Eilandelijke
verkiezingsavond
in Middelharnis
voor jongeren
EIIAtlDBn-rflEUWSi
De vierde zoon van Arend Groen en
Klaasje de Groot was Klaas. In deel
1 stond reeds aangegeven dat Klaas
slechts eenmaal naar zee ging. In
mei van het jaar 1912 had Klaas de
Bosseschool in Middelharnis ver
laten. Het duurde nog tot oktober
van dat jaar voordat dit ventje ook
naar zee moest. Zijn vader en drie
oudere broers van hem voeren toen
al lang en breed op de sloepen.
Vissen
De zondag
D. Hoogzand
GOEREE-OVERFLAKKEE - Op
zaterdagavond 4 maart a.s. houden de
SGP-fracties van de vier gemeenten op
Goeree-Overflakkee een verkiezings
avond in de aula van de Technische
School te Middelharnis. De avond is
speciaal voor jongeren bedoeld, maar
uiteraard is iedereen er van harte wel
kom. De aanvang is 19.45 uur.
Ledenvergadering
Oranjevereniging
Middelharnis/Sommeisdijk
Ophalen oud papier Herkingen
Voorjaarsmari(t in Dirksland
Vrijwilligers gezocht voor
reactiveringszwemmen
Organist Pieter Heykoop
op tournee in de
Hoeksche Waard
PAGINA 6
VRIJDAG 24 FEBRUARI 2006
deel 2
Leen Koster, de schipper van de MD7, genaamd
'De Burgemeester Mijs', een sloep van rederij
C. Kolff en Zn. had aan boord een vacature
voor Icoffiekokertje. Klaas meldde zich aan en
werd aangenomen. De rang van Icoffiekoker
was de laagste in de hiëarchie aan boord. In
1912 had rederij Kolff nog acht beugsloepen in
de vaart. De MD7 was reeds begonnen met de
schelvisvaart en lag toen in IJmuiden waar de
vis gelost werd.
De bemanning was na drie reizen van onge
veer 14 dagen een week thuis. Zij moesten,
altijd weer op hoop van zegen, opnieuw naar
zee vertrekken. De laatste avond dat Klaas naar
bed ging voor hij zou gaan vertrekken naar zee,
hoorde hij een krachtige noordwesten wind
huilen over het dak van zijn ouderlijke woning
in de Nieuwstraat. Af en toe hoorde hij de regen
en ook hagelbuien voorbij trekken. Klaas wist
dat zijn moeder alles gereed had gelegd wat
hij aan boord nodig zou hebben zoals een paar
lange laarzen, oliegoed, baaien hemden, korte
broek met laarskousen enz.
Zijn zorgelijke gedachten gingen tenslotte niet
verder, want hij viel in slaap. Maar de slaap
duurde veel korter dan anders; zijn moeder
kwam hem al heel vroeg wekken om op te
staan.
Na het ontbijt nam hij afscheid van zijn moe
der en van de zusjes en broertjes die nog thuis
waren. Arend Groen, zijn vader, bracht hem
naar de Middelhamisse boot die vanaf het
Stoombootplein om 05.00 uur vertrok. Het
was donker en koud. Het was ook donker en
koud in zijn jonge jongenshart, want Klaas was
nog geen 12 jaar oud en moest het vertrouwde
onderhuis verlaten om een onbekende toekomst
tegemoet te treden. Het was echter in sociaal
opzicht bittere noodzaak dat zulke jeugdigen al
mee moesten om geld te verdienen.
Na geschut te zijn door de sluis op het eind van
de haven van Middelharnis, veitrok de boot via
het Haringvliet, het Spui tot aan Vlaardingen
waar zij van boord moesten gaan. De stemming
aan boord was bij de bemanning van de MD7
in mineur. De gesprekken verliepen niet erg
opgewekt. De Middelhamisse boot vervolgde
zijn reis tot aan de Boompjes in Rotterdam,
maar de vissers reisden verder per trein tot hun
bestemming in IJmuiden.
Aan de overkant van de vissershaven aan de
houten steiger lag de visserssloep MD7. Er
lagen nog enkele sloepen uit Middelharnis en
Pemis. Ook zij zouden spoedig weer zee kie
zen.
De wachtman, die zes dagen aan boord van de
MD7 was geweest terwijl de bemanning naar
huis was gegaan, nam afscheid van hen, maar
niet voordat hij hen een goede reis had toege
wenst. Het weer was nog steeds stormachtig. Er
werd besloten de aankomende nacht nog bin
nen te blijven. Als de wind zou minderen zou
men de volgende dag uitvaren.
Klaas' eerste taak bestond uit een ketel koffie
te koken en zoals hij zelf schreef: "Wat nogal
goed uitviel". Denk eens in; zo'n ventje van
twaalf jaar tussen al die mannen en dan direkt
aan de slag! Na de afwas mochten zij van de
schipper de wal opgaan om nog wat benodigd
heden aan te schaffen.
De volgende morgen luwde de wind wat, maar
er stond nog steeds een harde bries uit het west
noordwesten. Eerst moest er nog ijs worden
ingeladen maai' direkt daarna kwam de eerste
order van de baas om de zeilen te hijsen. Een
sleepboot bracht de MD7 tot buiten de pieren
waar de tros werd losgemaakt. Nu kon de reis
beginnen. De wind was iets gekrompen en de
koers die werd aangehouden was noorden ten
westen om zoveel mogelijk uit de wal (Neder
landse kust) te zeilen. Het schip liep een goede
vaart. Na urenlang varen verdween het laatste
daglicht in het westen. Inmiddels was het don
ker geworden en de kustUchten werden ont
stoken. Het vuurschip van de Haaksegronden
kwam in zicht en ook de Brandaris op Terschel
ling liet zijn lichtflitsen zien. Zij voeren ver
genoeg uit de wal om de gevaarlijke gronden
mis te zeilen.
Maar Leen Koster, de baas, was niet gerust.
Hij was steeds aan dek om de toestand gade
te slaan! De wind werd weer noordelijker en
de jonge Klaas Groen begreep niet veel van
de omstandigheden maar hij begreep wél dat
er kritieke uren aanstaande waren. Plotseling
kwam de order een rif uit de zeilen te nemen en
de stagfok voor te hijsen. Zij voeren met twee
reven in de zeilen en dat was met dat stormweer
meer dan genoeg.
Het water stond aan de lijkant bijna aan dek
en toen met meer zeilen op, liep de Middel
hamisse sloep als een renpaard de hoge zeeën
tegemoet.
Stukken water kwamen over waardoor het aan
dek niet was uit te houden. De baas kwam even
naar beneden en zei: "Als de wind zo blijft,
kunnen we vrij blijven van de gronden dus we
zullen hopen dat alles goed mag gaan".
Na enige uren van spanning, de bemanning zat
in het vooronder af te wachten, ging het schip
vreselijk te keer met te veel zeil op. Maar de
vissloepen konden wel wat hebben zodat er
geen direkt gevaar aanwezig was. Er was één
man aan dek. Die stond aan het roer en had het
bepaald niet breed. Verder waren allen bene
den, alleen Leen Koster bevond zich steeds
boven om te handelen naar omstandigheden.
Eindelijk kwam de order om een rif meer in de
zeilen te nemen en de gemststellende tijding dat
zij vrij waren van de gronden en de gewenste
koers konden houden.
Na brood en koifie genuttigd te hebben, kwam
de baas naar voren met het boek 'De God-
vmchtige zeeman' van ds. Groene wegen dat
alle sloepen aan boord hadden. Daamit werd bij
uit- en thuiszeilen het zeemansgebed 's avonds
gelezen.
Behalve de twee matrozen die de wacht had
den, zocht een ieder zijn kooi op om de rust te
zoeken na de angstige ogenblikken.
Klaas, het koftlekokertje, was nu zeeman. Of
het deinen op de golven zijn slaap bespoedigd
dan wel verstroord zal hebben, vermeld zijn
relaas niet. Maar het moet een koene jongen
zijn geweest, die zich ongemerkt sohdair had
verklaard met zijn broers en vader die allen zee-
visser waren en met de bemanning waarvan hij
nu zelf deel uitmaakte.
De wachten waren verdeeld in vijf keer twee
uren, steeds met twee per wacht. De jongens
hoefden geen wacht te lopen, alleen 's mid
dags als de bemanning een dutje deed. Tal van
werkzaamheden zoals thee zetten, het vooron
der schoonmaken en zorgen dat de kolenkist
gevuld was, namen hun tijd in beslag.
De volgende dag (data ontbreken) was de
wind veel minder geworden en naar zuidwest
gekrompen. Met een vaart van ongeveer acht
mijl voeren zij naar de visgronden. Men moest
zich gereed maken.
Acht bakwant moesten worden geaasd om
klaar te staan de beug te schieten bij het berei
ken van de visgronden. Een bakwant bestond
uit 14 lijnen van 50 vaam. Die ochtend was
er gelood. Een diepte van ongeveer 40 meter
werd aangegeven. Naav berekening zou men de
daaropvolgende avond het eerste schot kunnen
doen.
Klaas schreef daarover: Om zes uur was het
zover. Alles werd gereed gemaakt. Zes bakken
zouden worden geschoten. De schotter nam zijn
plaats in op het achterschip aan bakboord. Het
eerste joon ging overboord, de eerste bakwant
Vuurtoren en haven van IJmuiden.
Een z.eefdruk van Pauline Vos uit Amsterdam en uitgegeven door de KNRM.
Kojfiekokertje Vingerling Middelharnis.
geplaatst op de schietben en de beug werd uit
geschoten. De baas (Leen Koster) stond aan het
roer. Hij hield het schip scheip aan de wind met
een rif in het zeil. Nadat de beug was gescho
ten werden nog 12 bijna zonder hoeken en aas,
de zogenaamde speellijnen uitgevierd, waarna
door de wind werd gegaan en onder klein zeil
drijvende, werden deze lijnen ingehaald en
opgeschoten in een daarvoor bestemde mand.
Dit was het werk van één van de jongens ter
wijl de anderen intussen koffie dronken en zich
klaar maakten om de beug te halen. Wat is nu
eigenlijk een beug? Een beug is vistuig dat
bestaat uit een lijn van mim 70 meter waaraan
op bepaalde afstanden korte dwarslijntjes die
ook wel sneuen worden genoemd, zijn vastge
maakt. De sneuen zijn voorzien van vishaken.
Met de beug ving men kabeljauw, schelvis en
platvis in de Noordzee. Men onderscheidt een
wijde beug en een nauwe beug met elk weer
andere maatafstanden. Het duurde zowat een
uur om de speellijnen binnen te krijgen voor
men het geaasde want bereikte. Er stond een
harde bries uit het zuidwesten maar het was
toch visbaar weer. De oude bazen lieten niet
zo gauw stoppen met vissen. Dan moest het
al heel erg hard waaien, anders werd er door
gevist. Vier mannen stonden op de haalplank
die ieder een stuk beug optrokken. De inbak-
ker schoot het opgehaalde want in lege bakken.
Vier lijnen in een bak waarna door het achter-
luik de bak werd afgegeven naar het dek waar
drie matrozen het want direkt weer gingen azen
(het bevestigen van het aas). Iedereen was in de
weer. Wel ging men tussendoor even een kop
koffie drinken in het vooronder. Koffie was
altijd voorradig!
Onder het werk door had de kok het eten
gekookt. Het eten aan boord was eenvoudig van
samensteUing. Meestal erwten of bruine bonen
of rijst en tweemaal per week gekookte aardap
pelen met..jawel, met vis. Er werd in ploegen
gegeten, want het vissen moest doorgaan. Het
leven was hard aan boord maar de stemming
was altijd goed. Elk lid van de bemanning
kwam uit Middelharnis, dus zij kenden elkaar
goed. Jammer dat zij niet alle met naam zijn
genoemd.
Op deze reis werd tot zaterdagavond gevist. De
vangst was goed. Zij hadden ongeveer 35 pens
bennen schelvis, een kleine 200 kabeljauwen
en nog wat klein spul zoals bolk. De levende
vis ging in de bun, de dode vis in het ijs in het
ijshok dat verdeeld was in laden. De vis werd
laag na laag met ijs overdekt en met planken
afgesloten. ledere dag werd er gekaard. De vis
in de bun die dood was, werd er met een schep-
net uitgehaald en in het ijs gelegd. Klaas wist
zich in zijn latere leven niet alle details meer te
herinneren, maar hij slaagde er toch in een goed
te volgen verhandeling aan boord van een vis-
sloep voor het nageslacht door te geven.
Werk was er volop. Het werk van de twee jong-
sten aan boord bestond uit het aanvegen van
het vooronder, het eetgerei schoonmaken, de
kachel verzorgen en de kolenkist volmaken en
natuurlijk koffie koken. De inbakker was daar
vrij van.
Hij stond een trapje hoger op de lijst, hij had
bovendien al enkele jaren gevaren en werd ook
al ingeschakeld bij het wachtlopen.
Om vier uur op die zaterdagmiddag was de
laatste beug binnengehaald en kwam de order
zeil van een rif en een rif en de stagfok op het
kluifhout. De wind was westnoordwest dus een
goede wind aldus het koffiekokertje van toen
op de MD7. Men verkeerde toen op een grote
vissersbank op 36 vaam water en de wacht werd
ingezet. Nadat het dek was opgeruimd werd er
gegeten. Daarna werd het gebed gelezen en
kropen zij om acht uur in de kooi. Vermoeid!
Twee man bleven aan dek. Met flinke vaart ging
het richting IJmuiden. Om zes uur in de mor
gen werden de jongens door de laatste wacht
uit hun bed gepord. De kachel moest worden
aangemaakt en de koffiekoker deed zijn werk.
Altijd moest er koffie klaar staan. Ook de kok
was present. De poeting moest worden klaarge
maakt. Dat was de zondagskost die bestond uit
meelbeslag met rozijnen. De jongsten aan boord
moesten met een platte lepel het beslag maken
dat daarna in twee hnnen zakjes werd gedaan
en met ruim water in de gortketel gekookt.
De zondag was altijd een bijzondere dag aan
boord. Om negen uur kwam de baas naar voren
met het prekenboek 'De Godvruchtige zee
man'. Er werd aandachtig geluisterd. Na de
lezing werden nog enige psalmen gezongen.
Terwijl de poeting stond te koken werd er met
elkaar nog wat gesproken. In het vooronder was
de temperatuur zeer hoog hetgeen te begrijpen
valt met een brandende kachel in een betrek
kelijk kleine ruimte.
De baas vertrok naar achter en de stuurman
kwam naar voren met de dagelijkse versna
peringen en met een fles brandewijn met een
koperen maatje in plaats van een glaasje. De
stuumian was Barend Faasse, de vader van
Arjanus die het boek 'Zee en eiland' op docu
mentaire wijze heeft geschreven. Ieder kreeg
een borrel aan boord, behalve de drie jongste
bemanningsleden.
De poeting was intussen gaar geworden en
om twaalf uur werd er geschaft. Dat schaften
gebeurde in vier gi'oepen. De inbakker moest
boven blijven aan het roer en kon pas eten als
de anderen klaar waren. Daama werd het eet
gerei opgeruimd en het dek moest door de jon
gens worden schoongemaakt met zeewater en
een handboender
Zoet water werd alleen gebruikt om koffie en
thee te zetten. De bemanning zocht de kooi
op voor het middagdutje. Eén man bleef aan
de wacht. De jongens moesten ook aan dek
blijven. Om drie uur wai'en allen weer present
om thee te drinken. De kok ging vis bakken
die om vijf uur werd genuttigd. Zonder bord
je of bestek werd de vis uit de hand gegeten.
Ieder nam om de beurt een visje uit de grote
braadschotel, een grote koperen, platte schaal.
Alles volgens rang. Eerst de baas, daama de
matrozen, de bovenman, de kok, de inbakker
en tenslotte de twee kleine jongens van wie
Klaas Groen de koffiekoker was. Er was voor
elk bemanningslid volop. Het was, vond Klaas,
een koningsmaal. Zulke vis wordt aan wal niet
gegeten. Ze praatten nog wat met elkaar in het
vooronder maar de baas was al naar achterin
het schip. Altijd was er enige afstand tussen
de bemmanning en de schipper. Hij deelde
de orders uit die moesten worden opgevolgd,
altijd kalm ook op kritieke momenten. Leen
Koster was een zeeman van de oude soort, een
praktisch mens die de Noordzee kende, die de
weersomstandigheden voortdurend in de gaten
hield want, behalve een octant, was er geen
ander instrument aan boord. "Het octant heb ik
hem nooit zien gebmiken", schreef Klaas met
ontzag over zijn schipper.
In latere jaren ging oud zeevisser Leen Koster
elke zaterdagmorgen een kop koffie drinken ten
kantore van de familie Kolff in MiddeUiamis.
Dat gebeurde in de jaren dertig van de vorige
eeuw. Nellie Smitshoek, een weeskind, schonk
de geurige koffie in. Zij was dienstbode bij juf
frouw Agaath Kolff, aldus Ph. Kamerhng die
als bankmedewerker daar in dienst is geweest.
Als de diepte bekend was en de grondsoort met
het dieplood bepaald, wisten zij op de MD7
waar zij zich bevonden. De maandag daarop
volgend werd de diepte opnieuw gemeten, die
kwam uit op 20 vaam. Koster met zijn beman
ning bevond zich toen even bezuiden de Dog-
gersbank. De Doggersbank is een grote zand
bank in de Noordzee, dogger betekent kabel
jauw. Met flinke vaart voeren zij in de richting
vuurschip Haaks hetwelk tegen de avond in
zicht kwam. Zo werd koers gezet naar de vuren
van IJmuiden. De afstand van vuurschip Haaks
naar de bmlboei voor de haven van IJmuiden
bedroeg 30 mijl. Dat was ongeveer vier uur zei
len met de MD7. Het was donker en koud.
Ze zeilden op en neer, want de haven stond op
de wind. Het lont, een fakkel van een met ter
pentijn gedrenkte bol katoen werd aangestoken
als teken voor de sleepboot, die altijd klaar lag,
om uit te varen. De sleepboot liet rüet lang op
zich wachten. Aan boord van 'De Burgemees
ter Mijs' zagen ze spoedig de seinvuren waarop
de sleepboot kort langs de vissloep heen voer
De sleeptros werd overgenomen en met een
kalm gangetje werd de MD7 binnen de pieren
gesleept naar de vissershaven en daar vastge
maakt pal voor de vishal om de volgende mor
gen de vis te kunnen lossen. De zeilen waren
inmiddels ingenomen, het kluifhout binnen
boord gehaald en zo lagen zij na een behouden
vaart in de haven van IJmuiden.
Al heel vroeg in de ochtend werd begonnen
met het lossen van de vis. Dit werd door de
bemmannning zelf gedaan in tegenstelling tot
het lossen van de stoomtrawlers die door kaai-
ridders werden gelost. De vis werd uit het ijs-
hok in manden geschept en over een soort van
slee naar de markt gesleept. Daar werd de vis in
kisten gedaan. De levende vis werd uit de bun
geschept en in kisten gesorteerd naar grootte,
de levende kabeljauw werd uitgelegd en per
10 stuks afgeslagen. De afslag begon eveneens
vroeg en dat ging razendsnel. Als leek was het
niet te volgen, maar de kopers waren gerouti
neerd en bijna ongemerkt met een teken dat de
afslager alleen kon volgen, was de vis in een
ogenblik verkocht.
Het was die dag erg dmk. De markt was vol. Er
waren nogal wat stoomtrawlers binnengevaren
en ook enige sloepen onder wie de MD4, de
Theodora Emmerentia van schipper Jan van
den Hoek. Voor negen uur was alles verkocht.
De markt werd door de markfknecht schoon-
gespoten en weer gereed gemaakt voor de vol
gende dag.
Aan boord van de MD7 moest ook alles schoon
gemaakt worden. De jongens moesten de lanen
uit het ijshok schoonboenen en het dek schuren.
Na het eten kregen zij verlof om de wal op te
gaan. Zij gingen kijken bij T. Bais, een bakker
in de Kanaalstraat die de sloepen van brood
voorzag. Maar het adres van deze bakker was
ook het postadres voor de zeevissers. Ze brach
ten ook een bezoek aan het Christelijk Zee
manshuis bij Van Hoom. Daar ging men altijd
brieven schrijven naar huis. In dit zeemanshuis
werd geen jenever geschonken. Met de ontvan
gen post gingen zij weer aan boord. Een poos
later maakten de matrozen zich gereed om de
wal op te gaan maar niet voordat de inhoud van
het zogenaamde zakje was verdeeld. In dat zak
je lag het geld dat de kleine vis had opgebracht
en volgens gewoonte aan de bemanning uitge
deeld. Een kleine vishandelaar. Joop Legebeke,
kocht die vis op.
Dit geld werd naar rang en leeftijd verdeeld.
Klaas' portie bedroeg 50 cent dat zijn zoge
naamde vader in ontvangst had genomen.
Klaas kreeg het in zijn ondertussen vermwde
handen van hem aangereikt met de vermaning
niet te laat aan boord te komen en in Umuiden
goed op te passen!
De sloep was, na gelost te zijn, overgehaald
naar de houten steiger om vandaar de volgende
dag weer zee te kiezen. Het ijshok werd weer
gevuld met ijs en water en kolen werden ook
ingenomen. Victualie werden gekocht met geld
dat door de schipper werd voorgeschoten.
De volgende morgen werd de sleepboot besteld
en (voor Klaas) de tweede reis kon gaan begin
nen. Tien dagen later was de MD7 weer binnen
(in IJmuiden?) doch dit keer met veel averij die
door stormweer was opgelopen. Helaas hadden
zij maar weinig vis gevangen maar wat belang
rijker was: zij keerden temg zonder verlies aan
mensenlevens. (wordt verx'olgd)
Op 7 maart zullen de vierjaariijkse gemeen
teraadsverkiezingen weer worden gehouden.
In iedere gemeente op Goeree-Overflakkee
doet ook de SGP mee. De vier fracties heb
ben de handen inéén geslagen om een debat
te organiseren tussen de vier lijsttrekkers,
wat in de eerste plaats bedoeld is voor jon
geren. Zaterdagavond 4 maart zal dit debat
plaatsvinden in de aula van de Technische
School (Schoolstraat 11a), te Middelharnis.
Aan de hand van stellingen die zullen gaan
over het werken en wonen op ons eiland, de
recreatie en de veiligheid zal er gediscuseerd
worden tussen de vier lijsttrekkers. Uiteraard
is inbreng vanuit de zaal, van harte welkom!
Namens SGP Goedereede zal de heer J. Klep
per aanwezig zijn. De heer P.J. Koningswoud
zal namens de SGP-fractie van de gemeente
Dirksland het woord voeren. De SGP van de
gemeente Middelharnis zal worden verte
genwoordigd door de heer G. Slootweg en
de heer A.T. van Gurp zal het woord voeren
namens de Oostflakkeese SGP-fractie. De
avond zal worden geleid door burgemeester
S. Stoop van de gemeente Dirksland, die ook
een korte inleiding zal houden over waar de
SGP nu precies voor staat. In het programma
is ook ruimte opgenomen om vragen te stel
len aan de lijsttrekkers. Naast politiek is er
deze avond tevens voldoende gelegenheid
om elkaar te ontmoeten, in de pauze.
De SGP fracties van Goeree-Overflakkee
hopen op een grote belangstelling voor deze
avond. Iedereen is van hartelijk welkom. De
bijeenkomst duurt van 19.45 tot 22.00 uur
Op zaterdag 29 april a.s. is het weer zo ver
Het centrum van Middelharnis zal op Konin
ginnedag 2006 weer bol van de activiteiten
staan, dit jaair met 'Glitter glamour' als
thema. Het bestuur van Oranjevereniging
Middelharnis/Sommeisdijk is weer volop
bezig met de voorbereidingen om er weer
net zo'n groot succes van te maken als voor
gaande jaren. Op woensdagavond 1 maart
is er een algemene ledenvergadering in het
Diekhuus. Hierbij zal het bestuur terug kij
ken naar Koninginnedag 2005 en de plannen
van Koninginnedag 2006 toelichten. Geïn
teresseerden zijn vanaf 20.00 uur van harte
welkom. Tevens is het bestuur nog op zoek
naar personen die hand- en spandiensten wil
len verlenen of die eventueel zitting in het
bestuur willen hebben.
Morgen, zaterdag 25 febmari, wordt in Her
kingen het oud papier weer opgehaald voor
de Hervormde gemeente. Gelieve het papier
- geen plastic en drankenkartons, etc. - vóór
9.00 uur gebundeld aan de kant van de weg
te zetten.
In verenigingsgebouw 'Onder de Wiek' van
de Hervormde gemeente te Dirksland wordt
zaterdag 11 maart 2006 van 09.00 tot 15.00
uur weer een voorjaarsmarkt gehouden. Op
deze markt zal van alles te koop zijn, zoals
kinderkleding, speelgoed, fruit, boeken en
CD's, kaas, broodje worst, enz. Daarnaast zijn
er ook diverse dingen te doen, zoals envelop
pen trekken, grabbelton, e.d. Om 11.00 uur
is er een dienstenveiling, waar tegen opbod
diensten kunnen worden gekocht, zoals aan
een keer koken, tuin onderhouden, een dag
verven, auto wassen, ramen zemen, enz. De
opbrengst van de voorjaarsmarkt is bestemd
voor de verbouwing van 'Onder de Wiek'.
Wie meer informatie wil, kan bellen naar
Joop Kievit, tel.: 0187-602635.
DIRKSLAND - Zwembad 'De Gooye' is op
zoek naar vrijwilligers die op de woensdag
morgen mensen willen helpen bij het reac
tiveringszwemmen - een groep mensen met
beperkingen en voor wie de oefeningen in
het warme water goed is voor de spieren en
gewrichten. Wie iets voor deze medemensen
wil betekenen, kan voor meer informatie bel
len naar Ite Kranse, tel. 612456, of naar Sjaan
Koese, tel. 682528.
De organist Pieter Heykoop uit Yerseke start
morgen, zaterdag 25 februari, met een tour
nee in de Hoeksche Waard. Morgen zal hij
te horen zijn tijdens een avond met samen
zang en een aantal orgelimprovisaties in de
Grote Kerk te Numansdorp. De opbrengst
van de avond is bestemd voor de gehandi
captenstichting Adullam, die in Puttershoek
een dagopvangtehuis ('Waardheim') heeft.
De toegang tot deze avond is vrij, wel zal er
een collecte worden gehouden voor de stich
ting Adullam. Daama zal Pieter Heykoop op
zaterdagavond 1 april concerteren op het Van
OeckelenA^an den Heuvelorgel in de Lam-
bertuskerk te Strijen, gevolgd door een con
cert op 9 september in Oud-Beijerland.
