkeren. Het gebouw is
rolstoelvriendelijk en rookvrij. Lijn 135 en
137 van het openbaar vervoer, alsook de
bustaxi's 635 en 637 stoppen voor de deur.
Kunt u niet komen omdat u iemand moet
verzorgen? Bel dan even. Ook voor nadere
informatie kunt u contact opnemen met de
secretaris van de Alzheimer afdeling, de heer
Cor Besuyen, tel.: 0187-485344.
De Alzheimer Inloopavond te Middelhar
nis is een activiteit van Alzheimer Neder
land, afdeling Goeree-Overflakkee/Hoekse
Waard.
■34-
Wel hield ze het vizier op de hartstreek van het beest
gericht om als hij dadelijk weer de achtervolging
zou inzetten, meteen de trekker over te halen. Het
wachten was: naar welke kant laat het dier zich op
de poten komen? Is dat in de richting van Karl, wat
in één oogopslag te zien zou zijn, dan zou ze hem
vellen. Draaide hij zich om teneinde zich terug te
trekken of te vluchten, dan zou hij daarmee zijn
leven redden.
Het zware lichaam wankelde, kwam weer overeind en
kreeg toen Njoera in het oog.
Hees brulde de beer, maar hield het toen verder voor
gezien. Langzaam liet hij zich op de poten neer en
verdween in de richting van waar hij gekomen was.
Njoera liet een zucht van verlichting.
In een glimp zag ze nog eenmaal de brede rug van het
dier. Duidelijk was te zien dat het laatste schot van
het meisje hem een stuk vlees uit de rug had gereten.
Een bloederige plek ter grootte van een manshoofd
zou als die genezen was als kale plek overblijven,
waardoor het dier voor altijd het teken zou dragen
van zijn ontmoeting met de mens.
Karl worstelde verder door de sneeuw en was bijna
aan het eind van zijn krachten. Intuïtief werkte hij
zich door de witte massa en heel vaag drong het tot
hem door. dat er kort achter elkaar twee schoten vie
len.
Njoera schoot op haar sneeuwschoenen naar de
plaats waar Karl dadelijk te voorschijn zou komen.
Nu was hij nog voortdurend achter de omgevallen
bomen aan het oog onttrokken.
Terwijl de beer zich snuivend in de taiga terugtrok
stond Karl ineens oog in oog met het meisje dat
eigenlijk de oorzaak was van dit gebeuren. Om haar
en de situatie in het dorp te ontlopen, was hij immers
de taiga in gevlucht. Nu stond ze daar voor hem te
glimlachen.
Karls borst en bovenlichaam ging van vermoeidheid
op en neer en zweet stroomde bij stralen van zijn
voorhoofd.
'Jij?' sprak hij hijgend.
'Da moj Ijoebimets.'
'Heb jij de beer neergeschoten?'
'Bijna.'
'Bijna?'
Kari wierp verschrikt een blik achter zich om te zien
of de geweldenaar er nog was.
Njoera sloeg zich lachend op de knieën, toen ze dat
zag.
'Hij is er niet meer. Ik heb hem aan het schrikken
gemaakt. Nu is hij weg, de taiga in en zal wel niet
meer terugkomen voorlopig.'
'Je hebt hem laten schrikken. Is hij dan niet dood?'
'Njet troepie.'
Karl begreep het niet helemaal en schrik stond duide
lijk op zijn gezicht te lezen.
'Laten we naar huis gaan. want over een uur is het
donker. Laten we even jouw geweer halen, want er
zijn op het ogenblik veel wolven in de buurt en die
kunnen we beter niet tegenkomen. Maar waar zijn je
sneeuwschoenen?'
'Die ben ik kort nadat de beer kwam, kwijtgeraakt en
zullen nog wel in het hol liggen.'
'Laten we die dan ook gaan zoeken. Maar schiet op,
we moeten vóór het donker thuis zijn.'
Ze begaven zich naar het hol. Njoera voorop en Karl-
Heinz strompelde achter haar aan, door de dikke
sneeuwlaag.
'Hier is je geweer. De sneeuwschoenen ga ik wel even
zoeken.'
Karl greep haar geschrokken beet: 'Blijf hier, Njoera,
misschien is de beer er weer ingekropen.'
Ze glimlachte en zei: 'Nee, de beer is de taiga in
gevlucht; die zal hier voorlopig niet meer komen.'
Zonder zich verder om Karl te bekommeren dook ze
het donkere hol in waar Karl haar gedempt hoorde
praten.
'Ik heb de sneeuwschoenen', klonk het onwezenlijk
ver weg uit het hol. Nog geen minuut later was ze er
weer en hield Karl de schoenen voor.
'Stap er maar op, dan kunnen we gaan. Ik loop voor
op, jij volgt mijn spoor.'
Karl weifelde een ogenblik, want wat hier gebeurde
was tegen zijn principe. Bij het lopen in de sneeuw
gaat de sterkste altijd voorop en nu nam het meisje
ongevraagd de leiding. Een dergelijke handeling
was iets waar de onstuimige Duitser altijd tegen in
opstand kwam. Hoewel hij nog door en door ver
moeid was, kon hij dit niet verdragen en hijgend zei
hij: 'Njet Njoera, moj djaevusch.'
Ze bleef een ogenblik staan en keek hem doordrin
gend aan.
'Idisoder Karl.'
Zonder zich om Karl te bekommeren zette ze zich in
beweging. Achter haar moest Karl wel mee strompe
len, wat hij ook deed, want het kostte hem veel moeite
om het tempo van Njoera bij te houden.
'Verdraaide wijven ook', hijgde hij achter haar en
veegde zich met de mouw van z'n pelsjas het zweet
van het voorhoofd. Daar hij zich niet wilde laten ken
nen, speelde hij het meisje precies in de kaart. Zo nu
en dan riep ze een paar woorden over haar schou
der en bleef ondertussen rustig doorstappen. Kari
moest ondanks zijn uithoudingsvermogen en enorme
kracht, alles op alles zetten om het Russische meisje
bij te benen. De routine waarmee ze zich voortbe
woog miste hij en daarom kostte het hem een berg
zweet om haar tempo bij te houden. Maar zijn trots
verbood hem, haar te vragen het wat rustiger aan te
doen.
'Nog een half uur, dan zijn we thuis', riep ze.
Kari gromde verstrooid een antwoord en werd steeds
nijdiger op zichzelf, daar hij op dat moment door een
meisje aan het einde van zijn kunnen werd gebracht.
En dat was iets waar Karl nu erg veel moeite mee
had. Eén keer was er iemand geweest die zeggen kon,
dat hij een Kari-Heinz op de knieën had gekregen. En
nu liet zowaar een jonge meid hem lopen, dat de tong
op z'n schoenen hing.
Kari, die zich daarover opwond, deed zichzelf op de
meest letteriijke manier de das om. In zijn boosheid
nam hij de stappen verkeerd; in plaats van zijn voe
ten schuivend te verzetten, begon hij meer en meer
te stappen, waardoor zijn sneeuwschoenen telkens te
diep in de losse massa wegzonken.
Njoera, die dat wel begreep, wachtte op het moment
waarop Kari zou instorten. Want het stond voor haar
vast: Zoals ze nu liepen, moest het wel gebeuren. Of
Kari zpu zich helemaal buiten adem lopen en haar
smeken langzamer te gaan lopen.
Dan zou ze heel onnozel uitleggen wat hij verkeerd
deed. Daarop wachtte het meisje.
Maar ze kende Kari toch nog niet goed genoeg om
te weten dat ze dit nooit van hem verwachten kon.
Liever nog zou hij zich dood lopen dan erkennen de
mindere van een ander te zijn. En hier betrof het een
vrouw. Dat zou nooit gebeuren.
Kari uitte een paar maal een serie vloeken, waarop
het meisje onnozel vroeg:
'Wat is er Kari, ben je moe?'
•Wat!'
(wordt vervolgd)
