1 I I i I i i I I i i I 1 i 1 1 ^gesteld: 1 i i i i i I i i 1 1 1 I 1 1 1 I 1 I I 1 I I i Een tevergeefse dood Weetjij het? W^'^ t h 1 i 1^ 1 I I 1 1 I I 1 Beste lezers, f^ptOH 1 >V PAGINA 26 VRIJDAG 18 APRIL 2003 BlMBMgMBMBMBJBMBlBMgjgMaMBMgJBMBMBl^^ Naam: Dit wil ili later worden: Sciiool: Mooiste boek: Leuliste werk: Fijnste eilandplekje: Geline Moerkerk. kraamverpleegster. CSG Prins Maurits (Middelharnis). "Het spijt me". Van J.F. v.d. Poel. Weet ik niet, maar het is echt niet afwassen. Ouddorp natuurlijk met zon zee en een heel groot strand. Hoe ben je ertoe gekomen het Eilanden-Nieuws rond te gaan brengen Ik heb weleens tegen een vriendin gezegd: "Het lijkt me leuk om kranten te bezorgen. Toen vroeg ze een keer of ik dat nog wilde" Welke bladzijde van onze krant zou van jou wel in kleur mogen verschijnen? De bladzij die van mij wel in kleur mag is de voorpagina. Welke foto 's waardeer jij het meest? Degene die op de voorkant staan bij dat grote stuk tekst. Vragen er onderweg weleens mensen om een krantje? Dat gebeurt inderdaan wel eens. No problem, 1 krant mis ik niet. Wat doe je met de verdiensten van het rondbrengen M'n bezorgloon staat op de bank, verder doe ik er (nog) niets mee. Welke moeilijkheden kom je in je wijk tegen Mijn wijk rijdt niet erg lastig, het is bijna huis aan huis. Het enige probleem is dat als het waait of de straat ongelijk is, mijn fiets vaak omvalt. Gevolg: alle kranten liggen uit de krantentas, erg lastig, vooral als het regent. Ben je er met de uitbetaling in euro's nog wijzer van geworden? Dat niet echt, maar alles went. Welk nieuwsgebeuren sprak je maanden geleden bijzonder aan? Het drugsgebeuren in Stad aan het Haringvliet. Tot hoe lang hoop je het bezorgen vol te houden? Als ik een jaar of 15 of 16 ben, dan gaan mijn broertjes het weer doen! Ruig en woest fluit de wind om de boerderij, 't Riet zwiept met schokken heen en weer. Een zwart roetwolkje ploft uit de pijp op de grote Fordtractor. "Hé, hé", zucht de man. Eindelijk is het werk weer voor elkaar. Al glibberend schuiven de stevige banden de bocht om, het erf op. IJle rookwalmen kronkelen uit de hoge mesthoop. De landbouwer duwt de schuurdeuren open en rijdt zijn voertuig binnen. Kleine waterstraaltjes druppelen langs de motorkap en petsen op de stenen vloer. De boer gooit zijn been over het bestuurders stoeltje en springt op de grond, loopt naar de huisdeur. Hij zet de hakken van zijn laarzen één voor één achter de drempel en wrikt ze uit. Het koffiezetapparaat pruttelt en ver spreidt een heerlijke geur. Moeder, gebogen over de gootsteen, is bezig met de afwas. In de hoek staat de box. Daarin ligt de grootste schat, een klein meisje. Ze trappelt met haar kleine voetjes en gorgelt uit haar keeltje. "Zeg Gerard, moet je vanavond nog laden?" Nee, vrouw dat is al voor elkaar. Maar waarom vraag je dat? "Wel, de buurvrouw vroeg of we vanavond op visite wilden komen. "O vandaar. Wat mij betreft is het best hoor". Diezelfde avond na het Bijbellezen verkleedt de boer zich. De stropdas raakt in de knoop. "Nou ja, dan maar zonder zucht Gerard. "Zeg vrouw, moeten we de babyfoon nog inschakelen?" "Laten we het deze keer maar eens zonder proberen. Trouwens Pedro de hond waakt wel. De deur van de slaapkamer zullen we maar open laten staan. Kijk eens", fluistert de moeder. "Ze slaapt als een marmotje". Samen stappen man en vrouw de gang door. De buitendeur zwenkt open, het licht gaat uit. Oei wat een scherpe wind. "Gerard pak jij mijn sjaal nog even?" "Okay". Niemand merkt de groenglanzende ogen tussen de stuiken achter de vuilniscontainer. Even later knarst de sleutel in het slot. En de dikke rat, die gewoonlijk in de sloot achter de boerderij vertoeft, trippelt rechtstreeks naar de slaapkamer. 's Avonds laat. Els en Gerard komen terug. De chaos in de kamer is niet te overzien. Een prachtige vaas ligt in scherven, bloemen geknakt eruit gegleden, het water is in het vloer kleed getrokken. De bank ligt scheef op de grond gekanteld, stoelen prijken met de poten Nou Ingeborg Hoek uit Sommelsdijk wist het vorige keer wel. Inderdaad eind december zagen we een foto van kale bomen, vanonder gezien wel te verstaan. Ingeborg schreef dan ook heel humoristisch: "De gevallen bladeren op de grond kijken waar ze vandaan komen". Van har te gefeliciteerd met de prijs! Wat stelt de nieuwe foto voor? Wat is die eenzame figuur daar aan het doen? Stuur je oplossing naai Jeugdeiland, p/a Eilanden-Nieuws, Post bus 8,3240 AA Middelharnis. Doe dit wel voor 22 mei. Wie weet verdien jij nu eens de bon van 10 euro. Na enkele maanden van verlet weer eens een jeugdeiland. Speciaal voor Goede Vrijdag publiceren we het waar gebeurde verhaal: "Een tevergeefse dood". In de jaren 80 hoorde ik dit vertellen door een vee handelaar, die dit zelf uit de mond van de betreffende ouders hoorde. Al met al een aangrijpende trage die. Verder de gebruikelij ke raadfoto, moppen en een lang ver wacht inter view. naar het plafond. Maar dat is het ergste niet. Ook de wieg is omgekieperd. "En waar is ons kindje?", gillen de beide ouders. Een grommende hond geeft antwoord. Verbijsterd draaien de ouders zich om en staan dan enkele ogenblikken als een ver stijfde sneeuwpop. Daar! O daar! Daar op de divan ligt de baby. Helemaal onder het bloed. Met een gescheurd jurkje. Doodstil. Bleke wangetjes. De bleke handjes met het zwart geronnen bloed erop, hangen slap naast het koude lijfje. De hond heeft bloed aan zijn bek. Ruige halsharen zitten aan elkaar gekleefd. Grimmig doet hij zijn bek open en blikkert met zijn witte gebit. "O, ons kind! Ons kindje is dood. Hij heeft het gedaan". De beschuldigende vinger van Els wijst naar Pedro, de hond. "Zie je nou wel Gerard, nooit zijn zulke honden te vertrouwen". "Hoe is het mogelijk", mompelt Gerard. Maar zijn besluit is gauw genomen. Hij grijpt de hond bij zijn nek en sleurt hem de kamer uit. Ger ard rent naar de schuur, zoekt een fluizig koeien- touw op, knoopt het om de hals van de angstig kij kende hond. Ruw tilt hij het dier omhoog. Zijn spie ren zijn tot het uiterste gespannen. En dan hangt hij het beest aan een balk bij de stal. Pedro worstelt, trekt met heftige rakken zijn poten omhoog, krab belt in de loze lucht, maar vindt geen houvast. Als in een op hol geslagen carrousel draait het beest zijn helse rondjes. Hij piept in felle doodsnood, sner pend klinkt de gil. Droefgeestig. Schuimbekkend tolt hij om en om. Een laatste rillende stuiptrekking en met een sidderende zucht reutelt de restadem uit zijn strot. Met een handige beweging maakt Gerard het los en mikt het lijk in de sloot tussen de biezen. Zoals elke ochtend staat de secretaresse in een bomvolle bus. Zé werkt in het hart van de stad en daar is parkeren nu een- Maai onmogeh Als de bus vaart mindert om bij een halte ;|e Stóppea denkt ze even dat ze hallucineert. Dan dringt het tot haar door: iemand pröbeéri: iiaaj; h^sketting los te maken. In een reflex grijpt ze over haar schouder. Haar hand hli|fl: Jlajlge" i" 4e baisketting van de dader. Als die zich losrukt en zich een weg naar buiten bSant inet diens gebroken ketting in haar handen. Die is van puur goud, zo blijkt JatéE. i/ie vati naar was nep! flÖeheéteen drol die naast de wc is gevallen? Antwoord: Een drukfout, /Ökoiïit een verkoper bij oma aan de deur. "Ik heb een middeltje dat u minstens vijftien jöar jonger raaakt"',\'ertelt hij. Jantje die bij zijn oma op bezoek is, bemoeit zich ermee: ■■et kopen oma, anders raakt u uw pensioen kwijt". i is zo groot als een huis en lichter dan een veertje?" Antwoord: "De schaduw van een -- - dief loopt een winkel binnen en pakt een pan. Hij gaal weg zonder te betalen. Bij de deur wordt hij aangehouden door een agent. "Weet je wel dat het verboden is pannen te stelen?" Dief: "Deze mag wel, dit is een steelpan". Èeo schaap vraagt aan een ander schaap:" Hoe komt het dat je kreupel loopt?" "Dat komt Jdïiidat ik lam ben geweest", antwoordt de ander. Een vrouw komt in een modezaak en zegt tegen de verkoopster: "Ik zou die jurk in de eta^ lage willen passen". De verkoopster antwoordt:" U mag die jurk passen, maar u moet daar\'oor de kleedkamer gebruiken. Net als de andere klanten". o..-- "Welterusten en bedaHÜd; v«ir het naar huis brengen"^;* "Wat moet je nu eigenlijk mgitmWielcemée- sinds Je hem zelf hebt gerepareèi^, geefl: je toch geen beeld meer". Intussen heeft Els de dokter gebeld. Al gauw draait zijn groene B.M.W. het erf op. Op een sukkeldrafje rent de arts naar binnen. Het is tien over twaalf. Snel onder zoeken zijn handen het kindje. De pols klopt nog merkt hij tot z'n grote opluch ting. Zenuwachtig trekt hij de kleertjes uit. En ziet een volkomen onbeschadig buikje en borstje. Geen nagelhalen, geen afgerukte velletjes, niets geen tandaf- drukken. "Uw kind leeft nog!" De arts bukt zich om zijn stethoscoop te pakken en ziet dan bij de rand van de divan een dode rat liggen. Het dier is duidelijk dood gebeten. Na uitgebreider onderzoek komt hij tot de conclusie: "De hond heeft de rat willen vangen en dat is hem gelukt. Bloedsporen en voet afdrukjes geven het bewijs, dat de rat naar de wieg is geweest. Hij heeft geprobeerd erin te klimmen. Dat is niet gelukt. Want de hond heeft hem opgemerkt. Bij zijn poging om dat dier te vangen is de wieg omgerold. Na een wilde ren door de huiskamer, heeft de dappere Ped ro de rat doodgebeten. Daarna heeft hij heel voorzichtig de baby in zijn bek genomen en haar beschermend op de divan gelegd. Zelf heeft hij er grommend de wacht bij gehouden". "Haal de hond", roept Els. Tegen beter weten in rent Gerard op een sukkeldrafje naar de sloot. Hij ziet slechts het slappe lijf van hun trouwe huisdier, dat tegen de kant is gedreven. Hoe nutteloos was zijn dood. Hij had natuurlijk moeten blijven leven, maar helaas het kwaad was al geschied. Dit verhaal, waar gebeurd, deed me denken aan de dood van de Heere Jezus. Vandaag gedenken we dat immers. Zijn sterven was niet nutteloos, maar tot redding van Zijn volk. De hond stierf volkomen onschuldig. Christus niet. Die droeg de schuld van Zijn uitverkorenen. E BlMBMBlBMBMBMaBMBMBigMBMBIBMËJaagMBigM^^ Behalve krantenwerk houdt Geline zo te zien ook wel eens van schomtnelen. Onze dank voor de beantwoording. Jt c E I I I I

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 2003 | | pagina 26