Oude Tonge
EIIAIIDBI-raEUWS
Kerstviering voor
kinderen in Ouddorp
ANi
Uitslagen
Damciub
'Denk
en Zet'
Kerstnachtdienst
Gereformeerde Kerk Ouddorp
agentschap
Tip van de Week:
Wereld van Winterwonderen
"^y Maandag
16 december 2002
Eerst enige gegevens vooraf.
In de nacht van 31 januari op
1 februari 1953 om 3.30 uur
brak de Zuiderlandse Zee
dijk of Buitendijk op ver
scheidene plaatsen door. Vijf
bressen met een gezamenlij
ke lengte van ruim achthon
derd meter zorgden ervoor
dat polder Zuiderland heel
snel onder water kwam te
staan. Vanuit het Zuiderland
stroomde het water over de
dijken van de Suijspolder en
de Molenpolder heen. De
Molenpolder ontving het
water vanuit de Suijspolder
om ongeveer 4.50 uur. Nog
voor vijf uur in de morgen
liep het water het Oudeland
van Oude Tonge binnen. Vrij
snel na de Ramp kon via de
sluis in de haven van Oude
Tonge veel water worden
afgevoerd. De Suijspolder
viel op 2 maart droog, het
Zuiderland op 10 maart. De
Molenpolder werd met
behulp van een hulpgemaal
via de Suijspolder droogge-
malen en kwam op 24 maart
1953 droog.
Maandag
Dinsdag 3 februari
PAGINA 11
VRUDAG 20 DECEMBER 2002
Op dinsdagavond 24 december staat er in
Ouddorp een speciale Kerstviering voor kin
deren op het programma. Een feestelijk
samenzijn waaraan wordt meegewerkt door
het Christelijk Kinderkoor 'Jong Begon
nen'. Langzamerhand is dit een traditie
geworden en ook dit jaar worden er weer
veel kinderen verwacht: Het is geweldig fijn
om met kinderen (en ouderen) het kerstfeest
te vieren en de kerstliederen te zingen! Een
belevenis voor jong en oud! Plaats van
samenkomst is de Gereformeerde Kerk in
Ouddorp en ds. Taco Koster zal aan de hand
van voorbeelden graag iets vertellen over de
betekenis van het kerstfeest! Dit samenzijn
begint om 19.00 uur (met het oog op de klei
nere kinderen). Iedereen is van harte wel
kom!
Op dinsdagavond 24 december wordt in een
sfeervolle Gereformeerde Kerk in Ouddorp
een gevarieerde Kenstnachtdienst gehouden.
Uiteraard is er alle ruimte voor samenzang
van bekende en nieuwe kerstliederen. Muzi
kale klanken worden vertolkt door orgel en
trompet. In deze Kerstnachtdienst zal het
Christelijk Stadskoor Goedereede een aantal
liederen ten gehore brengen! Dit koor wordt
door velen gewaardeerd!.
Op dit kerstfeest is gekozen voor het thema
'Er klinkt een lied'. Ds. Peter Zaadstra uit
IVIiddelburg hoopt met deze woorden aan de
slag te gaan om de betekenis van het kerst
feest duidelijk te maken. Ook deze keer wor
den er weer veel mensen verwacht; Iedereen
is van harte welkom! Deze Kerstnachtdien.st
begint om 22.30 uur in de Gereformeerde
Kerk in Ouddorp. Om 22.00 uur staan de
deuren van de kerk wijd open. Wees wel
kom!
Op woensdagmorgen 25 december staat er
trouwens een speciale Kerstgezinsdienst op
het programma m.m.v. het kerkkoor Canti-
cum en ds. Taco Koster. Aanvang 10.00 uur.
(Meer informatie: 0187-683431 of
http://www.flakkee.net/~grefkerk).
"De Winter Efteling. Dat is een wereld van
Winterwonderen, die je omhult als een
behaaglijk donsdek vol winterpret", lezen
we in de folder. Duizenden lichtjes, rinke
lende belletjes, ijsblauwe lantaarns en knap
perende kampvuren wijzen de weg naar
allerlei attracties. Bijna alle attracties in het
park draaien tijdens de Winter Efteling op
volle toeren. Alleen attracties als het Ruig-
rijk, de Pirana en de Bob zijn dicht. Daar
voor in de plaats zijn er tal van speciale win
terattracties, zoals een overdekte ijsbaan en
een nieuwe langlaufbaan. De restaurantjes in
het park hebben hun menu aangepast:
stamppotten met rookworst, erwtensoep en
glühwein. De openingstijden zijn dagelijks
van 11 tot 20 uur. Meer informatie vindt u in
de gratis brochure, die bij VVV/ANWB
Overflakkee. Hier kunt u ook alvast terecht
voor entreebewijzen. (Hoeft u niet in de rij!).
MIDDELHARNIS/
SOMMELSDIJK
Afdeling 1
1. Mackloet - W. Vroegindeweij1 - 1
C. Spee - M. Klink1 - I
H. H. Verolme - A. VerolmeO - 3
A. v.d.Veer-C. Polder.....'1 - 1
Afdeling 2a
1. Koese-J. Lodder1 -1
J. Jordaan - R. Jacobs3 - O
Afdeling 2b
J. Groenendijk - D. A. DoomheinO - 3
J. A. Nipius - M. PrinsO - 3
Vrij. B. du Pre
In afdeling I speelden I. Mackloet en
W.Vroegindeweij een gelijkopgaande partij,
die dan ook in remise eindigde. C. Spee en
M.Klink maakten er een spannende strijd
van. Klink kwam voor het oog ruim op voor
deel,
maar door goed tegenspel wist Spee er toch
remise uit te slepen. De partij van H. H. Ver
olme en A. Verolme ging lang gelijk op, het
was een moeilijke en ingewikkelde partij.
Na een slagzet wist A. Verolme toch op
voordeel te komen en de winst naar zich toe
te halen. A. v.d.Veer deed er alles aan om de
winst naar zich toe te halen, maar C. Polder
verdedigde zich bekwaam en wist toch remi
se uit de partij te halen. In afdeling 2a speel
den de nummers 1 en 2,1. oese en J. Lodder,
tegen elkaar. Het werd een spannende partij
waarbij ze elkaar niets toegaven. Na 3,5 uur
spelen werd de partij remise. J. Jordaan
speelde een sterke partij tegen R. Jacobs en
na een foutje van Jacobs wist Jordaan de
winst te pakJcen.
In afdeling 2b speelden J. Groenendijk en D.
A. Doomhein een spannende partij die uit
eindelijk door Doonihein
werd gewonnen en hierdoor op de Ie plaats
blijft. J. A. Nipius deed erg zijn best om het
M. Prins moeilijk te maken, maar kon niet
voorkomen dat Prins met de winst naar huis
ging-
De Ramp van 1953
(deel 30)
Vervolg van 29. Vanuit het dorp Oude Ton
ge trok Leen Korteweg met zijn paarden
naar de boerderij van Gerard van Nieuwen-
huijzen op de Magdalenadijk. Op een
kruispunt van wegen haalde hij zijn vader
en zijn broer Jaap in. Die twee hadden
iemand met paarden horen aankomen en
dat kon eigenUjk alleen maar Leendert zijn.
Na de barre tocht over de Zuiddijk stond
vader Korteweg nu met twee van zijn drie
zoons bij elkaar.
De eerste vraag die gesteld werd was:
"waar is je moeder?" Leen antwoordde dat
hij haar naar het dorp had gestuurd en dat
hij haar verblijiplaats onmogelijk kon aan
geven. Anton was met twee paarden van de
eigen stal naar zijn oom Willem gestuurd
en die was daar misschien al wel gearri
veerd.
Vader Korteweg was doodop. Hij zei: "ik
kan haast niet meer. Gaan jullie nu elk op
een paard de weg in en haal Anton terug.
Hij kan nog niet bij oom Willem zijn aan
gekomen".
In de verte bij Jaap van Schouwen zagen
ze echter de Heerenpolder ook al blinken
van het water. Straks zal Anton in deze pol
der nog verdrinken, vreesden zij. Jaap
sprong op een van de paarden en rende
meteen de polder in. Leen aarzelde. "Gaat
het niet", vroeg zijn vader en drong er tege
lijkertijd op aan maar bij hem te blijven.
Leen was ook zeer vermoeid. Vader en
zoon bleven staan. Ze tuurden in het don
ker maar zagen niets totdat het moment
was aangebroken waarop de Heerenpolder
ten zuidoosten van Oude Tonge met don
derend geweld vol water liep! Gelukkig dat
Jaap op zijn paard precies op tijd terug
was, maar wel zonder Anton en zijn dieren.
Wederom stonden zij daar met zijn drieën.
Zij konden daar niet blijven staan en gin
gen op weg. De paarden werden op de dijk
aan hun lot overgelaten. Achter de schuur
van Arjaan Hartog hebben ze een tijdje
staan schuilen voor de hagel- en sneeuw
buien die rechtstreeks vanuit de poolstre-
ken met de storm waren meegevoerd en
zich hier onüastten.
Buijs, de werknemer van Hartog kwam
daar met zijn vrouw aangelopen.
Hun huisje was vol water gelopen en zoch
ten nu beschutting bij Hartog op de dijk.
Hartog liet de mensen binnen. Daar brand
de een kaarsje en er brandde een kachel!
De maimen van Korteweg waren doornat
dus zij konden wat op verhaal komen.
Helaas na een half uur kwam het water ook
bij Hartog in de kamer. De kamer lag een
halve meter lager dan de dijk. Daarom zijn
de mensen naar de schuur gegaan. De deel
lag gelijk met de hoogte van de dijk. Na
eUcaars verhalen te hebben verteld of aan
gehoord te hebben werd het langzamer
hand licht. De polder naar Achthuizen
stond blank, maar het water stond daarin
niet hoger dan een halve meter. Het water
steeg niet meer, het water begon zelfs iets
te zakken. Er was toch nog een paard de
mannen achterop gekomen. Jaap besteeg
het dier en zou naar het dorp gaan. Na
ongeveer drie kwartier keerde hij terug met
veel verschrikkelijk nieuws. Allereerst
deelde hij mee dat hij de dijk tussen het
Spui en de Boezem niet over kon komen
vanwege het water, het wrakhout en de
vele aangespoelde cadavers. Jaap had
gezien dat bij het tramstation haast alles
was weggespoeld en dat daar ongetwijfeld
veel mensen waren verdronken. In de rich
ting van hun eigen boerderij had Jaap een
grote golvende zee aangetroffen. Hij noem
de ze op: Piet Dirkx zijn huisje weg, de
woning van Hen de Boet weg en van hun
eigen boerderij was niets meer te zien. Ze
keken elkaar aan. Hun gedachten werden
niet geregistreerd, ze voelden zich versla
gen ondanks het feit dat zij nog in leven
waren. Maar moeder was nergens gezien
en van de jonge Anton wisten ze ook niets.
De auto van Cok van Prooijen, nota bene
een nieuwe, stond boven op de dijk met het
sleuteltje in het contact! De autoradio werd
aangezet en men kreeg berichten te horen
die wezen op een enorme Ramp vooral in
zuidwest Nederland.
Van Prooijen zelf zat met zijn vrouw op de
zolder van hun woning en was geheel inge
sloten door het water. De middag verstreek.
Het water in de Heerenpolder begon
opnieuw te stijgen vanwege een volgende
vloed. De angst nam bij iedereen weer toe.
Diezelfde zondagmiddag is moeder Korte
weg naar de Zuiddijk gelopen. Zij had de
nacht ervoor in haar eentje het dorp
bereikt. Maar nu zij daar zo liep kon ze niet
verder komen dan tot de woning van Hen
de Laat. Daar was een groot gat in de dijk
geslagen. Hen van Noord die daar rond
liep sprak: "Wat kom je doen vrouw Korte
weg, waar wil je naar toe?" Het antwoord
luidde: "naar huis natuurlijk".
"Maar vrouw Korteweg, kijk daar eens,
daar ligt een grote zee. Je kan van jullie's
boerderij niets meer zien. Daar ligt alleen
een grote klamp stro boven op de Helle-
dijk! Het is onbeschrijfelijk", zei Hen en
haalde mistroostig zijn schouders op.
Toen besefte moeder Korteweg waarom de
mensen in het dorp niet met haar durfden te
praten. Zij dachten die vrouw heeft haar man
en drie zoons verloren.Maar dat soort
gedachteii waren niet bij haar opgekomen.
Enkele mensen hadden haar man Toon met
De vernielde boerderij van Am. Kciiii-wiv iii <lc Suijspolder aan de Zuiddijk.
Op de achtergrond de buitendijk
De boerderij van Korteweg veranderd in een niïne. (foto's van Uen Kortmeg. uU BUjhim)
nog een zoon van haar samen gezien.
"Laat ik er maar in berusten", dacht zij, "en
laat ik maar in stilte bidden dat het met
mijn man en met mijn jongens goed mag
komen en met al die andere schepselen".
"De pak de tractor en rijd naar Achthuizen,
ik durf niet langer hier te bUjven", sprak
Arjaan Hartog. Achter de tractor hing een
landbouwwagen. Daarop namen vrouw
Hartog, het echtpaar Buijs, drie man van
Korteweg en nog een paar andere mensen
plaats. Hartog zelf nam plaats op de tractor.
Er stond op de weg naar Achthuizen niet
meer dan een halve meter water. Hartog
reed tot aan café Vervloei. Daar zaten al
heel veel mensen uit de Bommelse polder.
Binnen de herberg brandde de kachel.
Degene die nat waren, mocht er het dichtst
bij zitten. Men kon amper tussen de men
sen heen lopen. Leen heeft nog een paar
uur op de biljarttafel liggen slapen.
Om een uur of negen in de ochtend vroeg
de café-baas aan de familie Korte weg of zij
iets wilden gebruiken. Zij hadden echter
geen halfje op zak, ze waren de dag ervoor
alles kwijt geraakt. En waar zou de vrouw
of moeder en Anton zijn?
"Neem nou maar wat" offreerde de kaste
lein en hij voegde eraan toe: "als je weer
wel wat geld in je zak hebt, geef dan maar
iets aan de armen".
Tegen elf uur vroeg vader Korte weg aan
zijn zoons of zij met hem naar Oude Tonge
wilden gaan. Ze gingen. Lopend langs de
watertoren van Zuidzijde en verder naar het
watergemaal aan de Oudelandsedijk tot aan
het dorp. Hagel- en sneeuwbuien wisselden
elkaar af. Ze waren wel drie keer nat
geworden. Dit keer niet van het zeewater
maar wel van zoete neerslag die overigens
onbarmhartig op hen neerdaalde. En even-
zovele keren droogde hun kleren aan het
lichaam. Langs de route tot aan het gemaal
zagen ze vele cadavers in het water Uggen
meestal tussen grote hoeveelheden wrak
hout. Vanaf het gemaal tot aan het dorp
waren de beelden meer dan verschrikkelijk.
Niet te aanschouwen, zo macaber!
Hopen hooi, klampen stro, veel hout, ja
zelfs gedeelten van woningen met daar tus
sendoor de dode dieren en het allerergste
waren de afschrikwekkende beelden van
verdronken mensen die nog moesten wor
den geborgen, opgebaard, geïdentificeerd
en begraven.
Toen ze in het dorp aankwamen wisten ze
niet waar naar toe te gaan. Vele Oude Ton
genaren verkeerden in de veronderstelling
dat Toon Korteweg met zijn zoons waren
verdronken. Men wist dat van de boerderij
slechts een puinhoop was overgebleven.
Sommige van hen zeiden het openlijk: "we
dachten dat jullie waren omgekomen".
Iemand gaf hen echter de verzekering dat
vrouw Korte\yeg bij Piet de Korte op de
Kaai zat met wel tien andere vrouwen. Ze
kwamen in gesprek met Joost Groenendijk.
Die had op stee bij Korteweg 's zaterdags-
ochtends nog een big gekocht. Het was nu
geen loven en bieden meer over de prijs
van dat jonge dier dat inmiddels was ver
dronken. Alleen de verliezen, de smartelij
ke verliezen kwamen ter sprake en de vele
mensen die nog vermist werden.
Kon men in een betrekkelijk klein dorp wel
vermist raken?
De familie Korteweg was de Hemel dank
baar dat ze htm vrouw en moeder op de
Kaai mochten aantreffen. Iedereen zat in
stilte te bidden tot God voor de slachtoffers
en de arme vermiste dorpsbewoners voor
wiens lot emgstig moest worden gevreesd.
Inmiddels was het avond geworden.
De mannen moesten een staanplaats zoe
ken om te overnachten. Alle huizen, beter
gezegd alle beschikbare ruimte zat vol
mensen. Die ruimte was alleen te vinden
op de Kaai, een stuk van de Oostdijk en de
Molendijk. De rest aan woonruimte in het
hele dorp stond onder water en was dus
niet te bewonen.
Een inwoner van Oude Tonge kwam met
een heel goede boodschap voor de familie
Korteweg. Hij zei: 'Toon, je zoon Anton is
gevonden. Hij had twee paarden bij zich en
liep in de buurt van de garage van Koos
Nijsse". Het kostte de famüie Korteweg
moeite om de emoties de baas te blijven.
Maar toch vielen er tranen. Tranen van
vreugde omdat het gezin uiteindelijk geen
slachtoffers telde, maar er vloeiden ook tra
nen vaii verdriet. Ten eerste om die arme
kinderen van de familie Jan Nijsse. Ver
driet was er ook om het dienstmeisje dat
met haar moeder, twee zusjes en een broer
tje op de Zuiddijk waren verdronken. Het
meisje zou nog aan een paal hebben vast
gegrepen om haar jonge leven proberen te
redden.Droefheid alom!
Waren de familie van Jan Buijs en de fami
lie Toon Korteweg dan de twee enige uit
die contreien die geen mensen hadden ver
loren?
De dagen die erop volgden zouden het ant
woord geven.
Anton vertelde dat de deur van het schuur
tje van Groenendijk op de Oostdijk open
stond. Niemand was daar binnen. Hij zei:
"ik hoorde zoveel mensen giUen en
schreeuwen en roepen om hulp en het
water kwam zo hoog op straat dat ik niet
meer verder durfde gaan". De jonge boe
renzoon verkeerde in een toestand van ver-
suftheid. Hij had van zondagmorgen kwart
voor vijf tot maandagavond in die open
staande schuur gezeten met de twee paar
den bij zich. Pas nadat het stUler was
geworden dacht hij dat hij alleen maar over
was gebleven.
's Ochtends liepen Korteweg en zijn drie
zoons naar de omgeving van hun oorspron
kelijke woonstede om met eigen ogen van
dichtbij te aanschouwen wat het giertij
voor onheil had aangericht. Het huis van
Piet Dirkx was niet te vinden, de eigen
boerderij naamloos ten onder gegaan, de
woning van Hen de Boet verdwenen, ook
de woning van zijn broer Koos bij de stee
van Jan Buijs uit het beeld verdwenen, de
stee van de gebroeders Hobbel weg uit het
landschap, het spulletje van Joost Venveij
weg, de boerderij van Toon Krouwer weg
en in de Molenpolder de boerderij van Jan
Nijsse voor 99% verdwenen. In het hele
landbouwgebied lagen de brokstukken van
de boerenhoeven en de daarbij behoord
hebbende woningen verspreid. Het polder
gebied aan de Zuidflank van Goeree-Over-
flakkee was veranderd in één grote chaos.
Vader Korteweg schatte het verlies aan
buren op ongeveer zestig personen. Al die
mensen waren verdronken!
Mensen van verschillende leeftijden dus
ook kinderen. De kinderen van De Boet
kwamen dikwijls met de kinderen van Kor
teweg op stee spelen. In de zomer gingen
ze over de Buitendijk naar het smalle gors
en zwommen in het water dat hen later zo
vijandig zou zijn. 's Zaterdagsochtends
voor de Ramp hadden deze kinderen nog
op stee geholpen met allerlei karweitjes.
Voederbieten afkrabben, water geven aan
het vee en misschien wel vol tederheid en
genegenheid de paarden kammen. Ze kwa
men zo graag!
Korteweg had telefoon. De meeste mensen
hadden die toen niet. Die telefoon was
nacht en dag bereikbaar voor alle mensen
uit de buurt. Als de telefoon soms midden
in de nacht werd gebruikt, liep Korteweg
even naar beneden en zag wie het was. Hij
zei dan bijvoorbeeld: "bei joe dat, Hen".
Op het tijdstip dat zij daar op die dinsdag
samen stonden, moesten de meeste licha
men van hun omgekomen buurtgenoten
nog worden gevonden. Diezelfde ochtend
moesten deze boerenmensen als evacuee
naar veiliger oorden vertrekken. Per schip
ging het naar Dinteloord en werden daar
opgevangen door zeer hulpvaardige men
sen van het Rode Kruis. Ze kregen van hen
warme erwtensoep en volgens Leen kon
die soep niet lekkerder smaken dan ze toen
deed!
De reis moest worden voortgezet naar de
Veemarkthallen in 's Hertogenbosch. Vader
en moeder Korteweg en hun zoon Anton
reisden verder naar Kampereiland waar de
oudste dochter Lenie woonde. Leen ver
trok naar zijn zuster Sjaan in Zwijndrecht.
Jaap was naar zijn verloofde in Ouddorp
vertrokken.
Vele, vele families werden uit elkaar gerukt
maar zolang zij niet tot de families behoor
den die één, twee of zelfs meer dan twintig
familieleden door de Ramp hadden verlo
ren was hun verblijf elders in ons land nog
wel te overkomen. Dat beseften zij ook wel
en daarom waren zij zo dankbaar ondanks
alle leed en ellende.
Na verloop van zes maanden keerde de
familie Korte weg terug naar Oude Tonge.
Zij kregen onderdak in de pastorie van de
Ned. Hervormde kerk en woonden in bij de
dominee. Hun eigen huis bestond immers
niet meer.
Van de los gelaten paarden en koeien die
tijdens de Rampdagen per schip werden
afgevoerd zijn er enkele naar Oude Tonge
teruggekeerd. Via duplicaat-schetsen van
de Plaatselijke Bureauhouder in Middel-
haniis werden drie koeien teruggevonden
bij Alphen aan de Rijn. Voorts heeft Korte
weg twee paarden in de Noordoostpolder
teruggevonden. Eén ervan had zelfs een
veulentje! Deze dieren waren de twee paar
den waarmee Anton naar zijn oom Willem
in de Heerenpolder was gestuurd. Van Jan
Nijsse is slechts één paard teruggevonden.
Jaap Korteweg woont thans in Oude Tonge
en zijn broer Leen woont in Blijham. Hun
broer Anton is op 5 april jl. met zijn auto
verongelukt op de Magdalenadijk te Oude
Tonge. Waarschijnlijk was een hartstilstand
de oorzaak.
Korte tijd na die verschrikkelijke ramp
nacht ontmoette Leen Korteweg zijn vriend
Jan Nijsse met zijn vrouw Betsy Machiel-
se. Hij vertelde waar hij hun kinderen voor
het laatst had gezien.
Dat is een heel moeilijk gesprek geweest.
Toen de boerderij van Nijsse in elkaar
stortte waren zij op onverklaarbare wijze
op het dak van de keuken terecht gekomen.
Vermoedelijk heeft NijSse een tafel te pak
ken weten te krijgen die hij op het dak
heeft neergezet. Daarop nam hij en zijn
vrouw met hun twee jongste kinderen, een
meisje van twee jaar en een meisje van drie
maanden plaats in de open lucht.in een
gierende storm. Deze mensen hebben zich
ternauwernood weten te redden. De vijf
oudste kinderen verdronken onderweg op
de vlucht naar hun grootmoeder op de dijk.
Zij liepen zonder begeleiding en zonder
enige bescherming en werden aan de rug-
zijde door het aanstormende water overval
len. Zij waren:
1. Comelis Joh. Nijsse1941
2. Adrianus C. M. Nijsse1942
3. Anthonia A. Nijsse...!1943
4. Elisabeth A. M. Nijsse1945
5. AdrianaM. M. Nijsse1947
Nijsse met zijn vrouw en twee kinderen
werden geëvacueerd naar Berkel en
Rodenrijs. Na de Ramp heeft het echtpaar
de levensdraad weer op moeten pakken en
dat zal heel, heel erg zwaar zijn geweest!
Op een dag in 1960 werd Leen Korteweg
telefonisch verzocht om oimiiddellijk naar
de wei van Nijsse te gaan want de man zou
zijn neergevallen. Jan Nijsse was daar aan
het heinen (de afrastering in orde maken).
Bij aankomst in de weide trof Leen het ont
zielde lichaam aan van zijn vriend en colle
ga-landbouwer. naast de wagen op het
groene gras.
(wordt vervolgd)
D. Hoogzand
Van de redactie
In verband met de grote vraag naar levering
van extra Eilanden Nieuwsexemplaren met
afleveringen 'De Ramp van 1953', van de
hand van de heer Hoogzand, delen wij u
mee dat deze niet meer voorradig zijn.
Volgend jaar echter hoopt de auteur een
boek uit te geven waarin al deze bijdragen
zijn verzameld.
