r Historisch hoekje
Weesjongens
op het slechte pad
"De Jioi>Jt>y v^a.11
5aii polder
IlittnHMaEuwi"""'"~
Een advertentie in Eilanden-Nieuws lieeft altijd succes
Vox Humana zoekt
enthousiaste zangers
Blokfluitpresentatie
in Exoduskerk
Gegevens over het weeshuis m Oude-
Tonge en zijn bewoners zijn niet in
ruime mate bewaard gebleven, zoals
we in vorige afleveringen van het
Historisch Hoekje zagen. Het wees
huis van Ooltgensplaat daarentegen
heeft meer sporen nagelaten in de
Oostflakkeese archieven. Vanaf 1737
vergaderden de regenten van dit
huis om de twee weken, op donder
dag; de notulen van deze vergaderin
gen zijn bewaard gebleven in vijf
dikke boeken. De aantekeningen zijn
meestal volgens een vast stramien:
goedkeuring van uitgaven voor eten
en drinken, een lijst van zaken die
besteld moeten worden en opsom
ming van kledingstukken die aan de
bewoners zijn gegeven. Zo nu en dan
werden bijzondere voorvallen opge
tekend, zoals blijkt uit de verslagen
van H en 21 december 1775. De bij
eenkomst van 11 december was een
buitengewone vergadering, op een
maandag! Hier volgt het verslag:
Maandag 11 december 1775
Voor de regenten verscheen
Claas van Heest uit Middelhar-
nis. Hij verklaarde dat zaterdag
middag tussen 3 en 4 uur twee
weesjongens uit dit huis bij hem
aan de deur kwamen om dubbele
almanakken te kopen. Hij ver
klaarde die niet te hebben, waar
op de jongens vertrokken. Later
zijn zij teruggekomen en hebben
een paar laarzen meegenomen.
Die hebben zij, totdat zij naar
Ooltgensplaat gingen, eerst nog
bij Leendert Houteschee laten Uggen. De
weduwe van ComeHs Dubbelt, bij wie de
jongens wel eerder een dubbele almanak
hadden gekocht, vertelde aan Van Heest
dat zij twee doeken miste, die de jongens
gestolen hadden.
Donderdag 21 december 1775
In het verslag van de 'gewone' regenten
vergadering lezen we de afloop van dit
gebeuren. De regenten hebben overlegd
met de schout. Voor Comelis Paase zal een
straf bepaald worden door de regenten.
Deze jongen heeft bekend dat hij met zijn
maat Johannis, zonder medeweten van de
weesvader, op 9 december naar Sonunels-
dijk is gegaan en vervolgens naar Middel
hamis. Daar heeft Mulder bij Van Heest de
laarzen weggenomen; Paase zelf heeft de
laarzen aangenomen en zolang bij Houte
schee over de onderdeur gegooid. Daarna
zijn ze in een winkeltje geweest waar Mul
der twee bonte doeken heeft gestolen en
onder zijn jas gefrommeld. Om 9 uur 's
avonds waren ze temg in het weeshuis, met
laarzen en doeken. De doeken werden ver
deeld en ComeUs kreeg de oude laarzen
van Joharmis.
Bijzonderheden bij dit verhaal
Het Christelijk gemengd koor
'Vox Humana' uit Sommelsdijk
heeft de komende maanden
diverse uitvoeringen op het
programma staan. Steeds meer
M'ordt het koor uitgenodigd om
ergens in het land een muzikale
avond op te luisteren.
Gevorderde leerlingen
Muziekschool G-O
Op zaterdag 16 maart a.s. verzorgen
de gevorderde blokfluitisten van de
Muziekschool Goeree-Overflakkee
een prachtig concert in de goed klin
kende Exoduskerk, Dorpsweg 97 te
Sommelsdijk. De aanvang is 20.00 uur
en de toegangsprijs is uw gift voor de
bestrijding van de onkosten van deze
avond.
VRIJDAG 8 MAART 2002
De regenten hadden ontdekt dat de jongens
Johannis Mulder en ComeUs Paase op
zaterdag eigenmachtig van het aardappel
veld van Zacharias Casteleijn waren weg
gelopen, nadat ze hun maats gezegd had
den een brief van Casteleijn naar de schout
van Oude-Tonge te moeten brengen. Ze
waren 's avonds omtrent 9 uur weer thuis;
ook de weesvader Van Wageningen kreeg
te horen dat ze voor Casteleijn naar Oude-
Tonge waren geweest.
Maar nu verklaart Johaimis Mulder dat hij
ComeUs Paase had gevraagd mee te gaan
naar Sommelsdijk. In Middelhamis zagen
ze bij Van Heest aan een spijker een paar
laarzen hangen. Mulder wilde ze wel pak
ken en Paase zou dan de oude laarzen van
zijn maat krijgen, 's Avonds waren ze met
de laarzen terug in het weeshuis.
Johannis en Comelis hebben dit aan de
regenten bekend en de laarzen van Van
Heest, in het bijzijn van de regenten, terug
gegeven. Nu moet het gerecht van Oolt
gensplaat maar beslissen wat verder te
doen.
Johannis ontkende eerst nog hardnekkig,
maar verklaarde zich uiteindeUjk toch
schuldig aan de diefstallen en aan de ver
leiding van ComeUs Paase.
De regenten veroordeelden Paase, in aan
merking genomen zijn jonge jaren, de ver
leiding waaraan hij had blootgestaan, zijn
betuiging van spijt en zijn goede voome-
mens, tot deze straf; "dat hij door de bin-
nenvader met de rotting zal werden gekas-
teijd en vervolgens van heeden af tot nader
orde met een beenblok slepende als dorps
roeper zal fungeren".
Schout en regenten vinden dat Johannis
Mulder strenger aangepakt moet worden.
"Den tijd van 10 dagen te water en te brood
gestelt op de gijzeUcamer op het dorpshuijs
en daarna door den binnenvader met de rot
ting gekasteijd" is de straf die hij moet
ondergaan.
De lezing van dit verslag maakt je nieuws
gierig naar meer bijzonderheden: wie
waren deze jongens, is er nog iets te zeggen
over de slachtoffers van de diefstal en hoe
verging het ze verder? Werden ze door Van
Heest aan hun kleding herkend als wezen
uit Ooltgensplaat? En wat te denken van
een 'dubbele almanak' Ik denk dat met dit
laatste een soort agenda bedoeld werd; er
bestonden in die tijd al vele uitgaven, ver-
geUjkbaar met de nog bestaande Enkhuizer
Almanak, of deels blanco kalenders, waar
op aantekeningen gemaakt konden wor
den. En het verhaal speelt zich af in
december, dus de tijd dus voor een nieuwe
agenda! Maar de jongens zullen wel meer
belang gehad hebben bij nieuwe laarzen en
doeken. Ze waren voor hun kleding afhan-
keUjk van de regenten van het weeshuis en
die*bedeelden de kinderen niet echt karig
maar ook niet mim. En als deze jongens er
een gewoonte van maakten om regelmatig
van Ooltgensplaat naar Middelhamis te
lopen, zullen ze veel schoenen en kousen
versleten hebben.
Johannis Mulder was ten tijde van het
gebeurde raim 19 jaar. Waarschijnüjk
woonde hij al vanaf 1765 in het weeshuis.
Bij 18 juü 1765 lezen we in het regenten-
boek voor het eecst de naam van Johannis:
hij kreeg toen een jasje, twee broeken, twee
bonte dassen, een hoed en een hemd, aan
gevuld met een witte das, overgenomen
van een oud-weeshuisbewoner. De mede-
pUchtige ComeUs Paase was ongeveer vier
jaar jonger. Beide jongens behoorden tot de
ouderen, die volop moesten werken om
voor het weeshuis inkomsten te verwerven.
Op het land was het grootste deel van het
jaar wel werk: de jongens werden (zoals te
lezen valt in het boek waarin de lonen wer
den opgetekend) ingezet bij het bonen en
aardappels zetten, kiemen steken, granen
snijden, wieden, appels plukken, houtza
gen, koewachten, meekrap delven en aard
appelen delven. Dit laatste moesten de jon
gens eind 1775 doen.
Over een van de benadeelden zijn we ook
nog wat meer te weten gekomen. De wedu
we ComeUs Dubbeld in Middelhamis moet
zijn geweest Grietje de Rijke, sinds 1761
weduwe van ComeUs Dubbeld. De famiUe
Dubbeld, vader en twee zoons, hield zich
bezig met ventjagen (met kleine bootjes
grote vissersschepen tegenoet gaan en de
vangst overladen, om die snel aan wal te
kunnen brenge). Comelis was in septem
ber 1761 op zee overboord geslagen en
verdronken. De famiUe had een huisje aan
de Spuistraat; mogeUjk dat de weduwe
daar na de dood van haar man de kost pro
beerde te verdienen met een winkeltje in
aUerhande goederen.
Over Johannis Mulder valt verder
eigenUjk niet veel meer te vertellen:
in 1776 staat zijn naam nog een paar
keer bij de lijst van uitgedeelde kle
dingstukken maar waimeer en hoe
hij het huis verUet is onbekend. Cor-
neUs Paase had en was eventjes 'een
blok aan het been'. Het Plaatse blok
was trouwens aangeschaft in mei
1750 op verzoek van de weesvader
van toen. Jan van der Veer, die her-
haaldeüjk klaagde bij de regenten
over de ongehoorzaamheid van de
kinderen. Toch mocht ComeUs in
juU 1778, na als üdmaat van de kerk
te zijn aangenomen, het huis verla
ten met de gebmikeUjke uitzet: een
aantal kledingstukken en drie gul
dens. Hierbij had hij de pech dat juist
dat jaar de uitzet vanwege de
'zwaarte der tijden' kleiner gewor
den was.
Eva Lassing-van Gameren
Het koor staat sinds april 2001 onder de
bezielende leiding van (ürigent Peter Burger
uit Waddinxveen. Sindsdien is het koor
bezig met het instuderen van een compleet
nieuw repertoire. Vooral de eenvoudige
geesteUjke Uederen nemen een grote plaats
in. Peter Burger: "Dat wil niet zeggen dat het
allemaal simpele muziek is, maar het ligt
allemaal goed in het gehoor. Juist de voor
het oor eenvoudige Uederen zijn vaak moei
lijk om in te studeren. Ik vind het belangrijk
dat de muziek toegankeUjk is voor de men
sen die er naar luisteren. Op die manier kun
je ook een boodschap doorgeven. Mooie
muziek maakt iets los bij mensen. Vaak
meer dan gesproken woorden".
Ook het besmur en de koorleden zijn zeer
enthousiast over de ontwikkelingen binnen
hun zangvereniging.
Voorzitter Jaap van Wageningen "In het
weekend kijk ik al uit naar onze kooravond
op de maandag. Het is een heerUjke ont
spanning om met elkaar te zingen. Niet dat
we op onze lauweren kunnen rusten hoor.
Onze dirigent Peter Burger houdt er behoor-
Ujk de vaart in! Ontspaiming door inspan
ning zeg ik altijd maar".
Rond Pasen staan er ook diverse uitvoerin
gen gepland, onder andere op 22 maart in
Goedereede en op 30 maart in de Herv. Kerk
van Sommelsdijk. Op laatstgenoemde avond
komt ook het Jongerenkoor uit Waddinx
veen zingen, dat eveneens onder leiding van
Peter Burger staat.
"We hopen dat het weer net zo'n mooie
avond wordt als de afgelopen uitvoering
rond Kerst. We hebben toen een hele fijne
zangavond gehad met onder andere het koor
Refiigium uit Sommelsdijk", aldus de diri
gent. De koorleden hebben inderdaad aUe-
maal hele positieve reacties ontvangen naar
aanleiding van deze avond. Een koorlid:
"Geweldig als je merkt dat je door middel
van zang zoveel kan betekenen voor men
sen. Dit geeft je als Ud een extra motivatie
om te zingen en om naar de repetities te
komen. Het is natuurlijk sowieso mooi om
ook op deze maiüer met je geloof bezig te
zijn. Peter probeert ons echt bewust te
maken van de tekst die we zingen. 'Als je
beleeft watje zingt, hoor je dat ook', is één
van zijn uitspraken."
Op de vraag of het koor nog leden kan
gebmiken, antwoordt de dirigent met een
volmondig 'ja'. "Ik hoop dat de ontwikke
lingen binnen het koor ook anderen stimule
ren om te komen zingen. Jong en oud zijn
van harte welkom. Ik hoop ook echt dat het
koor het komende jaar nog groeit. Naast een
prachtig stukje ontspanning voor de mensen,
is het ook goed voor de kwaliteit van het
koor. Daarnaast kun je met wat meer leden
ook een uitgebreider repertoire zingen".
Het koor repeteert in principe iedere maan
dag van 20.00 tot 22.00 uur in 'Vita Nova' te
Sommelsdijk. Voor meer inlichtingen kunt u
bellen naar: 0187-483981.
De algehele leiding van dit concert is in de
bekwame handen van docente EUy Bakker.
Na een studie fysiotherapie studeerde zij
blokfluit aan het Rotterdams Conservatori
um bij Thera de Clerck. Naast het geven van
concerten en werkzaamheden bij het Rand-
stedeUjk Begeleidings Orkest en de cantorij
in Oostvoome is zij al zo'n twaalf jaar ver
bonden aan de Muziekschool alhier. In deze
periode is een bloeiende blokfluitcultuur
ontstaan en laten veel leerUngenensembles
overal van zich horen.
Het programma voor dit concert is een
prachtige neerslag van voornoemde blok
fluitcultuur. Ter illustratie zomaar een greep
uit het geheel. Bijzonder is bijvoorbeeld de
klank van een laag blokfluitconsort (tenor
t/m subbas) in een vierstemmige compositie
van Purcell. Met de bezetting sopraan t/m
bas is er weer een ander ensemble dat u ver
rast met een lichtvoetig werk van Mozart.
Ook een solo voor altblokfluit van Quantz,
een concert van Woodstock voor sopraan-
fluit en klavecimbel en een triosonate voor
twee fluiten en klavecimbel zullen zeker de
oren stielen. Eveneens komt het wat moder
nere werk aan bod met composities van Mai
en Staeps.
Het klavecimbel is gebouwd door Matthijs
Mijnders uit Goedereede; een instmment dat
een lust is voor de ogen en de oren. De bege
leidingen op het klavecimbel worden ver
zorgd door Laura Hölzenspies. Laura groei
de op in Dirksland en studeerde aan het
Utrechts Conservatorium piano bij Alwin
Bar en Kyoko Hashimoto en klavecimbel bij
Siebe Henstra. In 2001 studeerde zij af met
als speciaUsatie kamermuziek, een speciaU-
satie waarbij het begeleiden uit de aard der
zaak zeer belangrijk is.
Een aanbeveUng om te komen luisteren is
overbodig. Musici, docente en de organisatie
van de Muziekschool willen volstaan met
een harteüjke uitnodiging!
Hoe oud zal hij geweest zijn toen hij zijn eerste duifje,
zijn eerste eigen duifje, koesterde? Jan Polder moet
diep nadenken. Een hok met duiven... Hij weet niet
anders. Hij moet een jaar of vijf, zes geweest zijn toen
zijn vader het eerste hokje in de achtertuin zette. En
sommige dingen gaan nu eenmaal van vader op zoon...
Jan Polder is nu 46 en nog steeds enthousiast duivenmelker. Waar
dat rare woord vandaan komt? Jan heeft er wel een verklaring
voor. Het heeft niets met melk te maken. Volgens Jan komt een
duivenmelker aan zijn naam, omdat duivenliefhebbers uren en
uren over hun hobby kuimen doormelken. Het schijnt dat trotse
duivenbezitters ook wel tegen elkaar zeggen: "Kom, ik ga nog
even bij die of die melken." Zo zit dat dus.
Jan is opgegroeid met duiven De weet niet anders", zegt hij.
"Mijn vader was, en is nog steeds, duivemnelker in hart en nie
ren. Ik was nog maar een klein ventje toen het eerste hokje, van
zo'n meter breed, in de achtertuin verrees. Met een koppeltje
duifjes erin natuurUjk. Zo deed mijn vader al mee aan vUegwed-
strijden. Al gauw moest het hokje groter worden; er kwamen tel
kens een paar duiven bij. Mijn vader heeft mij nooit verpUcht om
me voor zijn hobby te interesseren. Toch kreeg ik steeds meer
interesse in de duivensport. En op een gegeven moment werd ook
ik lid van de duivenvereniging. Vanaf dat moment vlogen wij
samen onder de naam Combinatie Polder. We hadden toen al
zo'n veertig duiven."
Toen Jan ging trouwen, wist hij al heel zeker: straks, achter mijn
eigen huis, moet ook een duivenhok kuimen staan. Frappant
bewijs van dit zeker weten was het feit dat hij pas een woning
aanvaardde toen hij er zeker van was dat hij er een duivenhok in
de tuin kon zetten. Dat was in de Berkenlaan in Middelhamis.
Later, toen hij een huis kocht in diezelfde laan, was dit opnieuw
de voorwaarde. Jan en zijn duiven zijn echt onafscheidelijk. Hij
nam vier kweekkoppels mee naar zijn nieuwe huis en alle jongen
van het jaar 1991. Die moesten, vanwege het jaargetijde (het was
oktober) eerst de hele winter 'overwennen' voordat ze naar bui
ten konden. Dat overwennen gaat volgens Jan het beste warmeer
er eitjes in het nest liggen, of wanneer er kale jongen zijn, of wan
neer de doffer op drijven staat; dat wil zeggen wanneer hij achter
de duivinnetjes aan zit. Voor een leek is het allemaal geheimtaal,
een wereld apart, maar Jan zit er goed in.
Momenteel heeft de enthousiaste duivenmelker zo'n vijfendertig
koppels, dat wil zeggen vijfendertig stelletjes van een doffer
(mannetjesduif) en een duiviimetje. Duiven zijn trouwlustige die
ren. Jan: "Na een rondje kweken, wat doorgaans twee eitjes per
koppel oplevert, heb je zo zeventig jongen. Die kun je onmoge-
Ujk allemaal uit laten komen en houden. Je kunt als melker min
of meer bepalen van welke duiven je de jongen wel of niet wilt
grootbrengen. Duiven waarvan je verwacht dat ze goede eigen
schappen vererven, daar kweek je jongen van. De overige eitjes
schud je na het leggen een paar keer goed door elkaar. Daar groei
en dan echt geen jongen meer uit. De duivin broedt er wel op,
maar als ze merkt dat haar eitjes niet uitkomen, verlaat ze het nest
en begint ze vrolijk opnieuw. De jongen die je vanwege hun kwa-
üteiten wel wilt hebben, laatje wel uit het ei komen." Jan is met
een stuk of veertig jonge dtM^és per jaar dik tevreden.
Als het winter is, leggen de duiven geen eitjes, maar zodra de
dagen gaan lengen, tot aan november, kunnen er eitjes in het hok
liggen. Het kweken begint rond de maand maart. De duiven wor
den gekoppeld, na een dag of tien zijn er eitjes, die na 19 dagen
broeden uitkomen. Na 25 dagen kunnen de jonge duiven voor
zichzelf zorgen. Ze groeien erg hard, die jongen. Het gebeurt wel
dat ze per dag hun eigen gewicht verdubbelen. Ze gebmiken in
die periode dan ook veel voer. Dat voer is op de seizoenen afge
stemd. Jonge duiven krijgen voer met veel eiwitten, om goed te
kurmen groeien; tijdens de mi krijgen de duiven weer ander voer,
voor de kweek of voor een wedstrijd is er een weer andere samen
stelling bedacht. Nee, er is geen sprake van 'doping', hoewel er
wel regelmatig wordt gecontroleerd op het gebmik van oneigen-
Ujke middelen, zoals mivertragers. Jan: "Doping, in welke vorm
dan ook, heeft geen enkel nut. Het belangrijkste instrument van
een duif is het kompas en haar intelligentie. Dit zit in het kopje en
valt niet te manipuleren!"
Als de jonge duiven zelfstandig zijn, verhuizen ze naar een ande
re afdeling in het hok, apart van de ouderen. Rond die tijd mogen
ze ook gaan weimen aan de buitenomgeving. Ook moeten ze g&an
weimen aan het geluid van de voerbus of de lokroep van hun
baasje. Jan laat, voor hij naar zijn werk gaat, de duiven uit het
hok; zijn vrouw Bea is degene die de duiven weer naar binnen
haalt. De vrouw van een duivenmelker moet wel achter de hobby
van haar man staan. Jan: "Veel duivenmelkers zijn zo bevlogen
dat er niets anders meer voor hen bestaat dan duiven. Daarover
hoor ik Bea niet klagen. Onder de duivenmelkers heb je twee
uitersten, met natuurlijk heel veel variaties daartussenin. Er zijn
er waarover ik het net had; Er zijn er ook die lekker met hun bees
ten keutelen en voor de aardigheid meevUegen, ze zien wel of ze
ooit een prijsje biimenhalen. De hou best van de duiven, je kunt
hier in huis ook wel zien aan de prijzen en oorkondes dat je bij
een duivenmelker bent, maar het gezin hoeft echt niet vanwege de
duiven noodgedwongen thuis te blijven van vakantie. Zolang er
maar iemand is die voor de dieren zorgt tijdens je afwezigheid
kan dat best. Maar dat is bij ieder dier zo."
Zodra het voorjaar aan de lucht is, half april, begint het vUegsei-
zoen. Dat wil zeggen de periode waarin wedstrijden worden
gevlogen. Jan: "Het verschil tussen de wedstrijden zit ten eerste
in de afstand, ten tweede in de manier van spelen; je kunt spelen
volgens het nestspel of volgens het weduwschapsspel. Wedstrij
den zijn qua afstand onder te verdelen in verschillende catego
rieën. De kortste afstand noemen we de Vitesse. Dan heb je het
over een afstand tot 250 km. De volgende categorie heet de Mid-
fond, de middellange afstand die kan variëren van 250 tot 450
km. De derde categorie heet de Dagfond, en betekent, de naam
zegt het al, een afstand waarover de duiven ongeveer een dag
vliegen, tussen de 450 en 700 km. Tenslotte is er de Meerdaagse-
fond, een vlucht die de duiven niet in een dag kunnen afleggen,
en waar ze dus meerdere dagen over doen. De afstanden zijn lan
ger dan 800 km. Jan heeft een duif, 'de Witstaart' genaamd, die
op de meerdaagse fondvluchten opmerkeUjke resultaten boekte:
deze duif werd landskampioen op de afstand van Barcelona naar
huis; die heenreis gaat per tiein, de temgreis van maar Uefst 1165
km, op eigen wieken. Afhankelijk van de wind op de vUegUjn
kurmen duiven wel snelheden behalen van 120 km. per uur.
Bij het weduwschapsspel vUegen alleen de doffers. Zij worden
vooraf in topvorm gebracht, houden daartoe een week mst en
hebben in die week geen contact met de duivinnetjes. Zij komen
op hun vlucht naar huis voor de duivinnetjes terug. Bij het nest-
spel vUegen zowel doffers als duiviimen. Zij worden tijdens het
hebben van een nest met eitjes of jongen in topvorm gebracht -
echter niet gescheiden zoals bij de voorgaande methode - om
daama gelost te worden en weer (om eitjes of jongen) naar huis
te vUegen. De laatste methode is die waar Jan veelal mee werkt.
Soms komt een duif niet meer temg. Of pas veel later dan je ver
wacht. Die sluit zich dan aan bij een groep wilde duiven of heeft
gewoon geen zin om regeUecht temg te vliegen. Weken later kun
nen ze dan soms plots toch weer op het hok verschijnen. Soms
verUes je echt een dier. Nu je steeds meer roofvogels ziet, heeft
de duif aan de sperwer een geduchte vijand. Daarom worden
tegenwoordig veel duiven 's winters binnengehouden. Echter, de
rampvluchten die je vroeger wel had, zie je niet meer. Dat heeft
alles te maken met een goede voorbereiding en de kwaliteit van
het transport naar de lossingplaatsen toe. Wie niet goed is voor
zijn beesten, zal ook niet presteren. De duiven krijgen tegen
woordig zulk hoogwaardig voedsel, dat ze heel goed berekend
zijn op hun vluchten. Ook de manier van het transport is verbe
terd. De duiven krijgen eten en drinken mee voor onderweg, de
korven worden uitstekend geventileerd en kort en goed gezegd
zijn de dieren in topconditie als ze gaan vliegen. Je selecteert ze
trouwens thuis al op conditie. Een duif is goed om te vliegen wan
neer hij o.a. niet vet is, mooi glanst en wanneer de oogjes mooi
droog zijn. Zo hebben ze nog wat opvallende kenmerken, als mel
ker let je daar op, als je selecteert voor een wedstrijd. De duiven
worden altijd zo gelost dat ze naar huis moeten vliegen in een
richting die kan variëren van Zuidoost tot Zuidwest. Ze hebben
dan doorgaans het beste weer en het beste zicht. Dat betekent dat
ze meestal worden gelost in België of Frankrijk, soms in Spanje.
Modeme technieken worden gebmikt om de beslissing te nemen
om de duiven wel of niet te lossen. Satellietbeelden geven het
weer op de vlieglijn heel gedetailleerd weer en er is zelfs een spe
ciale Meteo Dienst Vluchtbegeleiding, waarmee goede contacten
zijn. Mede lettend op het advies van deze dienst wordt besloten
of en wanneer er gelost kan worden. Het risico dat veel duiven de
weg naar huis niet kunnen vinden, wordt hierdoor tot een mini
mum beperkt. Het ouderwetse klokken - het voor de vlucht aan
brengen van een genummerde mbberring, die bij thuiskomst van
een duif moet worden verwijderd en in een afgesloten klok wordt
gestopt - verloopt bij sommige duivenmelkers ook al anders, ook
via de modeme techniek. Door middel van een digitaal systeem,
waarbij aan de ingang van het hok een afleesapparaatje staat,
zoals bijvoorbeeld aan de kassa in de supermarkt, kunnen de bin
nenkomende duiven digitaal worden geregistieerd. Deze duiven
dragen hier voor een chipring aan hun pootje.
Sommige mensen hebben een gevoel van weerstand bij de dui
vensport, zoals je ook wel tegenkomt bij de hengelsport. Jan: "Er
komt steeds meer oppositie. Toch vind ik de duivensport een ver
antwoorde zaak. Men moet het ontspannende, het sociale en
maatschappelijke belang van dit soort liefhebberijen niet onder
schatten. Onder duivenmelkers kom je nogal eens mensen tegen
die in de Vut zitten of die om andere redenen het arbeidsproces
hebben moeten verlaten. Maar ook mensen die een lichamelijk
ongemak hebben. Juist zij, die niet aan de algemeen bekende
sportwedstrijden kunnen meedoen, beleven op deze manier toch
de spanning en beleving van wedstrijdsport tijdens de vluchten.
Bovendien is het zorgen voor dieren een heerlijke en ontspan
nende bezigheid voor mensen in hun jachtige bestaan. Je kunt er
net zo veel tijd insteken als je zelf wilt. De doorsnee duivenmel
ker verzorgt zijn dieren uitstekend. Nogmaals; als je niet voor je
dieren zorgt, kun je niet presteren. Ja, je bent er zeven dagen per
week mee bezig. Misschien is dat de oorzaak van de vergrijzing
onder de duiveimielkers. Jonge mensen gunnen zich misschien de
tijd niet om aan duivensport te beginnen. Toch zouden wat meer
jongeren niet onwelkom zijn binnen de Postduiven Verenigingen.
P.V. 'De Combinatie', waarvan Jan secretaris is, ontstond door
een samensmelting van 2 bestaande verenigingen waarvan de
oudste in 1921 is opgericht, en bestaat dus al tachtig jaar. Elk
dorp op Goeree-Overflakkee, met uitzondering van Melissant,
Den Bommel en Goedereede, heeft zijn eigen duivenvereniging.
Deze verenigingen spelen tegen elkaar en maken samen een uit
slag, die in deze krant te lezen is; het Samenspel Goeree-Over
flakkee. Door de P.V. wordt nog meer georganiseerd: een maal
per jaar zijn daar de Flakkeese Kampioendagen, een tentoonstel
ling waarop de duiven worden gekeurd (en waarop de mooiste
duif kampioen is) en waar de duivensport ook wordt gepromoot.
Of men organiseert een veiling (duiven worden dan bij opbod
verkocht) waarvan de opbrengst naar goede doelen gaat, nu bij
voorbeeld naar het hospice Calando in Dirksland. Het duiven-
krantje vertelt er alles over. Op deze wijze zijn er door de dui
vensport al tonnen binnengehaald voor diverse goede doelen.
Jan praat niet alleen graag over duiven, hij schrijft er ook over in
een column op het internet. Wie daarover meer wil weten, gaat
naar www.pigeon-power.com en zoekt dan onder de rubriek
'Vandaag de dag.'
We kunnen nog wel langer doorpraten, maar voor de krant heb
ben we voorlopig genoeg. "De zit gelukkig nooit om woorden ver
legen," zegt Jan. "En als het over duiven gaat, al helemaal niet.
Uren en uren kan ik daar over kletsen." Een echte duivenmelker!
