Uitgetreden Poolse priester
bezoekt Nederland
Wachtlijsten in verpleegliuizen,
verzorgingshuizen en bij de
thuiszorg flinlt gedaald
verloven
Nierstichting vindt 4,5 jaar wacliten
op niertransplantatie onacceptabel
op uitnodiging In de Rechte Straat
Uitslagen Dam- en
schaakver. 'Ontspanning'
Winterkampioenschappen
Stellendam
Succesvol turnweekend
voor turnsters Sparta
Teclmische School
zoekt namen en adressen
Abortus
Grap
'Toeval'
Resultaten Driekamp
Z.C. de Schotejil
Uitslagen maandag 17 maart
competitie ronde 24:
Bij
denken jullie
natuurlijk aan
leuke kaartjes.
Maatschappelijk onacceptabel
Op uitnodiging van de Stichting In de
Rechte Straat is de uitgetreden Poolse
priester Tomasz Pieczko op bezoek in
Nederland.
Nadat Piezco in 1994 tot priester werd
gewijd, was hij vice-directeur van het klein
seminarie van de Kapucijnen in de Italiaan
se provincie Liguria. In toenemende mate
kreeg hij echter twijfels bij de roomse dog
ma's, reden waarom hij om overplaatsing
naar Polen verzocht. Gedurende een jaar
werkte hij in een parochie die geleid werd
door de Kapucijnen.
In 1995 ging hij op verzoek van de provin
ciale overste als geestelijk verzorger in een
oncologisch ziekenhuis in Krakau werken.
Zijn geestelijk vragen werden alleen maar
groter. In 1997 besloot hij zijn priesterambt
neer te leggen, waardoor hij brodeloos op
straat kwam te staan. De jaren erna verdien
de hij de kost als chauffeur, metselaar en
welzijnswerker
Gereformeerde geschriften
Na een lange zoektocht belandde de uitge
treden priester in de Gereformeerde Kerk
van Warschau. Daar kwam hij voor het eerst
in aanraking met gereformeerde geschriften,
waarin hij het antwoord op zijn geestelijke
vragen vond. In februari 2001 deed hij in de
Gereformeerde Kerk van Warschau beUjde-
nis. Een maand later had hij voor het eerst
contact met een delegatie van stichting In de
Rechte Straat. Deze .stichting bood hem de
mogelijkheid een gereformeerde theologi
sche opleiding te gaan volgen aan de vrije
gereformeerde faculteit van Aix-en-Proven-
ce.
In Frankrijk groeide bij Pieczko het verlan
gen het Evangelie van vrije genade, zoals hij
dat zelf had ontdekt, te verbreiden in zijn
vaderland. Zijn theologische studie loopt
inmiddels ten einde. Binnen enkele maanden
zal hij terugkeren naar Polen, om voor stich
ting In de Rechte Straat pionierswerk te gaan
verrichten in het meest roomse land van
Europa. Daarmee opent IRS een totaal
nieuw arbeidsveld.
Vooraf zal Pieczko een serie spreekbeurten
in Nederland verzorgen. Deze worden
gehouden in de volgende plaatsen:
Zaterdag S april: IRS Ontmoetingsdag In
de aula van het Driestar College, gebouw
Alpha
Ronsseplein 1, Gouda, op loopafstand van
het NS-station.Aanvang: 10.30 uur.
Woensdag 9 april: Hervormd Centrum 'De
Haven', Havenstraat 1, Monster. Ope
ning; ds. L.W.Ch. Ruijgrok. Aanvang:
19.45 uur
Donderdag 10 april: Van Lodenstein Col
lege, Zuiderinslag 1, Hoevelaken. Ope
ning: ds. C. Westerink. Aanvang: 19.45
uur
Vrijdag 11 april: (Chr. ger.) Maranatha-
kerk, Pyramideweg 66, Urk. Opening:
plaatselijke predikant. Aanvang: 19.30
uur.
Getuigenis Pieczko
"Op 8 oktober 1965 ben ik geboren in Polen,
in Krakau. Mijn vader was dokter, mijn
moeder heeft geschiedenis gestudeerd aan
de universiteit van Krakau. Ik heb nog een
jongere broer. Mijn ouders hadden grote
moeite met de Rooms-katholieke Kerk. Ze
stonden erg kritisch tegenover de kerklei
ding. Al vrij spoedig ging mijn vader 's zon
dags niet meer naar de mis, maar hij stond er
wel op dat ik de catechismuslessen zou vol
gen. Later heb ik de reden begrepen waarom
mijn ouders zo anti-clerikaal waren: er ging
een heel slecht getuigenis uit van de priesters
die zij kenden.
Ter verheldering nog iets meer over ons
gezin. Er heerste duidelijk een patriarchaal
patroon. Wanneer mijn vader gesproken
had, was dat ook beslist het laatste woord.
Mijn broer en ik werden aan een strenge dis
cipline onderworpen. Vooral ik als de oudste
moest een goed voorbeeld geven. De herinner
me dat ik niet al te veel verkeerd moest doen,
of ik kreeg er stevig van langs met een riem
die speciaal voor dat doel altijd gereed lag.
Als ik daar nu over nadenk, meen ik dat mijn
ouders eigenlijk nog niet rijp waren voor de
opvoeding van kinderen.
Vader had ook bijzondere moeilijkheden
met de zedenleer van de kerk, vanwege zijn
beroep als medicus. Hij was gynaecoloog en
verloskundige. Hij verrichtte op eigen hout
je abortussen. Ik had daar de grootste moei
te mee. Van de ene kant werd ik verplicht om
de catechismuslessen te volgen en van de
andere kant hoorde ik thuis dat mijn vader
het niet eens was met de zedenleer die daar
verkondigd werd. Die tweespalt duurde
gedurende de lagere school en ook geduren
de de humaniora (studie van de Griekse en
Latijnse klassieken).
Daarom trok ik mij in mezelf terug en sprak
over wezenlijke dingen van het leven zo
weinig mogelijk met mijn ouders.
Ik ging zelf op zoek naar God, De probeerde
Hem zo dicht mogelijk te naderen, vooral in
de moeilijke ogenblikken van mijn leven.
Een voorbeeld: als mijn ouders in heftige
huwelijksmoeilijkheden gewikkeld waren,
bad ik op mijn knieën tot God om uitkomst
en verlichting voor hen en voor ons, de kin
deren.
Heel anders dan voor mijn ouders was de
priester een figuur die mij boeide. Ik zocht
naar rust en helderheid in mijn leven. De wil
de alles overzien en op een rijtje hebben. Ik
wilde orde scheppen in de emotionele chaos
waarin ik verkeerde. Daarom zocht ik con
tact met verschillende priesters. Ook begon
ik stichtelijke lectuur te lezen.
Rechtenstudie
Nadat ik klaar was met mijn gymnasiale stu
dies, ben ik rechten gaan studeren aan de
universiteit van Krakau. Dat was nu wel niet
de studie waarvan ik gedroomd had, maar ik
leefde in een kleine stad en ik beschikte niet
over voldoende informatie over de andere
studiemogelijkheden van de universiteit.
Daarnaast hadden mijn ouders mij ook in die
richting gepousseerd.
Voor mijn universitaire studies moest ik dus
naar Krakau. Daar woonden wel wat fami
lieleden, maar ik was er tegeüjk ver van mijn
ouders vandaan. Ik heb er geleefd als een
hond die ineens niet meer aan de ketting lag.
Ik genoot van de vrijheid.in het goede en
in het kwade.
De moet erkennen dat ik geen goede student
was. Van mijn studie kwam weinig terecht.
Ik hield er meer van om pret te maken met
vrienden en vriendirmen. Desondanks voel
de ik van binnen een steeds meer schrijnen
de leegte. Ik begon daarom deel te nemen
aan, vanzelfsprekend rooms-katholieke,
gebedsgroepen.
Langzamerhand ontstond het verlangen om
intenser met God en voor God te leven. Ook
tijdens mijn gynmasiale studies was wel
eens het idee opgekomen om priester te wor
den, maar dat was altijd vaag gebleven. Wel
wilde ik van de aanvang af priester in een
kloosterorde worden. De kloosterlingen
maakten op mij een veel betere indruk dan
de pastoors en de kapelaans in de parochies,
bij wie alles vaak om het geld draaide. Een
tijd lang zat ik te dubben: moet ik een meer
beschouwende of een meer actieve orde kie
zen. Na twee jaar viel mijn keuze op de
Jezuïeten. Ik trof alle voorbereidingen en
onderging verschillende, vooral psychologi
sche, tests, maar trok mij op het laatste
moment terug.
Niet intreden
Een jaar lang bleef ik erover nadenken: wat
dan? Tenslotte wist ik het zeker: ik wil niet
intreden bij de Jezuïeten, want ik wil een
meer heroïsch leven leiden. Ik zoek het bij
een strengere orde. Het werd de kloosterorde
van de Kapucijnen. Die hadden op mij de
indruk gemaakt dat zij zich verre hielden van
alle kerkpohtiek en zich vooral wilden rich
ten op de 'underdogs', de marginalen in de
maatschappij, de armen. Zij leken mij ook
open, sympathiek en joviaal.
In 1987 ben ik ingetreden in het noviciaat,
het proefjaar van de Kapucijnen. Mijn
ouders waren het beslist niet eens met mijn
keuze. Zij begonnen vijandig tegenover mij
te staan. Ik moet erkennen dat ik hen ook niet
de reden van mijn keuze gezegd had. Ik vond
dat dit een heel persoonlijke beslissing was,
waarvoor ik aan niemand verantwoording
hoefde af te leggen.
Het noviciaat was ingericht volgens de tradi
tionele maatstaven. Vanaf negen uur 's
avonds tot zeven uur in de morgen was er het
heilige stilzwijgen. Daarna was er het werk
in de stallen en op het veld. Daarnaast moes
ten we de kloosterregel bestuderen en ons
verdiepen in stichtelijke lectuur. We hadden
twee uur meditatie per dag. Dit alles, en nog
andere vrome praktijken, werd geregeld vol
gens de grillen van de novicemeester, een
chaotische persoonlijkheid. Je mocht bij
voorbeeld nooit iets eten of drinken in je
eigen kamer. Als er dan toch op iemands
kamer een glas, ook al was dat leeg, gevon
den werd, sloeg hij groot alarm.
Wij mochten ook geen brieven schrijven of
ontvangen. Alleen onze ouders waren van
die regel uitgezonderd. De novicemeester
opende de brieven van anderen die ons
schreven en las ze, maar gaf ze ons niet. Wel
citeerde hij er het een of ander uit voor alle
novicen, bij wijze van grap. Mij is dat twee
keer overkomen.
Hij had bUjkbaar ook grote moeite met het
zevende (rooms-katholieke zesde) gebod.
Bij voorkeur sprak hij dan ook over proble
men op seksueel gebied. Waimeer een novi
ce het klooster verliet om terug te keren in de
wereld, vertelde de novicemeester aan ons
allemaal wat de reden van dat vertrek was
geweest. Hij deed dan vooral met veel ple
zier uit de doeken welke seksuele moeilijk
heden deze gedroste kloosterling (volgens
hem dan) had.
Na zoveel jaren vraag ik mij af: hoe konden
wij, 24 jonge intelligente, novicen, mensen
die toch ook in het gewone praktische leven
hadden gestaan, dergelijke ziekelijke kloos
terregels verdragen? En bovendien, hoe kon
den wij het nog uithouden bij dit dwaze
gedrag van die novicemeester?
Na het noviciaat begon ik in 1988 de studie
van de filosofie in Krakau. In 1990 mocht ik
theologie studeren in Genua, Italië. Ik kreeg
nu ook de kans om over de moeilijkheden
die ik had met sommige punten van de
rooms-katholieke leer, wat grondiger door te
praten.
Het moment van mijn priesterwijding kwam
steeds dichterbij. Zou ik het aandurven? Was
die stap wel verantwoord, terwijl ik zo over
hoop lag met belangrijke rooms-katholieke
leerstukken? Nachten lag ik er wakker van.
Ook fysiek begon ik onder die spanning te
lijden. Tenslotte hakte ik de knoop door. Ik
redeneerde: het gaat mij om de dienst aan
God en aan de mensen; de leer is dan van
ondergeschikt belang. Ik moet eraan toevoe
gen dat mijn moeilijkheden niet voortkwa
men uit de Bijbel. Het was een zaak van
intellectuele eerlijkheid.
In april 1994 werd ik tot priester gewijd. Ik
was intussen benoemd tot vice-directeur van
het klein-seminarie van de Kapucijnen in de
Italiaanse provincie Liguria. De ben dat nog
tot een half jaar na mijn wijding gebleven,
maar ik maakte erg vreemde dingen mee. Zo
werd een homo die tevens pedofiel was, toe
gelaten tot de priesterwijding. Een ander, die
volgens mij wel bekwaam was, werd wegge
stuurd omdat hij niet kon meedoen met de
"pastorale gewoonten", zo werd gezegd. En
meer van dit soort dingen. Ik werd dat beu en
het kwam zover dat ik om overplaatsing naar
Polen vroeg.
Gedurende een jaar heb Uc toen in een
parochie gewerkt, die geleid werd door de
Kapucijnen. In 1995 vroeg de provinciale
overste mij of ik wilde werken in een onco
logisch ziekenhuis in Krakau, omdat ieder
een opzag tegen de trieste sfeer die er heer
ste. Ik heb die taak op me genomen en uitge
voerd tot 1997. Toen besloot ik mijn
priesterambt neer te leggen. Dat is in aÜe
rust gebeurd. De heb de redenen van mijn
beslissing aan de overste meegedeeld en heb
in vrede heen kutmen gaan.
Dogma's
De redenen waren vooral de dogma's over
de onfeilbaarheid van de paus, de ongezon
de heiligenverering en de uitzonderlijke
plaats die aan Maria werd toegekend. De
voelde me een hypocriet wanneer ik daar als
priester toch aan mee moest doen. Het enige
wat ik verder wist, was: Zo kan ik niet ver
der zonder mijn geweten geweld aan te
doen. Overigens wist ik toen niet of ik mij bij
een kerk zou moeten aansluiten. En zo ja,
welke?
Vier jaar lang heb ik sindsdien gezocht. Het
was een moeilijke tijd, ook financieel. Mijn
vader was intussen overleden en mijn moe
der had zo veel problemen met zichzelf dat
ook zij mij niet verder kon helpen. De heb
geprobeerd aan de kost te komen door te
werken als chauffeur en als metselaar. Dank
zij een pinkstervoorganger kreeg ik tijdelijk
wat werk bij gehandicapten. Sinds twee jaar
heb ik min of meer een vaste baan bij een
staatsinstelling die hulp biedt aan alcohol
verslaafden.
Mijn geloofsworsteüngen bleven aanhou
den. Soms kwam de twijfel wel eens naar
boven: had ik mijn priesterambt toch niet
mogen neerleggen? Wil God mij ooit nog
ergens voor gebruiken? Ben ik daarvoor niet
te slecht? Ik zocht contact met diverse ker
ken. Mijn bidden was soms een schreeuw
van wanhoop. De wist niet wat ik doen
moest. Maar de Heere is mij genadig
geweest. Hij gaf uitkomst. Een eerste blijle
van Zijn goedgunstigheid was de ontmoe
ting met een predikant van een pinksterge
meente. Hij hielp mij geestelijk verder en
bood mij zelfs onderdak, en dat zonder eni
ge vergoeding te vragen. Ik ben hem daar
zeer dankbaar voor, ook al kon en kan ik het
niet eens zijn met zijn theologische visie.
Deze predikant gaf mij ook het boek "Ver
van Rome, dicht bij God" Daarin trof ik
het getuigenis aan van de gewezen pater
redemptorist Herman Hegger. Zijn verhaal
kon ik helemaal van binnenuit meebeleven.
De heb dat boek meerdere malen gelezen,
nadenkend en biddend.
Na het de zoveelste keer gelezen te hebben,
besloot ik hem te bellen. Zijn telefoonnum
mer stond in het boek vermeld. Ik wilde hem
bedanken voor zijn getuigenis. De had moei
te met mijn emoties, toen ik zijn stem hoor
de. Ik vroeg hem of ik met hem in het Itali
aans of in het Frans kon spreken. Hij gaf de
voorkeur aan het Frans, maar het was alsof
ik ineens alle Franse woorden kwijt was. De
had het gevoel dat ik maar wat stond te stun
telen voor de telefoon. Hij bleef gelukkig
rustig en zo slaagde ik erin mijn emailadres
door te geven. Vanaf toen is er een intensie
ve correspondentie op gang gekomen, die tot
nu toe duurt.
Als bij louter 'toeval' bevond ik mij op een
zondag in het begin van 2000 in een kerk
dienst van de Gereformeerde (reformatori
sche) Kerk van Warschau. Het was net of ik
toen eindelijk gevonden had wat ik zocht. De
verdiepte mij naderhand in de gereformeer
de leer en kwam tot de conclusie: dat is het!
Zo leert de Schrift het. Begin februari 2001
heb ik belijdenis gedaan in de Gereformeer
de Kerk van Warschau. Intassen gaat de
heerlijkheid van Gods genade in Christus
steeds meer voor mij open.
De weet nu ook dat God mij opnieuw roept in
Zijn dienst. Hij heeft mij niet afgeschreven.
Hij wil mij, ondanks mijn zondigheid, toch
gebruiken. En dan is er nog een andere
vreugde. De heb een degelijke en energieke
vrouw gevonden, die met mij het leven en
ook de dienst van het Evangelie wil delen. In
de tweede helft van mei gaan wij trouwen.
Nu weet ik ook dat ik mij niet meer hoef in
te sparmen om God te behagen. De weet dat
De mag leven uit Zijn oneindige barmhartig
heid en van Hem de kracht zal ontvangen om
voor Hem te leven. De mag voortaan leven in
de vreugde van Zijn Uefde. Zijn Naam zij
geprezen voor altijd!
Naschrift
In maart 2001 had ik een ontmoeting met
enkele broeders van IRS, die mij heel erg
heeft aangegrepen. Zij waren helemaal van
uit Nederland naar Polen gekomen om met
mij en nog een andere zoekende priester
kennis te maken. Ik was er diep van onder de
indruk dat deze broeders de verre en ver
moeiende reis hadden willen maken, enkel
om ons te helpen. De zag en voelde daarin
hun geloofsgemigenis. Zij hebben mij voor
gesteld om theologie te gaan studeren aan de
gereformeerde faculteit in Aix en Provence
in Frankrijk. En zij hebben toegezegd dat zij
mij zullen steunen in de kosten van studie en
levensonderhoud. Wat ben ik hen en aDen
die het werk van IRS steunen, intens dank
baar!
Warschau, voorjaar 2001
Tomasz Pieczko
Noot "Ver van Rome, dicht bij God" is
een boek dat vijftig getuigenissen bevat
van priesters die Christus als hun
Zaligmaker hebben gevonden. Een
derde van deze getuigenissen komt van
IRS. Het verscheen eerst in de Verenig
de Staten en is later in het Pools uitge
geven.
Op zaterdag 22 maart heeft z.c. De Schotejil
samen met de Lansingh uit Krimpen a/d Us-
sel en DWF uit Sliedrecht de tweede wed
strijd van een vriendschappelijke driekamp
gezwommen in zwembad de Lansingh te
Krimpen a/d Ussel. Over de 26 te zwemmen
programma's wist de Schotejil ca. 35 per
soonlijke records te realiseren, waaronder
een clubrecord in de categorie tot 14 jaar
voor Rhiana van Kempen op de lOOm wis
selslag in 1.13.59.
Er Werden in totaal 28 ereplaatsen bij elkaar
gezwommen.
De tijdsnelsten:
In de jongste (Speedo)categorieën behaalde
Miranda Osseweijer (1993) een Ie plaats op
de 50m schoolslag in 47.63. Esmee Koedoot
(1992) won zowel de lOOm schoolslag
(1.30.04) als de lOOm wisselslag (1.22.30).
Bij de jongens was Sebastiaan Rosendaal
(1991) de winnaar van de lOOm wisselslag
in 1.20.58 en won Johan van Nimwegen
(1991) de lOOm schoolslag in 1.35.06.
In de junioren categorie werd door Rhiana
van Kempen (1989) achtereenvolgens de
lOOm wisselslag (1.13.59 tevens clubre
cord) en de lOOm vrij (1.04.00) gewonnen.
Leander Jongejan (1987) zwom op de lOOm
vrij naar een Ie plaats in 1.00.96.
Persoonlijke records:
Naast winnende tijden werden ook forse per
soonlijke records gezwommen, Martijn van
Hoorn (1989) en Mark Nolet (1990) verbe
terden hun l(X)m wisselslag naar resp.
1.21.52 en 1.24.57. Rene Moerkerke (1989)
wist zelfs 11 seconden van zijn lOOm wis
selslag af te zwemmen en zette 1.25.79 op de
klokken. Monique Geldof (1990) zwom op
de lOOm vlinderslag een p.r. van 1.39.39.
In de jongste categorie kwamen Nicole
Nolet en JoHza van Nimwegen (beiden
1993) tot prima tijden op de lOOm vrij in
resp. 1.27.21 en 1.27.46, waarmee ze resp.
2e en 3e werden. Whitley Vorstenbosch
(1992) verbeterde haar lOOm wisselslag naar
1.36.15.
Dammen:
Vriendschappelijk tegen Melissant
K. Tanis - H. Visbeen1 - 1
J. Moerkerk - M. GoedegebuurO - 3
C. Mierop - B. van der SpaanO - 3
L. Moerkerk-J. Koppelman1 - 1
J. van Koppen - H. van Heukelen1 -1
A. deMik-P. Kom1-1
Uitslag 4 -10
Huishoudelijke competitie
J. van den Ouden - A. P. C de MikO - 3
Schaken
J. Santifort - E. T. E. Derrez1 - O
J. Grinwis - R. M. van der WendeO - 1
W. J. Tanis - P. Speehnan1 - O
P. A. Derrez - A. van HuizenO - 1
F. L. Troost - W. J. Tanis-Koole1 - O
K. van der Wende - A. SchaeferO - 1
Deze avond werd er bij de dammers een
vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tegen
MeUssant. De eerste partij die klaar was, was
tussen J. Moerkerk en M. Goedegebuur. De
laatstgenoemde haalde er een mooie slagzet
uit waarna de wedstrijd eigenlijk al was
beslist. Voor de rest duurden de partijen lang
en waren ze spannend met heel mooi uitge
werkte eindspelen. Ook werden hier en daar
fouten over en weer gemaakt. Maar dit moet
de sfeer niet bederven. Het ging natuurlijk
om de gezelligheid en niet met het mes op
tafel. Als laatste was de voorzitter van
Melissant klaar, de heer B. van der Spaan.
Door deze nederlaag zag Ouddorp zijn kans
op een gelijkspel verloren gaan. Melissant
ging hierdoor met de overwinning naar huis.
In de enige wedstrijd voor de competitie
ging het lang gehjk op, maar door een fout
van de heer Van den Ouden in tijdnood wel
iswaar, ging de Mik met de overwinning
naar huis en maakte hij hierdoor goede kans
om kampioen van Ouddorp te worden.
Voor meer informatie over speelavonden en
uitslagen kunt u kijken op:
www.flalekee.net/~schaken/ontsparming.
Gebr. de Waal
Drukkerij
Sommelsdijk
(0187)47 10 20
algemeen®
gebr-dewaal.com
Op zaterdag 22 maart 2003 werden in zwem
bad 't Zuiderdiep de jaarlijkse winterkam
pioenschappen gehouden.
De winterkampioenen van 2003 zijn:
Onder de 8 jaar: Rosanna Wilmsen en Wü-
lem Jan Hoekman.
Onder de 10 jaar: Leoni Vlasman en Marco
Akershoek.
Onder de 12 jaar: Marianne Plas en Coen
Bolle.
Onder de 14 jaar: Wendy Kriek en Don
Schavemaker.
Onder de 16 jaar: DanieDe Roodnat en Arjan
Witte.
Dames: Corine Tanis.
Heren Bjom de Leeuw.
Progranima overzicht voor de komende
periode: 29-3: Laatste wedstrijd in de ZRO-
E competitie in Gorkum. (Let op ver
trek: 12.451); 5-4: Speedo wedsüijd in
Rozenburg; 12-4: Verenigingscompetitie in
Rotterdam.
OZ zorgverzekeringen, die de functie van
Zorgkantoor op de Zuid-Hollandse eilanden
uitvoert, meet regelmatig de wachtlijsten in
de zorg. Voor de sector verpleging en ver
zorging (verpleeghuizen, verzorgingshuizen
en de thuiszorg) vond de laatste meting voor
de regio Zuid-Hollandse eilanden plaats op 1
november 2002. De vorige meting van de
wachtUjsten was op 1 oktober 2001.
Bij de vergelijking van de beide metingen is
direct zichtbaar dat het aantal wachtenden in
de regio met een kleine honderd is vermin
derd. In 2001 stonden 1.478 personen op de
wachtlijst tegen 1.391 in 2002. Van de cliën
ten die wachten ontvangt ruim tweederde
zorg ter overbrugging van de wachttijd. Bij
de meting op 1 oktober 2001 was dit slechts
de helft.
De daling van het aantal wachtenden vond
plaats over de gehele Unie. Dat wil zeggen
zowel in de verzorgingshuizen en de ver
pleeghuizen als in de thuiszorg. De daling in
de verpleeghuizen is echter het grootst,
namelijk 33 procent!
OZ zorgverzekering heeft het afgelopen jaar
op verschillende fronten inspanning gele
verd om de wachtlijsten terug te dringen.
Allereerst zijn er meer middelen beschikbaar
gesteld. Daarnaast is er een grotere diversi
teit in het zorgaanbod ontwikkeld. Voorheen
volgde na de thuiszorg, als het niet meer
ging, onvermijdelijk een opname in het ver-
Zaterdag 15 maart was de laatste jongtalent
wedstrijd van regio Zuid-Holland zuid. Deze
tumcompetitie bestond uit 4 wedstrijden en
vandaag vond de finale plaats in Lekkerkerk.
De enige turnster van Flakkee die aan deze
competite had deelgenomen was de in 1995
geboren Anouk Slockers van Sparta Stellen-
dam. Anouk turnde op NWS niveau, dat is
het 1 na hoogste niveau in Nederland. Zij
had voorgaande wedstrijden laten zien dat
zij dat goed aankan. Deze laatste wedstrijd
behoorde zij zelfs tot de top 3. Met strak uit
gevoerde oefeningen wist zij ruim boven de
35 punten te scoren. Haar 2e plaats op deze
wedstrijd leverde helaas geen medaille op,
want de resultaten van de vorige 3 wedstrij
den werden ook meegeteld. Anouk eindigde
net naast het podium. Van dit jonge talent
zullen we in de toekomst nog veel horen.
s Middags was het de beurt aan haar oudere
zus. Tijdens de regiokampioenschappen in
januari had Inge Slockers('91) zich net als
clubgenootje Joy Kreeft('90) geplaatst voor
de 'A finale NWS-2 in Hoofddorp. De inzet
was een plaatsje in de 'A finale. Beide turn
sters draaien voor het eerst mee op dit
niveau. Zij tamden allebei een goede wed
strijd met af en toe een paar foutjes. Beide
meiden voldoen nog niet aan alle eisen die
dit niveau aan de turnsters stelt, maar ze wis
ten toch op een prima 22e plaats te eindigen
met een totaal van 28,2 punten.
De laatste ronde in Hoofddorp turnden 36
junioren ('89/'88) voor een plaatsje bij in de
'A finale van Nederland. Chantal v/d Kloos
ter turnt voor het eerste jaar bij de junioren
en dan ook nog in de NWS-2, het zou niet
meevallen om bij de top van het klassement
te eindigen. Chantal startte haar wedstrijd op
baUe, een moeilijk toestel om te beginnen.
zorgingshuis of het verpleeghuis. Nu kan
een opname langer worden uitgesteld omdat
intensieve zorgvormen worden aangeboden
in de thuissituatie. Ook zijn de mogelijkhe
den om zorgintensieve cliënten in het ver
zorgingshuis te helpen toegenomen waar
door een opname in het verpleeghuis kan
worden uitgesteld. Veel cliënten kiezen voor
deze alternatieven.
Tenslotte wordt de daling voor een deel ver
oorzaakt doordat de wachtlijsten vervuild
zijn. OZ zorgverzekeringen is begonnen met
het centraal bijhouden van de wachüijst.
Deze aanpak levert een zuiverder beeld op.
Op de wachtlijsten van de verpleeg- en ver
zorgingshuizen kwamen soms cliënten voor
die al elders waren opgenomen, of op meer
dere wachtlijsten voorkwamen.
Daarnaast blijken er nog steeds cliënten op
de wachtlijst te staan die niet opgenomen
willen worden. Centrale registratie zuivert
de wachrtijsten van deze vertroebelingen. In
de komende tijd worden zorgtoewijzingsbu
reaus opgericht die zich onder meer bezig
houden met het inzichtelijk krijgen van de
wachtlijsten zodat een nog beter beeld ont
staat van de werkelijke vraag van de cliën
ten.
Een rapportage van de wachtlijstmeting kan
worden opgevraagd bij: OZ zorgverzekerin
gen, Zorgkantoor Zuid-Hollandse eilanden,
Chasséveld 17, Breda.
De commissie reünie 100 jaar Tech roept
een ieder op om namen en adressen door te
geven van oud-personeelsleden en oud-
bestaursleden van de Technische School te
Middelhamis. Alle namen zijn wel
bekend, maar de daarbij behorende adres
sen niet meer.
Graag wil men op de reünie op 20 septem
ber ook zoveel mogelijk oud-personeelsle
den en oud-bestuursleden ontmoeten.
Schroom dus niet! Geef namen door.
Technische School Middelhamis, School-
sti-aat 11/ Postbus 43, 3240 AA Middelhar-
nis. Telefoon 0187-485444. Telefax:
0187-482699.
E-mail: w.jongejan@technischeschool.nl.
Chantal deed het redelijk, maar maakte toch
nog een aantal foutjes. Haar vloeroefening
ging uitstekend, de foutjes die ze maakte
wist zij uitstekend op te vangen en ze scoor
de maar liefst 8,55 pnt. De 3e plaats op vloer
leverde dat op. De sprong over het paard zag
er prima uit. Voor haar uitvoering en tech
niek wist de jury niet meer dan een halve
punt af te trekken. Een prima resuhaat. Het
laatste toestel was de bmg. Op de regiokam
pioenschappen was haar oefening op dit toe
stel mislukt. Chantal maakte die fout nu
ruimschoots goed. Haar bonusonderdeel
lukte prima en werd dan ook door de jury
geteld. Dat leverde een hogere uitgangs
waarde op. Het totaal van Chantal was 30,15
punten en daarmee eindigde zij op de 8e
plaats. Chantal plaatst zich met dit resultaat
als eerste en enige turnster van Flakkee voor
de 'A finale van Nederland. Dat betekent dat
zij op 12 april in Huizen gaat turnen voor een
plaats bij de beste 36 van Nederland.
27 januari 2003, Bussum - Nierstichting
Nederland richt zich in het jaar van haar 35-
jarige bestaan vooral op het terugdringen
van het aantal patiënten dat afhankelijk is
van de dialysebehandeling. Dat wil de Nier
stichting doen door het bevorderen van
orgaandonatie. Daarnaast wordt ook preven
tie van nierziekten een belangrijk speerpunt
voor de Nierstichting. De Nierstichting werd
35 jaar geleden opgericht met als primaire
doel de dialysebehandeling te verbeteren en
de capaciteit ervan te vergroten. Op dat
gebied heeft de Nierstichting de afgelopen
jaren veel bereikt. Maar aangezien dialyse
een zeer intensieve en belastende behande
ling blijft, wil de Nierstichting er nog meer
aan doen om deze behandeling te voorko
men. De wachttijd voor een niertransplanta
tie is 4,5 jaar, waardoor nierpatiënten onno
dig lang moeten dialyseren en zelfs overlij
den op de wachtlijst. Een andere wet voor
orgaandonatie betekent
volgens de Nierstichting de enige structure
le oplossing voor de orgaandonatieproble-
matiek in Nederland.
De huidige Wet op de orgaandonatie (WOD)
die in 1998 is ingevoerd - met als doel het
bevorderen van het aanbod van geschikte
organen en weefsels - functioneert niet vol
gens de Nierstichting. Toen de wet werd
ingevoerd was de wachttijd voor een nier
transplantatie ongeveer 3 jaar en stonden er
1.000 mensen op de wachtlijst. Nu zijn dat
1.300 nierpatiënten en is de wachttijd opge
lopen tot gemiddeld viereneenhalf jaar. De
groei van de wachtlijst lijkt de laatste tijd te
stagneren. Niet omdat er geen patiënten
meer bijkomen, maar omdat het aantal sterf
gevallen op de lijst toeneemt. Ook vinden
patiënten hun sitaatie soms zo uitzichtioos
dat ze stoppen met dialyseren en als gevolg
daarvan overlijden. De lange wachttijden
hebben ook gezorgd voor een sterke toena
me van het aantal transplantaties met leven
de donoren.
Paul Beerkens, algemeen directeur Nier
stichting Nederiand: 'Wij vinden dit niet
alleen medisch maar ook maatschappelijk
volstrekt onacceptabel en zullen er dan ook
alles aan doen om de wachttijd voor een
niertransplantatie te verkorten tot maximaal
1 jaar. Onze focus ligt hierbij op het overtai-
gen van de overheid van de noodzaak van
een andere wetgeving. Resultaten uit andere
Europese landen met een 'geen bezwaarwet'
- daarbij is iedereen donor tenzij hij of zij
aangeeft geen donor te willen zijn - hebben
aangetoond dat die reductie ook haalbaar
is. Minstens zo belangrijk vinden wij voor
lichting naar alle Nederlanders over het
belang van orgaandonatie. Want er is een
groot tekort aan donororganen, doordat te
weinig mensen hebben aangegeven donor te
willen zijn. En teveel nabestaanden weige
ren toestemming te geven voor orgaandona
tie, omdat ze niet weten wat de overledene
had gewild. De Nierstichting werkt daarom
aan een voorlichtingscampagne die ervoor
moet zorgen dat orgaandonatie in onze
samenleving als een goede en vanzelfspre
kende zaak wordt gezien.'
Voorkomen van nierziekte
De Nierstichting gaat zich ook sterker rich
ten op preventie van nierziekten, omdat door
vroege preventie de ingrijpende dialysebe
handelingen uitgesteld of zelfs voorkomen
kunnen worden. Onderzoek heeft aange
toond dat urineweginfecties bij jonge kinde
ren op latere leeftijd tot nierziektes en dialy
se kunnen leiden. De Nierstichting start
daarom dit jaar een voorlichtingsprogramma
'Preventie van nierschade bij kinderen met
urineweginfecties'gericht op artsen bij con
sultatiebureaus en huis-, en kinderartsen.
Een nieuw programma, 'Preventie bij vol
wassenen', streeft tijdige behandeling van
beginnende nieraandoeningen na, waarmee
dialyse in veel gevallen tien tot twintig jaar
kan worden uitgesteld.
Tevens blijft de Nierstichting medisch
wetenschappelijk onderzoek stimuleren en
financieren, dat gericht is op het voorkomen
van nierziektes en het zo vroeg mogelijk
ingrijpen in het ziekteproces om de gevolgen
van de ziekte tegen te gaan of te vertragen.
