Overdenking
Plan van aanpak ruimtelijke ordening
Middelharnis nog niet compleet
uit de
Heilige Schrift
eiiurfiMiif4iieui«s
jpjKVENSTER
Muzikale Hartewensen
Opbrengst collecte
Kankerbestrijding
De wandel in de hemel
jOFI/ECL PEMyfOFN?
OPHETRaNOIE
Uw woning of
bedrijfspand verkopen?
naGROomauFfcis
De wandel in de hemel
Nog geen handhavingsbeleid
Ongerustheid en onbegrip
PAGINA 5
""ast
VÏOJDAG 13 SEPTEMBER 20023
|lik op kerk
samenleving ij
- Bouwfraude
- Hellend vlak
- Onbegrijpelijk
pren geleden circuleerde er een mopje om de
jeskundigheid van bepaalde mensen te ver-
uidelijken. Iemand die gepromoveerd is, en
e doctorstitel heeft behaald, is gespeciali-
perd in één détail van een vak. Een leraar op
e middelbare school heeft zijn eigen vak
nder de knie. Maar een onderwijzer op de
asisschool geeft alle vakken, die weet dus
■les.
laar moest ik aan denken nu ik gereed zit om
Tver een zaak te schrijven die momenteel
bel Nederland bezig houdt, maar waar ik
tgenlijk niets van weet en ook niets van
legrijp. Ik heb het oog op de parlementaire
Inquête over de bouwfraude. DageKjks kun-
len we via de media kennis nemen van de
lerhoren,. en dagelijks worden we door de
^anten daarover voorgelicht, maar hoe meer
erover lees en hoor, hoe minder ik ervan
nap...
Vat me wel duidelijk is geworden is, dat er
norm gesjoemeld is om bouwopdrachten
linnen te halen. Dat dat doel vrijwel alle
liiddelen heiligde. De grote jongens maakten
Inder elkaar afspraken, de laagste inschrijver
Ireeg van de regering de opdracht, en zij die
liet in de prijzen vielen stelden elkaar
Ichadeloos. Dat laatste echter bleef niet
leperkt tot een flink cadeau of een etentje,
Tiaar daarmee waren vaak tonnen, zo niet
miljoenen, gemoeid. Zelfs dure vakanties en
bordeelbezoek waren inmiddels gewoon ge
worden...
Zoveel is inmiddels wel helder geworden dat
de weg van de zonde een hellend vlak is,
waarop je moeilijk meer terug kunt. Het
begint altijd in het klein en het eindigt in het
groot. Net als wanneer een medewerker van
een groot bedrijf of van een bank fraudeert.
Wanneer het verduisteren van honderd of
van duizend gulden niet uitkomt, wordt het
bedrag steeds groter. En op een gegeven
moment komt de zaak aan het licht en dan
blijkt de betreffende medewerker al toimen te
hebben achterovergedrukt.
Er zijn van die dingen waar je als gewoon
mens niet bij kunt. Hoe is het mogelijk dat
fraude op zo grote schaal nooit is ontdekt?
Dat bedrijven er jarenlang een dubbele boek
houding op na konden houden, zonder dat
iemand daar erg in had? En dat nooit iemand
die erbij betrokken was, en die het bedrog
wèl door had, zijn medewerking niet heeft
geweigerd?
Ik sta ook versteld van de vergeetachtigheid
van de hoofdspelers in dit spel, die nu voor de
enquête-commissie verslag moeten uitbren
gen. Ze staan onder ede, en van hen wordt
dus verwacht dat ze de waarheid en niets dan
de waarheid zullen zeggen. Maar op een cru
ciaal moment laat hun geheugen hen ineens
in de steek, en weten ze het niet zo goed
meer.Ja, wij mensen vergeten gauw, maar
zouden zulke grote zaken nu weggezakt zijn
in hun herinnering?
Ik heb trouwens nog een probleem. Dat be
zoek aan sexclubs en bordelen werd openlijk
toegegeven. De echtgenotes van de be
treffende ambtenaren hebben dat natuurlijk
ook gezien. Hoe zal het thuisfront daarop
reageren? Je zal als vrouw toch maar een
man hebben die voor heel Nederland erkent
sexclubs te hebben bezocht... Als dat ook
allemaal 'moet kunnen' in dit land, dan zijn
we wel erg vèr van huis. Maar dat wisten we
toch al?
Waarnemer
)eze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
bostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu-
Jen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
leskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
lompleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
to 'n 30 jaar geleden heb ik bij een vorige
yerkgever gedurende enige jaren pensioen
hpgebouwd. Nu wil ik graag weten hoeveel
Wc t.z.t. kan verwachten. Hoe kan ik daar
Ifchter komen?
Antwoord: In de eerste plaats kunt u het
[lavragen bij uw toenmalige werkgever. De
Kans is echter groot dat deze niet meer
bestaat. In dat geval kunt u telefonisch
navraag doen bij de Pensioen en Verzeke-
|ringskamer, tel. (0900) 5300530 0,35 per
gesprek), of met de Helpdesk Vergeten Pen-
Eioenen, tel. (070) 3117373 (alleen 's och-
(tends).
\0p een rommelmarkt nam ik een soort bon-
\bonschaaltje mee. Ik dacht dat het van koper
Iwös, maar het was aan de buitenkant zilver-
ukleurig en aan de binnenkant koperkleurig.
uEr staan twee sterretjes met de letters EP in.
\Zie het bijgevoegde schetsje. Van wat voor
tmateriaal zou het schaaltje gemaakt zijn,
\hoe oud zou het zijn en is de maker bekend?
I Antwoord: Helaas hebt u een tijdje op ons
[antwoord moeten wachten, dit kwam door-
Idat onze antiquair met vakantie was. Hij
I deelde ons, en dus ook u, mede dat: "Het is
altijd moeilijk zonder zelf 't object ter hand
te hebben genomen een definitieve uitspraak
te doen. Dit bonbon- of soezenschaaltje is
zeer waarschijnlijk verzilverd. Meestal is
zoiets gemaakt van koper, dat in een zilver
bad langs elektrolytische weg voorzien werd
van een dun laagje zilver. In Engeland is dit
veel gemaakt, het werd ook wel Engels zil
ver genoemd. Een veel voorkomend merk is
'EPNS'. De E staat voor Engeland en de P
voor Plate, hier ook wel Pleet genoemd.
Mogelijk stond op uw schaaltje ook EPNS.
Aan te nemen is dus dat het merkje EP staat
voor English Plate. Het kan makkelijk uit de
periode rond 1900 zijn. Door het vele poet
sen en het gebruik is in de loop der tijd deels
het laagje zilver verdwenen."
Op de grootste munten in mijn verzameling
staan teksten waarvan er een aantal in de
muntencatalogi verklaard worden. Over het
randschrift vind ik daar niets in. Waar komt
die spreuk 'God zij met onseigenlijk van
daan?
Antwoord: Van oudsher zijn er randschrif
ten aangebracht op de zijkant van zilveren en
gouden munten van voldoende dikte, tenein
de het zgn. snoeien (afsnijden en afslijpen)
tegen te gaan. Te veel slimmerds haalden
nameüjk telkens iets van de ontvangen
schijfjes edel metaal af om px op dié manier
'iets bij te verdienen'. Handelaren en geld
wisselaars moesten daarom met weegschaal
tjes het ontvangen geld wegen, teneinde het
juiste gewicht aan ongesnoeide munten te
kunnen incasseren. Tijdens de Republiek ter
Zeven Verenigde Nederlanden stond op
Makelaarskantoor Tamboer
beëdigd makelaar/laxaleur, lid NVM
0187-476555
Het bekende verzoekplatenprogranmia
'Muzikale Hartewensen' van Radio Flakkee
zal dinsdagavond niet rechtstreeks vanuit de
studio in Dirksland worden gepresenteerd.
In plaats daarvan zullen de opnamen worden
uitgezonden die 's middags om 14.00 uur
zijn gemaakt in het zorgcentrum 'Ebbe en
Vloed' in Oude-Tonge. Het team van 'Muzi
kale Hartewensen' zal dan de verzoeken van
de bewoners van 'Ebbe en Vloed' behande
len. De bewoners, maar ook andere belang
stellenden, mogen tijdens de opnamen aan
wezig zijn. Andere luisteraars kunnen voor
deze avond geen verzoekplaat aanvragen.
De overdenking zal na het eerste uur worden
gehouden door ds, P. van Duivenbode, pre
dikant van de Hervormde Gemeente van
Den Bommel.
OUDDORP - De jaarlijkse collecte van de
Nederlandse Kankerbestrijding, het Konin
gin Wilhelmina Fonds (KWF), heeft in Oud-
dorp 4.532,85 opgebracht. Dit geld wordt
besteed aan projecten op het terrein van
wetenschappelijk kankeronderzoek, voor
lichting en patiëntenbegeleiding. De KWF
afdeling Ouddorp bedaiikt iedereen hartelijk
voor zijn of haar bijdrage. Speciaal dank aan
de collectanten voor hun geheel belangeloze
inzet voor dit goede doel!
sommige munten: 'Si Deus Nobiscum Quis
Contra Nos' (ofwel: Als God met ons is, wie
kan dan tegen ons zijn?). Dit in verband met
de langdurige strijd tegen Spanje en andere
erfvijanden. Latijn was de internationale taal
in die eeuwen en er bestond in alle Christe
lijke landen een traditie om op munten gods
dienstige spreuken te vermelden. Toen na de
aftocht van de Franse legers uit ons land en
Napoleons nederlaag bij Waterloo voor het
nieuwe Koninkrijk der Nederlanden een
decimaal geldstelsel werd ontworpen,
bepaalde koning Willem I op grond van deze
traditie, dat 'God zij met ons' het randschrift
zou worden van de munten met 'hogere
waarden' (dan de pasmunt) welke vanaf
1818 te Utrecht en te Brussel geslagen zou
den worden. De kleinere muntjes kregen een
kartelrand en bankpapier kreeg een water
merk teneinde evt. vervalsing te kunnen con
stateren.
Op een verjaardag hoorde ik dat transvetzu
ren slecht voor de gezondheid zouden zijn. Is
dit borrelpraat? Wat voor zuren zijn dit?
Antwoord: Het is geen borrelpraat! Trans
vetzuren ontstaan door het harden van plant
aardige oliën, waardoor een betere smeer
baarheid wordt bereikt. Om de vloeibare
oUën die gebruikt worden voor de bereiding
van margarine en halvarine vast en smeer
baar te maken, worden ze 'gehard'. Bij dit
proces verandert een deel van de onverza
digde vetzuren in verzadigde varianten.
Bovendien ontstaan er transvetzuren, die
mede verantwoordelijk worden gehouden
voor het ontstaan van hart- en vaatziekten.
Kent u een praktisch recept voor slagroom-
truffels?
Antwoord: Haal 250 gram couverture bij
een banketbakker. Dat is voordelige choco
lade met wat extra suiker en cacaoboter in
blokken, die u bij ca. 32 °C in een pannetje
kunt smelten. Kunt u geen couverture krij
gen, smelt dan pure repen tot dat gewicht.
Meng er een kwart üter stijfgeklopte slag
room doorheen. Spuit van het mengsel klei
ne bolletjes en laat die even opstijven. Haal
ze daarna nog eens door juist gesmolten
slappe chocola en bestrooi deze truffels met
chocoladevlokken of hagelslag van echte
cacao (dus zonder geur-, kleur- of smaak
stoffen.
"Weest mede mijn navolgers, broeders,
en merkt op degenen, die alzo wandelen,
gelijk gij ons tot een voorbeeld hebt.
Want velen wandelen anders; van dewel-
ken ik u dikmaals gezegd heb, en nu ook
wenende zeg, dat zij vijanden des kruises
van Christus zijn; welker einde is het
verderf, welker God is de buik, en welker
heerlijkheid is in hun schande, dewelken
aardse dingen bedenken. Maar onze
wandel is in de hemelen, waaruit wij ook
den Zaligmaker verwachten, namelijk
den Heere Jezus Christus; die ons verne
derd lichaam veranderen zal, opdat het
zelve gelijkvormig worde aan Zijn heer
lijk lichaam, naar de werking, waardoor
Hij ook alle dingen Zichzelven kan
onderwerpen.(Filip 3 vers 17-21)
Vorige week hebben we nagedacht over de
wandel van de wereld vandaag het vervolg.
De wandel in de hemelen.
Wandel. Dat betekent dus dat woord burger
schap. Wij zijn reeds burgers van de hemel.
Zo schrijft Paulus aan de Filippensen. Als
het inderdaad zo is kun je het merken. Aan
onze woorden en daden. Uiteraard ook aan
onze gedachten al weet God die alleen.
Daarom misschien nog wel het meest aan
onze blijdschap over het kruis van de Heere
Jezus Christus. Aan onze verworteUng in het
EvangeUe. Ons werkelijk leven met de
Heere. Hem niet in de eerste plaats hebben
als hulp bij het leven. Maar dat we Heere
kennen in wat Hij is in Zichzelf. Ontdekken,
dat Hij ons om niet verkoren heeft tot het
eeuwige leven. Na die ontdekking er ook
veel met Hem over spreken. U liefde voor
God Hem vertellen.
Dan kent u uw schuld. Maar dan kent u
boven die schuld uit de verzoening. Het
wonder dat Jezus aan het kruis uw zonden
droeg. Het aangrijpende van Gods liefde dat
het bloed van Christus gevloeid heeft voor
uw persoonlijke zonden. Dat Jezus aan het
kruis van Golgotha ook speciaal voor jou
heeft geleden. En dat kun u niet begrijpen.
Maar daar moet u over denken en spreken.
Het straalt zo te zeggen door alles wat u zegt
en doet heen. Jezus is alles voor u. Niet als
Vriend. Maar als Zaligmaker. Heel uw leven
is aan Hem verbonden.
Misschien is het belangrijkste kenmerk nog
wel, dat u dan niet meer alles zelf regeh. U
hoeft niet meer van alles. U hoeft niet op te
vallen. Het gaat u niet meer om een monu
ment voor uzelf. Het gaat u ook niet meer in
de eerste plaats om beveiliging tegen alle
kwaad. Zelfs niet in de eerste plaats om red
ding tegen de hel. Het gaat u om de Koning
des hemels. Hoe kan ik leven voor Hem?
Zo bent u nu reeds een burger van de heme
len. U zou een vergeUjking kunnen trekken
met de Joden. Religieuze Joden kun u overal
ter wereld herkennen. Ze wonen overal, maar
eigenlijk horen ze als burgers in Israël. Wel
zo, maar dan nog dieper is het met de chris
tenen als burgers des hemels. Het gaat bij
hemelburgers niet zozeer over de uiterlijke
kenmerken. Bij de Joden herkent u het
patroon van de sabbat, Paschaviering, de Jom
Kippur, bepaalde kleding.
Dat is bij christenen ook wel enigszins het
geval. Maar daar gaat het uiteindelijk niet
om. Het gaat om het hart. Het gaat om de ver
bondenheid aan de Opgestane Heiland. Het
gaat om levende gemeenschap met de Heere.
Dat u als een rechteloze zondaar door genade
dagelijks het gesprek met uw God voert. Dat
u verwonderd bent van iedere gave die u
krijgt. Dat u niet eist, maar bUj ontvangt.
Ja, dat u ook steeds weer teleurgesteld bent.
Niet in God, maar in uzelf. Dat u niet dat hei
lige zondeloze leven hebt dat u moest heb
ben. Dat uw boze hart nog in u zit. Dat u nog
zo met die boezemzonde hebt te worstelen.
Dat u helaas nog zo vaak wereldgeUjkvormig
denkt. Dat u zich zo aangesproken wist toen
het verleden week ging over het wereldse
leven in godsdienst, uitgaan, eten, seks en
economie. Heere, het gaat steeds weer ver
keerd. Ik kan u niet dienen. Ik ben een verlo
ren mens.
Maar voor dat probleem geeft de Heere nu
een heerlijk perspectief Onze wandel, ons
burgerschap, is in de hemelen. Wij horen bij
de hemel. Want onze Koning is in de hemel.
Hij is opgevaren en regeert over ons op de
aarde. Hij volgt ons leven op de voet. Hij
weet ook van die fouten en dat falen. Hij kent
ons door en door. Maar Hij is onze Zaligma
ker. Hij komt nog eens uit de hemel om ons
als Zaligmaker thuis te halen. Ons burger
schap dragen we nu nog temidden van de
wereld. Maar eens zullen de burgers van het
Koninkrijk naar huis gaan. Jezus neemt hen
mee naar de hemel. Hij brengt het thuis. Ver
langt u daar ook zo naar? "Dat ik eens thuis
mag komen."
Maar daar is nog iets heel wonderhjks en heer-
üjks aan verbonden. Dat boze hart, dat we heb
ben. Die zondige neiging, die we niet kwijt
kunnen raken. Daar doet Hij iets aan. Als Hij
komt zal Hij aan deze ellendige toestand een
eind maken. Hij zal ons vernederd lichaam ver
anderen. Hij zal ons zo veranderen, dat alle ver
nedering en aardse gerichtheid uit ons lichaam
verdwijnen. Hij zal ons maken zoals Hij zelf is.
Zijn heerhjk üchaam is het voorbeeld waarnaar
Hij ons hchaam zal vernieuwen.
En dan valt al het aardse van ons af Dan valt
al het zondige van ons af Dan is er geen
wereldgelijkvormigheid meer. Dan stoppen
we met dat streven naar eigen eer. Dan wor
den we honderd procent Hem toegewijd. Dan
zullen we helemaal burgers van de hemel
zijn. Dan woont de Geest van de Heere vol
ledig in ons lichaam. En dan komt daar geen
eind meer aan. Want dat lichaam is alle ver
derfelijkheid en alle sterfelijkheid te boven.
God zal het eeuwig voor zich in bezit nemen.
Vrede en harmonie zal het zijn. Eeuwige aan
bidding van God en het Lam. Alle vijand
schap tegen het Evangelie zal uitgebaimen
worden. De tranen van Paulus zijn opge
droogd. Wij zullen ons gezamenlijk in de
Heere verblijden.
Verlangt u er naar? Mag het komen? "Zou
het wel kunnen?", vraagt u zich af. Ik ben er
zo ver bij vandaan. Het moet wel een nieuwe
schepping zijn wil het zo ver komen. U hebt
gelijk. De Schepper zelf moet er aan te pas
komen. Maar Hij komt eraan te pas. Want Hij
zal het doen. Met die kracht, waardoor Hij
alle dingen aan Zich zal onderwerpen. Nee,
we zien het nog niet. Ons hart is nog niet zo.
Maar we geloven het. We verlangen ernaar.
En we richten ons leven er vast naar in. We
wandelen als navolgers van Christus. Ons
burgerschap is in de hemelen.
A. van Lingen
Bijna een jaar geleden kreeg de
gemeente Middelharnis de nodige kri
tiek te verduren. De Inspectie Ruimte
lijke Ordening van het ministerie van
Volksgezondheid Ruimtelijke Orde
ning en Milieubeheer had het ruimte-
Ujke ordeningsbeleid van de gemeente
eens goed tegen het licht gehouden. En
wat bleek? Hier en daar schortte er
nogal wat aan. De Inspectie kwam met
een hele rij aanbevelingen om de uit
voering van de Wet op de Ruimtelijke
Ordening te verbeteren en verlangde
van de gemeente een plan van aanpak.
Dinsdag sprak de raadscommissie
ruimtelijke ontwikkeling over een
plan van aanpak dat nog niet com
pleet was.
Wat voor kritiek had de Inspectie Ruimtelij
ke Ordening ook al weer? Dat ruim tweeder
de van de gemeentelijke bestemmingsplan
nen ouder was dan de wettelijk toegestane
tien jaar. De gemeente werkt wel aan actu
alisering, meldde de inspectie, maar een
degeUjke planning ontbreekt. Een ander
zwaarwichtig punt van kritiek was dat de
gemeente geen handhavingsbeleid had en
onvoldoende aandacht besteedt aan handha
ving. Een goed voorbeeld daarvan was in de
ogen van de inspectie het niet actief bestrij
den van permanente bewoning in het recre
atiepark Nieuw Zeeland. "De gemeente
bUjft hier ernstig in gebreke", schreef de
Inspectie Ruimtelijke Ordening in de con
clusies van het onderzoeksrapport, om daar
meteen de aanbeveling op te laten volgen dat
er per direct tot handhaving in Nieuw Zee
land moet worden overgegaan. Andere aan
bevelingen waren: een gedegen planning
maken voor het actualiseren van de bestem
mingsplannen én - een dringend verzoek -
op zeer korte termijn handhavingsbeleid for
muleren en tot uitvoering brengen.
Het plan van aanpak dat het college nu
gemaakt heeft, bevat nog geen handhavings
beleid en daardoor ook nog geen passage
over handhaving van de regels in het recre
atiepark. Met andere woorden: of en hoe de
gemeente denkt op te treden tegen perma
nente bewoning van recreatiewoningen is
nog niet bekend. De gemeente heeft de for
mulering van het handhavingsbeleid uitbe
steed aan een extern bureau en wacht nog op
antwoord. Volgens wethouder Van der
Kamp kan de definitieve rapportage van dit
bureau komend najaar tegemoet worden
gezien. Wel zouden er reeds enige 'handrei
kingen' zijn waarmee de situatie in Nieuw
Zeeland, in het plan van aanpak een weer
barstige materie genoemd, "evenmeel zou
kunnen worden opgepakt".
In de commissie ruimtelijke ontwikkeling
bleek dinsdagavond de overtaiging te leven,
dat dit plan van aanpak onvoldoende is. "Of
dit voor de Inspectie RuimteHjke Ordening
uitgebreid genoeg is, waag ik te betwij
felen", zei VVD-er Van Es bijvoorbeeld.
"De situatie in Nieuw Zeeland moest direct
worden aangepakt van de inspectie, en dat is
niet het geval. We voldoen dus niet aan de
eis van de inspecteur." CDA-er Papeveld
sloot zich daarbij aan: "Wat betreft Nieuw
Zeeland is er in feite niets gebeurd. Straks
zijn we een jaar verder." SGP-er Vreeswijk
vond dat het plan van aanpak wel beter is
dan een eerdere versie, die in juni op tafel
kwam. Maar, vervolgde hij, "als de inspectie
hiermee genoegen neemt, dan moeten we
daar als gemeente heel blij mee zijn."
De commissieleden Groenendijk (VDB'78)
en Jordaan (PvdA) vroegen vooral aandacht
voor de onzekerheid waarin de bewoners
van Nieuw Zeeland nog altijd verkeren.
Groenendijk: "De mensen die daar wonen,
hebben recht op een goede uitleg. Ze moeten
weten wat hun status is." En Jordaan: "Op
het park Nieuw Zeeland heerst ongerustheid
en onbegrip. Er zijn huizen bij die al twee of
drie keer verkocht zijn. Er moet snel duide
lijkheid komen over de rechten en plichten
daar." Mevrouw Kersten (ABB) zei dat er
snel een oplossing moet komen en dat er
opgetreden zal moeten worden als mensen
onrechtmatig in recreatiewoningen wonen.
"Ook omdat we anders over een paar jaar
weer hetzelfde krijgen, als er in Battenoord
van zulke woningen worden gebouwd."
De wethouder zei dat de Inspectie Ruimte
lijke Ordening genoegen neemt met het
plan van aanpak, omdat de inhoud niet
afwijkt van het antwoord dat de gemeente
had gedicht op het kritische rapport, een
antwoord waar nooit een reactie op is ont
vangen. "Alleen het handhavingsbeleid
moet er nog komen. Het bureau is er nog
mee bezig. Het is niet eenvoudig om iets in
het vat te gieten waar je ook nog wat mee
kunt. Er mogen geen haakjes en oogjes in
zitten."
De commissie adviseerde vervolgens het
plan van aanpak pas in de gemeenteraad te
bespreken als het compleet is. Dus: als er
ook een handhavingsbeleid is.
-16-
"Hé, kijk hier eens, voetsporen. Ik weet zeker dat dit
Leonards wandelschoenen zijn!" Inderdaad staan er
duidelijke voetafdrukken van de jongens in het vochti
ge zand. "Ze zijn hier dus wel geweest!"
"Ja, maar zo te zien zijn de sporen niet vers. Wat nu?"
"We gaan naar paal negentien, daar zullen we de..."
De agent maakt zijn zin niet af. Een doffe, zware dreun
galmt door de bunker en klinkt na in de stille avond.
Door het openstaande luik horen ze dat het redelijk
dichtbij moet zijn. "Van Zanten, een explosie!" Ze ren
nen naar het luik en klauteren naar buiten. Het is moei
lijk te bepalen van welke richting de klap is gekomen.
In de stilte van de avond horen de mannen echter plot
seling een zacht, maar duidelijk gerucht. Het Ujkt op
het losdraaien van een roestige moer. Een knarsend,
metaalachtig geluid. Ze kijken elkaar veelbetekenend
aan en lopen voorzichtig in de richting van het gerucht.
Ze lopen even verderop vast in de takkenzee. In het
donker is het pad van Leonard en John naar de loop
graaf onvindbaar. De mannen worstelen zich moei
zaam vooruit en proberen tevens zo weinig mogelijk
geluid te maken. Na een minuut of tien stopt Van Zan
ten. "Volgens mij zijn we uit koers geraakt, ik hoor
niets meer."
De agent knikt. "Het is haast onmogelijk hier in het
donker iets te vinden. Laten we nog even verder pro
beren te gaan, want er moet hier iets zitten. We moeten
iets meer rechts aanhouden, voor m'n gevoel. Als we
de maan recht voor ons houden raken we niet zo snel
uit de koers."
Ze gaan voorzichtig verder, maar kunnen niet voorko
men dat de weerbarstige takken af en toe flink kraken.
Dan dreunt weer een zware slag door de avond. De
grond trilt onder hun voeten. De tweede explosie.
waarmee de deur onderaan de trap wordt opgeblazen,
knalt met donderend geweld door de stilte. "Dat is
vlakbij! Kom op, we hebben geen tijd te verliezen!"
Zonder zich verder aan het gekraak te storen, storten ze
zich in het struweel. Ze voelen dat ze vlak bij de jon
gens zijn en letten niet op de schrammen die ze oplo
pen. Als dol geworden olifanten in een oerwoud stor
men ze recht op him doel af.
Ook Verhoef en zijn collega's horen de tweede klap.
Ze zijn net op het strand als de dreunende slag uit de
duinen klinkt. Nu kuimen ze goed bepalen waar de
klap vandaan komt. Schuin rechts uit de duinen. Ook
zij twijfelen geen moment en spurten het duin op, in de
richting van de klap. Ook zij stranden echter binnen de
kortste keren in het dichte struikgewas.
De Sik heeft een fatale misrekening gemaakt. Hij
dacht dat de explosies niet zover hoorbaar zouden
zijn. En als ze gehoord zouden worden, wie zou er dan
wat achter zoeken? Zeker een vliegtuig door de
geluidsbarrière of zoiets, zouden de mensen zeggen.
En trouwens, ik heb geen tijd om een andere oplossing
te verzinnen, want het schip is al onderweg en kan nu
elk moment het strand bereiken. Het pakt anders uit.
Want nu zijn zes gewapende mannen op weg naar de
bunker.
De ontploffing van de verlossende handgranaat ver
oorzaakt in het trappenhuis van de bunker grote ver
warring. De Sik is met twee handlangers bezig met de
inspectie van de laatste deur die hen nog van de jon
gens scheidt. Plotsehng worden ze bijna omver
gegooid door de explosie. De deur staat in één keer bol
van de klap en alles siddert. Verwilderd kijken de
mannen elkaar aan. "Zijn de jongens gewapend?"
vraagt een tengere, donkere man die naar de naam Jack
luistert.
Met een verbeten gezicht kijkt de Sik naar de deur, die
zo ontzet is dat hij met en koevoet waarschijnUjk wel
open te krijgen is. "Haal het breekijzer", bitst hij.
Op de trap klinken voetstappen van één van de twee
mannen die de wacht houden. "Wat is er gebeurd? Was
die klap van jullie?"
"Nee, die jongens hebben zo te horen ook explosieven,
sta daar niet te zeuren en geef een breekijzer!"
De deur valt toch nog tegen. Pas als de derde man, lui
sterend naar de naam Rinus, zich er ook mee bemoeit
springt hij krakend open. De Sik knipt een lantaarn aan
en springt naar binnen met getrokken pistool. Een ver
wrongen deur ligt vlak voor hem. Rechts een zwaar
beschadigde sponning met daarachter een volledig ver
woeste ruimte, en een groot gat in het plafond. Door
dat gat valt het zachte licht van de maanschemer vrien
delijk naar binnen, op wat resten van het stalen bureau.
In enkele seconden dringt de waarheid tot hem door.
Hij braakt een verwensing uit en rent de gehavende
ruimte in. Even later staat hij in het heldere maanlicht
op de duintop, van de jongens geen spoor.
"Jack! Rinus! Kom hier!" Het is een overbodig bevel,
want de mannen zijn hem gevolgd. "JulUe gaan samen
op zoek naar die jongens. Ze kunnen niet ver zijn. Ik
denk dat ze de kant van het bos op zijn gegaan, dus
zoek in die richting. De ga de andere kant op en haal
Joeri en Willem er ook bij. Als je ze vindt, ga je direct
naar de schuur, daar zien we elkaar weer. Ik regel nog
wat zaken voor het transport, want Max kan elk
moment bij paal negentien arriveren."
Zelf laat hij zich terug in het gat zakken en loopt snel
naar de trap. Daar komt een opgewonden Willem hem
al tegemoet. "We kunnen niet bij het spul komen! De
deur beneden zit op slot en de sleutel is weg!"
Dit wordt de Sik even teveel. Zoveel tegenslag heeft
hij nog nooit in één avond gehad. Hij braakt zinnen uit,
waarvan zelfs Willem met de ogen knippert. "Blaas die
deur eruit, schiet het slot los of zoiets. Het interesseert
me niet met wat! Max is onderweg en zonder dat spul
hebben we echt een probleem."
"Ja, maar het is een enorm groot risico met die explo
sieve spullen in die kamer, je kunt moeilijk die.
Willem maakt zijn zin niet af. Beneden klinkt een
gesmoorde uitroep van Joeri. Direct daarna verschil
lende schoten. Het automatische pistool van Joeri ratelt
twee keer, gevolgd door zeker tien losse pistoolscho
ten.
De Sik staat twee seconden als vastgenageld aan de
grond. Dan stormt hij de trap af
HOOFDSTUK 12
In de loopgraaf is de situatie gespannen. Van Zanten
en de agent hebben min of meer per ongeluk de
loopgraaf ontdekt, evenals Leonard enkele weken
gleden. Plotseling ziet de agent de duinwachter in de
grond verdwijnen. Als hij geschrokken kijkt waar de
duinwachter gebleven is, ziet hij de zware betonnen
rand met daarachter de twee meter diepe loopgraaf.
Van Zanten krabbelt net overeind. "We hebben beet,
geloof ik", fluistert hij. De agent laat zich voorzichtig
naast Van Zanten zakken. "Het lijkt wel een bunker,
dit kan wel eens.Ze horen plotsehng gerucht, links
van hen. Beiden trekken hun pistool en laten zich door
de knieën zakken, wat hun redding is.
Twintig meter verderop vlamt de loop van een auto
matisch pistool.
(wordt vervolgd)
