Eiland web 'de startpagina
voor Flakkeeënaars'
De vroiijiiei onbezorgde
kleuterjaren van Juliana
Wilhelminabrug in Middelharnis blijft beliouden
Eilandbewoners hebben grote nieuwshonger
^#r-"
Europese aanpak
voor verbetering
aalstand in de maalc
PV De Luchtbede
Herkingen
EIIAra]B1.niEUWS
GERT VAN ENGELEN
'Zonnestraaltje'*
Stichting tot Bescherming van het Dorpsgezicht heeft 'zeer gerustgesteld gevoel
De Stichting tot Bescherming van
het Dorpsgezicht is de a^elopen
tijd in grote beroering gebracht
met geruchten omtrent de ver
plaatsing van de Wilhelminabrug
en een structurele verandering
voor het omliggende markante
havengebied van Middelharnis.
llÊiÊL.
PAGINA 6
VRIJDAG 23 JULI 2004
Goeree-Overflakkee kent twee vol
waardige nieuwswebsites: Eiland-
web.nl en Flakkeenieuws.nl. De
hoofdpersoon achter Eilandweb, Erai-
le Koole uit Achthuizen, vindt van
zichzelf dat hij het "belangrijkste
nieuwsmedium" van het eiland is. Dat
komt doordat Eilandweb niet op zich
zelf staat. Koole biedt ook nog een
kabelkrant en teletekst, alles onder de
tamelijke terechte naam Koole Media
Service. Het bedrijf is gevestigd in De
Staver, het recreatiecentrum van Mid-
delharnis.
In deze eerste reponage over digitale
nieuwsrubrieken op Goeree-Overflakkee
komt eerst Eilandvveb aan de beurt, de oud
ste en spelbepaler. Wat wil Koole met zijn
multimedia-imperiumpje bereiken? Hoe
verzamelt hij het nieuws? Is nieuws over het
eiland anders van k;irakter? En hoe nieuws
gierig zijn de eilimdbewoners eigenlijk?
Loop in De Staver de trap op naar de eerste
verdieping en open aan het einde van de
gang - die aan weerskanten uitzicht biedt op
sportende en joelende jongeren - de deur.
Een batterij pc's, tv-toestellen en andere
high-techapparatuur valt onmiddellijk in het
blikveld. Ervóór, in enigszins grappige iden
tieke rode truien, zitten Emile Koole (1974)
en Michael van Dort (1982) bedachtzaam
hun muizen te dirigeren. Dit is de control
room van Koole Media Service, de spil van
de elektronische nieuwsvoorziening op Goe
ree-Overflakkee. Groot is de kamer niet, eer
der verrassend klein, indrukwekkend wel. Er
heerst een stilte die verkwikkend is, maar
tegelijk nogal ongewoon voor een nieuws
dienst.
Snel en compleet
Emile Koole heeft de kabelkrant en de tele
tekst die hij beheert, niet zelf geïnitieerd. Hij
nam ze in 2000 over van de vorige eigenaar,
en toen bestond deze service op tv al vijftien
jaar. Maar Koole heeft kabelkrant en tele
tekst verfijnd en uitgebreid - met Eilandweb
bijvoorbeeld, dat zichzelf op internet aan
prijst als "de snelste en meest complete start
pagina" van Goeree-Overflakkee. Zozeer
heeft hij de nieuwsvoorzieningen geprofes
sionaliseerd dat hij nu alles samen met Van
Dort af kan. "We zijn maar met z'n tweeën,
omdat we alles hebben geautomatiseerd.
Alles loopt soepel zo."
"De kabelkrant", zo licht hij de onderdelen
van zijn bedrijf toe, "is er voor de bewegen
de beelden. Omstebeurt krijg je reclame en
een nieuwsbericht. Die formule is ons suc
ces: doordat achter elke reclame nieuws zit,
móet men blijven kijken. Daarbij: er is geen
dagblad op het eiland, dus wie op de hoogte
wil blijven, moet wel naar de kabelkrant Èj-
ken. Als je mensen op straat hoort praten
over een ongeluk, hebben ze dat van de
kabelkrant. Geloof dat maar."
Teletekst bestaat uit "stilstaande beelden",
maar er wordt volgens Koole net zo gretig
naartoe gezapt. "Pagina 105 is voor het laat
ste nieuws. Die pagina is een begrip op het
eiland. Ik schat dat meer dan vijfenzeventig
procent van de eilandbewoners er zeer regel
matig naar kijkt. Men begint 's ochtends
vroeg, even het laatste nieuws meepakken,
en dat gaat zo de hele dag door." Hij over
drijft niet, verzekert hij. "Als mensen een
sirene horen, zit half Flakkee te wachten tot
wij laten weten wat er is gebeurd."
Maar hoe komen jullie er achter?
Emile Koole legt uit hoe het politienieuws
bijeen wordt gesprokkeld. "We weten het
direct via onze scanner. We bellen weinig
met de politie. Die geeft berichten namelijk
pas de volgende dag door. Dat gebeurt in
Spijkenisse. Daar verzamelt de politie alle
nieuwtjes over het eiland, en daar maken ze
persberichten van die naar de kranten en
naar de persbureaus worden gestuurd. Maar
los ervan dat je het nieuws pas de volgende
dag krijgt, is de politie ook nogal terughou
dend met het nieuws. Dus wij gaan er zelf op
af, met de digitale camera. Of we bellen het
Persburo Flakkee met de vraag of zij er toe
vallig heen gaan. Het gebeurt ook dat men
sen ons bellen met tips. Zo van: 'Daar is een
ongeluk gebeurd.' Van die tips zijn we wel
een beetje afhankelijk, want je kunt niet alles
weten."
Nieuws direct melden is van niet te onder
schatten belang, vindt Koole. "Stel er is een
groot ongeluk op de N57, en er ontstaan
files. Wij plaatsen dat dan heel snel, zodat
mensen er rekening mee kunnen houden als
ze naar hun werk gaan. Dan kunnen zij bij
voorbeeld een andere route naar Rotterdam
kiezen."
De betrokkenheid van eilandbewoners bij
incidenten en gebeurtenissen is groot, hun
De Europese visserijministers hebben tij
dens de Landbouw- en Visserijraad in
Brussel overeenstemming bereikt over een
Europese aanpak om de aalstand te verbe
teren. De Europese Commissie kan nu met
spoed gaan werken aan een pakket maatre
gelen voor de korte termijn, die gericht zijn
op een evenwichtige vermindering van de
exploitatie van aal in heel Europa en op het
terugdringen van de illegale visserij op aal.
De Commissie zal daarvoor advies inwin
nen van wetenschappers en direct belang
hebbenden en aan de Raad een voorstel
voorleggen. Het streven is hierop terug te
komen in de Landbouw- en Visserijraad
IflfMiswIifÉ
i^miU' liooie (links) en Michael van Dort de 'nmlliinediu-pioducer.^van L^dundweb.
nieuwsgierigheid evenzeer. Koole: "Ik weet
niet of mensen op Goeree-Overflakkee
nieuwsgieriger zijn dan elders, maar zij zijn
in ieder geval nieuwsgierig genoeg om
voortdurend te willen weten wat er aan de
hand is. Ook natuurlijk omdat ze op een
eiland wonen. En het nieuws verandert ook
nog eens steeds. Op het eiland zijn relatief
veel vrouwen thuis. Wij weten dat zij heel
vaak de kabelkrant aan hebben staan, voor
het nieuws en voor de muziek erachter."
Volhouden
En dan is er Eilandweb.nl. Emile Koole
noemt het de "on-Uneversie" van de kabel
krant en teletekst. "Wij zijn ermee gestart
toen internet een hype was, enkele jaren
terug. Begin vorig jaar plofte de hype in
elkaar. Maar hoewel het ons eigenlijk alleen
maar geld kostte, hebben we met Eilandweb
volgehouden. Nu is het stabiel rond Eiland
web."
De nieuwswebsite sluit in zijn ogen naad
loos aan bij zijn andere diensten. "Mensen
die alles heel snel willen weten, kijken naar
teletekst. Mensen die de tijd hebben en een
foto willen zien, kijken naar de kabelkrant óf
naar Eilandweb. Met die drie diensten zijn
wij het allerbelangrijkste nieuwsmedium op
het eiland, buiten kijf" Alleen een nieuws
website runnen, is niet lonend, meent hij.
"Met Eilandweb alleen bedien je een
beperkte groep bezoekers; zo'n 1600 per
dag. Nu is 1600 voor een kleine gemeen
schap als Goeree-Overvlakkee heel veel,
maar met de kabelkrant en teletekst erbij,
bedien je tienduizenden mensen. En dat trekt
weer adverteerders, wat ons uitkomt. Want
wij gaan niet op pad voor advertenties."
Eilandweb is meer dan nieuws alleen. Het is
in eerste instantie een startpagina voor de
Flakkeeënaars, die in één oogopslag het laat
ste nieuws toont, en verder de vele rubrieken
waarachter "onnoemelijk veel informatie"
schuilgaat: de vacaturebank, occasions, uit
gaanstips, de evenementenkalender, platte
gronden van de gemeenten, verenigings-
nieuws, kerknieuws, informatie van alle
leden van de middenstandsverenigingen en
sportuitslagen. Daarnaast is Eilandweb een
discussieplatform.
"Vanuit de gedachte dat internet", licht
Koole toe, "het medium van de toekomst is,
is het idee opgevat een platform voor ons
eiland te maken. Kabelkrant en teletekst zijn
niet interactief, internet is dat wel. Mensen
kunnen via Eilandweb reageren op het
nieuws, discussiëren in het discussieforum
en persberichten doorgeven aan ons. Die
worden overigens wel beoordeeld, anders
krijg je gerommel op de site en sluikreclame.
Op deze manier ontstaat er een samenkomst-
plaats van en voor Flakkeeënaars, een plat
form over lokale aangelegenheden voor ons
afgeschermde gebied." Uiteraard vormen
ook de advertenties een platform, zegt hij.
"Watje zoekt op het eiland, vind je bij ons."
Ten slotte is er nog de nieuwsbrief, die
bezoekers gratis kunnen krijgen als zij zich
daarvoor opgeven. De nieuwsbrief is een e-
mail met onopgesmukt urgent nieuws, wat
dikwijls neerkomt op het laatste politien
ieuws. In vergelijking met de nieuwsbrief
van Flakkeenieuws.nl valt op dat Eilandweb
er veel minder van rondstuurt en hoofdzake
lijk politienieuws meldt. Dat klopt, beaamt
Koole. "Wij sturen de nieuwsbrief alleen als
het urgent is. Over een ongeluk, een overval
- gewoon wat mensen willen weten. En dat
kan één keer per dag zijn of één keer per
week. Ie moet mensen niet overvoeren."
van november. De aal is voor de Neder
landse binnenvisserij en voor de sportvis-
serij een belangrijke vissoort. Bovendien is
Nederland binnen Europa een van de groot
ste producenten van gekweekte aal. Deze
kweek is afhankelijk van in Zuid-Europa in
het wild gevangen jonge aal (glasaal). De
aalstand is momenteel zo laag dat er drin
gend beheersmaatregelen nodig zijn.
Alleen een Europees-brede aanpak is daar
bij effectief
Mr. A. Oostra, directeur-generaal van het
ministerie van Landbouw, Natuur en Voed
selkwaliteit die Nederland in de Raad ver
tegenwoordigt nu minister Veerman voor
zitter is, was verheugd dat er nu 'schot in de
zaak zit''Het herstel van de aalpopulatie
verdient een voortvarende aanpak, opdat de
aal ook in de toekomst een plaats behoudt
in de natuur en in de visserij', aldus Oostra.
Kort, snel en actueel
Al het materiaal - voor kabelkrant, teletekst
en Eilandweb - wordt behandeld door Emile
Koole en zijn partner Michael van Dort. Op
werkdagen zijn zij aanwezig in hun kantoor,
van acht tot zestien uur. Daarbuiten zijn zij
bereikbaar via hun mobiele telefoons. Dage
lijks krijgen zij "hele stapels" persberichten
birmen, die enigszins worden geredigeerd.
"Zelf schrijven we niet zoveel. Veel wordt
kant-en-klaar aangeleverd. Wij zijn van kort,
snel, actueel en samengevat. Weinig achter
grond. Wat in een krant staat, is te lang voor
ons."
Koole en Van Dort staan er niet helemaal
alleen voor. Zij beschikken over enkele free
lancers die berichten leveren over de duiven-
sport en het voetbal. Maar zij zijn wel dege
nen die continu paraat zijn. "Dat is onze
kracht. Wij zitten de hele dag klaar, achter de
scanner, voor het nieuws, voor de klanten.
Die toewijding is nodig, om alles steeds te
kunnen verversen. Sommige nieuwswebsi
tes worden een beetje bijgehouden, maar dat
werkt niet. Wij zijn professioneel, wij staan
altijd klaar."
Hun invloed is niet gering. Koole: "Als er
een uitverkoop is die op donderdag begint,
mag het bericht daarover niet voor de slui
tingstijd op woensdag bekend worden
gemaakt. Zet je het eerder op kabelkrant of
Eilandweb, dan gaan mensen direct naar de
winkel. Zó snel gaat het, zó groot is de
impact."
Ze hebben geen van beiden een journalistie
ke achtergrond, geeft Koole toe. Zij noemen
zich multi-mediaproducers. "Wij doen geen
verslagen van raadsvergaderingen bijvoor
beeld. Wat we wel doen is een evenement
via een filmpje tonen op de kabelkrant, zoals
onlangs de Olympische Spelen voor scho
len. Een tv-uitzending dus. Zoiets doen we
steeds meer. We moeten ook wel steeds met
nieuwe dingen komen; stilstand is achteruit
gang."
Geïsoleerd
Advertenties vormen de voornaamste bron
van inkomsten voor Koole en Van Dort,
maar het is het nieuws dat de ruggengraat
van hun elektronische diensten is, weten zij.
Grote honger hebben Flakkeeënaars op dit
punt. Koole: "Dat Goeree-Overflakkee als
eiland geïsoleerd ligt, is eigenlijk ons suc
ces. De mensen denken: "Dit is ons eiland,
dit is van ons, alles wat er buiten valt, doet er
niet toe." Hun nieuwsgierigheid naar wat op
het eiland gebeurt is dus groter, en daar spe
len wij op in. Een ongeluk in Rotterdam inte
resseert ze niet, van een klein ongelukje in
Dirksland willen ze alles weten."
Koole had moeite de politie in Spijkenisse
daarvan te overtuigen, vertelt hij. "Inbraak-
jes, ongelukjes bijhouden, zeiden ze, daar
beginnen we niet aan. Dan zijn we dagen
bezig. Maar ik zei: 'Doe dat nu maar, want
de mensen willen het weten, en wij willen
laten zien dat inbraken niet normaal zijn
hier'."
Klein is het nieuws niet alleen, in het geval
van Emile Koole heeft het ook nog een licht
moralistische ondertoon. Hij komt daar rond
voor uit. "Goeree-Overflakkee is een rustig
eiland. Daarom maak ik van een gestolen
fiets een echt misdrijf. Zodat de moraal op
dit eiland zo hoog mogelijk blijft. En als er
een fiets wordt gestolen van een gehandicapt
kind, zet ik er nog bij dat de 'laffe dader'
ermee vandoor is gegaan. Omdat het te min
voor woorden is."
loumalistiek is het een doodzonde om in een
objectief nieuwsbericht het woord 'laf' te
gebruiken.
Hij maalt daar niet om. "Ik wil de dader
gewoon publiekelijk aan de schandpaal
nagelen. Zodat de dader, als ie het bericht
leest op teletekst, zich doodschaamt. Dit is
een eiland. Ie beschermt elkaar. Ie kunt beter
de beschermende kant kiezen dan datje alles
maar normaal gaat vinden. Zoals in Rotter
dam, waar je zomaar van je scooter wordt
afgeschopt."
De politie haakt er volgens hem op in dat de
bevolking van Goeree-Overflakkee nogal
betrokken is. "Als er een overval is, en het
kenteken van de vluchtauto is bekend, krij
gen wij dat door, juist omdat de politie weet
dat mensen alles in de gaten houden. Ze
lopen door de straat en kijken of die auto er
misschien staat. Maar eerlijk gezegd, is 't
misschien ook een beetje de sensatiezucht.
Er gebeurt hier nu eenmaal weinig."
(In een volgende editie:
Flakkeenieuws.nl, de concurrentie.)
Door dr. Pieter Vis
30 april 1910
't Is 30 april, een vrolijke dag.
Zie, huis aan huis wappert Neêrlands vlag;
De schooljeugd heeft vrij en juicht ook het
meest,
Maar wie viert vandaag wel heerlijk feest?
Daarginds in 't paleis, is een moedertje blij.
Zij juicht er in stilte nog luider dan wij
In 't paleis, onbewust nog van hulde en
gezag,
Daar lacht een jong kind haar onschuldige
lach. S.H.H. Adelaar-Léo
Soldaten, functionerend als paleiswacht,
zagen het prinsesje natuurlijk dagelijks.
Toen ze drie weken oud was, werd ze op
vrijdag 21 mei door een verpleegster de
paleistuin in gedragen. Vlug schoot de daar
op wacht staande soldaat in de houding en
bracht fier het eresaluut voor het kroonprin
sesje. Het was een jager, die daar aan de
straatzijde van de Molen op wacht stond.
Met zijn gevoel voor humor sloeg prins
Hendrik, onopgemerkt door de anderen, van
achter het gordijn dit grappig tafereeltje
gade. Bij zijn aflossing van de wacht vernam
de schildwacht tot zijn grote verbazing, dat
hij op het paleis moest verschijnen. Hendrik
deelde hem mee dat het Hare Majesteit
behaagd had hem, als de eerste militair, die
het saluut aan Haar dochter bracht, hiervoor
te eren. De zenuwachtige man mocht kiezen
uit een diamanten dasspeld of een gouden
horloge met inscriptie. Er werd die avond
door de jager op zijn kamer volop feest
gevierd met zijn kornuiten en het uurwerk
werd bewonderd. Paleiswachters, soldaten
en allen die het prinsesje een warm hart toe
Doornik, 17 juli; gelost: 7.45 uur;
deelnemers: 11; Duiven: 248; weer:
zuiden wind.
C. Logmans 1, 3, 6, 9, 19, 22, 31,40, 42,45;
A. het lonk 2, 8,23, 29,43,44 A. Molenaar
en Zn. 4, 5,17, 36,37,38,48,61; J. den Boer
7, 10, 12, 13, 14, 25, 26, 27, 47, 57, 58; K.
Kievit 11,24,28, 32,49,51, 52; B. v.d. Och
tend 15,46; A.M. Volaart 16, 39, 50, 56, 59,
62; A. Riedijk 18, 20, 33, 35; P. Hogerwerf
21, 41, 54, 60; M. v.d. Ochtend 30, 34; H.
Kamerling 53, 55.
Argenton, 17 juli; gelost: 6.50 uur;
deelnemers: 9; Duiven: 52; weer: zui
den wind.
A. Molenaar en Zn. 1, 3, 6, 7, 8, 12; K. Kie
vit 2, 5, 10; M. v.d. Ochtend 4, 13; H.
Kamerling 9; A. het Jonk 11
droegen gaven als teken hiervan op haar ver
jaardag, een blijvende herinnering aan de
mobihsatie - het was oorlogstijd, 1914-1918
- een merkwaardig product van militaire
huisvlijt: een auto, geheel uit afvalblikjes
gemaakt, die als leswagen had gediend voor
ruim tienduizend soldaten.
Zo werd luliana door haar ouders en het per
soneel van de hofhouding genoemd. Ze
groeide voorspoedig op. Het bleek dat ze als
drie-j arige kleuter van haar vader de zin voor
humor had meegekregen. Zo drentelde ze
dikwijls alleen door de grote zalen en hallen
van paleis Huis ten Bosch. Ze was natuurlijk
te klein om bij alle officiële plechtigheden
tijdens haar peuterjaren aanwezig te zijn. Zo
gebeurde het dat moeder Wilhelmina en
vader Hendrik op 23 mei 1914 een officiële
rijtoer door Den Haag en Scheveningen zou
den maken met koning Christiaan van Dene
marken.
lulia mocht nog niet mee, het was voor haar
te vermoeiend. Dit beviel het prinsesje
schijnbaar niet. Op een gegeven ogenblik
wist ze aan de handen van de gouvernante te
ontsnappen. Het kleine kind snelde door de
lange gangen naar de brede glazen deuren bij
de ingang van het paleis. Zij drukte daar haar
diep bec&oefde neusje tegen de ruiten, om
het gezelschap na te kijken. De mensen, die
buiten voor het paleis op het plein stonden te
wachten, hadden zojuist de koninklijke
familie toegejuicht. Wat zagen ze daar
opeens tot hun grote verbazing? De kleine
prinses!
Er werd spontaan gezwaaid, gejuicht en
gelachen. Het kind kreeg haar zonnige
humeur terug en vond deze blijde zwaaiende
mensen best wel aardig en lachend begon zij
ook terug te zwaaien. Het enthousiasme nam
daardoor buiten de paleishekken snel toe.
Dit gaf lula aanleiding om van plezier ook
maar te gaan dansen. Springend van pret
bewoog zij zich voor de glazen paleisdeuren.
De menigte buiten reageerde natuurlijk hoe
langer hoe uitbundiger. In het paleis begreep
men niets van al dat lawaai buiten en de toe
nemende drukte voor de hekken. De konink
lijke familie en de buitenlandse gasten
waren toch al een tijd vertrokken; waarom
gingen de mensen dan niet naar huis? Een
lakei keek eens nieuwsgierig door het zij-
raampje maar kon niets ontdekken, waarom
de mensen buiten zo vrolijk waren. Hij sloot
het raam maar weer en bromde over het las
tige publiek, dat maar niet wilde weggaan en
de drukte voor de paleishekken. Daarop liep
hij naar de hoofdingang van het paleis, maar
wat bleekdaar werd het raadsel opge
lost!
Het prinsesje stond met vrolijke kreten tel
kens in de lucht te zwaaien met haar zak
doekje en naar de honderden mensen te kij
ken. De lakei maakte daaraan onmiddellijk
een eind en nam het prinsesje mee het paleis
in. Daar liepen de gouvernante freule Van
der Poll en het kindermeisje zuster Marting
al angstig te zoeken. Zij vroegen zich al af
waar de kleine dreumes toch kon zijn geble
ven.
Juliaantje op zevenjarige leeftijd.
Juliana was drie jaar oud toen zij bij de
ingang van Artis in Amsterdam van de por
tier een paar luchtballonnen kreeg. Stralend
stapte zij er mee verder. De voormalige
directeur van Artis, dr. C. Kerbert, vergezel
de dan op speciaal verzoek van Wilhelmina
het hoge gezelschap. Moeder kon wegens
haar werkzaamheden in de hoofdstad er zelf
niet bij zijn en liet daarom de kleine luul
over aan de zorgen van de eerste kinderjuf
frouw, zuster Marting, en aan freule Van de
Poll. Dan zag zij een jongetje in Zeeuws
kostuum; wat mooi! Spontaan als driejarige
loopt zij naar hem toe en geeft hem een van
haar ballonnen. Het jongetje steekt zijn
hand uit om haar te bedanken; zij strekt hem
de hare toe. Maar tot een handdruk komt het
niet. Een grote man in uniform (een lakei)
trekt het jongetje schielijk weg: het protocol
staat niet toe dat een willekeurig jongetje
het Prinsesje zo maar een hand gaf. Zoals
van peuters te verwachten is, barsten zij alle
twee in tranen uit. Het feest van het 'bezoek
aan de aapjes' was voor beide kinderen
verknoeid. Was op dat moment de afschuw
van het protocol - een begrip waarvan de
driejarige althans bewust geen weet kon
hebben gehad - geboren Voor de goede
zorgen werd Kerbert na afloop op de lunch
in het paleis uitgenodigd. Bij deze ontmoe
ting had de kleine prinses aan haar moeder
gevraagd hoe het met de miereneter en de
koekoek ging. 1)
Verschillende koosnaampjes: Zonne
straaltje, Julia, Jula ofJuul kreeg prin
ses Juliana van haar ouders en vrien
dinnen. Als zij later haar briefjes
ondertekende, was het regelmatig met:
'Je Prinnekeof 'Jula
1) informatie van de kleinzoon J. Kerbert
uit Driebergen 1984.
Geruchten die niet helemaal loos alarm ble
ken te zijn, want de stichting had weldege
lijk stukken weten te bemachtigen die er op
wezen dat ambtelijke voornemens tot doel
hadden de brug te verplaatsen om uiteinde
lijk nieuwe planontwikkelingen mogelijk te
maken.
"Ie moet er toch niet aan denken, dat wan
neer de komende jaren dagjesmensen hier de
haven van Middelharnis binnen komen
varen en naar rechts kijken, dan een lege
plek aantreffen waar ooit ons geliefd brug
getje heeft gelegen, echt ondenkbaar", aldus
de Stichting tot Bescherming van het Dorps
gezicht.
Monumentenzorg
Vandaar dat de Stichting bij de Rijksdienst
voor Monumentenzorg een aanvraag heeft
ingediend om de brug tot monument te ver
klaren. Een monumentale status geeft alHcht
meer bescherming dan wanneer de brug die
niet zou hebben. De stichting heeft daarnaast
degelijk onderzoek gedaan naar de geschie
denis en de gesteldheid van de brug. Daar
voor kwam zelfs een specialist van de
Nederlandse Bruggenstichting een bezoekje
brengen aan Middelharnis.
"We hebben inmiddels een goed beeld van
wat de waarde van de brug is voor ons dorp
en zijn van mening dat de brug alleen tot z'n
recht komt op de plek waar die ooit is neer
gelegd en dat is waar die nu ligt", vindt de
Stichting tot Bescherming van het Dorpsge
zicht.
Gerustgesteld
Inmiddels heeft er een hoorzitting plaatsge
vonden op het gemeentehuis in het kader van
de monumentenaan vraag. De stichting ver
liet het gemeentehuis met een zeer gerustge
steld gevoel. Niet dat de monumentenaan-
vraag gaat slagen, want dat is van veel facto
ren aftiankelijk, maar we kwamen in een
openhartig gesprek tot de ontdekking dat
inmiddels de gemeente ook de waarde van
de brug inziet en nogal verbaasd was over
onze ongerustheid. "Wij willen die brug ook
gis,:,';;;
Twee bestuursleden staande op de Wilhelminabrug van Middelharnis).
behouden en laten liggen op de plaats waar
die nu ligt, de toentertijd gemaakte plannen
waren slechts ambtelijke voornemens en dat
zegt nog niets" aldus de gemeente. Nu heeft
de stichting wel meer ervaring met de ont
wikkeling van allerlei gevaarlijke ambtelijke
voornemens, maar desalniettemin is zij op
dit moment door de gemeente gerust gesteld.
Al gaven ze geen eeuwenlange garantie en
gaat de monumentenaanvraag door de stich
ting gewoon door.
Wilt u donateur worden of wenst u meer
informatie, dan kunt u contact opnemen met
J. van der Slik, tel. 481736 of B. van den
Boogert, tel. 06-1068238 van de Stichting
tot Bescherming van het Dorpsgezicht.
