Notariële Column
Dank u wel, opa en oma!
Roemenië (i7)
Verkiezingsavond
Christenunie Dirksland
Zal vooroordeel
ooit verdwijnen?
Avond over 'verslaving'
Een vervolgverhaal, vooral voor onze jonge mensen
1941
itlUDtN VIKRTEL WM
MOODSCHEWIJK^
l#
Joods kind
vH
Klaas Jan Mulder en Jan Mulder
in concert op orgel en vleugel
Lotgenotencontact
voor ouders van kinderen
met luchtwegaandoeningen
Nieuws van de Wereldwinkel
Stichting Hulpverlening Christenen
in Roemenië
Hoe het de Joden
in Nederland verging
(3)
Voor de oorlog woonden er zo'n
160.000 Joden in Nederland. Velen
van hen woonden in de zogenaamde
Jodenhoek in Amsterdam. Zij zorg
den daar voor een gezellige sfeer.
Maar de Duitsers werkten - nadat ze
ons land waren binnengevallen - ook
hier aan de Endlösung (het uitroeien
van Joden). Het begon met het treffen
van allerlei maatregelen om de Joden
in een isolement te drijven.
De ene anti-Joodse maatregel volgde de
andere op. Langzamerhand maakte de depor
tatie van Joden de Jodenhoek stil.
Op 9 januari werd door de Nederlandse Bios
coopbond via dagbladen aan Joden de toe
gang tot bioscopen ontzegd.
Een dag later troffen de Duitsers een voor de
Joden noodlottige maatregel, een maatregel
die de basis voor alle verdere maatregelen
zou gaan vormen: Seys Inquart beval de regi
stratie van alle Joden. De Joodse bevolkings
groep werd op deze wijze in kaart gebracht.
De Duitsers lieten daarbij precies omschrij
ven wie voljood, haltjood of kwartjood was.
De ingevulde formulieren moesten tegen
betaling van één gulden bij de bevolkings
registers worden ingeleverd. Van de 160.000
Joden lieten 159.806 zich registreren. Onder
hen bevonden zich 19.561 Joden die uit een
gemengd huwelijk geboren waren. Niet één
plaatselijk bureau had de aanmelding gesa
boteerd, aldus dr. Calmeijer, de door de Duit
sers aangestelde Generalkommissaris. Door
deze maatregel kon de totale isolatie van
Joden uit de samenleving beginnen. Deze
afzondering zou uitlopen op een deportatie
en vernietiging, die in 1942 begon en die
slechts een gering percentage van de Joodse
bevolkingsgroep zou overlaten.
Op 5 februari moesten artsen opgeven of ze
van Joodsen bloede waren of niet.
Precies een week later kreeg de Jodenbuurt de
naam Joodse Wijk. Dit gebied werd met prik
keldraad afgezet. Die afrastering werd later
vervangen door borden: Joodsche Wijk'
Op een dag in februari vielen enkele leden
van de Grüne Polizei de ijssalon Koco in
de Jodenbuurt binnen. De beide eigenaars
waren uit Duitsland gevluchte Joden, Cahn
en Kohn. De zaak werd bezocht door Joden
en niet-Joden. Enkele Joden, die elkaar daar
regelmatig ontmoetten, besloten een knok
ploeg te vormen. JJet kwam tot gevechten.
Daarbij werd de W.A.-man Herman Koot
dodelijk gewond. De Duitsers grepen dit
voorval onmiddellijk aan om represaille
maatregelen te nemen. Cahn en Kohn en nog
enkele bij de affaire betrokken Joden wer
den gearresteerd. De oude Jodenbuurt werd
op last van de rijkscommissaris hermetisch
afgesloten en Joden werden door middel van
razzia's (drijfjachten) op het Jonas Daniël
Meijerplein bijeengedreven. Er werden 427
mannen tussen de 18 en 35 jaar opgepakt
en naar het concentratiekamp Buchenwald
gedeporteerd. Voor zover ze daar nog niet
bezweken waren, werden ze later naar Mau
thausen overgebracht. Op 1 januari 1942
waren er nog acht in leven.
De anti-Joodse maatregelen wekten afschuw
bij de bevolking. De Amsterdamse bevolking
was razend. Dat leidde tot verzet. Er heerste
al een zekere spanning omdat de arbeidsom
standigheden waren verslechterd en omdat
de CPN (de communistische partij), waar
toe veel arbeiders behoorden, verboden was.
Maar de wegvoering van de Joden was de
druppel die de emmer deed overlopen.
Op inidatief van de CPN braken er stakingen
uit. die vanuit Amsterdam ook naar de Zaan
streek, het Gooi en andere steden oversloe
gen. In totaal legden zo'n 300.000 arbeiders
het werk neer. Dat was het eerste openlijke
verzet tegen de Duitsers. Die stelden onmid
dellijk de noodtoestand in voor de provincie
Noord-Holland, omdat ze bang waren dat
de staking zich verder zou uitbreiden. Hard
optreden van de SS maakte aan de staking
een eind. Daarbij vielen negen doden en vijf
tig gewonden.
Iemand dichtte op 25 februari 1941
Wat men uit deze bitt're tijd
Aan uur en dag vergeten mag
Nooit deze onvolprezen dag
Toen 't volk, dreiging en dood ten spijt
Terwille der gerechtigheid
Opstond voor 't volk dat onderlag.
Jodenhoek.
Joodse wijk.
Het trieste resultaat van de staking was dat
na ruim een week Ernst Kahn, de eigenaar
van de Joodse ijssalon waarin op 19 februari
was gevochten, gefusilleerd werd. Dat was
het eerste doodvonnis dat in Nederland werd
voltrokken. Op 6 maart werden nog eens
achttien Nederlanders ter dood veroordeeld
en geëxecuteerd. Dat waren Leen Schijve-
schuurder, een communist en nog twee ille
gale CPN-leden, wegens hun activiteiten tij
dens de staking. Daarnaast nog vijftien men
sen van de opgerolde illegale verzetsgroep
'De Geuzen'.
De Duitsers weigerden ook maar enige con
cessie ten opzichte van de Joden te doen.
Integendeel, hun lot werd erdoor verzwaard.
Uit angst gingen de stakers maar weer aan
het werk. Velen werden op straat opgepakt
of van het werk opgehaald. Binnen een week
werden drie deelnemers aan de staking gefu
silleerd. Burgemeester De Vlugt van Amster
dam werd ontslagen, evenals de burgemees
ters van Zaandam en Haarlem. Ze werden
vervangen door een regeringscommissaris en
al spoedig door NSB-burgemeesters. Amster
dam kreeg ook nog eens 15 miljoen gulden
boete opgelegd. Hilversum 2,5 miljoen gul
den en Zaandam 500.000 gulden - enorme
bedragen voor die tijd. Na de februaristaking
gingen de Duitsers pas echt tot het vervolgen
van Joden over. Seys Inquart, de Duitse rijks
commissaris, verklaarde: "De Joden worden
door ons niet beschouwd als een bestanddeel
van het Nederlandse volk. Zij zijn voor het
nationaal socialisme vijanden. Vijanden met
wie we geen wapenstilstand en ook geen vre
de sluiten. Hun rol is uitgespeeld".
Na de vechtpartijen in de Jodenwijk eiste
Seys Inquart de instelling van een 'Joodsche
Raad', eerst voor Amsterdam en al gauw
voor heel Nederland. Al een dag nadat het
bevel was uitgevaardigd - op 13 februari -
werd de Raad, die uit twintig leden bestond,
geïnstalleerd. De Raad had tot taak de Joodse
gemeenschap te besturen. De Duitsers gaven
hun bevelen en de Raad was het doorgeefluik
naar de in ons land verkerende Joden. Als
leiders werden aangesteld Abraham Ascher
(diamanthandelaar en voorzitter van het
Nederlands-Israëlitisch kerkgenootschap) en
Prof. D. Cohen (hoogleraar klassieke talen en
voorzitter van het Joodse vluchtelingenco-
mité). Cohen werd belast met de dagelijkse
gang van zaken. Het officiële orgaan van 'de
Joodsche Raad' zou 'het Joodsche Weekblad'
worden. In dit blad kwamen de verordenin
gen met betrekking tot Joden en Joodse aan
gelegenheden te staan. Alle publicades wer
den vooraf door de Duitsers gecontroleerd en
gecensureerd.
Joden verboden
fflISHA
De leden van de 'Joodsche Raad' pleegden
geen verzet omdat ze geen keus hadden. Er
móest wel met de Duitsers worden samen
gewerkt, omdat die het voor het zeggen had
den. Al spoedig moesten allerlei anti-Joodse
maatregelen worden afgekondigd. Het begon
met een oproep aan de Joden om alle wapens
in te leveren. Half februari 1941 werd een
numerus clausus voor Joodse studenten inge
voerd. Dat hield in dat er voor Joden aan uni
versiteiten en hogescholen geen plaats meer
was. Vanaf 1 maart mochten Joodse donoren
geen bloed meer afstaan.
Op 12 maart verscheen een verordening,
waarin werd aangekondigd dat Joden uit het
Nederlandse bedrijfsleven moesten worden
geweerd. Hun winkels en bedrijven werden
onteigend. Directeuren van Joodse bedrijven
zouden door een beheerder (Verwalter) wor
den vervangen. Alle transacties moesten door
de Verwalter worden goedgekeurd. Later,
toen de Joodse eigenaren waren gedepor
teerd, werden de ondernemingen in beslag
genomen, geliquideerd of verkocht.
Eind maart werd de Zentralstelle für jüdi-
sche Auswanderung (Centraal kantoor voor
emigratie van Joden) in het leven geroepen.
Dat was een kantoor van de Sicherheitsdienst
(SD) in Amsterdam waar men toezag op de
deportatie van Joden.
Vanaf 1 april was iedere Nederlander boven
de 13 jaar verplicht een persoonsbewijs met
pasfoto en vingerafdruk bij zich te dragen
om zich daarmee te kunnen identificeren. Dit
bewijs verschafte de bezetter een machtig
middel in het kader van zijn onderdrukkings-
politiek. Vooral bij de Jodenvervolging en
de tewerkstelling in Duitsland bleek voor de
bezetter elke keer weer de onschatbare bete
kenis van het persoonsbewijs. Het systeem
van persoonsbewijzen heeft duizenden men
sen het leven gekost, omdat het de opsporing
en aiTestatie aanzienlijk vereenvoudigde.
Op 1 april waren Nederlandse cafés veiplicht
borden met het opschrift 'Verboden voor
Joden' aan te brengen.
Van het op last van de Duitsers uitgegeven
'het Joodsche Weekblad', bedoeld als ver
ordeningsorgaan, verscheen op II april het
eerste nummer.
Joodse verenigingen, stichtingen en kerkge
nootschappen moesten zich melden. Spoedig
daarna werden ze opgeheven. Het vermogen
werd in beslaggenomen. Op 15 april werden
Joden gelast hun radio's in te leveren.
De bewegingsvrijheid van Joden werd aan
zienlijk beperkt. Vanaf 18 april mochten ze
niet meer uit Amsterdam verhuizen.
Vanaf 1 mei was het Joden toegestaan in vrije
beroepen nog maar beperkt werkzaam zijn.
Bepaalde straten in Amsterdam werden
vanaf 6 mei aangemerkt als specifiek Joodse
straten. Op 15 mei moesten alle Nederlandse
orkesten van Joden worden gezuiverd.
Na 31 mei mochten Joden niet meer naar
overdekte badinrichtingen, zwembaden,
stranden en parken. Uit die tijd stamt het
bekende gedicht 'Joods Kind' van Henk
Fedder. Hierin gaf hij de situatie van die
tijd voortreffelijk weer, als hij het heeft over
dat meisje dat elke avond op het station op
haar vader stond te wachten en dat maar
niet begrijpen kon waarom ze niet naar het
zwembad mocht. Het luidt als volgt:
Zij loacht Hem efl(e avond aan de trein,
het meisje, met de.gOmzendzwarte haren,
met ogen, die Vexstrak^n in een staren
of vader gauw de turmeC door zaCzijn.
'forensen schuif'kn langs de hinnendeur
en schieten Van de trap in 't daag'fij^jachtm,
dfet donJ(re ffnd kan eni(dstaan en wachten
vkakjiij het hofje van de conducteur.
"Dan zwaait een mannenarm een Verre groet,
Op 't Ifeingezicht hfoeit pbtsding herkenmn,
Ze moet op slag hard naar haar vader rennen,
Hij hukt zich Jaag en zoent haar smade toet
']\lugaan ze samen door de late dag,
2)e mangehogen en van zorg geheten,
diet ratekstemmetje zulk erg graag weten
Waaromze nog niet naar het zwemBadmag....
O 'Kezr', ikjieb vandaag één bede maar:
TLlkJoods gezin wordt haast Vaneen gereten,
Laat de Qestapo deze twee Vergeten,
Laat die in Jezus' naam toch bij elkaar.
Wordt vervolgd
MELISSANT - De ChristenUnie in de
gemeente Dirksland nodigt iedereen uit
voor haar verkiezingsavond op woens
dag 1 februari in verenigingsgebouw
'Melishof', Binnenweg 61 te Melis
sant, aanvang 20.00 uur. De Christen-
Unie stelt deze avond twee belangrijke
zaken aan de orde, namelijk 'samen
leven' en 'Inrichting poldergebied'.
Daarnaast is er volop gelegenheid om
met elkaar van gedachten te wisselen,
ook over andere onderwerpen.
De inspiratie op deze avond vloeit voort uit
de bijbeltekst: heb je naaste lief als jezelL
Naast het hoofdgebod van God liefhebben
boven alles is dit het tweede grote gebod.
Als we om ons heen kijken zien we veel ver
driet, ook in onze dorpskernen. Er zijn echt
scheidingen, ruzies, zieke mensen, eenzame
mensen. Hebben wij oog voor de zorgen van
onze dorpsgenoten? Helpen we elkaar als
het nodig is? Daarnaast is het opvallend dat
wij het nog nooit zo 'goed' hebben gehad
We zijn nog nooit zo rijk geweest, nog nooit
zoveel vrije tijd gehad, we zijn gemiddeld nog
nooit zo oud geworden, maar toch blijkt dat
maar weinig mensen echt gelukkig zijn. Hoe
kan dat? Zien wij om naar onze naaste? Heb
ben we daar nog tijd voor? Of leven we ons
eigen leven? Zijn we zo egoïstisch geworden
dat een ander ons eigenlijk niet interesseert?
Vergaderen we alleen maar schatten op de
aarde? Waar je schat is, daar zal ook je hart
zijn. Zouden we daarom geen schatten in de
hemel verzamelen!
Omdat samenleven zo belangrijk is voor
de leefbaarheid wil de ChristenUnie moge
lijkheden scheppen om dit echt mogelijk te
maken. Onder andere door te zorgen voor
een 'loket' waar iedereen terecht kan met
vragen op het gebied van het invullen van
formulieren, vragen op alle gebied, klachten,
enz. Maar ook door het stimuleren van ver
enigingsleven, van particuliere initiatieven,
woningen voor alle bewoners (jonge star
ters, gezinnen en ouderen). Samengevat: met
elkaar voor elkaar.
Graag gaan we in gesprek met u om dit zo
goed mogelijk handen en voeten te geven!
Het tweede punt dat tijdens de verkiezings
avond centraal staat is de inrichting van onze
polders. Iedereen heeft hier belang bij omdat
het ons direct leefgebied is. De Christen-
Unie ziet goede mogelijkheden om volwaar
dige agrarische bedrijven te combineren met
natuur en recreatie. Ze heeft daar een aantal
goede ideeën over die ze graag met u deelt.
Graag roept de ChristenUnie een ieder op die
het belangrijk vindt dat er een sociaal chris
telijk geluid klinkt en positief in de samenle
ving te staan, om deze avond te bezoeken.
OUD-BEIJERLAND - Morgen, zaterdag 28
januari, hopen Klaas Jan Mulder en Jan Mul
der een concert te geven in de Hervormde
dorpskerk te Oud-Beijeriand. Beide musici
hopen te improviseren en klassieke werken te
spelen op orgel en vleugel, ook vierhandig!
Verder ontbreekt ook samenzang niet op het
programma. De aanvang van het concert is
om 20.00 uur, de kerkdeuren gaan open om
19.00 uur. De entree bedraagt voor volwas
senen 8 en voor kinderen t/m 12 jaar 3.
Iedereen is hartelijk welkom.
Spreken wij wel eens kleinerend over een
groep of mijden wij mensen die tot een bepaal
de groep behoort? Zijn wij in staat iedereen
die we ontmoeten als een afzonderlijk mens
te bezien, ongeacht zijn huidskleur, cultuur
of achtergrond? Zijn wij bevooroordeeld? En
hoe zit het eigenlijk met ons? Is er nog een
vooroordeel van Flakkeeënaars en overkan-
ters of tussen de dorpen onderling? Bestaat er
nog vooroordeel op basis van iemand naam
of familiebanden? Hebben oude vooroorde
len plaatsgemaakt voor nieuwe? Dit onder
werp wordt op maandag 30 januari tussen
21.00 en 22.00 uur besproken in 'Ontwaakt
Radio' op Radio Flakkee. De presentatie is in
handen van Yvonne Caka. Dinsdag om 16.00
uur is de herhaling.
GOEREE-OVERFLAKKE - De afdeling
Goeree-Overflakkee van het Astma Fonds
houdt woensdag 8 februari a.s. van 9.00-
11.00 uur in het paviljoen van het zieken
huis te Dirksland weer een lotgenotencontact
voor ouders van kinderen met luchtwegaan
doeningen. Dit lotgenotencontact is gestart
omdat uit onderzoek is gebleken dat het uit
wisselen van ervaringen met lotgenoten één
van de beste manieren is om kennis om te
zetten in vaardigheden. De ouders voelen
zich gesteund en staan er niet alleen voor,
omdat ze weten dat ze niet de enige zijn met
deze problemen. Het is dus belangrijk dat
de aanwezigen de gelegenheid krijgen om
met anderen die in dezelfde situatie verke
ren ervaringen uit te wisselen. Afhankelijk
van de wensen kunnen ook professionele
medewerkers, zoals kinderarts, fysiothera
peute, diëtiste, gevraagd worden om over
speciale onderwerpen nadere informatie
te geven. Er wordt gezellig met elkaar van
gedachten gewisseld onder het genot van een
kopje koffie. Iedereen, ook de kinderen, is
hartelijk welkom. Ouders, die belangstelling
hebben, kunnen nadere informatie opvragen
bij mevrouw CS. van Wijk, tel.: 684905 (na
20.00 uur) of bij M. de Visser, tel.: 650181
(na 20.00 uur).
Goedereede
"De Belastingdienst blijft maar van je pikken, zelfs na je dood!" Verbaasd kijkt
één van zijn biljartvrienden Willem aan. "Weet je dan niet dat je met een goed
testament behoorlijke belastingbesparing kan bereiken?"
Tevreden kijken Willem en Corry Dubben terug op hun leven. In de 45 jaar dat ze samen
zijn, hebben ze vier kinderen en tien kleinkinderen gekregen. Na de verkoop van zijn goed
lopende eigen zaak, hoeven zij zich ook over hun financiën niet druk te maken. Het enige
dat Willem steekt, is dat zijn kinderen na het overlijden van hun ouders een deel van de
erfenis aan de Belastingdienst moeten afdragen. Tijdens een avondje biljarten geeft één
van zijn oude vrienden hem het advies eens te gaan praten met de notaris. Zelf heeft hij
onlangs naar volle tevredenheid zijn testament laten wijzigen en wellicht dat de notaris ook
Willem kan adviseren? Sceptisch, maar ook nieuwsgierig, maakt Willem een afspraak.
Als Willem zijn verhaal heeft gedaan, geeft de notaris aan dat het inderdaad mogelijk is
de kinderen behoorlijk minder belasting te laten betalen. Tegelijkertijd kan hij de jong
ste generatie flink op weg helpen. Kleinkinderen mogen 8,600,00 belastingvrij van hun
grootouders krijgen. Met een legaat aan de kleinkinderen van het belastingvrije bedrag in
zijn testament kunnen Willem en Corry maar liefst 86.000,00 buiten de belastingheffing
houden.
Het idee spreekt Willem zeer aan, maar als hij ziet hoe zijn kleinkinderen met geld omgaan,
betrekt zijn gezicht. Om te zorgen dat de kleinkinderen verstandig met het geld omgaan,
adviseert de notaris om het geld onder bewind te plaatsen van de ouders. Hierin kun je
bepalen onder welke omstandigheden iemand over het bedrag mag beschikken Na even
nadenken bepaalt Willm dat de kleinkinderen pas over het geld mogen beschikken als zij
de leeftijd van 21 jaar hebben bereikt of als zij het geld willen gebruiken voor hun studie.
Willem is zijn biljartvriend blijvend dankbaar. Dankzij het advies van de notaris
heeft hij een behoorlijk belastingvoordeel voor zijn kinderen kunnen behalen.
Tevreden verlaat het bejaarde echtpaar het notariskantoor. Terwijl hij de hand van
zijn vrouw vastpakt, fluistert hij in haar oor: "Wij zijn dan wel oud, maar zitten nog
lang niet achter de geraniums!"
MIDDELHARNIS - De Commissie 'Vor
ming en Toerusting' van de Emmaüskerk
organiseert woensdagavond 8 februari
een avond over liet tliema Verslaving. De
presentatie over dit thema zal worden ver
zorgd door medewerkers van Sticliting 'de
Hoop' te Dordreclit.
Het begrip 'verslaving' is op Goeree-Over
flakkee geen onbekend verschijnsel. De
gevolgen van verslaving aan 'drugs' en
'alcohol' zijn zichtbaar. Steeds meer mensen
krijgen er op directe .en/of indirecte wijze
mee te maken. En wie er op enigerlei wijze
mee te maken heeft gekregen, weet dat de
impact erg groot kan zijn. Niet alleen voor
de persoon met een verslaving, maar ook
voor personen in diens netwerk. 'De Hoop'
is een centrum voor evangelische verslaaf
denzorg en hulpverlening in Dordrecht. Van
uit haar christelijke visie geeft zij al dertig
jaar lang hulp aan mensen die verslaafd zijn
aan drugs, alcohol, gokken en/of medicijnen.
Ook worden mensen begeleid die zijn vast
gelopen door eetproblemen of psychosociale
problemen. Tijdens de avond zal een mede
werker van 'De Hoop' een inleiding houden
en een ervaringsdeskundige vertelt zijn/haar
verhaal. Er is ook ruimte voor het stellen
van vragen. De avond wordt gehouden in de
Emmaüskerk, Koninging Julianaweg 64 te
Middelhamis. Aanvang 19.30 uur. De toe
gang is gratis.
GOéREE-
OVERFWKKEE
Wintertijd vraagt om een kop heerlijke war
me chocolademelk. Gemaakt met pure Max
Havelaar chocolade én vanille wordt het een
echte lekkernij. Benodigdheden voor 4 kop
pen:
- 125 gram pure chocolade van Max Have
laar, in stukjes;
- 6-8 dl melk;
- merg uit een half vanillestokje.
Doe de chocolade met 2 eetlepels water in
een pan. Verwarm dit en laat de chocolade al
roerend smelten. Roer de melk en het vamV-
lemerg erdoor. Breng de chocolademelk aan
de kook. Daarna direct serveren. En de Max
Havelaar chocolade wordt natuurlijk gekocht
bij de Wereldwinkel, op het Spuiplein (achter
de Winkeldiek) in Middelharnis Openingstij
den: woensdag en donderdag van 13.00 tot
17.00 uur, vrijdag van 10.00 tot 18.00 uur en
zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur
Nadat wij in 16 afleveringen hebben
stil gestaan bij wat in Roemenië heeft
plaatsgevonden in de jaren die achter
ons liggen, niet alleen in cultuur maar
ook kerkelijk, willen wij nu verder
gaan met wat de Stichting H.C.R. heeft
mogen doen vanaf de oprichting tot nu
toe. Ik heb eens een bijeenkomst bijge
woond waar gesproken werd over het
verleden, het heden en de toekomst.
En verwoordde Bilderdijk het al niet:
'In het verleden ligt het heden en in het
nu wat worden zal!'
Op het verleden zijn wij al uitvoerig inge
gaan wat betreft Roemenië zelf, maar nu wil
len we dat ook doen met het oog wat vanuit
de H.C.R. heeft plaatsgevonden. Misschien
vindt u het niet zo zinvol om ons nog over
het verieden druk te maken, maar het lijkt
mij toch goed om dat in het kort wel te doen,
ten einde de situatie van nu goed te kunnen
verstaan.
In oktober 1993 heeft ds. N. van der Want
een beroep ontvangen van de BER gemeente
in Bacau. In november van datzelfde jaar
heeft ds. Van der Want gemeend dit beroep
te moeten aannemen. De BER gemeente van
Bacau had echter geen pastorie en kon ook
geen honorarium beschikbaar stellen; men
had het gewoon niet. Als gevolg daarvan zijn
er verschillende personen bij elkaar geko
men om te bezien of het mogelijk zou zijn
garant te staan voor het honorarium en het
realiseren van een pastorie in of rond de stad
Bacau. Daar licht in feite ook de start van de
Stichting H.C.R. Er werd duizend vierkan
te meter grond aangekocht in Racova, een
plaats ca. 25 km. van de stad Bacau. Door
een Roemeense aannemer werd de funde
ring gemaakt, verder werd de pastorie door
vrijwilligers gebouwd die hiervoor in totaal
drie maanden lang in Racova in tenten heb
ben vertoefd. In juli 1994 werd de pastorie
door ds. Van der Want en zijn vrouw en drie
kinderen in gebruik genomen.
Al spoedig werd duidelijk dat de humani
taire werkzaamheden van de predikant, naast
zijn pastorale arbeid, te veel waren voor
één man. Daarom werd na enkele maanden
de Roemeen Doru Vlad in dienst gekomen,
aanvankelijk als een soort huisknecht van de
fam. Van der Want. In 1995 heeft het bestuur
van H.C.R het besluit genomen de familie
Muit uit te zenden om de humanitaire acti
viteiten ter hand te nemen, ter ondersteuning
van de oastorale arbeid. Ook werd toen de
Asociatia Betania opgericht en is Doru Vlad
bij deze Asociatia in dienst gekomen. Thans
is Doro burgemeester van Racova en lid van
de Orthodoxe kerk. André en Evelyne Muit
en hun dochter Marit zijn - na eerst nog een
periode bij de fam. Van der Want te heb
ben ingewoond - in Bacau gaan wonen. De
H.C.R. heeft hiervoor een appartement in
Bacau kunnen huren. Het was wel erg klein,
maar het ging. Ook de werkzaamheden
van André groeiden, waardoor in de kleine
kamerruimte van het appartement ook een
hoek moest worden ingericht als kantoor
ruimte. Verder groeide het gezin Muit door
de geboorte van hun zoon Arno. Daarnaast
overnachtten vele gasten in dit appartement.
Uiteindelijk werd het geheel te klein. Toen
de mogelijkheid zich voordeed werd dan ook
een woning aangekocht, ook in Bacau, die na
een verbouwing geschikt gemaakt werd voor
de fam. Muit. Om de vele gasten die Bacau
bezochten onderdak te kunnen geven, heeft
de H.C.R. hiervoor ook een appartement
aangekocht, dat enkele jaren geleden gere
noveerd werd en dat kort geleden is voorzien
van een eigen cv-installatie met warmwater
voorziening. Er zijn nu vier vaste slaapplaat
sen in dit appartement.
Vanuit Nederland worden hulpgoederen naar
Bacau gebracht en daar opgeslagen in een
gehuurde ruimte. Echter, de huur hiervan was
hoog en werd er nogal eens ingebroken. Na
eerst nog andere loodsen te hebben gehuurd,
is toen besloten om een eigen opslagruimte
van 300 m2 te bouwen. Dit was van groot
belang vanwege de vele hulpgoederentrans
porten, vorig jaar 23 keer met 110 m3 goe
deren per vracht! Vanuit de nieuwe Depozit
(opslagruimte) worden de ontvangen goede
ren gesorteerd en gereedgemaakt om bezorgd
te worden bij o.a. de gezinnen binnen het
Noodhulp-Adoptie project. Dit zijn de arm
ste gezinnen die praktisch niets hebben om
in hun dagelijks onderhoud te voorzien. Vaak
zijn er in deze gezinnen ook gehandicapte
personen, dikwijls meerdere in één gezin.
Meestal wordt naar dit soort gezinnen niet of
nauwelijks omgezien. Daarom bezoekt de in
dienst zijnde sociaal werker deze gezinnen,
zoveel als nodig en mogelijk is samen met
evangelist Luigi Rosea, want naast humani
taire hulp is het doel van de Stichting H.C.R.
ook het verlenen van geestelijke hulp. Hier
over hopen wij een volgende keer verder te
gaan.
D.Vroegindeweij secretaris H.C.R.
tel.0187-482594,
e-maildammis.vr-hcr@kliksafe.nl.
l ii 1/ I
