Het vei^aat Annet van Loon uitstekend in Mali!
Tante Riek' Zoon viert unielc jubileum!
ZRO-resultaten
zwemclub De Schotejil
Jan Kruis in 'Wissel'
Avond over MAF
Zendingsvliegers
Uitvoering Muziekschool
'Goeree-Overflaldtee'
WD NOG 22 DAGEN
ELKE DAG VAN DE PARTIJ.
ElilUrff3B1-tllEUlj/S
Wie helpt de school mee bouwen!?
i PAGINA 5
Zaterdag 9 februari j,l. heeft z.c. De
Schotejil de derde wedstrijd in de
ZRO-B competitie gezwommen in het
Rivièrabad te Spijkenisse. Gelukkig
kon weer met de meest optimale selec
tie worden aangetreden in een veld
met 6 wedstrijdploegen. De Schotejil-
lers wisten in totaal 24 persoonlijke
records te verbeteren, waaronder 3
clubrecords.
Blo1<fluit en piano
Graag willen wij u attent maken op
en uitnodigen voor een uitvoering
van de Muziekschool 'Goeree-Over-
flakkee' op vrijdag 22 februari a.s.
De aanvang is 19.30 uur en de lokatie
is de grote zaal van het Diekhuus,
Beneden Zandpad 7 te Middelharnis.
Deze keer zijn de blokfluit en de
piano aan de beurt en alles bij elkaar
zullen er ruim dertig leerlingen
musiceren. De toegang is gratis en
iedereen is hartelijk welkom!
Terug naar huis
Christenen voor Israël
Antisemitisme
Het zionisme
DÏNSDAG 12 FEBRUARI 2002
Ook werden nog eens 21 ereplaatsen bij
elkaar gezwommen. Bij aanvang van de
wedstrijd stond de Schotejil op de 2e plaats
in de tussenstand van de competitie. Na
afloop van de derde wedstrijd bleek echter
dat men bijna 3 minuten was ingelopen op
de klassementsleider en dat de leiding in de
competitie door de Schotejil was overgeno
men.
In de damescategorie kwam de Schotejil erg
sterk naar voren. Op de 200m vrij was er een
dubbel succes met Marjon van Kempen, die
Ie werd in een clubrecord van 2.24.57, en
met Jenny Jongejan, die als 2e aantikte in
2.27.96. In de afsluitende dames estafette 4x
lOOm vrij eindigde de Schotejil met Marjon
van Kempen, Iris Oostdijk, Jenny Jongejan
en Danielle Hagoort wederom op de eerste
plaats in 4.32.90. In de jaargang 1986 en
later eindigden Rhiana van Kempen en Iris
Oostdijk resp. op de 2e (2.46.44) en 3e
(2.52.27) plaats op de 2(X)m rugslag. Bij de
jongens zwom Piet-Jan van Zoest met
2.32.20 op deze 2(X)m rugslag naar een 2e
plaats. Op de lOOm wisselslag zwom zowel
Rhiana van Kempen (1.15.06) als Ted de
Jager (1.18.44) naar een Ie plaats. Rhiana
van Kempen zwom op de lOOm vlinderslag
in 1.21.53 nog naar een 2e plaats. Willemijn
Veltman werd 3e op de lOOm schoolslag in
1.28.32. Op de sprintnummers (50m vrij)
zwommen Piet-Jan van Zoest en Leander
Jongejan met resp. tijden van 27.59 3n 28.23
naar de 2e en 3e plaats. Iris Oostdijk werd 2e
bij de meisjes op deze 50m vrij in 31.38.
Jan, lans en de kinderen. Er zullen weinig
mensen in Nederland zijn die deze strip uit
een bekend damesblad, niet kennen. De strip
wordt getekend door Jan Kruis. Hij is daar
door beroemd geworden. Deze bekende
Nederiander zal a.s. vrijdag om ongeveer
17.35 uur op Radio Flakkee een telefonisch
interview geven in 'Wissel', het actuahtei-
tenprogramma van Radio Flakkee. Jan Kruis
zal niet over zijn stripverhalen vertellen,
maar over de Leprastichting.
Op D.V. zaterdag 23 februari is het weer
zover. Dan komt er iemand spreken over de
MAF. Dit is een christeUjke organisatie die
in 30 landen hulp verleend. Deze organisatie
wordt op verschillende manieren gesteund.
Haar hulp betekent veel voor slachtoffers en
hulpverleners. Wil je wat meer weten over
dit onderwerp, kom dan op 23 februari naar
Ouddorp naar Eben-Haëzer. De zaal is open
om 19.15 uur en de avond begint om 19.45
uur. We zien jullie die avond ook alle jeugd
vanaf 15 jaar is van harte welkom.
JCC Ouddorp
Ook in de jongste leeftijdsgroepen werd
goed gepresteerd. Esmee Koedoot (10)
zwom op haar allereerste officiële lOOm
vlinderslag meteen naar een 3e plaats en een
clubrecord in 1.31.47. Op de 50m schoolslag
zwom zij opnieuw naar een clubrecord in
43.72 en werd hiermee Ie. Anne Volwerk
zwom hier met 46.81 naar de 3e plaats. Bij
de jongens was er eveneens succes op de
\OÖm vlinderslag, en wel voor Sebastiaan
Rosendaal, die in een tijd van 1.28.74 naar
de Ie plaats zwom.
Op de 50m schoolslag werd Johan van Nim-
wegen 3e in 44.71. Ook m de estafette
4x50m wisselslag voor jaargang 1988 en
later eindigde de Schotejil met Martijn van
Hoorn, Bob de Jager, Ted de Jager en Niels
Albrechts in 2.28.99 op een Ie plaats.
De blokfluitdocente EUy Bakker vult op
deze avond haar aandeel met de eerste- t/m
de vijfdejaars leerlingen. Deze kinderen
zijn bezig voor het A- of B-examen en krij
gen les in kleine groepen, als duo/trio of
alleen. Zo divers als de lesvormen zijn, zo
divers zijn ook de optredens van deze uit
voering. Veel leuke muziek is er te beluiste
ren, die dus gespeeld wordt door bijvoor
beeld allerlei beginnergroepjes, maar ook
door solisten met pianobegeleiding en door
een vierstemmig gelegenheidsensemble.
Naast dit alles is er zeker ook nog de veel
kleurigheid die bereikt wordt door het
gebruik van de verschillende blokfluiten,
van sopranino tot bas.
De pianodocent Piet Westhoeve laat deze
avond eveneens zijn instrument bespelen
door beginnende leerlingen die musiceren
rondom het A-niveau. De meeste muziek
komt dan uiteraard uit de lesmethodes. Een
aardig detail is dat twee zusjes quatre-mains
spelen en dat twee andere zusjes de combi
natie blokfluit en piano laten horen. Verder
is het vermeldenswaardig dat enkele pianis
ten zich voorbereiden op het altijd weer leu
ke en stimulerende jeugdconcours in Meüs-
sant.
De spelers, docenten en organisatie van de
Muziekschool rekenen weer op uw warme
De wedergeboorte
van de Joodse staat
(1)
God bracht het Joodse volk, ondanks de
Joden en in weerwil van heel veel christe
nen, in het land waar Hij het hebben wil
de: in Palestina. Dat ging niet buiten de
geschiedenis om; het ging langs een weg
die w^ allerminst verwacht zouden heb
ben. De 19e eeuw was de eeuw van het
nationaUsme. Dat is het streven van een
natie om over haar eigen lot te beschikken
en te leven binnen een eigen staat met een
eigen regering en eigen wetten. Dat was
het gevolg van de Napoleontische oorlo
gen, waarbij veel staten waren samenge
voegd, andere in stukken geknipt. Op het
vredescongres in Wenen (1815) werden de
grenzen van Europa opnieuw vastgesteld.
Daarbij voeren de overwinnaars wél.
Er is echter één volk dat, met betrekking tot
het nationalisme, nauwelijks van zich had
laten horen. Dat was het overal verspreid
wonende volk der Joden. Toch was het ver
langen om naar het land der vaderen terug
te keren bij velen van hen al eeuwen oud.
Vanaf de verwoesting van de tempel en de
verdrijving uit het land der vaderen, hadden
zij tot in de verste hoeken van de wereld
gebeden om terugkeer. Ze hadden hun
heimwee uitgezongen met de woorden van
Psalm 137: "Indien ik u vergeet, o Jeruza
lem! zo vergete mijn rechterhand zichzelve.
Mijn tong kleve aan mijn gehemelte, zo ik
aan u niet gedenke, zo ik Jeruzalem niet
verheffe boven het hoogste mijner blijd
schap!"
Na de verdrijving uit hun vaderland leefden
de Joden in ballingschap. Maar hun eigenlij
ke bestemming was en bleef 'het land dat
God hun gegeven had'. Ook al hadden ze
zich bij het verües van Sion neergelegd -
omdat ze dit beschouwden als de zo vaak
door de profeten voorzegde straf op de zon
de en hun ontrouw aan het Verbond met de
Heere - toch koesterden ze de hoop dat de
dag zou aanbreken waarop de eenmaal
beloofde Messias zou komen om hen 'naar
huis' terug te brengen. Dat hadden de profe
ten immers al eeuwen voor onze jaartelling
met zoveel overtuigingskracht voorzegd.
Daarom wensten de Joden elkaar dan ook
sinds onheuglijke tijden met Nieuwjaar een
'tot volgend jaar in Jeruzalem' toe.
Opvallend is dat de allereerste pogingen om
de Joden naar het land der vaderen te doen
terugkeren niet afkomstig waren van de
Joden zelf, maar van christenen die de Joden
welgezind waren. Het Engelse parlementsUd
Sir Henry Finch (1621) en later de invloed
rijke Deense koopman Holger Paulli
(±1700) spoorden gelovige vorsten aan hier
aan mee te werken. Zelfs Napoleon riep de
Joden op naar Palestina
terug te keren toen hij
zijn expeditie naar
Egypte ondernam
(1799). Ook de
Joden zelf gingen
zich meer en meer
voor het plan inte
resseren. De
schatrijke Sir
Moses Mon-
tefiore (1784-
1885) reisde
regelmatig
Montefiore
naarde
Levant (alle ten
oosten van Ita
lië liggende
landen aan de
Middellandse
Zee) om de
vorsten daar
voor deze
zaak te win-
Familiewapen Montefiore
Eén van de belangrijkste oorzaken van het
ontstaan van het moderne zionisme was het
antisemitisme. In de 19e eeuw woonden veel
Joden in Rusland, in Roemenië en in het kei
zerrijk Oostenrijk-Hongarije.In Duitsland
waren veel Joden beïnvloed door de Aufkla-
rung (Verlichting) en daardoor van de ortho
doxie vervreemd. Anderen voelden zich in
het land waar ze verbleven zó thuis, dat zij
probeerden door assimilatie (aanpassing aan
de cultuur van het land) te emanciperen en
zich zo te bevrijden uit hun positie van twee
derangs burgers. Velen gingen daarbij zo
ver, dat ze zich zelfs heten dopen. Omdat de
bevolking in de Oost-Europese gebieden erg
vijandig tegenover Joden stond, was daar
van assimilatie geen sprake. Verreweg de
meeste van hen bleven tot aan hun massale
uitroeiing trouw aan hun traditionele en
sterk Messiaans getinte geloofsbeleving.
In 1881 begonnen in Rusland en Roemenië
de pogroms (vervolgingen), die door de
overheid zo niet aangemoedigd dan toch
werden getolereerd, en die met onder
brekingen voortduurden tot in 1923. Ten
gevolge hiervan weken gedurende een halve
eeuw zo'n 5.000.000 Oost-Europese Joden
naar Engeland en vooral Amerika uit.
De assimilatie bleek ook in Duitsland niet
het beoogde effect te hebben. Tijdens de
economische crisis na de Frans-Duitse oor
log van 1870 stak het antisemitisme er de
kop op. Het begon in Frankrijk, waar auteurs
de Joden ronduit 'de grote bedervers van het
blanke ras' noemden vanwege hun ver
strooiing over de aarde. Deze obscure theo
rieën waaiden naar Duitsland over. Daar, en
in Oostenrijk-Hongarije, ontstonden zelfs
politieke partijen die 'het verwijderen van de
Joden uit het staatkundige, economische,
artistieke en wetenschappelijke leven' tot
belangrijkste programmapunt verhieven. Ze
gebruikten daarbij zelfs dreigende en laster
lijke taal.
En zo ontstond het zionisme, het streven
naar een eigen Joodse staat. De Joden, die
door dezelfde lotgevallen in heel Europa met
elkaar verbonden waren, verstonden de
zelfde taal (Jiddisch), hadden dezelfde gods
dienst en andere uitingen van cultuur en de
zelfde geschiedenis. Ze hadden dus alle ken
merken van een voUc. AUeen misten ze een
eigen woongebied. De christenen echter
zagen het Jodendom alleen als een gods
dienst, niet als een volk. Ook de Joden zelf
waren zich er nauwehjks van bewust dat ze
een volk vormden. Het antisemitisme heeft
hen dat echter duideUjk gemaakt en aan den
lijve doen ondervinden.
Men haatte de Joden:
- omdat men een afkeer had van hun
'apartheid';
- omdat men afgunstig was op hun maat-
schappeUjke welstand en
- omdat ze weigerden Jezus als de Messias
te erkennen.
Op grond van deze factoren verklaarde men
de lichamelijke en geestelijke inferioriteit
van 'het Joodse ras'. Zoals het nationalisme
van volken een reactie was op de onderdruk
king door vreemde overheersers, zo was het
zionisme het Joodse antwoord op de vijand
schap die ze ondervonden in de landen waar
in ze noodgedwongen woonden, omdat ze
geen eigen staat hadden.
Rond 1870 waren de pogroms de oorzaak
van het feit dat de Joodse arts Leon Pinsker
(1821-1891) in één keer genezen was van
zijn geloof in de idealen van de verlichting.
In zijn boek 'Zelfbe vrij ding' waarschuwde
hij zijn geloofsgenoten niet te vertrouwen
op assimilatie of emancipatie, maar riep hij
hen op met niets minder genoegen te nemen
dan met een eigen territorium.
Hij schreef:
"Veel Joden stellen alles in het werk om
hun Joodse oorsprong en karakter te ver
bergen en volbloed Duitser of perfect
Fransman te worden. Assimilatie is echter
onmogelijk, omdat de Joden te veel ver
schillen van de gastvolken waaronder ze
leven. Daardoor zullen zij in deze landen
nooit als volwaardige staatsburgers maar
altijd en overal als vreemdelingen en para
sieten behandeld worden. Daardoor is ook
het streven naar volledige emancipatie tot
mislukken gedoemd en zullen de Joden
overal gediscrimineerd blijven en bij ieder
opstootje en bij de minste onrust de eerste
slachtoffers zijn. Overal aanwezig, maar
nergens thuis. Maar de Joden vormen ook
een volk en zoals ieder ander volk hebben
ze het recht een eigen staat te stichten. Het
probleem is echter, dat de Joden een gevoel
van eigenwaarde missen. De Joden moeten
zich ervan bewust worden een volk te vor
men en ze moeten zich collectief gaan
inspannen, een eigen grondgebied te ver
werven - dat hoeft niet noodzakelijk Pales
tina te zijn -dat groot genoeg is om de
Joden, die nu massaal hun Oosteuropese
woongebieden ontvluchten, een veilig
bestaan te bieden".
In 1893 pubhceerde Nathan Bimbaum
(1863-1937) in Wenen een artikel, waarin
hij beweerde dat het ongeluk van het Joodse
volk het gevolg was van het feit, dat het geen
eigen vaderland had. "Een volk zonder land
is vogelvrij", zei hij. Hij was de eerste, die de
term zionisme (wat is afgeleid van Sion)
gebruikte. Palestina was volgens hem het
enige gebied dat in aanmerking kwam voor
de vestiging van de Joodse staat.
"Land! Daarin ligt het geheim van de
oplossing van het Joodse vraagstuk. Waar
moet men echter het land zoeken, dat een
volk wil opnemen dat al tweeduizend jaar
op zwerftocht is? Het hoeft niet meer
gezocht te worden. Iedereen kent het en er is
geen tweede dat in aanmerking zou kunnen
komen. Daarom hebben we gekozen voor...
Palestina. Palestina is immers zó nauw met
de traditie van het Joodse volk verweven,
dat de Joods-nationale beweging het voor
deel heeft het hele Jodendom achter zich te
krijgen als zij de naam Sion in het vaandel
schrijft".
Veel Joden zochten hun vaderland echter
liever in Amerika of Afrika. Baron Maurice
de Hirsch (1831-1896) bekostigde van tien
duizenden Joodse landverhuizers de over
tocht naar New York, Toronto of Buenos
Aires. Bimbaum en zijn zionisten voerden
evenwel een pleidooi voor een massale emi
gratie naar Palestina. (wordt vervolgd)
belangstelling. Tenslotte willen wij u nu al
wijzen op de volgende uitvoering die ver
zorgd wordt door de gevorderde blokfluit-
leerlingen op zaterdag 16 maart in de Exo-
duskerk in Sommelsdijk.
Annet van Loon, temidden van gastvrije Malinezen, bij graanmolen 'Bloemendaal'. Die naam verraad onmiskenbaar de band met Dirksland.
Ook andere graanmolens zijn er genoemd naar Dirkslandse straatnamen.
Een poosje geleden is het al weer dat Annet van Loon vanaf Goe-
ree-Overflakkee naar MaU is vertrokken om een poosje bij de
familie Johan Wachters te verbUjven en om daar een steentje bij
te dragen aan het ontwikkelingswerk. In enkele brieven geeft ze
haar indrukken weer en vertelt ze haar wederwaardigheden.
Hoe het ook zij, in ieder geval voelt Aimet zich thuis bij de familie
Wachters. Het appartementje dat ze tot haar beschikking heeft, met
een eigen wc en douche - speciaal voor haar betegeld(!), bevalt haar
prima en ze slaapt er goed. De koeien en de ezel scharrelen er los
rond: geluiden die haar aan thuis doen denken.
Veel verkennende bezoekjes heeft ze inmiddels afgelegd, om meer
van het land te zien met haar cultuur, haar bewoners en hun gebrui
ken. Dat doet ze dikwijls met Johan of Johan's vrouw Ramata. Zo
probeert ze steeds meer contact te krijgen met de bewoners daar en
dat lijkt aardig succesvol: ze heeft inmiddels al een Bambaranaam
gekregen, 'Aichata Diarra' (klinkt als 'Ajsjatta Djarra'). Ze heeft de
molens bezocht, die mede door de inspanningen van de Dirkslandse
buurtvereniging 'West' en stichting Thunderbird gerealiseerd wer
den. Ze heeft door Bambara 'gezworven', ze is er naar de markt en
naar Ramata's school geweest, enz. En telkens valt het haar op dat ze
zo gastvrij wordt ontvangen. Onaangekondigd ergens aankomen is
geen probleem: overal worden stoelen vandaan gehaald en komen er
mensen aangelopen. Of als een molen net buiten bedrijf gesteld en
afgesloten is, dan zetten ze die gewoon weer voor haar open.
Sinds kort werkt Annet in een dagcentrum waar verstandelijk gehan
dicapte meisjes in de leeftijd van 15 tot 25 jaar naar toe komen. In
deze instelhng worden activiteiten gedaan waardoor de meisjes kun
nen functioneren in de maatschappij. Zo leren ze er naaien, koken en
naar de markt gaan (met geld omgaan). Verder wil Annet kijken of
ze een helpende hand kan bieden op het kantoor van de Stichting
Nederlandse Vrijwilligers.
Ook Ramata werkt aan een project voor tien vrouwen die een eigen
winkel willen gaan beginnen, een naaiatelier. Ze verven er hun eigen
stoffen en maken er mooie kleding van. Ramata maakt zeep om de
kleding mee te wassen. Handen vol werk heeft ze eraan.
En dan komt binnenkort de bouw van de nieuwe school eraan! Maar
liefst 80% van de Malinezen kan niet lezen of schrijven. Als de
bouwput gegraven is en er uitgezet is, hopen ze ook met het maken(
van de stenen begonnen te zijn.
Voor het reaUseren van de school zijn in Dirksland al diverse acties
gevoerd. Hiervoor zijn tot nu toe al diverse bedragen binnengeko
men. Van drie Dirkslandse bedrijven mocht f 3450 worden ontvan
gen, het Kerstbal in de Victoriahal leverde f 710 op, via diverse vrij
willige bijdragen werd f 1840 bijeen gebracht, acties tijdens de dis
co-avonden in de Victoriahal brachten zo'n f 8000 bijeen en een
bijzondere vermelding verdient wel de bijdrage ad f5000 door de fa.
Visbeen te Nieuwe Tonge. In totaal dus zo'n f 18.300 ofwel 8304
euro. Voor de bouw van de school is 15.428 euro benodigd, zodat er
nog 7124 euro ontbreekt.
Graag doen de Dirkslandse buurtvereniging en discotheek, die
onlangs zijn gefuseerd tot één stichting, een beroep op onze eigen
welvarende bevolking om het arme MaU aan een school te hel
pen. Daartoe kunt u welwillend een bijdrage storten op Rabo-
bankrekeningnummer 314109773 t.n.v. Johan Wachters. Wie
helpt mee!?
Mevrouw H. Zoon-Knops beleeft opnieuw een jubileum bij
gemengd koor Excelsior in Dirksland. De negenentachtig jarige
dame heeft er al verscheidene achter de rug. Vijftig jaar lid zijn
van een koor, dat was al een behoorlijke tijd. Daarna waren
zestig jaar, vijfenzestig jaar en zelfs zeventig jaar Md reden tot
feest vieren met dit trouwe lid. Jongstleden 8 februari was de dag
waarnaar de jubilaris met spanning heeft uitgezien. Want dat
was de dag waarop ze de mijlpaal van een vijfenzeventig jarig
lidmaatschap bereikte. Vijfenzeventig jaar Ud zijn van een koor,
dat is werkeUjk uniek. De bewijzen van die jubilea hangen keu
rig gerangschikt in de woonkamer. Mevrouw Zoon en zingen;
dat hoort gewoon bij elkaar. Zoals ook de ketting met de gouden
muzieksleutel bij haar hoort.
Als veertien jarige deern zong Riek Zoon haar eerste liedjes bij het
jeugdkoor, dat destijds werd opgericht door onder andere meester
Brooshoofd. Toen ze achttien was, werd haar toestemming gegeven
om naar het grote koor te gaan, maar ach, als ze nog een jaartje bij de
kinderen wilde blijven om daar wat ondersteuning te geven. Riek
vond het allemaal best. De doorgaans goedgemutste dame zingt nog
wekeüjks haar sopraanpartij tussen de steeds wisselende populatie
van het gemengde koor. En dat dit nog steeds kan, en dat ze al zoveel
jubilea heeft mogen vieren, daar is ze erg dankbaar voor. Dankbaar,
blij en ook best een beetje trots. Trots is ze ook op de kaarten die ze
alweer heeft ontvangen ter gelegenheid van dit jubileum. Over de
inhoud van de kaarten met goede wensen doet ze totaal niet geheim
zinnig. "Lees maar hoor", zegt ze. "Het is toch zo leuk. De mensen
weten het al. En nu heeft het nog niet eens in de krant gestaan."
Vijfenzeventig jaar lid van een koor. Een unieke gebeurtenis; voor
het koorbestuur reden om een heuse feestcommissie in het leven te
roepen. En die commissie heeft niet stil gezeten. Vrijdagavond half
acht begon een prachtige feestavond voor de jubilaris, die tussen haar
medekoorleden zat te genieten van alles wat voor haar werd gedaan.
'Laat alles maar over je heen komen, geniet er maar van', was een
van de wensen op een fehcitatiekaart. Nou, dat deed ze. Het wel
komstlied, de koffie, de toespraken van de heer Van Rooyen van de
KBZON, van voorzitter Lieneke Dolieslager en van burgemeester
Boonstra, die haar namens het gemeentebestuur bovendien een
prachtige herinnering aan dit jubileum kwam opspelden. Ze vond het
allemaal geweldig. Wehswaar geen koninklijke onderscheiding,
want voor een gelegenheid als deze is die niet in de verordeningen
opgenomen, maar toch een prachtige zilveren speld, omdat het jubi
leum van 'Tante Riek' toch wel heel bijzonder was. Zo bijzonder, dat
de burgemeester het als één van de hoogtepunten in zijn persoonlijke
carrière aanduidde. Hij noemde Tante Riek een bron van energie
voor anderen, en was trots te kunnen melden dat de jubilaris niet
zomaar een jubileum vierde, maar dat noch op plaatselijk, noch op
eilandeUjk, noch op provinciaal niveau iemand was gevonden die zó
lang actief lid van een zangvereniging was. "Een hchtend voorbeeld
Burgemeester Boonstra speldt mevrouw Zoon
de zilveren onderscheiding op.
voor velen". En zij maar knikken en lachen. De avond, die feitelijk
een poteravond was, werd verder opgeluisterd door de leden van de
zangvereniging, die door een schitterend opgezette sketch en een
heus zeemanskoor de jubilaris nog eens extra in het zonnetje zetten.
Ook was er aan het eind van de avond gelegenheid om een dansje te
maken, en reken maar dat ze heeft meegedaan, deze krasse dame.
Want van gezelligheid houdt ze wel. Haar slogan klinkt dan ook
ongeveer als volgt: "Een slechte zin? Die heb ik nooit. Ik zou niet
weten hoe dat moest!"
