Overdenking
Laatste Iteer l(ijl(en in oude HBS
Inzamelen goederen
uit de
Heilige Schrift
EIIAi1E0t-l1IEllW5
HET
.KIJKVENSTER
Kievit Warmte
Tafeltennis toernooi
HooiKooan-mioEii
CONIFEUCNSNOEI
t.b.v. Oost-Europa
Wat wij nog zoeken:
PAGINA 5
Blik op kerk
en samenleving Cj
- Het proces
- De dader
- De strafmaat
Op dit ogenblik wordt liet proces gevoerd
tegen Volkert van der G. Hoewel langza
merhand iedereen zijn echte naam weet
mogen we toch officieel slechts de voorletter
daarvan noemen. Zo gaat dat met een ver
dachte, ook al heeft hij zelf reeds bekend dat
hij Pim Fortuyn op maandag 6 mei vorig jaar
heeft doodgeschoten.
Ik ben geen jurist en misschien kan ik d&éi-
om begrip opbrengen voor de velen die zich
afvragen waarom een en ander zo lang moest
duren. Het is nu al meer dan tien maanden
geleden dat Volkert van der G. de dodelijke
schoten loste en vrijwel onmiddellijk daarna
werd gearresteerd. Zijn voorarrest heeft nog
al wat stof doen opwaaien. Vooral tegen het
permanente cameratoezicht protesteerde de
verdachte, en daarin is hij een eind tegemoet
gekomen. Toen kregen we weer de onver
kwikkelijke zaak rondom het psychiatrisch
onderzoek. De indruk werd gevestigd dat de
verdachte, langzamerhand een bekende
Nederlander, met de nodige egards werd
behandeld, en dat hij zijn eisen bleef stellen.
Zelfs de officier, mr. Plooy, het zich ontval
len dat men moest vragen: "Nog iets van uw
dienst, meneer Van der G.
Zoals ik aan het begin al opmerkte, ik schrijf
deze bijdrage op maandag, dus terwijl het
proces nog in volle gang is. Ik moet dus een
beetje koffiedikkijken. Maar ik denk niet dat
de rechter moeite zal hebben met het vast
stellen van het daderschap. Er is een over
vloed van bewijs en bovendien heeft de ver
dacht zelf bekend dat hij de moordenaar is.
Het is dan alleen de vraag welke straf hem
zal worden opgelegd en dat is afhankeüjk
van allerlei factoren.
Van doorslaggevend belang zal de uitslag
van het psychiattisch onderzoek in het Pieter
Baan Centrum zijn. Wordt de verdachte op
het moment van de moord ontoerekingsvat-
baar verklaard, dan kan hem geen straf wor
den opgelegd. Was hij verminderd toereke
ningsvatbaar, dan volgt een straf, gecombi
neerd met ter beschikking stelling (TBS).
Was hij volledig toerekeningsvatbaar - en
daar ziet het op dit moment naar uit - dan
wordt een straf opgelegd, die zal bestaan in
vrijheidsberoving voor een aantal jaren.
En hier staat de rechter voor een moeilijke
beslissing. Want Volkert van der G. is niet
zomaar een 'gewone' moordenaar. Hij heeft
een heel bekende Nederlander om het leven
gebracht. De aanhangers van Pim Fortuyn
zullen wellicht de straf te laag vinden, de
verdediging zal aanvoeren dat de rechter een
te zware straf heeft opgelegd en zich heeft
laten leiden door de publieke opinie.
We zijn, denk ik, allemaal benieuwd naar de
uitspraak. En op dit ogenblik kunnen we
alleen zeggen: de tijd zal het leren.
Waarnemer
•h,:?»,
'°"f
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
Een tros bananen bevatte laatst twee over de
gehele lengte aan elkaar gegroeide vruch
ten. Hoe ontstaat zo'n tweeling?
Antwoord: Als na de bevruchting een be
schadiging van het vruchtbeginsel optreedt,
kan het wondje genezen, maar blijft het
nieuw gevormde weefsel zich wel eens in
lengterichting delen. Het komt voor bij pit-
en bij peulvruchten en bij bauwen van kruis-
bloemigen, maar blijft zeldzaam en is niet
erfelijk. Bij aardbeien en besvruchten kunt u
het vaak zien.
In mijn gazon heb ik veel last van mos. Kan
het mos bestreden worden met groeistoffen
of met een bestrijdingsmiddel?
Antwoord: Er zijn veel oorzaken mogelijk:
langdurige regenval of te veel sproeien,
schaduw van huizen of bomen, slecht door
latende of zure grond en onvoldoende gras-
groei. Aan dat laatste kunt u zelf veel doen,
door het gras regelmatig te maaien. Maak
niet de fout van vele tuinbezitters die wel
een mooi gazon wensen, maar neit zoveel
maaiwerk! Dat maaien is beslist nodig om
het gras goed en gelijkmatig te doen groeien.
De mosgroei kunt u tegenhouden door een
stikstof rijke bemesting die bij tuincentra,
zaadhandel of landbouwcoöperatie te koop
is. Bij droogte moet u niet dagelijks kort,
maar bijv. één of twee keer per week lang
durig sproeien, anders worden de wortels te
lui. Als u er dan elke week met de maaima-
chine overheen gaat, ontstaat een volgroeide
zode die mos en ander onkruid verstikt. Is er
bij u weinig of geen gras meer te zien, dan
moet u een mosdodend middel halen. Strooi
van april t/m augustus elke maand één keer 1
kg zwavelzure ammoniak uit per 50 m^ dan
geeft u ruim voldoende stikstof. Indien u een
keer door de benodigde kunstmest per kg
100 gram ijzervitriool (ijzersulfaat) mengt
en dat mengsel 's morgens vroeg op be-
dauwd gras uitstrooit, brandt al dat mos
finaal weg. Ook het gras krijgt dan een tik,
maar dat zal zich door de stikstof vlug her
stellen, 's Winters kunt u wat (goed verteer
de!) koemest over het gazon werpen, of een
aanvulling met 1 kg slakkenmeel per vier
kante meter grasveld geven.
Met hooikoorts kan ik nooit per auto de weg
op, omdat mijn antihistaminicum de rijvaar
digheid beïnvloedt. Een collega heeft echter
een middel waarmee dat wél kan. Hoe zit
dat?
Antwoord: De farmaceutische industrie
heeft moderne antihistaminica uitgevonden
die lijders aan hooikoorts en aanverwante
allergieën niet (meer) suf of slaperig maakt.
Daar komt dus ook geen gele waarschu
wingssticker op, dat ze de rijvaardigheid
zouden beïnvloeden. U kunt ze bij de apo
theker halen.
Mijn coniferenhaag wil ik sterk insnoeien.
Kan ik dit doen tot op het hout van de stam
of moet ik de stompjes laten zitten Wanneer
kan ik het beste snoeien?
Antwoord: U schrijft er helaas niet bij wat
voor soort coniferen u heeft. Coniferen is de
verzamelnaam voor alle naaldbomen, zoals
den, spar, taxus enz. Wij gaan er van uit dat
u een taxus- of een thuja haag heeft. Voor
alle coniferen geldt eigeiüijk: Uever hele
maal niet snoeien en als het toch moet, dan
Zaterdag 5 april nissen 9.30 en 11.30 uur
wordt er weer de maandeUjkse inzameüng-
actie gehouden aan de Westelijke Achter
weg 20 te Sommelsdijk, voor de Oost Euro
pa Werkgroep Middelharnis. Met grote
dankbaarheid kijkt de werkgroep op zulke
dagen terug. Er is in de afgelopen jaren al
zoveel ingeleverd, maar wat nog belangrij
ker is: Er zijn daardoor al tientallen vracht-
wagenladingen weggebracht naar Oost
Europa. Vaak zijn hiervoor kosteloos trail
ers beschikbaar gesteld en ook heeft de
werkgroep transportbedrijven moeten inhu
ren. Voor een transport naar Oost Europa
betaald de werkgroep ongeveer a 2.500,-.
Mocht u bewogen zijn met ons werk voor
onze arme naaste, brengt u dan uw goede
ren naar bovenvermelde inzamelingsplaats.
Wij vragen u dan hiervoor een minimale
bijdrage van o 1,25. De nood, zowel mate
rieel als financieel, is zeer groot. U kunt ons
ook financieel ondersteunen door een gift
over te maken op rekening: 34.20.07.408
t.n.v. Oost Europa Werkgroep Middelhar
nis.
Heeft u nog vragen over de werkgroep of
over het inzamelen van goederen. Belt u
gerust even met telefoon: 0187-484228.
Wilt u geen goederen en zakken voor de
deur zetten als wij er niet zijn, maar komt
u uitsluitend op de eerste zaterdag van de
maand tussen 09.30 uur en 11.30 uur.
- Wij zijn dringend op zoek naar goede 1-
persoonsbedden met matrassen.
- Goed werkende cassette-recorders met
cassettes.
- Sjoelbakken
- Tafeltennis tafels.
- Handzaaimachines (u doet er een klein
boertje een groot plezier mee)
- Wol, Wol, en nog eens wol. (Op Flakkee
breien mensen hier dekens van)
- Handgereedschap.
- Kleding.
- Rolstoelen/rollators/ziekenhuisbedden
enz.
- Brillen.
U moest eens weten (en velen weten het
al)wat zo'n klein gebaar door u op prijs
wordt gesteld in de arme gedeelten van
Oost Europa. Namens al die mensen wil de
Oost Europa Werkgroep MiddeUiamis u
hartelijk dankzeggen.
Tafeltennisvereniging DES '85 organiseert
op zaterdag 12 april het traditionele Kievit
Warmte tafeltennis toernooi. Al vele jaren is
Kievit verbonden aan dit afsluitende toer
nooi van het tafeltennisseizoen. Het toernooi
is toegankelijk voor iedereen; jeugd t/m 15
jaar, mensen die graag recreatief een balletje
slaan maar zich toch graag eens met anderen
wil meten en competitiespelers. Als vanouds
wordt het toernooi gehouden in Recreatie
centrum De Staver te Sommelsdijk. De zaal
is open vanaf 9.00 uur en om 9.30 uur zul
len de eerste wedstrijden beginnen om uit
eindelijk om ongeveer 18.00 uur de uitein
delijke winnaar te kunnen huldigen.
Wil je ook aan dit toernooi deelnemen geef
je dan op bij Johnny Mijs; tel: 651695, via je
eigen vereniging of kijk voor meer informa
tie op www.des85.nl Nog geen zin om nu
aan een toernooi deel te nemen maar wel
graag een balletje willen slaan, kom dan
eens kijken op een maandagavond vanaf
19.00 uur voor de jeugd en 20.00 uur voor de
senioren in De Staver.
bij voorkeur alleen dunne takjes. U wilt sterk
insnoeien, welnu de taxus kunt u wel sterk
terugsnoeien, de thuja echter niet. Een taxus
kun je zelfs nog inkorten tot 50 cm hoogte,
dan zal hij weer gaan uitlopen. Het zal ech
ter wel een tijd duren eer hij weer een lengte
van zeg 1,80 m bereikt heeft. De beste tijd
om te snoeien is het voorjaar, dos in februari
en maart, omdat de groei dan nog niet be
gonnen is.
Luk 22:47a En als Hij nog sprak, ziet
daar een schare; en een van de twaal
ven die genaamd was Judas ging hun
voor.
En als Hij nog sprak. De Heere Jezus is
zojuist teruggekomen bij Zijn discipelen. Hij
had hen een opdracht gegeven. Bidt; maar ze
waren in slaap gevallen, overmand door ver
driet. Misschien hadden ze een gevoel van
pure onmacht. Hun Meester lijdt, hun Mees
ter strijdt en ze staan erbuiten. Ze kunnen
voor hun gevoel niets doen. Dat werkt ver
lammend. Ze volgen niet eens meer Zijn
bevel op. Ze slapen.
Maar Hij wekt hen op. Hij vermaant ze wak
ker te bÜjven en opnieuw klinkt dat gebod.
Bidt dat gij niet in verzoeking komt. Maar
terwijl Hij nog spreekt volgen de gebeurte
nissen elkaar snel op. Ziet, een schare. Een
schare, en inderdaad, het gaat blijkbaar om
een behoorüjke groep mensen. Overpries-
ters, hoofdmannen van de tempel, met hun
tempelwacht, ouderlingen en, volgens de
andere evangeliën, ook een deel van de
Romeinse wacht. Het gaat dus om een grote
groep.
Er is iemand die hen leidt. En één van de
twaalven, die genaamd was Judas, ging hun
voor. Eén van de twaalven, het gaat om één
uit de discipelen. Het is de aanduiding van
de leerhngen die het dichtst bij de Heere
Jezus staan. Eén uit hen, uit hun eigen gele
deren. Maar wie dan? Lukas geeft onver
bloemd zijn naam. Het is Judas. Een man
met een prachtige naam. Judas is de Griekse
vorm van Juda. Hij is vernoemd naar de 4^
zoon van Jacob. Zijn naam betekent 'God
lover', of 'om wie God geloofd wordt'. Het
is de naam die een blijde Lea aan haar zoon
gaf. Juda, stamvader van de stam waaruit
ook de Heere Jezus geboren werd. Stamva
der van de grootste groep die terugkeerden
uit de ballingschap, die sinds die tijd Joden,
een afgeleide van Juda, worden genoemd.
Voelen we hier de dubbele verwijzing? Eerst
zegt Lukas; 'één van de twaalven, één uit de
eigen kring'. Maar dan ook nog de naam.
Judas. Het is een prachtige naam, een verwij
zing naar de stam van Juda, maar juist de
man met deze prachtige naam leidt de schare
naar de Heere Jezus. Deze man gaat hen
voor, wijst ze de weg. Sterker nog, hij wijst
zelfs Degene aan die ze moeten hebben. Zo
tekent Lukas wat er gebeurt. Het is ver
schrikkelijk. Eén uit hun midden leidt de
gevangenname en zijn naam staat symbo-
Usch voor dit volk. Het volk waaruit de Heere
Jezus voortkwam. Het volk wat Hem nu gaat
uitspugen, wat hem nu gaat veroordelen en
doden. Eén uit de twaalven die genaamd was
Judas.
Tja komt het verraad uiteindelijk van binnen
uit. Dat doet pijn. Dat maakt het verraad nog
erger. Het is geen vreemde, geen man op
afstand, maar één uit eigen kring. David kan
daar ook over spreken. We lezen in Psalm 41
zelfs de man des vredes, op welke ik ver
trouwde, die mijn brood at, heeft de verzenen
grotelijks tegen mij verheven. Zelfs; in dat
woord voel je de pijn. Was het niet Julius
Ceasar die, toen hij stierf en zag dat ook Bru
ms, zijn aangenomen zoon, onder zijn moor
denaars was, zei; ook gij, Brutusl Dat deed
het meest pijn. Dat ook het object van je lief
de je uiteindelijk verraadt. Je uiteindelijk ten
val brengt.
Eén uit de twaalven. Hoe vreseUjk het ook is,
het is de realiteit. Een realiteit die ook van
daag de dag niet anders is. De reformator
Calvijn zegt daarover; de kerk zal altijd ver
raders in haar boezem herbergen. Verraders,
mensen die ogenschijnlijk erbij horen, mis
schien wel op vooraanstaande posities verke
ren, maar toch niet met hart en ziel aan de
Heere Jezus verbonden zijn. Mensen die uit
eindelijk toch eigen doelen nastreven, ook in
de kerk. Mensen die, als het er ooit op aan
komt, voor zichzelf zullen kiezen en niet
voor de Heere. Voor zichzelf en niet voor
Zijn kerk, niet voor Zijn gemeente.
Laten we niet te snel om ons heen kijken als
we op zoek gaan naar 'verraders'. De weet
niet wat er van binnen bij Judas leefde. Ik stel,
me zo voor dat hij enthousiast begonnen was.
Dat de Heere Jezus hem werkelijk aansprak.
Dat hij bewust Hem navolgde. Maar ergens
kwam er een omslag. Op een bepaald punt
sprak het niet meer aan, kwam de wrevel in
zijn hart, kwam zelfs de vijandschap. Toen
kwam het moment dat hij Hem zelfs verraad
de. En wie zichzelf heeft leren kennen, zal
weten dat er ook in mij, een Judas schuil kan
gaan. We zijn gevallen Adamskinderen. Wie
dat door genade heeft ontdekt, weet ook dat
ik er vanuit mezelf niet te goed voor ben.
Dus, niet te snel om u heenkijken. Misschien
past deze vraag beter, een vraag die ook de
discipelen stelden; ben ik het HEEREl Eén
uit de twaalven.
Tegelijk brengt dat ook veel verdriet. Het
brengt de kerk veel schade. Want hoe erg is
het voor de Heere dat wij, mensen die zijn
opgenomen in het verbond, mensen die
steeds Zijn woord horen, mensen die steeds
de blijken van Zijn liefde ontvangen, dat wij
dan Hem verraden. Dat we Hem verraden
door Zijn kerk. Zijn lichaam los te laten. Dat
we Hem verraden door Hemzelf los te laten.
Dat we Hem verraden door Hem openlijk te
schande te maken. Vaak zie je gebeuren dat
mensen die de kerk hebben losgelaten het
meest proberen de kerk en daarmee de Heere
Jezus te beschadigen.
Dat geeft de Heere verdriet, zullen we dat
niet vergeten? Hij schonk de Heere Jezus. Hij
schonk het verbond. Hij schenkt telkens
opnieuw Zijn Woord. Zo ontvangen we blij
ken van Zijn liefde. Laat het ons gebed zijn
dat we Hem dan niet verraden. Laat het ons
gebed zijn dat wij ons niet aan Hem ergeren.
Immers, uiteindelijk leidde dit tot de dood
van Judas. Deze actie bracht hem in het ver
derf. Nee, laten we dagelijks de Heere bidden
dat we tot Hem komen. Dat we Hem aanhan
gen. Dat we Zijn liefde niet afwijzen, maar
ons door Hem laten redden. Juda, zijn naam
was 'God lover', we zouden zeggen; het kan
beter 'God verrader' zijn. Mijn naam is van
uit mezelf zondaar en verrader. Ga tot de
Heere. Hij maakt ons tot 'God lovers', tot
Juda's in de ware betekenis van deze naam.
Hij maakt ons tot mensen die Zijn Naam
belijden, van nu aan tot in eeuwigheid.
Den Bommel, Ds. P. van Duijvenboden
Wij zijn in gesprek met Jan Buth uit
Dirksland, de voorzitter van de
vrienden van de Rijks HBS en de
Regionale Scholengemeenschap
Goeree Overflakkee te Middelhar
nis. Hy vertelt dat 'de vrienden' een
reunisten vereniging is, met als aan
leiding de reunie van het 75-jarige
bestaan van de school in 1994.
Zij zijn nu een afscheidsbijeenkomst aan
het voorbereiden in het oude schoolge
bouw aan de burgemeester Mijslaan. In de
nabije toekomst wordt een nieuw gebouw
betrokken, momenteel in aanbouw op het
terrein van het voormalige veilingcomplex
aan de Julianaweg, kort bij de oude school,
tegenover het gemeentehuis (en naast
'Mina'). Samen met Jan Buth vormen
Truus Kort, Wil Kik, Jan van de Broek,
Anton Lokker en Co Traas het bestuur van
'de Vrienden', geflankeerd door de rectrix
van de school Thea de Wit. In verband met
de verhuizing van de school naar een nieuw
gebouw en de verbouwing van het oude
gebouw tot woonappartementen, is zater
dag 31 mei a.s. de allerlaatste kans voor 'de
Vrienden', maar ook aUe andere oudleer-
lingen, de oude school nog eenmaal in ori
ginele staat te zien.
Verder vertelt de voorzitter dat deze dag
zal aanvangen om 10.00 uur en eindigt
om 18.00 uur. Tevens zullen er diverse
aktiviteiten plaatsvinden. Het is een
inloopprogramma met een gewenste
voorinschrijving. Men kan het gebouw
doortrekken van kelder tot zolder, voor de
inwendige mens wordt gezorgd. Er zullen
fototentoonstellingen zijn, waarbij het
oude gebouw een beetje extra belangstel
ling zal krijgen en er worden diverse les
sen door oud-leraren verzorgd. De Vrien
den organiseren op deze dag dus niet spe
cifiek een reunie, naast de deelreunieën
die op verzoek van oud-leerlingen regel
matig verzorgd worden, maar zijn er zich
terdege van bewust dat dit afscheid van
het oude gebouw wel een reunie-achtige
sfeer met zich mee zal brengen.
De volgende echte reunie zal het 100-jarig
bestaan zijn in 2014. Dit zal ongetwijfeld
wederom groots worden opgezet, maar
helaas niet meer in het oude schoolgebouw,
hoogstens met een weemoedige blik aan de
buitenzijde. Verder vertelt Jan Buth dat
onder redactie van de oud-rector Co Traas
er jaarlijks een blad wordt uitgegeven met
artikelen en foto's om de herinnering aan
toen levend te houden.
Als oud-leeriingen van de RHBS of RGO
dit artikel lezen en geen uitnodiging zoals
de Vrienden hebben gehad, kunnen zij zich
aanmelden via het secretariaat in de perso
nen van Truus Kort en Wil Kik, onder tele
foonnummer 0187-489341
Namens het bestuur
hoopt de voorzitter op
veel belangstelling deze dag!
-35-
Vermoeid wrijft ze met beide handen door haar
gezicht. Ze voeh zich vreselijk eenzaam, eenzamer dan
ze ooit in haar leven geweest is.
Rietje heeft haar baan, na een ruzie met mevrouw,
opgezegd en is gaan werken in de fabriek.
Verdrietig heeft Marieke afscheid van haar genomen,
wetend dat het voor haar nu nog moeilijker zou zijn oin
in het huis van de Ladages te leven.
Met EUza en Johan heeft ze maar weinig contact. Eli
za gaat vaak uit met haar vriendinnen en Johan blokt
keihard om over te gaan. Marieke betrapt zichzelf erop
dat ze hem onüoopt, maar hij schijnt het niet bepaald
erg te vinden. Beiden voelen ze dat het zo beter is,
maar toch verlangt Marieke naar een leeftijdgenoot om
mee te praten.
Op een mooie lentemiddag staan plotseling tante Bep
en oom Gerard op de stoep.
Met een zuur gezicht leidt mevrouw Ladage hen naar
de salon. "Er is bezoek voor jullie", zegt ze afgemeten,
tegen Marieke en de beide meisjes.
Marieke onderbreekt het spelletje ganzenbord met
Annechien en Elske en sluit zielsgelukkig haar tante in
haar armen.
"Dag lieverd", zegt tante Bep met een warme stem,
"hoe gaat het met je?"
"Goed hoor", antwoordt Marieke zacht, maar tante
Bep ziet wel aan haar gezicht dat dit niet de waarheid
is.
Oom Gerard schudt haar uitbundig de hand en tilt dan
kleine Henkie op, die zich kostelijk amuseert, terwijl
de man hem hoog in de lucht gooit.
Elske en Annechien weten inmiddels wat er gebeurd is
met de rest van het gezin van tante Bep. Marieke heeft
hen op een avond alles verteld, omdat ze wilde voor
komen dat Elske dit per ongeluk van een ander zou
horen. Haar zusje had verschrikkelijk gehuild, maar
Marieke had hen geprobeerd te troosten.
De Ladages zijn nog steeds niet op de hoogte van het
feit dat Cor en Annechien geen familie van haar zijn en
eigenlijk wil Marieke dit ook liever zo houden. Anne
chien beschouwt hen tenslotte als familie en tante Bep
en oom Gerard ziet ze ook als haar verwanten. Marie
ke moet er niet aan denken dat Annechien alsnog bij
hen weg zou gaan. Het is een erg lief meisje en voor
Elske is ze als een zusje.
Mevrouw Ladage serveert thee in de salon. Ze is niet
gewend om anderen te bedienen en nors schenkt ze de
kopjes vol. Gelukkig heeft ze het fatsoen zich hierna
terug te trekken en warmeer ze de deur achter zich sluit,
steekt tante Bep van wal.
"Wel kinderen, Gerard en ik zijn hier naartoe gekomen
omdat wij een voorstel hebben."
Nieuwsgierig kijkt Marieke hen aan.
"Ik heb jou verteld, Marieke, dat Gerard uit Stavenisse
komt en zoals je weet zijn daar ook heel wat huizen
door de ramp vernield."
Marieke knikt, want dat heeft ze inderdaad al gehoord.
"Jullie weten dat wij dolgraag terug willen naar Zee
land en zodra er ergens een woning beschikbaar is, zul
len wij meteen terugkeren."
Ook dat heeft tante Bep haar al verteld en'zuchtend
vraagt Marieke zich af waar haar tante nu eigenlijk
naar toe wil.
"Liever wil ik niet meer wonen in Oosterland", zegt
tante zacht. "Ik heb daar zoveel verloren, ik zou daar
nooit meer kunnen aarden."
Begrijpend knikt Marieke en ademloos wacht ze tot
haar tante verder gaat met haar voorstel.
"Nu hebben wij gehoord dat er in Stavenisse snel nieu
we huizen gereedkomen en Gerard en ik hadden
gedacht om daar samen een woning te betrekken."
"Maar", onderbreekt Gerard haar verhaal, "wij zouden
het heel fijn vinden als jullie ook bij ons willen komen
wonen!"
Marieke's gezicht begint te stralen van bhjdschap en
ze vliegt op haar tante af. "O, wat lief van jullie, mogen
wij allemaal bij jullie blijven wonen, ook Janus en
Dirk, enne.zelfs Cor?"
Haar tante knikt en omarmt Marieke, Elske en Anne
chien beginnen allebei te huilen, maar deze keer zijn
het geen tranen van verdriet, maar van vreugde.
Henkie snapt niets van het hele schouwspel en strekt
zijn armpjes uit naar oom Gerard, die hem meteen op
zijn schoot zet.
"We zullen samen weer een gezin vormen", zegt hij
zacht, terwijl hij onopvallend een traan wegveegt.
"Gerard en ik hebben veel verloren", zucht tante Bep
diep, "en we hebben ons vaak afgevraagd waarom God
wilde dat we deze offers moesten brengen."
De man kijkt haar liefdevol aan en knikt bevestigend.
"Toch geloof ik dat God jullie heeft gespaard, met de
bedoeling om jullie bij ons te brengen. Wij zullen
voortaan proberen jullie ouders te zijn, al mogen we
nooit vergeten dat jullie ooit eens geweldige ouders
hadden."
Na deze ontroerende woorden, kan Marieke haar emo
ties niet meer bedwingen en het opgekropte verdriet
van de voorbije maanden, komt naar buiten.
"Moeder was zo'n goed mens en vader ook", zegt ze
snikkend, "waarom moesten ze sterven? Ze hebben
nooit iets verkeerds gedaan!"
Tante Bep legt haar armen om het meisje en wiegt haar
troostend heen en weer. "Mijn zus had een groot hart",
mompelt ze voor zich uit, "ze was altijd vroUjk en
werkte hard. De weet dat ze heel gelukkig was met
Teun en dat ze alles voor jullie deed. Toch zijn Gods
wegen ondoorgrondelijk, Marieke. We zullen op Hem
moeten vertrouwen, al vinden wij dit nog zo moeilijk."
Na deze ernstige woorden maakt Marieke zich los uit
haar armen. Ze schaamt zich bijna voor haar verdriet,
want haar tante heeft uiteindelijk veel meer verloren
dan zij. Het moet voor de vrouw afschuwelijk zijn om
de dood van haar man en al haar zeven kinderen te aan
vaarden. Nog nasnikkend veegt het meisje haar tranen
weg. Tante Bep heeft gelijk, ze moet dankbaar zijn dat
zij de ramp hebben overleefd.
"Hier kind", zegt oom Gerard vriendelijk, "drink maar
wat, dan knap je een beetje op."
Elske en Annechien vegen ook hun gezichten droog en
Elske kruipt bij haar tante op schoot en nestelt zich
dicht tegen haar aan.
"Wel", zegt tante Bep, nadat ze haar neus eens goed
heeft gesnoten, "het lijkt mij verstandig Marieke, datje
de jongens spoedig op de hoogte brengt van ons plan."
Het meisje knikt, maar plotseling betrekt haar gezicht.
"Maar tante, waar moeten we van leven in Stavenisse?
We krijgen daar toch zeker geen boerderij?"
Oom Gerard schudt zijn hoofd. "We zullen waar-
schijiüijk een gewoon huis toegewezen krijgen, maar
ik denk dat het Nationaal Rampenfonds alle slacht
offers behoorlijk wat geld zal geven om huisraad aan te
schaffen en om in de eerste levensbehoeften te voor
zien. De eerste tijd zullen we daar wel van kunnen
leven en ondertussen zal ik overal op zoek gaan naar
werk, desnoods in Noord-Brabant."
"Als het Rampenfonds genoeg geld uitkeert kunnen
we zelfs de jongens naar de ambachtsschool sturen",
mijmert tante zacht. "JuUie vader en moeder zouden
dat prachtig hebben gevonden. Teun zei altijd dat hij
graag zou zien dat zijn zoons geen arme boeren zouden
worden, zoals hij. (wordt vervolgd)
