Overdenking
Nieuws
Help mee renoveren
en bouwen...! \J>^
'Opbouwwerk'
nieuwe
speerpuntactie
stichting HOE
uit de
Heilige Schrift
uit de kerken
HET
rJSJKVENSTER
jii
Zomerstop Kunstuitleen
Middelharnis
VERVOLGVERHAAL
Blik op kerk
en samenleving Ij
Rooms gevaar?
Anti-papisme
Historisch besef
PRlKKELQIiaE DAf^M
PILTEGCNICTZIEKTE?
Pftlia SPONS
VEHOaCHTC HOOPJES
Uitgeblust
Bezoek onze website: www.HulpOostEuropa.nl
DER P6i.L
Dat hebben verschillende afgevaardigden
Mr. G. Holdijk niet in dank afgenomen, dat
hij een beetje uithaalde naar Rome.... Het
was op zichzelf een meevaller, dat de S.G.P.
z'n fiat gaf voor het komende huwelijk van
Willem-Alexander en Maxima. De senator
echter meende er goed aan te doen de stem
van zijn partij enigszins toe te lichten en
blikte daarbij terug naar het verleden. In de
wordingsgeschiedenis van onze staat stond
Oranje aan de kant van de protestanten, en
daarbij was Spanje, zeg maar Rome, onze
vijand.
Door de eeuwen heen zijn we altijd beducht
geweest voor een te grote macht van Rome.
Niet alleen in de tijd van de RepuWiek, toen
het rooms-katholieke volksdeel eigenlijk
weinig in de melk te brokkelen had. Ze
waren uitgesloten van het bekleden van
openbare ambten, en hun godsdienstoefe
ningen werden slechts oogluikend toegela
ten. Maar dat lot deelden ze met andere "dis
senters", zoals de Doopsgezinden en de
Remonstranten. Op het kussen zaten alleen
leden of sympathisanten van de Gerefor
meerde Kerk.
Na de Franse Revolutie werd dat anders.
Alle gezindten stonden van die tijd af voor
de wet gelijk. Maar ook in de 19e eeuw bleef
de angst voor roomse overheersing. Vooral
toen in 1853 in ons land de bisdommen wer
den hersteld kwam er een grote protestantse
tegenbeweging op gang. En de toonaange
vende lieden in de Hervormde Kerk keerden
zich fel tegen de Afscheiding, onder andere
omdat zij vreesden dat Rome zou inspelen
op de verdeeldheid van de protestanten....
Wat lange tijd één van de drijfveren was van
de S.G.P., dat leefde dus steeds in brede
kringen van ons volk. Ook al stond men niet
achter de beüjdenis van de Reformatie, men
was anti-rooms, wil men, anti-papistisch
ingesteld. In de tijd van Kersten en Zandt
werd dat een beetje een anachronisme: het
roomse gevaar was allang geweken, en nog
zagen de S.G.P.ers achter iedere boom een
roomse staan met het geweer in de aanslag....
Zeker in onze tijd zijn de scherpe kantjes er
wat afgegaan. In het CDA zitten rooms en
protestant broederlijk en zusterlijk naast
elkaar. En gezien het feit dat de roomsen in
ons land meer humanistisch zijn dan rooms
van de oude stempel hoeven we van die kant
niet zoveel meer te vrezen.
Geen wonder dat die oude tegenstelling voor
velen niet meer bestaat. En omdat de kennis
van de historie zo gering is, begrijpt men ook
niets van de oude conflictsituatie. De denk
dan ook dat Van der Vlies gelijk had, toen hij
opmerkte dat al die commotie over de rede
van Holdijk voortkwam uit een volslagen
gebrek aan historisch besef.
Overigens had Holdijk zijn opponenten van
te voren de wind uit de zeilen genomen door
op te merken dat ook de calvinisten niet
brandschoon waren, en dat ook van die kant
niet alles door de beugel kon. De weet nog
wel uit mijn jeugd, dat, wanneer je tegenover
een rooms-kathohek de brandstapels en de
schavotten opvoerde, je onmiddeUijk te
horen kreeg dat wij toch ook maar schuldig
waren aan de dood van de martelaren van
Gorcum.... Inderdaad is dat een smet op de
Reformatie in ons land, dat een aantal room
se geestelijken door de graaf van Lumey op
wrede wijze ter dood zijn gebracht. Ook al
staat dat in geen enkele verhouding tot het
aantal protestanten dat door de roomse over
heid van toen het leven moest laten.
Maar dat zullen de rooms-katholieken van
vandaag ook niet meer te berde brengen, om
de doodeenvoudige reden dat ze er zelf niet
van op de hoogte zijn. Waarmee ik maar wil
zeggen: een beetje meer kennis van het ver
leden zou aan beide kanten van de scheids
lijn geen kwaad kunnen....
Waarnemer
Dssse-vrmag-^ en antwoordrubriek staat geheel ten dienste van de lezer die er
kostenloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied kunt u stu
ren aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8,3240 AA Middelharnis, met
in de linkerbovenhoek 'Vragenrubriek' vermeld. De vragen worden door
deskundigen beantwoord en zullen binnen enkele weken na de inzending
compleet met antwoord in deze rubriek worden gepubliceerd.
Omdat mijn darmen af en toe zo opspelen,
vermijd ik alle etenswaren die maar enigs
zins laxeren. Toch krijg ik telkens krampen,
maar heel ongeregeld. Er zijn foto's
gemaakt, maar ze kunnen niets vinden.
Antwoord: Indien u verder geheel gezond
bent, kan er sprake zijn van en gauw geprik
kelde of zogenaamde spastische darm. De
krampen worden dan veroorzaakt door
onverdachte samentrekkingen, waarvoor
schijnbaar geen aanleiding bestaat. Soms is
er sprake van enige spanning of zenuwen,
maar vaak tast men in 't duister over de oor
zaak. U kunt daar wel iets tegen doen. Elke
dag bijvoorbeeld veel sap of water drinken
en vooral voedsel met veel vezels erin kie
zen. Eet dus volkorenbrood, bonen, noten,
ongeschild (gewassen) fruit, enz. Dat zal u
één a twee weken enige malen krampen
geven, maar daarna zullen die scheuten snel
afnemen. Raadpleeg anders uw huisarts.
Is het waar, dat er een pil wordt gemaakt om
de nare bijverschijnselen door snelle vlieg
reizen naar Amerika en Azië te bestrijden?
Of weet u een manier om de zogenaamde jet-
ziekte na aankomst te voorkomen?
Antwoord: Daar wordt aan gewerkt, maar
dat middel is er nog niet. U kunt echter zelf
wel veel doen om de gevolgen van de ver
plaatsing in de tijd enigermate te voorko
men. Door een lange reis naar west of oost
raakt namelijk onze inwendige biologische
klok van slag. Doordat die ingesteld is op
onze vaste werk- en etenstijden, nachtrust,
enz., moet ons lichaam zich na aankomst in
een land waar de tijd zo'n acht of tien uur
verschilt met de Nederlandse tijd, geleidelijk
aanpassen en dat kan wel een paar dagen
duren. Omdat de hersenwerking wordt beïn
vloed, raakt namelijk ook een aantal andere
lichaamsfuncties verstoord, zoals de rege
ling van onze lichaamstemperatuur en van
het adrenalinegehalte in ons bloed. Daarom
is het verstandig vóór het vertrek van een
vlucht in westelijke richting al enkele avon
den later naar bed te gaan en in het vliegtuig
de slaap in te halen. Reist naar de oost, dan
kunt u tevoren beter telkens wat vroeger
gaan slapen, zodat u na aankomst niet
De Kunstuitleen Middelharnis, gevestigd in
het Diekhuus, is van 14 juh tot en met 31
augustus gesloten. Zaterdag 1 september zijn
de medewerkers weer aanwezig om werken
in te nemen en te assisteren bij de keuze van
een nieuw kunstwerk. Steeds meer mensen
maken gebruik van de kunstuitleen om in
huis of bedrijf een mooi werk aan de wand te
hangen. Vaak wordt een abonnement gekop
peld aan een spaarregeling, waarmee wordt
gespaard voor de aanschaf van een kunst
werk. De Kunstuitleen zal ook aanwezig
zijn op de Cursus&VrijeTijdsmarkt op het
Diekhuusplein op zaterdag 8 september.
'Bouwen ten dienste van de kerkelijke
gemeente', is het uitgangspunt voor
de nieuwe speerpuntactie van stich
ting Hulp Oost-Europa (HOE). Het
trefwoord voor de actie is dan ook
'Opbouwwerk'. In de Nederlandse
situatie is het onderhoud van de ker
kelijk gebouwen meestal niet echt een
probleem. Dat geldt ook voor nieuw
bouw. In Oost-Europa is dat allemaal
vele malen moeilijker.
Veel christenen in Oost-Europa hebben al
grote moeite om in hun eerste levensbehoef
ten te voorzien. Van financiële steun bij het
onderhoud van hun kerkelijke gebouwen
kan dus in veel gevallen nauwelijks sprake
zijn. Daarom wordt nog steeds een dringend
beroep gedaan op stichting Hulp Oost-Euro
pa om bij restauratie en nieuwbouw finan
cieel te helpen. Regelmatig wordt de stich
ting geconfronteerd met de onmogelijkhe
den van kerkeUjke gemeenten in
Oost-Europa om hun tijdens het communis
tische bewind ernstig verwaarloosde kerke
lijke gebouwen te renoveren. Regelmatig
onderhoud aan kerken, gemeentezalen en
pastorieën kan vaak niet worden uitgevoerd.
Daardoor dreigt voor veel kerkeUjke gebou
wen een toenemend verval. Deze project
aanvragen voor materiële hulp krijgen de
komende periode de aandacht van stichting
HOE. Het beleid van de stichting is erop
gericht het accent te verleggen van materie-
onwennig in uw bed ligt te draaien omdat de
nacht daar al (volgens uw horloge midden op
de dag) invalt. Voorts kunt u beter één of
twee maaltijden overslaan, dan ook maar iets
te veel consumeren, want door de afwijken
de etenstijden kunnen uw ingewanden van
streek raken. Veel drinken is goed, maar met
koffie en alcohol moet u zéér matig zijn.
Voor zakenlieden komt daar nog bij, dat ze
niet gelijk lange werkdagen kunnen maken.
Eerst slapen en stapsgewijs naar het nieuwe
ritme overschakelen is het parool.
In Griekenland kocht ik enige uit zee opge
haalde sponzen. Hoe maak ik die nu geschikt
voor schoonmaakwerk?
Antwoord: Zo snel mogelijk een aantal
malen met zoet water al het zout eruit spoe
len. Eventueel aanwezige dode velletjes er af
pellen en de vorm fatsoeneren door ze bij te
snijden.
Kunt u nagaan, hoe bijgevoegde korrels her
en der op hoopjes komen te liggen in m'n
stadstuintje? Is dat werk van een jonge mol,
of is het iets schadelijks?
Antwoord: Zulke kleine, op minimolshoop-
jes gelijkende bergjes bestaan uit tuinaarde
die door de regenwormen omhoog worden
geduwd. Die nuttige tuinUeden eten en ver
werken namelijk de aarde en geven de tuin-
grond door hun werkzaamheden weer lucht.
Uw planten hebben daar profijt van.
"Blust de Geest niet uit"
1 ness. 5:19)
Dat er een gemeente is ontstaan te Thessalo-
nica is een wonder! Immers, het Woord is
daar verkondigd tijdens de tweede zendings
reis. Dat is als een 'lopend vuurtje' voortge
gaan vanuit Jeruzalem. En Paulus heeft er
vurig gepreekt. Maar met dat al zou er geen
zondaar tot geloof gekomen zijn als er niet
een ander vuur zich verspreid had vanuit
Jeruzalem: het vuur van de Geest! Dat is
door God ontstoken, evenals in het OT het
vuur op het brandofferaltaar door de Heere
Zelf ontstoken werd. Aan het ontsteken van
dat vuur kwam geen mens te pas. Maar wel
dienden de priesters er voor te zorgen dat het
brandende bleef: 'blust het vuur niet uit'!
Aan het ontsteken van het vuur van de Geest
is ook nog nooit een mensenhand aan te pas
gekomen. Dat schonk de Heere als de soeve
reine Koning op de Pinksterdag. Maar ook
nu geldt dat er dan in de kerk en in het per
soonlijk leven wel nauwlettend op toegezien
dient te worden of het brandende blijft. Er is
namelijk een groot 'blusgevaar'En als het
vuur van de Geest gedoofd wordt, dan wordt
het donker, koud en vuil.
Waarom deze drie woorden? Omdat het
vuur van de Geest het omgekeerde doet. Het
brengt licht in ons leven, zodat we tot het
Licht geleid worden en in Gods licht ons
leven gaan zien: een en al duisternis van zon
de en ongerechtigheid! Wie daar nog nooit
iets van gezien heeft, is nog in de duisternis.
Het vuur van de Geest geeft ook warmte in-
het ijzige doodsklimaat van deze wereld. Het
zorgt er voor dat we al luisterend-naar het
Woord van Christus gaan ervaren: 'Was ons
hart niet brandende in ons, als Hij tot ons
sprak op de weg?!"
Het vuur van de Geest geeft ook reinheid. Hij
is de 'Geest der uitbranding' (Jesaja 4), de
Geest Die heiligt. Zo maakt Hij immers
gelijkvormig aan het Beeld van Christus? Zo
alleen leren we navolgers Gods te zijn.
Deze beelden onderstrepen de Itvensnoodza-
kelijkheid van het werk van de Geest. Alleen
zo is er leven! En al is het waar dat waar de
Geest Zijn intrek neemt Hij als Persoon nooit
meer weg gaat, dan wil dat niet zeggen dat
Hij Zich niet kan terugtrekken en inhouden,
omdat Zijn werk uitgeblust wordt.
Hoe we dat kunnen weten? Wel, dit blussen
van de Geest is een verraderlijk proces. Dat
gebeurt meestal niet door er een 'emmer
water' op de gooien. Dat is meer het 'in zon
den vallen'. Maar het gaat hier om een gelei
delijk proces! Zo langzamerhand wordt het
'schemerig' in de kerk en in het leven van
Gods kinderen persoonlijk. Er is weinig
'licht' meer: weinig zicht op Jezus, weinig
zekerheid, veel vertwijfeling. Het wordt
langzamerhand 'koud': de eerste liefde ver
laten, niet meer dat tere, hartelijke zoeken
van de Heere, preken gaan het ene oor in en
het andere weer uit, zo weinig zin om bezig
te zijn met de dingen van Gods Koninkrijk,
het is allemaal zo formeel geworden. Het
wordt geleidelijk aan een grote 'rommel':
allerlei oude zonden steken de kop weer op
en...worden getolereerd, er komt een stuk
'gemakkelijkheid' en toegeeflijkheid. Her
kenbaar?! Als we de situatie van de kerk
bezien, van onze gemeente, van uw, jouw en
mijn leven....??!
Het gevolg daarvan is dat er (en ik weet dat
Gods Geest soeverein is; "de wind blaast
waarheen Hij wil") weinig echt leven is. Als
we dan zeggen ^at het zo stil is in de kerk,
hoe komt het? Als zij die de Heere vrezen zo
weinig 'levendig' zijn, er geen groei is in de
kemïls en genade van Christus, hoe komt
dat? Blust de Geest niet uit!
En dan noemt Paulus aan de gemeente een
heel aantal concrete dingen die te maken
hebben met het gemeentelijke en het per
soonlijke leven:
VS. 12/13: hoe doen de ambtdragers hun
werk en hoe spreken wij over
hen?
VS. 14/15: hoe zijn de onderUnge verhou
dingen in de gemeente en is er
het 'acht hebben op elkaar?
Vs. 16-18: hoe zijn we in onze binnenka
mer: kennen we een biddend en
dankend leven?
Vs. 20-22: hoe gaan we om met de predi
king van het Woord? Hoe spre
ken we er over? Is er het onder
zoeken (beproeven, testen) of de
verkondiging in overeenstem
ming is met Gods Woord, zoals
ze dat in Berea deden
(Hand.17)? En vooral: laten we
ons er door gezeggen?!
Al deze dingen willen ons leiden tot een eer
lijk zelfonderzoek Of schuwen we dat?!
Dan hebben we daar het bewijs hoezeer we
de Geest hebben uitgeblust of nog zonder de
Geest zijn, dood in zonden en misdaden. Het
vermaan "Blust de Geest niet uit" wil ons uit
drijven tot God om het werk van Zijn Geest
in onze gemeenten, in onze kerken en in ons
persoonüjk leven. Een vurig gebed!
"Ontwaak, noordenwind! En kom. Gij zui
denwind! Doorwaai mijn hof, dat zijn spece
rijen uitvloeien. O, dan mijn Liefste tot Zijn
hof kwame, en ate zijn edele vruchten"
(Hooglied 4:16).
Het gaat Paulus in dit vermaan, in deze aan
sporing, om Gods eer (Hij is immers de Geest
van de Vader en de Zoon onze zaligheid
(Hij is immers de 'Bruidswerver', die Chris
tus' bruid vergadert en haar versiert met hei
ligheid, de geschenken uitpakt van de hemel
se Bruidegom, Jezus Christus) en het heil van
onze naaste. Ja, ook dat laatste: waar het vuur
van de Geest brandt, zal er een heilige harts
tocht komen om het Woord door te geven.
MJK
Ie hulp naar meer geestelijke hulp, maar dat
betekent niet dat goede initiatieven van uit
plaatseüjke gemeenten in Oost-Europa niet
gehonoreerd worden. Ook aanvragen voor
materiële hulp die betrekking hebben op de
startfase van christelijk onderwijs, of het
opzetten van diaconaal-sociale problemen
verdienen de aandacht. In Helpende Handen,
het informatieblad van de stichting, wordt
ruimschoots aandacht besteed aan de nieuwe
speerpuntactie. Het blad is gratis aan te vra
gen via tel.: 0342-420 554 of per e-mail:
info hulpoosteuropa.nl.
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Dussen-Hank J. P.
Kromhout van de Meer, kandidaat te Rid
derkerk; naar Zeist (Patijnwijk), R. de
Koning Gans te Urk.
Bedankt voor Kinderdijk-Middelweg W.
Cemeenteopbouw heeft in Oost-Europa alles te maken met ^,«s«*^
daadwerkelijk renoveren en bouwen. Kerken, gemeentezalen en pastorieën
zijn tijdens het communisme ernstig
in verval geraakt. Wil het gemeente-
leven kunnen functioneren dan moet
de enorme achterstand in onderhoud
worden aangepakt.
Help renoveren en bouwen. Samen
kunnen we gemeenten op weg
helpen. Uw gift is welkom op
giro 8887 t.n.v. stichting Hulp
Oost-Europa in Barneveld. Vermeld:
'Opbouwwerk'.
Wattstraat 2 Postbus 4SS 3770 AL Barneveld
Telefoon (0342) 420 SS4 Fax (0342) 420 SS3
e-mail: info@hulpoosteuropa.nl
Arkeraats te Werkendam; voor Lexmond J.
J. van Holten te Zegveld; voor Nijkerk en
voor Vlaardingen (wijkgemeente Grote
Kerk 2) W. Markus te Bergschenhoek; voor
Oud-Beijerland H. Westerhout te Krimpen
aan den IJssel.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Haarlem (SoW) P. M. Wallet
t.b.v. Herv. Diakonale Huizen (Molenburg
te Overspaame); te Heerenveen (geestelijk
verz. Herema State, part-time) R. Klunder-
Douma te Echtenerbrug, die dit beroep heeft
aangenomen; te Heüoo R. J. Blaauw te
Wierden; te Nieuwegein-Noord (geestelijk
verzorger St. Antonius ziekenhuis, part
time) M. W. Bakema te Nijmegen, die dit
beroep heeft aangenomen; te Terschelling
M. de Graaf te Bant die dit beroep heeft aan
genomen.
GEREF. KERKEN (VRIJGEMAAKT)
Beroepen te Zwijndrecht-Groote Lindt P. J.
de Haan te Stadskanaal.
CHR. GEREF. KERKEN
Tweetal te Dokkum C. J. van den Boogert te
's-Gravendeel en P. C. de Lange te Thesin-
ge-
Bedankt voor Zwaagwesteinde M. Visser te
Klundert.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Zwijndrecht W. Visscher te
Amersfoort.
Bedankt voor Lisse W. J. Karels te Har-
dinxveld-Giessendam.
GEREF. GEM. IN NED.
Beroepen te Breukelen, te Bruinisse, te Chi-
liwack (Can.), te Elspeet, te Goes, te 's-Gra
vendeel, te Hendrik Ido Ambacht, te Krim
pen aan den IJssel, te Norwich (Can.), te
Scherpenzeel, te Urk en te Veenendaal T. R.
Treur, kandidaat te Kesteren.
OUD GEREF. GEM. IN NED.
Beroepen te Bergambacht, te Ermelo, te
Kampen, te Lienden, te Overberg, te Stave-
nisse en te Woudenberg G. Gerritsen, lerend
ouderUng te Hardinxveld-Giessendam.
-20-
"Sanne, Sanne, je weet toch wel zeker, dat het je moe
der was in dat restaurant?"
"Geen twijfel mogelijk, vader. Ik heb nog gewacht, tot
ze met die man in de auto stapte."
Simon knikt en kijkt bedroefd voor zich uit. Z'n vrouw
is wel heel overheersend en hij is een sul in haar ogen,
maar dat ze vreemd zou gaan, met een andere man, dat
wil er bij Simon niet in.
"Gaat het wel, vader? Ik kan wel vragen, of Henk hier
heen komt."
"Nee, dat moetje niet doen. Die ene keer datje uitgaat,
wil ik niet voor je bederven."
"Vader, waarom ging u altijd in de logeerkamer sla
pen?"
"We hadden meestal ruzie, voordat we naar bed gingen
en anders kregen we het wel op de slaapkamer. De wil
de de vrede bewaren en ging de laatste tijd in de
logeerkamer slapen. Ik dacht er goed aan te doen.
Soms ging ik wel eens naar haar toe. Dan ging zij naar
beneden en ging dan op de bank liggen. Ze wilde het
bed niet meer met me delen. Je bent er nog te jong
voor, dat ik je alles vertel. Jij moet genieten van je
jeugd. De maak je alleen maar verdrietig."
"Geeft niet, vader. U bent altijd goed voor me
geweest."
"Ga nou maar. Zo meteen staat Henk voor de deur, dan
laat ik hem binnen en vraag, of ik ook mee uit eten
mag."
"Van mij mag u gerust mee, vader. De zie er zelf best
tegenop."
"Waar zie je tegenop?"
"Dat uit eten gaan. Et houd niet van dat gedoe."
"Je hebt niets van je moeder. De wilde nooit met haar
mee ergens heen. Nu heb ik er spijt van. Nu zit ik avon
den alleen, terwijl je moeder vaak met mensen uit eten
gaat. Of ze zit boven achter haar computer, of ze heeft
een vergadering. De kan het lang volhouden, alleen met
een mooi boek. En ik werk graag in de tuin als het nog
licht is."
"U bent een tevreden mens. Jullie passen gewoon niet
bij elkaar."
"Toch, toch houd ik van je moeder en ben dankbaar,
dat ik zo'n dochter heb."
"Kunt u echt nog van moeder houden, nu u alles
weet?"
"Liefde kan veel hebben, Sanne."
"Maar het moet wel van twee kanten komen."
Simon geeft geen antwoord en laat een diepe zucht
ontglippen.
"Zal ik dan maar gaan, vader?'"
"Doe Henk de groeten en pas goed op jezelf."
"Niet over mij inzitten. U kunt ook naar opa en oma
gaan."
"Misschien doe ik dat ook wel. De hoop, datje moeder
weer thuiskomt. De heb er spijt van."
"Dan zult u lang moeten wachten. U hebt haar zelf de
deur gewezen. U had groot gelijk."
"Maar nu heb ik spijt."
"Er is wel rust in huis gekomen."
"Toch kan ik haar niet missen."
Sanne haalt haar schouders op en zegt: "Dat begrijp ik
niet: een vrouw die je zoveel verdriet heeft gedaan. Ze
heeft gewoon geen gevoel, anders had ze allang spijt."
"Misschien is ze wel overwerkt. Vroeger was ze niet
zo. Het is gekomen, toen ze steeds meer opklom, in de
gemeenteraad en zo. Toen ze nog gewoon op kantoor
werkte, was ze heel anders."
"Vader, ik moet nu nodig gaan. Het is al laat."
"Ga nu maar snel, en veel plezier."
"Dank u, vader, en ga er zelf ook maar uit."
"De ga misschien naar opa en oma. De zie nog wel."
Sanne pakt haar fiets uit de garage en rijdt naar de afge
sproken plaats. Ze gaat met een hoofd vol zorgen. Ze
laat haar vader achter en dat doet haar pijn. Ze heeft
een vreemde angst om hem.
Henk staat al op haar te wachten. Als Saime hem ziet
staan, komt er een ander gevoel in haar. Het is een
onbekend, vreemd gevoel. Ze is nog nooit met een
jongen uit geweest. Ze kent Henk wel van vroeger. Hij
is nu zo anders, hij is een man geworden. Hij is niet
meer gewoon die jongen van vroeger bij hen uit de
straat. Zij is ook niet meer dat kleine meisje. Het is
aDemaal heel anders voor haar.
"Zo, ben je daar eindelijk? De dacht echt, dat ik een
blauwtje liep", lacht Henk, nu hij Sanne ziet.
Sanne lacht wat verlegen en antwoordt: "Het Uep thuis
wat uit de hand en ik ben niet echt te laat."
"Zullen we dan maar gaan?"
"Heb je geen fiets bij je?"
"Kijk, daar staat mijn fiets."
"Is die auto echt van jou?"
"Wat dacht je? De werk al een tijdje."
"Heb je dan al een rijbewijs? Je bent net achttien!"
"Mis, dame, ik ben al negentien geweest."
"Schelen we dan zoveel?"
"Jij bent toch zeventien?"
"Bijna."
"Dus nog niet helemaal", grapt Henk er achteraan.
"Kom, dan gaan we naar m'n wagen. Of vind je me
toch te oud?" plaagt hij met een vrolijke lach.
"En mijn fiets dan?"
"Die doe ik wel achterin."
"Of zal ik hem even thuis brengen?"
"Dan moet ik zeker weer een tijd wachten. Misschien
kom je helemaal niet meer terug, nu je weet, hoe oud
ik ben."
"Doe niet zo mal, joh."
"Nou, vooruit dan maar. De wacht wel weer op je."
Sanne fietst snel terug. Ze hoeft alleen maar de straat
uit te fietsen en zet vlug haar fiets terug in de garage.
Dan loopt ze terug naar de plaats waar Henk met zijn
auto staat te wachten. Had ze niet even bij vader moe
ten gaan kijken? gaat er nu weer door haar heen. Mis
schien heeft hij haar wel gezien.
Sanne krijgt geen tijd om verder te piekeren, want
Henk is blij, als hij Sanne weer terug ziet. Hij lacht vro
lijk en zegt: "De dacht echt: die komt niet meer terug.
Ze wil vast niet met een oude kerel uit."
"Heus wel, hoor. En zo oud ben je nou ook weer niet."
"Dank u zeer, dame", zegt Henk, terwijl hij de auto
start en ze langzaam het dorp uitrijden.
"Waar gaan we heen, als ik vragen mag?"
"Zeg jij het maar."
"Je wilde toch uit eten?"
"Heb je honger?" vraagt Henk, terwijl hij haar van
opzij aankijkt.
"Nee, niet echt."
"Het kan gezelUg zijn."
"Zonde van de centen", zegt Sanne die het niet zo ziet
zitten.
"Hé.ik krijg vast een zuinige huisvrouw."
"Wie zegt, dat ik jouw vrouw word?" zegt Sanne voor
zichtig.
"Neemt u me niet kwalijk, dame, het was als grap
bedoeld."
"Ach, ik bedoel het ook niet zo", zegt Sanne, die merkt
dat Henk een beetje van zijn eigen woorden schrok.
"Heb je wel eens chinees gegeten?"
"Wij halen wel eens bij de chinees."
"Nooit in zo'n restaurant gegeten?"
"Nee, niet echt", antwoordt Sanne eerlijk.
(wordt vervolgd)
