Overdenking
uit de
Heilige Schrift
Zaterdag
avond-
jeugdwerk
^evaMgeHeM
iMdetalga
Cursus verschaft
inzicht in
Idassieke muziek
Prijswinnaars
Eilanden Nieuws
puzzels
Clementijn
kiedingverkoop
EIIMIDBrf-tllEUWS
HET
^ÖJKVENSTER
Kan religie mensen
verenigen?
Huis-aan-huis-collecte
Gemeente Goedereede
SEAT Altea
Autobedrijf Jan van Dijk
Sportavond met ZAJW
10
Blik op kerk ^^y
en samenleving ij
- Bevrijdingsdag
- Bindingsdag
KUlEBELHOCiT
iFtffff mi 6R0BN namn
maitOM EEN KRENTENVIEÓÖE?
OOHZEN STOFOEK
Het heil van de mens op het oog
Bewogenheid over de mens
Ontmoeting met een mens.
Mens - kind van Adam
Je rijdt 'm al vanaf 19.875,- ,^„^J?T
auto etnoaon
Edisonweg 9, 3208 KB Spijkenisse, (0181) 62 49 00
Daltonweg 18, 3225 LR Hellevoetsluis, (0181) 33 00 22
www.janvandijk.nl
.od- Hen'- G
Gen Gem.
Nieuwe
Tonge
1fa.iga.-<rilogie deel Z
I
PAGINA 5
VRUDAG 11 FEBRUARI 2005
Met Bevrijdingsdag is het in ons land al
jaren tobben. Van 1945 af, het jaar waarin er
een einde kwam aan de Duitse tirannie, is 5
mei gevierd, maar je moet niet vragen hóe!
De één beschouwde het als een nationale
feestdag, de ander wilde er een gewone
werkdag van maken. Juist in het bedrijfsle
ven heerste er geen eenstemmigheid. In
sommige zaken werkte men gewoon door,
bij anderen was 5 mei een verplichte vrije
dag. Tenslotte had de regering er iets op
gevonden; één keer in de vijfjaar zou 5 mei
een nationale feestdag zijn, dan hadden alle
werknemers dus vrijaf, en de andere vier jaar
zou er gewoon worden doorgewerkt.
Inmiddels zijn we er al een beetje aan
gewend geraakt dat de eerste week van mei
voor de scholen als een soort vakantieweek
geldt. Het ligt ook wel voor de hand: 30 april
is Koninginnedag, soms valt 5 mei nog in
dezelfde week, het kan ook gebeuren dat het
in die tijd Hemelvaartsdag is. Zo komen alle
feestdagen achter elkaar.
Steeds vaker wordt de vraag gesteld of we
dóór moeten gaan met de viering van 5 mei
als Bevrijdingsdag. Die vraag is ook wel
begrijpelijk. Dit jaar zal het zestig jaar gele
den zijn dat er een einde kwam aan de Duit
se bezetting. Dat betekent dat de generatie
die dat heeft meegemaakt, nu bij de senioren
behoort en er met verloop van tijd niet meer
zal zijn. Dus geen Bevrijdingsdag meer in de
toekomst, want de jongeren kunnen zich
daar toch niets bij voorstellen, is het ene
argument. Wél vieren, roept het andere
kamp, want ook de jongeren moeten blijven
herinnerd worden aan de verschrikkeüjke
jaren van de oorlog en de bezetting.
Aan deze discussie meende ook mevrouw
Verdonk, minister van Integratie, een bijdra
ge te moeten leveren. Haar voorstel is om de
5e mei ook in de toekomst te vieren, dan niet
alleen als Bevrijdingsdag, maar ook als de
Dag van de Binding. Zij schijnt daarmee te
bedoelen dat er op deze manier meer toena
dering komt tussen Nederlanders en alloch
tonen.
Het is de grote vraag of die verwijdering tus
sen eigen mensen en de toenemende groep
buitenlanders bestddt. Maar het is een nóg
grotere vraag of die verwijdering op te hef
fen is door het instellen van een Dag van de
Binding. Bij Bevrijdingsdag - ook al is het
lang geleden - kunnen vele mensen zich nog
iets voorstellen, maar wat ligt er ten grond
slag aan zo'n Dag van de Binding? Zou dat
iets veranderen aan de mening die wij
Nederlanders over de buitenlanders hebben,
of omgekeerd?
Het is een typisch Nederlandse gewoonte
om alles wat oud en vertrouwd is, af te schaf
fen en lang bestaande tradities overboord te
gooien. Hoewel - Leiden viert nog steeds
het ontzet, hoewel dat reeds in 1547 plaats
had. En ik heb nooit gehoord dat de inwo
ners van Leiden van die dag éf willen.
Waarnemer
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
Ik heh vaak last van een vervelende kriebel-
hoest. Nu heb ik veel hoestmiddeltjes gepro
beerd, maar geen enkele helpt. Weet u iets?
Antwoord: U kocht precies de verkeerde
preparaten, zoals bijv. combinaties van
enkele stoffen, waarvan het ene het ophoes
ten vergemakkelijkt en het andere dit weer
tegengaat, of middelen met efedrine dat de
luchtwegen moet verwijden, maar bij lage
dosering niet helpt en bij sterkere dosering
slapeloosheid of hartkloppingen kan veroor
zaken. Adem wat stoom in bij een ketel
kokend water (niet te dichtbij natuurlijk) of
vraag bij een apotheek een middel met nos-
capine, dat de hoestprikkel dempt. Verstuif
zonodig wat vocht in de kamer waar u werkt.
Blijft u nog een week hoesten, raadpleeg dan
uw huisarts.
Kun je plakjes gekookte lever, die groene
randjes en plekjes vertonen, nog wel opeten?
Of moet je ze weggooien?
Antwoord: Gekookte lever kunt u in een
goed afgestelde koelkast (dus bij een tempe
ratuur tussen 1 en 6° C) twee dagen goed
houden. Beginnen de randjes binnen die tijd
groen te kleuren, dan is er niets aan de hand,
maar na twee dagen koelkast kunt u er beter
niet meer van eten.
Waar komt het gebruik vandaan om de
kraamvrouw een enorm (soms meterlang)
krentenbrood te bezorgen?
Antwoord: In de streken waar dat traditie is,
zal het een overblijfsel zijn van een heidens
ritueel, waarbij dank gebracht werd aan de
goden voor het geschonken kind. Dat
gebeurde mogelijk met een offer in de vorm
van spijs en drank, waarmee men het welzijn
van moeder en kind afsmeekte. Later speel
den menslievende motieven mee: men wilde
het jonge paar graag helpen en lekker eten
was duur, dus bezorgde men de kraamvrouw
gezamenlijk wat proviand. Dat men krenten
brood koos, ligt voor de hand. Het was een
feestelijk gebaJc, dat de burger slechts zelden
at. De krenten hebben geen symbolische
betekenis. Die verschenen pas in de 17de
eeuw op het platteland. Maar de geboorte
van een kind was wel de gelegenheid bij uit
stek om elkaar te treffen. De familieleden
kwamen, op hun zondags gekleed, gezamen
lijk op kraamvisite (kroamschudden) en
voerden een platte wagen of ladder mee,
waarop de wegge die soms tot anderhalve
meter lang was. De gelukkige vader mocht
het brood aansnijden en begon vaak in het
midden, om de belangrijkste aanwezigen
geen kapje maar geUjk een flinke snede te
kunnen aanreiken. Maar elke streek en vaak
iedere buurt kende bij de kraamvisite weer
haar eigen tradities. Denk maar aan de
kroamschuddemand, de pakjesboom, kan
deel, beschuit met muisjes, enz., enz.
Aan mijn donzen dekbed hangt een label met
o.m. de waarschuwing dat men het niet in de
zon mag luchten. Waarom mag dat niet?
Antwoord: U mag het natuurlijk wel luch
ten, maar niet in de zo'n hangen, omdat de
veertjes dan langzaam door de zonnestrahng
zouden verteren. Het zelfde gebeurt trou-
GOEDEREEDE - Op maandagavond
31 januari vond de laatste les van de
cursus 'Herkennen van stijlperiodes in
de klassieke muziek' plaats in vereni
gingsgebouw 'Oostdam'. Deze was
georganiseerd in samenwerking met de
Kunststichting Goedereede. Annelies
Breen en Hans Dammers hebben lief
hebbers van klassieke muziek in deze
cursus inzicht gegeven in de verschillen
tussen stijlperiodes van 1600 tot 1950.
In negen lessen werden, aan de hand
van muziekvoorbeelden en informatie
over het leven en werken van enkele
toonaangevende componisten, de ver
schillen tussen barok, klassiek, roman
tiek en 20e eeuw besproken.
De eerste avond werd hoofdzakelijk besteed
aan enkele eenvoudige theoretische muziek
begrippen. Vervolgens werden aan elke stijl
periode twee avonden gewijd waarbij de
aandelen tekst en muziek ongeveer gelijk
verdeeld waren, wat heel wat planning van
de docenten heeft gevergd.
Het was de tweede keer dat Annehes en
Hans deze cursus in Goedereede gaven. Bei
den zijn gepassioneerde muziekliefhebbers,
die al bijna hun hele leven klassieke muziek
beluisteren. Hans 'verstaat de taal van de
muziek', zoals hij het zelf uitdrukt. En
Annelies 'spreekt' haar ook: ze bespeelt de
hobo. Na haar studie muziektheorie aan het
conservatorium werd Annelies gevraagd les
te geven aan de Westvoomse Volksuniversi
teit. Sinds drie jaar verzorgt ze, samen met
Hans, muziekcursussen 'Hans heeft veel
ervaring als cursusleider in het bedrijfsle
ven, vooral in zijn functie als organisatiead
viseur. Ze vullen elkaar uitstekend aan.
Annelies houdt zich meer inhoudelijk met de
cursus bezig, bij Hans ligt de nadruk meer op
de structuur van het geheel. Ook qua smaak
verschillen ze. De voorkeur van Annelies
gaat uit naar de klassieke periode, terwijl
Hans de romantiek en het expressionisme
prefereert.
Zo hebben ze ook de cursus verdeeld. Aime-
lies doceert de eerste twee periodes, Hans de
laatste twee. Wat ze gemeen hebben, is de
passie voor muziek, die ze graag met ande
ren willen delen. Ze zijn van mening dat, hoe
meer je van muziek weet, hoe meer je er van
kunt genieten. Zelf zijn ze ook nog altijd
bezig hun muziekkennis te verdiepen. Zo
bezoeken ze jaarlijks het Orlando festival in
Limburg, waar ze al tientallen masterclasses
hebben bijgewoond. Ze zouden graag zien
dat er meer aandacht kwam voor kamermu
ziek. Volgens hen zijn er heel veel goede
muzikanten, maar te weinig luisteraars. En
omdat kennis ïbijdraagt aan de waardering
voor klassieke muziek, zou Hans graag, bij
voorbeeld door middel van lezingen met
muziek, specifieke onderwerpen wat verder
uit willen diepen.
Religie wordt vaak niet gezien als eenheids-
bevorderend, maar vaak geassocieerd met
geweld en verdeeldheid. Terwijl sommige
religies elkaar bestrijden, hebben andere te
maken met interne ruzies. Ook op Flakkee
zijn kerken verdeeld geraakt door aanhou
dende discussies over leerstellige zaken.
Vanwege deze verdeeldheid vragen velen
zich af: hoe kunnen kerken mensen vereni
gen als ze haar eigen leden niet kan vereni
gen? Dit onderwerp wordt op maandag 14
februari om 21.00 uur besproken in het pro
gramma 'Ontwaakt Radio' op Radio Flak
kee. De presentatie is in handen van Marjan
van Peperstraten. Dinsdag om 16.00 uur
wordt het programma herhaald.
wens als u zo'n dekbed te dicht bij een ver
warming hangt. Dat geeft een nooit ophou
dende bron van fijn stof en dat is erg onge
zond en kan bij gevoeUge mensen irritatie
van het slijmvlies van mond, neus en longen
veroorzaken.
"Want Hijzelf wist, wat in de mens
was Johannes 2 25b
"En er was een mens uit de Fari
zeeërs, wiens naam was Nicodemus,
een overste der Joden Johannes 3:1
Het gaat in het werk van kerk en zending om
de eer van God en onlosmakehjk hiermee
verbonden om het heil van de mens. Dit
wordt duidelijk geïllustreerd in de ontmoe
ting met Jezus binnen het raam van onze
tekst.
De Heere Jezus treffen we in Jeruzalem aan.
In het huis van Zijn Vader, de tempel was het
een puinhoop. Hij heeft orde op zaken
gesteld. De mensen die dit aanschouwd heb
ben, zijn onder de indruk van Zijn tekenen
en wonderen. Daarom geloven ze in Hem.
Echter, dit is niet het echte geloof, niet het
vaste vertrouwen in de Heere Jezus. Het gaat
hen om de tekenen en wonderen. Het gaat
hen niet om de persoon van Jezus. De Hei
land onderkent het onechte van dit geloof.
Hij is niet teleurgesteld. Onze eerste tekst
zegt immers: 'want hijzelf wist, wat in de
mens was'. Dat is wat!
Wat voor vreemde duistere gedachten gaan
er niet in ons om? Welke snode plannen?
Gelukkig dat een medemens onze gedachten
niet kan lezen. Zondige gedachten, die ons
schuldig maken voor God. Wie de krant leest
en berichten volgt, leest en ziet hoe gedach
ten tot uitdrukking komen in daden. Moord
en doodslag, echtbreuk en stelen zijn aan de
orde van de dag. Wat een wonder, dat de
Heere Jezus met zulke mensen van doen wil
hebben. Hij legt contacten met zulke mensen.
Hij schrijft ze niet af. In tegendeel. Hij richt
zich op zuUce mensen, onverschillig waar ze
wonen, welke taal ze spreken, welke huids
kleur ze hebben. Hij is met innerlijke ontfer
ming bewogen.
Johannes stopt niet met zijn beschouwing
over de mens in hoofdstuk 2. Hij concreti
seert en tekent een mens. Het is Nicodemus.
Hij heeft zich aangesloten bij de Farizeeërs.
Deze groepering in het Joodse volk denkt in
het Koninkrijk van God te komen door het
trouw onderhouden van de geboden. Punctu
eel werden de geboden in acht genomen. Zelf
hadden zij het aantal geboden en verboden
fors uitgebreid.
Nicodemus was ook hd van de Hoge Raad en
van het Sanhedrin. Hij was leraar van de wet,
rabbi.
Ondertussen zouden we vergeten dat hij
gewoon mens was met al zijn aanzien en
geleerdheid. Wij zien vaak op tegen hoog
waardigheidsbekleders, tegen mensen met
titels. De Heere Jezus prikt door alle titels
heen en ziet hem als mens. Mens, een kind
van Adam, een zondig mens.
Zo kijkt de HEERE naar ons. Zondaar.
Nicodemus, een hoogstaand kerkelijk figuur.
Toch zondaar. Het was niet vleiend voor
Nicodemus om zo voor het voetlicht gehaald
te worden. Hij was bekend met de dienst van
God, maar het eigenlijke waar het om draai
de, kende Hij niet. Het echte geloof, het ware
vertrouwen was hem vreemd. Hij geloofde in
zijn prestaties, in het keurig onderhouden
van de wet, de geboden vai) God, om zo
gunst, genade bij God te ontvangen.
Het is niet vleiend voor kerkmensen om 'als
mens' getypeerd te worden. Mens, dat is kind
van Adam. Een mens moet wederom gebo
ren worden. Het zijn voor kerkmensen over
bekende woorden. Zonder wedergeboorte zal
niemand God zien. Verloren gaan!
Nieuw leven
De wind van de Geest gaat blazen. De wind
van de Geest die door het Woord werkt.
Nicodemus moet blijven luisteren naar het
Woord. Zo blaast de wind van de Geest. Zo
wordt een mens zondaar en wedergeboren tot
een levende hoop, door de opstanding van
Christus.
(wordt vervolgd)
Ds. T.W. van Bennekom, Sommelsdijk
Heel veel inzendingen - meer dan 700(1) -
heeft onze redactie in de achterliggende
weken mogen ontvangen als oplossing van
de puzzels in onze Kersteditie en onze Oude-
jaarseditie 2004. Onderstaand geven wij u de
oplossingen én de getrokken prijswinnaars.
Mammoetpuzzel Kerst
Van deze puzzel luidt de juiste oplossing:
'Een goede kerst en een gelukkig nieuw jaar,
9at wensen we elkaar!'
De prijswinnaar is: mevrouw A.C. Driesse-
Klaprauts, Prinsesselaan 5 te Sommelsdijk.
Monsterwoordzoeker Kerst
Van deze puzzel luidt de juiste oplossing:
'Kerst geeft mensen moed'
De prijswinnaar is: mevrouw R. Boogert-
den Boer, Lange Achterweg 40, Oosterland.
Mammoetpuzzel Oud en Nieuw
Van deze puzzel luidt de juiste oplossing:
'Wij wensen u veel geluk en gezondheid in
^et nieuwe jaar'.
De prijswinnaar is: Dirk Koppenol, Looheul
14, Goedereede.
De prijswinnaars hebben een boekenbon ter
waarde van 12,50 ontvangen.
In de week van 14 t/m 19 februari wordt er
een huis-aan-huis-collecte gehouden in de
gemeente Goedereede. Deze collecte wordt
gehouden door de bekende Stichting De
Ondergrondse Kerk (SDOK).
De SDOK verleent sinds 1966 hulp aan de
verdrukte christenen in alle delen van de
wereld. Ook is zij actief in het voormalige
Oostblok. Verspreiding van christelijke lec
tuur, hulptransporten, hulp aan straatkinde
ren, onderwijsprogramma's, sponsoring van
gezirmen en voorgangers zijn onderdelen
van het werk. De SDOK heeft door heel
Nederland ruim 30 afdelingen, die zich
bezig houden met projecten in Oost-Europa.
Daarnaast zijn er vele contactpunten, die
onder andere kleding verzamelen. Maande
lijks gaan er vier tot zes hulptransporten naar
Roemenië, Albanië en Oekraïne met de
SDOK-vrachtwagen.
Als er in deze week een collectant(e) bij u
aan de deur komt, zal hij/zij u vragen om een
(kleine) gift voor de opvang van de straat
kinderen in Roemenië en India. Mocht u de
collectant missen, dan kunt u ook een gift
overmaken op Rabobanknummer
38.52.87.445 t.n.v. Stichting De Onder
grondse Kerk te Gorinchem o.v.v. 'Opvang
straatkinderen'. Voor meer info kunt u bel
len naar het hoofd Voorlichting en Fonds
werving, de heer T.W. Kruithof, tel.: 0183 -
561186.
seat.nl
Op zaterdag 19 februari is er weer zaterdag
avondjeugdwerk van de Hersteld Hervorm
de kerk te Nieuwe Tonge. We hopen een
sportavond te houden in de sporthal aan de
Kerkstraat. De avond begint om half 8. Ver
geet je sportkleding niet! De entree bedraagt
1 euro.
Zet ook alvast 19 maart in je agenda, want
dan hopen we te gaan schaatsen in Breda.
Groeten van de
zaterdagavondwerkcommissie
NIEUWE TONGE - In het kerkgebouw van
de Gereformeerde Gemeente aan de Oranje
straat te Nieuwe-Tonge wordt maandag 14
februari een Clementijn kiedingverkoop
gehouden met de nieuwe voorjaarscollectie.
Er is leuke dames- (mt. 36-56) en meisjes
mode (mt. 104-188), met onder andere de
nieuwe modellen rokken. Ook voor jongens-
kleren kunt u bij de kiedingverkoop terecht.
De verkoping duurt van 19.30 tot 21.00 uur.
U bent hartelijk welkom en kunt vrijblijvend
komen kijken.
-31-
Totdat het donker wordt, zoeken ze het hele kamp af.
Maar de bewuste mandfles wordt niet gevonden.
In het vertrek van Franz zijn allen weer druk aan het
werk. Buiten hollen wachtsoldaten heen en weer. Lui
tenant Igorowitsj jaagt de mannen op als een herders
hond de kudde.
'Wat is er toch aan de hand? Kijk die lui eens druk in
de weer zijn!' merkt Rupert Reinhardt op.
Enkele maats voegen zich bij hem en gezamenlijk kij
ken ze naar de drukdoenerij buiten.
'Het lijkt wel of ze iets aan het zoeken zijn.'
Karl-Heinz, die zich tot nog toe wat op de achtergrond
heeft gehouden, komt er bij staan en mompelt: 'Ja, je
hebt gelijk, het lijkt inderdaad of ze iets zoeken.'
De tijd heelt alle wonden; een wijsheid die ook in Rus
land geldt. De kwestie met de verdwenen wodka wordt
door belangrijker dingen naar de achtergrond gescho
ven, want toen men in de meest letterlijke zin van het
woord, het hele kamp op z'n kop had gezet en zelfs de
plennies geducht onder handen had genomen, toen
moest men wel aannemen dat er een misverstand in het
spel was. De ambtenaren van het vervoerswezen zou
den de drank wel via een of ander duister kanaal heb
ben laten verdwijnen.
'In Rusland kan men zelfs geen ambtenaar meer ver
trouwen. Ze moesten die kerels stuk voor stuk naar een
strafkamp sturen.' Dat zei commissaris Boetiloff, toen
al het zoeken vruchteloos bleek.
'Ze hebben zich aan onze rantsoenen bezat, de kerels.'
Dat is de stellige mening van kolonel Iwan Sokorsky.
Hiermee is het incident gesloten.
Franz staat voor een grote tekentafel, waarop met lij
nen en strepen een machine wordt ontworpen. Het valt
niet mee, daar het construeren van zoiets eigenlijk bui
ten zijn kunnen valt. Maar het systeem is vrij eenvou
dig, zodat hij ervan overtuigd is, dat met enige moeite
zijn ontwerp zal slagen.
Ergens in een van de werkloodsen is onder leiding van
Karl-Heinz de werkploeg bezig met het maken van
palen in verschillende lengte, die later nog in verschil
lende kleuren geschilderd moeten worden.
Het is die dag dat Hans Pinter op het bureau van de
kampcommandant, kolonel Iwan Sokorsky, moet
komen. Een bezoek bij de hoogste in rang beleeft zelfs
maar zelden een Rus, vandaar dat Hans zich allesbe
halve op zijn gemak voelt als hij door een jonge offi
cier wordt gehaald. Hans, die op dat moment in zijn
werkruimte een oud horloge repareert, kijkt de Rus
met vragende blik aan.
'De naar de commandant?'
'Ja, opschieten, dawai.'
Achter de jonge luitenant aan loopt hij over het kamp
terrein, tussen de enorme sneeuwhopen door, naar de
commandantura. De luitenant gaat hem voor in de
kamer van de kolonel, na eerst beleefd geklopt te heb
ben.
De bromstem van de kolonel roept, dat ze binnen kun
nen komen.
'Zo, jij bent er?'
'Jawohl, kolonel.'
Hans staat stram in de houding en antwoordde de
kolonel alsof hij voor een Duitse generaal stond.
De kolonel, die de verwarring van de jonge man ziet,
glimlacht. Hij staat op van zijn bureau en loopt naar de
kast, waarin ook zijn beschadigde zilveren roos was
opgeborgen. Uit de kast haalt hij een plat vierkant kist
je met metaalbeslag, dat er volgens Hans nogal
gewichtig uitziet.
'Jij moet mijn roos maken.'
'Jawohl kolonel.'
Nog altijd staat hij stijf in de houding.
Met een armzwaai beduidt de Rus dat hij op z'n gemak
kan gaan staan en legt meteen het kistje voor zich op
het grote bureau. Hans ziet dat het verzegeld is
geweest, wat de zaak nog gewichtiger maakt.
'Hierin zit alles om roos te maken'zegt de kolonel ter
wijl hij één voor één de sloten losknipt en het deksel
openslaat. Hans doet een paar stappen naar voren en
kan zijn ogen bijna niet geloven, als hij ziet dat het
kistje de fijnste zilversmidgereedschappen bevat. Zelfs
een loupe voor het heel fijne werk zit erin.
Verder doosjes met kettinkjes van zwaar zilver en
plaatjes waaruit heel veel sierwerk gemaakt kan wor
den.
Dit moet een vermogen gekost hebben, denkt Hans,
werkelijk geïmponeerd bij het zien van al die prachti
ge dingen en het doelmatige gereedschap.
'Is dit goed om roos te maken?'
Hans knikt bedeesd dat dit het geval is.
'Jij meenemen en roos maken', zegt de kolonel terwijl
hij het kistje sluit.
Hans knikt en neemt het in ontvangst.
'Wanneer moet ik er aan beginnen, kolonel?'
'Direct. De wil de roos zo spoedig mogelijk klaar heb
ben. Straks als de winter over is en de trein gaat rijden,
ga ik met verlof. Dan wil ik de roos meenemen voor
Alja, met wie ik ga trouwen.'
De kolonel glimlacht voldaan en is in gedachten bij de
vrouw met wie hij dit voorjaar in de echt zal worden
verbonden. De zilveren roos zal hij geven als teken van
trouw en bewijs van zijn liefde. Hans staart de man
bedenkelijk aan, maar is wel zo verstandig op de woor
den van de kolonel niet verder in te gaan. Immers, een
Duitser heeft niet het recht zich te bemoeien met het
leven van een Russisch officier, ook al laat de man zich
een ogenblik gaan bij de gedachte aan zijn geliefde.
Tien minuten later is hij weer alleen in zijn werkruim
te en bekijkt nu op z'n gemak wat de kist allemaal
bevat. Het is nog veel meer dan hij op het eerste
gezicht vermoedde. Met een beetje handigheid en de
nodige fantasie is met dit materiaal wel wat te versie
ren, daarvan is de plenny Hans Pinter overtuigd. Hij
gUmlacht veelbetekenend. Als horlogemaker verricht
hij wonderen bij de Russen. Nu hij deze spullen heeft
zullen ze helemaal aan zijn voeten gaan liggen.
Voorzichtig wordt het gereedschap uit de kist gehaald
en aan de wand gehangen, waar hij het voor gebruik zo
kan pakken.
Meer uit nieuwsgierigheid om te zien waartoe hij in
staat is, dan om te werken, knipt hij een smal strookje
zilver van een plaatje en begint dat met een heel klein
hamertje te bewerken. Het resultaat overtreft zelfs zijn
stoutste verwachting. Er ontstaat een minuscuul hartje,
omgeven door twee ineengestrengelde handen. Hans
bekijkt zijn werk met verwondering. Creatief is hij
altijd geweest, maar dat hij tot zoiets in staat is, nee, dat
had hij van zichzelf niet verwacht.
Lang bekijkt hij zijn werk en ontdekt dan dat er nog
wel iets aan te verbeteren is. Met zijn nieuwe gereed
schap brengt hij hier en daar nog een correctie aan.
Verdiept in zijn werk merkt hij niet op dat de deur ach
ter hem opengaat en een grote man het vertrek
betreedt. Pas als een schaduw over hem valt, schrikt hij
overeind en staart in het glimlachende gezicht van
kolonel Iwan Sokorsky.
Zoals een gevangene betaamt, springt hij overeind en
gaat in de houding staan.
{wordt vervolgd)
