I|0!W
|I,J
Overdenking
P^JLITIE
uit de
Heilige Schrift
0900-8844
Kleuters te gast bij VMBO-leerlingen
De wereld van de eilanden
A
Kerstviering
Ooitgensplaat
6
ÉIIAIIDBI-niEtJWS
Cursus Geestelijke
Vorming
HET
^KIJKVENSTER
Blik op kerk ^^y
en samenleving Ij
- Hirsi Ali ondergedoken
- Een interview
- Kritiek
Waarnemer
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
vmattOM PEPERNOTEN?
caciussap
iCHOOdiTEENSCHILOEd
uoEpamwEN
OJW schaats/ski festijn
Een eeuwig koninkrijk
Fietsverlichtingscontrole
Verkeerscontrole
HONDA.
Perfecte veiligheid,
,ga voor een Honda!
Autobedrijf Jan van Dijk Brieiie
•n^aiga-^rilogie - deel Z
PAGINA 5
VRIJDAG 3 DECEMBER 2004
-^
Niemand (Nou ja, niemand?) weet waar
Ayaan Hirsi Ali is, maar zij doet wel van zich
spreken! Na de laffe moord op Theo van
Gogh is zij met de noorderzon uit Den Haag
vertrokken en sinds die tijd is zij ondergedo
ken. Dat is begrijpelijk, als we bedenken dat
zij de film 'Submission' samen met Van
Gogh had gemaakt, èn dat op het lichaam van
Van Gogh een brief werd gevonden met
bedreigingen aan haar adres. Het is dus niet
uit de lucht gegrepen te veronderstellen dat
zij wellicht het volgende slachtoffer zou
zijn...
De kritiek dat Mevrouw Hirsi Ali door haar
partij bewust uit Den Haag zou zijn wegge
houden is inmiddels weersproken. Die ge
ruchten doken telkens op, zelfs het blad El
sevier zong mee in dat koor, dat de VVD op
deze inanier zou proberen Hirsi Ali mond
dood te maken. Inmiddels heeft het partijbe
stuur laten weten dat Hirsi Ali er geheel uit
eigen beweging voor gekozen heeft, tijdelijk
niet op het politieke toneel te verschijnen, en
er is geen reden om aan de waarheid van die
verklaring te twijfelen.
Op haar onderduikadres heeft NRC/Handels-
blad haar een interview afgenomen, het eer
ste sinds de moord op Van Gogh. Ik heb dat
hele interview niet gelezen, moet dus afgaan
op een samenvatting in andere kranten. Maar
als deze goede informatie geven, dan is Hirsi
Ali, om het maar zacht uit te drukken, nog
niet tot andere gedachten gebracht. Nog altijd
ziet zij de Islam als fundamentalistisch en
een gevaar voor de westerse samenleving.
"Er is maar één Islam, die van de profeet
Mohammed, en van de Koran". En integratie
van Moslims in de westerse samenleving is
alleen mogelijk wanneer zij déze religie ver
laten.
Daarin zou Hirsi Ali best eens gelijk kunnen
hebben! Het is dezer dagen al vaker gezegd:
Moslims passen zich aan, zolang ze een min
derheid in de samenleving vormen. Maar
zodra ze een meerderheid hebben, al is die
meerderheid nog zo klein, dan gelden de wet
ten van de Islam. En in de visie van Hirsi Ali
betekent dat uiteraard dat dan bijvoorbeeld
vrouwen worden onderdrukt.
Hirsi Ali kan het blijkbaar niet laten kritiek te
leveren op verschillende personen. Allereerst
moest minister Donner het ontgelden omdat
hij het artikel uit het wetboek over Godslas
tering wilde aanscherpen. Vervolgens brak
zij de staf over de burgemeester van Amster
dam, Job Cohen die de moskeeën een rol wil
geven bij de integratie van de moslims. En
ook Hans van Mierlo heeft er, volgens haar
niets van begrepen, getuige het incident met
minister Verdorik.
Hirsi Ali mag dan momenteel onzichtbaar
zijn, maar zij is nog merkbaar aanwezig. Zij
mag wel uitkijken voor de moslims die zij -
terecht - als fanatiek beschouwt.
Waar komt toch die gewoonte vandaan om
pepernoten te strooien? Heeft dat te maken
met het strooien van rijst bij huwelijken?
Antwoord: Veel van die oude gebruiken
stammen nog uit heidense tijden. Onze pak
jesavond toont enige verwantschap met een
Romeins feest dat in begin december plaats
vond en waarbij de slaven hun meesters voor
de gek mochten houden, o.a. met namaakge-
schenken. Omdat de slaven niet over geld
beschikten, grepen zij vaak naar de stukjes
grijsgrauwe vulkanische steen die rondom
Rome en verder in Zuid-Italrë voor het opra
pen lag. Die steensoort werd in het Latijn
'peperino' genoemd (met de klemtoon op de
i), hetgeen hier vertaald is met 'pepersteen'.
Daarvan werden stukjes als surprises rond
gedeeld. De bakkers gingen er al gauw eet
bare kruidkoekjes maken, die op dergelijke
grauwe steentjes leken en ook licht van
gewicht waren. Vandaar de vorm van onze
pepemoten, die wij dus danken aan de komst
van de Romeinen naar ons land. Zoals vele
heidense gebruiken in onze streken gehand
haafd bleven, inclusief het paard van de Ger
maanse god Wodan die over de daken reed,
bleven de bakkers tegen begin december van
die harde kruidkoekjes bakken. Het strooien
kwam vooral in de Franse tijd in zwang, toen
onze voorouders door Napoleons blokkade
van Engeland weinig rijst meer aangevoerd
kregen en er bij bruiloften iets anders moest
worden gestrooid. Toen greep men naar die
lichte kruidkoekjes. De rijst had overigens
het uitwerpen van muntstukjes door de rij
ken na de Gouden Eeuw al vervangen. Met
die rijstkortels wordt het jonge paar voor
spoed, welvaart en vruchtbaarheid toege
wenst.
Vrienden schonken ons 'tequila' met een
randje zout aan de bovenzijde van het glas.
Wat is dat voor drankje?
Antwoord: Tequila is een Mexicaans destil
laat uit het gegiste sap van de Maguey-cac
tus, dus een soort brandewijn. In longdrinks
wordt daar zelf (vers) uitgeperst sinaasap
pelsap aan toegevoegd en bij cocktails Coint
reau en eiwit. Dat randje zout langs de
bovenzijde van het glas hebben de Mexica
nen nodig, omdat ze hoog in de bergen wer
ken en anders teveel vocht verliezen. De
hoofdstad Mexico ligt in een vallei op 2240
m boven de zeespiegel.
De vorige bewoners van ons huis hebben de
bakstenen van een oude schoorsteenmantel
ooit geel geverfd. Kan ik daar nu een roze
steenkleur overheen schilderen, of moet de
oude verf er eerst af?
Antwoord: De oude verf is destijds diep in
de bakstenen getrokken en kan slechts door
lang schuren verwijderd worden, U kunt er
met een metalen krabber het vuil en een evt.
verweerd laagje afhalen, maar zorg dat er
dan een vlakke ondergrond ontstaat. Dan
kunt u zonder bezwaar over de oude verf
heen schilderen. Als u het goed wilt doen,
zullen de voegen iets gebikt moeten worden
en dan een lichtere tint moeten krijgen.
Mijn Amerikaanse penfriend schreef over
'cheergirls' pompoenen. Wat wordt daar
mee bedoeld?
Antwoord: Speciaal getrainde meisjes die
hun bijval moeten betuigen aan bepaalde
Op zaterdag 11 december staat bij het OJW
een middagje winterse sportiviteit op het
programma. Om ongeveer 12.00 vertrekken
we met de bus vanaf de Hoeksteen in Mid
delharnis naar de Uithof in den Haag. Een
maal daar aangekomen kun je kiezen of je
wilt gaan schaatsen 10,00) of skiën
6,00 voor de bus en het skiën zul je zelf moe
ten regelen, het bedrag wat je dan kwijt zal
ongeveer 40,00 zijn, dus neem voldoende
geld mee). Om ongeveer 17.00 uur zullen we
weer terug zijn bij de Hoeksteen, waar we
gezamenlijk soep zullen eten. Heb je zin om
mee te gaan? Geef je dan' snel op bij Johan
(486372) ;^,,o/W
De Plaatselijke Commissie van de SWO in
Ooltgensplaat organiseert op woensdag 15
december a.s. een kerstviering mei kerstdi
ner in 't Centrum, v. Weelstraat 10. Alle 50
plussers van Ooltgensplaat zijn van harte
welkom. Aanvang 18.00 uur, de zaal is open
om 17.30 uur. U kunt zich tot 8 december
aanmelden bij mevr. de Bonte, tel: 631300.
MIDDELHARNIS SOMMELSDUK -
Maandag 6 december 2004 is er weer een
cursusavond in het verenigingsgebouw 'De
Hoeksteen' aan te Ring te Middelharnis.
Aanvang: kwart voor acht en de spreker is de
heer W. Budgen. Hij is verbonden aan het
Wartburg College te Rotterdam.
Thema: 'Sexuele opvoeding, een opgave
voor oud en jong'. In deze tijd best een
belangrijk onderwerp. Graag wekken de
stuurgroep ook jonge gezinnen op deze
avond bij te wonen. Voor de kosten hoeft u
het niet te laten, die bedragen slechts 3,
per avond.
Op de vorige cursusavond is het programma
voor het seizoen 2004/2005 uitgereikt. Voor
ieder die belangstellend is volgt hier een
overzicht van de data in 2005:
17 januari ds. J. Belder
thema: 'Zonde-onzin bij uitstek'
14 februari dr. J. v.d. Wal
thema: 'Rouwverwerking'
14 maart ds. H. van den Belt:
thema: 'Vergeven'
Op alle avonden bent u van harte welkom.
Namens de stuurgroep: A.van Alphen, Kluut
12, Sommelsdijk, telefoon: 0187 482107.
verkiezingskandidaten, wedstrijddeelne
mers, enz. Ze zijn gelijk gekleed, doch niet
in pompoenen maar in 'pumpkins'zeer kor
te en bolle jurkjes, vaijs in de kleuren van
een club, de stad of staat, of de Amerikaanse
vlag.
"...en aan Zijn Koninkrijk zal
geen einde zijn.(Lukas 1:33b)
Een eeuwig Koninkrijk, want Jezus is
Koning, niet als alle andere koningen.
Opgaan, blinken en verzinken. Dat geldt van
de zon. De volgende dag gaat het opnieuw
zo. Dezelfde zon. Opgaan, blinken en ver
zinken, dat geldt ook van de koningen van de
wereld, en van hun rijken. Maar het zijn niet
dezelfde koningen en dezelfde koninkrijken
die terug komen. Was het te vergelijken met
goud of was het te vergelijken met leem, één
ding blijft overeind staan: Ze gaan voorbij I
Ze zijn voor een tijd. Hoe goed soms, of hoe
wreed, ze zijn niet eeuwig. Ze zijn immers
menselijk. Die mensen gaan voorbij. Hun
rijken storten als vermolmde bouwwerken
ineen. Soms na een paar jaar, soms na eeu
wen. Niet in diepe zin eeuwig.
En dat geldt ook voor onze kleine konink
rijkjes. Waarin wij zelf op de troon zitten.
Die gaan voorbij! De Bijbel leert het ons en
de ervaring bevestigt het telkens weer:
"En wil Gods gunst ons in het leven sparen,
zo klimmen wij ten hoogste tot een top
van zeventig of tachtig jaren op!"
Sommigen bouwen zich een gezellig
koninkrijk. Anderen bouwen zich een liixe
koninkrijk. Je kunt een koninkrijk voor
jezelf oprichten door de baas te spelen. Een
koninkrijk van de macht. Maar ook zijn er
die zich een koninkrijk oprichten geken
merkt door hun goed gedrag. Een moréél
Koninkrijk. Ik zeg niet dat we hier op aarde
geen taak hebben en genieten mogen van
Gods goede gaven. Maar ik zeg wel dat we
geen enkel huis kunnen bouwen dat eeuwig
zal staan. Wie het van zo'n koninknjk ver
wacht, is in zekere zin te vergelijken met
iemand die denkt dat hij of zij kan gaan staan
op een houten klapstoel. Dat loopt slecht af.
In de tekst is sprake van een beter Konink
rijk. Want de Koning van dat rijk, Jezus is
een Koning tot in eeuwigheid. Hij mag zitten
op Davids troon. David mocht veertig jaar
regeren. Jezus een veel vollere periode. Eeu
wig. Als Zoon van God heeft Hij de kracht
gekregen om de dood te overwinnen. Als
Overwinnaar mag Hij zitten aan de rechter
hand van God!
Daar heeft Hij wel heel wat voor gedaan. Aan
begin van Zijn leven zou je niet zeggen, dat
Hij de grote Koning van een eeuwig rijk was.
Namen als Augustus en Herodes legden meer
gewicht in de schaal. Een Konnig in een krib
be zonder lijfwacht. Een Kt)ning later ook
zonder andere legermacht. Aan het einde van
Zijn leven zou je nog veel minder zeggen, dat
Hij de grote Koning van een eeuwig rijk was.
Hij werd wreed verhoord, bespottelijk
gemaakt en vervolgens te schande gehangen.
En juist zo heeft Hij er alles aan gedaan om
Koning te zijn in eeuwigheid. Wat aan Maria
is beloofd, heeft Hij mogen bereiken. Hij is
gezeten aan de rechterhand van Zijn Vader!
Gezegend allen die onderdaan zijn van Zijn
Koninkrijk. Want zij mogen met Hem zitten
in Zijn troon. En ze merken zijn regering op:
Hij is rechtvaardig, wijs en zacht! Gezegend
de onderdanen, want ze mogen de bruid van
de Koning zijn en delen in eeuwige vreugde!
Dat is een bemoedigend woord voort ieder
die onderdaan is. Voor u, voor jou, als dat het
geval is. In nood, in pijn, ook in de strijd
tegen de zonden, is dat een blij vooruitzicht:
Eens kom je dan alles te boven!
Toen eens in Japan een zeer forse aardbeving
plaats had, schudden sommige delen van dat
keizerrijk op hun grondvesten. Japan - men
sen zien het als een 'een technologisch para
dijs'. Maar ook zo'n 'paradijs' zal niet eeu
wig staan! Er is voor een mens een veel bete
re troost te ontvangen. Een Japanse professor
zei daar na de aardbeving dit over: "Als
christen mag ik uitzien naar een onbeweeg
lijk Koninkrijk!" En dat is waar! Want Jezus
sprak: "Hemel en aarde zullen wel voorbij
gaan, maar Mijn woorden zullen geenszins
voorbijgaan!
Onderdanen zullen het geluk van deze
Koning prijzen, die Davids troon beklom!
Onderdanen uit alle volkeren. Hij mag delen
in de gunst van Zijn Vader. Die zal Hem alle
eeuwen door met Zijn gunst vergezellen. En
in die gunst van God delen ook Zijn onder
danen. Omwille van de Koning van Wie
Maria hoorde!
En dat laat nu aan ieder van ons zien, wat de
weg is die tot dit Koninkrijk leidt, voor u
voor jou en voor mij: Je mag burger worden
door te buigen voor de Koning.
Hij zal Koning zijn over Jakobs Huis, zo
begon de tekst waaruit de woorden voor de
overdenking kwamen. In dat 'Jakob' klinkt
niet alleen iets zwaks door, maar ook dat het
gaat om mensen die het niet hebben ver
diend. Jakob was een man die zwak en schul
dig was. Denk aan het bedriegen van de oude
blinde Izak! En het 'volkje Jakob' was al niet
sterker of beter. Je mag zeggen: De burgers
van dat Koninkrijk, zij zijn onderdanen bij
de gratie van Cod\
Zeker, niet ieder zal deel hebben aan het
Koninkrijk. Je moet je eigen koninkrijkje
verlaten. Maar er is geen blokkade om in te
gaan als we onszelf zien als mensen die
onheilig zijn. Want juist omdat de Heere
Jezus op aarde kwam, mag van de HEERE
beleden worden: "Maar hij U is vergeving!
Onderdaan bij de gratie van God. Dankzij
Gods genade in Christus zo heerlijk aan licht
getreden. Omdat Hij de Koning in de kribbe
werd, de Koning met het spotkleed aan, de
Koning gehangen, van God en mensen verla
ten. Toen het voorhangsel scheurde, ging de
toegang tot de hemel open!
Daarom, omdat er genade is, mag er - met
het oog op het eeuwig Koninkrijk - gezegd
worden: Kniel voor deze Koning, de Koning
over Jakobs Huis! En wie dat doet, mag eeu
wig het geluk van deze Koning prijzen!
Ds. A. van Wijk, Herkingen
sï Rotterdam-Rijnmond
district De Eilanden
Basiseenheid Goeree-Overflakkee
DIRKSLAND/SOMMELSDUK - Maan
dagavond hielden politiemensen van het dis
trict De Eilanden een fietsverlichtingscon
trole op diverse locaties in Dirksland en
Sommelsdijk. Tussen acht en kwart voor
tien werden drie mensen bekeurd voor het
niet of onjuist voeren van verlichting.
ACHTHUIZEN - Maandagochtend vroeg
hielden politiemensen van het district De
Eilanden een verkeerscontrole op de Acht-
huizensedijk in Achthuizen. In totaal werden
twee automobilisten bekeurd voor het rijden
onder invloed van alcohol en kregen vier
bestuurders een bekeuring voor een verlopen
APK en het negeren van het rode verkeers
licht.
Tha Povuer of Dreams
www.janvandijk.nl
Slagveld 19, 3231 AN BRIELLE. Telefoon 0181 - 41 37 77
MIDDELHARNIS - Het was afgelopen dinsdag een vrolijke boel in één van de loka
len van de christelijke scholengemeenschap 'Prins Maurits' in Middelharnis: een
complete kleuterklas werd door leerlingen van de school binnen gehaald.
In het kader van een examenopdracht organiseerde klas 4 van het VMBO kaderbe
roepsgerichte verzorging een kinderfeestje. Het thema hiervoor was: 'ridders en prin
sessen'. De VMBO-leerlingen hadden zich ook verkleed als ridders en prinsessen en
van het lokaal een heus kasteel gemaakt en dit versierd met vlinders en slingers. Het
zag er prachtig uit. Toen dit alles gereed was, werden dinsdagmorgen om half tien de
kleuters van de Bosseschool opgehaald; ook zij waren als ridders en prinsessen ver
kleed. De kleintjes mochten eerst een cake versieren, waar kaarsjes in werden aan
gestoken, die ze ook weer mochten uitblazen. Daarna werd er naar muziek geluisterd,
gedanst, met confetti gegooid én naar een spannend poppenkastverhaal geluisterd!
De kleuters vonden het fantastisch; voor hen was de ochtend geslaagd, en hopelijk
geldt dat ook voor de VMBO-leerlingen met hun examenopdracht, iiok. Persbum nakkeei
In het Eilanden-Nleuws leest u alles over de regionale gebeurtenissen en
hun achtergronden. Wordt ook abonnee, en geniet mee.
-13-
Ten tweede is landbouw te overwegen, waar ik ook
wel wat van weet, maar niet gespecialiseerd in ben.
Persoonlijk lijkt het mij het beste om in overweging te
nemen zowel het één als het ander te doen; waarbij
bosbouw, dat heb ik reeds gezegd, de meeste kansen
biedt.'
De kapitein vertaalt de woorden van Franz.
Wat Franz verwacht gebeurt. Er volgt een lange dis
cussie, waarbij de kapitein zijn ideeën verdedigt tegen
de andere twee.
'Niet landbouw hier.' De luitenant knikt heftig.
Franz glimlacht.
'Waarom lachen?' De commissaris is nu werkelijk
boos. Immers, wie haalt het in zijn hoofd om hier
landbouw te gaan plegen? Dat is nog niet eerder
gebeurd. Hier in de taiga kan men jagen, bomen vel
len en in de winter sneeuw scheppen. Maar graan of
wat die dwaze Duitser van plan is te verbouwen: uit
gesloten.
'Wat nog nooit een Rus heeft gedaan wilt u, die het
land niet kent, proberen.' In de stem van de kapitein
klinkt duidelijk een toon van onbegrip.
'Zeker kapitein. U zegt het goed, maar ik zou het niet
proberen als er niet een goede kans van slagen be
stond."
De luitenant schudt mistroostig zijn hoofd. Hij denkt:
Wat kan een Duitser er voor belang bij hebben om hier
te gaan pionieren? Hij steekt zijn mening daarover dan
ook niet onder stoelen of banken.
'Waarom jij hier landbouw?'
'Ik heb daarmee twee dingen op het oog. Ten eerste
zouden wij hier een betere voedselvoorziening kunnen
creëren. Ten tweede: Mocht het lukken, dan is ook uw
volk daarmee gebaat. Is het niet zo dat nu graan en
andere produkten uit het zuiden naar hier moeten
komen?'
Weer vertaalt de kapitein. De discussie die nu ontstaat
is zeer levendig. Franz merkt dat zijn woorden hun
doel niet hebben gemist.
'Het is nog nooit gelukt om hier landbouw te bedrij
ven', verzekert de kapitein hem.
'Jij beter weten dan Russen.'" De commissaris gaat
weer tot de aanval over. En Franz wacht zich er wel
voor om deze vraag bevestigend te beantwoorden.
Lang voor de oorlog uitbrak heeft hij bezoeken
gebracht aan Canada en Amenka, waar sommige stre
ken te vergelijken waren met deze, wat het klimaat
beü-eft.
'Ik weet het beslist niet beter dan de Russen. Integen
deel, maar ik heb tijdens mijn studie bezoeken gebracht
aan streken waar de klimatologische omstandigheden
volgens mijn mening niet veel verschillen van hier.
Daarom meen ik dat de proef de moeite waard is.'
Heftig gebarend gaan ze weer in discussie. Franz vindt
het komisch, zoals dat telkens als hij iets vertelt heeft,
opnieuw gebeurt. Het is hem duidelijk dat de drie van
alles wat hij vertelt, niets begrijpen. Het zal alles of
niets worden. Zijn de Russen star in hun denken en
daar ziet het wel naar uit, dan zal hij, Franz Fischer,
niets bereiken.
Wordt hem echter de gelegenheid gegeven om zijn
ideeën uit te werken, dan kan het weleens zijn dat de
Russen verrast zullen worden.
Voorlopig bUjft het afwachten.
Is je even kon vergeten dat je krijgsgevangene
bent, zou je denken in een sprookjeswereld te zijn
beland. De taiga vertoont zich in een mengeling van
kleuren, zo mooi, dat zelfs de houthakkers er door
onder de indruk komen. Het lijkt een gouden wereld,
waarboven de zon als een rode bal zijn stralen spran
kelt. Nog dansen er muggen, maar veel last bezorgen
deze de werkers niet meer. Boven de eindeloosheid
van de bomenzee trekken duizenden vogels in velerlei
soort, weg naar het zuiden. Zowel overdag als "s nachts
gaat dat al maar door. Hermelijnen zijn gekleed in hel-
derwit bont en de vossen dragen hun dikke winterhaar.
Ook de herten hebben hun roodbruine haar verwisseld
voor het ruige winterpak. En wat de naderende winter
het meest proclameert, is het huilen van de wolven, dat
één dezer dagen voor het eerst weer werd gehoord.
De bewaker die met de houthakkersploeg meegaat
naar de kapplaatsen, vertelt dat het nu niet lang meer
zal duren, voor de prachtige kleuren weggevaagd zul
len worden door de sneeuwstormen, die spoedig te ver
wachten zijn.
De kampconmiandant heeft zelfs toestemming gege
ven om met vrachtwagens hout naar het kamp te trans
porteren. Reeds de hele zomer hebben de plennies zich
afgebeuld om de nodige brandstof te vergaren, maar
om de hele lange winter hout te stoken, daarvoor zijn
in een gevangenkamp, waar zo'n paar duizend mannen
zijn ondergebracht, onvoorstelbaar grote hoeveelhe
den nodig. Had men de voorgaande jaren zich weinig
aan de Duitse gevangenen gelegen laten liggen; men is
er achter gekomen, dat het goede hulpkrachten zijn bij
de wederopbouw van het door de oorlog verwoeste
Rusland. Bovendien zitten er enorm veel geschoolde
en gespecialiseerde krachten bij, die men goed kan
gebruiken. Uit Moskou kwam het bevel om de Duit
sers streng te behandelen, maar wel zo dat ze in staat
bleven prestaties te leveren.
En een bevel uit Moskou doet wonderen. Van nu af aan
gebeurt het niet meer dat er gevangenen naar willekeur
gemarteld of geslagen worden. Bovendien ontstaan er,
nu er verschillende gevangenen ander werk dan in de
bossen hebben gekregen, betere contacten met de Rus
sen.
Een groot wonderman wordt Hans Pinter, die als hor
logemaker tot een soort weldoener voor de bewakings
manschappen wordt. Deze hadden voor het eerst van
hun leven een uurwerk als oorlogsbuit gekregen. Voor
heen hadden ze zo'n ding zelfs nooit gezien. Er waren
zelfs soldaten die om elke pols een horloge droegen en
daarop bijzonder trots waren, daar het hun status zeer
verhoogde. Maar wat weet een man die nooit iets
anders heeft gezien dan velden zonnebloemen, var
kens, kippen? Als je nooit anders hebt gedaan dan de
dagindeling af te meten naar de stand van de zon; dan
mag men niet verwachten dat iemand dadelijk begrijpt,
dat een horloge slechts eenmaal per dag moet worden
opgewonden. Is het dan vreemd dat Hans Pinter werk
aan de lopende band krijgt van de kameraden wacht-
soldaten? Daar komt nog bij dat in een socialistische
staat de arbeider rechten heeft, die zelfs ten dele gelden
voor een krijgsgevangene en Hans Pinter maakt daar
handig gebruik van. Overdag repareert hij instrumen
ten in de meest brede zin van het woord. Werken voor
de soldaten is verboden. Wie dat doet saboteert de staat
en wordt derhalve streng gestraft. Hans Pinter is dus
wel gedwongen om horloges te maken in de tijd die
hem buiten het werk in het kamp overblijft.
Dat hij het redelijk vindt, dat daar wat tegenover staat,
begrijpen ook de Russen, die zo trots zijn als een hond
met zeven staarten als ze met een tikkend horloge om
hun pols lopen. Ze laten zelfs hun kameraden luisteren
en wijzen naar de secondewijzer, die met kleine schok
jes de minuten aftelt.
(wordt vervolgd)
