Ook Stellendam heeft zijn binnenkomer
Watersnoodramp
Enorm tekort aan
seniorenwoningen in Zuid-Holland
Centrum van Zuidland bleef droog
Christelijke Scliolengemeenscliap
'Prins Maurits' lierdenld
'Dag van de huisvestingop 5 februari
Kleding voor Oekraïne
EIIAUDBI-illEUWS
Herinneringen van een hulpverlener
Grote vergaarbak
Het voedsel
GGD Zuidhollandse
eilanden organiseert
cursus voor ouders met
een druk kind
GGD geeft cursus
'Omgaan met astma' op
Goeree Overflakkee
PAGINA 5
DINSDAG 28 JANUARI 2003
Zuid-Holland heeft een enorm tekort
aan seniorenwoningen. Het tekort be
draagt momenteel 150.000 woningen
en als er niets aan gedaan wordt is dit
aantal in 2015 opgelopen tot bijna
190.000 woningen. De ouderenbonden
hebben deze alarmerende cijfers ge
presenteerd in een rapport, dat ze op
een conferentie op 15 januari over
handigden aan mevr. L. van Ruijven,
Gedeputeerde zorg- en ouderenbeleid
van de provincie Zuid-Holland.
Op de conferentie werd 5 februari uitgeroe
pen tot 'provinciale dag van de senioren
huisvesting'. Op deze dag zal de plaatselijke
Ouderenbond ANBO in de gemeenten Mid-
delharnis en Goedereede het resultaat van
het onderzoek naar de woonmogelijkheden
voor senioren in beide gemeenten bekend
maken. Aan Wethouders, woningcorpora
ties, afgevaardigden van gemeenteraad en
zorginstellingen zullen de gegevens op die
dag in een rapport worden overhandigd.
Volgens de ramingen van de ouderenbonden
bestaat er in de gemeente Middelhamis en
Goedereede een tekort aan ruim 700 respec
tievelijk 600 woningen voor senioren en
mensen met beperkingen. De tekorten heb
ben betrekking op zowel huur-, als koopwo
ningen.
Het is de bedoeling van de ANBO dat de
conclusies zullen leiden tot gezamenlijke
actie ter oplossing van de in het rapport aan
gegeven problemen en tekorten aan geschik
te senioren woningen. Samen met gemeen
ten, zorginstelhngen en corporaties wil de
ANBO tot prestatie-afspraken komen over
aantallen te bouwen levensloopbestendige
woningen en over het 'opplussen' van be
staande woningen om deze geschikt te
maken voor mensen met beperkingen.
Mevrouw Loes van Ruijven heeft, namens
de provincie toegezegd dat de ouderen bij
hun activiteiten op haar steun kunnen reke
nen.
Daar de activiteiten op het gebied van wonen
en zorg ook gericht zijn op de doorstroming
kozen de ouderen als motto: 'Bouwen voor
ouderen betekent ook wonen voor jonge
ren.'
Op 1 februari 2003 is het precies 50
jaar geleden dat de Noordzee een
onverhoedse aanval deed op de kust
van ons land. De storm was uitgelopen
tot orkaankracht en veroorzaakte een
grote ramp. Mensen verdronken.
Evenals 180.000 stuks vee, waaronder
koeien, schapen en kippen om er maar
enkele te noemen. Eilanden in Zuid-
Holland en Zeeland werden geëva
cueerd. Oudere inwoners van het
plaatsje Zuidland weten nog maar al
te goed wat er in die dagen is gebeurd
en generaties na hen hebben het in
middels uit de geschiedenisboekjes
kunnen leren.
Zondag 1 februari 1953 had een normale
zondag moeten worden, maar dat verhep
anders. Ik was in militaire dienst, gelegerd in
Den Haag. Vanaf zaterdag 31 januari tot en
met maandag 2 februari was ik thuis met
weekeindverlof. Omdat het die zondag zulk
erbarmelijk slecht weer was stond de radio
aan. Na de nieuwsuitzending van 13.00 uur
kwam het volgende persbericht door; "A]
het dienstplichtig personeel van (en toen
volgden bepaalde oproepcode's) dient zich
met de eerste de beste reisgelegenheid te
melden bij hun legeronderdeel. De militai
ren zullen waarschijnlijk gaan deelnemen
aan reddingsoperaties in gebieden welke
door dijkdoorbraak onder water komen te
staan als gevolg van het noodweer".
Nadat op die middag de radio-oproep was
doorgedrongen maakte ik binnen een uur
aanstalten om ook naar m'n legerplaats te
gaan, maar eerst moest het nodige aan war
me kleding bij elkaar gehiu-kt worden. Ach
teraf bleek dat dit toch wel nodig was. Met
de bus afgereisd naar Den Haag. In deze stad
overgestapt op de tram, om na een halfuur te
arriveren aan de poort van de Alexanderka-
zeme. Op het bijbehorende exercitieterrein
stonden al verschillende militaire vervoer
middelen klaar die de opgeroepen soldaten
naar rampgebieden zouden vervoeren. Het
legerpersoneel druppelde van lieverlee de
kazernepoort binnen. Na enige tijd werd een
colone voertuigen geformeerd.
Bij vertrek uit Den Haag waren we met onge
veer zestien militairen in het voertuig, inclu
sief een wachtmeester. Het was de bedoeling
bij elkaar te blijven. Nadat de Maastunnel in
Rotterdam was gepasseerd doemde al gauw
een boogbrug op. Terwijl we daar overheen
gingen, leek het wel of de wereld verging.
Dat kwam door de kracht van de orkaan, die
door het spantwerk raasde.
We reden recht op ons doel af: Zuidland.
Maar voordat deze plaats werd bereikt.
openbaarde zich een enorme watervlakte.
Het bleek dat hier al een grote polder onder
water stond. De dijk waarover we naar Zuid
land reden lag net hoog genoeg om te voor
komen dat het water uit de ondergelopen
polder over de weg stroomde. We kwamen
in ieder geval droog aan in Zuidland. Even
voor het centrum kwamen we tot stilstand en
konden we onze 'drie-toruiers' (vrachtwa
gens) verlaten. Lopend vervolgden we onze
weg en het volgende beeld staat nog steeds
in m'n geheugen gegrift het is een van de
dingen die je nooit vergeet: in het midden
van het centrum stond een muziektent die
vol stond met schapen, geiten, kippen en
ander vee. Trouwens, het gehele centrum
was een grote vergaarbak voor alles wat
leefde, zowel mensen als dieren. Het is een
gelukkige omstandigheid geweest voor
degenen (helaas niet iedereen) om deze plek
te kunnen bereiken. Maar goed dat het dorp
het hoogstgelegen gebied is uit de wijde
omgeving.
Inmiddels was het een uur of vijf geworden
op de zondagmiddag en buiten was het roet-
donker. Van de wachtmeester moesten we
zandzakken gaan vullen, op welke lokatie
weet ik niet meer.
Eenmaal op die plek aangekomen, bleek er
voldoende mankracht aanwezig te zijn.
Maar inmiddels waren er andere instanties
die een beroep op ons deden, zoals enkele
boeren die hun vee nog op stal hadden staan.
Met de beesten wilden de veehouders zo
gauw mogelijk de polders uit. Mensen om
hun vee tijdens de vlucht bij elkaar te hou
den hadden ze niet. De mannen vroegen het
ons. Hoeveel er met hen zijn meegegaan
weet ik niet, wel weet ik dat hierbij onze
groep geheel uit elkaar viel. Een ieder hielp
op z'n eigen manier.
Als alles ordelijk was verlopen en onze
groep bij elkaar was gebleven, hadden we
van onze wachtmeester gehoord waar we
zouden slapen en waar de keukenwagen zou
staan. Maar helaas, niemand wist het, op een
enkeUng na. Ook ik wist nergens van. Dat
kwam omdat ik in m'n eentje met militairen
van een ander onderdeel op een roeiboot
verzeild was geraakt. Al roeiend gingen we
van boerderij naar boerderij om te zien of er
nog leven was. Als dat zo was, namen we de
mensen mee. Heel dankbare mensen! Ik zal
ze nooit vergeten. Maar ook zag je gruwelij
ke dingen: verdronken dieren, zowel groot
als klein dreven rond in de onmenselijke
wateroppervlakte. Heel erg triest!
Omdat ik steeds niet wist waar de keuken
wagen zich bevond, moest ik op zoek naar
een hap voedsel. Dat lukte. Ik vergeet het
nooit, op die bewuste zondagavond. Het was
ongeveer elf uur. In de Dorpsstraat links
vanaf Roterdam gerekend, stond (of staat
De GGD Zuidhollandse eilanden start in
maart/april een cursus voor ouders met een
druk kind. De cursus en informatiebijeen
komst zijn bedoeld voor ouder(s) of verzor-
ger(s) van een druk kind die problemen erva
ren met de opvoeding. Bij de opvoeding van
drukke kinderen is het belangrijk dat
ouder(s) of verzorger(s) het samen eens zijn
over aanpak en elkaar steunen. Vanzelfspre
kend zijn ouders of verzorgers die hun kind
opvoeden ook van harte welkom.
Opzet
Tijdens de informatiebijeenkomst krijgt u
informatie over druk gedrag en tips over hoe
u kunt omgaan met drukke kinderen. Deze
bijeenkomst is een goede manier om kennis
te maken met de oudercursus. De oudercur
sus is bedoeld om ouders met een druk kind
een steuntje in de rug te bieden bij de dage
lijkse opvoeding. De cursus bestaat uit zes
bijeenkomsten. Daarin komen de volgende
thema's aan bod:
- Oorzaken van hyperactief gedrag;
- Hoe leren kinderen gedrag;
- Grenzen stellen en structureren;
- Bevorderen van gewenst gedrag;
- Hoe om te gaan met lastig gedrag.
Tijdens de cursus wordt veel aandacht
besteed aan oefeningen en thuisopdrachten.
Daarnaast bestaat er voldoende gelegenheid
om met elkaar ervaringen uit te wisselen
over de dagelijkse opvoedingsperikelen van
een druk kind.
De cursus is een samenwerking van:
- S O stichting voor opvoedings
ondersteuning;
- Stichting Jeugdzorg;
- Zorg en Welzijn Groep;
- GGD Zuidhollandse Eilanden.
In maart/april wordt de oudercursus gestart
bij voldoende deelname, voorafgaand zal er
een informatiebijeenkomst plaatsvinden.
Informatie en aanmelding
Er worden oudercursussen georganiseerd
voor ouder(s)/verzorger(s) van kinderen van
4-12 jaar. De oudercursus is bedoeld voor
ouder(s)/verzorger(s) die hun kind als druk
ervaren. Deelname aan de informatiebijeen
komst is gratis. De kosten voor de oudercur
sus bedragen: 15,- per persoon; 25,- per
echtpaar.
Voor meer informatie, aanmelding of voor
het aanvragen van de folder kunt u contact
opnemen met GGD Zuidhollandse Eilanden,
Secretariaat Jeugdgezondheidszorg, tel.
0I8I65 24 85.
Op donderdagavond 31 januari kan er
weer goed gedragen (kinder)kleding
afgegeven worden in dichte dozen of zak
ken bij de familie Saarloos aan de Wees
molenstraat 4 te Ooitgensplaat. Ook
speelgoed, mits compleet, is van harte
welkom. Indien u ook dekens of dekbed
den heeft nemen wij deze, gezien de
strenge kou, momenteel graag van u aan.
De inzameltijd is van 19.30 tot 20.15 uur.
Graag willen wij u vragen of u wilt?
2.500 staat voor één container.
nog) een broodbakkerij. Wie ongeveer 50
jaar geleden de eigenaar was, herinner ik me
niet. Maar één ding weet ik nog goed, name
lijk dat ik er verschillende keren zowel
brood als een warme maaltijd heb gehad. En
daar was ik heel erg blij mee! Slapen 's
nachts kon je overal, want de dorpelingen
hadden hun huizen spontaan opengezet voor
degenen die hulp kwamen bieden. Alles bij
elkaar genomen, ondanks het wezenlijke
verdriet dat overheerste, beving mij een
geweldig gevoel. Om nooit te vergeten!
Na drie dagen Zuidland kwam ik in Abben-
broek. Hier was m'n onderdeel al twee
dagen met de keukenwagen aanwezig en
moesten we slapen in een schoollokaal. Dat
was daar heel anders.
Bert Moor, Acaciastraat 5, app. 7
2681 CP Monster
De toestand van de rotonde aan het begin van de Brielsestraat is al jarenlang een doorn in het oog geweest van verschillende
raadsleden van de gemeente Goedereede. Het hart van de rotonde gaf al geruime tijd een weinig tot de verbeelding sprekende
aanblik. Daarom besloot negen maanden geleden een meerderheid van de gemeenteraad een krediet ter beschikking te stellen
om de rotonde te 'verfraaienmet meerpalen waarop rustende en vertrekkende meeuwen - van kunststof - zouden worden
geplaatst. Het resultaat van dat besluit is nu aan de 'poort 'van Stellendam te bezichtigen. Gehoopt mag worden dat de meeuwen
een rustig bestaan zullen hebben en dat de gedachte van mevrouw T.H. Tigchelaar, dat er door de Jeugd geprobeerd zal wor
den of die meeuwen echt kunnen vliegen, niet bewaarheid zal worden. Ook de zorg van de heer P.C. Grinwis dat de verkeers-
geleidende werking van de meeuwen zodanig zal zijn dat de automobilisten worden uitgenodigd de meeuwen achteraan te
vliegen is hopelijk ongegrond. De échte meeuwen wachten nog op de renovatie van de échte meerpalen in de oude Stellendamse
haven, waar de heer D. Pijl tijdens die vergadering voor pleitte.
Gemiddeld één op de tien kinderen op de
basisschool heeft astma. Voor de GGD
Zuidhollandse Eilanden was dit in 1996
aanleiding om te starten met een cursus
over astma. Omdat astma een steeds terug
kerend probleem is en er dagelijks nieuwe
astmapatiëntjes bijkomen, heeft de GGD
besloten opnieuw de cursus 'Omgaan met
astma' aan te bieden. Een verpleegkundige
van de afdeling Jeugdgezondheidszorg zal
de cursussen, die zicht richten op ouders en
kinderen met astma, verzorgen.
De GGD Zuidhollandse Eilanden biedt
twee cursussen aan: een cursus voor kinde
ren uit groep 5 tot en met 8 en een cursus
voor ouders van kinderen uit groep 1 tot en
met 8.
Tijdens de cursus voor kinderen met astma
leren de kinderen op een speelse wijze over
hun astma en de gevolgen daarvan voor
hun dagelijks leven. De cursus voor ouders
van kinderen met astma richt zich vooral op
de manier, waarop de gevolgen voor astma
zo beperkt mogeUjk kunnen blijven, op
ondersteuning die de ouders aan hun kinde
ren kunnen geven en op het uitwisselen van
ervaringen met elkaar.
De cursus is ontwikkeld door de Landelijke
Vereniging van GGD'en en het Astma
fonds.
De oudercursus start in maart, mits er
genoeg deelnemers zijn. De kindercursus
zal ook in maart 2003 van start gaan wan
neer er voldoende aanmeldingen zijn en zal
na schooltijd gegeven worden. De kinder
cursus bestaat uit zes bijeenkomsten. Erva
ringen elders in het land hebben laten zien
dat ouders en kinderen erg enthousiast zijn
over de gekozen aanpak.
Voor informatie en inschrijvingen kunt u
contact opnemen met de afdeling Jeugdge
zondheidszorg van de GGD Zuidhollandse
Eilanden, telefoon 0181 652485.
De komende weken gaat de C.S.G.
Prins Maurits op uitgebreide vójze de
watersnoodramp van 1953 herden
ken. De school is op bijzondere wijze
betrokken bij de ramp omdat de
school leerlingen betrekt uit de gebie
den waar de zee de grootste slagen
toebracht: het gebied rondom Oude
Tonge en Duiveland.
Docenten is gevraagd om de komende week
tijdens de lessen vanuit verschillende invals
hoeken op aspecten van de ramp in te gaan.
Het zijn o.a, lessen over het ontstaan van de
ramp of de economische en sociale gevol
gen. Gedichten worden gelezen, maar de
leerlingen zelf schrijven ook gedichten. Tij
dens de muzieklessen worden oude en nieu
we liederen geleerd, waaronder een lied dat
de angst voor het water beschrijft uit het
openluchtspel 'Dijkval'.
Onderzoek en tentoonstellingen
Leerlingen uit Atheneum 4 proberen er ach
ter te komen wie hun leeftijdsgenoten waren
die omkwamen in de ramp. Ze doen dat door
bestudering van archieven en het spreken
met overlevenden. Aan alle leeriingen is
gevraagd iets mee te nemen wat te maken
heeft met de ramp: een bericht of een voor
werp. Per klas wordt een tentoonstelling
ingericht die te bezoeken is door belangstel
lenden op een open schooldag op zaterdag 1
februari.
In een centrale ruimte van de school wordt
een 'klaagmuur' ingericht. Tegen de achter
grond van zwart doek komen foto's, gedich
ten en teksten van gebeden te hangen die
leerlingen zelf kunnen aandragen.
Op donderdag 30 januari worden er twee
'Pelgrimages naar een verdronken' land
gehouden.
Leerlingen uit de bovenbouw kunnen mee
met een tocht die deels per bus, deels per
voet gehouden wordt. De tocht voert naar
gebieden rondom Oude Tonge en Ouwer-
kerk. Getoond zal worden waar de ramp
heeft toegeslagen, waar sporen van de ramp
in het landschap te vinden zijn, waar bijzon
dere gebeurtenissen hebben plaatsgevonden,
er zal geluisterd worden met ooggetuigen,
gedichten worden gelezen en er zal worden
gezongen en gemusiceerd. De brugklasleer
lingen van de vestiging Stellendam maken
een tocht door het dorp, bezoeken enkele
huizen en spreken met overlevenden van de
ramp.
Herdenkingen
Een dag later vinden er in de aula van de
school een drietal rampherdenkingen plaats.
Deze herdenkingen worden geheel door
leerlingen verzorgd. Liederen zullen worden
gezongen, en gebruik zal worden gemaakt
van power-point en video. Getoond wordt
een video waarin docenten die de ramp heb
ben meegemaakt leerlingen meenemen naar
de plek waar zij tijdens de ramp waren. Ook
zullen bijbelgedeelten en gedichten worden
gelezen.
Open school en lied voor de Koningin
Op zaterdag 1 februari staat de school van
12.00 - 16.00 uur open voor belangstellen
den. Het werk van de leerlingen kan worden
bekeken. Op een groot scherm kan men de
nationale herdenking volgen waarin Konin
gin Beatrix Oude Tonge en Ouwerkerk
bezoekt.
Bijzonder aspect is dat het Onderbouwkoor
daarbij een rol vervult. Het speciaal geschre
ven lied 'Het water, de storm en de stilte' zal
in aanwezigheid van de Koningin worden
gezongen. Ook dat zal op het scherm te zien
zijn.
-16-
"Er staan genoeg mensen op de lijsten, maar famiUe
van ons is er niet bij", zucht Janus.
Cor ziet er teleurgesteld uit. Natuurlijk had hij gehoopt
op een aangekomen tante, een oom of een van zijn
neven, maar nu er niemand van zijn familie blijkt te
zijn, voelt hij zich nog eenzamer, dan hij al was.
Plotseling spreekt een meisje hen aan. Het is hetzelfde
meisje dat al de hele dag in touw is geweest om de eva-
cués te helpen.
"Kan ik iets voor jullie doen?" vraagt ze voorzichtig.
Marieke knikt heftig en grijpt onbewijst haar arm.
"Luister eens, we hebben gehoord dat ze regelmatig
mensen hier uit de hal onderbrengen op een ander
adres. Wij zouden heel graag bij elkaar blijven. Weet
jij misschien of ze ergens een plek hebben voor ons
zevenen?"
Het meisje staart haar een ogenblik ernstig aan, alsof
ze niet goed weet wat ze moet zeggen. "Tja.ik weet
het niet, jullie zijn wel met een hoop mensen."
"Alsjeblieft", smeekt Marieke, "we zijn ouders en de
rest van ons gezin ook al verloren, we zouden zo graag
bij elkaar blijven."
De ogen van het meisje worden vochtig en Marieke
ziet hoe ze in tweestrijd verkeert.
"Luister, ik zal dadelijk even naar huis gaan om het aan
mijn ouders te vragen. Misschien willen zij wel eva-
cués opnemen. Als ze het goed vinden, kom ik terug en
gaan jullie vanavond nog met mij mee."
"Hebben juUie wel genoeg plaats voor ons?" vraagt
Cor onzeker.
"Wij hebben een heel groot herenhuis", antwoordt het
meisje. "Mijn vader is dokter en we kunnen misschien
nog wel een extra slaapkamer maken van een gedeelte
van de praktijk."
Marieke pakt de hand van het meisje. "Ik hoof dat je
ouders het goed vinden. Ik zal hen zo dankbaar zijn."
Het meisje glimlacht. "Reken er maar op dat jullie van
nacht bij ons slapen", zegt ze heel beslist. "Trouwens,
ik heb mezelf nog niet eens voorgesteld.ik ben EUza
Ladage."
Ferm schudt ze hen de hand. Het valt Marieke direct op
dat ze Janus' hand iets langer vasthoudt.
"Nou, tot straks dan maar", zegt ze vriendelijk en loopt
snel tussen de bedden door naar de uitgang.
"Ik geloof nooit dat haar ouders het goed vinden", zegt
Dirk pessimistisch. "Wie neemt er nou zeven vreemde
mensen in huis?"
"De ouders van Eliza!" zegt Marieke met een rotsvast
vertrouwen. Als haar ouders net zo hulpvaardig zijn als
hun dochter, dan zullen we zeker een tijdje bij hen kun
nen blijven."
"Ja, maar hoelang?" vraagt Cor. "Als de toestand in
heel Zeeland zo ernstig is, dan kan het nog wel een tijd
je duren voordat we weer terug kunnen keren."
"Wie dan leeft, wie dan zorgt", antwoordt Marieke
opgewekt, "voorlopig zullen we misschien allemaal bij
elkaar kunnen bUjven en dat is het belangrijkste!"
Het lijkt eeuwen te duren, maar na een uur verschijnt
Eliza's slanke postuurtje weer in de hal. Stralend komt
ze hen tegemoet en achter haar loopt een rijzige, keu
rig geklede man.
"Maak je zusjes en broertje maar wakker Marieke, jul
lie gaan allemaal naar ons huis!"
Iedereen slaakt een zucht van verlichting en dan groet
dokter Ladage hen. "Luister eens jongelui, ik stel voor
dat de jongens met mijn dochter naar ons huis lopen,
dat is niet zover uit de buurt van de Ahoyhallen. Ik
neem de meisjes en dat kleine manneke wel mee in
mijn auto."
"Moeten we ons niet van de lijsten laten schrappen?"
vraagt Cor ineens."Stel dat er nog mensen zijn die ons
zoeken."
"Dat is een goed idee jongeman. Gaan jullie met Eliza
maar even melden dat je hier weggaat, dan vertrek ik
vast met de rest naar huis."
Marieke maakt voorzichtig Elske en Annechien wak
ker. "Ik heb goed nieuws", zegt Marieke opgewonden,
"we mogen met z'n allen hier weg en in het huis van
deze meneer, dokter Ladage logeren. Zo blijven we
tenminste bij elkaar."
"Mag ik dan ook mee?" vraagt Annechien verbaasd.
Marieke knikt en legt haar wijsvinger tegen haar lip
pen, als teken om te zwijgen. Ze hoopt dat Annechien
even geen vragen meer stelt, want ze is er niet zeker
van of Cor en zijn zusje zouden mogen blijven als zou
blijken dat ze geen familie zijn.
"Nee jongeman, die bril mag je niet hebben, anders
kan ik niks meer zien!" hoort Marieke de dokter plot
seling vriendelijk zeggen. Hij heeft Henkie opgetild en
het ventje schatert van plezier. "Zijn jullie klaar dames,
dan kurmen we vertrekken!"
De meisjes knikken en Marieke neemt vlug Henkie
van de dokter over, bang dat haar broertje de bril niet
heel zal laten.
Net buiten de Ahoyhallen staat de grote auto van
meneer Ladage geparkeerd. Marieke neemt plaats
naast de dokter, terwijl Armechien, Elske en Henkie
achterin gaan zitten. Het is maar een kort ritje naar het
statige herenhuis van de dokter, maar een vreemde
eenzaamheid overvalt Marieke en stil staart ze naar
buiten.
Alle verdriet komt plotseling terug en in haar ogen
prikken tranen. Hoewel ze nog steeds hoopt dat haar
ouders en de rest van hun gezin nog leeft, probeert ze
toch de waarheid onder ogen te zien. Waarschijnlijk
ziet ze hen nooit meeï terug en dat doet zo'n pijn. Snel
veegt ze de tranen weg die over haar wangen glijden en
Marieke hoopt dat de dokter het niet heeft gezien. Ze
wil juist flink blijven. Er zijn er tenslotte zoveel die
alles kwijt zijn.
Dokter Ladage heeft haar tranen echter wel gezien,
maar laat niets merken. Hij weet dat je een mens die
veel heeft verloren, de kans moet geven om zijn ver
driet te uiten. Eliza heeft hem de omstandigheden van
deze kinderen heel kort uitgelegd. Geen moment heeft
hij getwijfeld, toen zijn dochter vroeg of het mogelijk
was deze kinderen in huis te nemen.
"We mogen dankbaar zijn, dat ons zo'n lot is be
spaard", had hij gezegd en zijn dochter opgedragen zo
snel mogelijk terug te gaan naar de Ahoyhallen om het
goede nieuws aan de kinderen te vertellen.
"Stap maar uit", zegt de man plotseling, nadat hij zijn
auto heeft geparkeerd voor een enorm huis. "Hier
wonen wij."
Marieke veegt nogmaals met en mouw over haar
gezicht en strijkt haar haren glad. Kijkend naar het def
tige huis, voelt ze zich een zwerver in de veel te grote,
oude jas die ze draagt,
"Kom maar binnen hoor", zegt ineens een vriendelijke
vrouwenstem en Marieke, die inmiddels Henkie van de
achterbank heeft getild, klimt voorzichtig het trapje op,
dat naar de voordeur leidt.
"Dag kind, ik ben mevrouw Ladage. Welkom in ons
huis.en dit is zeker jouw kleine broertje?"
Henkie schenkt de vrouw een stralende glimlach en
steekt zijn handjes uit.
"Wat een Ueverd", zegt mevrouw Ladage spontaan en
draagt het jongetje naar binnen.
Elske en Annechien zijn inmiddels ook birmengeko-
men en beleefd geven ze de vrouw een hand.
"Zo kinderen, kom maar gauw naar de salon.
(wordt vervolgd)
