Gemeente Dirksland
Kleding voor
kinder-tehuis
in Lokichar
Verbod
Verpleeghuis De Samaritaan heeft
weer eigen predikant
Nieuwe reddingboot
voor KNRM-reddingstation
Stellendam-binnen
Namen aan
vergetelheid ontrukt
Het schilderij 'Het Laantje van Mid-
delharnis', wie heeft er nog nooit een
afbeelding van gezien? Echter, het ori
gineel hangt in Londen. Het verhaal is
bekend: de vroede vaderen van Mid-
delharnis besloten het in 1822 te rui
len tegen twee andere schilderijen
zonder noemenswaardige kunsthisto
rische waarde. Wij moeten ons daar
om maar behelpen met reproducties.
Laat ik niet teveel zout in de wonde
gooien. Voor 'Het Laantje' moeten we
nu eenmaal het kanaal oversteken.
Het is jammer, maar gelukkig is het
schilderij er nog en kunnen nu jaar
lijks honderdduizenden van de Hol
landse lucht en de schoonheid van
Flakkee genieten.
Een maal per twee weken krijgen de eilandelijke raadsfracties de
gelegenheid om hun standpunten en meningen te verduidelijken in
de rubriek 'Fractiegewijs'. De colleges van Burgemeester en Wethou
ders, welke de gemeenten besturen, krijgen ook om de tujee vjeken
gelegenheid hun visie op bepaalde zaken die in de
gemeenten spelen onder de aandacht van de burgers te brengen in
de rubriek 'Collegeaal'.
Schoolgebouwen
Woningbouw
Welkomstdienst in Ouddorp
Het Lokichar tehuis gaat uit van de
Hervormde kerk van Oost-Afrika, en
wordt gesteund door de GZB. Het
staat in het zuiden van Het Türkana-
gebied, een van de armste gebieden
van Kenia.
"Dragen of gedragen worden"
Na een halfjaar vacant te zijn geweest
kon Verpleeghuis De Samaritaan in
Sommelsdijk zondag weer een nieuwe
predikant begroeten. De nieuwe pre
dikant, ds. T.W. van Bennekom, werd
's ochtends bevestigd door ds. B.J. van
Vreeswijk uit Veenendaal en 's mid
dags ging ds. Van Bennekom voor in
de intrededienst.
'Dragen of gedragen worden'
Rustig aan?
Gedicht
KvK Startersdag: duizenden
geïnteresseerden in eigen zaak
Op zaterdag 1 november organiseert de
kamer van koophandel een Startersdag.
In het Stadskantoor aan de Spuiboule-
vard 300 in Dordrecht is tussen 10.00 en
16.00 uur iedereen die plannen heeft om
voor zichzelf te beginnen van harte wel
kom. Tijdens deze dag, die ook op 2
locaties elders in de regio wordt gehou
den, is er een infomarkt, zijn er works
hops en kan men een persoonlijk
gesprek voeren met een specialist.
Betere voorbereiding noodzakelijk
I Groeten uit
I grootmoeders tijdi
(2) - door: Jan Both
Afgezien de belangrijke plaats die het schil
derij in de Nederlandse kunsthistorie
inneemt, is 'Het Laantje' met name voor
Goeree-Overflakkee en in het bijzonder
Middelhamis van belang voor de lokale his
torie. Hoe zag het eiland er in de zeventien
de eeuw uit? Afgezien van een handjevol
prenten, waarvan bij sommige de topografi
sche nauwkeurigheid te wensen overlaat,
zijn er geen voorbeelden. Landkaarten
geven wel aan hoe de dijken en wegen lie
pen, maar hoe zag de bebouwing en het land
schap eruit?
De oudste afbeelding die wij van Middelhar-
nis kennen is dus het 'Het Laantje'. Maar
waar precies heeft nu Meindert Hobbema
gestaan om zijn absolute meesterwerk te
schilderen? Hobbema heeft gezeten, of
gestaan, op de kruising van de Steneweg met
de Molenweg/Rottenburgseweg. Anno 1689
lagen deze wegen er al en ze heetten ook al
zoals tegenwoordig de straatnaambordjes
aanduiden. We zien de haaks op de Stene
weg gelegen wegen overigens niet terug op
het schilderij; zij vielen buiten het gezichts
veld van de schilder.
Op het schilderij is rechts een kweker druk
doende met het snoeien van jonge boompjes.
Een eindje verderop staat een meestoof,
waarin de wortels van de meekrapplant wer
den fijngemalen tot poeder. Het water nabij
de meestoof wordt nog steeds de Stoofkreek
genoemd. Links van de stoof doemen de
.«Müfef
i^^K^^WSSrt
■■■?«(f
Middelhamis - Steenenweg
masten van de schepen in de haven op. Een
jager met zijn patrijshond komt de aan
schouwer op de modderige weg tegemoet
lopen. Links van de weg ligt het dorpje Mid
delhamis. De kerk, en met name de toren,
overheerst in de omgeving. De peervormige
spits van de toren werd in 1811 op last van
de Franse bezetters eraf gehaald. De toren
was een markant punt waarop de reiziger
zich kon oriënteren. Ook zien we het spitsje
van het raadhuis (1639). En dan natuurlijk
die hoogopgeschoren bomen! Wat moeten
we daarvan denken? Eén ding is zeker: het
zijn met name die gekke boompjes, die het
schilderij zo herkenbaar maken.
Het is eigenlijk een arcadisch landschap. U
zult in gedachten toch ook wel eens 'Het
Laantje' willen aflopen en een rondje
maken door het Middelhamis van de
zeventiende eeuw? Maar tijdreizen kunnen
we niet maken. We kunnen alleen een
wandeling maken door het heden. De Ste
neweg anno 2003 herinnert in niets meer
aan 'Het Laantje' van weleer. De weg ligt
er nog, de kerk en het raadhuis hebben
gelukkig ook de tand des tijds doorstaan.
Alleen, het dorp is gegroeid. Het gebied
tussen de oude dorpskern tot op het punt
waar Hobbema zijn schetsen maakte, is
tussen 1935-1965 volgebouwd. Toch, tot
circa 1930 was er niet eens zo vreselijk
veel veranderd: de ansichtkaart bewijst dat.
Goed, de boompjes en de meestoof waren
verdwenen, maar als we nu de bomen van
'Het Laantje' eens zouden projecteren op
deze ansichtkaart? Ziet u het voor u? Zo'n
250 jaar nadat Hobbema in Middelhamis
moet hebben rondgelopen, was de schoon
heid van het dorp wel veranderd, maar
zeker nog niet verdwenen. Het landschap
anno 1689, waarmee Middelhamis wereld
beroemd is geworden, was grotendeels nog
aanwezig.
Het is de mensen van het dorp met name in
de tweede helft van de twintigste eeuw voor
de wind gegaan. Er is een groot aantal nieu
we huizen verrezen, ruime woningen met
voor- en achtertuintjes. In de woonkamer
boven de bank hangt een reproductie van
'Het Laantje van Middelhamis' als stil ver
langen naar een tijd waarin de tijd leek stil te
staan. De Steneweg is niet meer de Stene
weg die Hobbema vastlegde op het canvas of
de weg van die oude, braine ansichtkaart.
Het is nu een echte stenen weg compleet met
verkeersremmende objecten, met slechts aan
één zijde bomen en zonder de karakteristie
ke schuren, die aan de einder dichtbij de
oude dorpskern hebben gestaan. Middelhar-
nis raakte in de negentiende eeuw het schil
derij kwijt, in de twintigste verdween ook
het Laantje zelf.
Publicatie Streekmuseum
Goeree-Overflakkee
Collfegeaal
Graag maak ik van de gelegenheid gebruik, die
Eilanden Nieuws mij biedt om ook als wethou
der u wat te vertellen over zaken die in de
Gemeente Dirksland actueel zijn.
Momenteel zijn in Dirksland aan de zuidrand
twee basisscholen in aanbouw: de christelijke
basisschool ter vervanging van twee bestaande
gebouwen (het Startblok als voormalige kleu
terschool en de Prins Mauritsschool aan de ire-
nelaan) en de openbare basisschool ter vervan
ging van De Inktvis aan de Beatrixlaan.
De christelijke school zal in december 2003
worden opgeleverd, zodat leerlingen en perso
neel in een nieuwjaar in een nieuwe school
kunnen beginnen.
De openbare schooi zal naar verwachting met
het nieuwe cursusjaar in gebruik kunnen wor
den genomen.
Uiteraard zijn we als College van B&W met de
invulling van de achterblijvende gebouwen
druk bezig.
Het doet me dan ook genoegen u te kunnen
melden dat we met de directie van de Woning-
Wethouder P.j. Koningswoud.
bouwvereniging Dirksland tot overeenstem
ming zijn gekomen over de verkoop van het
gebouwvan de Prins Mauritsschool aan de Ire-
nelaan. Het gebouw zal worden gesloopt en er
zijn plannen om er 28 woningen te bouwen:
6 bestemd voor woonzorg voor ouderen en
12 woningen voor de Stichting Sjaloom Zorg.
Zo zal er in Dirksland invulling worden gege
ven aan de behoefte die overal leeft: een tekort
aan woningen voor ouderen, bij voorkeur met
zorgfaciliteiten, hetzij vanuit de woonvoor
ziening, hetzij door een plaatselijke of regiona
le organisatie.
Nu de bouw van 33 zorgwoningen "WoZoCo
II" aan de zuidrand (achter Geldershof) haar
voltooiing nadert, ben ik er als wethouder
'v'olkshuisvesting best gelukkig mee, dat we in
samenwerking met de Woningbouwvereniging
nog meer kunnen bouwen voor hen die daar
aan de meeste behoefte hebben.
Bovendien worden er bij dit complex 9 senio
renwoningen (koop) gebouwd en 6 bejaarden-
woningen(huur). (Senioren zijn bejaarden die
een verjongingskuur hebben ondergaan).
Hierdoor zal ongetwijfeld een doorstroming op
gang komen, omdat ouderen woningen achter
laten, die beter geschikt zijn voor jongeren of
voor gezinnen met kinderen.
Op deze manier kan een antwoord worden
gegeven op de vraag aan woningen voor aller
lei doelgroepen en wordt daarmee het bekende
probleem, dat er wegens gebrek aan contin
genten niet mag worden gebouwd, op legale
wijze omzeild.
Echter, behalve de schoolgebouwen komen er
binnenkort nog meer locaties vrij. waaraan een
zinvolle bestemming moet worden gegeven.
Zoals u weet zal er op de plaats van de kerk
van de Gereformeerde Gemeente aan de Gel-
dersedijk in Dirksland een supermarkt worden
gebouwd en zullen er enkele (vers)winkels
vanuit het centrum worden verplaatst.
Omdat voor een deel van die locaties woning
bouw een goede invulling is, willen we probe
ren daarvoor goedkeuring te krijgen. Het is dan
wel van belang om te weten aan welke soort
woningen er behoefte is.
Daarom zal er in november huis aan huis een
enquête worden gehouden om een beeld te
krijgen van de woningbehoefte in de eerstko
mende jaren. Wij willen alle inwoners van
Dirksland, Herkingen en Melissant met klem
vragen hieraan mee te werken. Ook als u geen
behoefte aan een andere woning heeft,
PIET KONINGSWOUD
Op zondag 19 oktober om 18.30 uur is er in
de Doopsgezinde Gemeente in Ouddorp een
Welkomstdienst. Medewerkenden zijn: een
koperensemble, zang door mannenkoor
'Ons Koor', aan het orgel zit Jan Teeuw en
de voorganger is ds. J. Smink. Het kerkge
bouw is te vinden aan de Dorpstienden in
Ouddorp.
Het bekendste verbod in ons land is artikel
461 van tiet Wetboek van Strafrecht. Een
blauw bordje met de tekst in witte letters
geeft aan dat de toegang is verboden voor
onbevoegden. Andere bekende verboden
zijn het snelheid- en het vloekverbod. De
handhaving van allerlei viteenlopende ver
boden is niet eenvoudig. Het verbod op
tabaksreclame op de openbare weg en in
openbare ruimten lijkt eenvoudig te hand
haven. Over de status van niet publieke
ruimten, waar bijv. roken is toegestaan, is
soms onenigheid. Vrij binnentreden bete
kent niet dat automatisch publieke verbo
den van toepassing zijn. Het is aan de eige
naar om te bepalen wat wel en niet mag in
zijn bedrijf.
Eenvoudiger zijn primitieve regels die zwem
men of vissen verbieden. Het eenzame bord
je in de vijver spreekt boekdelen. Ontduiking
is mogelijk maar uit ethisch standpunt en
om praktische redenen niet geraden. Een
verbod op te laat komen is een mooi voor
beeld van optimistische regelzin. en verge
lijkbaar met een verbod op kauwgumkau-
wen. Spugen is van oudsher verboden, maar
voeten vegen en tanden poetsen zijn ver
plicht. Het beroepsverbod is gedateerd,
maar soms duikt het ineens op. Personen
met bepaalde politieke opvattingen mogen
niet meer werkzaam zijn in nader te noemen
functies of worden uitgesloten van over-
heids- of andere arbeid. Dit verbod telt extra
zwaar omdat integriteit en persoonlijke
overtuiging nadrukkelijk in het geding zijn.
Een dergelijk verbod kan daarom alleen in
uitzonderlijke en zwaarwegende gevallen
worden toegepast.
Met sommige overheidsverboden, zoals de
verplichting om in de auto 'handsfree' te bel
len, wordt zichtbaar de hand gelicht. Hier
mee is de volgende, in dit geval mobiele,
gedoogzone een feit. Er zijn veel meer
begrensde gebieden waar dagelijks de hand
wordt gelicht met algemeen geldende regels
en waar verboden met voeten worden getre
den. Tussen tippelzone en drugsgedoog-
plaats ligt een wereld van toelaten en toe
staan. Verboden worden tot verborden, die
veel zeggen maar niets doen. Totdat de
wielklem onverbiddelijk toeslaat en de
plichtgetrouwe burger in de buidel moet (as
ten om zijn voertuig los te krijgen. In dat
geval lijken alle verboden overbodig.
Eenmaal met beide benen op de grond zijn
veel verboden toch zinvol en zelfs noodza
kelijk om de ongeregeldheid van de mens
tegen te gaan.
Het tehuis is opgericht in 1974 met als doel
wezen en gehandicapte kinderen een thuis te
bieden en hen te helpen bij het onderwijs. Op
dit moment worden er 97 kinderen geholpen.
Het kindertehuis heeft de GZB gevraagd om
voor 34 kinderen het schoolgeld te betalen.
Zeker gezien het feit dat onderwijs van groot
belang is voor de ontwikkeling van het Tur-
kana-gebied, voldoen wij graag aan dit ver
zoek.
Wat verzamelen wij allemaal voor dit pro
ject: Kleding en kinderkleding, schoenen en
laarzen, oud geld, boeken. Bijbels - oude en
nieuw. Brillen, postzegesl en ansichtkaarten,
o.a. kerk molens, dorpslandschappen, kin-
der, dieren, vogels, auto, treinen en kerst
kaarten, enz. Dit alles kan gebracht worden
op Duinkerkerweg 6a in Ouddorp. U kunt
ook bellen, telefoon: 0187 681533, dan
wordt het bij u opgehaald.
Dank ook voor de vele zakken met kleding,
die wij al van u mochten ontvangen en vele
andere artikelen in dit jaar. Ga zo door, het
kindertehuis is er u dankbaar voor!
Uit deze verzameling bieden wij u Kliko-
zakken postzegel en tevens allerlei ansicht
kaarten te koop aan. De opbrengst is voor het
Kindertehuis bestemd.
CHR. VAN KOPPEN - OUDDORP
Het reddingstation Stellendam-binnen van
de Koninklijke Nederlands Redding Maat
schappij (KNRM) krijgt de beschikking over
een nieuwe reddingboot, de 'Willemtje'.
Deze is van het type Atlantic 21 en zal mor
gen, zaterdag 18 oktober, worden gedoopt.
Daarmee zal de 'Willemtje' ook officieel
worden overgedragen aan het station. De
aanschaf van de reddingboot werd bekostigd
uit een schenking van de heer J. Meijer. De
schenker uitte daarbij de wens dat de red
dingboot naar zijn overleden echtgenote zou
worden vernoemd. De doop vindt plaats op
het reddingstation Stellendam-binnen en zal
worden verricht door mevrouw E. Spithorst.
Mevrouw Spithorst was als thuiszorgmede
werkster verantwoordelijk voor de verzor
ging van wijlen mevrouw Meijer.
Aan het begin van de middagdienst sprak
dominee Van Bennekom de aanwezigen toe.
Hij verklaarde God dankbaar te zijn dat Hij
hem in De Samaritaan heeft gebracht. Hij
weet dat de bewoners van De Samaritaan
niet uit eigen beweging er naar toe waren
gekomen, want het was veelal noodgedwon
gen. Ook de omstandigheden in het huis zijn
niet te vergelijken met de thuissituatie van
de bewoners en hun familieleden; hiervoor
heeft de predikant alle begrip.
Van Bennekom dankte ook het bestuur en de
kerkenraad van de Nederiandse Hervormde
Gemeente van Sommelsdijk voor het op
hem uitgebrachte beroep. "Ik hoop samen
met u dienstbaar zijn in het Koninkrijk van
God", aldus Van Bennekom.
Hij vroeg begrip voor de tijd die hij onge
twijfeld nog nodig zal hebben om zich in te
werken omdat het voor hem een heel aparte
wereld is waarin hij terecht is gekomen. Het
deed hem goed dat er veel vrienden uit zijn
vorige standplaats Rijssen zijn afscheid bij
hebben willen wonen. Hij wenste hen Sha
lom toe, deze "wijzen die uit het verre oos
ten naar Sommelsdijk zijn gekomen".
De eerste preek die Van Bennekom als pre
dikant van De Samaritaan hield was naar
aanleiding van de tekst uit Jesaja 46 vers 3
en 4: "Hoor naar Mij, o huis van Jacob, en
het ganse overblijfsel van het huis Israels!
Die van Mij gedragen zijt van den buik aan,
en opgenomen van de baarmoeder af.
En tot den ouderdom zal Ik Dezelfde zijn, ja,
tot de grijsheid toe zal ik ulieden dragen; Ik
heb het gedaan, en ik zal u opnemen en ik zal
u dragen en redden". Het thema van de pre
diking was 'dragen of gedragen worden'.
In de prediking schetste de predikant de
onmacht van de goden Bel en Nebo van het
Assyrische rijk waar in de joden in balling
schap verkeerden. De goden van oorlog en
wijsheid moesten vallen en gedragen wor
den bij de komst van de Perzische verove
raars.
De profetie van Jesaja bevatte troost voor de
ballingen van Israël, het huis van Jacob en
bij deze laatste naam werd het volk aange
sproken als 'hiellichter' ondanks hun zonden
werden ze toch 'gedragen' en had God nog
een grote toekomst voor Israël, ondanks de
verdrukkingen van de ballingschap. God laat
ze niet in de steek. "En over het volk Israël
heen spreekt God ook nu nog tegen ons",
aldus Van Bennekom. Vanaf de moeder
schoot kent God ook ons, wel zondig in ons
zelf, maar toch ontferming van God, want
Hij zal dezelfde blijven, zo hield de predi
kant zijn toehoorders voor. God belooft ook
ons te zullen dragen, maar Hij heeft hier
voor wel mensen nodig en daarvoor ligt ook
de taak voor het verzorgend personeel: "U
bent Gods armen!".
Volgens de predikant ligt het 'gedragen wor
den' de mens niet, ook niet de bewoners van
De Samaritaan, die veelal naar binnen wor
den gedragen. "Het begint meestal met een
wandelstok en via de rollator, de rolstoel
komt men in bed terecht. We moeten dan
gedragen worden en deze passieve houding-
ligt ons niet". In een verpleeghuis vallen er
veel dingen weg, zoals de carrière, de ont-;
spanning, het werk... er blijft niets meer
over, maar "alleen God blijft in Zijn Zoon
over, want Ik heb van onder eeuwige armen
om u te dragen en te redden", zo vertroostte
Van Bennekom zijn gehoor.
De predikant schilderde de trouw van God
aan Zijn beloften: "de Joden in de tijd van
Jesaja hebben ook gezucht "hoe komen we
ooit thuis?" en ook vele jaren later toen de,
tempel van Jeruzalem in '70 na Christus
werd verwoest en de joden werden ver
strooid gaf God in 1948 weer blijk van Zijn
trouw door het volk Israël een eigen staat te
schenken. "En op die trouw van God kunt u
staat maken. Misschien wordt er dan
gevraagd: kan het voor mij? Kijk dan maar
naar de zondige Jacob en de komst van Jezus
op aarde. Een teken dat God zijn Woord
waar maakt". Hij beloofde dat de bewoners
gedragen zullen worden door God en het
bestuur, de directie en het personeel zullen
hierbij behulpzaam zijn.
Ds. G.C. Kunz uit Sommelsdijk verwelkom-;
de ds. Van Bennekom, namens kerkenraad,
ring en classis. Hij wees erop dat de gedach
te bij sommige collega's en gemeenteleden'
heerst dat als een predikant kiest voor het
werk een verpleeghuis, er meestal een bijbe
doeling is om het wat kalmer aan te gaan
doen "weg uit het steeds zwaarder wegende
ambt van gemeentepredikanf'Maar hij
weet dat dit bij Van Bennekom niet geval is
geweest, zo verzekerde hij zijn toehoorders
want de nieuwe predikant is niet naar De
Samaritaan gekomen om uit te rusten!
De heer De Waard, sprak namens het
bestuur van de HDG. Hij noemde het een
'Godswonder' dat de vacature binnen een
half jaar vervuld is. "De Heere zorgt zelf
voor arbeiders in Zijn wijngaard", aldus De
Waard. Verder heette hij ds. Van Bennekom
hartelijk welkom. Vervolgens werd de nieu
we predikant psalm 132 vers 6 toegezongen.
Aan het eind van de dienst las dominee Van
Bennekom het 'Gedicht voor ouderen" van
Jelly Verwaal voor:
Verümt mij niet, 9ieer, in mijn owkrdom,
Ms 'knitt mezTkan, zoals ikjjrcumzou zvilkn;
als benen weigeren en handen trillen,
zie dan juist dan vol liefde naar mij om.
Stuur mensen op mijn pad meet groot geduld,
als mijn geheugen het soms aflaat weten,
als 'kJiingenzoel<j^of namen ben vergeten.
Qeefdat dan tóch Uw liefde mij vervult.
'En wordt het lichaam zwalf^ de ogen slecht,
[aat dan Uw Woord, Uw 9{aam mij vergez.elkn,
opdat il(anderen nog l(an vertellen,
waar 't fundament, de grondsteen wordt gelegd.
"En als if{hee[diefü. bij het einde kom,
v\d mijn gebroken stem dan met gezangen
en laat mij fietl, heel diep naar U verlangen.
Verlaat mij niet, Jleer, in mijn ouderdom.
In één dag kan de startende ondernemer zich
zo een goed beeld vormen van de eisen die
het ondernemerschap stelt. Ondanks de hui
dige economische malaise verwacht de
kamer van koophandel weer minstens even
veel bezoekers als vorig jaar. Toen werd de
Startersdag bezocht door 2000 bezoekers..
Op de infomarkt kan men zich oriënteren bij
de stands van de diverse partijen waar men
als starter mee te maken gaat krijgen, zoals
banken, de belastingdienst, accountants en
natuurlijk de kamer van koophandel. Tijdens
verschillende workshops kan men prakti
sche kennis opdoen over het starten van een
eigen bedrijf. Onderwerpen die aan de orde
zullen komen zijn: het ondernemingsplan,
de administratie opzetten en franchising. Op
de infomarkt kan men natuurlijk vragen stel
len in de diverse stands. Daarnaast is het
mogelijk om met een specialist, zoals een
belastingadviseur, een adviseur van de bank
of een accountant een individueel gesprek te
voeren in een aparte raimte.
Na de wijziging van de Vestigingswet
(1999) is het eenvoudiger geworden om in
Nederland een bedrijf te starten. Het aantal
mensen in Nederland dat er aan denkt om
ondernemer te worden ligt rond de 250.000.
De voorbereiding voor het starten van een
eigen onderneming krijgt vaak te weinig
aandacht. Ruim 40 van de startende
ondememers in Nederland geeft toe dat ze
geen ondernemingsplan hebben gemaakt of
zich helemaal niet hebben voorbereid op hun
bedrijf. Door middel van de Startersdag
speelt de KvK in op deze ontwikkelingen.
Meer informatie en het aanvraagformulier
voor gratis toegangsbewijzen zijn te vinden
op www.kvk.nl/startersdagrotterdam.
Op initiatief van Max Koker en in samen
werking met de Oorlogsgravenstichting is in
het Poolse plaatsje Pieszyce op 10 oktober
2003 door Timmerman Natuursteen b.v. uit
Nieuwerkerk een monument geplaatst met
de namen van de Nederlandse joodse oor
logsslachtoffers die tijdens de Tweede
Wereldoorlog in het Arbeitslager Langen-
bielau, een onderdeel van het concentratie
kamp Gross Rosen, zijn omgekomen.
In 1997 bracht Max Koker, voor het eerst
sinds het einde van de oorlog, een bezoek
aan het voormalige Duitse kamp waar hij in
de periode 1944-1945 gevangen heeft geze
ten. Naast het voormalige kamp op een stuk
terrein waar tijdens de oorlog de slachtoffers
begraven werden, trof hij een algemeen
monument aan dat de gebeurtenissen die
daar tijdens de Tweede Wereldoorlog had
den plaats gevonden, aan de vergetelheid
ontrukte. Op het monument werden echter
geen namen genoemd, waardoor de doden er
anoniem lagen.
Max Koker kwam met het voorstel een
gedenksteen naast het monument te plaatsen
met de namen van de Nederlandse oorlogs
slachtoffers, die daar begraven zijn. Om dit
te realiseren nam hij contact op met de Oor
logsgravenstichting in Den Haag. Deze
stichting is in 1946 in het leven geroepen om
de Nederiandse oorlogsgraven, waar ook ter
wereld, in te richten en te onderhouden.
Timrnennan Natuursteen b.v. uit Nieuwer
kerk in Zeeland heeft het monument ontwor
pen, uitgevoerd en geplaatst. Naast een
Nederiandse en Poolse verklarende tekst zijn
vermeld de personalia van de slachtoffers en
hun geboorteplaatsen.
Nadat de financiering van het monument
rond was, nam de Ooriogsgravenstichtmg
contact op met de Poolse monumentencom
missie in Warschau om toestemming tot
plaatsing van de gedenksteen te krijgen. De
commissie wees erop dat eerst instemming
met het ontwerp van het monument verkre
gen moest worden. Nadat verschillende
Poolse instanties hun goedkeuring hadden
gegeven, moest het nog de toestemming van
de gemeente Pieszyce verkregen worden
alvorens tot plaatsing van het monument
over te kunnen gaan. De gemeente Pieszyce
gaf in maart 2003 het groene licht voor
plaatsing van het monument.
