Wij wensen u
prettige Icerstdagen en een
gelukl(ig nieuwjaar
'Stoken is traditie in Herkingen'
Mijmeringen over Kerstfeest
op de Groen van Prinstererschool
Drukwerk
W
Qll Round accountancy
RU-OPLEIDING
gezegende ^rstdagai
voors-poedy ZOOS
Fam. J. van der Slik
EIUUnDBI-tllEUWS
Hans Meijer
Advies
ij wensen u prettige kerstdagen
P. Schellevis-Schellevis
J. Zoon-Karels
Dhr. J. Jongejan
om In te lijsten
A. A. Lokker RA AA
SCHOOL,.
wenst u prettige feestdagen
en een
gezond 2005
Voor een goede
(gezegende. 'Kg.rstdagai en
een l/oorsfoedig 2005 toegewenst
TlBGELHANDEL ZSDéSS^ RIEN PEEMAN
Wij wensen u goede Kerstdagen
en een VOOrspOed'lg 2005
Qezegende 'Kgrstdagen
'l/oorsfoedig 9{kuïVjaar
Tweede vergadering Dorpsraad:
HERKINGEN - "Het zou jammer
zijn als de stooktraditie in Herkingen
zou vervallen, dat hoort zo in Herkin
gen," zo luidde de mening van Jan
Kievit, lid van de Dorpsraad Herkin
gen, tijdens de openbare vergadering
op 15 december jl. Hij duidde daar
mee op het feit dat er elk jaar tijdens
de Oud- en Nieuw viering autobanden
en olie op de vreugdevuren in Herkin
gen worden gegooid. "Helaas", was de
reactie van buurtagent Van Gronin
gen daarop, "er zijn eilandelijk
afspraken gemaakt over de manier
waarop de vuren mogen worden
gestookt, met het oog op de veiligheid
van alle inwoners". Schoon hout dus,
was het credo. Bij de visbank zal zand
worden gestort, alleen daar mag wor
den gestookt. De gemeente heeft daar
een vergunning voor afgegeven. Zod
ra er banden en olie aan te pas komen,
zal er door de politie worden ingegre
pen worden. En mensen die de open
bare orde verstoren, zullen aangehou
den worden.
Mieke
?-*-
W^ Gebr. de Waai
Drukkerij
(0187)47 10 20
PAGINA 19
WOENSDAG 22 DECEMBER 2004
FINANCIEEL ADVIESBUREAU GESPECIALISEERD IN VERZEKERINGEN HYPOTHEKEN - FINANCIERINGEN
Langeweg 19a, 3245 KE Sommelsdijk Postbus 88, 3240 AB Middelharnis
Telefoon: 0187 481955 Fax: 0187 481992
internet: www.hansmeijeradvies.nl E-mail: info®hansmeijeradvies.nl
Christiaan Huygensweg 38d, 3225 LD Hellevoetsluis
Tel. (0181)39 91 11
Dorpsweg 60
SOMMELSDIJK
TeL (0187) 48 30 81
AutoteL (06) 51 56 73 83
Familie en bekenden
Volkerak 5; en
Volkerak 10, 'De Goede Ree' Sommelsd^k
Bij deze wil ik familie, vrienden en kennissen
een gezegend Kerstfeest
en een
gezond 2005 toewensen I
C. van Rossum-Arensman
Vlasakker 7, Sommelsdijk
v.o.f. Tegelhandel Rien Peeman
Herman de Manstraat 10, 3245 MB SOMMELSDIJK
Telefoon (0187) 48 61 92 www.tegelhandelpeeman.nl
Wij wensen u
en een
Nicolaas Beetsstraat 213245 RD Sommelsdijk
wenst familie, vrienden
en bekenden
en een
Verzorgingstehuis
'DE GOEDE REE'
Zype 122
Prinsesselaan 51, Sommelsdijk
In de zaal werd het rumoerig toen Van Gro
ningen ook nog meedeelde dat het dragen
van bivakmutsen, zonder meer strafbaar is
Het was druk op de tweede openbare verga
dering van de Dorpsraad Herkingen. De
Dorpsraad had brandweercommandant D.J.
Bestman en buurtagent N. van Groningen
uitgenodigd om iets te vertellen over het par-
keergedrag en de bereikbaarheid voor hulp
diensten, én om nog eens een keer met de
inwoners van gedachten te wisselen over de
Oud- en Nieuwviering. Vooral dit laatste
onderwerp kon op voldoende reactie van de
ongeveer 50 aanwezigen rekenen.
De vergadering begon met wat algemene
zaken en een terugkoppeling van het door de
Dorpsraad aan de gemeenteraad uitgebrach
te advies over het JOP en de skatebaan. De
JOP is, een paar maanden geleden alweer,
weggehaald; de op een scherm vertoonde
foto's gaven een indruk van de reden voor
dit besluit: in de container was het een grote
rotzooi, de muren waren beklad, en alles wat
eruit kon was gesloopt.
Met de verplaatsing van de skatebaan is de
gemeente nog bezig. Men hoopt begin 2005
met een concreet voorstel te komen.
Ook de binnenkant van de luingplek werd door de Herkingse jeugd toegetakeld. Gevolg
Dan maar géén JOP meer!
Daarna werd de uitslag van de in het dorp
gehouden enquête besproken. Eén van de
punten die hierin naar voren kwam, was de
verkeersveiligheid. Reden voor de Dorps
raad om hier verder mee aan de slag te gaan
en om de heren Bestman en Van Groningen
uit te nodigen.
De heer Bestman begon zijn verhaal met de
opmerking dat hij wil "dat de brandweer
aan de weg gaat timmeren. De brandweer
doet méér dan blussen alleen, het is geen
hobbyclub van pyromanen". Na een alge
mene inleiding over de werkzaamheden
van de brandweer, vroeg hij aandacht voor
het parkeergedrag van inwoners. "Vooral
in de Nieuwstraat, de Deltastraat, Stoof-
weg, Nassaustraat en Kaaidijk wordt er
vaak dubbel geparkeerd, wat de bereik
baarheid van panden voor hulpdiensten erg
moeilijk maakt". Hij vroeg de aanwezigen
hier bij liet parkeren rekening mee te hou
den.
Wat de jaarwisseling betreft is het uitgangs
punt van brandweer, politie en gemeente dat
het een féést moet zijn. Vanaf 22.00 tot 5.00
uur mag er worden gestookt op het kruispunt
bij de visbank, maar dan alleen met schone
materialen. De suggestie van dorpsraadlid
Daan van der Veer om als gemeente zorg te
dragen voor het materiaal, om te voorkomen
dat schuttingen en tuinhekjes worden opge
stookt, zou door de commandant worden
meegenomen. Zijn verhaal werd onder
steund door de bijdrage van de buurtagent.
Na de pauze ontstond er een discussie, voor
al over het onderwerp 'Oud- en Nieuwvie
ring'. Sommige bewoners hebben er moeite
mee dat het kruispunt bij de Visbank aange
wezen is als stookplek. "Als de wind ver
keerd staat, kunnen omwonenden veel last
hebben van roet en stank".
"Laten de jongeren maar bij hun ouders voor
de deur stoken, wedden dat dit het volgende
jaar niet meer op prijs wordt gesteld?, zo
reageerde een andere inwoner.
In de rondvraag kwam opnieuw de verkeers
situatie op de Molendijk aan de orde. Voor
iedereen een doom in het oog, maar voor
welke oplossing ook wordt gekozen, opti
maal zal het nooit worden; daar waren de
aanwezigen het wel over eens.
De voorzitter sloot de vergadering met de
opmerking dat zij iedereen "een fijne en rus
tige jaarwisseling toewenst".
Als een mens ouder wordt, gaat hij veel aan
vroeger denken. Dit zei eens iemand en ik
heb dit altijd onthouden. Maar het is wel
waar. Zo zat ik dezer dagen ook te denken
aan vroeger. Mijn eerste Kerstfeest op de
grote school. Wat een belevenis was dat. Al
weken van te voren, misschien wel maan
den, wie zal het zeggen, was meester van
Zalingen in de klas gekomen. Als het hoofd
van de school binnenkwam, werd het altijd
muisstil. Wat kwam hij doen? Hij gaf een
lijst aan de juffrouw, een lijst met Kerstvers
jes. Juffrouw Langbroek en meester van
Zalingen praatten even en toen ging de
meester weer weg. "Doe maar goedje best",
zei hij. Toen de deur achter hem was dicht
gevallen, zei de juffrouw: "De meester heeft
een lijst met versjes gebracht, die moeten
jullie allemaal leren voor het Kerstfeest in de
kerk". De juffrouw las er een paar voor.
"Stille nacht, heilige nacht". "In Bethle
hem's stal, lag Christus de Heer'". "Een
Kindeke klein een Kindeke teer". "Nu syt
wellecome, Jesu lieve Heer'". "Herders op
de velden hoorden een nieuw lied". "Nu
daagt het in het oosten".
Toen ging ze vertellen, hoe dat zou gaan met
Kerstfeest. Het allermooiste was voor ons,
dat het 's avonds zou zijn. Als het al laat was
en pikdonker. Het zou in de kerk van de
Gereformeerde Gemeente zijn. We zouden
er van te voren nog gaan oefenen. Wij voel
den de spanning al in ons, we zaten voor het
eerst op de grote school en dan telde je een
beetje mee. De vaders en moeders mochten
ook naar het Kerstfeest komen en ook je opa
en oma als je die nog had. We begonnen
dadelijk met het leren van de versjes. Elke
dag weer opnieuw. De juffrouw zette ze er
gewoon in. We zongen als lijsters. Het
waren allemaal bekende versjes en ook de
melodie lag heerlijk in het gehoor. Zo ver
gleden de weken. Een kind uit onze klas
mocht een tekst opzeggen. Ook dat meisje
moest af en toe voor de klas komen en haar
tekst opzeggen.
Op een ochtend zei ze juffrouw: "Straks
gaan we, netjes in de rij, naar de kerk om te
oefenen voor de kerstavond". Dat was weer
iets spannends. Na de bijbelvertelling gin
gen we op pad. Alle klassen keurig in de rij.
Wij als eerste klassertjes voorop. Het was
een heel avontuur. Je kwam in de kerk, het
was er koud, we moesten onze jas nu aan
houden. Heel anders dan op de zondag. Het
was gewoon een beetje griezelig. We kregen
allemaal een plaatsje, wij in de voorste bank.
Wij waren immers de kleintjes. Toen begon
het. We moesten alle versjes die we geleerd
hadden, zingen. Af en toe moest het over,
dan ging er iets fout. Ook de kinderen die
een tekst moesten opzeggen, moesten voor
in de kerk komen oefenen. Toen de meesters
en de jufs tevreden waren, werd de terug
tocht aanvaard. Weer liepen we, keurig in de
maat, naar school terug. Die morgen was er
geen speelkwartier.
Zo brak dan eindelijk de dag aan, waarop we
's avonds het Kerstfeest zouden vieren.
Iedereen mocht natuurlijk zijn of haar zon
dagse kleren aan. Een grote strik prijkte
bovenop mijn krullen. Die middag was ik
eerst nog in bad geweest. Voor de kachel, in
een zinken teil. Mijn haar was ook nog
gewassen en ik moest voor de kachel zitten
om het te drogen. Een föhn bestond niet.
Maar eindelijk was toch de tijd daar dat we
op weg gingen.
Ik heb er zelf niet zoveel van onthouden,
maar later vertelde mijn moeder dat het vre
selijk hard waaide. Het stormde gewoon.
Iedereen herinnerde zich de ramp nog, dus er
hing een zekere spanning. Als ik me goed
herinner, vertelde mijn vader dat er nog
sprake van geweest was om de Kerstavond
niet door te laten gaan. Maar de burgemees
ter had toch toestemming gegeven. Hoe dat
precies is gegaan, weet ik niet. Maar wij lie
pen in het donker, door een vliegende storm,
naar de kerk om het Kerstfeest te vieren. Een
warme verlichte kerk. Tientallen kinderen
die er allemaal op z'n zondags uitzagen. Die
allemaal opgewonden waren. De vaders en
moeders erachter. Het orgel dat zachtjes
speelde. Wat een heerlijk schouwspel. De
denk dat dit nu nog zo is. Nu zitten onze
kleinkinderen er en het is nog precies het
zelfde als 50 jaar geleden. Misschien zijn ze
wel iets luidruchtiger dan toen. Maar die
opgewonden snuitjes, een heerlijkheid om te
zien. Eerst zingen, dan de Kerstgeschiede
nis. Steeds zingen en de teksten er tussen
door. Ergens vond ik nog een briefje waarop
een tekst stond, die ooit is opgezegd. Ik wil
hem graag citeren.
"Reeds in overoude tijden
sprak het woord der profetie
van het rijsje dat zou komen
uit de tronk van Isai
van het licht dat zou verrijzen
in de koude, donk 're nacht
van de rust die dan zou komen
waar de moede ziel naar smacht.
Abram zag die dag van verre, door 't geloof
en was verblijd.
Jacob wachtte op zijn sterfbed
van de Silo zaligheid.
Mozes sprak van de Messias
als een leraar en profeet
die Zijn volk zou onderwijzen
als 't in Zijne wegen treedt".
Dan volgde het vrije verhaal, het werd dan
echt muisstil. Het was voor de juf of de
meester wel erg moeilijk om een verhaal te
vertellen dat voor iedereen geschikt is. Het
moest een verhaal zijn voor jong en oud en
dan liefst zo spannend mogelijk. Ik weet
echt niet meer welke verhalen er zijn verteld,
maar één verhaal heb ik nooit vergeten. Dat
was een enkel jaar later, toen was het Kerst
feest in de Christelijke Gereformeerde kerk.
Het werd toen op een middag gehouden.
Meester Voskuilen vertelde een vrij verhaal.
Het ging over wolven; die wolven achter
volgden een paard en slee. Op een gegeven
moment sprong de baas van de bok af en
kroop onder een ton. De wolven omsingel
den die ton. Het paard en de slee, met nog
een oud vrouwtje erop reden door. Enfin, het
is allemaal goed afgelopen en ze zijn allen
gered, maar..., spannend was het. Veel later
heb ik, in een oud boek het verhaal terug
gevonden. Het is een oud verhaal, maar het
blijft het doen. Ik heb het zelf ook enkele
keren verteld.
Maar ik dwaal af. Ik was in de kerk en het
was Kerstfeest. Op die stormachtige avond
in 1954. Toen het Kerstfeest afgelopen was
en we weer buiten stapten, gierde de wind
om de kerk heen. Een oom van mij, die een
auto bezat, was op 'Het Hoad' wezen kijken
hoe hoog het water stond. Hij stond ons op te
wachten bij de kerk. "Kom asjeblieft gauw",
zei hij, "want de burgemeester heeft alle
mensen van Het Hoad gestuurd. Het is zor
gelijk".
Ik weet nog als de dag van gisteren, dat alle
blijheid weg was. Er was angst voor in de
plaats gekomen. Zou er wéér een ramp
komen.Mijn moeder heeft die avond nog
een pan water op de overloop gezet en ook
de broodtrommel ging mee naar boven.
Iedereen was bang voor het water. Wat wil je
ook, de ramp lag nog vers in het geheugen;
het was immers nog geen twee jaar geleden.
Gelukkig is alles goed gegaan en er is geen
watersnood gekomen. Zo vierden we dat jaar
het Kerstfeest van de Groen van Prinsterer
school. Toen kon dat nog zo, allemaal bij
elkaar. De school bestond toen nog maar uit
6 klassen. Nu is de school veel en veel gro
ter.
Maar er wordt nog Kerstfeest gevierd. Met
andere kinderen. Met andere jufs en mees
ters. Maar..., er wordt elk jaar weer Kerst
feest gevierd. Dezelfde Kerstboodschap
wordt nog verteld. Gods plan gaat door,
van geslacht tot geslacht. Totdat het laat
ste Kertfeest gevierd is. En de rust is geko
men, waarnaar de moede ziel nu nog
smacht.
r