Lezers schrijven over komst AZC Dirksland
Formele besluitvorming in Dirksland
De asielzoekersproblematiek en
dé Dirkslandse politiek
Asielzoekerscentrum in Dirl(sland
Gedrieën goed voor 90 jaar Sempre iiistorie
Het asielzoekersvraagstuk (3)
Kerstzangavond
te Dirksland
Groei Bloei
De KMTP/
Groei Bloei
organiseert
Kerst-lnn 2000
EimMmmmnEmfSk
momA 7
Vorige week donderdag werd in de gemeenteraad van Dirksland èen principebesluit genomen inzake de komst van een AZC aldaar.
Naar aanleiding daarvan ontvingen we enkele reacties ter plaatsing die u onderstaand, bij elkaar geplaatst, aantreft.
Van de hand van de 14-jarige Leanne van Prooijen
uit Dirksland kregen we
het onderstaande schrijven aangeboden:
VRIJDAG 1 DECEMBER 2000
Donderdagavond 23 november jl. was het
dan zover: het veelbesproken onderwerp
'AZC in Dirksland' kwam ter behandeling
in de gemeenteraad. De standpunten waren
in de commissievergadering 'middelen' al
verwoord, maar nu vond de 'formele besluit
vorming' plaats. Weest u gerust, dit stukje
gaat niet over barmhartigheid of nuchterheid
ten aanzien van asielopvang, daar is al
zoveel over gezegd en geschreven. Nee, nu
eens iets meer over de 'formele besluitvor
ming', met de nadruk op formele en vor
ming.
Als BIKAD hebben wij een poosje van vrij
dichtbij mee mogen kijken in de keuken die
gemeentepolitiek heet. Volgens mw. Tuins-
tra (VVD) kregen wij zelfs meer te horen
van B&W dan de raadsleden zelf.
Wat wordt er nu zoal in die 'keuken' bereid?
Nou dan moet u eerst even beseffen dat de
chefkok het in een keuken voor het zeggen
heeft. In de gemeentekeuken van Dirksland
is dat onmiskenbaar de burgemeester. Ja
maar, de gemeenteraad heeft toch het laatste
woord, zult u misschien zeggen? Dat zou je
inderdaad denken, ja, maar dat is formeel zo.
De burgemeester staat toch boven de partij
en? Daarom juist! De chefkok heeft het
recept en de regie in handen en schakelt de
kokmaatjes in bij de bereiding. Hij is ook
degene die de lof oogst voor een goed ver
kopend en mooi geserveerd gerecht, althans
in koksland.
Nu gebruikt ook een chefkok natuurlijk wèl
een kookboek. Het kookboek (of 'draai'-
boek) is voor AZC-gerechten geschreven
door een autoriteit op dit gebied, nl. het
COA. Daarin staan de ingrediënten (aantal
asielzoekers, vuistregels waar wel of niet
van mag worden afgeweken, voorzieningen,
locatie, e.d.), die in het gerecht dienen te
worden verwerkt. Natuurlijk mag het
gerecht ook niet te duur zijn; aan alles zit
immers een financiële kant, nietwaar? En
een goed kookboek ('draai'boek) vermeldt
uiteraard hoe het gerecht wordt opgediend:
je moet de fijne kneepjes van het 'draaien'
beheersen.
Een chefkok die wat wil bereiken houdt met
dit alles rekening, maar zal toch z'n eigen
inbreng moeten leveren om aan de middel
maat te ontstijgen, zou je denken. Zo niet de
chefkok in Dirksland, om van de kokmaatjes
maar niet te spreken. Geen onderdeel van het
gerecht wordt samengesteld zonder eerst
gewillig het kookboek te raadplegen: gebrui
ken we toch wel alle voorgeschreven ingre
diënten? past het wel binnen het financiële
plaatje? doen we alles wel precies zoals de
chefkok het wil hebben? Je zou soms bijna
vergeten dat het gerecht ook goed verteer
baar moet zijn...
Zoals u weet wordt een gerecht meestal
zorgvuldig bereid (of voorgekookt) in een
afgesloten keuken (of achterkamertje). Nou
daar kun je in Dirksland niets op aanmerken,
dat is allemaal volgens 'de regels' gebeurd.
Die regels heten in de gemeentekeuken
'seniorenconvent' en 'informeel overleg met
de Raad'. De klant of burger is uiteindeUjk
toch alleen maar geinteresseerd in het eind
resultaat (het gerecht), nietwaar? Tenzij er
kattenvlees gebruikt wordt natuurlijk of het
een smerige boel in die keuken is. Het kan
ook zijn dat de uitgever en schrijver van het
kookboek er een potje van gemaakt hebben.
Maar goed, daar kun je alleen achterkomen
als je een kijkje in die keuken kunt nemen en
dat mag de gemiddelde klant niet. Je zou dat
natuurlijk kunnen eisen, maar ja, als de chef
kok en de kokmaatjes, die er toch verstand
van moeten hebben, nu al zo gedwee zijn,
wat verbeeld je je dan niet als argeloze
klant?
Toch maar eens even in die keuken gekeken.
Hmm, dat kookboek is verouderd; er is een
nieuwe druk aangekondigd door de uitgever
(of staatssecretaris), maar de schrijver heeft
daar nog geen trek in naar het schijnt.
"Kunnen er niet wat minder kruiden in,
meneer de chefkok?" "Nee, ik doe het pre
cies volgens het kookboek!" "Ja maar, dat
vinden de mensen wel erg pittig hoor", pro
beren wij. "Al lust niemand het, ik doe het
toch!"
"Wat vinden jullie ervan kokmaatjes?" "Ik
zeg niks", zegt de één. "Waar gaat het over,
ik heb nog geen recept gezien", zegt een
ander. "Als het zo in het kookboek staat zal
het wel goed zijn. Wij doen het zoals de
chefkok het wil en het kookboek ons voor
schrijft! Bovendien hebben we het er in de
keuken al uitgebreid met de chefkok over
gehad (minstens twee keer in het senioren
convent en twee keer informeel als Raad).
De mensen moeten het maar pruimen".
"Zijn jullie dan niet bang dat je je (bij)baan-
tje verliest als de klanten ontevreden zijn?"
"Nee hoor, onze klanten zijn over het alge
meen niet zo kritisch. En de chefkok zorgt er
wel voor dat het gerecht keurig opgediend
wordt (hij mag over anderhalfjaar trouwens
óók een kookboek gaan schrijven, zegt
men). Bovendien zijn de mensen het over
een poosje wel weer vergeten wat we ze
voorgeschoteld hebben. Dit gerecht bevalt u
zeker niet? Hebt u iets tegen buitenlandse
gerechten, of zo? Het is een algemeen geac
cepteerd gerecht, hoor! Er is geen land ter
wereld waar het zoveel gegeten wordt".
Nog één poging: "Is dit wel het juiste restau
rant om zoveel buitenlandse gerechten te
serveren? De meeste mensen zijn gewend
aan boerenkool met worst". "Waarom
niet?", mompelt één van de twee hoofdkok-
maatjes. "Overal waar je dit gerecht op de
kaart zet heb je wel mensen die moeilijk
doen. De eigenaar van dit restaurant (of pro
jectontwikkelaar), een zakenvriendje van
me, houdt er zelf ook niet van, maar hij krijgt
er van de schrijver van het kookboek een
leuk centje voor, dus ja.
We vragen maar niet verder:
Een met zorg (formeel) bereide (buitenland
se) maaltijd? Oké! Uit de keuken die
gemeentepolitiek Dirksland heet? Nee!
BIKAD
P.S.: Als het gerecht 'af is, toch de 'Keu
ringsdienst van Waren' maar eens
inschakelen.
■-f
Hoe groot is een verantwoord aantal asiel
zoekers en wat is beheersbaar?
Al^ er grote aantallen asielzoekers ons land
binnenkomen en een plaats krijgen in de
beschikbare azc's, dan is het selectieproces
de volgende stap. Daarin moet de rechter
bepalen welke vluchteüng de A-status krijgt.
Bepaald geen makkelijke zaak, vooral om
geen échte vluchtelingen terug te sturen - bij
onvoldoende bewijs nog moeihjker, want
deze mensen kunnen niet rekenen op enige
medewerking uit het land van herkomst, ter
wijl andere asielzoekers kennelijk minder
moeite hebben om op onterechte gronden
binnen te komen. Het is dan ook zeer de
vraag of de echte vluchteling daardoor niet
in het gedrang komt. Immers, het grote aan
tal legt een toch wel zware claim op de
bevolking van het ontvangende land. En het
tegendeel bewijzen is in de rechtspraak altijd
al een heet hangijzer geweest. Vandaar dat
het percentage toegelaten asielzoekers altijd
aan de ruime kant zal zijn.
De derde stap in het proces is de integratie.
Hoe en waar vindt die plaats? Meestal in de
gemeente waar het azc is gevestigd. Het is
dus beslist niet, zoals sommige bestuurders
beweren: 'over vijfjaar zijn we ervan af.
Dat zou wel zeer inconsequent zijn. Ik denk
dat het dan pas begint. Elke instroom in een
azc zal een uitstroom tot gevolg hebben. En
deze cyclus zal zich vele malen herhalen in
de periode waarin het centrum gehandhaafd
wordt. En daarbij gaat het om honderden
asielzoekers. Waar blijven deze mensen en
waarom wordt ook dit aspect niet als mede
bepalend door de bestuurders aan de bevol
king medegedeeld?
Huisvesting voor deze mensen is onlosma
kelijk verbonden aan de volgende en meest
problematische fase in het proces: de onge
wilde en ongrijpbare manier van samenklon
tering van bepaalde groepen allochtonen.
Soms gebeurt dit heel subtiel soms ook
bruut. Autochtonen zijn over het algemeen
de wijkers. Het werkt ongeveer zoals ver
drijvingsvakken op onze wegen. Iedereen
zou dit kunnen weten. Ook de meest ruim-
hartigen onder de eigen bevolking, die jaren
geleden als eersten met enthousiasme de
komst van allochtonen in hun wijk bepleit
ten, tappen nu uit een heel ander vaatje, 'k
Heb er tientallen van gesproken en het gros
van hen - bijna allen gezinnen met jonge
kinderen - zijn min of meer gevlucht uit hun
eigen wijk. Ik wil dan ook iedereen uitdagen,
tot aan de minister toe, om dat te bestrijden.
Wat in deze wijken overblijft aan autochto
nen zijn meest mensen die te oud en finan
cieel te weinig draagkrachtig zijn om te ver
huizen én uiteraard de progressieve jongeren
met een losse levenswijze alsmede degenen
die vaak op de een of andere wijze in de
anonimiteit wensen te blijven: drugsdealers
en -gebruikers. Het is tevens een uitermate
gunstig milieu voor de nog ongenoemde ille
gale allochtoon, die toch al extra kwetsbaar
is en veelal in het drugscircuit terecht komt.
Dit alles met als uiteindelijk resultaat het
straatterreur. Als er mensen zijn die denken
dat ik overdrijf dan zou ik die gaarne een
excursie aanbieden, en dan wel 's avonds na
negen uur om dit alles met eigen ogen te
zien en te ondergaan. Uiteraard wel op eigen
risico. Dat is iets anders dan overdag een azc
bezoeken, waar je alleen maar doffe ellende
ziet en waar een gevoehg hart deernis mee
kan hebben. En dat alles omdat er vanuit de
overheid gedacht wordt 'hoe groter hoe
beter'. En wij blijven erbij: hoe kleiner hoe
doeltreffender. Dat betekent uiteraard wel
meer azc's en meer verspreid.
En nu naar het geachte Dirkslandse gemeen
teraadslid van 'Gemeentebelangen', de heer
Van Hou welingen, met zijn ingezonden stuk
in een krant van vorige week donderdag 23
november. Daar prijst de heer Van Houwe-
lingen de heer Van Houwehngen. Ja echt!
Letterlijk schrijft hij: 'Gemeentebelangen
was de eerste fractie die helder wist te for
muleren onder welke voorwaarden er een
azc gevestigd zou kunnen worden. Daarna
was er geen enkele behoefte voor anderen
om hierover nog wat te zeggen". Wat er ver
der in het ingezonden stuk staat kan de lezer
beter zelf beoordelen. Alleen nog dit. Ik ken
de heer Baan (SGP) en ik weet dat hij - ook
bij de Dirkslandse bevolking - als integer en
humaan bekend staat. Als je dan iemands
bedoelingen zo graag wil misverstaan - en
daar is bij de heer Van Houwehngen duide
lijk sprake van - dan zegt hij daarbij meer
over zichzelf en zijn bedoelingen dan over
de heer Baan. Daarbij moet ik denken aan
wat het Tweede Kamerlid Hofstra (VVD)
laatst eens zei in verband met een kritische
opmerking van GroenLinks: "Als het van
die kant komt, dan weet ik dat ik goed zit".
Het was niet onze bedoehng om nóg eens te
schrijven over de Dirkslandse asielopvang.
Maar omdat deze zaak eigenlijk model kan
staan voor dezelfde problematiek in andere
plaatsen én om bovengenoemd ingezonden
stuk van Van Houwehngen ging onze pen
als vanzelf weer vloeien.
Op de openbare commissievergadering van
9 november jl. was het gewoon ontroerend
om te horen hoe enkele raadsleden bijna
lyrisch werden toen ze aan wilden geven hóe
begaan ze wel waren met het lot van de asiel
zoeker, zelfs een oubollig 'blauwe ogen en
blonde haren verhaal' van Gemeentebelan
gen moest daartoe dienen. Sommigen kre
gen zelfs vleugeltjes en waren bijkans zwe
vende. Gelukkig bleven er ook nog wat
benen stevig op de grond, overgeleverd als
vanouds aan de wetten van de zwaarte
kracht, en dat is maar goed ook als je weet
dat het gros van de bevolking in dezelfde
omstandigheid verkeert. Als je in dit soort
situaties ook maar enigszins rechtuit en
nuchter durft te spreken betreffende allocht
onen, dan getuigt dat niet alleen van moed
maar ook van het rechte verantwoordelijk
heidsgevoel tegenover iedereen. Ook, ja
vooral, tegenover de echte vluchtehng. Maar
je loopt wel de kans datje meteen het predi
kaat discriminant krijgt omgehangen.
Dat bewees de uitspraak van raadshd Baan
maar weer eens. Alleen door te zeggen dat
Dirksland wel Dirksland moet blijven, waar
mee hij bedoelde te zeggen dat door een te
groot aantal asielzoekers de verhoudingen in
het dorpskarakter te veel verstoord zou wor
den. En waar opeens een gedeelte van de
gemeenteraad over hem heen viel, merk je
pas hoe hypocriet sommige raadsleden kun
nen zijn. Ze wisten immers drommels goed
hoe Baan zijn uitspraak bedoelde, ja hij heeft
staande de vergadering zelfs nog gezegd dat
z'n mede-raadshd Van Houwehngen "het
dan wel verkeerd begrepen heeft". Is er meer
nodig? Kennelijk wel. Of eigenlijk toch
niet? Om in dit geval zo'n uitspraak te kun
nen misbruiken en er een subtiele lading aan
te geven die je dan naar eigen believen goed
kunt gebruiken om een ander onderuit te
halen, zoals inderdaad ook gebeurd is. Wat
denkt u, lezers, zou de raad deze valse plooi
en rechttrekken? Zouden ze met elkaar
zoveel inhoud hebben om dit te corrigeren?
Of zouden ze ook hjden aan het anti-discri
minatiesyndroom, waar kennelijk vooral
politici mee te kampen hebben. En zouden
onze politieke partijen de echte humaniteit,
die ze pretenderen zo hoog in het vaandel te
hebben, wel echt zelf in de praktijk brengen?
We zullen ze deze testcase maar toevertrou
wen.
In hun streven zoveel mogelijk stemmen te
vergaren voor hun pohtieke doelen proberen
de partijen elkaar de loef af te steken door
vooral nieuwe kiezers te strikken, en voor
sommige partijen lijkt een groep allochtonen
de enige kans om vooruit te komen. En als je
dan maar betoont in je partijprogramma hier
de maximale aandacht aan te geven, dan
maak je de beste kans. Wat denkt u, zou het
niet precies andersom kunnen zijn? Moet je
dan als nuchter mens niet constateren dat
juist door het grenzeloze tolerante en softe
beleid heel veel misvormingen en ontsporin
gen ontstaan, juist bij een groep mensen die
vanwege hun achtergrond een vaste en corri
gerende hand extra nodig hebben. Getuigt
het niet van weinig inventiviteit van organen
zoals de COA om passender oplossingen te
creëren die beter aansluiten op een normaal
levenspatroon en die maatschappelijk ver
antwoord zijn. Meer dan de helft van deze
mensen blijft werkeloos, doelloos en op den
duur hopeloos en reddeloos. Met als gevolg
verpaupering en verloedering. En dat is dan
het glorieuze resultaat van het zogenaamde
humane en christelijke beleid.
Immers, alleen langs wegen van geleidelijk
heid - vooral wat dit soort zaken betreft -
kan een land, een stad, een dorp enigszins
z'n eigen karakter blijven behouden. En niet
zo massaal en onbeheersbaar zoals in diver
se plaatsen in ons land al is gebeurd. En niet,
zoals je vandaag de dag - wanneer je eens in
bepaalde delen van onze steden loopt - je
zich in een Afrikaans of Arabisch land
waant. Of je moet totaal onverschillig staan
tegenover de eigen cultuur. Maar dat doet
het overgrote deel van de asielzoekers zeer
beslist niet. Als we ergens van overtuigd
kunnen zijn dan is het wel dat ze hier hun
gebruiken, hun ins en outs, wensen te behou
den of te verkrijgen, en het zal gegarandeerd
zover komen dat ze daarmee in diverse
plaatsen ruim de overhand zullen krijgen,
zoals in sommige wijken nu al het geval is.
En wat denkt u, zouden ze dan ook zo tole
rant en soft zijn zoals Nederland zich nu
opstelt?
Nieuwe Tonge
Chr. van der Veer
Ongeveer een halfjaar geleden werd bekend
gemaakt dat er waarschijnlijk een AZC in
Dirksland komt, met ongeveer 350 asielzoe
kers. De plaats waar het AZC is gepland is
de 'Kleine Boezem', een nieuwbouwwijk.
Heel Dirksland was, en is nog steeds, in rep
en roer. Vooral de bewoners van de 'Kleine
Boezem'. Er zijn voor- en tegenstanders,
met veel verschillende meningen over het
AZC. Naar mijn mening zijn de tegenstan
ders tegen het AZC omdat ze bang zijn voor
het onbekende. Door sommigen worden
zelfs zeer asociale leuzen op gebouwen e.d.
gespoten met graffiti. Door de bewoners van
de 'Kleine Boezem' is er ook een belangen
vereniging inzake komst asielzoekerscen
trum (BIKAD) opgericht. Deze belangen
vereniging is niet zozeer tegen het AZC,
maar vindt het aantal van 240 veel te veel.
Volgens hen is het aantal van 65 meer dan
genoeg, maar volgens Burgemeester en
Wethouders (B&W) van de gemeente Dirks
land en het COA (Centraal Orgaan opvang
Asielzoekers) is het aantal van 350 noodza
kelijk in verband met de te treffen voorzie
ningen. Dan kan op het terrein van het AZC
een eigen school, gezondheidszorg en politie
constant aanwezig zijn, en met 65 personen
kunnen deze voorzieningen er allemaal niet
zijn. De kinderen zouden dan bijvoorbeeld
in het dorp naar school moeten, en dat zullen
de meeste tegenstanders waarschijnlijk hele
maal niet leuk vinden. Er is een aantal info-
avonden geweest. Ik heb de hele discussie
gevolgd op de radio. Er werden veel vragen
gesteld, o.a. of er wel genoeg (tand)artsen
zijn en of er economische vluchtelingen bij
zitten die alleen voor het geld naar Neder
land komen en hoe ze die kunnen herkennen
en uitsluiten. Maar ook vragen als waar de
asielzoekers moeten bidden in verband met
andere godsdiensten en wat de AZC-ers de
hele dag doen; is er iets om ze bezig te hou
den? Enz., enz. Al deze vragen werden
beantwoord door B&W en het COA. Soms
tot tevredenheid van de vragenstellers, maar
meestal niet.
Wat is er gratis en wat niet?
Bij sommige mensen bestaat de indruk dat
^^ïelzoekers alles gratis krijgen, Dit beeld
klopt uiteraard niet. Alles wat een alleen
staande asielzoeker tijdens zijn/haar verblijf
in een AZC ontvangt, is zoveel mogelijk
afgestemd op de normen uit de Algemene
Bijstandswet. Na aftrek voor 'kost en inwo
ning', dat wil zeggen de huur, energie,
water, verzekeringen en andere vaste lasten,
bUjven slechts het zakgeld van f 30,- en de
voedingstoelagen (f 56,- per week) over.
Hiervan moet de asielzoeker zelf de maaltij
den kopen en bereiden, het AZC voegt er
niets extra's aan toe. Een rokende asielzoe
ker moet zijn/haar sigaretten betalen van de
f 30,-, maar ook de shampoo en de tandpas
ta. Ook zijn/haar zomer- of winterkleding
moet er van af. Bellen naar de familie in het
land van herkomst of naar de advocaat moet
ook uit de eigen portemonnee komen. Een
dagje naar de markt in Goes of Middelburg?
De strippenkaart is niet van het AZC. Som
mige verstrekkingen zijn wel gratis, omdat
de wet ze voorschrijft (bijvoorbeeld rechts
hulp) of omdat er een duidelijk direct belang
mee gediend is (wc-papier). Als een asiel
zoeker naar het ziekenhuis moet of aan
afspraak heeft met zijn advocaat (liefst op
marktdag), dan verstrekt het AZC daarvoor
gratis een vervoersbewijs. In 1996 kostte dit
vervoer in totaal een gulden per asielzoeker
per dag. Tijdens zijn/haar verblijf in het
AZC krijgt de vluchteling een aantal goede
ren in bruikleen: een deken, lakens, slopen,
een kussen, bestek, mok en bord, enz. Daar
voor wordt bij binnenkomst f 30,- als borg
op het eerste zakgeld ingehouden. Bij ver
missing en/of beschadiging (van bijvoor
beeld een televisie) moet er door de asiel
zoeker worden betaald. Medische verzor
ging en tandartshulp is door middel van een
ziektekostenverzekering gedekt. Voor de
basisverstrekkingen behoeft de asielzoeker
niets extra's te betalen, maar een kroon bij
de tandarts of een bril bij de opticien, daar
moet men zelf voor betalen. Ook is er een
malig een vergoeding voor schoolbenodigd-
heden van f 75,- voor alle leerplichtige kin
deren (5 tot en met 17 jaar). In een AZC kan
een asielzoeker (boven de 18 jaar) door mee
te helpen in het onderhoud en de schoon
maak van het AZC nog eens maximaal f 30,-
erbij verdienen.
Dit is alles wat ik wilde vertellen. Hieronder
staat nog een stukje wat door Augustinus is
geschreven en wat ik wel toepasselijk vond:
Wat betekent dat: 'Wijk af van het kwaad?'
Het is niet voldoende dat u niemand schaadt,
niemand doodt, niet steelt, niet echtbreekt,
geen bedrog pleegt en niet liegt. Wanneer u
afgeweken bent van het kwaad, zegt u: ik
ben onbekommerd, ik heb alles volbracht, ik
zal het leven hebben, ik zal goede dagen
zien. Er staat niet alleen: 'Wijk af van het
kwaad' maar ook: 'En doe het goede'. Het is
niet voldoende dat u niemand besteelt: kleed
de naakte. Als u niemand besteelt bent u
afgeweken van het kwaad. Maar het goede
zult u pas doen als u de vreemdeling
opneemt in uw huis. Wijk dus zó af van het
kwade, dat u het goede doet!
Zaterdag 16 december hoopt de Chr. Gem.
Zangvereniging 'Sursum Corda' onder lei
ding van dirigent Chr. W. Meijboom en met
begeleiding van de organist A. Weenink,
haar kerstuitvoering te geven in de Ned.
Herv. Kerk te Dirksland. Naast koorzang is
er ook samenzang. Tevens zal als gastkoor
voor u optreden het Mannenkoor 'Ons Koor'
uit Sommelsdijk, onder leiding van Chr. W.
Meijboom. Naast orgelbegeleiding is er ook
begeleiding door trompetten. AJ met al
beloofd het een gevarieerde kerstzangavond
te worden, die wij graag met u zouden willen
houden. Opening en sluiting worden ver
zorgd door ds. Paul. De aanvang is 20.00
uur.
Koninklijke Maatschappij
Tuinbouw Plantkunde
Afdeling Goeree-Overflakkee
Wanneer, waar?
Dinsdag 19 december a.s. in het Diekhuus,
Beneden Zandpad 7 te Middelhamis, aan
vang 20.00 uur. Gratis voor leden en niet-
leden, en opgeven is niet nodig. U mag ook
alleen gezellig komen kijken.
Wat maakt het zo leuk?
Juist de kleine dingen die u zelf toevoegt aem
alles wat al zo rijkelijk in de winkels voor
handen is. De natuur is daarbij een rijke
inspiratiebron voor kerstdecoraties. Tijdens
de Kerst-lnn maakt u bijvoorbeeld een guir
lande en/of een kerststukje en/of een kerst
krans. Met de door u zelf meegebrachte
materialen ontdekt u hoe leuk en inspirerend
dat kan zijn. De zaal is 'aangekleed' door de
bloemschikclub, zodat u er ook ideeën
opdoet om kerst 2000 extra gezellig en fees
telijk te maken. Na de ontvangst met een
glaasje warme wijn, aangeboden door de
receptenclub, geeft Cootje Goekoop uitleg
over alle mogelijkheden bij het kerstbinden,
waarna iedereen aan de slag gaat. Weet u
niet wat u mee kunt nemen? Hier volgen
enige suggesties: pot, schaal, bord, kistje,
boomstronk, oase (ook te koop), touw, ijzer
draad, raffia, coniferengroen, dennentakken,
hulst, bessen, zaden, bloemen, blad, takken,
pompoenen, schors, sterappels, walnoten,
kastanjes, etc. Voor meer informatie kunt u
contact opnemen met Marjan van Noorden
nen, tel.: 682432.
De jubilarissen bijeen. Geheel rechts, lid van het provinciaal bestuur van de KNFM, de heer Landwehr.
Op 25 november jl. zette de Koninklijke Muziekvereniging Sempre
Crescendo een drietal leden in het zonnetje die zich gezamenlijk al 90
jaren aan de vereniging verbonden weten. Adrie Slui en Corrie van
Groningen-Jongejan beiden 25 jaar en Arie Noordijk maar liefst 40
jaar! De heer Landwehr was maar wat graag bereid gevonden naar
Middelhamis af te reizen om hen de gelukwensen namens de KNFM
over te brengen. Een gezellige feestavond in verenigingsgebouw de
Notenkraker vormde het decor voor deze huldiging. Eerst werd stil
gestaan bij het afscheid van Jacquehne Lokker-de Gans als voorzitter
van de vereniging. Vanaf 1990 maakte zij deel uit van het bestuur.
Jacquehne werd geprezen voor haar tomeloze energie en inzet. In het
bijzonder werd belicht hoe zij samen met oud-dirigent Arie Stolk aan
de wieg stond van Sempre's succesvolle showconcerten. Van de ver
eniging mocht zij een mooi cadeau ontvangen. Adrie Slui is sinds
1975 lid van Sempre Crescendo. Maakte Adrie destijds alleen deel uit
van Sempre's drumband, tegenwoordig is hij ook een gewaardeerd
orkestslagwerker en bespeelt hij de concerttrom in blaaskapel de
Neutekraekers. Corrie van Groningen-Jongejan, afkomstig uit een
zeer muzikale famihe, trad in 1972 toe tot de Sempre gelederen. Zij
speelde achtereenvolgens bugel, althoom, sopraansaxofoon en na een
korte onderbreking van haar lidmaatschap keerde zij weer terug naar
haar oude liefde de bugel. Een aantal jaar nam zij het secretariaat van
de vereniging voor haar rekening. Tegenwoordig is ze secretaresse
van de Sempre Ontspannings Kommissie en maakt zij deel uit van de
groep vrijwilligers die Sempre's verenigingsgebouw "spik en span"
houdt. De heer Landwehr sprak hen in lovende bewoordingen toe en
spelde beiden de zilveren KNFM-speld op. Mooie woorden werden
ook gesproken aan het adres van Arie Noordijk. Arie werd in 1960 lid
van Sempre en was toen pas zeven jaar oud. Hij zou uitgroeien tot één
van de steunpilaren van de vereniging. Arie begon zijn muzikale car
rière als tamboer, maar al snel ging hij een blaasinstrument bespelen
en stapte hij over naar het muziekkorps. De cornet werd zijn instru
ment. Op vele solistenconcoursen wist hij de eerste prijs te behalen.
Heel wat uurtjes stak Arie in de opleiding van jeugdige muzikanten.
Jarenlang ook diende Arie de vereniging als secretaris en na het over
lijden van voorzitter Jan van Lente in 1989 nam hij de moeilijke taak
op zich om de vereniging als voorzitter richting te geven. In totaal
maakte hij ruim twintig jaai" deel uit van het bestuur. Uit handen van
de heer Landwehr mocht hij de zilveren KNFM-speld met steentje en
bijbehorend certificaat ontvangen. Voor alle jubilarissen was er een
bos bloemen en als blijvende herinnering ontvingen zij van de ver
eniging een pennenset met inscriptie.
