ISRAËL, HET WONDER
Stoffen-
verkoop
Bingo SWO
EIIAtflQBMIIElJWS
(2)
Kleding- en speelgoed-
beurs in Ouddorp
vH
Ger. Gem.
Hieuwe
Jonge
INTER VIE W
De watersnoot
PAGINA 9
VRIJDAG 21 MAART 2003
We zagen dat Gods weg met Israël via
de weg van het wonder verloopt. De
Bijbel laat ons dat op verschillende
plaatsen zien. Israël heeft de bemoei
enis van God met Zijn volk niet ver
diend. Het heeft zijn roeping ver
zaakt. God heeft het volk daarvoor
gestraft, maar niet losgelaten. Waar
om niet? Omdat Hij aan Zijn verbond
gedenkt.
Als gevolg van de Dreyfus-affaire werd bij
de Joden het sluimerend verlangen gewekt
om naar het land, dat God hun gegeven had,
terug te keren. Velen zijn gegaan en hebben
van een dorre vlakte weer vruchtbaar land
gemaakt.
De Britse regering moest in opdracht van de
Volkenbond de opvang van de binnenstro
mende Joodse immigranten regelen.
Vóór en door de Tweede Wereldoorlog wer
den veel Joden naar Palestina gedreven. Dat
stuitte op fel verzet van de Arabieren. Daar
door liep het de Engelsen, die het beheer
hadden, volkomen uit de hand. De Verenig
de Naties kwamen toen met een verdelings
plan, waarbij aan Joden en Palestijnen een
deel van het land werd toegewezen. Israël
aanvaardde dat plan, de Palestijnen niet!
Een eigen staat op het juiste moment
Op 15 mei 1948 - bijna 2000 jaar na de weg
voering en drie jaar na de holocaust - begon
Israël opnieuw. De Amerikaanse president
Truman en vele anderen hadden de Joodse
leiders geadviseerd de onafhankelijkheids
verklaring vanwege hoog oplopende span
ningen met de Arabieren nog maar enige tijd
uit te stellen. Israël gaf daaraan geen gehoor.
Nog diezelfde dag vielen vijf goed uitgerus
te Arabische legers Israël aan. Het mag een
wonder worden genoemd dat het geringe
aantal slecht bewapende Joodse strijders niet
in zee gedreven is. De uit de Tweede
Wereldoorlog zo beroemde Engelse veld
maarschalk Montgomery - de man van de
strijd bij El Alamein in de Libische woestijn,
en de slag om Arnhem - gaf de nieuwe staat
Israël hoogstens 14 dagen. Uit alle delen van
de wereld waren journalisten samenge
stroomd om het ontstaan van de nieuwe staat
te verslaan en daarna haar ondergang te
beschrijven. Een Amerikaanse krant schreef:
"Een Israëlische generaal die deze strijd gaat
voeren is rijp voor een psychiater". Maar
God rekent anders. Het grondgebied dat
Israël was toebedeeld, besloeg niet meer dan
1 van dat van de vijand, het inwonertal nog
geen 2%. Te vergelijken met Luxemburg
tegenover Engeland, Frankrijk en België
.samen.
Israël won die strijd - de Onafhankelijk
heidsoorlog - al was het ten koste gegaan
van 4500 soldaten, vaak mensen, die de con
centratiekampen ternauwernood hadden
overieefd. Bij de wapenstilstand, die in 1949
volgde, kreeg Israël meer grondgebied dan
het bij de verdeling in 1947 had toegewezen
gekregen.
Ook toen is weer gebleken, dat het niet zo
belangrijk is wat sociologen, politici, strate
gen of zelfs theologen zeggen.
Het is God, Die de geschiedenis schrijft!
Niets of niemand kan dat verhinderen. Hij
neigt de harten. Hij bepaalt de tijd.
De geleerden zijn het er allemaal wel over
eens dat de naties na die datum van 15 mei
1948 nooit meer in zo'n grote meerderheid
voor een zelfstandige staat Israël gestemd
zouden hebben!
Conclusie:
De Eerste Wereldooriog maakte Palestina
vrij van Turken, de Volkenbond gaf Enge
land de opdracht in Palestina een Joods
Nationaal Tehuis voor Joden voor te berei
den, de Tweede Wereldooriog was voor veel
Joden de aanleiding om naar Palestina terug
te keren en
de Verenigde Naties kenden Israël een eigen
staat toe.
Zo gebruikte God twee wereldooriogen en
twee volkerenorganisaties om de Joden op
Zijn tijd weer op hun plaats te krijgen. Laten
we de wonderen die God aan Zijn volk
gedaan heeft maar niet wegredeneren!
Sprak Hij niet: "Ik zal de gevangenis van
Mijn volk Israël wenden, en zij zullen de
verwoeste steden herbouwen en bewonen en
wijngaarden planten en de wijn daarvan
drinken; en zij zullen hoven maken, en de
vrucht daarvan eten, en Ik zal ze in hun land
planten, en zij zullen niet meer uitgerukt
worden uit hun land, dat Ik hun gegeven
heb?"(Amos 9:14-15).
De tweede oorlog: De Sinaï-oorlog
De tijd na 1949 kenmerkt zich door oorlogs
zuchtige redevoeringen van Arabische lei
ders en een economische boycot, in hevig-
Hebreeuws is nu de taal van de universiteit,
de media, de boeken en de kranten.
De Wonderlijke herleving van de taal - aan
gepast met veel nieuwe woorden - dankt
Israël aan het initiatief en de volharding van
één man, Eliëzer Ben Yehuda (1858-1922).
Naar die man zijn veel straten in dorpen en
steden genoemd.
Zo werden de naar het vaderland terugkeren
de Joden door het spreken van de oude taal
weer tot één volk.
Al 55 jaar bedreigd
Israels bestaan wordt al vanaf 1948 bedreigd
door legers -die van links en van rechts
oprukten, een intifada van binnenuit, scuds
en terroristische aanslagen. Steeds weer ech
ter wordt het volk wonderlijk bewaard. Daar
zorgt de God van Israël voor en Hij zal dat
blijven doen. Dat ligt vast in Zijn onveran-
derhjk plan met dat volk. Dat sluit niet uit
dat Israël nog wel eens door een heel diepe
weg zal moeten gaan. Maar hoe het ook gaat.
God zal Zijn volk niet laten omkomen.
Velen hebben het geprobeerd. Het is de
Egyptische Farao niet gelukt, ook Haman
niet. Hitler evenmin, en het zal ook aan Yas
ser Arafat of Saddam Hoessein niet geluk
ken.
Het zal met dat volk niet gaan zoals de dui
vel wil, maar zoals God het wil.
Het laatste wonder
Hoe het ook gaat, één groot wonder staat nog
uit.
Het wonder dat God op Zijn tijd en op Zijn
wijze de Geest der genade op dat volk zal
uitstorten, dat gans Israël zal zalig worden
(Romeinen 11:26).
Verschillende profeten hebben het al voor
zegd:
Want Ik zal u uit de heidenen halen en zal u
uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw
land brengen. Dan zal ik rein water op u
sprengen, en gij zult rein worden; van al uw
onreinigheden en van al uw drekgoden zal ik
u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven,
en zal een nieuwe geest geven in het binnen
ste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw
vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart
Eliëzer Ben Jehuda
heid toenemende grensincidenten en terreur
acties. Als de president van Egypte, Nasser,
zich in 1956 het Suezkanaal toeeigent en aan
Israël de toegang tot het Suezkanaal en de
Golf van Eilat ontzegt, rukt het Israëlische
leger de Sinaï binnen. Na 8 dagen is het
Egyptische leger verpletterend verslagen.
De derde oorlog:
De Zesdaagse oorlog (1967)
Na deze Sinaï-ooriog blijven de Arabische
leiders hameren op de vernietiging van
Israël. De Syriërs houden niet op om vanaf
de Golan-hoogte de Israëlische dorpen rond
het Meer van Gennesareth en de Huleh-vlak-
te te beschieten. Ze dreigen met het afdam-
men van de Jordaan en steunen allerlei ter
reurorganisaties. Als Egypte, Syrië en Jorda
nië een enorm leger aan de Israëlische grens
samentrekken, slaat Israël toe. De Israëli
sche vliegtuigen vernietigen bij verrassing
de Egyptische en Jordaanse luchtmacht en
maken aan de hernieuwde blokkade van de
golf van Eilat een eind.
De westoever - die Jordanië had bezet -
wordt veroverd, Syrië wordt van de Golan
verdreven en Oost-Jeruzalem wordt na een
verbeten strijd genomen. Een eeuwenoude
Joodse droom - het bidden aan de klaagmuur
- was verwezenlijkt.
Na zes dagen was de oorlog geëindigd in een
daverende overwinning voor Israël. Het had
nu makkelijker te verdedigen grenzen gekre
gen, maar binnen het veroverde gebied
woonden nu wel één miljoen Palestijnen.
Israël biedt na deze Zesdaagse ooriog vrede
aan in ruil voor land. Dat aanbod wordt met
een drievoudig "neen"'op de Arabische
conferentie te Khartoem grof van de hand
gewezen: Geen vrede, geen onderhandelin
gen, geen erkenning van Israël!
De vierde oorlog:
De Yom Kippoeroorlog
Ondertussen nemen de terreurdaden in
hevigheid toe. Op 6 oktober 1973, op Grote
Verzoendag, de dag waarop in Israël alles
stil ligt, omdat dat de dag was waarop alleen
de hogepriester werken mocht (Leviticus
23), begon de vierde oorlog in 25 jaar. Israël
werd door Syrië en Egypte aangevallen met
meer tanks en vliegtuigen dan de Duitsers in
1942 tegen Rusland gebruikten. Tijdens die
strijd heeft het voortbestaan van Israël enke
le dagen aan een zijden draad gehangen. De
Israëlische regering was op deze oorlog niet
voorbereid. Israël werd overrompeld.
Onverwachts trok Egypte de Sinaï bimien en
rukte Syrië in de Golan op.
Israël werd volkomen verrast. De onneem
baar geachte Bar Lev-linie werd door de
Egyptenaren opgerold; praktisch de gehele
Golan viel in handen van de Syriërs. Toch
ging generaal Sharon - de huidige premier -
tégen uitdrukkelijke bevelen van Moshe
Dayan in om terug te trekken, tot de aanval
over, stak het Suezkanaal over en nam het
Egyptische leger in de tang. En in het Noor
den stopten de Syriërs plotseling hun aanval.
En tot op de dag van vandaag weet niemand
waarom. Vanaf dat moment keerden de kan
sen. Onze toenmalige minister van Buiten
landse Zaken, Luns, noemde het een groot
wonder dat Israël toen niet onder de voet
gelopen is.
Toen aan Dr. Lapide, hoogleraar aan de uni
versiteit van Jeruzalem, gevraagd werd,
waarom Israël uiteindelijk ook deze ooriog
gewonnen had, antwoordde hij: "Niet wij
hebben de strijd gewonnen, zoveel verstan
dige en moedige mensen hebben we niet. De
strijd die we streden was Godes strijd!
Het wonder van het ijzeren gordijn
In 1989 stortte het communistische regime
ineen. Weer zo'n wonder. Zelfs de beste
Oost-Europakenner had niet voorzien dat het
ijzeren gordijn ooit nog een keer zou vallen.
God deed het in 24 uur. Daardoor werd voor
duizenden en duizenden Russische Joden de
weg naar Israël gebaand. Onmiddellijk na de
val van de muur kwamen 230.000 Joden
vanuit Rusland naar Palestina en dat aantal
liep al spoedig op tot meer dan één miljoen.
Vóór de val van het ijzeren gordijn was emi
gratie vanuit Rusland praktisch uitgesloten.
Wie als Jood een visum aanvroeg, nam een
levensgevaarlijke beslissing. Hij gaf te ken
nen een vijand van het communisme te zijn,
hij kreeg ontslag, en wie zonder werk was
werd als een parasiet opgepakt en belandde
in de gevangenis. Onder Gorbatsjov is daar
verandering in gekomen. Veel Joden werden
vanaf die tijd als door een magneet naar
Israël getroldcen. Ze kwamen zelfs, toen het
land in de grootste crisis verkeerde: een
intifada van binnenuit en Scud-raketten van
buitenaf. Het eerste wat ze uitgereikt kregen
was een gasmasker.
Zegt God niet: "Ik zal ze het overblijfsel
van Israël) aanbrengen uit het land van het
Noorden en zal hen vergaderen van de zijden
der aarde. Onder hen zullen zijn blinden en
lammen, zwangeren en barenden tezamen,
met een grote gemeente zullen ze herwaarts
wederkomen"? (Jeremia 31:8).
Ze kwamen uit Jemen, Ethiopië, Rusland en
Argentinië en ze zullen blijven komen, want
nog is iedereen niet thuis.
Minder bekende wonderen
En dan zijn er naast al die in het oog lopen
de wonderen ook nog van die kleine dingen
waar we er een paar van willen noemen:
Zo was vlak voor en aan het begin van de
Onafhankelijkheidsooriog (1948) de stad
Jeruzalem door vijanden belegerd. Er kon
niets in of uit. Er was gebrek aan van alles.
Distels werden gekookt om mineraalhou-
dende spinazie of vitaminerijke sinaasappels
te vervangen. Aan de Jakobinskystraat lag
tegenover de huizen een open terrein met
olijfbomen, waartussen de distels groeiden.
Verder was het stuk land dor en kaal.
Op een dag groeiden er zomaar ineens klei
ne, fris uitziende planten. Aanvankelijk
werd er nauwelijks aandacht aan geschon
ken, maar in een ommezien van tijd breidde
het geheimzinnige 'onkruid' zich uit en al
spoedig bedekte het grote delen van het veld.
Iemand kwam op het idee om deze donker
groene sappige planten te koken. Ze bleken
uitstekend te smaken.
Het goede nieuws ging als een lopend vuur
tje door de wijk. En al gauw stond deze
plaatsvervangende spinazie bij veel gezin
nen op tafel. Wekenlang voorzag, 'dit
onkruid' de mensen van de nodige vitamine.
En het bleef maar groeien, totdat.het beleg
was afgelopen. Toen verwelkte het even snel
als het was opgekomen.
Op een plein aan de Jaffastraat staat een
monument dat herinnert aan een gebeurtenis
in diezelfde ooriog. De Arabische troepen
waren tot ver in de nieuwe stad doorgedron
gen. De Israëli's hadden geen artillerie om
de oprukkende troepen te weerstaan. De oor
logsindustrie stond nog in de kinderschoe
nen. Het enige wat ze hadden, waren wat
granaten, pistolen en stenguns. Een zekere
Ir. David Leibovitz - een lid van de Haga-
nah, de Israëlische strijdkrachten - slaagde
erin met de meest primitieve middelen een
mortier te maken die naar de producent
Davidka genoemd werd. Het was een kanon
dat niet ver reikte, ook niet zuiver richtte,
wel heel veel lawaai maakte.
Op het moment dat de vijand op het punt
stond naar de Oude Stad door te breken, viel
het schieten met de davidka samen met een
hevig onweer. De ononderbroken beschie
tingen en artilleriebombardementen van de
Arabieren hielden ineens op en de vijand
sloeg op de vlucht. Het plan van het Arabi
sche Legioen was mislukt.
Het Hebreeuws was de heilige taal, de taal
van de tempel, van de gebeden en van de hei
lige geschnften. De Tenach (het Oude Tes
tament) was in het Hebreeuws geschreven.
Daardoor bleef het voor de Joden de heilige
taal. Het is ronduit een wonder dat deze taal,
vanuit de vele talen, die door de komst van
duizenden immigranten uit meer dan hon
derd landen, de dominante positie heeft
weten te verkrijgen. Het volk kan nu de oude
Joodse Bijbel - zijn geschiedenis - weer
lezen in zijn eigen taal.
Nooit eerder kwam het voor dat een taal, die
niet meer gesproken werd, opnieuw werd
ingevoerd.
In m.f.g. 'De Dorpstienden' te Ouddorp
wordt op zaterdag 19 april 2003 van 9.00-
13.00 uur weer.de jaarlijkse kleding- en
speelgoedbeurs georganiseerd door peuter
speelzaal 'de Gomet'. Heeft u kleding t/m
maat 176, babyartikelen (bedjes, camping-
bedjes, boxen, buggy's, enz.) of speelgoed
dat u in wilt leveren om te verkopen, dan
bent u van harte welkom op de inlever-
avonden die gehouden zullen worden op
woensdag 16 en donderdag 17 april tussen
19.00 en 20.30 uur. Vrijdagavond alleen
grote spullen! Voor degenen die na de beurs
hun overgebleven kleding niet terug willen
hebben en het aan het goede doel willen
schenken, is er tevens de mogelijkheid om
op maandagochtend 14 april tussen 8.30 en
11.15 uur en dinsdagochtend 15 april tus
sen 8.30 en 11.15 uur de kleding te bren
gen. Graag in gesloten doos/zak voorzien
van naam en adres aanleveren. De koffie
staat klaar! Voor meer informatie kunt u
telefonisch contact opnemen met Nellie de
Jong, tel. 0187-683097, of Marjan Fokker,
tel. 0187-682392. De opbrengst van de
beurs komt ten goede aan de peuterspeel
zaal. De beurs is dus verder niet commer
ciële van aard.
geven. En Ik zal Mijn geest geven in het bin
nenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn
inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten
zult bewaren en doen. En gij zult wonen in
het land, dat ik uw vaderen gegeven heb, en
gij zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot
een God zijn. (Ezechiël 36:24-27).
Nu ligt er nog een deksel op het aangezicht
van het volk; maar als dat zal zijn weggeno
men, zullen de Joden zien, dat Christus als
de Gekruisigde en Opgestane de spil is,
waaromheen de eeuwen zich wentelen.
Zo komt het volk dan door een weg van lij
den tot heeriijkheid.
Op D.V. woensdag 26 maart 2003 hoopt
Weterings Stoffen (van de weekmarkt te
Sommelsdijk) nieuwe lente- en zomerstof-
fen te verkopen in de zaal van de kerk van de
Gereformeerde Gemeente te Nieuwe Ton-
ge (Oranjestraat 17).
U bent van harte welkom van 19.30 tot
21.00 uur.
De opbrengst is voor de aflossing van de
kerk.
Voor inlichtingen kunt u bellen naar: M. de
Visser, tel. (0187) 652384 of naar L. Admi
raal, tel. (0187) 651270.
Op woensdag 26 maart organiseert de
Plaatselijke Commissie van de SWO in
Ooltgensplaat een grote bingo voor alle 55-
plussers van Oostflakkee in 't Centrum,
Van Weelstraat 10 te Ooltgensplaat. De
middag begint om 13.30 uur, de zaal is
open vanaf 13.00 uur. De kosten bedragen
2,50 euro. Tevens wordt er een verioting
gehouden, de loten kosten vier voor 0,50
euro. Iedereen van harte welkom.
Werken over de ramp
Ook op SBO 'de Wegwijzer' te Mid-
delharnis werkten leerlingen over de
watersnoodramp van 1953. En van
hun werkstukken stuurden ze stuur
den een flinke hoeveelheid naar Eilan
den Nieuws, ter plaatsing aangebo
den. Zo maakten ze 'dagboekfrag
menten', interviewtjes, gedichtjes en
natuurlijk ook tekeningen, en stonden
ze met elkaar stil bij de gebeurtenis
sen van toen. Bijgaande afbeeldingen
geven een impressie van hun activitei
ten.
Gedichte over dierbaar voorwerp
Ik heb een Bijbel
En die is zo dierbaar
lic kan hem niet missen
Als ik hem toch moet missen
Is dat toch wel snikken
Ik hou heel veel van die mooie Bijbel
Maar ik weet niet waarom
Lizette Bakker, groep D
V. 1 Hoe oud was u.
V.2 Waar was u opa.
V.3 Wat was u aan het doen.
V.4 Vond u het erg.
V.5 Heeft u familie verloren.
V.6 Heeft nog steeds verdriet.
V. 7 Bent u nog steeds bang als het hart waait
V.8 Hoe was het.
V.9 Heeft hulp verleent.
V. 10 Hoe heeft u dat gedaan.
A.I Ik was 18 jaar.
A.2 ik was thuis toen het gebeurde.
A.3 Ik was aan het borrelen met mijn
vrouw en een boek aan het lezen.
We schrokte toen ik de radio aanzette.
A.4 We vonden het heel erg want we
hadden er niet op gerekend.
We dachten gelijk aan de familie we
wouden bellen...
Maar dat kon niet want de telefoon
deed het niet meer want door de stro
ming waren de kabels gebroken.
A.5 We hebben geen familie verloren maar
de buren wel.
A.6 We hebben geen verdriet meer maar
denken er wel over na want het is vre
selijk geweest.
A.I We zijn niet bang meer maar je weet
maar nooit vandaag of morgen kan het
weer gebeuren.
A.& Het was erg de doodskisten stonde
■^-■,7'"W!B^-^'-3K,
Groep B, platen bekijken.
klaar voor de mens die de ramp niet
hebben overleefd.
Het was heel erg.
A.9 Ik heb heel veel hulp verleend in
Vlissingen.
'De overstromingvan Lars, groep C.
Dezelfde dag werd ik nog opgetrom
meld.
Want ik zat in dienst.
A.lOIk ging naar Vlissingen zandzakken
vullen om het water tegen te houden.
Toen ben ik 3 dagen geweest ik heb
toen 24 uur geslapen.
Toen kwam mijn vrouw me halen.
Toen zijn we naar huis gegaan.
Sander Klink, groep E
De interviews zijn uit de oudste groep leer
lingen.
Dagboekfragmenten door leerlingen
gemaakt
Zaterdag 31 januari 1953
Zaterdag heb ik naar de radio geluisterd.
Er komt een hele erge storm zeiden ze op de
radio.
In ging even wat boodschappen doen voor
mijn moeder.
Het waaide al heel hard.
En die avond zeiden ze dat de dijk door
breekt.
En toen die nacht brak de dijk door.
Het huis stond helemaal onder met water.
Dus we moesten op het dak gaan zitten.
En toen kwamen er een helikopter ons
meenemen.
Einde 'Dagboekfragment'
Van Lizeth groep C
