^Dirksland was een oase
in de waterwoestijn'
Prijswinnares decemberactie Ool^ensplaat
Herinneringen
Watersnood
Woord
I X*^, Daad
EIIAIIDEn-IIIEliWS
Ingezonden:
Foto gezocht van
torenwachtershuizen
in de Oostdijk
Kandidatenlijst SGP
Provinciale verkiezingen
Dressuurwedstrijd
Manege Stal de Poorte
Traditioneel concert
met Karel Bogerd en
Anke Anderson
Goeree Overf lakkee
Goeree A Overf lakkee
PAGINA 9
VRIJDAG 24 JANUARI 2003
DIRKSLAND - Vanzelfsprekend zijn
Oude-Tonge, Nieuwe-Tonge en Stel-
lendam dezer dagen extra in het
nieuws. De watersnoodramp, die we
spoedig op Goeree-Overflakliee
hopen te herdenken, trof immers
vooral die dorpen, met Oude-Tonge
als macabere uitschieter. In alle terug
blikken en interviews zijn het vooral
de plaatsen met de meeste schade en
de meeste slachtoffers die uitgebreid
aan bod komen. Heel logisch, maar
wat gebeurde er in Dirksland eigen
lijk na de desastreuze storm van 1
februari 1953? Een interview met
Gerrit Robijn.
Robijn, landbouwer in ruste en bij velen
bekend als plaatselijk PvdA-politicus, was
21 jaar toen het water kwam. Hij woonde in
de Wemerlaan, in zijn ouderlijk huis. "Zon
dagmorgen, het zal rond zes uur geweest
zijn, werd Dirksland opgeschrikt door klok
kengelui. Zelf werd ik er niet wakker van,
maar mijn vader kwam naar boven en zei dat
ik er direct uit moest komen. Want, zoals hij
buiten al had vernomen, er zouden door de
harde storm dijken zijn doorgebroken. We
wisten totaal niet hoe erg het allemaal zou
zijn."
Tot de kozijnen
Robijn was op dat moment dienstplichtig
militair, maar omdat hij verlof had was hij in
Dirksland. "Mijn vader en ik en enkele
buren zijn toen direct naar de Voorstraat
gegaan om te kijken wat er nu eigenlijk pre
cies gaande was. Natuurlijk deden allerlei
verhalen daar de ronde. Er was sprake van
enige paniek omdat niemand er het zijne van
wist. Al heel snel was bekend dat het Korte-
weegje en Kralingen ten oosten van de
Onwaardsedijk ondergelopen waren en dat
het water daar tot aan de kozijnen stond. Ook
stond heel de polder Ouwe Plaat, ten oosten
van de Geldersedijk, onder water. Het water
stond daar tot boven aan de dijk. Ook waren
er berichten dat de toen nog zelfstandige
gemeente Herkingen onder water zou staan.
Dit werd bevestigd door burgemeester Van
Heyst, die niet alleen burgemeester van
Dirksland was, maar ook van Melissant en
Herkingen. Ook stond de polder Diederick,
ten westen van de Westdijk, onder water."
Robijn herinnert het zich al/emaal zonder
enige hapering; zijn geheugen laat hem op
71-jarige leeftijd niet bepaald in de steek.
Er was, kortom, een zenuwachtige uitwisse
ling van geruchten en berichten, vijftig jaar
geleden op de steeds maar drukker worden
de Voorstraat. Gerrit Robijn vervolgt:
"Bekend werd al snel dat ook de Dirksland-
se polder, waar Dirksland in ligt, ernstig
werd bedreigd omdat het water, opgestuwd
door de harde wind, op veel plaatsen de Gel
dersedijk, Zuiddijk en Westdijk aantastte. Er
werd onder leiding van burgemeester Van
Heyst een crisiscentrum ingericht en een cri
sisteam geformeerd, bestaande uit onder
andere de plaatselijk zeer actieve Rode
Kruisafdeling en de EHBO."
Man en macht
De eerste actie van het crisisteam was het
mobiliseren van de Dirkslandse bevolking
tegen het wassende water. Gerrit Robijn:
"De gemeentebode, de heer Piet Hof, die
ook omroeper was, werd met de bel door
Dirksland gestuurd met de oproep dat alle
weerbare mannen naai de Voorstraat moes
ten komen om ingezet te kunnen worden bij
eventuele werkzaamheden. Er werd een
dijkbewakingsploeg geformeerd die wacht
moest gaan lopen bij de bedreigde binnen
dijken. Ook moest met man en macht zand
zakken in gereedheid worden gebracht en
gevuld met zand. Dat zand werd gehaald op
de begraafplaats aan de Kapoenstraat. Kort
voor de ramp was het eerste gedeelte van de
begraafplaats, dat meer dan honderd jaar oud
was, geruimd en opgehoogd met een grote
hoeveelheid zand. Dat bleek later de redding
te zijn geweest voor de polder Dirksland.
Want als dat zand niet op de begraafplaats
was geweest, dan was er ook geen zand
geweest om de zakken mee te vullen."
"Alle verzamelde mannen gingen, gewa
pend met de schop, naar de begraafplaats.
Daar konden de zakken, die werden gehaald
uit het depot van de Dijkring, worden
gevuld. De firma Gijs van Dongen kreeg de
coördinatie van het vervoer van de zandzak
ken naar de bedreigde plekken op de dijken.
Dankzij dus de grote hoeveelheid zand die
juist aanwezig was binnen de gemeente is
men er in geslaagd om - met vereende
krachten en onder barre omstandigheden -
de Dirkslandse polder droog te houden.
Dirksland werd als het ware een soort van
oase in de waterwoestijn."
Ketels en dekens
Gerrit Robijn vervolgt; "Omdat we in Dirks
land over een uitermate actieve Rode Kruis-
colonne beschikten, waar ik ook al deel van
uitmaakte voordat ik in militaire dienst werd
opgeroepen, meldde ik mij daar vanzelfspre
kend bij aan. De colonne - onder leiding van
dr. Boot senior en de ondercommandanten
Aren Bakker en Niek Zoon, tevens voorzit
ter van de EHBO - begon direct met het
inrichten van een post in de oude christelijke
lagere school en kleuterschool aan de Tuin-
straat. Wij hadden de beschikking over heel
veel materiaal, zoals gas- en oliestellen, gro
te ketels - waar ook eten in kon worden
bereid, dekens, stretchers en noodbedden."
De dames begonnen in de kersverse post
direct met het zetten van koffie en het koken
van soep. "Dat gebeurde onder leiding van
Marie Roodzant en Jannie Zoon", ziet
Robijn nog voor zich. "Koffie en soep voor
de vele mannen die bezig waren met het vul
len van zandzakken en voor de vele mannen
die in de ijzige koude op de dijk bezig waren.
Want vanzelfsprekend had niemand de tijd
om thuis te gaan eten. De meesten van hen
stonden zo'n 24 uur aan een stuk door aan de
schop."
Vluchtelingen
"Naarmate de dag vorderde, kwamen er
steeds meer berichten binnen over de ernst
van de situatie, hoewel vrijwel niemand nog
kon bevroeden hoe ernstig het in werkelijk
heid wel was. We wisten inmiddels dat Her
kingen onder water stond en moeilijk te
bereiken was. Er werden groepen gefor
meerd, bijgestaan door mannelijke leden van
de Rode Kruiscolonne om daar hulp te bie
den en in eerste instantie vrouwen, kinderen
en bejaarden met roeiboten en ander
beschikbaar materiaal van zolder te halen en
in veiligheid te brengen. Deze mensen wer
den afgevoerd naar de Rode Kruispost in
Dirksland, waar ze werden voorzien van
koffie, soep en andere zaken. Omdat het bit
ter koud was en de meesten al uren in de kou
en ellende hadden gezeten, waren sommigen
- vooral ouderen - er niet al te best aan toe.
Naarmate de hulpverlening steeds beter op
gang kwam, werd de stroom vluchtelingen
steeds groter en groter, zodat al gauw de
opvangcapaciteit steeds moest worden uit
gebreid. Ook kwamen er in de loop van zon
dag al enkele mensen uit Nieuwe-Tonge
aan."
Zo werd de oase in de waterwoestijn dus een
letterlijke vluchtplaats voor tal van getroffen
eilandbewoners. "Vanzelfsprekend", vindt
Gerrit Robijn. "Een oproep werd gedaan aan
de bevolking om zoveel mogelijk evacués in
hun gezinnen op te nemen. Velen meldden
zich aan. Nadat de evacués wat op verhaal
waren gekomen op de Rode Kruispost, kon
den ze 's avonds laat - na registratie - bij de
gastgezinnen worden ondergebracht. Er
waren onder de evacués velen die in min of
meer hulpbehoevende toestand verkeerden.
De ernstigste gevallen konden we in het zie
kenhuis onderbrengen, maar de capaciteit
was beperkt. Dus moest er wat op gevonden
worden."
Noodhospitaal
"We hebben als Rode Kruis de beschikking
gekregen over de pastorie aan de Voorstraat
- waar nu Salem in gehuisvest is - en hebben
het ingericht als noodhospitaal. Alle ruimten
werden voorzien van noodbedden, die het
Rode Kruis ter beschikking had en zo kon -
onder leiding van een gediplomeerd ver
pleegster, zuster Bokma, bijgestaan door
helpsters van het Rode Kruis - het noodhos
pitaal gaan draaien."
Robijn vat de eerste rampdag samen: "Zo
kun je stellen dat er in Dirksland die zondag
- en natuurlijk de nacht van zondag op
maandag - een buitengewoon goed georga
niseerde hulpverlening op poten werd gezet,
die, zoals later bleek, van onschatbare waar
de is geweest. Alles en iedereen - zowel de
werkers aan de dijken, de zandzakkenvul-
lers, de hulpverleningsploegen en de Rode
Kruiscolonne - werkte nauw samen. Maar
toen de nacht inviel, van zondag op maan
dag, waren we ons nog steeds niet bewust
van de grootte van de ramp. Het begon
eigenlijk pas wat door te dringen toen de
maandag begon. De meeste mensen uit Her
kingen waren ondergebracht, slachtoffers
waren daar niet gevallen. Wel waren enkele
mensen uit Nieuwe-Tonge in Dirksland aan
gekomen, die over doden vertelden. Maar de
berichten waren tegenstrijdig."
Naar Battenoord
"We werden op zeker moment opgeroepen
om mensen uit Battenoord te halen. Ze zou
den op zolder zitten en niet in staat zijn de
dijk te bereiken. We zijn die maandag dan
ook met een ploeg met brancards naar Her
kingen getogen om bij laag water, via de dijk
lopend Battenoord te bereiken. Dat is gelukt.
Toen we daar aankwamen beseften we
eigenlijk pas dat de situatie zeer ernstig was.
Ik werd geconfronteerd met een dode baby,
die aangespoeld was en die ik uit de modder
viste. Dat gezichtje vergeet ik m'n hele
leven niet meer. Verder werden we gecon
fronteerd met een oude zwaar invalide man
die in een huis op zolder zat. Nadat hij met
veel moeite van zolder was gehaald, hebben
we hem - liggend op de brancard - lopend
naar Herkingen gebracht, vanwaar hij met
een geïmproviseerde ziekenwagen naar het
ziekenhuis kon worden vervoerd. Waarom
een geïmproviseerde ziekenwagen? Wel, het
ziekenhuis had toen maar één ziekenwagen
en die moest in de nacht van zaterdag op
zondag voor een spoedgeval naar Nieuwe-
Tonge. Daar werd de wagen overvallen door
het water. Hij kwam in de sloot terecht en de
chauffeur, de heer Knöps, kwam daarbij om
het leven."
Inmiddels kwam de stroom van vluchtelin
gen uit Nieuwe-Tonge en omgeving pas
goed op gang. Mensen die allemaal werden
opgevangen door het Dirkslandse Rode
Kruis. "Groot was de ellende onder die men
sen", herinnert Robijn zich als de dag van
gisteren. "Velen hadden familie verloren en
in hun verhalen kwam grote verwarring en
verdriet naar boven. Tegenwoordig heb je, al
gaat het om de kleinste vervelende gebeurte
nis, allerlei professionele hulpteams, maar
wij hadden die niet. Wij moesten het op de
Rode Kruispost zelf oplossen, op z'n Jan
Boerenfluitjes."
Volslagen leek
Op dat thema borduurt Gerrit Robijn nog
even verder. "Onbeschrijfelijke gebeurtenis
sen maakte je mee als hulpverleners.
Gebeurtenissen waarvan je nu denkt: hoe
heb je dat als volslagen leek kunnen oplos
sen. Maar naarmate de tijd vorderde en de
dagen verstreken, kwam er steeds meer
hulpverlening van buitenaf op gang. Militai
ren werden ingezet en ook kwamen er, toen
de storm wat geluwd was, helikopters om
hulp te bieden. Aan de dijk van Dirksland
naar Middelhamis werden bomen gekapt en
een plaats ingericht waar helikopters konden
landen en opstijgen. Heel veel mensen uit
Nieuwe- en Oude-Tonge zijn door helikop
ters van de daken gehaald en daar aan land
gezet, vanwaar ze naar Dirksland werden
vervoerd om opgevangen te worden."
"Ook kwam de aanvoer van hulpgoederen
op gang. Via vliegmachines die hun lading
dropten op het land van Poortvliet, waar nu
de nieuwbouw van Plan Zuid is gerealiseerd.
Vele tonnen gebruikte en nieuwe kleding,
laarzen, dekens, brood, boter, worst en aller
hande levensmiddelen kwamen door de
lucht naar ons toe. Natuurlijk was dat heel
welkom, want de voorraden bij de bakkers
en kruideniers waren uitgeput. Het Rode
Kruisteam werkte dan ook volcontinu om
alles te verwerken en onder te brengen.
Nieuwe ruimtes werden ingericht om alles te
kunnen bergen. De kleding ging naar het
koor van de kerk en de openbare school,
waar een hele ploeg vrouwen zich bezig
hield met het sorteren. De levensmiddelen
gingen naar de Rode Kruispost, die de rant
soenen uitdeelde en verwerkte voor de velen
die gevoed moesten worden."
Propvol geworden
"Ook had het Rode Kruis de taak om de
afvoer van de evacués te regelen, omdat
inmiddels Dirksland propvol was geworden.
De haven van Dirksland - toen nog volledig
intact - was daar uitermate geschikt voor.
Met de vrachtschepen, die werden gebruikt
om de landbouwproducten af te voeren, wer
den vele evacués vervoerd naar Rotterdam
en verdere bestemmingen. De ruimen van de
schepen werden daartoe ingericht met stro
op de bodem en dekens, die ook met honder
den tegelijk door de vliegmachines waren
gedropt."
Gerrit Robijn vertelt verder dat er aan de
Winterstraat - in 'het Hof - een hoofdkwar
tier werd gevestigd voor een bataljon Neder
landse soldaten. "Maar er kwamen ook pelo
tons Amerikaanse en Engelse militairen naar
Dirksland, in amfibievoertuigen. Zij werden
gelegerd in de kleuterschool aan de Tuin-
straat en kregen verzorging van de Rode
Kruiscolonne. De militairen werden ingezet
om mensen te redden, verdronken mensen
op te sporen en dode dieren te bergen."
De 71-jarige Dirkslander is aan het eind van
zijn verhaal gekomen. Een verhaal dat nood
gedwongen aan de korte kant is, zegt Robijn
zelf. Na zestien dagen kreeg hij bericht van
zijn legeronderdeel. Hij moest zich weer
melden.
Geen woord Engels
"Het was soms een zeer moeilijke tijd -
vooral de eerste zeven dagen, waarbij we
eigenlijk niet uit de kleren zijn geweest -
maar er waren toch zeker ook leuke momen
ten. Natuurlijk, je was jong en had geen dier
baren verloren. Dan zijn er vanzelfsprekend
ook mooie herinneringen. Vooral in de laat
ste zeven dagen, die we met de Amerikanen
en Engelsen doorbrachten, ontstonden er 's
avonds in de school leuke contacten. Tot
diep in de nacht zaten we met hen te praten
en spelletjes te doen. En hoewel we geen
woord Engels spraken, konden we elkaar
uitstekend verstaan. We hadden fantastisch
goed contact met elkaar."
"Een leuk voorval deed zich voor toen ik na
veertien dagen weer met verlof kwam en op
het havenhoofd van de boot stapte. Daar
stonden de amfibievoertuigen opgesteld om
overgezet te worden. De Amerikanen ston
den ernaast en zagen mij uit de verte al op de
boot staan. Met luid gejuich werd ik aange
roepen met het woord 'Hottentottententen-
tentoonstelling', een woord dat ik hen had
leren zeggen tijdens hun verblijf bij ons."
"Na mijn vertrek is de Rode Kruispost nog
geruime tijd in stand gehouden en is het
werk doorgegaan. Het werk bestond toen
meer uit het formeren en onderbrengen van
schoomnaakploegen en andere nog aanwezi
ge hulporganisaties. Vele ploegen van de
overkant kwamen hulp bieden bij het
schoonmaken van de nog intact zijnde
gebouwen; ze sliepen en aten in de Rode
Kruispost."
Naar aanleiding van de herdenking 'Water
snood 1953' wil ik iets vertellen over mijn
belevenissen in die verschrikkelijke dagen.
Ik was 5? jaar en woonde, samen met mijn
ouders, broer en zus in Middelhamis. Mijn
vader was toentertijd groepscommandant bij
de Rijkspolitie te Middelhamis. Met een
andere politieman, de heer Moerland, wer
den ze in de nacht van 31 januari op 1 febm-
ari in de Van Pallandtpolder overvallen door
het water. Ze waren op weg naar een boer
derij om het gezin daar te waarschuwen.
Door de motor met zijspan, waarop zij
reden, hielden zij zich staande en konden, tot
hun middel wadend door het water, temau-
wemood de boerderij bereiken.
Daar hebben zij de nacht op de zolder door
gebracht en werden er de volgende dag door
een reddingsboot afgehaald. De boer en zijn
zoons zijn later helaas verdronken.
Mijn vader kwam 's middags thuis. Doornat.
Maar tijd om bij te komen was er niet. We
woonden aan de Steeneweg, toen de rand
van het dorp. Het was beter dat we naar het
politiebureau in de Ring gingen om daar op
de bovenverdieping te verblijven. Daar heb
ben we met ±10 mensen gezeten, tot dins
dag 3 februari. We zijn er toen door een rub
berboot afgehaald en naar een droog gedeel
te van Middelhamis gebracht. Eerst kort in
een huis op de Kaai, daama in een huisje op
de Oostdijk.
Na ongeveer een week kon mijn vader zich
vrij maken om mijn zus en mij naar familie
in Gorinchem te brengen. En hoewel ik nog
erg jong was, is het meeste me toch bijge
bleven. Elk jaar rond 1 febmari ben ik wat
nerveus en emotioneel als ik de beelden zie
van toen!
Helaas zijn zowel mijn ouders als mijn broer
en zus overleden, zodat ik mijn gevoelens
hierover niet meer kan delen.
N.B.: Het was wel heel frappant, dat ik op 1
februari 1995 met man en kinderen weer het
huis moest verlaten in verband met het
gevaar voor dijkdoorbraak van Waal en
Rijn. Gelukkig waren de gevolgen hiervan
minder ernstig!
Tenslotte nog een opmerking: Ik vind het
heel jammer, dat er in Middelhamis zelf op
1 februari a.s. geen gezamenlijke herdenking
plaatsvindt. Het zij 's morgens voor de offi
ciële bijeenkomst of 's avonds er na. Er is
toch in Middelhamis ook genoeg gebeurd?
Velen hadden dit zeer zeker graag gezien. Ik
sluit me, wat dit betreft aan, bij de ingezon
den brief van EUy Kamerbeek. Met vriende
lijke groeten,
ADRITUSSEN-DE HEER
Fazantstraat 19
4043 NK Opheusden (Gld.)
De heer H. van Splunder uit Ouddorp is
op zoek naar foto's van de torenwach
tershuizen die in 'de Oostdijk' bij Goe-
dereede hebben gestaan. De huizen ston
den aan de Hondsweg en zijn in de oor
log afgebroken. Een ieder die in zijn
privé-verzameling nog afbeeldingen
heeft van die huizen kan contact opne
men met de heer Van Splunder, telefoon
nummer: 0187 682830.
Voor de Provinciale Statenverkiezingen
heeft de SGP voor Zuid-Holland de volgen
de kandidatenlijst samengesteld:
M. Houtman, Gouda
S. Stoop, H.I. Ambacht
CL. Freeke, Lisse
J. Slingerland, Bergambacht
H. van Dieren, Lexmond
D. van Meeuwen, Sliedrecht
H. van der Smit, Reeuwijk
W.J. van Duijn, Katwijk aan Zee
A.J. Kardux, Dirksland
P.A. Zevenbergen, Alblasserdam
E. Dijkgraaf, Rotterdam
J.P. Tanis, Sliedrecht
J. van Helden, 's Gravendeel
J.W. Weijers, Capelle a/d IJssel
L.G.I. Bart, Ouderkerk a/d IJssel
W.J. Vroegindeweij, Katwijk
M. den Hollander, Vlaardingen
H.G. Leertouwer, Krimpen a/d IJssel
C. Bremmer, Gouda
J. Klepper, Ouddorp
RC. den Uil, Oud-Alblas
R. de Gooyer, Moerkapelle
A.A. van der Schans
J.W. V. d. Ham, Ouderkerk a/d IJssel
C.J. van Velzen, Benthuizen
J.W. van Berkum, Gouda
P. Koningswoud, Dirksland
J. van der Plas, Katwijk
H.E.J. Boon, Gouda
K. van de Ketterij, Middelhamis
Op maandagavond 3 maart belegt de SGP
Goeree-Overflakkee een verkiezingsavond.
Naast lijsttrekker, de heer M. Houtman, zul
len zich de regiokandidaten (vet gedmkt)
presenteren.
Uitslagen van de dressuurwedstrijden,
gehouden op zaterdag 18 januari 2003 in
Manege Stal de Poorte te Dirksland:
A pony's: 1 Anne de Jong op Tosca, 175 pnt.
-h2wp; 2 Rosanne Mostert op Ciska, 172 pnt.
2wp; 3 Dider Nieuwland op Misspy, 172
pnt-h 2wp; 4 Wijnand v.d. Zande op Mis-
spy,170 pnt. -H2wp; 5 Elza Both op Ciska,
170 pnt.-^2wp;6 Melissa Verwey op Tosca,
168 pnt.-Hlwp; 7 Joline Guldemeester op
Misspy, 168 pnt-i-lwp; 8 Charlotte v.d. Zan
de op Donka, 168 pnt-i-lwp; 9 Pim Gulde
meester op Poledo, 167pnt. -Hlwp; 10 Naomi
Koole op Poledo, 166 pnt.-^ 1 wp; 11 Cheyen
ne Cannegieter op Misspy, 164 pnt. +lwp;
12 Kyra Konijnenburg op Tosca, 157pnt.
-t-lwp; 13 Emma Spaan op Misspy, 157
pnt.+ lwp.
B pony's: 1 Margreet Verwey op Silver, 169
pnt.-H 2wp; 2 Manon Janssen op Lady, 165
pnt.; 3 Daphne Tanis op Ciska, 164 pnt.; 4
Claudia Grinwis op Ciska, 164 pnt.; 5 Milou
Smit op Donka, 164 pnt.; 6 Marcia Janssen
op Lady, 163 pnt.; 7 Kaya Soomra op Lata-
na, 163pnt.; 8 Jessica Bremer op Misspy,
162 pnt.; 8 Michelle v.d. Veer op Misspy,
162 pnt.; 8 Marjolein Haasnoot op Ciska,
162 pnt.; 11 Manon Wielaard op Poledo, 161
pnt.; 11 Jerven Seesink, op Donka, 161 pnt.;
11 Steffie Qualm op Ciska, 161 pnt.; 14
Louise Swemmer op Ciska, 159 pnt.; 15
Maaike Tanis op Donka, 159 pnt.; 16 Char
lotte Lammers op Sonja, 159 pnt.; 17 Rick
Seesink op Poledo, 158 pnt.; 18 Etienne
Christensen op Donka, 152 pnt.; 19 Anne-
marieke Knops op Misspy, 151 pnt.; 20 Britt
Dekker op Misspy, 147 pnt.
B7 Paarden: 1 Gerdien v.d. Veer op Felix,
De bariton Karel Bogerd
In de Koorkerk te Middelburg wordt op
zaterdag 1 februari het traditionele Koor
kerkconcert gegeven door Karen Bogerd,
bariton. Anke Anderson, harp en Bert
Elbertsen, vleugel/orgel. De avond staat in
het teken van het geestelijke lied en voorziet
naast solozang en orgel/harpsoli ook in
samenzang. Verder is er een speciaal pro
grammaonderdeel 'Muzikaal Kinderfeest'
met en voor de kinderen.
Karel Bogerd heeft als zanger van het gees
telijke lied grote bekendheid. Zijn repertoire
beslaat de volle breedte van nieuwe en oude
kerkmuziek. Daarnaast is hij zeer actief met
het kinderlied.
Zijn nieuwse CD 'Liederen uit mijn Kinder
jaren' deel 2 verscheen onlangs. Dit resul
teerde in een nieuw kinderprogramma
'Muzikaal Kinderfeest', waar Bogerd dit
jaar het land mee door trekt.
Anke Anderson is een begrip in de Neder
landse muziekwereld. Zij maakte onder
ander deel uit van het Arpeggio Trio. Verder
verleendezij haar medewerking aan een
groot aantal CD opnames.
Bert Elbertsen is hoofdorganist van de Nieu
we Kerk te Ermelo en voor bekend om zijn
bijzondere improvisatietaient. Hij is vaste
begeleider van de Verenigde Veluwse Koren
en heeft een zestal succesvolle solo CD's op
zijn naam staan.
Het concert op zaterdag 1 febmari begint om
20.00 uur. De kerk is open om 19.30 uur. De
toegang is 6,-; t/m 12 jaar €1,-.
h-
PO
168 pnt.; 2 Elize van 't Geloof op Hette, 164
pnt.; Bianca de Vogel op Reiv-Nah 97, 162
pnt.; Isabelle v.d. Mosselaar op Hans, 161
pnt.; 5 Annemieke Riem op Naomie, 161
pnt.; 6 Roxanne Grobben op Tjerk, 160 pnt.;
6 Mirjam Nelisse op Hans, 160 pnt.; 8 Con
nie Soldaat op Duko, 158 pnt.; 9 Mia Grin
wis op Felix, 157 pnt.
LI Paarden: 1 Clarinda v. Wijk op Kara-
chek, 165 pnt.; 2 Willie v. Prooyen op
Amon-Re, 161 pnt.; 3 Marije Kastelijn op
Hosanta, 159 pnt.; 4 Natasja Bos op Animo,
158 pnt..
L2 Paarden: 1 Nanja Mastenbroek op Sikke,
171 pnt.;2 Sjoerd Knops op Olympia, 156
pnt.
Extra vermelding A proef Liza Sprayt op
Jeltje, 171 pnt.
V.l.n.r.: W. de Graaf van Ondernemersvereniging 'Ooltgensplaat', het echtpaar Hokke en A.H. Jongepier van Rabobank Flakkee Oost.
Ondernemersvereniging 'Ooltgensplaat' had ook in de afgelopen decembermaand weer een actie met de winkeliers in Oolt
gensplaat georganiseerd. Klanten konden in die maand hun kassaboimen bij de Ondememingsvereniging inleveren om kans
te maken op de hoofdprijs van de decemberactie: een reischeque ter waarde van 500,00 die ter beschikking was gesteld
door Rabobank Flakkee Oost. De gelukkige wiimares van die hoofdprijs is Mw. Ina Hokke. Met haar man kwam zij op 21
januari naar de Rabobank in Ooltgensplaat om reischeque in ontvangst te nemen uit handen van algemeen directeur André
Jongepier. \^n de Ondernemersvereniging kreeg zij ook nog een fraaie bos bloemen. Met hun cadeau's togen de prijswin
naars huiswaarts, om daar eens rustig na te gaan denken over een reisbestemming.
