Lammetjesdag op zaterdag 26 maart
liiiili]igi.iiiEijiia
(2)
Israëlavond te
Ooitgen plaat
Geert
Kom je ook kijken
De Hoop Magazine Radio over
psyciiosociaie problemen
StiUe Week
Het embargo
Zondag interkerkelijke
Jeugdkerk
PAGINA 6
VRUDAG 18 MAART 2005
Egypte had met een raket de
'Eilat', het vlaggenschip van
Israël de grond in geboord. Daar
door werden steden aan de Israë
lische kust bedreigd. Israël zocht
een oplossing. Het vond die in de
aankoop van twaalf kleine Duitse
kanonneerboten. Maar Duitsland
zette plotseling de levering stop,
uit vrees voor Arabische sancties.
In Frankrijk werd de bouw van
de boten voortgezet, maar ook
hier ontstonden moeilijkheden. De
GauUe kondigde een embargo af.
Hij verbood de leveranties van
Franse wapens aan Israël.
Israël reageert
De levering moet doorgaan
Een uiterst omslachtige
oplossing
Siemm zorgt
voor de
oplossing
vH
r-'
De Ontsnapping
Ook de scheepsbouw in Cherbourg moest
worden stopgezet. Limon was woedend.
Onmiddelhjk stuurde hij een telegram aan
de IsraëHsche minister van Defensie, Mos-
he Dayan. Toen deze het bericht ontving,
was hij ontsteld. Dat was nu al de tweede
keer dat De GauUe hem zoiets aandeed. De
eerste keer, op 2 juni 1967, kreeg Dayan
bericht dat de verscheping van wapens
werd stopgezet. Dat was voor Dayan een
aansporing geweest om ervoor te zorgen
dat de (Zesdaagse) oorlog voorbij was
voordat de Israëlische voorraad reserveon
derdelen was uitgeput.
Lange tijd was hij een bewonderaar van de
Franse president geweest. Tijdens de Twee
de Wereldoorlog had Dayan in de strijd
tegen het Vichyregime - de gehate vijand
van De GauUe - zijn oog verloren. En aan
het eind van de jaren vijftig waren de
betrekkingen tussen Israël en Frankrijk ver
stevigd. Ben Goerion, de Israëlische pre
mier, had De GauUe 'een ware vriend, een
trouwe bondgenoot' genoemd en Dayan
was het daar helemaal mee eens. De GauUe
had hem nog gefeliciteerd met het boek dat
hij had geschreven over Sinaï-veldtocht
(1956), waarin Israël de Egyptenaren - op
aandrang van Engeland en Frankrijk - ver
pletterend verslagen had. En nu verbood
diezelfde De GauUe de levering van alle
wapens, ook van de wapens die al betaald
waren. Hij weigerde zelfs het vooruitbetaal
de geld voor de Mirages terug te geven. Dat
was koren op de molen van de Arabieren.
De GauUe werd door de Arabische pers
bejubeld.
Dayan bracht het ontstellende nieuws in
een kabinetsvergadering. Intussen lagen er
in Cherbourg nog eens drie boten bijna
klaar. Het dek van de schepen lag bezaaid
met spullen van de Franse arbeiders, die
een weekend vrij hadden.
Kort na de trieste aankondiging van De
GauUe kwam de Israëlische bemanning van
de drie boten de werf op. Het was nog heel
vroeg in de morgen van 4 januari 1968.
Iedereen ging onmiddellijk aan de slag. De
mannen hadden maar drie uur nodig om de
boten zeewaardig te maken. Toen alles in
orde was en de motoren opgewarmd waren,
hesen ze de Israëlische vlag en zetten koers
naar zee. Toen het nieuws van deze
gewaagde onderneming Parijs bereikte,
vroeg de Franse minister van Defensie aan
Limon waar de schepen heen voeren. Zijn
antwoord was; "Naar Haifa. De schepen
zijn toch van ons!"
Ben Goerion
Ben Goerion ontmoet De Gaulle.
De GauUe was woe- 'mmm'mm
dend. Er gingen stem
men op om de diplo
matieke betrekkingen
met Israël te verbre
ken. Er moest een
grondig onderzoek
worden gestart. Al
spoedig bleek dat nie
mand van de haven
autoriteiten en doua
nebeambten van het
embargo op de hoogte
bleek te zijn. Ze
beweerden dat ze er pas op 6 januari van
gehoord hadden. Pas toen - twee dagen na
het vertrek van de schepen - was er een
brief met instructies uit Parijs binnengeko
men. Wekenlang woedde er een hevige
ruzie tussen Cherbourg en Parijs. Op de
departementen vlogen de beschuldigingen
over en weer.
Ondertussen gingen de werkzaamheden aan
de laatste vijf kanonneerboten door alsof er
niets gebeurd was. De Israëlische regering
drong er bij Limon op aan alles in het werk
te stellen om ook deze kanonneerboten in
bezit te krijgen. Omdat Parijs de haven- en
douaneautoriteiten van nalatigheid beschul
digd had, werden de Israëlische schepen
extra goed bewaakt. Het was niet mogelijk
om er stilletjes vandoor te gaan.
In november 1968 moest Limon voor een
dringende beraadslaging in Tel Aviv
komen. Op de vergadering waren Moshe
Dayan, de legertop en officieren van de vei
ligheidsdienst aanwezig.
Ze waren het er allen over eens dat de reste
rende kanonneerboten Frankrijk uit moes
ten, maar over de wijze waarop verschilden
ze van mening.
Frankrijk moest zijn verplichtingen nako
men. Er waren contracten getekend en de
boten waren gedeeltelijk betaald. Sommi
gen dachten dat Frankrijk langs diplomatie
ke weg nog wel tot andere gedachten te
brengen was. Maar Limon was ervan over
tuigd dat dit ijdele hoop was.
Er bleef maar één oplossing over: ontsnap
pen! Velen hadden daarbij hun twijfels.
Aan hoeveel kritiek had Israël niet blootge-
staan toen het de soevereiniteit van Argen
tinië had geschonden door Adolf Eichmann
- de nazibeul, die de moord op duizenden
Joden op zijn geweten had - te ontvoeren.
Zij wilden voorkomen dat Israël de naam
'piratenstaat' kreeg, die zomaar de interna
tionale regels schond. Daar tegenover stond
dat het voortbestaan van Israël in gevaar
was. Daarom waren er die toch maar liever
beschuldigd werden van wat piraterij dan
dat Egypte ongestoord Tel-Aviv zou kun
nen binnenvallen.
Na dagen van beraad werd besloten de
schepen te laten ontsnappen, maar hoe?
Limon en hoge militairen en officieren van
de Mossad - de Israëlische geheime dienst -
werkten vele uren aan een plan dat tot in de
kleinste details werd uitgeknobbeld. Met
elke omstandigheid was rekening gehou
den. Het beloofde een enorm gewaagde
onderneming te worden, omdat gewerkt
moest worden met technici en zeelui, die
aan een strikte geheimhouding gebonden
waren.
Limon stond ervoor in dat iedereen die
onder zijn commando was geplaatst, zijn
opdracht punctueel zou uitvoeren. De ope
ratie 'De Ark van Noach' moest slagen!
Tien dagen later
keerde Limon in
Parijs terug. Toen
hij had ingezien
dat alle andere
mogelijkheden
afvielen, besloot
hij uit te kijken
naar een buiten
lands scheepvaart
bedrijf dat bereid
was de boten te
kopen om ze ver
volgens aan Israël
terug te verkopen.
Als het zou lukken
zo'n bedrijf te vin
den, dan zou het
aan de Franse
autoriteiten wel
duidelijk moeten
kunnen maken
waarvoor het deze
kleine viermotori-
ge patrouilleboten,
die een snelheid
van wel veertig
knopen konden
halen, wilde
gebruiken.
Een vriend wees
Limon op Ole
Martin Siemm, de
eigenaar van een
constructiebedrijf
en directeur van de
grootste scheep
vaartmaatschappij
van Noorwegen
'Starboat en
Weill'. Dit bedrijf
had al verschillen
de tankers, koel-
schepen en andere
vaartuigen voor
Israël gebouwd.
Deze man had ook duidelijk sympathie
voor het Joodse volk. Het zou nog slechts
twee maanden duren voor de laatste van de
twaalf boten te water zou worden gelaten.
Er moest dus snel tot actie worden overge
gaan. De gunstigste tijd om de operatie uit
te voeren, zou de Kerst zijn. Tijdens de vie
ring van dit feest waren de Fransen het
minst waakzaam.
Limon zocht contact met Siemm en vertel
de hem dat Israël dringend behoefte had
aan vijf boten, die onder embargo in de
haven van Cherbourg lagen. Als Siemm de
rol van fictieve koper op zich zou willen
nemen, kon het probleem zonder schade
voor wie dan ook worden opgelost. Siemm
bleek na rijp beraad bereid om te helpen.
Op 3 oktober ging een brief, door Limon
opgesteld en door Siemm ondertekend, naar
Amiot, de directeur van de Franse scheeps
werf. De brief droeg als briefhoofd: 'Star
boat OU and Shipping Company' te Oslo,
met daarbij in kleine lettertjes een adres in
Panama. Starboat OU was in feite een in
Panama geregistreerde maatschappij. Nog
maar enkele weken geleden had Siemm het
bedrijf bij het advocatenkantoor 'Arias en
Fabrega' laten inschrijven. Siemm schreef
dat hij geïnteresseerd was in de aanschaf
van vier a zes snelle boten die dienst zou
den kunnen doen bij olie-exploratiewerk-
zaamheden aan de kust van Alaska. Ze zou
den binnen drie maanden beschikbaar moe
ten zijn. De vraag was: Zijn ze op zo korte
termijn te leveren? Amiot trad na de ont
vangst van deze brief onmiddellijk in con
tact met de chef wapenverkoper van het
ministerie van Defensie. Deze zag in de
verkoop van de schepen een geschikt mid
del om van een lastige zaak af te komen.
Maar dan moesten de IsraëU's, die de sche
pen voor eenderde betaald hadden, er wel
afstand van willen doen. Als Israël met
terugbetaling genoegen zou willen nemen,
was dit probleem de wereld uit.
Ondertussen schreef Amiot aan Siemm dat
vier boten langs de kade van Cherbourg
lagen afgemeerd, boten die aan de door
hem gestelde eisen voldeden en dat binnen
kort ook nog een vijfde schip te water zou
worden gelaten. Ze waren besteld - zo
schreef hij - door een buitenlandse koper
die moeite had met het in ontvangst nemen
van de boten. Ze zouden kunnen worden
geleverd als de huidige eigenaar van zijn
eigendomsrechten afstand zou willen doen.
Een ambtenaar van het ministerie belde
Limon op om te vertellen dat een buiten
lands bedrijf de boten wilde kopen; dat de
Franse autoriteiten bereid waren goedkeu
ring te verlenen, mits Israël bereid was
afstand te doen van zijn rechten en genoe
gen zou willen nemen met terugbetaling.
"Persoonlijk ben ik tegen" zei Limon, "het
zijn ónze boten. Wij hebben ervoor betaald
en wij hebben ze nodig". Maar hij zou het
voorstel voorleggen aan het ministerie van
Defensie in Tel Aviv. Een paar dagen later
belde de betreffende ambtenaar op om te
vragen of er al een beslissing gevallen was.
"Ik bel wel, als ik wat weet", antwoordde
Limon. En zo hield hij er de spanning nog
een poosje in. Enkele dagen later liet hij
weten dat Israël van de zaak schoon genoeg
had en dat het ministerie daarom besloten
had de boten op te geven. Op 8 december
stuurde Limon aan Amiot een brief, met de
mededeling dat Israël van zijn rechten op
de boten afzag. Alleen de minister van
Defensie moest nu nog zijn goedkeuring
aan de transactie hechten.
De vergadering van de interministeriële
commissie voor wapenexporten in Parijs
zag geen reden om de koop nog langer op
te houden en stemde op 18 november una
niem met de verkoop in. Had die commis
sie de zaak wat beter onderzocht, dan zou
ze stellig tot de ontdekking gekomen zijn
dat Starboat Oil nog maar kort geleden door
tussenkomst van een Panamese advocaat
was opgericht. Dan zou men ook dat ver
haal over die oüeboringen in twijfel getrok
ken hebben. Er was evenwel niemand die
de moeite genomen had de zaak nog eens
na te trekken. Ze waren in Parijs maar al te
blij dat ze van die boten af waren. De ver
kooppapieren werden per expres naar Cher
bourg verzonden.
De zaak was geregeld, maar het gevaar
bleef bestaan dat deze 'samenzwering'
rondom de verkoop van de boten zou wor
den ontdekt. En dat zou buitengewoon
onaangename gevolgen hebben voor alle
betrokkenen. Door één terloopse opmerking
zou de zaak al in het honderd kunnen lopen.
(Wordt vervolgd)
Adolf Eichmann.
In verenigingsgebouw Elthato wordt op 31
maart a.s. een Israëlavond gehouden, die
georganiseerd wordt door de Evangelisatie
commissie van de PKN (Herv.). Medewer
king hieraan verienen de Stichting Christe
nen voor Israël uit Nijkerk en Muziekgroep
'Klein Gloria' uit Ooltgensplaat o.l.v. Mar
cel Saarioos. Aan de hand van beeld en
geluid zult u een en ander te zien krijgen.
Jong en oud is van harte welkom! Aanvang
19.45 uur, de deuren gaan open om 19.45
uur. De koffie staat dan gereed.
SOMMELSDIJK - Aanstaande zondag 20
maart zal er in Het Prieel van recreatiecen
trum 'De Staver' weer een dienst zijn van de
interkerkelijke Jeugdkerk G04REAL. De
jeugdkerkdienst is er voor alle jongeren van
af 15 jaar. Maaike Starreveld, medewerkster
van een internationale christenjongerenbe
weging, zal de bijbelse boodschap komen
delen. Daarnaast zal ook een jeugdkerkbe-
zoeker haar persoonlijke getuigenis geven.
Alle jongeren zijn van harte uitgenodigd om
zondag 20 maart aanwezig te zijn. Na de
dienst is er gratis koffie en fris om bij na te
praten. De dienst vangt aan om 20.00 uur,
vanaf 19.30 uur is de zaal open. De toegang
is gratis. Voor meer info kun je kijken op
website www.eiland.jeugdkerk.nl of mailen
naar meelgerko@filtemet.nl.
Na de bekendmaking van het politieke pro
gramma van Tweede-Kamerlid Geert Wil-
ders is het onontkoombaar er aandacht
aan te schenken. Er zijn sterke overeen
komsten met opvattingen die zijn ont
leend aan de politieke erfenis van Pim For-
tuijn. l\/!aar de 'Onafhankelijkheidsverkla
ring' van Wilders c.s. doet er nog een
behoorlijke schep bovenop. Op het eerste
gezicht is het partijprogramma van de
groep-Wilders conservatief-liberaal. Belas
tingverlaging en minder overheid, c.q.
minder overheidstaken en minder regelge
ving, zijn typerend voor de behoudende
middengroepen. Met de afschaffing van
ontwikkelingshulp (behoudens noodhulp)
wordt niet alleen het kind met het badwa
ter weggegooid, maar gaat Wilders voorbij
aan de permanente nood in de Derde
Wereld en de morele plicht van het rijke
westen daar structureel iets aan te veran
deren. Dat kan bijvoorbeeld met door het
Westen gefinancierde kleine leningen om
zelf een bedrijf of winkel te beginnen.
Door het recht op kinderbijslag te beper
ken tot de eerste twee kinderen slaat Wil
ders de plank mis, hier geldt alles of niets.
Of het doemscenario van een economie die
Instort door afschaffing van het mini
mumloon en door versoepeling van het
ontslagrecht kan worden voorkomen, is
pure speculatie. Wilders' wonderprogram-
ma voor Nederland voorziet verder in een
pittig veiligheidsbeleid en een straffe aan
pak van allochtonen. We hebben het alle
maal gehoord en gelezen. Hogere straffen,
twee op één cel en strenge eisen met
betrekking tot de Immigratie van allochto
nen. Opvoedingskampen en meer blauw op
straat. Wilders en de zijnen hebben met
hun programma geen geringe ambities. Zij
willen het land teruggeven aan de burgers,
want de Nederlandse politiek wordt
beheerst door praten en niet door hande
len. Het economisch plan wordt de nieuwe
Gouden Eeuw genoemd en voorziet in
deregulering, vlaktaks en minder subsidie.
Wilders creëert, of hij wil of niet, een nieu
we elite, een kaste van gegoede, blanke
burgers met werk en een eigen huis. Velen
worden uitgesloten van deelname aan de
samenleving.
Alhoewel Ik het op twee punten, en uiter
aard met een eigen motivatie, eens ben
met Wilders: Turkije niet In de E.U. en 'de
islam' is ten diepste wezensvreemd aan
onze cultuur, ga ik niet met hem mee. En
dat vooral omdat het door hem gehan
teerde vrijheidsbegrip het mijne niet is,
vrijheid is meer dan een goede baan en
een goed bestaan, meer dan de vrijheid
van het bedrijfsleven en de zekerheid van
een goede oudedagsvoorziening. Dat is
ten diepste niet waar. Ook deel ik zijn
opvattingen over de (radicale) Islam niet.
Er is niet zoiets ais dé islam en het is ook
vanwege 'onze' de-ideologlsertng, zeg
maar secularisatie, zeg maar Godverlating,
dat wij zo weinig weerbaar zijn. Wie
gelooft dat wij de God van de bijbel verla
ten hebben? En welke gevolgen heeft dat
voor ons persoonlijke leven? Wie ervaart
dat onze cultuur een leeg testament is,
een doodscultuur? Dergelijke noties ont
breken bij Wilders, het blijft bij zakelijk
zoeken naar oplossingen. Zijn op zondag
gepresenteerde programma is uiteraard
politiek, d.w.z. het wil aan de macht en
invloed verwerven, maar schiet ten diepste
tekort. De onafhankelijkheid van Geert
Wilders leidt niet tot de vrijheid waarvan
in de westerse democratie sprake is, ik
vrees dat zij leidt tot een seculiere dicta
tuur. Die nieuwe tirannie betekent niets
meer of minder dan het verlies van de ver-
won/enheld die vrjheid heet.
iS
,ar,.
OUDE-TONGE - Het voorjaar komt eraan
en dat betekent weer lammetjes in de wei.
Ieder jaar opnieuw is dat een leuk gezicht,
voor groot en klein. Maar nóg leuker zou het
zijn om een keer heel dichtbij dat kleine grut
te kuimen komen. Dat is op zaterdag 26
maart a.s. bij boerderij 'Zonnehoeve' aan de
Langeweg te Oude-Tonge voor iedereen
mogelijk. Alle kinderen en andere belang
stellenden worden deze dag uitgenodigd om
naar de lammetjes te komen kijken. De ver
wachting is dat er rond die tijd al vijftig
geboren zullen zijn, de meeste verblijven op
dat moment nog binnen. Dus kan iedereen
de lammetjes van dichtbij bekijken en ze aai
en. En als blijvende herinnering kun je ook
nog met de lammetjes op de foto. Via een
ontdekkingstocht met vragen is er tevens de
mogelijkheid om het leven op de boerderij
wat beter te leren kennen. Na een bezoek aan
de lammetjes en het verkennen van de boer
derij, kan een kopje koffie of een glaasje
limonade met versgebakken lekkernij wor
den genuttigd. Verder worden op deze dag
een aantal artikelen verkocht die typisch van
de boerderij afkomstig zijn, zoals verse
eieren en schapenkaas van kaasboerderij 'Le
Mouton' uit Kruisland. Deze dag wordt
georganiseerd ten bate van de Stichting
Caleopse. Deze Stichting zet zich al een aan
tal jaren in voor de Anniecrèche te Parama
ribo (Suriname). De Anniecrèche is een dag
opvang voor gehandicapte kinderen van nul
tot acht jaar. In Suriname ligt de zorg voor
mensen met een handicap grotendeels in
handen van particuliere organisaties. Soms
ondersteunt de overheid deze organisaties
door middel van geringe subsidies, maar die
zijn niet genoeg om de werkelijke kosten te
dekken. Daarom is een aantal jaren geleden
in Nederland de Stichting Caieopse opge
richt. Er is een kraampje aanwezig waar
iedereen die hierin geïnteresseerd is meer
informatie over de Anniecrèche kan krijgen.
Ook het hoofd van de crèche, Annette Reig-
man-Bruggeman uit Oude-Tonge, zal dan
aanwezig zijn. Zij woont inmiddels alweer
een aantal jaren in Suriname en kan als geen
ander uw vragen beantwoorden. De eventu
ele opbrengsten van deze dag zullen ook
voor de Anniecrèche bestemd zijn. De lam
metjesdag wordt gehouden van 10.00 tot
16.00 uur. U vindt boerderij 'Zonnehoeve'
aan Langeweg 14, tussen Oude-Tonge en
Nieuwe-Tonge. Meer informatie over de
lammetjesdag, maar ook over de schapen,
vindt u op website
www.noordhollanderschapen.nl.
OUDDORP - De uitzending op 23 maart 2005 van De Hoop Magazine Radio gaat over psy
chosociale problemen. In de uitzending wordt onder andere aandacht besteed aan het Bureau
voor Evangelische Hulpverlening van De Hoop. Dit bureau biedt ambulante hulp aan mensen
die te maken hebben met een depressie, schuldgevoelens, twijfels, boosheid, eenzaamheid,
een negatief zelfbeeld, relatieproblemen, etc. In het programma komt ook een cliënt van De
Hoop aan het woord over zijn verslaving aan alcohol. De Hoop Magazine Radio is iedere
woensdag tussen 21.00 en 22.00 uur te beluisteren op Radio Goeree Lokaal via 105.6 FM.
Ondanks andere benamingen voor de week voor Pasen, zoals Goede
Week en Heilige Week, blijft de Stille Week de meest gepaste. Ook de
aanduiding Lijdensweek is minder geschikt omdat Jezus zijn hele leven
geleden heeft. Wereldwijd wordt op verschillende manieren stilgestaan
bij het lijden en sterven van Jezus. Sommige gebruiken, zoals het 'naspe
len' van de kruisiging, gaan veel te ver. De dood van Christus was uniek,
eenmalig en hoeft niet herhaald te worden, ook niet in de vorm van een
spel. De voorkeur voor de naam van het opschrift is ook persoonlijk,
alhoewel in mijn jeugd het woord Stille Week niet door protestanten
werd gebruikt. Zelfs aan Goede Vrijdag werd door protestanten niet bij
zonder veel aandacht besteed. Het bleef bij een kerkdienst op de avond
van Goede Vrijdag. Daar is niets op tegen natuurlijk, maar achteraf
gezien erg mager. Die dag en die week zijn immers het scharnier in het
kerkelijk jaar. Als je van daaruit terugkijkt of vooruitblikt, wordt alles
duidelijk. Daarom ook is de week voor Pasen van cruciaal belang, niet
d.m.v. processies en andere uiterlijkheden, maar omdat het onvoorstel
bare in die week begon en eindigde. Ik doel natuurlijk op het lijden en
sterven van Jezus, de Zoon van God. Hij moest talloze smaadheden en
vernederingen ondergaan, werd verraden en in de steek gelaten. Jezus
stierf een smadelijke kruisdood op Golgotha. Hij heeft de pers alleen
getreden. Zouden we daar niet stil bij staan en ons in de stilte verwon
deren over Hem die ons zo heeft liefgehad? Het is in ons rumoerige en
drukke leven niet eenvoudig om tijd en aandacht te schenken aan
Iemand die voor ons gevoel vaak zo ver weg is. Maar we hebben er een
hele week voor. Ga daarom de komende week niet verkrampt om met uw
tijd, maar leef in het besef dat Hij leeft. Op Goede Vrijdag gaf Jezus vri
jwillig de geest, om op de derde dag op te staan. Daarom noemen we die
zwarte dag, ondanks alles wat er gebeurde, Goede Vrijdag. Niet de dag
was goed, maar wat er gebeurde wel. En zonder Goede Vrijdag is er geen
Pasen. Zo eenvoudig is dat.
Als het goed is, wordt het gaande de week moeilijker om bij de les te bli
jven. Palmpasen, ja dat gaat nog wel, maar onze werkweek begint dikwi
jls rumoeriger dan de bedoeling is. Dan volgt de 'desillusie', vandaar
grauwe maandag. Dinsdag en woensdag worden stiefmoederlijk bedeeld.
Op Witte Donderdag viert de kerk vanouds het Heilig Avondmaal. Van
daar de oude, maar mooie benaming Nachtmaal des Heeren. De laatste
jaren zien we bij protestanten de gewoonte om dat op Goede Vrijdag te
doen. Dat is goedbedoeld, maar feitelijk op de verkeerde dag. Een aparte
viering op donderdagavond doet meer recht aan Schrift en traditie. Stille
Zaterdag is de opmaat voor de traditionele paaswake. De catechumenen,
in de vroegchristelijke periode de doopleerlingen, bleven de hele nacht
wakker en werden in de vroegte van Paasmorgen opgenomen in de
gemeenschap van de kerk. De viering van de opstanding van de Heer en
Heiland was een schitterend symbool van het nieuwe leven. Zo komt een
eind aan de Stille Week en wordt (opnieuw) aan een Veertigdagentijd
begonnen. Jezus' rondwandehng op aarde was ten einde. Hij vertoonde
zich nog wel aan de discipelen, maar na veertig dagen nam Hij afscheid
van Zijn volgelingen. De onvermijdelijke vraag is: kijken wij de komende
week in stilte vooruit?
