Flakkee Verhuizingen sleept
twee certificaten in de wacht
"Als je omkijkt zie je
overal scherven liggen''
Prins Maurits-leerlingen opnieuw in Roemenie
Dikkie Dik
INGEZONDEN DOOR DPN:
Portretfoto's in
zwart/wit en kleur
bij 'de Bongerd'
Uitslagen Manege
Oostmoer
Geloofsopvoeding
met tieners
EIIArflEnBn41IEUW5
m»»
komt op bezoek tijdens
peuterochtend in
Gemeensciiapsbibliotiieek
li/liddeiharnis
PAGINA 5
DINSDAG H NOVEMBER 2003
Het Middelharnisse bedrijf Flakkee
Verhuizingen b.v. heeft naast ISO
9001 (2000) ook het VCA* (2000/03)
certificaat behaald. Een klein jaar
geleden werd het besluit genomen om,
naast het bestaande kwaliteitssys
teem, ook meer aandacht te gaan
besteden aan veiligheid op en rond de
werkvloer.
Dit werd mede ingegeven door het toene
mende eisenpakket van klanten aan verhuis
bedrijven om zo goed en veilig mogelijk de
uit te voeren werkzaamheden te verrichten.
In samenwerking met Van Voorst Consul
tants werd een plan van aanpak opgesteld
hoe de gestelde doelen bereikt konden wor
den. Een nieuw handboek werd opgezet
waarbij veel aandacht werd besteed aan het
praktische gebruik hiervan. Zo is het hele
handboek digitaal en door middel van de
toegepaste hyperlinks uiterst eenvoudig toe
gankelijk.
Donderdag 6 november was het zover dat
het ISOA'CA-project bekroond werd met de
overhandiging van de bijbehorende certifi
caten. Speciaal vooüdeze gelegenheid was
de auditor van ViaNorm, mevrouw Esther
Schuurman, naar Middelhamis getogen om
de certificaten te overhandigen.
Voor de komende jaren heeft Hakkee Ver
huizingen zich weer een nieuw doel gesteld.
De positie van het personeel in de organisa
tie staat dan centraal. Het nieuwe project, het
zogenaamde Investors in People, is in Enge
land reeds enkele jaren zeer succesvol en
men verwacht dat de rest van Europa op kor
te termijn zal volgen.
Door continue te investeren in kwaliteit van
de eigen mensen verwacht Flakkee Verhui
zingen een uitstekende dienstverlening te
kunnen waarborgen en de toenemende con
currentie steeds een stap voor te blijven.
MIDDELHARNIS - Lucas Hartong
was namens DPN aanwezig op de
enerverende gemeenteraadsvergade
ring van donderdag 6 november waar
op de agenda het punt 'Afleggen
bestuurlijke verantwoordelijkheid
Het Knooppunt' stond. Een impressie.
Bovenstaande woorden werden tijdens de
vergadering uitgesproken door de heer Dil-
lingh van het CDA en geven de sfeer tijdens
de vergadering uitstekend weer. Gemeente-
raadsbreed werd er forse en diepgaande kri
tiek geuit op het College van B&W en ver
antwoordelijk wethouder Van de Kamp.
Gaande de vergadering werd steeds meer
duidelijk dat de Gemeente Middelhamis
grove fouten heeft gemaakt en ontelbare ste
ken heeft laten vallen in de procedure rond
om de bouwactiviteiten bij Het Knooppunt.
Mevrouw Groenendijk (VDB) memoreerde
hoe wethouder Van de Kamp steeds maar
weer op vragen vanuit de gemeenteraad
reageerde met het vage antwoord "Alles gaat
goed in de procedure. U hoort alleen maar
geruchten dat het verkeerd gaat, maar slaapt
u gerust verder".
Dat het goed misging bleek allereerst toen de
Commissie Bezwaar en Beroep het inge
diende bezwaar van een burger tegen de
plannen gegrond verklaarde. Die stapte ver
volgens naar de rechter en kreeg ook daar
gelijk. De gemeente had ondertussen een
extern juridisch adviseur in de arm genomen
(kosten 22.000 euro!), maar die bracht tot
overmaat van ramp een verkeerd advies uit
aan de Gemeente. Kassa voor de adviseur.
Dat bracht de heer Van Dam (SGP) tot de
zeer gerechtigde vraag "Wel kosten, maar
geen baten? Dan lijkt het mij billijk om die
rekening niet te betalen!", een opmerking
waarop te weinig werd ingegaan. DPN is
groot voorstander van het direct aansprake
lijk stellen van betrokkenen; hier ligt een
gemiste kans voor de Gemeenteraad.
Gevolg was dat de bouw stil kwam te liggen
en dat kostte de bouwer, VOF Knooppunt,
elke dag geld en dus de Gemeente en uitein
delijk de belastingbetaler. Er ontstond een
patstelling, die doorbroken werd door een
onverwachte ontwikkeling. De VOF kocht
het huis van de bezwaarde burger en in ruil
daarvoor mag de VOF straks 50 huizen extra
op De Westplaat bouwen. De burger trok
zijn bezwaarschrift daarop in. Een mooie
oplossing, zo lijkt het, maar schijn bedriegt.
De PvdA: "Toevallig is er een praktische
oplossing gevonden, maar het is op z'n
zachtst gezegd niet fraai". DPN wil nog ver
der gaan. Hartong: "De gemeente heeft
zwaar geblunderd. Allereerst de Commissie
Ruimtelijke Ordening, die het bestemmings
plan niet goed had voorbereid en meerdere
keren vragen en adviezen van de Raad in de
wind heeft geslagen. Daarnaast is de Wet
houder verantwoordelijk, omdat ook hij op
behoorlijk arrogante wijze de 'rode alarm
signalen' bewust heeft genegeerd. Daarbij
komt nog dat er zeer waarschijnlijk meer
claims tegen de Gemeente gaan komen, dus
ook dat verhaal is nog niet af'.
De verliezer is de burger. Er is minimale
informatie gegeven vanuit de overheid, de
1930: TON LOHR (12 jaar) slaagt voor zijn
toelatingsexamen gymnasium en krijgt van
een tante een Kodak boxcamera (6 opna
men 6? x 11 cm per rolfilm). Hij leert van
een oom de fihns te ontwikkelen bij een
rood lampje in een steengoed bakje en van
de negatieven contactafdrukken te maken.
Portretjes van familieleden en vrienden
behoren tot zijn eerste onderwerpen.
Zo is het begonnen. Na gymnasium: studie
economie, onderbroken door mobilisatie en
vertraagd door oorlog, afgestudeerd eind
1945. Intussen steeds blijven fotograferen,
veel portretten (ook pasfoto's voor valse
persoonsbewijzen).
Als econoom in het bedrijfsleven niet zo
geslaagd, vestigt hij zich in 1954 in Heem
stede als beroepsfotograaf. Het portret blijft
één van zijn favoriete onderwerpen.
Zwart/wit is nog steeds het meest gangbaar.
Voor kleur is dan eigenlijk alleen nog maar
diamateriaal beschikbaar, geen
negatief/positief.
Al gauw komt hij als docent in het fotogra
fisch beroepsonderwijs terecht, dat hij eind
1980 als directeur van de School voor Foto
grafie en Fotonica in Den Haag met VUT
verlaat. Hij gaat dan permanent in Herkin
gen wonen en zich inwerken in het inmid
dels volwassen geworden negatief/positief
kleurenprocédé.
Uit zijn portret-archief heeft hij nu een
selectie gemaakt van werk in zwart/wit uit
de Heemsteedse periode en in kleur van na
1980. Worden tegenwoordig bijna alle por
tretopdrachten als vanzelfsprekend in kleur
uitgevoerd (wat zeker in de digitale foto
grafie voor de hand Ugt), toch heeft het
zwart/wit beeld zijn eigen charme en artis
tieke waarde.
Komt u eens kijken en bepaal voor uzelf,
waar uw voorkeur naar uitgaat!
In Theetuin "de Bongerd", Molendijk 65,
Herkingen; Tot: 15 december 2003; Open:
vrijdag en zaterdag van 10.30 tot 20.00 uur.
indiener van het bezwaarschrift is geminacht
en het verantwoording afleggen door het
College is steeds weer uitgesteld. "Dit riekt
aan alle kanten naar regentesk bestuur. Uit
eindelijk kwam wethouder Van de Kamp
aan het woord, maar zijn verhaal was vols
trekt inhoudsloos. Het was hooguit een
gekleiu-de weergave van zijn feiten, maar
volstrekt geen afleggen van verantwoording
aan de Raad en bevolking. Het gaat eigenlijk
nog niet eens om de onnodig gemaakte extra
kosten, maar om het signaal dat uitgaat naar
de burger. Het gaat hier om fundamentele
regels in democratische bestuurzaken en die
zijn geschonden. Er is gisterenavond veel
gepraat, maar weinig conclusie getrokken.
Aiiibtenaren en leden van het College dra
gen verantwoordelijkheid en als zaken keer
op keer grondig fout gaan, dan moetje daar
conclusies aan verbinden. Dan kun je niet
zeggen 'back to bussiness as usual'. Dat is
volstrekt ongeloofwaardig en onaccepta
bel!", aldus een zichtbaar boze Hartong.
Een saillant detail daarbij is dat collega-wet
houder Slootweg zelfs beweerde dat "het
College alles zo goed mogelijk heeft gedaan
en u als Raad zo goed mogeUjk heeft geïn
formeerd"; een opmerking die met het nodi
ge hoongelag werd opgepakt door de raads
leden. Mevrouw Groenendijk: "Er was drie
jaar om het bestemmingsplan goed voor te
bereiden. Er is veel te veel getreuzeld, de
Raad heeft u meerdere malen gewaarschuwd
om vaart achter het werk te zetten en dan is
het wel erg wrang om nu te zeggen dat alles
zo goed mogelijk is gedaan".
De heer Dillingh bracht de discussie tot een
ironisch einde: "Het College is niets te ver
wijten, zegt u. Oh nee? Maar waarom dan
toch een aanbod aan VOF Knooppunt voor
de bouw van 50 extra woningen? Dat hoeft
dan toch helemaal niet? Als ik omkijk zie ik
alleen maar scherven.
Een constatering die DPN van harte onder
schrijft.* Dat het College nu alsnog besloten
heeft om achteraf openheid aan de pers en
burger te geven is bijna lachwekkend te noe
men, ware het niet dat de hele zaak uiterma
te bedroevend is en nog lang niet gesloten.
Op maandagochtend 29 september vertrok een delegatie
bestaande uit 12 leerlingen en 5 leraren op het uitermate
vroege tijdstip 04.00 richting hun eindbestemming: Cluj-
Napoca, die na 2 reisdagen bereikt werd.Hier werden zij
geconfronteerd met een andere cultuur wat heel interessant
en leerzaam was.Aan de ene kant luisteren de Hongaarse(en
Roemeense) jongeren naar ongeveer dezelfde muziek als
ons en zie je veel mobieltjes, maar aan de andere kant is het
niet zeldzaam dat je een paard met wagen passeert of dat je
op de rem moet gaan staan voor overstekende koeien.
De PM-leerlingen werkten samen met Hongaarse leerlingen van het
Koloszvari Reformatus KoUegium aan een, reeds in Nederland
gestart, project; gesubsidieerd door de Europese Unie via het
Comenius-programma.
Elk viertal, bestaande uit twee Nederlandse en twee Hongaarse leer
lingen, behandelde een eigen onderwerp. De onderwerpen waren als
volgt: jongeren en... onderwijs, politiek, cultuur, geloof, milieu en
ininderheden. Van tevoren waren er al verscheidene planningen
gemaakt: 'Wat gaan we doen en wanneer?' En die werden zo goed
mogelijk uitgevoerd. In de planningen werden onder andere de vol
gende activiteiten opgenomen: interviews met mensen op straat;
enquêtes onder leerlingen van de school; gesprekken met functiona
rissen en een bezoek aan de vuilnisbelt van Cluj-Napoca. Ook de
vrije uren werden goed besteed. Er werd een bezoek gebracht aan de
zoutmijnen van Sovata, een volksdansfestival, een wolfabriek een
nog enkele verrijkende culturele leerzaamheden. Tevens waren er
een sportdag en schoolfeest (ter ontspanning). Na veel gestress met
powerpointpresentaties, digitale foto's, beamers en taalproblemen
werd elk onderzoek, in hoeverre wij dat kunnen beoordelen, naar
behoren afgerond en gepresenteerd. En deze presentatie was het ein
de van het verblijf in Roemenië.
Op de terugweg werd er overnacht in Budapest en werden er enige
waardevolle culturele bezienswaardigheden bezocht. Na deze
indrukwekkende tussenstop werd de terugreis weer vervolgd. En op
zaterdagavond 11 oktober werd jedereen, moe en vol van de vele
nieuwe indrukken, met open armen ontvangen door de achterblijvers,
bestaande uit familie en vrienden. Ondanks buikloop en dergelijke
zijn de deelnemers het er unaniem over eens dat het een zeer geslaag
de en onvergetelijke reis was!!!
JOANNE VAN SPRONSEN/MATHILDE GROEN,
ATHENEUM 4
Uitslag van de dressuurwedstrijd voor
pony's, proeven F3, F5 en F7, gehouden op
zaterdag 8 november jl. in Manege Oost-
moer, Oostmoersedijk 2a te Stad aan't
Haringvliet. Voor deze proef dient een
minimaal aantal punten behaald te worden
van 210.
Proef F3a. Fabienne Nijland, Snoopy, 226
pnt; Merel de Neef, Tazz, 222 pnt; Mima
Korteweg, Dynamite, 220 pnt; Aureüa v.
Strien, Tazz, 220 pnt; Joanne Braber, Dyna
mite, 219 pnt; Natalja Vorstenbosch, Sam
my Jo, 217 pnt; Piroska de Vos, Anouschka,
216 pnt; Lars Doombosch, Fenjala, 215
pnt; Linsey Hopman, Tracey, 215 pnt; San
ne Dekker, Anouschka, 215 pnt; Rowena v.
Wijngaarden, Karine, 212 pnt; Deborah
Vroegindeweij, Sterre, 211 pnt; Gaby
Simons, Sterre, 211 pnt.
Proef F5a. Laura Goense, Tazz, 226 pnt;
Connie Peeman, Lucy, 224 pnt; Lisa Uijte-
waal, Tazz, 224 pnt; Sylvia de Waard, Tazz,
223 pnt; Nadie Hobbel, Tazz, 223 pnt;
Elieske Krijgsman, Rosalie, 220 pnt; Nadi-
ne Peekstok, Bennie, 220 pnt; Whitley Vor
stenbosch, Tazz, 216 pnt; Anne Krijgsman,
Snoopy, 214 pnt; Delisa Vos, Cupido, 213
pnt; Rudy v. Dis, Fenjala, 211 pnt; Jacolien
Bechthum, Tirza, 208 pnt; Marlies Lokker,
Tazz, 206 pnt.
Proef F7a. Juliette Kamp, Amber, 222 pnt;
Lavina Burgers, Tazz, 219 pnt; Daisy
Argoudelis, Anouschka, 211 pnt.
Tijdens een speciale 'inloopochtend' op
donderdag 20 november van 10 tot 12 uur
staat de bibliotheek extra in het teken van
samen boeken bekijken en ermee spelen,
voelen, zingen, tellen, kleuren, knutselen,
praten over plaatjes, geluiden of gebaren
maken. Bezig zijn met waar het bij voorle
zen nu eigenlijk om gaat: tijd voor elkaar
nemen, gezellig samen bezig zijn, taalont
wikkeling en de wereld verkennen.
Wel of niet lid van de bibliotheek, voor kin
deren (én voor hun ouders, grootouders,
oppasouders, ooms en tantes) is de peuter
ochtend een goede gelegenheid om samen te
genieten van de peuterboeken die in de bibli
otheek te lezen en te lenen zijn. Enne, het
lidmaatschap van de bieb is tot en met 15
jaar gratis, een goede reden om langs te
komen!
Als u op deze ochtend de bibliotheek bin
nenloopt ziet u een presentatie van uiteenlo
pende peuterboeken. Boeken die leuk lijken
leest u voor, waarna samen de opdracht
gedaan wordt die bij elk boek te lezen is. Tij
dens deze 'reis door boekenland' kan gepau
zeerd worden met een hapje en een drankje.
En is de reis lang genoeg geweest: dan ver
trekt u weer richting huis.
De beroemde kater Dikkie Dik heeft beloofd
op deze ochtend langs te komen in de
Gemeenschapsbibliotheek. Kom met uw
peuter kennis maken met deze geliefde boe-
kenheld enne... de ijdele Dikkie Dik wil
graag op de foto met uw peuter!
Voor meer informatie: Gemeenschapsbibli
otheek, Kerkepad 11, 3241 CH Middelhar-
nis, 0187 485644,
www.bibliotheekiniddelhamis.nl
De tienerleeftijd is een tijd vol veranderin
gen: in het leven van tieners zelf, hun ouders
en het gezin. Er worden keuzes gemaakt,
relaties gelegd en ook relaties (tijdelijk) ver
broken. De kerk en de kerkgang is minder
vanzelfsprekend. Hoe ga je daarmee om als
ouder(s)? Twee avonden waarop we elkaar
wat willen leren kennen en ook samen met
een deskundige elkaar wat handvaten willen
aanreiken.
Leiding: Mw. Hildegard Faber, medewerk
ster RDC-Zuid-Holland.
U bent van harte welkom op dinsdag 25
november en 2 december vanaf 19.45 uur in
de Gereformeerde Kerk van Middelhamis.
Vóór 15 november opgeven graag!
Hoe? Bij de leden van de commissie vor
ming toerusting: Johan Keuning tel.
482101, Wilma de Bruine tel. 483616, Cor-
rie de Wolf tel. 483799 of Piet de Munck tel.
642419. Het kan ook via e-mail: vent@gk-
middelhamis.nl. Informatie kunt u ook vin
den op: www.gk-middelhamis.nl.
-53-
"Laten we ook maar gaan", zegt Frederik.
Hij sluit het huis af.
De afstand naar het gebouw is klein. Ze kunnen het
lopen, maar Thonia heeft er genoeg aan. Ze leunt
zwaar op Tokes arm. Toch doet het goed om zo samen
te gaan. Samen dit verdriet te dragen.
Stel je voor dat Thonia deze gang alleen moest maken,
denkt Toke. Ze moet er niet aan denken. Ze heeft ook
medelijden met Frederik. Hij had een enorm zwak
voor zijn broer. Maar Frederik heeft haar. Thonia is zo
alleen.
Stil zitten ze op de voorste stoelen in het gebouw.
Onwennig en verdrietig. Frederik lijkt rustig te zijn,
maar Toke weet hoe het van binnen bij hem is. Deze
dagen heeft hij het ontzettend moeilijk gehad.
De dag na Willems overlijden heeft hij de eerste kaart,
met de brief en de Bijbel, opgestuurd naar het adres in
Duitsland. Daar zijn hun gedachten ook veel geweest
van de week. Wat heeft dit immers te betekenen?
Voorzichtig hebben ze 's middags Thonia ingelicht.
Het leek niet zo tot haar door te dringen. Ze heeft waar
schijnlijk nooit beseft, dat Willem zo tobde. Ze dacht
hem psychisch zWak, maar volgens Toke is het dat
niet.
Het vinden van het papiertje was voor haar een verras
sing, maar er is haar toch ook wel wat duidelijk gewor
den. Hier ügt Willems geheim. Dat gelooft ze vast.
Meer gevoelsmatig is het eigenlijk, want ze weet niet
wat er in die brief staat. Maar het schrijven van die
brief en daarbij het opsturen van zijn Bijbel heeft WU-
lem niet zomaar gedaan. Het heeft hem vast heel erg
aangegrepen. Zou zijn hart dat niet hebben kunnen ver
werken? Of was er meer? Ze vermoedt het wel.
Geestelijk had hij het ook moeilijk. Hij was heel erg
bezet met die dingen. Dat heeft ze zo vaak gemerkt. Al
sprak hij er niet over. Alles bij elkaar is dat teveel
geweest.
Dominee en een kerkenraadslid komen het gebouw
binnen. Mevrouw is ar ook bij, ziet Toke. Langzaam
loopt het gebouw vol. Vele nichten en neven komen de
laatste eer brengen.
Ondanks de droeve omstandigheden is het goed om
elkaar weer te zien, denkt Toke. Och, daar is tante ook.
Och ja, ze is altijd zo meelevend. Ze nodigt haar uit bij
hen te komen zitten.
"Wat ligt Wülem er vredig bij", zegt het oudje.
Haar vriendehjke ogen kijken Toke vanachter haar
kleine, ronde brilletje even doordringend aan.
"Het kon voor hem nog wel eens meegevallen zijn,
kind", zegt ze.
Dan gaat ze rechts van Thonia zitten. Het ontroert
Toke. Tante zegt niet gauw zoiets. Ze is heel voorzich
tig in die dingen. Ze zou willen vragen waarom tante
dat zei, maar ze durft het niet. Ze hoopt dat tante nog
wat zegt, maar dat gebeurt niet. Schuin kijkt ze naar
tante, maar die kijkt stil voor zich uit. Haar oude han
den liggen gevouwen in haar schoot. Het brandt in
Toke om het tegen Frederik te zeggen, maar daar is
geen tijd voor, want dominee gaat achter de lessenaar
staan. De rouwdienst is begonnen.
Het is heel stil in de zaal. Alleen op de achtergrond
klinkt wat geluid.
Straks mag iedereen nog eenmaal afscheid nemen van
Wülem. Zij drieën als laatsten. Frederik heeft dat zo
gewild.
Ze ziet Willem en Frederik samen in de keuken zitten.
Frederik, fors en opgewekt en Willem smal en vaak zo
bedrukt. Maar ze moet daar nu niet aan denken. Ze
moet luisteren. Ze voelt de aanwezigheid van tante
naast Thonia. Wat zou die met die opmerking bedoeld
hebben? Zou ze geloven, dat Willem goed heen is?
Weer dwalen haar gedachten af. Willem lag er inder
daad heel vredig bij, maar dat zegt niet alles. Ze heeft
wel eens een man gezien, die niets van God of gods
dienst moest hebben en er ook heel vredig bij lag.
Maar Willem was wel met die dingen bezet. Dat weet
ze zeker. Nu heeft ze helemaal spijt, dat ze nooit wat
gevraagd heeft. Och, hij had waarschijnlijk toch niets
gezegd, stelt ze zichzelf gerust.
"De Heere kent degenen die de Zijnen zijn", leest
dominee de tekst voor deze ure af.
Nu luistert Toke aandachtig. Waarom neemt dominee
die tekst? Heeft hij ook gemerkt wat er in Willem
omging? Ze moet voor zichzelf luisteren en niet over
al aan denken, maar dat lukt haar niet. Steeds ziet ze
Willem voor zich. Toen hij nog leefde en nu hij over
leden is. Zijn plaats is niet meer. Tenminste niet meer
op aarde. Hij heeft zijn eeuwige bestemming gevon
den. Zij zucht verkeerd. Frederik vat even haar hand
vast. Dan heeft ze zich weer onder controle.
"Aldaar zal geen nacht zijn", zegt dominee.
Dat was voor Willem altijd zo erg, denkt Frederik.
Maar ook Thonia hoort het kraken van het ledikant in
de nacht. Wat heeft het haar vaak geïrriteerd. Nu zal ze
het nooit meer horen. Het zal stil zijn in huis. Heel stil.
Een traan glijdt over haar wang. Ze pinkt hem snel
weg. Uiterlijk ziet ze er onberoerd uit.
Vanavond zal ze alleen in het huis zijn. Daar hebben
Diederick en Willem opgebaard gestaan. Ze huivert.
Ze is altijd druk in huis. Alles moet ghmmen en blin
ken, anders voelt ze zich niet prettig. En wat blijft er
van over?
Nadat Diederick gestorven was, heeft ze een week
amper iets kuimen verrichten. Ze zag toen het vergan
kelijke van alles. Van lieverlee is ze weer aan de slag
gegaan. De roepstem is op de achtergrond geraakt.
Werken, dat stond voorop. Nu is Willem weggevallen
en is ze alleen in het huis overgebleven. Helemaal
alleen in een schoon, stil huis.
Ze heeft het benauwd. Met trillende vingers maakt ze
de bovenste knoop van haar mantel los. Het liefst zou
ze naar buiten vluchten. Opeens duwt een oude rimpe
lige hand een flesje in haar handen. Tante! Ze heeft
gemerkt, dat ze zich niet goed voelde. De zorg doet
Thonia goed. Die heeft ze op het moment hard nodig.
Ze sprenkelt wat van het reukwater op een keurig
gestreken zakdoek. Dan strijkt ze daarmee over haar
voorhoofd en door haar hals.
"Neem nog maar wat", fluistert het oudje. "Voor je
polsen."
Zo zou moeder ook gedaan hebben, denkt Thonia en er
overvalt haar een enorm heimwee. Moeder moest eens
weten, dat Willem gestorven is, denkt ze bedroefd.
Dan hoort ze dominee 'Amen' zeggen. Thonia schrikt
ervan. Ze heeft weinig van de dienst gehoord, doordat
ze zich zo naar voelde en door het prakkiseren.
Dominee spreekt daarna een gebed uit. Nu spant ze
zich extra in om te luisteren.
"Gaat het weer, kind?" vraagt tante zacht.
"Ja", antwoordt ze.
De dominee gaat bij de ouderling zitten.
Nu gaan we Willem wegbrengen, denkt Thonia en
weer voelt ze de benauwdheid opkomen. Ze knijpt met
haar nagels in haar handpalmen. Dat helpt. 'Strak kijkt
ze toe, hoe de begrafenisondememer de lijst neemt om
de namen op te lezen. Ze moet met tante, Frederik en
Toke in de volgauto plaatsnemen.
Opnieuw beleeft ze de rit naar het kerkhof. Drie jaar
geleden voor moeder, twee jaar geleden voor Diede
rick, nu voor Willem en wie weet hoe spoedig voor
haar. Een kreun ontsnapt haar Uppen.
(wordt vervolgd)
