Nieuws
Oottgensplaat
in een spagaat
uit de kerken
El
IW5
Ingezonden:
Onderstaand artikel bood de schrijfster ons aan ter plaatsing. Ze schreef
het voor het jaarboek van de Cultuur Historische Vereniging van Dintel-
oord. Wat betreft personen (ook personeel), persoonlijke verhalen of spe
ciale gebeurtenissen rondom de veerpont Dintelsas-Ooltgensplaat heeft
mevrouw Jordaan nog weinig materiaal kunnen bemachtigen. Ze hoopt
door plaatsing van het artikel in onze krant meer gegevens los te kunnen
krijgen, bijvoorbeeld via lezers die zich mogelijk nog een ander weten te
herinneren. Alles is welkom, schreef ze. Voor wie mevrouw Jordaan kan
helpen, volgt hier haar adres: mevr. M.H. Jordaan, de Visserhoeve 24,
2743 JJ Waddinxveen.
N.V. REEDERIJ VAN DER SCHUYT
Veerdienst Ooltgensplaat (Galafheesche HavenDintelsas
over het Volkerak
(Gemeente Dinteloord),
'AGINA 15
VKUDAG17 OKTOBER 2003
Wanneer we op dit moment door
Ooltgensplaat wandelen en we komen
bij het havenkommetje, dan slaat de
schrik je om het hart. Een particulier
pand van ongeveer 400 jaar oud
wordt op een adequate wijze verbe
terd, zodat een dergelijk monumen
taal pand een veelheid van jaren ver
der kan functioneren.
Maar nu het raadhuis uit 1616. Het staat voor
de tweede maal te koop en je ziet er een ver
kommering overheen dalen. Het zucht onder
de omstandigheden van buiten en gaat berg
afwaarts. Welke gemeentebestuurder heeft
het dak gezien vanaf de sluis in Ooltgens
plaat? Het mooie strakke grijze leiendak ver
valt in een groen algenbeeld, die zijn er toch
al genoeg in die omgeving.
De gemeentebestuurders van Oostflakkee
hebben kennelijk niet het cultureel besef
gehad om een dergelijk monumentaal, sfeer
bepalend en karakteristiek pand voor ons
nageslacht te willen bewaren. Het besluit is
gevallen toen het gemeentekantoor in Oude
Tonge omgetoverd moest worden tot raad
huis en dan kan een dergelijk monumentaal
pand niet langer onder de verantwoordelijk
heid van de overheid blijven. Natuuriijk is
het gewenst dat er een goede huisvesting van
het gemeentelijk apparaat is, maar om nu in
de tijd van herindeling en samenwerking van
gemeenten nog een dergelijke investering te
doen, getuigt mijns inziens niet van visie en
zeker niet van verantwoordelijkheid.
Natuurlijk is de combinatie met de biblio
theek in Oude Tonge een uitkomst, maar kan
de bibliotheek van Ooltgensplaat niet
gehuisvest worden in een pand van 1616 en
had dan met een dergelijke combinatie de
trouwfunctie niet gehandhaafd kunnen blij
ven? Veel vragen en weinig antwoorden,
denk ik.
Toch kan er nog een daad worden gesteld.
Erken dat de verkoop van het monumentale
raadhuis uit 1616 in Ooltgensplaat een niet
weloverwogen beslissing is geweest en ga
aan het werk om juist die hoek een opwaar
dering te geven, waar nu ook een particulier
op een zeer goede wijze mee bezig is.
Ondergetekende is ervan overtuigd dat er
veel inwoners van Ooltgensplaat bereid zijn
om een groep te gaan vormen om samen met
ons gemeentebestuur eens na te gaan denken
over de invulling van functies voor een der
gelijk gebouw.
O ja, ons gemeentebestuur heeft nóg een
vuiltje nagelaten: het oude gemeentekantoor
Voorstraat 31-33 is ook geen toonbeeld van
fraaiheid in het overigens perfecte beeld van
de Voorstraat. Wie zorgden trouwens voor
dat perfecte beeld? Juist, die particulieren
die zorg dragen om hun eigen bezit maar óók
voor hun omgeving.
De hoek van de Kaai heeft potentie maar er
moet wel goed gestuurd worden, en zéker
moet er cultureel besef zijn. Met de overheid
als voorloper kan particulier initiatief ons
behouden voor een afbraakhoek.
Kom op, laten we de schouders eronder zet
ten. De meule van Landje is verder heen. Nu
kunnen we nog iets behouden als ons
gemeentebestuur de durf heeft om het pand
Kaai 2 weer in gemeenschapsbezit te laten
komen.
Gerrit Poortvliet,
Prunuslaan 21
3257 XK Ooltgensplaat
tel. 0187-631668
NED. HERV. KERK
Beroepen te Heukelum, J. Kaai te Rhenen;
te Prinsenbeek (Prot. Chr. gemeente), R.
Wijkhuizen te Someren/Asten; te Leersum,
J.A. Berkheij te Oosterbierura-Wijnaldum.
Aangenomen naar Broek op Langedijk,
kandidaat T. Jacobs te Delfgauw, die
bedankte voor Schelluinen; naar Driebergen
(geestelijk verzorger Nassau Odijckhof en
Sparrenheide en Rehoboth), A. van Vliet te
Vianen (SoW); naar Oldebroek (wijk II),
W.H.T. Moehn te Aalburg.
Bedankt voor Almkerk, T.C. Verhoef te
Giessen-Oudekerk; voor Rijssen (wijk 6), J.
Niesing te Kootwijk; voor Zwolle, W.J.
Dekker te Reeuwijk.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Heerenveen, J. van der Veen te
Surhuisterveen, die dit beroep heeft aange
nomen; te Nieuweroord-Noordscheschut,
J.P. Mellema te Grouw; te Schoorl, Groet en
Camp (SoW), H.E. Smit te Voorburg.
GEREF. KERKEN(VRIJG.)
Beroepen te Bussum-Huizen, J.M. Olden-
huis te Wetsinge-Sauwerd.
Bedankt voor Amersfoort-Emiclaer en voor
Hilversum, K. van den Geest te Hengelo.
Toegelaten: A.J. Haak, beroepen predikant
te Driesum ca.
Afgezet: te Heerenveen, A. A. van Essen.
NED. GEREF. KERKEN
Aangenomen naar New Westminster (Van
couver-Canada; Christian Ref. Church),
P.G. Sinia te Rijsbergen.
H:
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Nijkerk, G. Mouw te Uddel.
Bedankt voor Berkenwoude, B. van der
Heiden te Alblasserdam; voor Scherpenzeel,
W.J. Karels te Hardinxveld-Giessendam;
voor Lisse, M. Karens te Werkendam; voor
Ridderkerk-Slikkerveer, C.G. Vreugdenhil
te Groningen.
Veerverbinding
Ooitgensplaat-Dintelsas
door Maria H. Jordaan
We zijn gewend aan en verwend met de nieu
we verbindingen, dammen, bruggen en tun
nels. Zonder deze unieke constructies waren
vroeger diverse eilanden meestal geïsoleerd.
Zo ook het voormalig eiland Goeree-Over-
flakkee. De verschillende veer-verbindingen
boden vrijheid en zijn nu daardoor overbodig
geworden.
De allereerste overtochtjes vonden plaats
rond 1922. Eerst per roeiboot en later met een
motorbootje. Vanaf de steiger bij Ooltgens
plaat onderhielden de gebroeders van Nim-
wegen een overzetdienst naar Dintelsas.
Deze werd uitgevoerd met een motorbootje
van 10 pk. Op de voorplecht bevond zich een
kajuit en achter het bootje hing een sloepje.
Er werden alleen fietsers en personen ver
voerd. Deze tochtjes over het Volkerak wer
den slechts bij goed weer en op verzoek uit
gevoerd, dus beperkt. De afstand was niet
groot, maar er waren getijden en getijdens-
tromingen, niet geheel zonder gevaar.
Vanaf Dintelsas voer schipper Wijgand. De
strenge en langdurige winter van 1929, met
temperaturen van 18 tot 20 graden onder nul,
was ongekend. Alle havens waren dichtge
vroren en de rivieren waren één grote ijs
vlakte. Al trekkend op het ijs en varend tus
sendoor, trachtte men de overkant te berei
ken. Het bleef zowel een primitieve als een
hachelijke onderneming.
Enige tijd later in 1932 ging de firma Kraak
met een stoomboot varen, vanaf de Galathe-
se haven naar Dintelsas, capaciteit 1 S 2
auto's. Deze firma beloofde frequente dien
sten en redelijke prijzen. De overtocht werd
alleen uitgevoerd bij half tij, omdat het
anders niet mogelijk was te laden of te los
sen. Ook werd er pas gevaren als de kolen en
de gages van de bemanning waren betaald.
Later kwam nog de Galthee II en III in de
vaart. Ondanks alle inzet ging de firma ten
slotte failliet. Maar de behoefte voor een per
manente veerdienst bleef bestaan, want 60
kilometer extra rijden was wel erg veel om de
eindbestemming te bereiken.
Na deze particuliere pogingen werd er uitein
delijk een stichting in het leven geroepen, te
weten: de Stichting Veerverbinding Flak-
kee/Noord-Brabant, gevestigd te Ooltgens
plaat. De stichting bestond uitpolderbestiu-en
en burgemeesters van zowel Dinteloord als
Ooltgensplaat. Deze hield een verpachting en
de N.V. rederij 'Van der Schuyt' te Rotter
dam was bereid een regelmatige verbinding
te garanderen, zowel aan de Brabantse als
aan de Flakkeese kant, met betaalbare tarie
ven.
De plannen van de rederij werden goed ont
vangen en de oevers werden verpacht. Een
contract werd voorlopig voor 25 jaar afgeslo
ten in mei 1935. De stichting garandeerde
'Van der Schuyt' een exploitatie vrij van
concurrentie van de twee varende motor
bootjes.
Het contract bevatte 13 artikelen. Een van die
artikelen luidde: de boot moet zeewaardig en
veilig zijn, voorzien van reddingsmiddelen.
Bedienend personeel zee- en dienstvaardig.
Onderhoud, dek schoon, evenals de kajuit en
het bujfet. Bij reparatie een vervangende
boot.
Voor rekening van de rederij kwamen de
kosten van pontons, landingsbruggen,
beschoeiing en baggerwerken. En ook de
aanlegplaatsen voor wachten van voer- en
motorrijtuigen. Tevens een behoorüjke ver
lichting bij de aanlegplaatsen. Tenslotte het
onderhoud van toegangswegen, toegangs
geulen, havenkant en oevers. Als geschikte
boot kwam de 'Van der Schuyt' in aaiuner-
king. De tot nu toe in gebruik zijnde vracht-
boot vervoerde vee te Goes en was een beurt-
stoomboot. Met een nieuw dek midscheeps
aan beide zijden verbreed, totaal dekopper-
vlak 120 vierkante meter, werd deze boot
voor het vervoer van passagiers, luxe auto's
en vrachtauto's gebruiksklaar gemaakt. Het
goederenvervoer viel onder de conditie de
Vereniging tot behartiging der Bimienland-
sche beurtvaart te Rotterdam. Wetenswaar
digheden van deze boot: het casco werd
gebouwd in 1915 te Papendrecht. Groot 38,7
meter, breed 8.10 met patrijspoorten en voor
zien van stoomkleppen, met schroef voortbe
wogen en aangedreven door een verticale
compoundmaciune van 150 pk, die gevoed
werd door een stoomketel van 65/72 m2.
V.O. stoomdruk 12 atmosfeer. De stoomma
chine is gebouwd in 1915 en de ketel in 1931.
Groot rij dek met zijlading. Voor de passa
giers was er een achterdek met deksalon, met
daarboven een promenadedek en onderdeks
was een kajuit. De verlichting met elektri
sche stroom werd opgewekt door een dyna
mo, aan gedreven door een dieselmotor. Red
dingsmiddelen, 1 ijzeren roeiboot met lucht-
kasten, totaal 16 reddingsboeien en 4 kisten
met grijpUjnen en 3 brandblusapparaten.
Laadvermogen 114-120 ton. Vervoer maxi
maal 80 ton plus 250 passagiers. Voor het
laden en lossen een ponton met zware brug,
zware leuningen, pontons voldoende draag
vermogen en toegang tot bruggen voldoende
ruim. Aan beide oevers waren wachtlokalen
met mogeüjkheid van kaartverkoop. Ook
kon men aan boord kaartjes kopen. De
bemanning bestond uit een kapitein, een
machinist, een stuurman, conducteurs en
dekknechts en een hofmeester. Voor de
maximale belading en overige klussen aan
dek zorgden de dekknechts.
De prijs van een kaartje voor een luxe auto
bedroeg 2, terwijl de R.T. M. diensten (de
veren Den Bommel-Numansdorp en Middel-
hamis-HeUevoetsluis) 14 vroegen. In de
maanden mei tot en met september werd er
zes dagen per week gevaren, en wel van 's
morgens zes uur tot 's avonds negen uur
'zomerdienst'. En twee vaarten op zondag 's
morgens en 's avonds. In de maanden okto
ber tot en met april werd er eveneens zes
dagen per week gevaren, van 's morgens zes
uur tot 's avonds acht uur, 'winterdienst'
Een gerieflijk veer, prettig reizen en een kor
te vaart van ongeveer dertig minuten. De
veerdienst bood aan velen voordelen, een
kortere reistijd dan via de andere veren. Aan
trekkelijk voor de handel, bijvoorbeeld de
koopüeden van Bergen op Zoom en omge
ving, die naar Rakkee gingen om allerlei
handel aan de man te brengen. De handel
van landbouwproducten van Flakkee kreeg
een groter afzetgebied.
Op maandag 13 mei 1935 was het dan zo ver
en vond 12.(X) uur de officiële opening
plaats met talrijke (circa 200) genodigden.
Het weer was koud er stond een stevige oos
tenwind. In de omgeving van Galathese
haven was het een drukte van belang, er had
zich veel pubUek op het havenhoofd verza
meld, om niets te willen missen. Een aantal
poütiebeambten regelde het parkeren van
auto's en ze waren ook belast met het bewa
ken ervan. Het vlaggenschip van de rederij
was vertegenwoordigd. De salonboot 'Har
monie' vergezelde de 'Van der Schuyt' en
vervoerde vele autoriteiten. De beide boten
kwamen met wapperende vlaggen de haven
ROTTERDAM OOLTGENSPLAAT
met flc SloomlTOot „VAN DER SCHUYT", welke In via vaart kan oyerjetten ca, 150 personen 100 rij-
wieicni 15 koeien, 15 paarden, S rij- m voerUiiRon, groolsle. gewicht 60 tons.
Personeel; Kapitein, ContUicleur, Maclünisl, Stuurman en MaliouSw
Aanvang van den dienst: U MEI 11939.
DIENSTREaELING:
Van DINTELSAS (Brabant)
Van OOLTGENSPLAAT
S G.lö
s 11.(10
Galalheesrhe Haven -
(Goerce-Overflakkcc)
S.OO 10.00 12.00
Ki.OO 18.00 20.00
S Nicl op Zondagen
7.00
15.00
9,00
17.00
S 11.00
S 19.00
13.00
21.00
DITTREKSEL TARIEF:
Personen boven 10 jaar, enkele reis .i... 0.40
Kinderen van 5 tot io jaar. enkele reisj 0.20
Kiïuioren beneden 5 jaarvi'ij
Mililairen beneden den rang van oJficii wits in uiii'
eniiele ras0.30
nijwielen0.15
ld. met luilpinolor ten hoogste S P.K. f 0.35
.Motorrijwielen O.UO
ld. nvet zijspan f 1.—
Lu.te auto's (e.ïcl. in?,i)tenden> 2.—
Vrachtauto's onbeladen, niet een eigen
gewicht niet hooger dan 1700 Kg. 2.00
Viïtchtauto's oJibcladen, met een eigeu
gevvicl\t tusschen 1700—2500 Kg2.75
Vrachtauto's, onbeladen, met een eigen
gewicht boven 2500 kg. 3.~
Motor-carrlei'sj 1.25
vrij
0.15
Passagicregoedei-en, vraclitgoederen vee,
ianübouwproducten etc, geladen op
vrachlauto's of vrachtwagen tot 20 kg.
Van 20—200 Kg
Van 200—1000 Kg't nw
Van 1000-2000 KgiT^
Van 2000—,'1000 KgVZ.
Van 3000—4000 Kg. i
Van 4000—5000 Kg. Z^
Daarbovenp.a per loo Kg.
binnengevaren, hetgeen heel feestelijk aan
deed. Na hoogdravende redevoeringen, knip
te tenslotte zijne Excellentie Mr. Dr. Van Rij-
ckevorssel. Commissaris der Koningin, het
lint door. Daarna vond de afvaart plaats en
werd er proef gevaren langs Numansdorp en
vervolgens naar Dinteloord. Vandaar vertrok
het gezelschap in gereedstaande reiswagens
naar Bergen op Zoom, waar ze ten stadhuize
werden ontvangen. Vervolgens via Wouw,
Roosendaal en Breda weer naar Dinteloord
terug. Vanaf 14 mei 1935 was er een vol
waardige vaste veerdienst tussen Brabant en
Hakkee (zie de advertentie van de rederij,
waarin de dienstregeling en de prijzen
bekend werden gemaakt). In januari 1940
had men te kampen met zware ijsgang. Kos
ten noch moeite werden gespaard om de
veerdienst in deze barre tijden te onderhou
den. Er werd ijstoeslag geheven. Per adver
tentie in het weekblad 'Eilandeimieuws' op
Goeree-Overflakkee, werd het volgende ver
meld: niet tegenstaande de ijsgang gaat de
veerdienst Ooltgensplaat - Dintelsas v.v.
normaal, behoudens laatste afvaart, de
directie.
Tijdens de oorlog voer men onder bescher
ming van enkele Duitse patrouilleboten,
maar enkele malen werd de boot toch
beschoten. Niemand raakte gewond. De
stoomketel leek wel een zeef. In de oorlogs
jaren '40-'45 verrichtte de boot verzetsda
den. Al was men zich daar niet van bewust.
Een Duits patrouillevaartuig brak na een aan
varing in tweeën, het was erg mistig en het
schip verging met man en muis. Ook zou de
boot in 't Hellegat aan de grond worden gezet
voor blokkering. Toen men bezig was het
water binnen te laten stromen, kwam plotse
ling een reddende tegenorder. Regeringsper
sonen en piloten werden naar Zeeland ver
voerd om naar Engeland over te steken. De
evacuatie van bewoners van Oost-Flakkee -
die hun bezit door de bezetters onder water
zagen gezet - vond plaats via de 'Van der
Schuyt'In 1943 lag de veerboot sedert maart
geheel stil en werd tijdig in veiligheid
gebracht ('verdekt gelegen'). De aanleg
plaatsen werden vernield en de pontons tot
zinken gebracht. Zowel de pontons te Ooh-
gensplaat, als die te Dintelsas werden na de
bevrijding in 1945 in gezonken toestand aan
getroffen. De landingsbrug te Ooltgensplaat
was middendoor gebroken en de haven
aldaar nagenoeg dicht geslibd. Het militair
gezag drong bij de rederij aan op hervatting
van de dienst en verklaarde zich na enkele
besprekingen bereid om voor zijn rekening
opdracht te geven de aanleggelegenheid te
Ooltgensplaat alsmede de haven geheel in
orde te brengen, zo ook de ponton te Dintels
as te laten lichten. Na gehcht te zijn kon
laatstgenoemde, na een kleine reparatie ter
plaatse uitgevoerd, in gebruik worden geno
men, evenals de landingsbrug. Op 19 juli
1945 werd de veerdienst hervat, zij het ook
dat tijdens de werkzaamheden in de Sluisha-
ven gevaren werd van Dintelsas naar Den
Bommel. De veerboot 'Van der Schuyt' kon
direct na hervatting in de vaart worden geno
men.
Het najaar van 1946 fuseerde de rederij 'Van
der Schuyt' met andere rederijen, namelijk
rederij 'Van der Boom' en rederij 'Stanfries'.
In 1946 ontwikkelde de veerdienst zich op
bevredigde wijze. Ook in 1947 kreeg de
veerboot 'Van der Schuyt' met extreme ijs
gang te maken; de andere genoemde veren
waren niet of nauwelijks hiertegen bestand.
De gasboeien waren door het ijs op drift
geraakt. Maar de vertrouwde route werd door
de mannen van het eerste uur moeizaam,
maar gestaag, volbracht. De isolatie van het
eiland bleef hierdoor beperkt.
In 1947 wa., >>oK iiet jaar waarin de veer
dienst alweer 12,5 jaar bestond (14november
1947). Inmiddels kon men zich een leven
zonder 'Van der Schuyt' niet meer voorstel
len. Elk jaar groeide het aantal gebruikers
van de veerboot.
Het lag niet in de bedoeling, maar er vond
toch een feesteUjke herdenking plaatst. Aan
wezig waren de leden van de veerstichting,
waaronder de burgmeesters van beide oevers
en de wethouders, de directeur van de rederij
en groepen van diverse autogebruikers.
Onder andere het kringbestuur beroepsver
voer Flakkee. Als blijk van waardering wer
den enveloppen met inhoud aan het perso
neel overhandigd.
- Jan Bolijn was zowel aan de wal als op de
boot kapitein. Hij woonde sinds 1953 in
een woonark achter het wachtlokaal en is
na de laatste vaart naar Maassluis vertrok
ken;
- Jan Broere was machinist en is ook lang
de boot trouw gebleven. Na een jaar ziek
te en kort elders werkzaam, kwam hij toch
weer terug bij 'Van der Schuyt';
- Wout van Fessem, kapitein;
- Jan Huysmans, kapitein;
- Jan Jordaan, monsterde aanvankelijk aan
als reserve dekknecht. Na drie jaar ont
stond er een vacature voor de salon. De
heer Karreman, die deze functie vervulde,
vertrok. Voor de functie kwam alleen een
gehuwd persoon in aanmerking. Enkele
weken later had hij de baan van hofinees-
ter en kon hij de ruimte aan boord huren
van de rederij en als zelfstandige starten.
In een woonark gelegen in de Galthese
haven woonde hij dichtbij het werk. Door
de oorlog moest de familie Jordaan met
woonark en al evacueren en kwam in
Oudewater terecht. Na de oorlog had de
woonark de Havenweg in Dinteloord als
aanlegplaats, totdat in 1948 een woning
kon worden betrokken in de West Groe
neweg aldaar. Inmiddels vond de eerste
afvaart plaats vanaf Dintelsas.
- Jan, Geert en Bram Kwist, dekknechten;
- Jan van Maastrigt, machinist;
- Jan Saarloos die eerst als stuurman in
dienst kwam, werd na de bevrijding kapi
tein.
Het zijn hoofdzakelijk Dinteloorders, die
werkzaam waren op de veerboot, omdat de
eerste afvaart vanaf Dintelsas plaatsvond.
Helaas zijn in de archieven nauwelijks
namen of ftincties van het personeel vermeld.
De rederij gaf geen gegevens hierover 'vrij en
beschouwde deze als strikt privé.
Rampjaar 1953. De veerboot werd vergele
ken met de ark van Noë. Na de rampnacht
van 2 februari werd onafgebroken gevaren
tot vrijdagavond. Men vervoerde 700 eva-
cués, 200 Franse hulpverleners en diverse
dieren. Vele materialen, zoals vletten en zak
ken, werden overgebracht. De aanlegsteigers
waren beschadigd, de boot was tegen de dijk
geslagen, maar werd snel ingezet voor hulp
verlening. Daarna bleef deze alleen in de
vaart voor dijkarbeiders en enkele bewoners
van dorpen. Twee diensten 's morgens en
twee diensten in de middag.
Na de watersnoodramp waren de toegangs
wegen naar de veerboot aan de Flakkeese
kant lang moeilijk begaanbaar. Het begin van
de Deltawerken begon een gezicht te krijgen.
In 1954 had men wederom met zware ijsgang
te maken; 12 meter dik was het ijs. Verschil
lende ijsbrekers moesten het werk stilleggen
als gevolg van lekkage. Uiteindelijk lukte het
de 'En Avant' Dintelsas te bereiken, na een
immense ijsdam in het Hellegat (3,5 uuff over
35 meter). Deze omstandigheden deden mij
denken aan één van de artikelen van de stich
ting, te weten: Bij bijzonder slecht weer of bij
ijsgang, overigens onder alle omstandighe
den, waarin de kapitein het gevaarlijk oor
deelt met het oog op de veiligheid van het
schip, landing of opvarenden, den dienst
voort te zetten, heeft de kapitein het recht
naar eigen inzicht te besluiten tot tijdelijk
stopzetting van den dienst tot de omstandig
heden hervatting daarvan weder toe te laten,
van elke afwijking van de dienstregeling zal
door de kapitein met vermelding van de rede
nen aan toekenning worden gedaan.
Jaarlijks ging de 'Van der Schuyt' voor een
onderhoudsbeurt naar de werf en werd de
motorveerboot 'Prinses Irene' ingezet - een
kleine boot, met zowel voor auto's als passa
giers een mindere capaciteit. Meestal duurde
deze vervanging enkele weken.
In 1960 bestond de veerdienst 25 jaar, een
zilveren jubileum. Diverse kranten schonken
hier aandacht aan. Aan Jan Jordaan, die van
af het eerste uur op de veerboot werkzaam
was, werd door een comité van klanten van
het veer een receptie aangeboden in hotel
Hobbel te Ooltgensplaat, op 12 mei van
15.00-17.00 uur. Naast felicitaties werden
cadeaus en bloemen aangeboden door de
directie, vaste reizigers en bekenden.
Mijn vader. Jan Jordaan had een klein buffet
beneden in de kajuit van de veerboot. Het
was er knus en vaak werd er een kaartje
gelegd. Hij verkocht er bier, frisdranken en
Icoffie met of zonder amandelbroodje, 's
Zomers hielden staven ijs de dranken koel,
die opgeslagen waren onder de houten ban
ken rondom het buffet. De patrijspoorten
gaven uitzicht op het water. Via een trapje
kwam men in de deksalon, waar ook de
bediening plaats vond. In de vitrine boven
het trapje lagen sigaren, sigaretten, snoep en
souvenirs (lepeltjes en ansichtkaarten) voor
de verkoop.
De weekenden waren meestal erg druk, door
miUtairen en studenten die weer naar Flakkee
gingen. Verder ook veel kooplui die weer
terug naar Brabant gingen en omgekeerd, je
zag dan weer dezelfde mensen. Mijn moeder
en ik waren dan beschikbaar voor de bedie
ning. s Zomers brachten de schoolreisjes, de
vakanties en te vergeten de feestdagen ook
extra drukte met zich mee. Bijna iedere pas
sagier, groot en klein, kende Jan Jordaan. In
zijn witte korte jasje met opgerolde mouwen
was hij duidelijk herkenbaar en voor menig
een een vraagbaak, 's Winters werd er zelf
gemaakte erwtensoep verkocht. Van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat heeft hij al die
jaren heen en weer gevaren. De vele verhalen
en herinneringen zijn persoonlijk.
Controle van de rijkspolitie vond plaats.
Deze rapporteerde hoeveel auto's er moesten
wachten en welke boten er voeren. Naar aan
leiding hiervan kwam in 1962 de 'Gorkum
V', die drie keer groter was. De 'Van de
Schuyt' werd daarna nog als kraanschip
gebruikt. Toen de brug bij Gorkum werd
geopend, werd de 'Gorkum V' overbodig en
verhuurden Provinciale Staten deze boot aan
de eerder genoemde rederij. Na proef vaarten
werden enige aanpassingen aangebracht,
onder andere 2 zijkleppen die neergelagen
over het ponton op de brug noodzakelijk
waren voor het op- en afrijden van de boot.
De boot was 12 meter breed en 36,5 meter
lang. De stuurhut was bijna 8 meter hoog.
Door twee grote stoommachines werd de
boot aangedbreven. Laadvermogen 35 luxe
auto's of 12 vrachtauto's, er was radar aan
boord en de vaartijd bleef gelijk.
De strenge en langdurige winter van eind
1962/begin 1963 zorgde weer voor grote pro
blemen. Er was sprake van zwaar drijfijs.
Men trachtte met alle inzet de overkant te
bereiken, zodat het allernoodzakelijkste kon
worden af- en aangevoerd. De sleepboten
'Broedertrouw VI', de 'Constantina' en de
'Lambert' ondersteunden de veerboot. Van
de directies en personeel werd vaak het uiter
ste ge.vergd om de verbinding tot stand te
brengen. Men was afhankelijk van het weer,
wind en getijden, hetgeen aanleiding gaf tot
lange wachttijden. Er werd geld ingezameld
voor het personeel, als blijk van waardering
voor deze dappere mannen.
In november 1963 ontstond er een wilde sta
king onder het personeel van het veer Mid-
deUiamis-Hellevoetsluis, die twee dagen
duurde. Het veer van Dintelsas-Ooltgens
plaat nam hieraan geen deel.
Langzaamaan kwam het eind in zicht voor de
veerboot. Op 14 september 1962 werd het
eerste brugsegment voor de HaringvUetbrug
ingevaren, onder grote belangstelling van
schrijvende pers, radio, televisie en autoritei
ten. Óp 20 juli 1964 verrichtte de minister van
Verkeer en Waterstaat de officiële opening.
Na het in gebniik nemen van de HaringvUet
brug en GreveUngendam, hep het verkeer per
veerpont steeds terug. In overleg met de stich
ting Veerverbinding Flakkee/Noord-Brabant
en de rederij 'Van der BoomA^an der
Schuyt/Stanfries', die het veer exploiteerde,
werd besloten de veerdienst op te heffen.
Ruim 30 jaar heeft het veer de vaarten van
Brabant naar Flakkee uitgevoerd. Zonder een
officieel afscheid verUet de veerboot op
zaterdag 25 september 1965 's avonds 7.15
uur Sluishaven, voor zijn laatste tocht naar
Dintelsas, met ruime belangstelling van het
pubüek aan beide oevers.
Bronvermelding:
Streekarchief Oost-Flakkee te Oude-Tonge;
Archief weekblad 'Eilanderaiieuws' te Som-
melsdijk; Diverse bibliotheken, krantenbe
richten, foto's, c.q ansichtkaarten uit de
privé-coUectie van Maria H. Jordaan.
