1
I
i
I
I
I
1
I
I
I
i
I
i
I
I
i
i
i
i
i
i
i
I
1
1
1
i
i
I
i
I
I
1
i
I
I
1
I
I
I
I
1
i
I
I
I
I
I
I
i
1
j^cÜiiiéci
de ^dioenlapper
Weet jij het?
I
i
i
I
i
I
i
i
Beste lezers,
lÊÊ
iiiiii«ifiiiiip^^^
1^
mi
'^iiÉiiiiirfeiti:|^i$öo2
jagjagjgjgjgjgjgjgjgigja^jBfBJBjgMBJBIBJgJ^^ g|
^W>
fwa? voorafging): Doordat Achined iedere avond als de klok 12 uur slaat een dag aftelt,
denken de 6 rovers dat hij dwars door lief dak heen kan kijken. Ze zien hem als een ech
te waarzeggen Daarom zetten ze dan ook de gestolen schatkist op zijn dak. Als beloning
mag Achmed, samen met zijn vrouw Sittara, aan het hof komen wonen om daar staats-
waarzegger te worden.
Achmed zit in een sjieke leren fauteuil somber voor zich uit te kijken, terwijl zijn vrouw zich
opmaakt. Sittaia schudt haai" zwaite lokken naai- achteren. In de geelkoperen spiegel ziet zij
tot haai- tevredenheid dat het goed zit. Uit een groengemaimerd kmafje sprenkelt ze wat duur
parfum erop. Sittaia wordt al maai- overmoediger, weet niet hoog hoe ze haai" hoofd dragen
moet. Ze laat zich zelfs onuingen door een uitgelezen slavenstoet en kleedt zich met een
pracht zoals ze in Perzië nog nooit gezien hebben. Hierdoor verbittert ze echter wel alle aan
zienlijke vrouwen in Ispalian. Iedereen spreekt schande over de veiTegaande verkwisting en
pronkzucht van de gewezen schoenlappersvrouw. Vooral de vrouw van Hussein wordt ver
teerd van nijd. Ze kan zelfs s nachts geen oog toedoen en rast niet voor ze een middel vindt
om Achmed en Sittaia ten val te brengen. Op een dag wandelt ze naar het tweetal. Goe-
denmorgen", wordt er ineens bij hun deur geroepen. En wie staat daar? Wel wie had dat
gedacht? De vrouw van de steiTenwichelaar Hussein, die altijd zo trots doet tegen Sittara. Met
een een ernstig gezicht stapt ze binnen. Ik moet u waaischuwen", begint ze haar verhaal.
Er dreigt groot gevaai- voor u beiden. En daai- heb ik jullie niet voor over". Zowel Sittara als
Achmed kijken hier vreemd van op. Mijn man heeft in de sterren gezien dat er groot onheil
boven uw hoofden hangt. Ramp op ramp zal u ti-effen. Maar hij vond het zo zielig. Per slot
van rekening zijn jullie maai' met z"n tweetjes. Een kind heb je ook al niet. Hier heb ik een
doosje wat jullie kan bewaren voor ellende". Sittai-a kijkt haar ernstig aan, Achmed niet min
der. In haai- hand houdt de bezoekster een zilveren doosje. Plat en ietwat langwerpig.
Bewaar dit heel goed! Maak het nooit en te nimmer open". Elk woord voorziet ze van een
klemtoon om de waarheid te bevestigen". "Vanwaar deze vriendelijkheid?", het is Achmed
die zijn vraag stelt. Wij mensen moeten niet altijd hatelijk tegen elkaar blijven doen. De
toom van Allah zou ons treffen". Ze schuift het doosje op tafel en verlaat buigend het vertrek.
Wat moeten we daar nu mee aan vrouw?" Goed verstoppen, man. Veronderstel eens dat
iemand het per ongeluk openmaakt. Wat een verdriet zal er dan over ons komen". Achmed
knikt. Samen besluiten ze om het geluksdoosje een goed plekje te geven. Het wordt dan ook
achter in de linnenkast gezet onder een stapel hemden. Achmed ziet tevreden om zich heen.
Het is een van de zeldzame momenten dat ze het samen eens zijn. Wat kan het toch raar
lopen in een mensenleven. Figuren die ons eerst vijandig gezind zijn, helpen nu", denkt de
gewezen schoenlapper. Toch kan hij een licht gevoel van onbehagen niet onderdrukken.
Enkele dagen later wordt het huis van Achmed en Sittara ineens omsingeld door soldaten van
de koningin. Hun gevelde lansen blikkeren in de vroege morgenzon. De prachtige rozen wor
den vertrapt in de tuin. Heftig bonzen ze op de deur en stormen woest naar binnen. Aha, daar
hebben we de ondankbaren. Lelijk van jullie hoor. Eerst allerlei goeds aanpakken van de
koning en dan nog niet tevreden zijn. Het is duidelijk dat jullie allebei hem om het leven wil
len brengen." Ze spugen hun woorden nijdig uit. Achmeds gezicht verwordt tot één groot
vraagteken. Hij snapt er werkelijk niets van! Helemaal niets! Hoe kom ko komt u u
er bij?", stottert hij verontwaardigd. Zonder op of om te zien rukken de knechten van de
koning de kussens uit de stoelen, keren de bank
en poef om. Kiepen de kousenmand leeg. Een
heel fanatieke ritst zelfs met een dolk de
matrassen open, zodat er een wolk eendendons
door de kamer zweeft. Tenslotte loopt er één op
de linnenkast af. Wat zit daarin?" gromt een
soldaat met een grote snor. Niets bijzonders",
piept Sittara, laat maar dicht". Dat had je
gedacht", snauwt dezelfde krijger. Met de punt
van zijn laars trapt hij het slot eraf, de deur zakt
van zijn scharnieren. De soldaten springen erop
af, slingeren nachtgoed en lappen stof door de
kamer. Ze woelen door alle kleren. Plotseling
houdt één van hen triomfantelijk zijn hand
omhoog. Hela", roept hij, wat hebben we
daar?" Niet doen", gilt Sifra overzenuwd. Dat
is levensgevaarlijk. Laat het dicht!" Maar dat
had ze natuurlijk beter niet kunnen zeggen. Met
de punt van zijn zwaard wrikt de gelukkige vin
der het zilveren doosje open. Hij klapt het dek
sel naar boven. Nieuwsgierig loeren zijn kame
raden in de vondst. Achmed en Sittara slaan hun
handen voor hun gezicht. Vreemd, vreemd",
mummelen de mannen. Het is alleen maar wit
poeder wat erin zit. Maar wacht eens. Wat
staat hier aan de bihnenkant: Voor de koning".
Met een zuigend fluitgeluidje lokken de krij
gers de keeshond van Sittara en Achmed. Gauw
moffelen ze een stenen bord uit een aarrrecht-
kastje. Gieten het halfvol met melk uit een kan.
Daarna strooien ze een theelepeltje van het wit
te poeder erbovenop. Natuurlijk komt de hond.
Kwispelend nadert hij en slobbert wat van het
koele vocht naar binnen. Hij heeft slechts een
snel weg tussen het riet. "Maar
waar is het raampje nu?", fluistert één
van het zestal. Ze moeten voort
maken, het is zo weer ochtend. Als ze
ontdekt worden. Oei!! Achmed is
weggedommeld in een lichte slui
mer. Stil. Wat hoort hij daar? Gespet-
Vandaag het laatste deel van de legende van Achmed.
Wie mee wilt doen aan het raden van de foto, kan
zijn of haar slag slaan. En de moppen? Ze
leveren allicht een glimlach op. Reacties
zijn altijd welkom.
Schrijf naar: Jeugdeiland, p/a
Eilanden-Nieuws,
Postbus 8, 3200 AA
Middelharnis.
mm
;2ï4ëii^<|i|bii'W|^^ '^•■''-:r::; ,.;;■■::-,:?.-. '::.-^"'/r:?zi;iA s^üas;:;
§5|;ffi|iftB^|iiaiji^ ,CS ^.•,S^/HJI~;;;■i G':<-KS Ïft5?"
?g^ii||^|l^pi||gi)0|t^^ idee haa'iÉli'l|iï<liÖlÉft5^^^Pi^
S,i;tei^^ii8^^|p^#Sï^eë|eD:.":Ik mis mijn broer :Zö*-i-'S:s:;t:S5^^
i|||^^|^p^|l-géopéeiï;^ag met zijn werk aan;éeövia|ili||èi||^^:^^ip^
|||^^^§||p;g^tSt%fp^ hem af. Heather v@|||li;1^|i|Éi|^^
;||^|||li|(^Sii3;|itf beugel van 1400^ gtaiitt;#;;|||||^g|^^|^
g|||»||>ij|i|^^ beugel in haar boterh«uïiiiiÊ||i;;p|l|p|^|§^
g}^^j^||^^:iïiét liietó^^ en het zakje weggegoöici.:.i||t;i|i|^!^p|^^pp
|:;>|^|||^:;ifcjB^^ lagen zes grote vuilnisza]d£eü,;|iy||^||^^
|»|i|!SfÉi<^ om het boterhamzakje te viiidéli:^i|ï^|^'^i|gta{ii6r ]xt ös;
i||^^|iCpS|i|^||;|le^ drie kwartier tot aan zijri^ktii^ii:iti;ïdéll||iif lieic^^ usè
||5|^^§i|i^ff'ieéi^il^ eruit, veegde de beugel schöiift'en aia*" dis ?zxi W-::,i:,y:ï:k^
|>||^^||i^5^^;|)p:^ijet keurde de conciërge'.|èii::ilö: v;üv:t''X9: sa; ^ft-iiafK:-,
w||||^^i|^|8if^|i^ wel, heve Heather",; ïigp ze glusicsreadvlliliiii
S^
Imt
BliaaBMgMBMlBMBMBigMaBMMBMBJBigiBJa^^ m
i
I
Helaas hebben we verleden keer geen enkele
inzender gehad. De juiste oplossing was: Het
achterlijf van een metselspin. Wie heeft enig
idee waar de foto deze keer van gemaakt is? 't
Lijkt me niet zo moeilijk, je gebruikt het
namelijk dagelijks. Stuur je oplossing voor
vrijdag 21 juni naar Jeugdeiland, p/a Eilan-
den-Nieuws, Postbus 8, 3200 AA Middel-
harnis. Je maakt kans op een bon van 10 euro.
klein beetje naar binnen gewerkt ofdaar kantelt
het onschuldige beest met een zucht op de grond.
Even wat gespartel, een paar stuiptrekkingen en
dood is het huisdier. Aha", grauwen de soldaten.
Meneer en mevrouw wisten van niets, maar intus
sen stond het vergif klaar in hun kast. Het is dui
delijk dat u onze vorst wilde opruimen en zo een
weduwe van de koningin maken. Het zou dan een
des te gemakkelijkere prooi voor jullie zijn om een
greep naar de macht te doen". Boeien knarsen en
ten aanzien van het straatvolk worden ze naar de
gevangenis gebracht. Over een enkele dag zullen
ze berecht worden.
Huh, huuu ..eeh", zacht gesnik in het donkere
kerkergewelf. Bevend over al haar leden zit Sitta
ra op de ruige vloer. Haar gezicht is ingevallen.
Wat heeft ze nu aan haar mooie jurk? Haar dure
tasje? Haar heerlijke geurtjes? En Achmed? Rus
tig zit hij met gevouwen handen op zijn schoot en
luistert naar avondgerucht wat vanuit de stad aan
komt waaien. Geklos van ezels die naar stal geleid
worden, het schrapend geluid van een ketellapper
die zijn potten en pannen binnen haalt. Jengelende
kinderstemmetjes, het is bedtijd. Onverwachts
horen ze voetstappen op de gang. De deur van hun
hol knerst open. Een dikke soldaat met een kaal
hoofd glimmend als een meloen, komt tergend
langzaam op hen af. Een valse grijns glijdt over
zijn gezicht. Morgen worden jullie onthoofd."
De man geniet van de schrik in Sittara ogen. Ha,
ha, het is uit met de pret. Maar één pleziertje mag
ik u nog gunnen". De ogen van de gevangenen
lichten verwachtingsvol op. U mag een wens
doen. Wat wilt u als laatste maaltijd in uw leven?
Biefstuk met gepofte kastanjes? Een salade niet
schijfjes ananas erbij? Gewelde vijgen in vanille-
pap? Zegt u het maar". Bij Sittara schiet er een
brok in haar keel. Ze ziet de dood voor ogen En
dan? Met walg denkt ze aan eten. Nee, nu zou ze
geen hap door haar keel kunnen krijgen. Ze schudt
haar hoofd. Was u altijd zo bescheiden in uw
eisen?" spot de bewaker. Beschaamd buigt ze het
hoofd en Iaat de kin op haar borst zakken. En u
hooggeleerde zolenversteller. Waar kan ik u mee
van dienst zijn?" Frank en vrij kijkt Achmed hem
aan en antwoordt met duidelijke stem: Geef me
een hard gekookt ei in een eierdopje". De cipier
schiet in de lach. Wat een wens. Nee maar die is
goed. Komt voor de bakker". Een poosje later
stapt de man weer binnen en heeft het gevraagde
bij zich. "Ach", zegt Achmed, eigenlijk heb ik er
toch niet zo'n trek in. Wilt u zo vriendelijk zijn om
het met dop en al tussen de trahes te zetten. Dan
kan ik er morgen vroeg als het zonnetje opkomt,
de stralen op zien vallen. Die zachtbruine kleur
van de schil komt dan zo mooi uit". Natuurlijk is
deze vreemde wens geen enkel probleem voor de
bewaker. Als alles zo gemakkelijk ging. "Een goe
de nacht, zo samen. Knus hoor". Hij kan het niet
laten om te spotten. Zacht trekt hij de kerkerdeur
achter zich dicht.
Die nacht. Donkere schimmen
maken zich los uit de begroeiing
WMW. achter de paleistuin. Zacht geplas
van roeispanen klinkt. Het is eigen
lijk haast niet te horen. Er zijn niet
voor niets linnen doeken gebruikt.
En wat dacht je van het varkens vet
Igy in de dollen? Een nachtvogel duikt
■JS,*":.-
IfiBS**;!/;
ter? Hij probeert wat rechterop te gaan zitten. Jawel. Hij heeft zich niet vergist. Als het
nu maar lukt. Achmed richt zijn ogen op het ei in het kerkenaampje. Ja, het staat er nog.
Tok, tooook", zijn stem maakt maar een zielig geluid. Man ben je nu mal", denkt Sit
tara. Een paar uur voor je dood een kip na gaan zitten doen. Het is hem zeker in de bol
geslagen". De kop van de roeiboot laveert precies in de richting van de gevangenis. Het
gekakel, 't wordt gehoord door de rovers. Voorzichtig laten ze de schuit zijwaarts tegen
de muur drijven. Gevijl. IJzerslijpsel valt op de vloer. Achmed en Sittai-a kijken vol
spanning toe. De eerste tralie valt met een scheipe tik op de stenen. De andere volgen,
de rovers worden niet moe, ze lossen elkaai" handig af. Al snel daarna wordt er een touw-
ladder neergelaten. Zo komt het dan ook dat niet lang daarna Sittai-a en Achmed
zich door de nauwe opening naai- buiten wringen. De vrijheid. Waai-om?", fluis
tert Sittara terwijl ze zich voorver buigt naai- één haar bevrijders. Uw man ver
raadde ons niet. Daarom!" Muisstil peddelen ze naar de overkant Het echtpaar
bedankt de veriossers allerhai-telijkst. Zand erover", is hun enigste reactie Hou
het maar op een vriendendienst". Achmed en Sittai'a lopen over e^en slin'rerend kar-
renspoor in het bos. Als die morgen de gele zonnebal hoger en al ho-er rijst trilt
Sittara's hart van dankbaarheid. Ook al loopt ze op blote voeten en is ze haar bezit
tingen kwijt geraakt. Laten we tevreden zijn met wat we hebben begeren is zo
gevaariijk", merkt ze wijs op. En Achmed? Achmed knikt. Met tranen in zijn ogen.
"Vrouw je hebt je les geleerd". "Nu ben je een echte waai-zegger" lacht ze
