U kunt nu iets doen voor de Zonnebloem! Bovenbouwkoor 'Prins Maurits' maakte 'indrukwekkende reis' naar Roemenië Jaarmarkt Herkingen druk bezocht De hoage hieeren in dur portemenee. EIIAilDSI-tllEUWS Bouw mee aan ons nieuwe vakantieschip. Stort uw bijdrage op giro 145. Namens onze passagiers: hartelijk dank. Een advertentie in Eilanden-Nieuws heeft altijd succes Op zun Oudurps èschreeve: Tarief!! fi.SO m TOLHEK TE HEENVLIET ■.-:^ 4iiyiiiüw Van 24 juni tot 3 juli is het bovenbouw l<;oor van de Chr. sg 'Prins Maurits' op buitenlands tournee geweest. Deze reis heeft een grote indruk gemaakt op de deelnemers. Hieronder staat een dagverslag zodat er een idee gevormd kan worden waar de koorle den zijn geweest en waar ze zich mee bezig hebben gehouden: DAG 1: Donderdag (csütörtök) 24 juni DAG 2: Vrijdag (péntek) 25 juni DAG 3: Zaterdag (szombat) 26 juni DAG 4: Zondag (vasarnap) 27 juni DAG 5: Maandag (hétfö) 28 juni DAG 6 Dinsdag (kedd) 29 juni DAG 7: Woensdag (szerda) 30 juni DAG 8: Donderdag (csütörtök) 1 juli Het leek zaterdag eerst wat bewolkt te zijn maar in de loop van de ochtend verdwenen de wolken en niets stond een druk bezochte jaarmarkt in Herkingen in de weg. Er waren deze dag vele activiteiten. Ook de braderie waarvan u op de foto een overzicht ziet werd druk bezocht. Hoaggeplaeste persoonen hewwe ken- neluk hut idee dat ze alius voor niks kriege, wêêr un geweun means voor mot betaele. As ze naemeluk dur por temenee motte trekke, blieke ze die gêênieens bie dur te hewwen. Hier- oover hoeorende ik ongerlestend un paer leuke annekedootes. Al bin ze dan niejt op Oudurp ofèspeeld, leek me hut toch wel leuk om ze in hut Oudurps voor joele op te schrieven. pJi N.V, BrugverbJrtding Hcrmgvliet QC PAGINA 4 ïMO^mm^mM-' DINSDAG 13 JUICI2004 Daar gaan we dan! Uitgezwaaid door onze familie en vrienden, richiting Hongarije. Na het laden van de bus en de opening in de aula is nu echt het moment aangebroken waarop wij vertrekken. Wellicht heeft menige 'thuisblijver' gedacht 'mocht ik ook maar mee". In de bus kwam de goede sfeer al op gang. Na verschillende stops bij tankstations sliepen wij de nacht in de bus. In de meeste creatieve slaaphoudingen werd deze nacht doorgebracht. 's Morgens werden wij gewekt door de opgaande zon en door wakker wordende medereizigers. Door Duitsland en Oosten rijk kwamen wij uiteindelijk in Hongarije aan. Na bij de Mac Donalds bij Budapest 58 menu's te hebben verorberd vertrokken wij richting Debrecen. Over smalle wegen kwa men wij uiteindelijk zo rond een uur zeven aan op de Dorcas Camping. Nadat de kamers verdeeld waren pakte iedereen zijn koffer uit om zich daarna wat op te gaan frissen. Na een heerlijke maaltijd in het restaurant van de camping verkenden verschillende het ter rein en waagden sommigen zich nog aan een potje voetbal. Vrijwel iedereen lag nog voor de zaterdag op één oor, hoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen blijven. Na een nacht waarin iedereen goed uitgerust was, was het ontbijt om negen uur. Vervol gens vertrokken wij naar de mooie stad Debrecen waar wij rondgeleid werden door een gids. We keken ook alvast in de kerk waar wij de volgende dag zouden zingen in de eredienst. Nadat wij het ontbijt genuttigd hadden en genoten van de heerlijke zon (34 graden) hadden wij de rest van de middag vrijaf om te winkelen. Helaas zijn de win kels in de Debrecen op zaterdagmiddag gesloten, de meeste koorleden zagen dus weinig winkels van de binnenkant. Op de afgesproken tijd vertrokken wij met de bus naar het restaurant op de camping voor het diner, 's Avonds speelden wij tot laat in de avond nog het spel 'levend stratego' op het uitgebreide terrein van de camping. Sommi ge van ons waren wel erg bang van enkele spelleiders die met een nylonkous over het hoofd het bos 'onveilig maakten', maar iedereen had geweldig genoten! Na dit spel vertrok iedereen naar zijn eigen kamer. Gewekt door de opgaande zon en de fluiten de vogels schoven wij om acht uur aan de ontbijttafel. Gestoken in onze koorkleding vertrokken wij met de bus naar Debrecen waar wij in de kerkdienst enkele psalmen zouden zingen. In de kerk mochten wij plaats nemen op één van de grote galerijen. Voordat wij mochten inzingen was er nog een doopdienst bezig, waarin enkele kinde ren gedoopt werden. Na een preek waarvan wij weinig volgden mochten wij twee keer zingen. Wij werden verrast door de mooie akoestiek. Niet vreemd als je bedenkt dat er zo'n 2500 zitplaatsen in deze kerk zijn. Na ons lunchpakket bij de fontein verorberd te hebben, zongen we nog wat in de lege kerk en vertrokken we naar de gevangenis. Na onze persoonlijke bezittingen en metalen voorwerpen te hebben afgegeven mochten wij zingen in de centrale hal van de gevan genis. De gevangen in hun anonieme kledij zaten recht tegenover ons. Ze toonden zich oprecht ontroerd door onze zang. Mooi om te zien hoe muziek taalbaiTières kan over bruggen! Daarna volgde nog een solo optre den van één van de gevangen. Hij begeleid de zichzelf op de gitaar, toen hij het "onze Vader" in het Hongaars zong. Vele medege vangenen zongen mee. Na een denderend applaus vanaf onze zijde namen wij afscheid van hen. We vertrokken naar de camping. Na een heerlijk diner bogen de meesten van ons zich over een bijbelstudie met het thema 'Rijkdom is niet alles'. Na een avond waar in het overvloedig regende gingen vrijwel iedereen genieten van zijn welverdiende nachtrust. Na een vroeg ontbijt (zeven uur) pakte ieder een zijn tas in om een nacht niet op de cam ping door te brengen. Vandaag gingen wij namelijk naar het Roemeense dorpje Dorolt waarin wij de nacht bij een gastgezin zouden doorbrengen. Na een zeer vlotte grensover gang koersten wij richting Satu Mare waar wij een fijn concert gaven in de grootste Reformatus Templom, de Lancos Templom. We werden na afloop getrakteerd op gebak jes, koek en limonade. Vervolgens vertrok ken wij naar Dorolt. Om na het concert in de intieme dorpskerk te hebben gegeven met je gastgezin mee te gaan. Voor vrijwel ieder een was dit een spannend moment, bij wie zou ik de nacht door moeten brengen? Na een overvloedig ontbijt bij de gastgezin nen verzamelden wij ons rond half negen weer bij het kerkje. Na het afscheid van de gastgeziimen, wat iedereen zwaar viel, ver trokken wij - uitgezwaaid door een gedeelte van gemeente - met de bus naar het dorpje Tiszacege in Hongarije. In de bus kwamen de meest uiteenlopende verhalen aan bod. De één had in zijn gast gezin een zeven gan gen diner met half-rauwe (of half gare) kip- penpoten voorgeschoteld gekregen. Terwijl een ander zelfs een huwelijksaanzoek had ontvangen! Na een voorspoedige reis kwa men wij aan het in dorpje op de Puszta. Na een supermarkt te hebben bestormd (vooral de ijsafdeling was erg in trek, soms zelfs complete ijstaaiten werden met zakmesjes eerlijk verdeeld) kleedden wij ons om in onze koorkledij. Om een concert te geven in het witte kerkje. Ook hier kregen we na de dienst vele hapjes aangeboden. Heerlijk. Uitgezwaaid door de gemeente vertrokken wij weer naar de camping. Na een diner zon gen wij nog wat rond het kampvuur, om ver volgens laat onze kamers op te gaan zoeken voor de nacht. Na het ontbijt stond deze morgen een spor tieve zeskamp op het programma. Na ver schillende rondes te hebben gespeeld, waar in spellen als olifantenvoetbal aan bod kwa men, genoten wij het van de warme maaltijd in het restaurant. Vervolgens vertrokken wij naar Nyiregyhaza waar wij wat gewinkeld hebben en enkele kerken bezocht. Ons laat ste concert gaven wij vervolgens in de Mil lennium Church in Nyiregyhaza - Sóstófürdö, een slaapstadje (dorp) van de grotere stad Nyiregyhaza. Een kerk die nog maar twee jaar geleden gebouwd was met financiële hulp van de Hongaarse overheid. De kerk viel op door zijn mooie architectuur. Na afloop wachtte onze een uitgebreide openluchtmaaltijd met o.a. de traditionele Goulash soep. Uitgezwaaid door de gemeen te vertrokken weer naar de camping voor de laatste nacht. Voor de tweede maal hadden we een kampvuur. Kees Bakelaar wist wel hoe hij het aan moest krijgen. Oin kwart over twaalf ging het uit. Na een vroeg ontbijt pakten wij de vervol gens de bus in. Nadat wij gecontroleerd had den of alle kamers echt leeg waren vertrok ken wij richting Wenen. Na een busreis die uiterst gezellig was, en waar een gedeelte van de groep (zij noemden zichzelf de High Society) op hoog niveau gesprekken voerde, stopten wij voor de deur van de Jeugdher berg. Wij kwamen gelijk aan met een kin derkoor uit Zuid-Afrika en uiteraard hebben wij voor elkaar gezongen! Na onze koffers op onze kamers te hebben gebracht wandel den wij nog wat rond in Wenen. Uiteraard vergaten wij ook niet om de Burger King met een bezoek te vereren. In de Millenni- umtoren waren liften, waar je als Flakkee- ënaar wel even mee op en neer wil gaan. Wij gingen weer naar de jeugdherberg om van onze nacht(rust) te gaan genieten. DAG 9: Vrijdag (péntek) 2 juli Na een (westers) ontbijt in de Jeugdherberg maakten wij ons klaar om de schitterende stad Wenen te gaan bezoeken. Gezamenlijk bezochten wij eerst een Grieks orthodoxe kerk, waar Mar uitleg over de verschillende iconen gaf. We zongen in deze ruimte het gewijde Szentlelek Isten. Daarna de schitte rende St. Stephansdom, waarin wij het waag den om met elkaar enkele nummers van ons repertoire te zingen! Vervolgens werd ieder een vrij gelaten om de middag naar eigen inzicht in te vullen. Gelukkig was bijna iedereen zo wijs om verschillende mooie gebouwen e.d. te gaan bezoeken, maar som migen kozen ook voor de Mac Donalds en winkels als de H&M. Om half vijf zagen wij elkaar weer op de afgesproken plaats, om vervolgens weer richting Nederlands te koersen. DAG 10: Zaterdag (szombat) 3 juli Na een voor bijna iedereen van ons wel kor te nacht, zagen wij rond zeven uur Neder landse namen op de borden. Na een stop bij een tankstation werden de broodjes kaas en de flesjes melk uit de tankstation-winkel genuttigd. Na een voorspoedig laatste stukje van de reis kwamen wij rond half 8 weer op 'ons' Flakkee aan. Zo snel als wij het eiland opreden zagen wij de regenboog, opvallend genoeg stond die ook aan de hemel toen wij vertrokken. Gods bewarende hand was ook in deze koorteis merkbaar! Na zo'n twintig minuten konden wij ons weer in de armen van onze familie en vrienden storten. Na de afsluiting in de aula vertrok iedereen weer naar zijn eigen huis, vol van indrukken van een onvergetelijke reis! Het buvenhoiiwkonr van de Prins Maurits oefent nog even voordat liet de kerk van Dorolt (Pusztadaroc) binnengaat. Begin 1900 waere dur nog un an tal plekken in uus land wêêr je tol most betaele. Wan néér je un bezoek an HeenVliet briengt, bie- voorijeeld mit de paerdemart op de twieede Pienksterdag, kan je dat tolhek in hut tol- huusje uut dien tied nog bekieke, want hut stöót ur nog steeds (zie de penteekening). Wie un stadje of durp in of deur wouw, most dan ieerst zun tol betaele, oars dee de tolga- erder de slagboam niejt voor je oope. Zoeo kwam ur op un zeekeren dag begin 1900 un paer koessen voor z'oeon tolboam toet stil stand. Want die ging allieene oope wannéér de vurschuldigde tol betaeld was. Ur steppende iemund van dun bok, in liep naer hut tolhuusje wêêr de tolgaerder achter hut leket zat. Hie beduujende de tolgaerder dat de tolboam oope most, zoeodat ze deur konne rieje.De tolgaerder zei: "met hoeveel zijn jullie" de man noemende un antal. Wêêr op de tolgaerder zei: "dat is dan zes stuivers" De man zun mond viel oope van vurbaezing. Hie zei: "moeten we dan zes smivers beta len?" "Ja waarom niet?", zei de tolgaerder. Op dat moment ging de deiu'e van ieen van de koessen oope in steppende ur un deftege hieer uut mit un bolhoewd op in un sjieke wandelstok in zun hand. "Kom man, doe die tolboom omhoog", zeit un. Ken je me niet? Ik ben prins Hendrik de echtgenoot van Koningin Wilhelmina en wij willen onmid- delleluk verder reizen! Hut is best meugeluk dat de tolgaerder Prins Henderik niejt kon, want in dien tied was de media niejt zoeoas wiele die heeden ten dage kennen, mar zêêr beperkt want un inkelrng (in dan waere hut nog de welgestelden las un krante. Déêr kwam dan nog bie dat Prins Henderik eigeluk pas in 1901 in Nederland was komme weune as echtgenoot van Keuneging Wilhelmina. "Tja, dat kan wel, maar U moet toch ook betalen", hiew de tolgaerder voewt bie stik. "Ja man, maar ik heb geen geld op zak", zei de prinsgemael. "Dan gaat de tolboom niet omhoog!" "Iedereen die hierheen komt, moet betalen. Dus waarom U dan niet?" vurdee- digde de tolgaerder zun ambt. Uuteindeluk hao iemund uut hut gezelschap van de prins toch wel wat geld op zak, in nae de betaeling van de zes stuuvers ging de tolboam omho- age, in kon hut gezelschap dur reise vurvol- ge. Hut vurhael is dan oak jaeren lang mit gepast lieedvurmaek rondvurteld toedat ong- ergeteekende hut oak te hoeoren kreeg. De historie vertelt niejt of dat de tolgaerder oeojt op zun vingers ètikt is vanweege zun onwrikbaere houding teegen un lid van hut Keunekluk huus of dat hie juust èroemd is voor zun plichtsbetrachting zonger anziens des persoons. Zoeo zieje mar: oak tolgaer- ders neeme dur taek dan oak hieel serieus. Trouwens in uuzen tied wier dur oak hier in dêêr tol èheeve, zoeoas bie de Haeringvliet- brugge, Zieelandbrugge in de Beneluxtun- nel. 'k Wil toch nog eeven vurmelde dat |0| Hut betaelingsbewies voor de Haeringvlietbrugge. Penteekening Tolliek in Heenvliet. As je goewd kiekt, zieje reks un wit bord op de hekpaele wêêr op de tol-tarieven stóö. hoage hieeren soms toch wél geld bie dur, of mee èkreege hewwe. Want toe de Haring- vlietbrugge èoopend wier in juh 1964 deur de menister van Verkieer in Waeterstaet Mr. J.van Aartsen, deed un dat deur hut vur schuldigde tolgeld 3,50 (zie biegöönt kaer- tie van de NV Brugverbinding Haringvliet) an de tolgaerder te betaelen. Aldus hut Alge- mieen Dagblad van 21 juh 1964. Mar hee den ten daege, wannéér je deur de Kiltunnel bie 's Graevendêêl naer Dordt wil, in de les te nieuwe Zieeuwse tunnel van Ellewouds- diek naer Terneuzen in Zieeuws-Vlaende ren, mot ur nog steeds tol woore betaeld. In wat te dienken van de Franse Tolweegen naer Spanje. Un soort geliek voorval vong z'oeon 't nee- gentug jaer later plaets. In 1992 bezocht Keunegin Beatrix op 30 april Overschie. As gasthieer trad de toemaelege Rotterdamse burgemieester Bram Peper op. Op de rond gang deur Overschie (eigeluk is Overschie net un durp, wiele komme dur nog alus want Arina van uus weunt ur al van of 1998) kwamme ze dan oak bie hut Overschiese- Museum. Hierin is un nostalgisch snoop- wienkeltie, zoeoas dat van Kaotje van Thies, ongerèbrocht. Toe de edelachtbaere Rotter damse burgemieester Bram Peper al die stopflesen mit snoopgoewd zag stö6, wier un wêêr un schoóljongetje dat vroeger bliekba- er oak wel bezoeken brocht an zokke soort snoopwienkelties, om dur voor un cent wat te koapen. Net as wiele, toe mun vroeger naer schöole ginge. Hie bestellende dan oak prompt un zak mit van dat ouwerwesse snoopgoewd. Hut wienkeljuffrouwtje achter dun toeonbank woog de zak mit hut snoop goewd op un weegschaele mit kopere gewichten, in zei teegen de burgervaoder: "Asjeblieft! Dat is dan twee gulden." Bram keek vurbaest. "Twee gulden heb ik niet bij me", zeit un. "Jammer dan", zei de wienkel- juffrouw. "Geen centen, geen snoep! Ook een burgemeester moet hier betaale." Bram begong wat glaezug te kieken, mar wier èred deur un ambtenaer uut zun gezelschap, die dan zun eige knip oope trok in de twiee gul den betaelende, voor de burgemieester van de groeoste haevenstad ter weareld! Of hut wienkeljuffrouwtje van de museumdirectie oak nog wat èhoard heid, vurmelde de anek- doote niejt. Zoeo zieje mar: hut is toch altied makkeluk as je in gezeschap bint, want dun ieen of dun oaren heit allicht wel un portemenee mit wat geld bie zun. Hellevoewtsluus, winter 2004 De groewten van Job van Klaos van Job Padmos in Gerda van Koos van Gurp.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 2004 | | pagina 4