U kunt nu iets doen voor
de Zonnebloem!
Bovenbouwkoor 'Prins Maurits' maakte
'indrukwekkende reis' naar Roemenië
Jaarmarkt Herkingen druk bezocht
De hoage hieeren in dur portemenee.
EIIAilDSI-tllEUWS
Bouw mee aan ons nieuwe vakantieschip. Stort uw bijdrage
op giro 145. Namens onze passagiers: hartelijk dank.
Een advertentie in Eilanden-Nieuws heeft altijd succes
Op zun Oudurps èschreeve:
Tarief!! fi.SO
m TOLHEK TE HEENVLIET ■.-:^
4iiyiiiüw
Van 24 juni tot 3 juli is het bovenbouw
l<;oor van de Chr. sg 'Prins Maurits'
op buitenlands tournee geweest. Deze
reis heeft een grote indruk gemaakt
op de deelnemers. Hieronder staat
een dagverslag zodat er een idee
gevormd kan worden waar de koorle
den zijn geweest en waar ze zich mee
bezig hebben gehouden:
DAG 1: Donderdag (csütörtök)
24 juni
DAG 2: Vrijdag (péntek) 25 juni
DAG 3: Zaterdag (szombat) 26 juni
DAG 4: Zondag (vasarnap) 27 juni
DAG 5: Maandag (hétfö) 28 juni
DAG 6 Dinsdag (kedd) 29 juni
DAG 7: Woensdag (szerda) 30 juni
DAG 8: Donderdag (csütörtök) 1 juli
Het leek zaterdag eerst wat bewolkt te zijn maar in de loop van de ochtend verdwenen de wolken
en niets stond een druk bezochte jaarmarkt in Herkingen in de weg. Er waren deze dag vele
activiteiten. Ook de braderie waarvan u op de foto een overzicht ziet werd druk bezocht.
Hoaggeplaeste persoonen hewwe ken-
neluk hut idee dat ze alius voor niks
kriege, wêêr un geweun means voor
mot betaele. As ze naemeluk dur por
temenee motte trekke, blieke ze die
gêênieens bie dur te hewwen. Hier-
oover hoeorende ik ongerlestend un
paer leuke annekedootes. Al bin ze
dan niejt op Oudurp ofèspeeld, leek
me hut toch wel leuk om ze in hut
Oudurps voor joele op te schrieven.
pJi
N.V, BrugverbJrtding
Hcrmgvliet
QC
PAGINA 4
ïMO^mm^mM-'
DINSDAG 13 JUICI2004
Daar gaan we dan! Uitgezwaaid door onze
familie en vrienden, richiting Hongarije. Na
het laden van de bus en de opening in de aula
is nu echt het moment aangebroken waarop
wij vertrekken. Wellicht heeft menige
'thuisblijver' gedacht 'mocht ik ook maar
mee". In de bus kwam de goede sfeer al op
gang. Na verschillende stops bij tankstations
sliepen wij de nacht in de bus. In de meeste
creatieve slaaphoudingen werd deze nacht
doorgebracht.
's Morgens werden wij gewekt door de
opgaande zon en door wakker wordende
medereizigers. Door Duitsland en Oosten
rijk kwamen wij uiteindelijk in Hongarije
aan. Na bij de Mac Donalds bij Budapest 58
menu's te hebben verorberd vertrokken wij
richting Debrecen. Over smalle wegen kwa
men wij uiteindelijk zo rond een uur zeven
aan op de Dorcas Camping. Nadat de kamers
verdeeld waren pakte iedereen zijn koffer uit
om zich daarna wat op te gaan frissen. Na
een heerlijke maaltijd in het restaurant van
de camping verkenden verschillende het ter
rein en waagden sommigen zich nog aan een
potje voetbal. Vrijwel iedereen lag nog voor
de zaterdag op één oor, hoewel er natuurlijk
altijd uitzonderingen blijven.
Na een nacht waarin iedereen goed uitgerust
was, was het ontbijt om negen uur. Vervol
gens vertrokken wij naar de mooie stad
Debrecen waar wij rondgeleid werden door
een gids. We keken ook alvast in de kerk
waar wij de volgende dag zouden zingen in
de eredienst. Nadat wij het ontbijt genuttigd
hadden en genoten van de heerlijke zon (34
graden) hadden wij de rest van de middag
vrijaf om te winkelen. Helaas zijn de win
kels in de Debrecen op zaterdagmiddag
gesloten, de meeste koorleden zagen dus
weinig winkels van de binnenkant. Op de
afgesproken tijd vertrokken wij met de bus
naar het restaurant op de camping voor het
diner, 's Avonds speelden wij tot laat in de
avond nog het spel 'levend stratego' op het
uitgebreide terrein van de camping. Sommi
ge van ons waren wel erg bang van enkele
spelleiders die met een nylonkous over het
hoofd het bos 'onveilig maakten', maar
iedereen had geweldig genoten! Na dit spel
vertrok iedereen naar zijn eigen kamer.
Gewekt door de opgaande zon en de fluiten
de vogels schoven wij om acht uur aan de
ontbijttafel. Gestoken in onze koorkleding
vertrokken wij met de bus naar Debrecen
waar wij in de kerkdienst enkele psalmen
zouden zingen. In de kerk mochten wij
plaats nemen op één van de grote galerijen.
Voordat wij mochten inzingen was er nog
een doopdienst bezig, waarin enkele kinde
ren gedoopt werden. Na een preek waarvan
wij weinig volgden mochten wij twee keer
zingen. Wij werden verrast door de mooie
akoestiek. Niet vreemd als je bedenkt dat er
zo'n 2500 zitplaatsen in deze kerk zijn. Na
ons lunchpakket bij de fontein verorberd te
hebben, zongen we nog wat in de lege kerk
en vertrokken we naar de gevangenis. Na
onze persoonlijke bezittingen en metalen
voorwerpen te hebben afgegeven mochten
wij zingen in de centrale hal van de gevan
genis. De gevangen in hun anonieme kledij
zaten recht tegenover ons. Ze toonden zich
oprecht ontroerd door onze zang. Mooi om
te zien hoe muziek taalbaiTières kan over
bruggen! Daarna volgde nog een solo optre
den van één van de gevangen. Hij begeleid
de zichzelf op de gitaar, toen hij het "onze
Vader" in het Hongaars zong. Vele medege
vangenen zongen mee. Na een denderend
applaus vanaf onze zijde namen wij afscheid
van hen. We vertrokken naar de camping.
Na een heerlijk diner bogen de meesten van
ons zich over een bijbelstudie met het thema
'Rijkdom is niet alles'. Na een avond waar
in het overvloedig regende gingen vrijwel
iedereen genieten van zijn welverdiende
nachtrust.
Na een vroeg ontbijt (zeven uur) pakte ieder
een zijn tas in om een nacht niet op de cam
ping door te brengen. Vandaag gingen wij
namelijk naar het Roemeense dorpje Dorolt
waarin wij de nacht bij een gastgezin zouden
doorbrengen. Na een zeer vlotte grensover
gang koersten wij richting Satu Mare waar
wij een fijn concert gaven in de grootste
Reformatus Templom, de Lancos Templom.
We werden na afloop getrakteerd op gebak
jes, koek en limonade. Vervolgens vertrok
ken wij naar Dorolt. Om na het concert in de
intieme dorpskerk te hebben gegeven met je
gastgezin mee te gaan. Voor vrijwel ieder
een was dit een spannend moment, bij wie
zou ik de nacht door moeten brengen?
Na een overvloedig ontbijt bij de gastgezin
nen verzamelden wij ons rond half negen
weer bij het kerkje. Na het afscheid van de
gastgeziimen, wat iedereen zwaar viel, ver
trokken wij - uitgezwaaid door een gedeelte
van gemeente - met de bus naar het dorpje
Tiszacege in Hongarije. In de bus kwamen
de meest uiteenlopende verhalen aan bod.
De één had in zijn gast gezin een zeven gan
gen diner met half-rauwe (of half gare) kip-
penpoten voorgeschoteld gekregen. Terwijl
een ander zelfs een huwelijksaanzoek had
ontvangen! Na een voorspoedige reis kwa
men wij aan het in dorpje op de Puszta. Na
een supermarkt te hebben bestormd (vooral
de ijsafdeling was erg in trek, soms zelfs
complete ijstaaiten werden met zakmesjes
eerlijk verdeeld) kleedden wij ons om in
onze koorkledij. Om een concert te geven in
het witte kerkje. Ook hier kregen we na de
dienst vele hapjes aangeboden. Heerlijk.
Uitgezwaaid door de gemeente vertrokken
wij weer naar de camping. Na een diner zon
gen wij nog wat rond het kampvuur, om ver
volgens laat onze kamers op te gaan zoeken
voor de nacht.
Na het ontbijt stond deze morgen een spor
tieve zeskamp op het programma. Na ver
schillende rondes te hebben gespeeld, waar
in spellen als olifantenvoetbal aan bod kwa
men, genoten wij het van de warme maaltijd
in het restaurant. Vervolgens vertrokken wij
naar Nyiregyhaza waar wij wat gewinkeld
hebben en enkele kerken bezocht. Ons laat
ste concert gaven wij vervolgens in de Mil
lennium Church in Nyiregyhaza -
Sóstófürdö, een slaapstadje (dorp) van de
grotere stad Nyiregyhaza. Een kerk die nog
maar twee jaar geleden gebouwd was met
financiële hulp van de Hongaarse overheid.
De kerk viel op door zijn mooie architectuur.
Na afloop wachtte onze een uitgebreide
openluchtmaaltijd met o.a. de traditionele
Goulash soep. Uitgezwaaid door de gemeen
te vertrokken weer naar de camping voor de
laatste nacht. Voor de tweede maal hadden
we een kampvuur. Kees Bakelaar wist wel
hoe hij het aan moest krijgen. Oin kwart over
twaalf ging het uit.
Na een vroeg ontbijt pakten wij de vervol
gens de bus in. Nadat wij gecontroleerd had
den of alle kamers echt leeg waren vertrok
ken wij richting Wenen. Na een busreis die
uiterst gezellig was, en waar een gedeelte
van de groep (zij noemden zichzelf de High
Society) op hoog niveau gesprekken voerde,
stopten wij voor de deur van de Jeugdher
berg. Wij kwamen gelijk aan met een kin
derkoor uit Zuid-Afrika en uiteraard hebben
wij voor elkaar gezongen! Na onze koffers
op onze kamers te hebben gebracht wandel
den wij nog wat rond in Wenen. Uiteraard
vergaten wij ook niet om de Burger King
met een bezoek te vereren. In de Millenni-
umtoren waren liften, waar je als Flakkee-
ënaar wel even mee op en neer wil gaan. Wij
gingen weer naar de jeugdherberg om van
onze nacht(rust) te gaan genieten.
DAG 9: Vrijdag (péntek) 2 juli
Na een (westers) ontbijt in de Jeugdherberg
maakten wij ons klaar om de schitterende
stad Wenen te gaan bezoeken. Gezamenlijk
bezochten wij eerst een Grieks orthodoxe
kerk, waar Mar uitleg over de verschillende
iconen gaf. We zongen in deze ruimte het
gewijde Szentlelek Isten. Daarna de schitte
rende St. Stephansdom, waarin wij het waag
den om met elkaar enkele nummers van ons
repertoire te zingen! Vervolgens werd ieder
een vrij gelaten om de middag naar eigen
inzicht in te vullen. Gelukkig was bijna
iedereen zo wijs om verschillende mooie
gebouwen e.d. te gaan bezoeken, maar som
migen kozen ook voor de Mac Donalds en
winkels als de H&M. Om half vijf zagen wij
elkaar weer op de afgesproken plaats, om
vervolgens weer richting Nederlands te
koersen.
DAG 10: Zaterdag (szombat) 3 juli
Na een voor bijna iedereen van ons wel kor
te nacht, zagen wij rond zeven uur Neder
landse namen op de borden. Na een stop bij
een tankstation werden de broodjes kaas en
de flesjes melk uit de tankstation-winkel
genuttigd. Na een voorspoedig laatste stukje
van de reis kwamen wij rond half 8 weer op
'ons' Flakkee aan. Zo snel als wij het eiland
opreden zagen wij de regenboog, opvallend
genoeg stond die ook aan de hemel toen wij
vertrokken. Gods bewarende hand was ook
in deze koorteis merkbaar! Na zo'n twintig
minuten konden wij ons weer in de armen
van onze familie en vrienden storten. Na de
afsluiting in de aula vertrok iedereen weer
naar zijn eigen huis, vol van indrukken van
een onvergetelijke reis!
Het buvenhoiiwkonr van de Prins Maurits oefent nog even voordat liet de kerk van Dorolt (Pusztadaroc) binnengaat.
Begin 1900 waere dur nog un an tal plekken
in uus land wêêr je tol most betaele. Wan
néér je un bezoek an HeenVliet briengt, bie-
voorijeeld mit de paerdemart op de twieede
Pienksterdag, kan je dat tolhek in hut tol-
huusje uut dien tied nog bekieke, want hut
stöót ur nog steeds (zie de penteekening).
Wie un stadje of durp in of deur wouw, most
dan ieerst zun tol betaele, oars dee de tolga-
erder de slagboam niejt voor je oope. Zoeo
kwam ur op un zeekeren dag begin 1900 un
paer koessen voor z'oeon tolboam toet stil
stand. Want die ging allieene oope wannéér
de vurschuldigde tol betaeld was.
Ur steppende iemund van dun bok, in liep
naer hut tolhuusje wêêr de tolgaerder achter
hut leket zat. Hie beduujende de tolgaerder
dat de tolboam oope most, zoeodat ze deur
konne rieje.De tolgaerder zei: "met hoeveel
zijn jullie" de man noemende un antal. Wêêr
op de tolgaerder zei: "dat is dan zes stuivers"
De man zun mond viel oope van vurbaezing.
Hie zei: "moeten we dan zes smivers beta
len?" "Ja waarom niet?", zei de tolgaerder.
Op dat moment ging de deiu'e van ieen van de
koessen oope in steppende ur un deftege
hieer uut mit un bolhoewd op in un sjieke
wandelstok in zun hand. "Kom man, doe die
tolboom omhoog", zeit un. Ken je me niet?
Ik ben prins Hendrik de echtgenoot van
Koningin Wilhelmina en wij willen onmid-
delleluk verder reizen! Hut is best meugeluk
dat de tolgaerder Prins Henderik niejt kon,
want in dien tied was de media niejt zoeoas
wiele die heeden ten dage kennen, mar zêêr
beperkt want un inkelrng (in dan waere hut
nog de welgestelden las un krante. Déêr
kwam dan nog bie dat Prins Henderik eigeluk
pas in 1901 in Nederland was komme weune
as echtgenoot van Keuneging Wilhelmina.
"Tja, dat kan wel, maar U moet toch ook
betalen", hiew de tolgaerder voewt bie stik.
"Ja man, maar ik heb geen geld op zak", zei
de prinsgemael. "Dan gaat de tolboom niet
omhoog!" "Iedereen die hierheen komt, moet
betalen. Dus waarom U dan niet?" vurdee-
digde de tolgaerder zun ambt. Uuteindeluk
hao iemund uut hut gezelschap van de prins
toch wel wat geld op zak, in nae de betaeling
van de zes stuuvers ging de tolboam omho-
age, in kon hut gezelschap dur reise vurvol-
ge. Hut vurhael is dan oak jaeren lang mit
gepast lieedvurmaek rondvurteld toedat ong-
ergeteekende hut oak te hoeoren kreeg.
De historie vertelt niejt of dat de tolgaerder
oeojt op zun vingers ètikt is vanweege zun
onwrikbaere houding teegen un lid van hut
Keunekluk huus of dat hie juust èroemd is
voor zun plichtsbetrachting zonger anziens
des persoons. Zoeo zieje mar: oak tolgaer-
ders neeme dur taek dan oak hieel serieus.
Trouwens in uuzen tied wier dur oak hier in
dêêr tol èheeve, zoeoas bie de Haeringvliet-
brugge, Zieelandbrugge in de Beneluxtun-
nel. 'k Wil toch nog eeven vurmelde dat
|0|
Hut betaelingsbewies
voor de Haeringvlietbrugge.
Penteekening Tolliek in Heenvliet. As je goewd kiekt, zieje reks un wit bord op de hekpaele
wêêr op de tol-tarieven stóö.
hoage hieeren soms toch wél geld bie dur, of
mee èkreege hewwe. Want toe de Haring-
vlietbrugge èoopend wier in juh 1964 deur
de menister van Verkieer in Waeterstaet Mr.
J.van Aartsen, deed un dat deur hut vur
schuldigde tolgeld 3,50 (zie biegöönt kaer-
tie van de NV Brugverbinding Haringvliet)
an de tolgaerder te betaelen. Aldus hut Alge-
mieen Dagblad van 21 juh 1964. Mar hee
den ten daege, wannéér je deur de Kiltunnel
bie 's Graevendêêl naer Dordt wil, in de les
te nieuwe Zieeuwse tunnel van Ellewouds-
diek naer Terneuzen in Zieeuws-Vlaende
ren, mot ur nog steeds tol woore betaeld. In
wat te dienken van de Franse Tolweegen
naer Spanje.
Un soort geliek voorval vong z'oeon 't nee-
gentug jaer later plaets. In 1992 bezocht
Keunegin Beatrix op 30 april Overschie. As
gasthieer trad de toemaelege Rotterdamse
burgemieester Bram Peper op. Op de rond
gang deur Overschie (eigeluk is Overschie
net un durp, wiele komme dur nog alus want
Arina van uus weunt ur al van of 1998)
kwamme ze dan oak bie hut Overschiese-
Museum. Hierin is un nostalgisch snoop-
wienkeltie, zoeoas dat van Kaotje van Thies,
ongerèbrocht. Toe de edelachtbaere Rotter
damse burgemieester Bram Peper al die
stopflesen mit snoopgoewd zag stö6, wier un
wêêr un schoóljongetje dat vroeger bliekba-
er oak wel bezoeken brocht an zokke soort
snoopwienkelties, om dur voor un cent wat
te koapen. Net as wiele, toe mun vroeger
naer schöole ginge. Hie bestellende dan oak
prompt un zak mit van dat ouwerwesse
snoopgoewd. Hut wienkeljuffrouwtje achter
dun toeonbank woog de zak mit hut snoop
goewd op un weegschaele mit kopere
gewichten, in zei teegen de burgervaoder:
"Asjeblieft! Dat is dan twee gulden." Bram
keek vurbaest. "Twee gulden heb ik niet bij
me", zeit un. "Jammer dan", zei de wienkel-
juffrouw. "Geen centen, geen snoep! Ook
een burgemeester moet hier betaale." Bram
begong wat glaezug te kieken, mar wier èred
deur un ambtenaer uut zun gezelschap, die
dan zun eige knip oope trok in de twiee gul
den betaelende, voor de burgemieester van
de groeoste haevenstad ter weareld! Of hut
wienkeljuffrouwtje van de museumdirectie
oak nog wat èhoard heid, vurmelde de anek-
doote niejt.
Zoeo zieje mar: hut is toch altied makkeluk
as je in gezeschap bint, want dun ieen of dun
oaren heit allicht wel un portemenee mit wat
geld bie zun.
Hellevoewtsluus, winter 2004
De groewten van Job van Klaos
van Job Padmos in Gerda van
Koos van Gurp.