Overdenking
Een gouden speld voor 25 jaar stofferen!
uit de
Heilige Schrift
HET
KIJKVENSTER
aoüE aamopr
Wijsheid nodig!?! (i)
Blik op kerk "^y
en samenleving Cj
Waarnemer
EEN il!miKUllitCN
UlHISKVfOORTEN
Uitslagen verkeersexamen
2002 basisonderwijs Dirl(sland
OaMBNtiHCREN
- Maria in Amsterdam
- Met twee monden?
- Maria-verering
Laat ik maar vooropstellen dat ik er als refor
matorisch christen niets van begrijp. En dan
is het gevaarlijk, je in zo'n discussie te men
gen. Maar ik kan er ook niet goed omheen.
Ik heb het oog op de tegenstrijdige manier
waarop in de roomse kerk wordt geoordeeld
over de zogenaamde Maria-verschijningen
aan de Amsterdamse Ida Peerdeman (overle
den in 1996).
Tussen 1945 en 1959 zou 'de Moede; Gods'
met een zekere regelmaat zijn verschenen
aan deze inwoonster van de hoofdstad. Al
gauw ontstond een cultus rondom deze ver
schijningen en de kerkelijke leiders verden
min of meer gedwongen zich ovci deze
'devotie' uit te spreken. Het oordeel van
Rome was nogal negatief. De boodschappen
die Peerdeman zei ontvangen te hebben
waren op schrift gesteld, maar bleken zeer
onsameiihangend te zijn. Zoveel was wel
duidelijk dat ze aandrongen op een terugkeer
naar het 'rijke roomsche leven' van weleer.
Van de moderne theologie, die ook in de
roomse kerk om zich heen grijpt, moest 'de
Heilige Vrouwe' die in Amsterdam ver
scheen, niet vee;l hebben. Zij riep op om ten
strijde te trekken tegen het kwaad in de
samenleving en in de wereld, en er waren
visioenen bij die sterk gericht waren op de
eindtijd.
Waimeer zich een dergelijk verschijnsel
voordoet is Rome verplicht een onderzoek in
te stellen naar het waarheidsgehalte. Offi
cieel heet dat een 'authenticiteitsonderzoek'
Met andere woorden: onderzocht moet wor
den in hoeverre de verschijningen echt zijn, I
en of ze aanleiding geven tot een bijzonder
verering. Zoals gezegd viel dat onderzoek
negatief uit. De bisschop van Haarlem, later
ook het Vaticaan, spraken uit dat geen spra
ke was van een bovennatuurlijke oorsprong
van de boodschappen. Er was dus geen
reden voor een nieuwe Maria-cultus.
De voorstanders lieten het er echter niet bij
zitten en eisten een nieuw onderzoek, dat het
eerdere oordeel alleen maar bevestigde.
Opnieuw trokken de vereerders zich van
deze uitspraken niets aan en achtten de
boodschappen van Maria van hoger belang
dan het oordeel van de bisschop.
Toen Ida Peerdeman in 1996 overleden was
kreeg de zaak een vervolg. De devotie ging
immers nog steeds voort en de bisschoppen
Bomers en Punt verklaarden gezamenlijk dat
er geen bezwaar was tegen de verering van
Maria als 'Vrouwe van alle volken'. En kort
geleden heeft bisschop Punt dat nog eens
bevestigd, daarbij wegschuilend achter het
gezag van Rome.
Nu is misschien duidelijk waarom ik in het
begin opmerktdat ik er als reformatorisch
christen niets van snap.Afgezien van het
feit dat wij uiteraard geen enkele Maria-ver
schijning zullen erkeimen, vraag ik me af,
wat er voor een rooms-kathoUek waSr is:
waren de Maria-verschijningen aan Ida
I eerdeman nu authentiek of niet? En spreekt
Rome met twee monden? Eerst was het 'nee'
en nu is het ineens 'ja'
Sommigen zien in deze roomse goedkeuring
al een volgende stap op de weg van de
Maria-verheeriijking. Deze is namelijk in de
loop der eeuwen in de kerk voortgeschreden.
In 431 sprak een concilie uit dat Maria
genoemd mocht worden 'Moeder Gods'.
Later in de Middeleeuwen (649) was zij
'Altijd Maagd'. In 1854 aanvaardde de kerk
het dogma van 'Maria onbevlekte ontvange
nis'.
En nog maar in 1950 volgde het dogma van
'Maria ten hemel opneming'. De 'mariale'
stroming in de RK-theologie heeft er al lang
voor gepleit om aan Maria ook de titel
'Medeverlosseres' toe te kenen, maar zó ver
durfde men nooit te gaan.
De bisschoppelijke goedkeuring van de
Amsterdamse devotie is volgens ingewijden
een stap in die richting.
Deze vraag- en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
Op een morgen zag ik 'iets' op het blad van
een varen, die als kamerplant houdt. Ik
schrok ervan, ik dacht dat het rupsjes waren.
Ik heb de loep er hij gepakt, het lijken wel
fluwelen spoortjes. Wat is het? U weet vast
en zeker het antwoord!
Antwoord: U hoeft zich niet ongerust te
maken over de 'ietsen' op blad van uw
varen. Een varen is een sporenplant. Die
sporen zijn eigenlijk de voortplantingorga-
nen van de gewassen die onder de soort
varen vallen. Ze bevinden zich aan de onder
kant van de balderen en verschillen al naar
de varensoort. In de huiskamer kunt u er
geen wonderen van verwachten, maar in de
natuur zorgen sporen voor de instandhou
ding van de soort.
Aan een hotelbar is meestal keuze tussen-
Schotse, Ierse, Amerikaanse en zogenaamde
Bourbon whisky. Wat is daar voor verschil
tussen?
Antwoord: Bourbon is de beschermde naam
van een Noord-Amerikaanse whisky, die
gestookt wordt uit een gegist beslag dat ten
minste 51% maïs moet bevatten en verder
hoofdzakelijk rogge. De rooksmaak wordt
verkregen door het destillaat in nieuwe eiken
vaten op te slaan, welke inwendig verkoold
zijn.Volgens de wettelijke voorschriften
moet de drank daarin twee jaar liggen voor
ze mag worden gebotteld. Whisky uit de
V.S. die niet aan deze eisen voldoet, wordt
als Amerikaanse whisky verkocht. Die bevat
bijvoorbeeld meer rogge dan maïsdestillaat
of is in oudere vaten gelagerd. De Canadese
whisky is vaak een mengsel van verschillen
de producten van diverse leeftijden die drie
tot vier jaar op fust is gelagerd. De echte Ier
se whiskey (met ey geschreven) wordt
bereid uit gerst, rogge en al dan niet gemou
te haver en tarwe. Ze moet minstens vijfjaar
bewaard zijn in inwendig verkoolde oude
bourbon-, rhum- of sherryvaten zodat de
drank een extra smaakaccent verkrijgt dat
ander whisky niet bezit. Schotse whisky
wordt onderscheiden in grain whisky, gedes
tilleerd uit gerst en mais in traditionele
ketels, en malt whisky welke volledig uit
gemoute gerst is gefabriceerd. De producten
die in Engeland en ons land worden bereid,
bestaan uit een mengsel van originele of
industrieel nagemaakte grain whisky met -
naar gelang de kwaliteit - 30 tot 70% malt
whisky. Als die verhouding niet op het etiket
De betere woninginrichting sinds 1920
Zandpad 36, Middelharnis, Tel. (0187) 48 27 84
Acht weken lang gaat het programma 'Ont
waakt Radio' op Radio Flakkee over het
'Leven'
Deel 6 zal gaan over het gezichtsvermogen.
Tegenwoordig kunnen we met de vele
hulpmiddelen die ons ter beschikking
staan, meer zien dan dat we met onze ogen
kunnen zien. Wat onthult een blik in een
gebied wat normaal buiten het menselijk
gezichtsvermogen ligt? Maandagavond om
21.00 uur wordt dit onderwerp behandeld
in 'Ontwaakt Radio' op Radio Flakkee. De
herhaUng is dinsdag om 16.00 uiu-. De pre
sentatie is in handen van Nick Ehbel.
In totaal namen in de gemeente Dirksland
114 leerlingen deel aan het verkeersexa
men. Voor zowel het schriftelijke als het
praktische gedeelte van het examen zijn
alle deelnemers geslaagd. Het beste resul
taat voor het schriftelijk gedeelte werd
gehaald door Arie van Eist van CBS 'Prins
Johan Friso' te Herkingen met 39 punten.
Goede tweede waren Jakob Struijk van
CBS 'De Regenboog' te Melissant en
Sandra Bestman, Inge van den Doel en
Corine Kardux van CBS 'Prins Maurits' te
Dirksland met ieder 38 punten. Alle vijf
ontvingen zij van 3V0 afdeling Dirksland
een cadeaubon.
Het beste gemiddelde resultaat per groep
voor het schriftelijke examen werd gehaald
door de 12 leerlingen van groep 7 van CBS
'Prins Johan Friso' te Herkingen, met een
gemiddelde score van 34,8 punten.
De diploma's zijn op 4 juli in Melissant en
Herkingen en op 9 juli in Dirksland aan de
deelnemers uitgereikt door Jan de Vries,
voorzitter van de afdeling Dirksland van
3VO. Naast het diploma ontvingen alle
deelnemers een button met de tekst 'Ik ben
goed op weg'.
staat, kunt u door vergelijking van prijzen
nagaan wat de beste blend is. Blended whis
ky is namelijk een drank die samengesteld is
uit twee of meerdere eerder genoemde origi
nele whisky's.
Zakenvrienden wezen mij er op, dat ik geen
'Mijne herenmeer boven een brief aan een
zaak kan zetten daar het vaak vrouwen zijn
die de correspondentie behandelen. Wat is
nu beter. Mijne Dames of Mijne
Dames&Heren
Antwoord: Reeds Van Dale, De Vries, Gin-
neken en andere taalgeleerde hebben er op
gewezen, dat bij 'mijne' uitsluitend 'ik' past,
omdat mijne ook in de eerste persoon staat.
Daar de meeste zakenbrieven nog maar één
handtekening dragen, is het daarom beter
zo'n epistel geheel in de eerst persoon enkel
voud te stellen. Gebruikt u de meervouds
vorm 'wij', dan zou met 'onze' moeten
beginnen. Weet u zeker, dat uw brief door
een vrouw wordt behandeld, dan kunt u
beter de aanhef 'mevrouw' gebruiken. Geen
'mejuffrouw' want dat is voor de oudere en
de gehuwde jonge dames discriminerend.
Twijfelt u, schrijf dan 'geachte dames en
heren'.
Ik had aardbeien, bessen, banaan, appel,
peer, perzik, meloen en kersen gebruikt voor
een rumptopfmet echte rum, maar de drank
werd helemaal rood, zodat de aardigheid
eraf ging. Hoe kwam dit nu?
Antwoord: Bessen en kersen kleuren zo'n
drank rood. Daarom kunt u ze beter ook niet
in bowl gebruiken.
"En indien iemand van u wijsheid
ontbreekt, dat hij ze van God
begere. Die een ieder mildelijk
geeft, en niet verwijt, en ze zal
hem gegeven worden
(Jakobus 1:5)
Niet alledaags
Deze woorden zijn u wellicht een keer voor
gehouden als het gaat om wijsheid bij bij
voorbeeld de opvoeding van uw kinderen, de
wijsheid die nodig is om uw dagelijks werk
te kunnen doen of om nog maar iets te noe
men; voordat jij examen moest doen. Wat
hebben we inderdaad veel wijsheid nodig!
Maar als het nu allemaal voor ons besef eens
helemaal verkeerd gaat of gegaan is? Wat
kunnen er dan veel vragen zijn. Zeker als we
wel gebeden hebben om wijsheid. 'Wilde
God mij die wijsheid niet geven?!"
Toch doen we op deze manier geen recht aan
de woorden van onze tekst. Het gaat maar
niet om wijsheid in het algemeen. Zeker, ook
daar mogen we om bidden. Er is niets te een
voudig in ons leven of We mogen het de
Heere voorleggen. In dat op zicht is onze
'eigen-wijsheid' juist een grote sta-in-de-
weg. Daardoor ontbreekt vaak het gebed om
wijsheid, of niet? We redden ons zelf toch
wel...?
Maar juist als het tegen gezeten heeft, als u
op uw weg vele tegenslagen meemaakt, als
je zakte voor het examen, de ziekte (nog)
niet weg is en ga zo maar door, wijzen deze
woorden uit Gods Woord ons de weg! Juist
dan hebben we wijsheid nodig.
Zo was immers Jakobus ook met de deur in
huis gevallen bij hen aan wie hij deze brief
schreef. "Acht het voor grote vreugde, mijn
broeders, wanneer gij in velerlei verzoekin
gen valt". Hij zegt dus: 'Reken het nu eens
één en al vreugde dat je zoveel te verwerken
hebt, zoveel tegenstand ondervindt, zoveel je
bij de handen afbreekt'Je zou zo'n man toch
ogenblikkelijk de deur wijzen? 'Hou op, met
zulke onzin, je hebt zeker nog nooit enige
tegenslag te verwerken gehad'. Beproevin
gen, een vreugde! Daar zijn we het toch geen
van allen mee eens? Of bent u het wel met de
Heere eens geworden?
Aan Gods kant geplaatst
Hoe komt het dat we de dingen zó beoorde
len en er maar nog niet zo maar voor inge-
wormen zijn om in te stemmen met Jakobus?
Daar ügt nu juist ons gebrek aan wijsheid!
Echte wijsheid dan wel te verstaan. Wie ech
te wijsheid ontvangt, wordt om zo te zeggen
aan Gods kant geplaatst en mag de dingen
leren bezien vanuit Gods bedoelingen, vanuit
Goddelijke oogpunt. Dan leren we de dingen
in ons leven ook vanuit dat gezichtspunt te
beoordelen. Dat heeft om maar iets te noe
men hiermee te maken dat het God meer gaat
om het welzijn van onze ziel dan van ons
hchaam. Niet dat dit laatste Hem niet ter har
te gaat. Integendeel, Jezus kocht Zijn
Gemeente met 'lichaam en ziel'Maar bij de
Heere staat het geestelijk welzijn van Zijn
Kerk op de éérste plaats. Ligt daar misschien
al niet meteen de oorzaak waarom we het met
de Heere niet eens kurmen en willen worden?
O, wat zijn we dwaas. Dwaas omdat we het
met de Heere niet eens zijn over Zijn belan
gen en alleen denken vanuit onze eigen
belangen. Wat een levenslange les om te
leren dat God Gód is en ik slechts een mens
ben. En dan wel te verstaan een mens die
door de zonde een dwaas geworden is. We
kunnen die les onmogelijk leren buiten de
hoogste wijsheid om. Welke wijsheid? De
'vreze des HEEREN' is het beginsel van alle
wijsheid. Die wijsheid, die God geopenbaard
heeft in Zijn Zoon Jezus Christus. Die wijs
heid die haar hoogtepunt bereikt op het
vloekhout van Golgotha. Het is deze wijs
heid van God geopenbaard in de weg waar
door zondaren weer met Hem verzoend kun
nen worden. Bent u het daarmee al eens
geworden, of hebt u er altijd nog wat op
tegen om u te laten zaUg maken?
"Indien iemand van u wijsheid ont
breekt...". Déze wijsheid - hoe krijg ik een
genadig God - maar ook de wijsheid om de
beproevingen in ons leven op de juiste
manier te beoordelen en er Gods wijsheid in
te erkennen. Wie is er niet om verlegen? Het
meest zij, die eigen dwaasheid hebben leren
erkennen.
Ze is verkrijgbaar en wordt geschonken in de
weg van het gebed: "dat hij ze van God bege
re..."! Daarover de volgende keer meer.
Iemand van ons wijsheid nodig?!
God gaat Zijn ongekende gang
Vol donk're majesteit.
Die in de zee Zijn voetstap plant
En op de wolken rijdt
Uit grondeloze diepten put
Hij licht, en vreugd' uit pijn.
Hij voert volmaakt Zijn plannen uit
Zijn wil is soeverein
Wat Hij bedoelt dat rijpt tot zin.
Wordt klaar van uur tot uur
De knop is bitter, is begin
De bloem wordt licht en puur
Zeist
(Willam Cowper)
M. J. Kater
We sclirijven 4 juli 1977. Dirk Buskoop is dan nog geen 16
jaar en hij is klaar op de Technische school. Hij kan meteen
aan de slag bij de firma Kruider te Sommelsdijk. Daar
komt hij onder de hoede van Gerrit Buth, met wie hij 9 jaar
samen werkt. Van hem leert hij het stoffeerdersvak. Sinds
2,5 jaar werkt Dirk bij 'Binnenhuis' aan het Zandpad te
Middelharnis. Terug kijkend op de afgelopen 25 jaar vindt
Dirk dat ze zijn omgevlogen.
Dat is ook niet zo vreemd, want Dirk vindt het nog steeds een prach
tig vak. Hoewel het lichamelijk soms erg zwaar is; een grote rol tapijt
voor een bovenverdieping zal tóch naar boven moeten en dat gaat niet
vanzelf. En daarna zul je op je knieën het tapijt moeten snijden en
aanspannen. Maar juist dat gesjouw zorgt ervoor dat je in dit vak je
energie kwijt kunt. En energie heeft Dirk gelukkig volop. Het geeft
hem een grote bevrediging om, nadat hij een kaal huis is binnenge
stapt, dit helemaal aan te kleden. Eerst de basis, de tapijtlatten, het
ondertapijt, de gordijm"ails, daarna het tapijt erop, de zonwering en de
gordijnen eraan en je laat een volledig aangekleed huis achter. Dirk
kan er erg van genieten om zo, een kale betonnen ruimte mooi aan te
kleden. En hij geniet er nog meer van als de klant het ook mooi vindt.
Het is een heerlijk gevoel om iemand blij te maken. Mooi op elkaar
afgestemde kleuren en materialen kan hij zeer waarderen. Maar ook
het ambachtelijke vakwerk maakt het stoffeerdersvak bijzonder. Het
verwerken van marmoleum vraagt veel inzicht en vaardigheid. En als
je dat goed beheerst, kun je er hele mooie dingen mee doen. Of het
stofferen van een gordijnkap. Dat is heel iets anders, maar hoort er
ook bij. Dat maakt het vak juist zo leuk. Al die afwisseling. Het per
soonlijk contact, omdat je bij de mensen thuis komt. Dirk kan er uren
over vertellen. Hij heeft dan ook 25 jaar gesprekstof en het verveelt
hem gelukkig nog lang niet. Wat hem betreft kunnen er nog wel 25
jaar bij.
Ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum, ontving Dirk een oor
konde en een officiële onderscheiding in de vorm van een gouden
speld. Deze onderscheiding heeft de vorm Van de bekende Z-stoel
van Rietveld en is het symbool van vakmanschap binnen de woning
inrichtingsbranche. De onderscheiding wordt uitgegeven door het
CBW, een branchevereniging voor de woningiiuichting. Vijf en
twintig jaar vakmanschap is iets om trots op te zijn en is zéker een
felicitatie waard. Daarom wil 'Binnenhuis' hem vanaf deze plaats
hartelijk feliciteren met deze prestatie.
-54-
Hij doet nu zijn werk weer op het schip waarop hij in
Amsterdam ten einde raad heeft aangemonsterd. Gods
wegen zijn wonderlijk vindt u niet? De vind het beter de
naam van de vrachtboot niet te noemen, want Lk kan op
geen stukken na zeggen wanneer we aankomen.
We doen ook nog enkele havens in Engeland aan. Het
is beter dat Henk niet op de trein stapt om thuis te
komen, hoewel dat vlugger zou gaan. Hij heeft een
flinke duw gehad, niet alleen geesteüjk, maar ook
lichamelijk. Het is voor hem heel goed, dat hij het werk
dat hem hier wordt opgedragen volledig afmaakt. Hij
heeft per slot van rekening voor de hele reis aange
monsterd. De kapitein en de bemaiming weten niet wat
er eigenlijk met Henk aan de hand is. Zij zouden het
trouwens niet begrijpen. Het voornaamste is dat Henk,
zoals eenmaal Legio, bevrijd is. Wat de Heere verder
doen zal is voor ons verborgen. Maar één ding is zeker:
"Hij zal niet verlaten, wat Zijn hand eenmaal begon."
Een hartelijk groet van een u onbekende vriend. P.S.
Als het lukt, zal Henk vanuit Engeland een briefje stu
ren."
Nog eens lezen en herlezen ze de brief. Op de slaap
kamer ligt de stofdoek vergeten op het nachtkastje.
De viooltjes wachten geduldig om in de grond gezet
te worden en het roodborstje bekijkt samen met zijn
vrouwtje of ze dit jaar de klimop niet eens zullen
gebruiken om er hun nestje in te bouwen. Maar wie
denkt er nu aan stofdoeken en viooltjes? Wie kijkt
er nu naar een vogelpaartje dat zijn nestje klaar
maakt? Meneer Van Wingerden en zijn vrouw kun
nen het wonder niet op. Dit willen ze nog voor zich
zelf houden. Hier heeft nog niemand mee nodig.
Dit moeten ze eerst samen verwerken, hier past
geen derde bij.
"Ting, ting, ting..." De klok laat nadrukkelijk twaalf
slagen horen. Moeder schokt op.
"Cor! Ineke!" Meneer Van Wingerden springt op.
Da's waar hij zou Ineke uit school halen. Nu hij vrij
heeft is het een feest voor haar om door papa gehaald
te worden. Maar als hij halverwege de straat is, ziet hij
haar al aankomen. Hij springt van zijn fiets en tilt haar
op het zadel. "Waar was u?" vraagt de kleine meid, "u
kwam mij halen."
Aan haar gezichtje is te zien dat ze gehuild heeft. "Ik
heb héééél lang gewacht", voegt ze er aan toe. Meneer
Van Wingerden knuffelt haar even tegen zich aan. "Er
is een verrassing", zegt hij blij, "mama zal het je straks
wel vertellen." Als ze achterom de tuin inkomen,
horen ze moeder zingen. Ineke die zelf van de fiets
geklauterd is, holt de keuken in. "Waar is de verras
sing, waar is de verrassing?" roept ze blij.
Moeder tilt haar op en zet haar met een zwaai op de
keukentafel.
"Bhjven zitten hoor." Ze loopt de kamer in en komt
terug met een fotolijstje. "Wie is dat?" vraagt ze vro
lijk. "Henk", zegt de kleine meid. Ze kent hem alleen
van de foto. Het is al zó lang geleden dat Henk weg
ging.
"Henk komt thuis." Moeder zingt het bijna, zo blij is
ze. Maar Ineke trekt een lip- "Is geen verrassing", zegt
ze boos. Moeder schiet ondanks de teleurstellende
reaktie van haar dochtertje in de lach. Ze zet haar weer
op de grond. "Voor papa en mama is het de allergroot
ste verrassing die ze maar krijgen kunnen." Maar Ine
ke is het daar niet mee eens. Een verrassing is iets héél,
héél anders. Dit is de tweede teleurstelling m korte tijd
die ze te verwerken krijgt. Eerst kwam papa niet en nou
dit. En weer komen de waterlanders.
"Zullen we vanmiddag fijn samen gaan fietsen?" Ine
ke boent met haar vuistjes de tranen van haar wangen.
Nog wat wantrouwend kijkt ze haar vader aan. Maar
deze kijkt zo vrolijk, zo blij, dat ook bij haar het zon
netje doorbreekt. "Echt waar?" vraagt ze. "Is dat de
verrassing?"
Vader tilt haar hoog boven zich uit. "Dat is óók de ves-
rassing, nu zijn er twee, één voor papa en mama en één
voor jou." Het wordt een fijne middag. Moeder laat het
werk het werk en gaat ook mee. Ineke geniet! Als ze op
een terrasje achter een heerlijke ijsje zit, glanzen haar
oogjes van genoegen. "Een echte verrrassing, een ech
te verrassing", zegt ze zachtjes voor zich heen. Ont
spannen genieten meneer en mevrouw Van Wingerden
van dit onverwachte uitje. Ze willen iedereen wel toe
roepen hoe blij, hoe gelukkig ze zijn. Als ze weer thuis
komen neemt vader de telefoon mee naar boven. Hier
kan hij zonder gestoord te worden rustig bellen. Eerst
de dominee maar.
"Dat is voor het eerst Henk, dat je je geboortestad op
deze manier binnenkomt." Met deze woorden stuurt
meneer Van Wingerden de blauwe Renault de brede
turmel in.
Henk nog wat witjes, heeft weinig gezegd op de rit van
Rotterdam naar huis. Hij voelt zich nog erg slap en
moe en het weten straks thuis te komen maakt hem
steeds stiller. De voor hem nieuwe tunnel maakt wei
nig indruk op hem. Wat zal Ineke doen? Wat zal ze
zeggen? Hij heeft haar nog niet gezien, wél op de foto.
Ze is groot geworden, ze zit al op de kleuterschool.
Zou Jan er zijn? Toen hij op bezoek zou komen in het
ziekenhuis is hij ziek geworden, een stevige griep.
Vandaag mag hij voor het eerst naar buiten. "Mijn eer
ste loopje is naar jou", schreef hij in de brief, die vader
gisteravond meebracht. Henk gaat even verzitten.
"Zie je er tegenop, jongen?" vraagt vader.
"Ja en nee, vader. Alles is zo vreemd, zo onwerkelijk
voor me. Ik heb net het idee of ik uit. een diepe slaap
ben ontwaakt. O, we zijn er."
Als vader de straat indraait, voelt Henk zijn mond
droog worden van spanning. Zijn hart bonkt. "Als er
nu maar geen visite is", schiet het als een plotselinge
schrik door hem heen, "alleen moeder en Ineke, geen
vreemden erbij nu." Hij kan gerust zijn. Moeder doet
met een blij gezicht de deur open. Achter haar staat
Ineke. Haar oogjes nemen de voor haar onbekende
jongen nieuwsgierig op. Ziet ze toch iets bekends in
die lange gestalte, dat magere gezicht? Ze steekt haar
handje uit. Met een snik tilt Henk haar hoog op en
drukt haar even tegen zich aan.
"Dag Ineke", zegt hij schor, "ken jij je grote broer
nog?" Duizelig zet hij haar weer neer. Wat een pap-
ventje is hij. Hij kan nog niet eens een kind van vijfjaar
optillen zonder hartkloppingen te krijgen.
"Dat moedertje", groet hij hartelijk, "let maar niet op
me hoor, ik voel me nog zo slap als een vaatdoek. Ik
moet trouwens alles eerst even verwerken."
In de vertrouwde omgeving wordt het Henk bijna te
veel. Hij snuit uitvoerig zijn neus en veegt tersluiks
langs zijn ogen. Moeder doet alsof ze zijn ontroering
niet opmerkt. "Ga gauw zitten", zegt ze harteüjk, "ik
heb de koffie klaar. Wat is God goed, ik kan het niet
op, jongen."
Ineke gaat vlak bij Henks stoel staan. Hij tilt haar op
zijn knie. Even is het alsof ze zich terug wil trekken,
maar dan ineens slaat ze haar armpjes om zijn hals en
knuffelt zich dicht tegen hem aan. Moeder, het blad
met de kopjes in haar handen, blijft getroffen bij de
kamerdeur staan. Meneer Van Wingerden, die net de
gang inkomt, botst bijna tegen haar op. Stil staan ze
een ogenblik te kijken naar die twee in de stoel, dan
lopen ze op hun tenen naar de keuken.
(wordt vervolgd)
