Oókzo'n zin in de
wintersport?
Collecte Brandwonden Stichting
Israels man in Syrië
Rabobank
öïai&ili^^K
We hebben de wintergidsen weer binnen! U zoekt juist dat ene
gezellige pensionnetje langs die prachtige langlaufloipe?
Ofzo'n luxe hotelkamer aan de skipiste? Onze Cliëntadviseurs
helpen u graag om uw favoriete wintersportbestemming te
boeken. Natuurlijk kunt u bij ons ook terecht voor uw winter-
zónvakantiel Of voor al uw andere bankzaken!
Telefoon (0187) 64 75 75
www.rabobank.nl
e-mail rabobank. flakkee. oost@tref. nl
Flakkee Oost
Gebr deWaaill
Drukkerij 5
Vijfentwintig jaar geleden overleden er veel meer kinderen
aan brandwonden dan nu. Dankzij de nieuwe ontwikkelin
gen in onderzoek en zorg, hebben de kinderen met ernstige
verbrandingen nu een veel grotere overlevingskans. Dit
brengt ook een probleem met zich mee. Want leven met lit
tekens op je hele lichaam is niet eenvoudig. Deze kinderen
worden vaak gepest, nagekeken of niet voor vol aangezien.
Goede nazorg is noodzaak, zodat ze niet in een sociaal iso
lement geraken. De Brandwonden Stichting biedt deze
zorg. Om ook in de toekomst deze hulp te garanderen
houdt de Stichting in de week van 6 t/m 12 oktober haar
jaarlijkse collecte.
(1)
Eli bekwaamt zich
Eli wordt topspion
Eli naar Argentinië
Septemberconcert
zangvereniging 'Apollo'
te Nieuwe Tonge
Lange weg 13 '*j::
3245 KE Sommelsdijk
Postbus 27 li,;
3240 AA Middelhamis
.Tel: (0187)47 10 20II
Fax: (0187) 48 57 36$:!
'De beelden van de ramp in Volendam hebben Nederland doordron
gen van de ernst van brandwonden. 14 doden en meer dan 200 jon
geren met ernstige brandwonden. Weinig mensen beseffen echter dat
er elk jaar opnieuw een veelvoud van dit aantal brandwonden slacht
offers zijn', aldus Hein Zoete, hoofd voorlichting van de Brandwon
den Stichting. Jaarlijks worden er 1500 mensen met brandwonden in
de Nederlandse ziekenhuizen opgenomen. Uit onderzoek blijkt dat
de meeste ongevallen zich voordoen bij kinderen.
De Brandwonden Stichting helpt deze kinderen en hun naasten door
middel van projecten waaronder gespreksgroepen, begeleiding van
docenten en ouders, begeleiding van het kind (en de klasgenootjes)
bij de terugkeer naar school, vakanties, assertiviteitstraining en
bemiddeling bij therapie.
Daarnaast organiseert de Brandwonden Stichting voorlichtings
campagnes om brandwonden te voorkomen. Ook doet de Stichting
uitgebreid onderzoek naar de verbetering van behandelingsmetho
den die tot doel hebben litteken vorming bij verbrandingen te beper
ken.
Voor al dit werk is veel geld nodig. De Brandwonden Stichting is
volledig afhankelijk van particuliere giften en donaties. Gelukkig
kan de Brandwonden Stichting rekenen op de hulp van duizenden
collectanten. Onder het motto: 'Steun de strijd tegen de littekens'
gaan zij in de week van 6 t/m 12 oktober van deur tot deur. Geef aan
de collectant, dan kan de Brandwonden Stichting ook in de toe
komst de nazorg voor kinderen garanderen. Mochten zij u thuis niet
treffen, dan is uw gift ook welkom op giro 20.21.22 of banknummer
70.70.70.643 t.n..v de Nederlandse Brandwonden Stichting te
Beverwijk.
Wilt u zelf helpen met collecteren? Dat kan. Het kost slechts een
uurtje in uw eigen buurtje. U kunt zich aanmelden door contact op
te nemen met de Nederlandse Brandwonden Stichting, tel. 0251-
275555 of via de website
Eli Cohen,
In 1939 bepaalde Engeland in een witboek
dat gedurende de komende 5 jaar niet meer
dan 75.000 Joden in Israël zouden worden
toegelaten. Na die 5 jaar zouden de Arabie
ren zelf mogen uitmaken hoeveel Joden ze er
nog bij wilden hebben. De Joden weigerden
zich daarbij neer te leggen. Op het 21e Zio
nistische Congres in Bazel (augustus 1939)
besloten ze de Engelsen te gaan bestrijden.
Nog geen maand later viel Hitler Polen bin
nen. Dat was voor de Joodse gemeenschap
aanleiding om zich dan toch maar achter
Engeland te scharen, mede vanwege het
gevaar dat dreigde. "Wij moeten de Britten
bijstaan in de oorlog alsof er geen witboek
bestaat en we moeten weerstand bieden aan
het witboek alsof er geen oorlog is", sprak
Ben Goerion. De Duitse generaal Rommel
rukte vanuit Noord-Afrika gevaarlijk snel in
de richting van Palestina op. Een inderhaast
gestichte Joodse gevechtsgroep 'de Pal-
mach' was bereid bijzondere operaties uit te
voeren. Eind 1942 wist de Engelse generaal
Montgomery de Duitse aanval tot staan te
brengen.
Verzetsgroepen
Toen de bedreiging, die er van de Duitse
aanval uitging, voorbij was en de Engelsen
de Joden niet meer zo nodig hadden, werd de
Britse houding tegenover de Joden harder.
En omdat de Engelsen geen aandacht schon
ken aan de gruwehjkheden die in de Europe
se concentratiekampen plaatsvonden, nam
de anti-Britse stemming onder de Joden toe.
Er ontstonden Joodse verzetsgroepen, zoals
de Stemgroep en de Irgoen. Leden van de
Stemgroep pleegden in Cairo een moordaan
slag op de Britse minister van Buitenlandse
Zaken voor het Midden-Oosten. Twee leden
van de groep werden gearresteerd. Hun hou
ding tijdens het proces maakte op vriend en
vijand diepe indruk. Ze verweten de Britse
regering schuldig te zijn aan de dood van
duizenden Joden in de Duitse concentratie
kampen door hen de immigratie in Palestina
te beletten. Ondanks protesten van alle kan
ten werden de twee mannen opgehangen. Op
het schavot zongen ze het Hatikvah (het lied
van de hoop), dat later het Israëlische volks
lied werd.
EU's jeugd
In Alexandrië woonde toen de Jood Eli
Cohen, geboren in 1924. Hij was streng
orthodox opgevoed. Op school blonk hij uit
in talen en wiskunde. Hij had een ijzersterk
geheugen. Hij kon met niet-Joden evengoed
omgaan als met Joden. Van zijn ouders
kreeg hij een camera. Hij las boeken over
fotografie en werd een expert in het ontwik
kelen en afdrukken van foto's. Ook wist hij
alles van wapens en vliegtuigen. Hoewel Eli
een Jood was, voelde hij zich een rasechte
Egyptenaar. Wat er in Palestina gebeurde
interesseerde hem eigenlijk niet zo veel.
Totdat die twee Stemgroepleden, die even
oud waren als hij, werden terechtgesteld.
Eli bij de Mossad
Toen meldde hij zich als koerier bij de Mos
sad, een Joodse organisatie die zich tijdens
de oorlog bezighield met het naar binnen
smokkelen van Joodse immigranten. Toen
de oorlog (bijna) voorbij was, richtte die
organisatie zich op de strijd voor een zelf
standig Israël. Een topspion zou proberen in
het Britse hoofdkwartier te Caïro achter de
Britse plannen te komen. Eli sloot zich bij
hem aan. Daar in Caïro lagen ook enorme
wapenvoorraden, die het Joodse leger maar
al te goed gebruiken kon. Met zijn feilloze
talenkennis kocht Eli ambassadepersoneel
om. Voor wat geld wist hij aan visa voor
Joden te komen en zo zag hij kans duizenden
Joden naar Palestina te smokkelen.
Omdat Engeland niet in staat was het con
flict tussen Joden en Palestijnen op te lossen,
besloten de Verenigde Naties (1947) het
land in tweeën te verdelen, in een Palestijns
en een Joods deel. Dat besluit deed de anti
semitische gevoelens in Egypte sterk oplaai
en. De Moslimse Broederschap, een fanatiek
religieuze groepering, wakkerde de anti-
Joodse stemming nog eens flink aan. Op 14
mei 1948 kondigde David Ben Goerion de
onafhankelijkheid van Israël af. Onmiddel
lijk verklaarden 5 Arabische landen, waar
onder Egypte, aan de nieuwe staat de oorlog.
De toestand voor de Egyptische Joden werd
nu onhoudbaar. Honderden Joden werden
zonder eiüg motief gearresteerd, hun bezit
tingen werden verbeurdverklaard.
Eli ging naar Israël voor een spoedcursus
inlichtingenwerk en sabotagetechnieken.
Daarna keerde hij naar Egypte terug. Hij
kwam met nog anderen onder een ervaren
spion te staan, die zich uitgaf als handelaar
in kunstledematen. Zo kwam Eli in nauw
contact met hoge Egyptische officieren, die
zich over gewonde oorlogsslachtoffers ont
fermden. Dat leverde hem belangrijke infor
matie op die hij aan de Mossad doorseinde.
Eli gearresteerd
Kort daarna werden o.a. Amerikaanse en
Britse installaties in Caïro en Alexandrië
opgeblazen. Eén van de spionnen viel in
handen van de politie. Na dagenlange marte
lingen stelde hij de totale lijst van mede
plichtigen aan de Egyptische autoriteiten ter
hand. Ook Eli werd gearresteerd.. Hij bleek
echter een expert te zijn in het doorstaan van
ondervragingen. Hij slaagde erin de onder
vragers van zijn onschuld te overtuigen en ze
lieten hem vrij. Twee van de groep werden
opgehangen en de haat tegen de Joden werd
nog meedogenlozer. Nasser, de Egyptische
president, eiste - net als Hitler - dat het
wereld-Jodendom zou worden uitgeroeid.
Eli zette zijn werk als spion voort en zond
alle mogelijke belangrijke informatie naar
Tel Aviv. In 1954 werd hij opnieuw gearres
teerd. Hij vreesde geëxecuteerd te worden.
Zijn activiteiten voor de Joodse zaak zouden
stellig aan het licht komen, maar opnieuw
slaagde hij erin zijn ondervragers om de tuin
te leiden. Ook al kon men niets bewijzen, hij
werd voorgoed uit Egypte verbannen. Zijn
voornaamste werk zou nu pas echt beginnen.
Eli in Israël
De Suezcrisis (1956), de oorlog waarbij
Israël - samen met Engeland en Frankrijk -
Egypte aanviel en het Egyptische leger ver
pletterde, maakte de situatie voor de in
Egypte wonende Joden schier ondraaglijk.
Op cafe's hingen borden met het opschrift:
Verboden voor honden en voor Joden.
Eli was 32 toen hij in Israël kwam. Hij voel
de er zich een vreemdeling. Hij maakte een
lange en moeilijke aanpassingsperiode door.
Verward en depressief wierp hij zich op de
studie. Na bijna een jaar kreeg hij een baan
op het minsiterie van Defensie. Hij had
moeite met de eentonigheid van het kantoor-
leven. Hij wilde in de praktijk. Toen hij dat
kenbaar maakte kreeg hij te verstaan dat men
geen prijs stelde op avonturiers. Dat krenkte
hem diep. Had hij in Egypte niet zijn leven
voor Israël gewaagd? Hij voelde zich verne
derd en nam ontslag. Hij werd accountant bij
een levensmiddelenbedrijf. In 1959 trouwde
hij met Nadia, een Iraakse van geboorte. Ze
was verpleegster in het Hadassah-zieken-
huis. Dat gaf aan zijn leven een wending.
Niet lang daarna ontmoette hij een oud-col-
lega, die een hoge functie bij de Mossad had.
Die vertelde hem dat ze hem vanaf zijn aan
komst in Israël geschaduwd hadden, dat ze
ook wisten van zijn prestaties in Egypte. De
man vroeg hem of hij bereid was opnieuw
voor Israël te werken. Beduusd ging hij op
dat aanbod in. Op het hoofdkwartier van de
Mossad voerde hij daarna lange gesprekken
en werd hij aan een kruisverhoor onderwor
pen. Nadat hij zijn eerste onderzoek glans
rijk had doorstaan, moest hij nog een serie
medische en psychologische tests onder
gaan. Hij werd aangenomen met de medede
ling dat hij de dienst mocht verlaten als hij
dat wilde en wanneer hij dat wilde. Eli kreeg
een intensieve opleiding van een halfjaar in
een trainingscentrum. Hij leerde explosie
ven maken, installaties opblazen, kluizen
forceren, berichten (de)coderen, microfilms
maken, enz. Hij beheerste al deze vaardighe
den tot in de perfectie. Ook legde hij de
scherpschuttersproef met succes af. Zijn
instructeurs waren verbaasd over zijn feno
menale geheugen. Bovendien wist hij zich in
zijn omgang met mensen aan elke omstan
digheid aan te passen. Na zijn opleiding
mocht hij naar huis. In die tijd werd zijn
dochtertje geboren. Al gauw vertrok hij naar
Nazareth, met een vals paspoort. Daar leerde
hij de mohammedaanse godsdienst kennen.
Regelmatig bezocht hij de moskee. Al spoe
dig kon hij voor een echte moslim doorgaan.
Eli's instructeurs hadden geconstateerd dat
hij de kwaliteiten van een topspion bezat en
geschikt was om de meest veeleisende
opdrachten uit te voeren. Hij zou naar Syrië
gaan, het land dat vanaf de Golan regelmatig
Joodse nederzettingen bestookte.
Eli, die veel op een Arabier leek en perfect
Arabisch sprak, zou in Damascus geheel op
eigen houtje gaan opereren. Maar voor hij
vertrok moest hij eerst nog een spoedcursus
Syrische geschiedenis, economische ont
wikkelingen, bestuursorganisatie, geografie
en topografie volgen. Ook moest hij dag en
nacht naar de Syrische radiostations luiste
ren.
Vanaf 1958 vormden Egypte en Syrië samen
de Verenigde Arabische Republiek. Daar
door waren er in Syrië nogal wat Egyptische
militaire instructeurs. Zij zouden Eli wel
licht herkennen. Eerst moesten ze verdwe
nen zijn voordat Eli met zijn eigenlijke werk
beginnen kon. Alsof alles wat hij van Syrië
geleerd had nog niet genoeg was, moest hij
ook nog alles wat hij over Argentinië te
weten kon komen in zich opnemen. Hij
bestudeerde de Argentijnse geschiedenis,
politiek en geografie. Ook schaafde hij z'n
Spaans nog wat bij.
Daarna vertrok hij naar Argentinië (1961).
Leuk vond hij dat niet. Onder de naam
Kamel Amin Tabet, van beroep exporteur,
kwam hij als 'Syriër' in zijn hotel te Buenos
Aires. Hij zocht contact met landgenoten.
Die waren in Argentinië in overvloed aan
wezig. Tijdens ontmoetingen stelden ze hem
allerlei vragen. Hij vertelde 'zijn levensver
haal' en wie er meer van wilde weten kon
ook nog naar zijn appartement komen om
een album met foto's te bekijken. Het duur
de niet lang of Eli was een populair man in
de kring van de Syrische emigranten. Hij
nodigde zijn vrienden in zijn appartement
uit, serveerde overvloedig drank en sprak
hartstochtelijk over zijn geboorteland Syrië.
Iedereen die kwam, moest zijn (door de
Mossad vervaardigde foto's) bekijken. Op
een dag kwam hij in contact met een redac
teur van de grootste Arabische krant in
Argentinië. Deze man had zelden iemand
ontmoet met zoveel liefde voor zijn vader
land. Hij introduceerde hem bij vooraan
staande diplomaten. Al spoedig was hij een
welkome gast op cocktailparty's en diners.
Op een keer ontmoette hij daar majoor al-
Hafez, de militaire attaché van de Syrische
ambassade. Deze man kwam onder de
indruk van Eli's nationale gevoelens en nam
hem al gauw in vertrouwen. Hij adviseerde
hem lid van de Baath-partij te worden en met
hem mee naar Damascus te gaan. Na drie
maanden nam hij afscheid van de vele
zakenlieden, regeringsfunctionarissen en
persoonlijke vrienden en ging op weg naar
Zurich, waar zijn verbindingsman hem
opwachtte met papieren waarop zijn eigen
lijke naam - Eli Cohen - stond en met zijn
oude Israëlische kleren. Vandaar ging hij
naar Tel Aviv, naar zijn vrouw en dochter.
(wordt vei-volgd)
vH:
Op zaterdag 21 september 2002 zal er een
concert worden gegeven, dat georganiseerd
wordt door de Nieuwe Tongse zangvereni
ging 'ApoUo'. Aan dit concert wordt mede
werking verleend door: gemengde zang
vereniging 'ApoUo' o.l.v. Marlotis Smit,
mannenkoor 'Ons Koor' te Middelhamis
o.l.v. Willem Chr. Meyboom, gemengde
zangvereniging 'Animate' te Vries o.l.v.
Aletta Kwant en het 'Shanty Koor', even
eens te Vries. Dit concert is tot stand geko-
men door een vraag van Aletta, die ook
enkele jaren dirigente bij 'Apollo' is
geweest. Daar zij nu het koor uit Vries
onder haar leiding heeft, leek het haar - en
ook 'Apollo' - een leuk idee om tot een
soort uitwisselingsconcert te komen. Ook
het mannenkoor was direct bereid haar
medewerking te verlenen. Het wordt zater
dag 21 september dus een afwisselend con
cert, met diverse soorten muziek. Het con
cert wordt gegeven in 'Ons Dorpshuis' te
Nieuwe Tonge. De aanvang is 19.30 uur, de
zaal gaat om 19.00 uur open. De toegang is
gratis.
