Verslag van de reis naar Roemenië van
de Oost Europa Werkgroep 'Middelliarnis'
Feestelijke korting WINTERJACKS
€70?»
^29.'
FIXET MASTENBROEK TIXEf
9S
EiiAiiDEn-raEuwa
BOGOTA
SCANDJACK
KINDER SKI-JACK
THERMOHEMD
95
Op 17 oktober heeft een delegatie
van de werkgroep weer een bezoek
gebracht aan de adoptiegemeente
Satu Nou in Roemenië. Dit keer
zijn we met een groter gezelschap
gegaan dan normaal omdat het
multifunctionele gebouw, officieel
in gebruik zal worden genomen.
Dit gebouw hebben we samen gere
aliseerd: zij de ruwbouw en wij
hebben hen geholpen met een
gedeelte van de afbouw. Dat is de
reden dat enkele echtgenotes van
de werkgroep deze reis ook mee
maken evenals enkele gemeentele
den waaronder ook de predikanten
C.Gielen en J.C.den Toom.
Roemenië
Nieuwe gebouw
Rijken en armen
ontmoeten elkaar
Officiële opening
Volksliederen
Voedselpakketten
iïijs'liliiil||§j|||||i zijiiijii
'!ii||li|jiiifllipiii|i|pi^
iplliliij? ;*;!;r\,
Hoofdprijs: de allernieuwste Ford Fusion!
(rood of groen)
...van 99,00 voor
..van 85,00 voor
van 39,95 voor
€0 E 00 Mnterjas
€99^""
.van 17,95 voor
95 jbiif]
(AG 15 NOVEMBER 2002
Om kosten te besparen zijn we met twee
busjes gegaan die voor deze reis ter beschik
king zijn gesteld door Ford dealer Witvliet
BV en Opel dealer Knöps BV. Doordat we
voldoende laadruimte hebben kunnen ook
enkele dozen kleding mee en een handzaai-
machine die we hebben gekregen bij onze
inzamelingen op de eerste zaterdagen van de
maand. Verder was er ook een rolstoel bij de
bagage en de katheder welke we gekregen
hebben van de Gereformeerde Gemeente te
Dirksland. Verder nog wat kleinere spullen
voor verenigingswerk en sinaasappelen voor
de schoolkinderen
Het is de bedoeling om door te rijden tot
Hongarije en daar de nacht door te brengen.
Hiervoor zijn enkele appartementen
gehuurd. Om die rit in één dag te doen moes
ten we vroeg op staan. We zijn dan ook om
4.15 uur gaan rijden nadat we nog koffie
hebben gedronken in de nieuwe zaal van de
Christelijke Gereformeerde Kerk en ds.Gie-
len een stukje uit de Bijbel heeft gelezen en
we samen de Heere een zegen hebben
gevraagd voor de reis.
De eerste dag is de reis zonder noemens
waardig oponthoud verlopen. Het is alleen
jammer dat het al vrij snel is gaan regenen.
We bereiken om ongeveer 20.00 uur onze
appartementen in Mosonmagyaróvar. Het is
er heel erg mooi en eigenlijk jammer dat het
slechts voor twee nachten is. Op de terug
weg zullen we hier ook de nacht doorbren
gen. Een paar straten verder is een restaurant
van dezelfde eigenaar, waar we heerlijk heb
ben gegeten.
De volgende dag verloopt het iets minder
vlot. Als het goed en wel licht is komen we
in een file terecht wegens een ongeval. Pas
na anderhalf uur kunnen we weer verder en
daardoor passeren we om kwart over twee
pas de Roemeense grens. Het valt ons op dat
er hard gewerkt wordt om allerlei rommel op
te ruimen zoals de grote roestige buizen die
vroeger voor stadsverwarming o.i.d. hadden
gediend en hele einden langs de weg liepen.
Ook gebouwen die niet meer in gebruik zijn
worden opgeruimd. De wegen zie je bij elke
reis een stuk verbeteren. Er zijn nog geen
vierbaanswegen, maar het rijden is toch een
stuk comfortabeler geworden. Het is echter
wel goed oppassen want op de autowegen
rijden ook fietsers en paard en wagens en
overal wordt gewerkt aan de wegen. Intus
sen is het opgehouden met regenen en wordt
het weer steeds mooier. Zelfs de zon komt
door en de temperatuur loopt op tot ca. 20
graden. Het is hier een uur later dan bij ons.
s Avonds om ongeveer half tien komen we
aan in Satu Nou. We worden weer heel har
telijk ontvangen door dominee Szövérfi en
zijn vrouw, de curator en zijn vrouw - wij
zouden zeggen de scriba - en enkele
gemeenteleden. Onderweg hadden we al
gebeld waar we zaten en zij hebben intussen
voor ons de tafel in gereedheid gebracht.
Onder het eten kunnen we gezellig bijpraten.
Bij vorige bezoeken waren we gewend in de
pastorie te slapen, maar omdat we nu met
een grotere groep zijn hebben we kamers
gehuurd in het diaconaal centrum "Bod
Peter" in de stad Tirgu Mures, ongeveer 15
km verderop, waar we om 24.00 uur gaan
slapen.
De volgende morgen gaan we weer terug
naar Satu Nou en bewonderen eerst het nieu
we gebouw dat nu gebruiksklaar is behalve
de bovenverdieping, maar daar hebben ze
nog geen haast mee. Het ziet er alles netjes
uit voor Roemeense begrippen. In de
gemeentezaal staan de stoelen die wij op een
vorige reis al hebben meegebracht. De tafels
bestaan uit schragen en planken, echte tafels
zijn nog niet beschikbaar. Omdat het in de
winter erg koud en vochtig is en de kerk niet
warm is te krijgen kunnen in deze zaal ook
de zondagse diensten worden gehouden. Er
staat nu een zwart kastje dat dienst doet als
lessenaar. Als we de auto's hebben gelost en
ds. Szövérfi ziet de katheder die wij voor dit
doel ter beschikking hebben gekregen is hij
er stil van, en hij houdt niet gauw zijn mond.
Hij heeft nu een echte preekstoel, daar had
hij helemaal niet op durven hopen. Enkele
minuten lang heeft hij stil achter de lessenaar
gestaan. Nu is het zaaltje compleet. Wij ver
tellen hem hoe we er aan zijn gekomen.
's Middags gaat een gedeelte van de groep
met hem mee op huisbezoek. We komen
weer bij de gezinnen waar we eerder ook al
zijn geweest. Het doet ons goed de mensen
weer terug te zien en zij ontvangen ons har
telijk. Voor de 'oude' klokkenluider, die
enkele jaren terug een beroerte heeft gehad,
hebben we de rolstoel meegebracht. De hui
dige waar hij op zit wordt bij elkaar gehou
den met een houten balkje. De vorige reis
hadden we al gezien dat die stoel erg slecht
was. Hij kan zijn blijdschap niet op. We vra
gen hem of hij de opening van het gemeen
tezaaltje wil bijwonen. Hij wil dat graag,
maar ziet geen kans er te komen. We spreken
af dat een gemeentelid die een auto heeft
hem zal komen ophalen. Het pad van de weg
naar het huisje loopt omhoog en bestaat uit
hier en daar uit een kei en een stuk beton
waar een gezond mens nog moeite mee heeft
om zijn benen niet te breken. We vinden dat
dit moet veranderen en we zeggen hem toe
hierover met de diaconie te overleggen om
daar verbetering in aan te brengen. Met hulp
van gemeenteleden en het nodige geld
onzerzijds zal dat moeten lukken.
Dan gaan we naar het meisje dat we met eer
dere bezoeken ook hadden ontmoet. Zij was
toen een vrolijke meid en was samen met
vriendinnen altijd in de weer om te evange
liseren in het dorp. Nu was het echter heel
anders. Haar opa is intussen overleden, en zij
is intussen bevallen van een jongetje. De
biologische vader wil niets met haar te
maken hebben. Het gesprek komt al gauw op
het kind omdat ze het net laat drinken, lauwe
thee. In het gesprek büjkt dat ze geen geld
heeft om meUc te kopen en zelf heeft ze ook
niet. We hebben haar beloofd dat we via de
diaconie voor melk zullen zorgen zolang het
kind melk nodig heeft.
De jongen met de dwarslaesie heeft het erg
moeilijk. Hij heeft eigenlijk niemand meer
om hem te verzorgen. Nu is er een dorpsbe
woner bij hem om hem te helpen. Wij vra
gen hem naar de slangetjes e.d. die hij
nodig heeft. Die blijken bijna op te zijn
zodat wij weer zullen zorgen dat die wor
den aangevuld. Ook hij wil graag bij de
opening aanwezig zijn en hij zal ook wor-
den opgehaald.
Dan gaan we nog even kijken bij de huidi
ge klokkenluider. Dat is het gezin dat geen
dak boven het hoofd had en we met hulp
van enkele bedrijven uit Nederland dit voor
hen konden realiseren. De plaatselijke tim
merman, tevens diaken, heeft het dak aan
gebracht. Het ziet er prachtig uit. Doordat
hij nu weer een dak heeft, is er ook een zol
derruimte. Het blijkt nu dat die zolders
gebruikt worden voor opslag van land
bouwproducten om die vorstvrij te bewa
ren. Dat had hij dus ook gemist. Hij is ons
verschrikkelijk dankbaar en wil wat terug
doen. Gauw gaat hij het dorp in haalt een
fles limonade en een pakje zoutjes die we
met z'n allen moeten leegdrinken en ope
ten. Voldoende glazen hebben zij niet, maar
dan drinken we maar om de beurt.
Al deze bezoeken worden afgesloten met
Schriftlezing en gebed zowel in het Hon
gaars als in het Nederlands. Het waren heel
ontroerende bezoeken. We zijn dankbaar dat
we in de gelegenheid zijn om deze mensen
wat te helpen waar we kunnen. Het is een
druppel op een gloeiende plaat, maar elke
druppel is er een! We moeten denken aan de
tekst die we een tijdje terug lazen uit Spreu
ken 22 het tweede vers "Rijken en armen
ontmoeten elkaar; de Heere heeft ze allen
gemaakt"
Terug in de gemeentezaal drinken we koffie
en bespreken onze ervaringen van deze mid
dag. Na het eten zingen we samen enkele
psalmen en gaan dan naar onze slaapplaat
sen.
Zondag zijn we om half negen aan het ont
bijt en gaan dan naar Satu Nou waar een
doopdienst zal worden gehouden. De kleine
Daniël van het predikanten echtpaar zal wor
den gedoopt. Hiervoor is een bevriende pre
dikant uitgenodigd om de dienst te leiden.
Het is hier de gewoonte dat er eerst een kerk
dienst wordt gehouden, waarna de doop
plechtigheid zal plaatsvinden die zal worden
geleid door de grootvader, ds. Szövérfi seni
or. Tussen de Woordbediening en de doop
plechtigheid krijgt ds. Den Toom gelegen
heid om de gemeente toe te spreken en de
groeten over te brengen van de gemeenten in
Middelharnis en Sommelsdijk. Wij zingen
dan de gemeente enkele psalmen toe. Na de
dienst zingen wij, zoals we reeds gewoon
zijn, twee coupletten van het Wilhelmus en
met de gehele gemeente het Hongaarse
volkslied, eigenlijk volksbede genoemd. Na
de dienst wordt ons door de gemeente de
hand gedrukt.
Als we terugkomen in de gemeentezaal
staan de tafels weer gereed om het middag
maal te houden. Het is hier gebruikelijk dat
familie en verdere genodigden mee de maal
tijd gebruiken. Bij een doopdienst of een
avondmaalsdienst wordt er maar één dienst
per zondag gehouden. Deze diensten duren
dan wel veel langer dan bij ons. Op ons vra
gen hiernaar wil hij wel voor ons een extra
dienst beleggen. Hij roept de kerkenraad bij
elkaar en laat de klokken luiden. Na de
dienst maken we nog een klein wandelinge
tje door het dorp en wordt intussen het
avondeten gereed gemaakt. Ook de leraar
van het schooltje met zijn vrouw, die nu
wonen in wat vroeger de pastorie was, blij
ven eten. Enkelen knopen gelijk met hen een
gesprek aan in het Engels. Wat de één niet
begrijpt weet de ander wel. Na het eten rij
den we weer terug naar Tirgu Mures.
Maandag hebben we een druk programma
want we willen naar Korond, ongeveer 70
km verderop, om allerlei handgemaakte
spullen te kopen die we in Nederland weer
willen verkopen. Als er wordt verteld waar
om wij de spullen kopen krijgen we korting
en een palinka. Een bankje met een hand
greep en een laatje eronder lijkt ons een pri
ma coUecteblok die we kunnen gebruiken bij
het maandelijks inzamelen van goederen om
de transportkosten te drukken. Dit vinden ze
zo'n goed idee dat we het gratis mee mogen
nemen.
ZOUTMIJN
Na Korond rijden we terug naar Parajd. Hier
is een zoutmijn die gedeeltelijk is openge
steld voor het publiek. Met een bus gaan we
anderhalve km de mijn in. We zijn nu onge
veer honderd meter lager. Via houten trap
pen dalen we nog eens twintig meter af. Dan
komen we in een grote zaal van wel 18 meter
hoog. In een van de zalen is zelfs een kerk
ruimte ingericht. Hier worden wekelijks drie
diensten gehouden, een Rooms Katholieke,
een Orthodoxe en een Protestantse dienst.
Het blijkt namelijk dat er veel mensen
komen om te kuren zoals astma patiënten.
Drie weken maximaal elke dag ca. vier uur
komen mensen hier in deze zalen. Er staan
daarvoor houten banken en tafels en er is een
kiosk waar eten en drinken te koop is. Je ziet
dan ook vrouwen zitten te breien of een
groep rummie kuppen of te lezen. Een
gedeelte is ingericht als voorlichtingscen
trum hoe het gaat bij de zoutwinning. De
brokken worden naar boven gebracht en op
een andere plaats verwerkt tot zout. Deze
mijn kan voor 350 jaar heel Europa voorzien
van zout. Boven zien we een winkel waar
deze brokken worden verkocht als liksteen
voor het vee.
Zeven kilometer verder richting huis komen
we bij Sovata. Hier is een zoutmeer waar 's
zomers gasten komen om te baden met de
bedoeling er genezing te vinden van allerlei
kwalen. Op een bord wordt uitgelegd welke
mineralen er in het meer voorkomen en erop
gewezen niet langer dan 15 tot 20 minuten in
het water te gaan voor volwassenen. Er
omheen is een prachtige natuur om er een
wandeling te maken. De gebouwen er
omheen zullen best eens heel mooi zijn
geweest, maar nu is het gevaarlijk om er in
de buurt te komen. Gedeeltes worden met
balken onderstut. De rit verder naar huis
voert door de Karpaten. De natuur is er schit
terend met al de herfstkleuren en de dorpjes
in de dalen en tegen de hellingen. Wat is
Gods schepping toch mooi!
Dinsdag 22 oktober is het hoogtepunt van
deze reis: De officiële opening van het
gemeentezaaltje. We trekken onze beste kle
ren aan en om half tien zijn we in de pasto
rie. We mogen nu niet meer in het zaaltje,
want daar worden nu andere zaken voorbe
reid. Na de koffie brengen we een bezoek
aan het schooltje. In het lokaal van de leraar
zitten twee klassen, de tweede en de vierde
klas. Links van het gangpad de vierde klas
die bezig is met geschiedenis en rechts van
het gangpad de tweede klas welke bezig is
met wiskunde. In het andere lokaal zit de
eerste en de derde klas. De juffrouw is hier
bezig met Bijbelles voor allebei de klassen.
Als wij binnenkomen laat ze voor ons enke
le liedjes zingen. Om twaalf uur is trekken
de kinderen op aanwijzen van de juf hun jas
sen aan en gaan netjes in de rij in het gang
pad tussen de banken staan. Gezamenlijk
zeggen ze een gebed op en dan mogen ze de
klas verlaten.
Het middagmaal staat nu aangericht in de
keuken van de pastorie. Met een beetje pas
sen en meten kunnen we net rond de tafel zit
ten. Na het eten zien we dat het steeds druk
ker wordt. De familie is intussen gearriveerd
en diverse genodigden. We ontmoeten ook
een groep uit Schoonhoven die in Tirgu
Mures ook een gemeentezaal hebben
gebouwd. Zij zijn meegekomen met domi
nee Lörincz Istvan, de predikant in Tirgu
Mures en tevens gevangenis pastor. Hij heeft
in Nederland gestudeerd en zal deze middag
voor ons als tolk optreden.
De festiviteiten beginnen in de kerk. Daar
wordt een dienst gehouden door dominee
Bustya uit het naburige dorp. Hij preekt over
de arme bedelaar aan de poort als Petrus en
Johannes voorbij komen. In het kort hier de
samenvatting van zijn preek:
"We zijn nu hier in een middagdienst in Satu
Nou bij elkaar. Het verhaal is ook omstreeks
drie uur gebeurd. In die dienst was er een
wonderlijke genezing. En wat in de Bijbel
staat gebeurt maar niet één keer. In een kerk
dienen wonderen te gebeuren. Er komen
mensen vertwijfelt aan en gaan vertroost
naar huis. Wat een genade waar een kerk is.
Jullie gemeente had wel een kerk die door de
voorvaderen is gebouwd, maar jullie hebben
een ander huis gebouwd, een pastorie voor
de predikant, een plaats voor bijbelkring,
voor verschillende kringen waai' de mensen
met Gods Woord bezig kunnen zijn. Er
komen drie soorten mensen naar de kerk:
Dankbare zielen. Voor hen is de kerk hun
huis. Ze voelen zich daar thuis. Alle andere
huizen zijn slechts doorgangshuizen. Dit is
ook de betekenis van de pastorie in het
Grieks. Tot deze soort mensen horen Petrus
en Johannes. Ze gingen niet alleen, maar
samen. Hoe blij zijn die gezinnen die samen
naar de kerk gaan. Petrus moet altijd een
Johannes hebben en omgekeerd ook. Ze
waren arme mensen, vissers (Ze waren geen
Urkers, die zijn niet zo arm) Ze zijn armer
dan de bedelaar. Het Koninkrijk van God
wordt gebouwd uit de armoede, uit het won
der. Maar ze hebben een plus, en dit plus is
dat ze de Heere hebben. Wij moeten ook zul
ke arme maar apostolische zielen zijn
Moge in dit nieuwe centrum dankbare zielen
komen.
De verlamde. Hij kon niet alleen komen, hij
moest gebracht worden. Hij leefde van de
giften van anderen. Hij stond bij de poort, hij
kon er niet in. Hij vertegenwoordigt de ver
wonde zielen, ze zijn tevreden met heel erg
weinig. Maar hij is geen bedelaar gebleven,
want hij kwam binnen. Hij kwam uit zijn
ellende, hij werd genezen.
De menigte, de massa. Ze zijn overal aanwe
zig waar iets gebeurd, waar iets te zien is. Nu
komen ze voor een wonder, maar morgen
gebeurt er weer iets anders en vergeten ze
alles. In hun leven gebeurt niks, er komt
geen genezing, geen verandering.
Op welk soort mensen lijken wij?
In deze dienst wordt er naast de gemeente
zang ook gezongen door een koor en een
solist. Af en toe afgewisseld door een gees
telijk lied, gespeeld door een orkest. Aan het
einde van de dienst krijgen enkele sprekers
het woord waaronder ook ds.Gielen namens
de werkgroep. Wij zingen de gemeente het
eerste vers van psalm 127 en psalm 134 toe.
Daarna weer zoals gebruikelijk het Wilhel
mus en het Hongaarse Volkslied.
Na de dienst verzamelt iedereen zich voor de
gemeentezaal. Het is jammer dat het zachtjes
is gaan regenen. Boven de ingang is een bord
geplaatst waar een laken overheen hangt met
een touwtje. Als eerste handeling wordt het
bord onthuld. De tekst wordt zichtbaar. Het
is de naam voor het zaaltje; Timotheus,
Reformatorisch Kerkelijk Centrum, Tere-
miiijfalu (Hongaars voor Satu Nou). Dan
volgt de officiële opening die zal worden
verricht door vier personen: De bisschop,
dominee Bustya, een lid van de werkgroep
Rien Ista en de curator Högyes Andras. Zij
moeten een stukje van een lint in de kleuren
van de Hongaarse vlag afknippen en ieder
krijgt daarbij gelegenheid een enkel woord
je te spreken. Högyes Andras is het langst
aan het woord, want hij verhaalt hoe het met
de bouw is gegaan, wat er aan is voorafge
gaan, hoe ze wonderlijk zijn geholpen door
de werkgroep, de gemeenteleden die met
man en macht hebben meegewerkt als vrij
willigers om dit alles te realiseren. Dan past
het niet om alleen mensen te bedanken, maar
is het vooral God geweest die hen heeft bij
gestaan, daarom Hem alle eer.
Na het officiële gedeelte krijgen de mensen
buiten koffie en cake. Intussen is het weer
droog geworden en komt de zon weer
tevoorschijn. De genodigden gaan het zaal
tje binnen en krijgen daar koffie en wordt
hen een maaltijd aangeboden. Hier krijgt
ook de voorzitter van de werkgroep. Jan van
der Made, gelegenheid zijn toespraak te hou
den. Hij spreekt zijn dank uit dat de werk
groep ook hierin zijn steentje heeft mogen
bijdragen. Dit heeft de werkgroep niet alleen
gekund, maar met hulp van kerken, gemeen
teleden en bedrijven uit Middelharnis, Som
melsdijk en ver daarbuiten is het gelukt. Hij
spreekt de wens uit dat dit gebouw mag die
nen tot eer van de Heere en tot uitbreiding
van Zijn Koninkrijk opdat de gemeente
gebouwd mag worden zoals ook dit gebouw
is gezet. Hij hoopt in de toekomst deze
gemeente nog verder te kunnen helpen waar
nood is om met elkaar te delen wat we van
God hebben gekregen.
Na deze mooie en fijne dag die we met
elkaar mochten hebben werd de dag afgeslo
ten en zijn we gaan slapen.
De volgende dag is de laatste dag dat we in
Satu Nou zijn. 's Morgens gaan er drie man
naar het schooltje om de meegebrachte
sinaasappelen uit te delen. De beide predi
kanten, ds. C. Gielen en ds. J.C. den Toom
zijn met ds. Szövérfi meegegaan naar een
conferentie die gehouden wordt in het diaco
nale centrum waar wij ook slapen. De overi
gen zijn de stad Tirgu Mures ingegaan om de
stad te bezichtigen en wat te winkelen, 's
Middags gaan we met z'n allen de Burcht-
kerk bezoeken. Hier aangekomen blijkt die
niet toegankelijk te zijn. Wel staan er een
groep jongeren. Het blijkt een koor te zijn
die staat te wachten voor de repetitie. Op ons
verzoek stellen ze zich allen op en zingen
voor ons enkele liederen. Dan komt de diri
gent eraan en gaan ze via een zijdeur naar
binnen, wij krijgen van hem de sleutel van
de voordeur zodat we ook naar binnen kun
nen. In de kerk ziet het er sober uit. Langs de
wanden staan hier en daar gaskachels. Het is
een rechte kerk met een koor maar geen zij
beuken. Op de achtergrond horen we het
koor zingen. We brengen de sleutel terug en
gaan verder de stad in.
Terug in de pastorie wordt nog even over
legd hoe de hulpverlening verder te regelen.
Er moeten weer voedselpakketten komen
voor de arme gezinnen in de winter en er zal
ook ondersteuning worden gegeven om de
gasrekening te betalen voor wie dat niet kun
nen. In het dorp hadden we al gezien dat de
gasmeter, die hier aan de buitenmuur hangt,
op meerdere plaatsen was verwijderd. Dat
sprak al boekdelen. De winters zijn hier erg
koud zodat hulp hard nodig is. Als we ons
werklijstje weer compleet hebben gaan we
aan het avondeten. De tafel sluiten we af met
schriftlezing en gebed en het zingen van
enkele psalmen. Dan is de tijd aangebroken
om afscheid te nemen want morgen hopen
we de reis naar huis weer aan te vangen. Het
is een hele groep die ons uitzwaait en daar
wordt nog even een foto van gemaakt. Dan
vertrekken we.
Op de terugreis komen we weer in een file
terecht wegens een ongeval. Hier is zelfs een
dode bij gevallen. In het uur dat we stil staan
zijn we koffie gaan drinken in het restaurant
waar we vlak bij staan. Uiteindelijk komen
we om omstreeks half negen aan bij onze
appartementen in Hongarije. Na het diner
gaan we gauw naar bed, want de volgende
morgen moeten we vroeg op voor de laatste
etappe. Als we de volgende dag in Duitsland
zijn moeten we van de weg af wegens een
ongeval. Het is dan ook al laat in de avond als
we aankomen in het verenigingsgebouw van
de Chr. Geref. Kerk te Middelharnis waar de
koffie weer voor ons klaar staat. Dankbaar
zijn wij dat wij allen in gezondheid weer
terug zijn en onze achterblijvers weer mogen
begroeten. Ds. Den Toom geeft een korte
samenvatting van de reis en sluit af met
Schriftlezing en gebed. Vermoeid, maar
dankbaar begeeft een ieder zich naar zijn
huis.
Mocht u ons werk willen steunen met een
gift dan kunt u die overmaken op onze
rekening bij de Rabobank: 3420.07.408
t.n.v. Oost Europa Wergroep "Middel
harnis".
de feestelijke aanbiedingen en doe mee met het
|i'-Scitroevendraaierset.
ff'';;;;'6-d«^ Type ■Thrifty.
ifeÊji i i ,90 voor 5,95
ill^i^lll^vin.mët slechts''''
iil'^atif Üiiiiing! 4,8 VbH.
:i|it tatili^paraat en
ijECifii^'io luxe. koffer.
md iiiiéo voor 109,00
Voor al onze klanten ligt er een gratis lot klaar
waarmee je deze auto of één van de vele andere
prijzen kunt winnen!
West Achterweg 59-613245 BJ Sommelsdijk. Tel. (0187) 48 26 52 je maakt het met f.xet
