Help Charlotte
Boeiende CD Tsallite Deo'
Bij WiEE, kuntu terecht
voor ondersteuning bij ieven
met een beperliing
Volleybalderby
Kti4isPocht
ftaar lewff^rad
Geef wat van uw tijd
Themamiddag
''Revalidatie
na een CVA"
EIIMiDBMIIEUWS
beslist in voordeel
Les Deux Intermezzo
Contactbijeenkomst
voor mensen met
een handicap
VERVOLGVERHAAL
5
1 Astma
1 Fonds
y^KKm
Geef kindere
in met astma meer lucht ^M
•3fa.iga.-<rilogie deel 1
JOH-aYBENHOF'
PAGINA 5
DINSDAG 10 FEBRUARI 2004
Tijdens de presentatie in het gemeentehuis te Oude Tonge. Op de foto v.l.n.r. aan de linkerkant van de
tafel Arianda Hoogendoorn, Rianda Stouten en Cor Meyboom van de gemeente Oostflakkee, en aan
de rechterkant de MEE medewerkers Petra Reijnders, Ellis van de Berg, Job Stevens en Paula Bots.
Zoals enkele weken geleden al aange
kondigd, zou MEE Zuid-Holland
Zuid afgelopen donderdag haar
werkgebied in trekken om in de regio
aandacht te vragen, niet alleen voor
het feit dat deze organisatie bestaat -
al langer dan vandaag trouwens,
maar vooral ook dat ze haar taken
en dienstenpakket sterk heeft uitge
breid, en daarom de naam van de
organisatie heeft veranderd. Tot 1
januari jl. bekend onder de naam
SPD (Sociaal Pedagogische Dienst),
gaat de organisatie vanaf die datum
verder onder de naam MEE en wil ze
als zodanig ook een grote(re) bekend
heid verwerven in de regio. Nog te
weinig mensen weten hóeveel MEE
kan betekenen voor hóeveel mensen!
Toen dan ook op 5 februari jl. alle medewer
kers van MEE Zuid-Holland Zuid de regio
ingingen voor een presentatiecampagne,
gaven ze graag tekst en uitleg over de activi
teiten die de organisatie kent. Ze deden dat
onder andere in alle vier de gemeenten op
het eiland, in elke plaats weer op een andere
manier. Veel eilandbewoners zullen vorige
week donderdag wel een folder in hun brie
venbus of onder de ruitenwisser van hun
auto hebben aangetroffen, met daarop in 't
kort aangegeven wat MEE is en doet. En in
Middelhamis in 't Prieel, en in de gemeente
huizen te Goedereede en Oude Tonge wer
den zelfs presentaties gegeven van wat MEE
te bieden heeft. En dat blijkt voor verrassend
veel mensen ook verrassend veel te zijn.
Kort gezegd is MEE Zuid-Holland Zuid een
organisatie die begeleiding, advies, onder
steuning of bemiddeling geeft aan iedereen
die door bijvoorbeeld verstandelijke of
lichamelijke handicap, psychische proble
men of door welke oorzaken dan ook, in de
maatschappij niet zo goed 'op de rails
komen'. Dat kan zijn op het gebied van
wonen, werken, zich alleen voelen, en noem
maar op. In feite kan iedereen in een situatie
terechtkomen waarin de dienstverlening van
MEE kan helpen uitkomst te bieden. En
gebruikmaking van de dienstverlening van
MEE is voor cliënten geheel gratis. Dit is
mogelijk doordat de organisatie door de
overheid wordt gefinancierd. Om de hulp
van MEE in te roepen is ook geen medische
indicatie nodig; iedereen kan bellen naar een
centraal punt, waarna zo spoedig mogelijk
en gericht op de soort hulpvraag een consu
lent met de cliënt in contact treedt, zoveel
mogelijk bij de hulpvrager in de buurt en
zonodig zelfs bij de mensen thuis.
De dienstverlening van MEE kan betrekking
hebben op het kiezen en vinden van een
school of opleiding, van woonruimte, werk,
een leuke vrije tijdsbesteding, sport, vakan
tie, een geschikte vrijwiUiger, of op het
opvoeden van kinderen. Met de naam
'MEE' wil de organisatie dan ook aangeven
waar ze voor wil staan: met de cliënt mee
gaan, meedenken, meedoen, enz.
Op de markt neemt MEE een aparte plek in.
Ze overlapt niet reeds bestaande organisa
ties. Het grote onderscheid ligt misschien
daarin dat MEE geen hulp- of zorgverlenen-
de instantie is, maar een dienstverlenende.
Er worden geen therapeutische handelingen
verricht, maar activerende en stimulerende,
gericht op zowel ontwikkeling als acceptatie
of het leren omgaan met een mogelijke
beperking. Wel kunnen door tussenkomst
van MEE cliënten verder de hulpverlening
in worden geholpen. Voor een optimale
dienstverlening zoekt MEE dan ook zoveel
mogelijk samenwerking met en aansluiting
bij andere verbanden. Daarnaast is ze actief
in de vrijwillige thuishulp, dat ze als afge
splitst werkterrein heeft.
Over heel Nederland verspreid heeft MEE
zo'n 32 afdelingen, waarvan Zuid-Holland
Zuid er één is. Hier zijn zo'n 160 perso
neelsleden werkzaam, waaronder zo'n 40
consulenten die - op HBO-niveau en gericht
op maatschappelijk werk - cliënten werke-
hjk van dienstverlening voorzien.
Wie contact met MEE Zuid-Holland Zuid
wil opnemen kan dat telefonisch doen via
een centraal nummer: 0900-2020672, of
mailen naar: servicepuntmeezhz.nlHet
postadres luidt Postbus 780, 3300 AT Dor
drecht en de website:
www.mee-zuidhollandzuid.nl.
r
Geef 90 minuten van uw tijd. Collecteer in de
.veek van 10-15 mei voor Charlotte en al die
.indere kinderen met astma. Bel (033) 434 12 95
of mail naar ikcollecteerfflastmafonds.nl ^fc
Dirksland - De derby der Rakkeese derby's
stond weer op het progranuna: De heren
recreanten van Les Deux Intermezzo tegen
Sparta/Hygiea - een voUeybalklassieker die
de gemoederen altijd bezig houdt in Middel
hamis. Deze editie vond plaats sporthal de
Gooye te Dirksland onder de bezielende lei
ding van scheidsrechter Jaap Lodder. Les
Deux Intermezzo wist al snel de wedstrijd
naar zich toe te trekken. Aanvoerder Ruud
de Beer had de volgende selectie ter beschik
king. Middenaan val: Aart Baars en Reinier
van de Heuvel; buitenaanval: Leo Jongejan
en Leonard van der Welle; Henk van Oos
tenbrugge en de aanvoerder verdeelden het
voUeybalspel. De vaste spelverdelers Nicky
Tuinenburg en Wim Versaevel ontbraken in
deze wedstrijd.
Les Deux Intermezzo voldeed aan zijn ver-
pUchting als koploper. De lengte was aan
wezig en in de eerste set werd er gevarieerd
aangevallen. In begin was het even zoeken,
maar gedurende de set ging het steeds beter.
Setstand: 25-21. In de tweede set werd de
druk op Sparta nog verder opgevoerd, wat
resulteerde in een setstand van 25-16. Leo
Jongejan had een prima service serie waar de
gasten nauwelijks kijk op hadden. En er was
voldoende variatie tussen de midden en de
buitenaanval, waarbij Aart Baars en Reinier
van de Heuvel als bliJksemafleiders fungeer
den en de buitenaanvallers diagonaal konden
slaan. Les Deux Intermezzo stevende af op
een solide overwinning. In de derde set was
het wat rommelig met een paar ballen die net
wel of net niet uit waren of getoucheerd
waren, maar na een cooling-down time-out
pakte Les Deux Intermezzo gewoon de set
met 25-19. In de vierde set was bij Sparta de
fut eruit en met aantal fronmielballen en een
paar goede aanvallen werd uiteindelijk de
set gepakt met 25-16. Overige Uitslagen Les
Deux Intermezzo:
Heren 1-MVCl 1-3
Heren 2- RVC/Libanon'50 33-1
Heren 3- MVC 5 4-0
Dames 1 - MVC 1 0-4
Dames 2 - Kwiek 3 1-3
Jongens C - Kwiek 1 .2-2
Jongens D - Kwiek 1.1-3
Meisjes A - MVC 1 0-4
Meisjes B - Kwiek 1 1-3
Meisjes Cl - VoUeyA^oome 2000 1 .0-4
Meisjes C2 - Kwiek 1 2-2
De Nederlandse CVA-vereniging "Samen
Verder" regio ZH, afdeling ZH-Eilanden.
organiseert op zaterdag 14 februari a.s. van
14.00 uur - 16.00 uur in Verpleeghuis
"Grootenhoek" Hellevoetse Achterweg 4
te Hellevoetsluis een reguliere bijeenkomst
voor leden, partners en belangstellenden,
die te maken hebben met een 'beroerte'.
Het thema van deze middag is "Revalidatie
na een CVA". Gast deze middag is
mevrouw T.A. Veenis, revalidatiearts in het
Ruwaard van Putten Ziekenhuis die over
dit onderwerp een voordracht houdt.
Jaarlijks krijgen zo'n 26.000 Nederlanders
een beroerte (ook wel een Cerebro Vascu
lair Accident genoemd). Al die mensen
hebben van de een op de andere dag een
handicap, zichtbaar maar ook onzichtbaar,
waar zij en hun omgeving moeten leren
omgaan.
De Nederlandse CVA-vereniging "Samen
Verder" regio ZH afdeling ZH-Eilanden'
wil op deze middag allen die met een CVA
('beroerte') te maken hebben gelegenheid
geven om over zo'n belangrijk onderwerp
alles te horen wat belangrijk kan zijn. Met
onze bijeenkomsten trachten wij 'lotgeno
ten' de gelegenheid te geven elkaar te ont
moeten en elkaar te steunen.
U kunt zich voor deze gratis bijeenkomst
aaimielden bij de contactpersonen, hr. A.H.
Hutink, tel. 0187-48 43 81 of mw. D.J. den
Hoed-den Boer, tel. 0187 - 48 38 99.
Vanmorgen kreeg ik hem. De nieuwe
CD van Christelijk Jongerenkoor
'Psallite Deo' te Middelharnis. Als
trekpleister direkt al een pracht foto
van Herman van Wezel (oud-lid van
het koor) met - vermoedelijk - het
kerkgebouw van de Hervormde Ge
meente te Middelharnis er op. Als
oud-dirigent haal je dan toch wel met
nèt iets meer belangstelling dan
gemiddeld zo'n CD uit zijn doosje...
Zo'n eigen CD is voor een koor trouwens
een fraai visitekaartje, om te zien alleen al.
Doe je het tekstboekje open, dan treft je de
compleetheid aangenaam; korte beschrij
ving van koor, van dirigent, van organist,
van het bespeelde orgel mèt de dispositie.
Heel attent bovendien dat de registranten
met ere zijn genoemd: Hans van Heemst en
Henk van Lingen. Registreren is moeilijk
werk, dat vaak erg wordt onderschat. Ga er
maar eens aan staan: alles exact op de
zoveelste fractie van een seconde, brrr.
'Psallite Deo' bestaat al weer bijna vijftien
jaar. Sinds de zomer van 1998 zwaait Johan
Nijsse uit Goes de scepter, met Anton Wee-
nink als vaste begeleider. En jongerenkoor,
maar geen doorsnee. De sfeer is er - vanaf
het begin - die van het 'ontdekken'Open
heid voor de waardevolle klassieke traditie
die we hebben, is kenmerkend voor het koor.
Zo is ook deze CD een interessante mix van
bekende en onbekende, oude, minder oude
en ook wel nieuwe, gemakkelijke en ook wel
vrij lastige, meer en minder traditionele
muziek.
Opnamelokatie is de Hervormde Jacobus-
kerk in Renesse. Een kerk met een relatief
vrij droge akoestiek - opnametechnisch
natuurgetrouw weergegeven - en een inte
ressant orgel (Oberlinger 1882). Een orgel
dat soms harmonium-achtige trekken ver
toont, vooral in z'n fluiten en gamba's: lief
lijk en zeer homogeen, een bijzonder bege-
leidingsinstrument. Anton weet er heel goed
raad mee: compliment vooral voor de knap
lastige Variaties op een Oud-Nederlandsch
Lied 'lek wil mij gaan vertroosten' van
Jacob Bijster, Wat meer ruimtelijkheid zou
dan wel fijn geweest zijn; aan de andere kant
neem je een ruimte zoals die is, en zéker ver
raste hier het orgel in de goede versmelting
van de diverse registers.
Johan Nijsse componeerde een werkelijk
zeer goed geslaagde, polyfone koorzetting
van het bekende lijdensUed.
De CD biedt uiteraard nog veel meer moois;
het totaal aantal tracks is achttien, waarvan
de nrs. 6 tot en met 14 onder het kopje 'lij
denstijd' staan, en 15 tot en met 18 onder
'kerst'.
Het aantrekkelijke van de CD zit 'm mijns
inziens in de programmering; al met al zit
daar toch niet echt zo'n duidelijke lijn in, al
suggeren bovengenoemde onderverdelingen
dat. Gelukkig maar, want nu is het echt een
CD met verrassingen. Willem Vogel (Evan
geliemotet over De Blinde Bartimeüs) naast
romanticus Brahms, en Arie J. Keijzer na
Samuel Sebastian Wesley. Je weet dus echt
neit vooruit wat er komt en dat is juist heel
goed!
Bijzonder treffend waren voor mij het
'Alleen met God' van Dick Sanderman (wie
schreef de tekst?) in een fraai romantisch
Brahms-achtig gewaad. Het orgel staat hier
als een goed gefundeerd huis. Zeer onder
steunend. Het Evangeliemotet over Barti
meüs van Willem Vogel roept enige wee
moed wakker; als tieners ontdekten we
onder leiding van Peet Wessels op jeugd-
koor 'Cantate Domino' hoe Vogel op toch
vrij sobere wijze zo'n evangelietekst hele
maal uitdiept... Ook 'Psallite' zingt het met
de frisheid van een jongerenkoor, zeer
direct. Knap hoor, a cappella. Dit is het koor
wel op het lijf geschreven. Het vraagt ook
niet direct een volle, brede klank. Ook het
Luthers Avondgebed van Arie J. Keizjer is
zo'n hoogtepunt. Het koor doet hier erg veel
met dynamiek en 'dient' echt de tekst. In het
bekende 'The three kings' van Cornelius
soleert voortreffelijk Dennis Kalle als tenor.
Nu maar hopen dat hij nog jaren lid van het
koor blijft! Het laatste stuk, 'Nunc Dimittis'
(Lofzang van Simeon) van Stanford is zeer
indrukwekkend.
Het bovenstaande is een eigenlijk willekeu
rige greep, genomen na intensief luisteren.
Overigens dwingt de héle CD respect af. Het
goed instuderen van al die polyfone structu
ren bij Mendelssohn en Brahms is geen klei
nigheid. Gelukkig bouw je als koor in die 14
jaren tot aan oktober 2003 - de opname -
veel repertoire op; je kunt putten. Aan de
andere kant kenmerkt een jongerenkoor zich
door veel ledenmutaties. Het is dan ook een
grote prestatie van een dirigent om door dat
alles heen toch dit programma op dit hoge
nivo uit te voeren. Natuurlijk zijn er altijd
wensen (uitspraak van het duits, zuiverheid
af en toe bijv.), maar eigenlijk is dat niet
meer dan geneuzel in de marge. Proficiat
met deze hele mooie CD.
Bijzondere vermelding verdienen de ver
talingen in het nederlands in het tekstboekje.
De CD is aangenaam 'vol', ruim 75 minuten
is echt royaal.
Tenslotte: 'Psallite Deo' heeft een duidelij
ke, gewaardeerde plek in het Flakkeese
muzikale gebeuren. We hopen van harte dat
dat zo mag blijven.
Paul Kieviet
De aanschafprijs van deze unieke CD, met
een totale speelduur van ruim 75 minuten, is
slechts 14,50.
De CD is uit voorraad leverbaar via onder
staande telefoonnummers: Boekhandel Van
der Boom (482614), Anja Don (602763),
Erik Grootenboer (684910), Marian de
Leeuw (605361), Durvina Slingerland
(493718), Colinda Strijdhorst (611684).
Op zaterdag 14 februari, 's middags kwart
over twee wordt er weer een contactbijeen
komst gehouden voor zowel mensen met een
handicap als ook voor hun ouder en/of ver
zorgers. De sluiting is kwart over vier.
Belangstellenden worden verwacht in één
der zalen van het kerkgebouw der Gerefor
meerde Gemeente aan de Mozartlaan in
Dirksland.
Zoals gebruikelijk zal na de opening eerst
een bijbels verhaal worden verteld. Daarna
worden degenen uit de doelgroep, die pas
jarig zijn geweest, gefeliciteerd (vergezeld
van een attentie). In de pauze die er dan op
volgt is er voor iedereen gratis koffie, thee of
fris.
Na de pauze worden de aanwezigen creatief
beziggehouden. Hoe? Dat kunt u het beste
waarnemen door de bijeenkomst te bezoe
ken.
-12-
De volgende morgen worden ze reeds voor zessen door
marsmuziek, die lawaaiig door de barakken schettert,
gewekt. Korte tijd later komt de leidster op de kamer
om te zien of haar volgelingen het bed al hebben ver
laten. Nadien wordt op miUtaire manier appèl gehou
den.
Na het morgenmaal, dat bestaat uit een paar sneden
grauw brood met zwarte surrogaatkoffie, komen er
wagens waarmee de werksters naar de fabriek worden
gebracht.
Elsa komt in een fabriekshal, waar ze met enkele ande
re vrouwen moet samen werken. Hun taak is het aan
elkaar solderen van koperen draden, radio-onderdelen,
die via een lopende band tot een geheel worden
gemaakt.
Het groepje, waarmee Elsa samen werkt, heeft
reeds in het kamp vriendschap gesloten. Hun bedden
staan naast elkaar, zodat ze in de korte tijd dat ze
elkaar nu kennen, al het een en ander van zichzelf
hebben verteld. De oudste van het groepje, Gerda
Holsmacher, is een vrouw van bijna vijftig jaar oud.
Adelheid Bergmayer, een jonge ongehuwde vrouw,
is een paar jaar ouder dan Elsa. Dan is er nog Hanna
Fleischmann, een meisje van achttien jaar. Haar
vader is om politieke redenen in een concentratie
kamp beland.
Gerda Holsmacher, de oudste, is al spoedig de leiden
de figuur van het groepje; bij haar kunnen de jongere
vrouwen altijd met hun zorgen en problemen terecht.
Ze is ook een slachtoffer van de nazi's. Men heeft haar
verraden, toen ze uit haar winkeltje etenswaren ver
kocht aan een oude man die daarvoor geen bonnen had.
Haar man, een spoorwegarbeider, heeft ze bij een
bombardement verloren.
Adelheid Bergmayer was tewerk gesteld in een kazer
ne als keukenhulp. Een zakje aardappelen, dat ze mee
naar huis nam, was er de oorzaak van dat ze hier
terecht is gekomen. Adelheid is in een volksbuurt
grootgebracht. Ze is rap van tong en heeft bepaalde
dingen vlug in de gaten. Met haar opgewekt karakter
zorgt ze vaak voor een gezellige noot in het gezel
schap.
Heel anders is het met Hanna Fleischmann, die een
goede opvoeding heeft gehad en graag medicijnen wil
de studeren. Ze is in het lager gekomen omdat haar
vader niet de voorgeschreven poütieke weg heeft
bewandeld.
Hoewel de vier vrouwen, wat opvoeding en miUeu
betreft geheel verschillen, ontstaat er al spoedig een
hechte band tussen hen. Zoveel als in hun vermogen
ligt, trachten ze elkaar het bestaan te veraangenamen.
Het leven in het kamp bestaat uit een aanhoudende
sleur. Indien het werk dat toelaat, mogen ze eenmaal
per week 's avonds het lager uit, op voorwaarde dat ze
zich voor elf uur weer op hun kamer bevinden. Vooraf
moet aan de leidster een pasje worden gevraagd, waar
mee ze het kamp kunnen verlaten. De eerste week blij
ven de vrouwen veelal binnen. Na veertien dagen wer
ken krijgen ze een vrije dag. Die valt op woensdag.
Ook de weekenden wordt doorgewerkt, zodat een vrije
zaterdag of zondag tot de grote uitzonderingen be
hoort.
Op hun vrije dag voelen de vrouwen zich uit hun doen.
's Morgens hebben ze samen in de kantine koffie
gedronken, waarna ze een wandeling door het kamp
maken. Met z'n vieren gaan ze op pad. Hier en daar
maken ze een praatje met andere vrouwen die ook vrij
zijn en die ze tijdens het werk hebben leren kennen.
Achter hun barak is een hoge prikkeldraadversperring
die men onder stroom heeft gezet. Daarachter is het
kampement van de buitenlandse vrouwen. SS-ers staan
op wachttorens; hun machinegeweren wijzen dreigend
in de richting van het vrouwenkamp. Achter het prik
keldraad staat een aantal vrouwen en heel jonge meis
jes; kinderen haast nog. Rond de barakken sluipen in
lompen gehulde wezens, schuw alsof het roofdieren
zijn. De buitenlandse vrouwen kijken met doffe glans
in hun ogen naar hun soortgenoten aan de andere kant
van het prikkeldraad. Ze zeggen niets, maar hun don
kere ogen vertellen meer dan in een dik boek kan wor
den beschreven. Een diepe zee van ellende staart de
vrouwen aan.
Gerda kan haar ogen niet geloven als ze de stakkers
ziet staan. Vuil en vermagerd; de ogen, diep in hun
kassen, zijn door smart getekend. Hun kleding, die van
een soort jute gemaakt schijnt te zijn, hangt hen als een
zak om de magere schouders. Op hun mouw zit een
ruitvormig herkenningsteken genaaid: 'Ost'. Russin
nen zijn het, slavinnen, die voor het Groot-Duitse rijk
de smerige baantjes op moeten knappen. Die op de
meest mensonterende manier worden behandeld en die
als loon meer slaag dan eten ontvangen. Dagelijks ster
ven er velen door uitputting, ziekte en andere ontbe
ringen.
'Diep droevig dat zoiets een mens kan worden aange
daan', zucht Elsa. Ze kan haar ogen niet van de stak-
kerds afhouden; wat ze ziet treft haar diep in haar ziel.
De 'Ost' vrouwen staan apathisch: Het lijkt net of alle
leven uit hen is geweken en alleen hun stoffelijk
omhulsel met droevige staarogen, achter het prikkel
draad aanwezig is.
Hanna kan het niet meer aanzien. Ze draait zich om en
holt naar hun kamer, waar ze snikkend op haar bed
neervalt.
Als de vrouwen even weifelend blijven staan, komt er
al spoedig beweging in de soldaten op de wachttorens.
De SS-ers houden hen in de gaten; zelfs het kijken
naar deze 'Untermenschen' is niet zonder gevaar.
'Laten we doorlopen', fluistert Gerda Holsmacher
gejaagd. 'Zien jullie niet dat de bloedhonden op de
torens ons in de gaten houden?'
De drie vrouwen doen alsof er niets aan de hand is en
hervatten hun wandeling. Als ze een hoek omslaan en
uit het gezicht van de bewakers zijn, zucht Elsa: 'Hoe
kan men een medemens zoiets aandoen. Het is meer
dan verschrikkelijk.'
Ze zijn diep onder de indruk. Een poosje wordt er geen
woord meer gesproken. Zwijgend lopen ze naast
elkaar, het hoofd gebogen.
Het is Gerda die het zwijgen verbreekt: 'Duitsland, als
je hiervoor de rekening gepresenteerd krijgt!'
Het bataljon voor speciale diensten is nu volop
ingeschakeld. Ze bewaken een gedeelte van de
weg die van Mga naar het front loopt. De ver
wachting, dat het een zachtgekookt eitje zou worden, is
hen bitter tegengevallen. De eerste week dat ze er
waren het zich in de hele streek geen Rus zien en dat is
nog steeds het geval. Maar dezen laten nu meer en
meer merken, dat ze er wel degelijk zijn. Overdag lijkt
de uitgestrektheid te zijn uitgestorven, maar nauwe
lijks is het donker of hier en daar gaat met daverend
geweld een boom de lucht in, die de partizanen laten
springen om de weg te versperren. De colonnes die
naar het front gaan, worden uit hinderlagen beschoten
en telkens is de telefoonlijn gebroken of zijn hele stuk
ken van de kabel verdwenen.
(wordt vervolgd)
