Overdenking
Manege Oostmoer in de schijnwerpers
tijdens Horse Event in Deurne
Vlucht Uit
detalga
eiiahdeh-iiieuws
uit de
Heilige Schrift
HET__
^MJKVENSTER
Cursus Geestelijke Vorming
,..,m
VERVOLGVERHAAL
PAGINA 5
-^;^^'>"<
VLIEGEND BEESTJE
PE LEGI0NELLA8ACTERIE
EENZAME HEIGERS
SlAAPWANDELAAItS
ij,y
BONDEK EN BLIKSEM
Zelfs priesters...!
50.000e ruiterpaspoort uitgereikt
Prijswinnaars
•3fa.iga.-<rilogie deel 3
jmiJDAG 7 OKTOBER 2005
Blik op kerk ^^y
en samenleving Ij
- De Europese Unie
- TXirkije
Je kunt er met goed fatsoen niet omheen: op
het moment dat ik dit schrijf, staan de kran
ten er vol van. In Luxemburg zijn de bespre
kingen begonnen over de vraag of Turkije lid
mag worden van de Europese Unie.
Let wel, dit zijn geen afrondende besprekin
gen, het zijn slechts beginnende besprekin
gen. Met andere woorden: het is nog lang
geen uitgemaakte zaak dat Turkije Ud wordt,
het gaat alleen nog maar over de vraag óf
Turkije t.z.t. lid mag worden. Over die vraag
kunnen de deelnemende landen wel vijftien
jaar doen. Wanneer alles naar wens verloopt,
dan zou Turkije hoogstens in het jaar 2020
één van de deelnemende landen kunnen zijn.
Dat die besprekingen op 3 oktober zouden
beginnen, was al lang bekend... Toch ging
het nog niet zonder slag of stoot. Hoewel het
merendeel het erover eens was dat de bespre
kingen op die datum zouden moeten worden
geopend, was er de hele dag een zekere span
ning doordat Oostenrijk dwars lag. En toen
dat land - één van de tegenstanders! - over
de streep was getrokken, was het nog maar
de vraag of Turkije dat zou accepteren. Toen
ook dat land, aarzelend, had toegegeven kon
de conferentie beginnen, uren later dan was
gepland.
De ben een buitenstaander, en ik denk dat ook
de meeste lezers zich zo zullen voelen. Maar
ik vraag me nog steeds af waar men mee
bezig is. Voor de meeste inwoners van Euro
pa - en dan zeg ik het nog zachtjes - hoeft
het helemaal niet. Verreweg de meerderheid
is er tegen dat Turkije lid wordt. Maar de
regeringen zijn vóór, en met een grote mate
van arrogantie wordt het standpunt 'pro'
doorgezet. Neem nu alleen ons eigen land.
Minstens 70 procent van de bevolking blijkt
tegen te zijn. De Europese Grondwet is deze
zomer verworpen - ook al was Turkije for
meel niet de inzet. Maar iedereen wist, en het
is ook hardop gezegd: we zijn tegen omdat
we vrezen dat Turkije lid wordt. Desondanks
heeft onze regering meermalen blijk gege
ven vóór te zijn. Bovendien voldoet Turkije
niet aan de eisen die aan een nieuwe lidstaat
worden gesteld: met de mensenrechten is het
een bedroevende zaak, en het weigert Cyprus
als Ud te erkennen! Dat blijkt allemaal geen
gewicht in de schaal te leggen: Turkije moet
lid worden, en anders.
Is het nu nog een wonder als de burger denkt:
ze doen maar, er wordt toch niet naar ons
geluisterd? :c
Het voornaamste argument tegen het eventu
ele Udmaatschap van Turkije mag niet eens
aan de orde komen. In de zogenaamde Euro
pese Grondwet mocht zelfs het christendom
niet genoemd worden als één van de pijlers
van onze beschaving. Nu komt, met verloop
van enkele jaren Turkije erbij, een Islamie-
tisch land. Het was toen al duidelijkwaarom
een verwijzing naar God moest ontbreken.
De Turken zouden dan kunnen opkomen
voor Allah. Nee, zeggen de voorstanders,
niet de godsdienst mag bepalend zijn, alleen
de rechten van de mens. Wat dat zijn wordt
zeker in Turkije uitgemaakt? Maar toen in de
16e eeuw de Turken stonden voor de poorten
van Wenen - dus heerschappij zouden krij
gen over Europa - dacht Luther dat het einde
van de wereld voor de deur stond.
Waarnemer
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die
er kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u
sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA Middelharnis,
met in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden
door deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzen
ding compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
BEESTJES
Wij hebben voor het eerst last van kleine
beestjes waarvan ik er hier een paar mees
tuur. Wat kunnen we er tegen doen?
Antwoord: Dit zijn broodkevertjes of te wel
Stegobium paniceum geheten. De kevers zijn
onschadelijk maar de larve is des te schade
lijker. De vrouwelijke broodkever legt ca
60 eieren. Na 28 dagen komen uit de eitjes
de larven, die zich verpoppen in een cocon
gemaakt van voedseldeeltjes en speeksel.
De larve ontwikkelt zich in allerlei plantaar
dige producten die lange tijd onaangeroerd
blijven liggen (b.v. vergeten voorraadjes
droge levensmiddelen, of te lang bewaarde
grondstoffen of eindproducten). Aangetast
worden o.a. droge bakkerijproducten, brood
en beschuit, veekoeken, perskoeken, hon-
denbrokken, macaroni, vermicelli, soepblok
jes, granen, maar ook meel, cacaopoeder en
gedroogde gist. Ook gedroogde plantendelen
als kruiden, tabak en herbariummateriaal
worden aangetast. Vergiftigd graan als lok
aas voor ratten en muizen is ook niet veilig
voor de larve van de broodkever. Bij con
statering van broodkevers is het belangrijk
dat alle voedingsproducten worden gecon
troleerd op de aanwezigheid van larven of
volwassen kevers. Het is raadzaam om alle
kasten te controleren. Bij constatering kan
men het beste deze producten vernietigen en
de nieuwe producten in een goede afsluit
bare verpakking doen. Daarna is een goede
schoonmaakbeurt meestal voldoende.
Ik stuur u hierbij een vliegje of beestje, wat
is het?
Antwoord: Het beestje was weliswaar nogal
geplet bij ons aangekomen maar onze ento-
moloog kon er toch nog een sluipwesp in her-
keimen en wel de soort dat luistert naar de
fraaie naam Pimpla instigator. Dit is een veel
voorkomende parasiet van diverse nachtvhn-
derrupsen. Ze zijn actief gedurende de gehele
zomer, er zijn verscheidene verwante soorten
die meestal wat kleiner zijn.
Als een kraan drie maanden niet gebruikt is,
bestaat er dan gevaar voor besmetting met
de legionellabacterie?
Antwoord: De legionellabacterie veroorzaakt
de zgn. veteranenziekte. De legionellabacte
rie is een micro-organisme dat vóór 1977 nog
niet als ziekteverwekker bekend was en wordt
vooral gevaarHjk als hij zich fUnk kan verme
nigvuldigen. Die legionellabeestjes bleken het
beste te gedijen in resten warm water, zoals
dat bijv. voorkomt in boilers die een tijdje uit
geschakeld waren; vooral bij watertempera
turen tussen 25 en 55 graden Celsius ontwik
kelen zij zich snel. Gevaar kan dus stilstaand
water bij genoemde temperaturen opleveren.
De legionella komt van nature voor in kleine
aantallen in het oppervlaktewater. Het gevaar
van de legionella zit m de waternevel die inge
ademd wordt. Het drinken van besmet water
levert geen gevaar op. Door de boiler of de
combiketel op minimaal óO^C af te stellen kan
veel narigheid worden voorkomen. Boven die
temperatuur legt de legionella nameUjk het
loodje. Om helemaal zeker te zijn kan men
- bij voorbeeld na een langere afwezigheid
- de kranen openzetten en de leidingen in de
keuken en de badkamer goed doorspoelen met
heet water Geisers vormen geen probleem,
dat zijn doorstroomtoestellen.
Hoe komt het datje reigers altijd in hun een
tje ziet staan afziet vliegen en komt het datje
eigenlijk nooit reigerkuikens ziet? Ook heb ik
nooit een reigersnest gezien.
Antwoord: Dat u nooit een reigersnest en
reigerkuikens gezien heeft is zo raar niet
omdat, met name de blauwe reiger, gewoon
lijk in hoge bomen en soms in rietvelden
nestelt. Zodra de jongen groot genoeg zijn
vUegen zij uit, ze zwemmen niet zoals een
denkuikens met de volwassen eenden rond.
Verder is de reiger een soUtaire jager, dat is
nu eenmaal de aard van het beestje.
Hoe vinden slaapwandelaars zo precies de
weg tussen de meubels door? En hoe komt
het, dat ze niet uit de dakgoot vallen?
Antwoord: Slaapwandelaars kunnen met
gesloten ogen heus niet blindeUngs de weg
vinden en zeker niet in een vreemde omge
ving. In eigen huis volgen ze wel eens auto
matisch een bekende route. Toch lopen ze
vaak tegen iets aan en schrikken dan wak
ker. Het verschijnsel komt veel voor bij kin
deren tussen ongeveer 8 en 16 jaar die zich
minder goed in emoties en woorden kunnen
uiten, op tijdstippen dat ze niet dromen maar
waarin wel vaker onbewuste wensen, angs
ten of conflicten door eenvoudige handelin
gen merkbaar worden. Volwassenen hebben
er zelden last van. Dat grote mensen slaap
wandelend door dakgoten balanceren, zie je
eigenlijk alleen in komische films.
Waarom wordt er in woordenboeken en veel
naslagwerken totaal verschillend omge
sprongen met de schrijfwijze en plaats van de
IJ? Waarom volgen zelfs overheidsinstellin
gen de regels van het 'groene boekje'niet?
Antwoord: Reeds de in 1935, in 1945 en in
1947 ingestelde commissies van Nederlandse
en Belgische taalkundigen hebben zich met de
schrijfwijze en de alfabetisering bezig gehouden
en u ziet het resultaat. De y is wel verdwenen
uit woorden als asiel, cilinder, piramide, ritme
enz. maar bleef behouden in de eigennamen en
veel geïmporteerde zaken zoals psychologie,
mysterie en yoghurt. Veel mensen beschouwen
die y daardoor als een vreemde indringer, die
ze hever kwijt zijn. Maar die y huisde aan het
begin van onze jaartelling al in ons alfabet en
juist de ij is pas enkele eeuwen oud, want ze
ontstond uit een dubbele i waarvan de tweede
wat langer was geschreven. Zelfs de deskundi
gen zijn het nog.niet eens over de juiste plaats
voor de ij. Somriügen duwen haar tussen ih en
ik, anderen schakelen haar geüjk met de y en
een derde groep wil de ij als y laten schrijven,
om van de (voor buitenlanders onbegrijpelijke
en onuitspreekbare) samenvoeging van een i en
een j af te komen. Vandaar het huidige verschil
in behandeling.
Hoeveel kilometer is elke tel tussen een blik
semflits en de daarop volgende donderslag?
Sommigen zeggen 1 km, ik dacht van meer.
Antwoord: Het moet wel meer zijn, want de
snelheid van het geluid door lucht bedraagt
1200 km/u, ofwel 330 meter per seconde. Dat
wil zeggen, dat u ongeveer drie tellen (21,22,
23) moet rekenen voor élke kilometer, omdat
het geluid van de donderslag om en nabij 3
seconden nodig heeft om een kilometer ver
der gehoord te worden. De bliksem zien we
praktisch op het zelfde moment dat de vonk
overspringt, want de snelheid van het licht is
zo'n 300.000 km per seconde.
Op donderdag 13 oktober hoopt drs. LA. Kole
uit Berkenwoude te spreken over het onder
werp "De christelijke opvoeding in gezin,
kerk en school". Aanvang: 19.45 uur. Plaats:
de zaal achter de Christelijke Gereformeerde
Kerk, Hoflaan 41 te Middelharnis. Kosten:
per avond 3,-. Alle cursisten en andere
belangstellenden zijn hartelijk welkom.
'...en een grote schare van de
priesters werd den gelove gehoor
zaam. (Handelingen 6:7b)
Zoals u weet, zijn er direct na de uitstorting
van de Heilige Geest m Jeruzalem 3000 men
sen tot bekering gekomen. Dat is een heel
getal. Onvoorstelbaar hoe krachtig de Hei
lige Geest kan werken. Wat denken wij vaak
minimaal van Gods werk door Zijn Geest.
Maar goed, is het nu in Jeruzalem tot die
3000 beperkt gebleven? Nee! Er was sprake
van een krachtige doorwerking van de Hei
lige Geest. Zijn inwinnende en overtuigende
werk was niet te keren. We lezen in het boek
Handelingen, u weet dat Bijbelboek waarin
we zien dat Gods Geest mensen inwint voor
Gods heerlijk Koninkrijk, dat 'het getal der
discipelen zeer vermenigvuldigde te Jeruza
lem'. Heel wat leeriingen die dus toegevoegd
werden tot die eerste christengemeente daar
in Jeruzalem. Heel wat bekeeriingen!
Wat waren dat nu voor bekeerUngen? Men
sen die uit de goot waren gehaald? Lieden
die aan de zelfkant van de maatschappij ver
keerden en nu, getrokken uit de duisternis tot
het wonderbare Ucht van het Evangelie, tot
die gemeente mochten behoren? Nee, zulke
mensen niet. Lucas schrijft heel opmerkelijk,
als hij het heeft over die geweldige groei van
het aantal discipelen: 'en een grote schare van
de priesters werd den gelove gehoorzaam'.
Vrome broeders dus, die tot geloof kwamen.
Mensen die helemaal opgingen in de dienst
des Heeren en toch... tot bekering kwamen.
Maar moesten zij dan nog tot geloof komen?
Priesters? Meelevende leden van de tempel
gemeenschap? Die dienden God toch al? Dat
waren toch godsdienstige mensen? O jawel,
zeer zeker Niets op aan te merken. En toch
blijkbaar mensen die nog door de Heilige
Geest tot verandering gebracht moesten wor
den. Vroom en toch ongelovig. Schriftge
trouw en toch onbekeerd. Dat kan dus blijk
baar.
Is dat alleen iets van die tijd? Zou dat nu nog
niet het geval zijn? Zou de Heihge Geest nu
ook niet Zijn handen vol hebben aan al die
'priesters' die toch nog ongelovig en onbe
keerd in de kerk zitten? De kerk wordt wel
de werkplaats van de Heilige Geest genoemd.
Terecht. Maar waar heeft de Geest dan zo'n
werk aan? We geloven toch. Nou ja, we moe
ten erin opgebouwd en gesterkt worden. En
dat doet gelukkig de Heilige Geest. Maar
verder?
Zou de Heilige Geest ook niet heel veel werk
hebben om juist vrome broeders (en zusters),
die altijd nog leven met een brok verzet en
ergernis tegen het Evangelie van vrije en
onverdiende genade, in te winnen voor het
Koninkrijk van God? Wat moet de Heilige
Geest toch vaak heen breken door dat 'pries
terlijke' cordon wat opgeworpen wordt tegen
de boodschap van genade die uitgedeeld
wordt aan goddelozen. Genade die bedoeld
is voor bedelaars en armen in zichzelf. Dat
vrome vlees wil toch altijd nog wat zijn. Her
kennen we het? Ligt dat niet op de bodem van
uw en mijn kerkelijk meelevende hart?
Maar gelukkig dat de Heilige Geest nog
krachtig werkt. Hij is niet in Jeruzalem blij
ven steken. Goddank niet. Hij werkt ook nu.
Hij brengt ook nu 'priesters' tot bekering en
geloof Elke keer moeten er weer 'priesters
aan den gelove gehoorzaam zijn'. Elke zon
dag wil de Heilige Geest in Zijn werkplaats
vrome broeders (en zusters) al hun vroomheid
afnemen en doen leven van de gerechtigheid
en heiligheid van Christus alleen. Dat is een
leerschool die een echte discipel van Christus
elke dag en elke zondag nodig heeft.
Deze school bestaat al jarenlang. Met een
uitstekende Pedagoog. Niemand minder dan
de Heilige Geest houdt deze leerlingen op
school. Ze blijven voortdurend zitten. Zak
ken voor elk examen. Maar groeien steeds
meer in Hem Die het lesprogramma alles
beheersend bepaalt: Jezus Christus. Hij leert
het Zijn volgelingen spellen: Christus moet
wassen (groeien) en ik minder worden. Ja, als
zo 'priesters' door al hun geestelijke bodems
heen zakken, houden ze alleen het volbrach
te werk van Christus over Zo worden zelfs
'priesters aan den gelove gehoorzaam'. Ook
hier op onze eilanden?
Ds. R.W.van Mourik,Sonimelsdijk
DEURNE - Meer dan 26.000 paardenlief
hebbers bezochten in september Horse
Event - het prestigieuze jaarlijkse evene
ment van het Nederlands Hippisch Cen
trum in Deurne - om er clinics, lezingen
en presentaties bij te wonen van dres-
suurkampioenen als Anky van Grunsven,
Edward Gal en Laurens van Lieren.
Manege Oostmoer uit Stad aan 't Haringvliet
stond dit er jaar flink in de schijnwerpers!
Want niet alleen waren er maar liefst twee
Oostmoerse prijswinnaars die met hun paar
den aan clinics mee mochten doen, maar ook
was er aandacht voor een jonge klant van de
Stadse manege: de totaal verraste, zeven
jarige Anieke Grootenboer ontving er het
50.000' FNRS-ruiterpaspoort. In een volle
Recreatiehal kreeg Anieke haar FNRS-rui-
'lecpaspoOrt uit handen van niemand minder
dan Anky van Grunsven! Bovendien ontving
zij een certificaat getekend door Anky van
Grunsven én een Penny-pakket inclusief dek
bedovertrek en jaarabonnement. Anieke rijdt
sinds twee maanden bij Manege Oostmoer in
Stad aan 't Haringvliet. "Wij vragen voor al
onze manegeruiters een FNRS-ruiterpaspoort
aan", vertelt manege-eigenaar Henk Kieviet.
"Zo'n paspoort biedt niet alleen een duide
lijk overzicht van het niveau van de betref
fende ruiter, maar is meteen ook een bewijs
van lidmaatschap van de KNHS. Bovendien
zit er een ongevallenverzekering bij. FNRS-
maneges doen er alles aan om paardrijden
een leuke, leerzame en veilige ervaring te
maken. Het ruiterpaspoort helpt daarbij. Érg
leuk dat het 50.000" paspoort nu juist op onze
manege is uitgegeven!"
Karin Bakker uit Stad aan 't Haringvliet was
voor iets heel anders naar Deurne gekomen.
"Ik had ingeschreven voor het Programma
Eigen Paard en nóóit verwacht dat ik als een
van de echt héél weinigen zou worden uit
genodigd om samen met mijn paard Omar
naar een Horse Event-clinic te komen",
lacht Karin. "Bovendien had ik meegedaan
met een prijsvraag uit het paardenmagazine
'Bit'. Ik won er een longeerles van Lammert
Haanstra mee - geweldig, want deze man is
dé expert op het gebied van longeren!"
"Omar en ik zijn uitgebreid beoordeeld door
een instructeur van het Nederlands Hippisch
Centrum", vertelt Karin. "Mijn rijstijl werd
Longeerspecialist Lammert Haanstra (m.) met prijswinnaars van Manege Oostmoer,
Annemieke Riem Valentino (l.) en Karin Bakker Omar.
Onder het toeziend oog van de eigenaar
van Manege Oostmoer, Henk Kieviet, ontving
de zevenjarige Anieke Grootenboer het 50.000ste
FNRS-ruiterpaspoort uit handen van
Anky van Grunsven.
geanalyseerd en aan de hand daarvan kreeg
ik adviezen van de instructeur Omar kreeg
héél veel aandacht. Van kop tot staart, van
tanden tot hoeven, allerlei onderdelen wer
den onder de loep genomen en beoordeeld.
Niet alleen leerzaam om mee te maken",
zegt Karin, "maar ook zeer bevredigend want
Omar kreeg op alle fronten prima noterin
gen! Annemieke Riem, die net als ik klant is
van Manege Oostmoer, heeft met haar paard
Valentino voor mij deelgenomen aan de lon
geerles van Lammert Haanstra. Deze man
heeft al een aantal boeken en DVD's over
longeren op zijn naam staan, dus hij weet
heel goed waarover hij praat! Onder de ogen
van een groot publiek hebben Annemiek en
Valentino hun les gevolgd. Ze hadden er
allebei duidelijk plezier in, dat was heel leuk
om te zien! En dat gold geloof ik ook voor
Lammert Haanstra, want hij heeft zelfs veel
langer dan de afgesproken tijd aandacht aan
deze leerlingen besteed!"
-13-
Er begon zich een zilveren randje te vertonen op
de kop van de boot en het geluid dat eerst ruisend
had geklonken als de boot door het water sneed,
was veranderd in een dof gemurmel. Ook miste de
boeggolf zijn schuimkraag, maar gleed langzaam
opzij, in plaats van spattend uiteen te vallen.
Hoewel het nog geen middag was leek het of
reeds de avond over de taiga was gedaald; alles
was gehuld in een mysterieus duister, waarin alle
contouren waren vervaagd. Er was op de oevers
geen enkel oriëntatiepunt meer te ontdekken; de
rivier en zijn omgeving waren ineengevloeid tot
een grauw waas dat slechts tot enkele meters te
doorgronden was.
Ineens begonnen er sneeuwvlokken te vallen. Heel
grote, nog maar zo nu en dan één, die uit het niets
op de aarde vielen. De wind was gaan liggen en
geen enkel geluid werd nog gehoord.
De taiga hield de adem in voor het geweld dat spoe
dig zou losbarsten.
Filja huiverde en trok de kraag van zijn pelsjas
omhoog, waardoor alleen nog zijn ogen en harige
kop zichtbaar waren.
Het werd bitter koud.
Hij wist dat dit het stille moment was, voordat de
sneeuwstorm de wereld in zijn greep zou nemen;
iets dat nog slechts over een uur of misschien maar
enkele minuten zou gebeuren. Dan zou als een dave
rende explosie het geweld losbarsten; dan was er
geen hemel en geen aarde meer. Dan werd de taiga
een wereld van geweld, gehuld in lawines sneeuw,
die daverend zouden neerbeuken op het land.
Valeria bracht hem zijn thee die hij gejaagd door
zijn keel liet glijden.
'Wat gaat er gebeuren Filja? Het is zo griezelig don
ker.'
'Het wordt winter m'n kind en heel spoedig, geloof
me.'
'Hoe ver zijn we nu nog van het dorp?'
'Dat weet ik niet precies, maar ik geloof van niet zo
heel ver meer. Ik kan mij niet meer oriënteren; er is
niets meer te onderscheiden. De wereld zit potdicht
en het kost me alle moeite om niet onverwachts op
de wal te lopen. Maar ik durf ook geen snelheid te
verminderen, want iedere minuut is nu kostbaar.'
'Denk je dat we het halen?'
'Dat durf ik alleen maar te hopen.'
Het werd nu angst donker; een bewijs dat de
sneeuwstorm nabij kwam en de donkerte nog meer
op een hoop samenperste, voor ze als een bom uit
elkaar zou barsten.
Na nog een uur gevaren te hebben knarste de boot
door het ijs, dat hoewel zich nog geen laagje op de
rivier gevormd had, toch als boter op de melk begon
samen te klonteren.
'Ik ga de wal opzoeken, want we kunnen nu niet ver
van huis meer zijn', riep Filja naar beneden waar de
anderen wat warmte zochten bij de motor, die op
dat moment nog op volle toeren draaide.
Hij nam wat gas terug; wat dadelijk te merken was.
Langs de boot klonk het schuren van ijs en van een
golfslag was niets meer te horen.
Langzaam stuurde Filja de boot naar de oever die
hij meer vermoedde dan zien kon. Pas toen hij er
bijna op zat zag hij de stammen van bomen als vage
silhouetten opdoemen. Nu liet hij de boot weer wat
op snelheid komen en bleef in de buurt van de oever
om een oriëntatiepunt te zoeken.
Toen hij de plaats vond waar een dikke boom schuin
over het water hing, wist hij dat ze nog ongeveer
een kwartier te varen hadden, dan was het einddoel
bereikt.
Daar er geen obstakels waren te verwachten, meen
de Filja het wel te kunnen wagen om op volle kracht
te gaan varen. Hij boog zich voorover om dit voor
nemen aan de anderen mee te delen.
'Houdt je vast; ik voer de snelheid op!'
'Ga je gang maar', klonk gedempt het antwoord.
De Rus voegde de daad bij het woord en de motor
begon ineens veel harder te brommen. 'Voor de
boeg rommelde het zacht; een bewijs dat de vaart
door ijs hevig belemmerd werd. Ze schoten niet zo
hard meer op, daar ze teveel weerstand van de ijs-
gang ondervonden.
Flarden sneeuw, vlokken zo groot als een hand,
kletsten in steeds groter regelmaat omlaag, zodat
het zicht daardoor bijna geheel nihil werd. Filja was
genoodzaakt om weer naar de oever te gaan en heel
dicht langs de kant de laatste etappe af te leggen.
Ze waren nog slechts tweehonderd meter van het
dorp vandaan toen het gebeurde. Even leek het of
de natuur de adem inhield. Er vielen een moment
geen sneeuwvlokken meer, er was geen licht, er was
geen duister meer. Een vacuüm, niets, een verlo
ren wereld, waarin vier mensen het einde voelden
naderen.
Toen leek het of de elementen door een schok wer
den uiteengereten. Van achter het niets barste een
loeiend gehuil los en er was alleen nog sneeuw,
sneeuw en nog eens sneeuw.
Het was als een weke muur, waar de boot slechts
met moeite doorheen kon breken.
Het water verstarde en had alle kleur verspeeld. De
sneeuw klonterde samen en bevroor.
Nu kraakte het voor de boot die op zijn hoogste ver
mogen slechts meter voor meter vooruitkwam. Er
stapelde zich een wand op voor de boeg die door
broken werd en langzaam, als een ploeg in de vette
aarde uiteenweek, omkantelde en als een bergje
bleef Uggen.
Als een standbeeld stond Filja, in wie geen mense
lijk wezen meer te herkennen was, aan het roer en
vocht, biddend om behoud, met de laatste meters
die hem van hun redding scheidde.
De man was één met zijn omgeving, vormeloos en
zonder pretentie of kleur.
Als een vormloze hoop die door de sneeuw ging,
schoven ze verder. De boot had bijna zijn snelheid
verloren; nog enkele ogenblikkendan zouden ze in
het ijs blijven steken.
Binnen het verloop van nog geen uur was de tem
peratuur gedaald tot meer dan twintig graden bene
den het vriespunt. De drie mensen in de boot, die
over geen enkele pelsjas beschikten, waren er erg
aan toe. De laatste etappe zou nog hun dood kun
nen worden.
In een dof gebrul joeg de sneeuwstorm over hen
heen; de massa's stapelden zich op, hechtten zich
aan alles vast en veranderden de taiga in een barre
ijswoestijn, waarin voor elk onbeschut wezen op dat
moment geen leven meer mogelijk was.
Een witte lijkwade werd over Noord-Siberië uitge
strekt.
Filja schudde zijn ruige kop, waar de sneeuw met
scheppen afviel, maar die bijna even zo vlug weer
bedekt werd. Hij tuurde vooruit en trachtte de aan-
legplaats van het dorp te ontdekken die nu onher
roepelijk binnen zijn bereik moest komen.
Even meende hij vaag de donkere wal te zien met
de houten vlonder.
(wordt vervolgd)
