Wij wensen u prettige Icerstdagen en een gelukl(ig nieuwjaar 'Stoken is traditie in Herkingen' Mijmeringen over Kerstfeest op de Groen van Prinstererschool Drukwerk W Qll Round accountancy RU-OPLEIDING gezegende ^rstdagai voors-poedy ZOOS Fam. J. van der Slik EIUUnDBI-tllEUWS Hans Meijer Advies ij wensen u prettige kerstdagen P. Schellevis-Schellevis J. Zoon-Karels Dhr. J. Jongejan om In te lijsten A. A. Lokker RA AA SCHOOL,. wenst u prettige feestdagen en een gezond 2005 Voor een goede (gezegende. 'Kg.rstdagai en een l/oorsfoedig 2005 toegewenst TlBGELHANDEL ZSDéSS^ RIEN PEEMAN Wij wensen u goede Kerstdagen en een VOOrspOed'lg 2005 Qezegende 'Kgrstdagen 'l/oorsfoedig 9{kuïVjaar Tweede vergadering Dorpsraad: HERKINGEN - "Het zou jammer zijn als de stooktraditie in Herkingen zou vervallen, dat hoort zo in Herkin gen," zo luidde de mening van Jan Kievit, lid van de Dorpsraad Herkin gen, tijdens de openbare vergadering op 15 december jl. Hij duidde daar mee op het feit dat er elk jaar tijdens de Oud- en Nieuw viering autobanden en olie op de vreugdevuren in Herkin gen worden gegooid. "Helaas", was de reactie van buurtagent Van Gronin gen daarop, "er zijn eilandelijk afspraken gemaakt over de manier waarop de vuren mogen worden gestookt, met het oog op de veiligheid van alle inwoners". Schoon hout dus, was het credo. Bij de visbank zal zand worden gestort, alleen daar mag wor den gestookt. De gemeente heeft daar een vergunning voor afgegeven. Zod ra er banden en olie aan te pas komen, zal er door de politie worden ingegre pen worden. En mensen die de open bare orde verstoren, zullen aangehou den worden. Mieke ?-*- W^ Gebr. de Waai Drukkerij (0187)47 10 20 PAGINA 19 WOENSDAG 22 DECEMBER 2004 FINANCIEEL ADVIESBUREAU GESPECIALISEERD IN VERZEKERINGEN HYPOTHEKEN - FINANCIERINGEN Langeweg 19a, 3245 KE Sommelsdijk Postbus 88, 3240 AB Middelharnis Telefoon: 0187 481955 Fax: 0187 481992 internet: www.hansmeijeradvies.nl E-mail: info®hansmeijeradvies.nl Christiaan Huygensweg 38d, 3225 LD Hellevoetsluis Tel. (0181)39 91 11 Dorpsweg 60 SOMMELSDIJK TeL (0187) 48 30 81 AutoteL (06) 51 56 73 83 Familie en bekenden Volkerak 5; en Volkerak 10, 'De Goede Ree' Sommelsd^k Bij deze wil ik familie, vrienden en kennissen een gezegend Kerstfeest en een gezond 2005 toewensen I C. van Rossum-Arensman Vlasakker 7, Sommelsdijk v.o.f. Tegelhandel Rien Peeman Herman de Manstraat 10, 3245 MB SOMMELSDIJK Telefoon (0187) 48 61 92 www.tegelhandelpeeman.nl Wij wensen u en een Nicolaas Beetsstraat 213245 RD Sommelsdijk wenst familie, vrienden en bekenden en een Verzorgingstehuis 'DE GOEDE REE' Zype 122 Prinsesselaan 51, Sommelsdijk In de zaal werd het rumoerig toen Van Gro ningen ook nog meedeelde dat het dragen van bivakmutsen, zonder meer strafbaar is Het was druk op de tweede openbare verga dering van de Dorpsraad Herkingen. De Dorpsraad had brandweercommandant D.J. Bestman en buurtagent N. van Groningen uitgenodigd om iets te vertellen over het par- keergedrag en de bereikbaarheid voor hulp diensten, én om nog eens een keer met de inwoners van gedachten te wisselen over de Oud- en Nieuwviering. Vooral dit laatste onderwerp kon op voldoende reactie van de ongeveer 50 aanwezigen rekenen. De vergadering begon met wat algemene zaken en een terugkoppeling van het door de Dorpsraad aan de gemeenteraad uitgebrach te advies over het JOP en de skatebaan. De JOP is, een paar maanden geleden alweer, weggehaald; de op een scherm vertoonde foto's gaven een indruk van de reden voor dit besluit: in de container was het een grote rotzooi, de muren waren beklad, en alles wat eruit kon was gesloopt. Met de verplaatsing van de skatebaan is de gemeente nog bezig. Men hoopt begin 2005 met een concreet voorstel te komen. Ook de binnenkant van de luingplek werd door de Herkingse jeugd toegetakeld. Gevolg Dan maar géén JOP meer! Daarna werd de uitslag van de in het dorp gehouden enquête besproken. Eén van de punten die hierin naar voren kwam, was de verkeersveiligheid. Reden voor de Dorps raad om hier verder mee aan de slag te gaan en om de heren Bestman en Van Groningen uit te nodigen. De heer Bestman begon zijn verhaal met de opmerking dat hij wil "dat de brandweer aan de weg gaat timmeren. De brandweer doet méér dan blussen alleen, het is geen hobbyclub van pyromanen". Na een alge mene inleiding over de werkzaamheden van de brandweer, vroeg hij aandacht voor het parkeergedrag van inwoners. "Vooral in de Nieuwstraat, de Deltastraat, Stoof- weg, Nassaustraat en Kaaidijk wordt er vaak dubbel geparkeerd, wat de bereik baarheid van panden voor hulpdiensten erg moeilijk maakt". Hij vroeg de aanwezigen hier bij liet parkeren rekening mee te hou den. Wat de jaarwisseling betreft is het uitgangs punt van brandweer, politie en gemeente dat het een féést moet zijn. Vanaf 22.00 tot 5.00 uur mag er worden gestookt op het kruispunt bij de visbank, maar dan alleen met schone materialen. De suggestie van dorpsraadlid Daan van der Veer om als gemeente zorg te dragen voor het materiaal, om te voorkomen dat schuttingen en tuinhekjes worden opge stookt, zou door de commandant worden meegenomen. Zijn verhaal werd onder steund door de bijdrage van de buurtagent. Na de pauze ontstond er een discussie, voor al over het onderwerp 'Oud- en Nieuwvie ring'. Sommige bewoners hebben er moeite mee dat het kruispunt bij de Visbank aange wezen is als stookplek. "Als de wind ver keerd staat, kunnen omwonenden veel last hebben van roet en stank". "Laten de jongeren maar bij hun ouders voor de deur stoken, wedden dat dit het volgende jaar niet meer op prijs wordt gesteld?, zo reageerde een andere inwoner. In de rondvraag kwam opnieuw de verkeers situatie op de Molendijk aan de orde. Voor iedereen een doom in het oog, maar voor welke oplossing ook wordt gekozen, opti maal zal het nooit worden; daar waren de aanwezigen het wel over eens. De voorzitter sloot de vergadering met de opmerking dat zij iedereen "een fijne en rus tige jaarwisseling toewenst". Als een mens ouder wordt, gaat hij veel aan vroeger denken. Dit zei eens iemand en ik heb dit altijd onthouden. Maar het is wel waar. Zo zat ik dezer dagen ook te denken aan vroeger. Mijn eerste Kerstfeest op de grote school. Wat een belevenis was dat. Al weken van te voren, misschien wel maan den, wie zal het zeggen, was meester van Zalingen in de klas gekomen. Als het hoofd van de school binnenkwam, werd het altijd muisstil. Wat kwam hij doen? Hij gaf een lijst aan de juffrouw, een lijst met Kerstvers jes. Juffrouw Langbroek en meester van Zalingen praatten even en toen ging de meester weer weg. "Doe maar goedje best", zei hij. Toen de deur achter hem was dicht gevallen, zei de juffrouw: "De meester heeft een lijst met versjes gebracht, die moeten jullie allemaal leren voor het Kerstfeest in de kerk". De juffrouw las er een paar voor. "Stille nacht, heilige nacht". "In Bethle hem's stal, lag Christus de Heer'". "Een Kindeke klein een Kindeke teer". "Nu syt wellecome, Jesu lieve Heer'". "Herders op de velden hoorden een nieuw lied". "Nu daagt het in het oosten". Toen ging ze vertellen, hoe dat zou gaan met Kerstfeest. Het allermooiste was voor ons, dat het 's avonds zou zijn. Als het al laat was en pikdonker. Het zou in de kerk van de Gereformeerde Gemeente zijn. We zouden er van te voren nog gaan oefenen. Wij voel den de spanning al in ons, we zaten voor het eerst op de grote school en dan telde je een beetje mee. De vaders en moeders mochten ook naar het Kerstfeest komen en ook je opa en oma als je die nog had. We begonnen dadelijk met het leren van de versjes. Elke dag weer opnieuw. De juffrouw zette ze er gewoon in. We zongen als lijsters. Het waren allemaal bekende versjes en ook de melodie lag heerlijk in het gehoor. Zo ver gleden de weken. Een kind uit onze klas mocht een tekst opzeggen. Ook dat meisje moest af en toe voor de klas komen en haar tekst opzeggen. Op een ochtend zei ze juffrouw: "Straks gaan we, netjes in de rij, naar de kerk om te oefenen voor de kerstavond". Dat was weer iets spannends. Na de bijbelvertelling gin gen we op pad. Alle klassen keurig in de rij. Wij als eerste klassertjes voorop. Het was een heel avontuur. Je kwam in de kerk, het was er koud, we moesten onze jas nu aan houden. Heel anders dan op de zondag. Het was gewoon een beetje griezelig. We kregen allemaal een plaatsje, wij in de voorste bank. Wij waren immers de kleintjes. Toen begon het. We moesten alle versjes die we geleerd hadden, zingen. Af en toe moest het over, dan ging er iets fout. Ook de kinderen die een tekst moesten opzeggen, moesten voor in de kerk komen oefenen. Toen de meesters en de jufs tevreden waren, werd de terug tocht aanvaard. Weer liepen we, keurig in de maat, naar school terug. Die morgen was er geen speelkwartier. Zo brak dan eindelijk de dag aan, waarop we 's avonds het Kerstfeest zouden vieren. Iedereen mocht natuurlijk zijn of haar zon dagse kleren aan. Een grote strik prijkte bovenop mijn krullen. Die middag was ik eerst nog in bad geweest. Voor de kachel, in een zinken teil. Mijn haar was ook nog gewassen en ik moest voor de kachel zitten om het te drogen. Een föhn bestond niet. Maar eindelijk was toch de tijd daar dat we op weg gingen. Ik heb er zelf niet zoveel van onthouden, maar later vertelde mijn moeder dat het vre selijk hard waaide. Het stormde gewoon. Iedereen herinnerde zich de ramp nog, dus er hing een zekere spanning. Als ik me goed herinner, vertelde mijn vader dat er nog sprake van geweest was om de Kerstavond niet door te laten gaan. Maar de burgemees ter had toch toestemming gegeven. Hoe dat precies is gegaan, weet ik niet. Maar wij lie pen in het donker, door een vliegende storm, naar de kerk om het Kerstfeest te vieren. Een warme verlichte kerk. Tientallen kinderen die er allemaal op z'n zondags uitzagen. Die allemaal opgewonden waren. De vaders en moeders erachter. Het orgel dat zachtjes speelde. Wat een heerlijk schouwspel. De denk dat dit nu nog zo is. Nu zitten onze kleinkinderen er en het is nog precies het zelfde als 50 jaar geleden. Misschien zijn ze wel iets luidruchtiger dan toen. Maar die opgewonden snuitjes, een heerlijkheid om te zien. Eerst zingen, dan de Kerstgeschiede nis. Steeds zingen en de teksten er tussen door. Ergens vond ik nog een briefje waarop een tekst stond, die ooit is opgezegd. Ik wil hem graag citeren. "Reeds in overoude tijden sprak het woord der profetie van het rijsje dat zou komen uit de tronk van Isai van het licht dat zou verrijzen in de koude, donk 're nacht van de rust die dan zou komen waar de moede ziel naar smacht. Abram zag die dag van verre, door 't geloof en was verblijd. Jacob wachtte op zijn sterfbed van de Silo zaligheid. Mozes sprak van de Messias als een leraar en profeet die Zijn volk zou onderwijzen als 't in Zijne wegen treedt". Dan volgde het vrije verhaal, het werd dan echt muisstil. Het was voor de juf of de meester wel erg moeilijk om een verhaal te vertellen dat voor iedereen geschikt is. Het moest een verhaal zijn voor jong en oud en dan liefst zo spannend mogelijk. Ik weet echt niet meer welke verhalen er zijn verteld, maar één verhaal heb ik nooit vergeten. Dat was een enkel jaar later, toen was het Kerst feest in de Christelijke Gereformeerde kerk. Het werd toen op een middag gehouden. Meester Voskuilen vertelde een vrij verhaal. Het ging over wolven; die wolven achter volgden een paard en slee. Op een gegeven moment sprong de baas van de bok af en kroop onder een ton. De wolven omsingel den die ton. Het paard en de slee, met nog een oud vrouwtje erop reden door. Enfin, het is allemaal goed afgelopen en ze zijn allen gered, maar..., spannend was het. Veel later heb ik, in een oud boek het verhaal terug gevonden. Het is een oud verhaal, maar het blijft het doen. Ik heb het zelf ook enkele keren verteld. Maar ik dwaal af. Ik was in de kerk en het was Kerstfeest. Op die stormachtige avond in 1954. Toen het Kerstfeest afgelopen was en we weer buiten stapten, gierde de wind om de kerk heen. Een oom van mij, die een auto bezat, was op 'Het Hoad' wezen kijken hoe hoog het water stond. Hij stond ons op te wachten bij de kerk. "Kom asjeblieft gauw", zei hij, "want de burgemeester heeft alle mensen van Het Hoad gestuurd. Het is zor gelijk". Ik weet nog als de dag van gisteren, dat alle blijheid weg was. Er was angst voor in de plaats gekomen. Zou er wéér een ramp komen.Mijn moeder heeft die avond nog een pan water op de overloop gezet en ook de broodtrommel ging mee naar boven. Iedereen was bang voor het water. Wat wil je ook, de ramp lag nog vers in het geheugen; het was immers nog geen twee jaar geleden. Gelukkig is alles goed gegaan en er is geen watersnood gekomen. Zo vierden we dat jaar het Kerstfeest van de Groen van Prinsterer school. Toen kon dat nog zo, allemaal bij elkaar. De school bestond toen nog maar uit 6 klassen. Nu is de school veel en veel gro ter. Maar er wordt nog Kerstfeest gevierd. Met andere kinderen. Met andere jufs en mees ters. Maar..., er wordt elk jaar weer Kerst feest gevierd. Dezelfde Kerstboodschap wordt nog verteld. Gods plan gaat door, van geslacht tot geslacht. Totdat het laat ste Kertfeest gevierd is. En de rust is geko men, waarnaar de moede ziel nu nog smacht. r

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 2004 | | pagina 19