Mooie gift
Gratis winkelen bij ClOOO
f
eiAiii»i.iiiEyws
Alleen kosten van de brandweer rijzen de pan uit, vindt de raad, zo niet het College
V
Beter-uit Reizen heeft
Beantwoording
vakantiepark/camping
in de Luxemburgse
Ardennen
VERVOLGVERHAAL
PAOINA 5
DINSDAG 7 NOVEMBER 2000
De raad zal de eerste zijn die verzekert dat de
brandweer onontbeerlijk is om de gemeente
naren een redelijke bescherming en veilig
heid te bieden, maar meer4ere fracties heb
ben zich verstout nu eens te zeggen dat het
met de kosten van de brandweerorganisatie
de spuigaten uit gaat lopen.
Werden die vorig jaar op 559.062,- be
groot, voor het komend jaar zijn die geste
gen tot 775.883,-. "Waar moet dat naar
toe,voorzitter?" vroeg de WD fractie zich
in z'n beschouwing af.
Alle beschouwingen waren trouwens tevo
ren ingediend en werden nu ook schriftelijk
beantwoord. Met de vraag waar het met de
steeds stijgende kosten heen moet, herinner
de de VVD fractie eraan al jaren te roepen
dat het de gemeente Dirksland te zwaar gaat
wegen in elke woonkern een brandweer-
groep in stand te houden en de VVD fractie
was geen roepende in de woestijn.
Géén van de fracties was er zomaar aan
voorbijgegaan. "Ieder jaar opnieuw claimt
de brandweer een fors bedrag op onze be
groting", noteert ook de SGP fractie: "het
ontgaat ons zo langzamerhand wat het ver
schil is tussen een vrijwillige brandweer en
een beroepsbrandweer", laat de SGP fractie
weten. "Qua kennis zal een korps, bestaande
uit vrijwilligers, nauwelijks iets onderdoen
voor een korps bestaand uit beroepsmensen
en de vraag is dan ook gewettigd er over na
te denken of het hebben van een vrijwilUge
brandweer in elke dorpskern een situatie is
die jaar na jaar gehandhaafd kan bUjven of
dat gedacht moet gaan worden aan meer
regionale samenwerking".
De inhoud van de beschouwing van Gemeen
tebelangen zal hebben gewerkt als balsem op
de wonde die bij de brandweermensen zoet
jes aan geslagen was, al heeft geen van de
fracties dat zo bedoeld: "Onze brandweerhe-
den zijn allen vrijwilliger, maar dat hoeft
voor ons niet te betekenen dat zij minder pro
fessional zijn dan een full-timer waaraan
steeds zwaardere eisen worden gesteld; wij
stemmen in met de verhoogde budgetten",
liet gemeentebelangen weten.
Ook het CDA stelde zich niet al te kritisch
jegens de kosten van de brandweer op. De
fractie vindt het duideUjk dat de plannen voor
een stukje professionalisering nog al wat
geld gaan kosten. Overigens denkt ook de
CDA fractie dat de gemeenten op dit gebied
wat meer zouden kunnen samenwerken.
De PvdA fractie heeft er niet zoveel vertrou
wen in: "We zijn er nog lang niet met de elk
■jaar opnieuw oplopende kosten", vreest de
fractie: "is dit financieel nog wel vol te hou
den?" is haar vraag en met teleurstelüng
stelde de PvdA fractie vast dat B W ken
nelijk nog steeds niet onderzoeken of de kos
ten door samenwerking wat in de hand kun
nen worden gehouden.
Toen Dirkslands gemeenteraad jl. donderdag een hele dag
besteedde aan het doornemen en tenslotte vaststellen van de
gemeentebegroting 2001 hoefde er gelukkig geen mineurstem
ming te heersen; daar was geen aanleiding toe, alhoewel...
Algemene beschouwingen, en die werden weer in zesvoud
gehouden, zijn het middel om signalen af te geven en daarin
heeft de raad zich niet onbetuigd gelaten, al hebben die de pret
van een sluitende begroting niet echt gedrukt.
De kosten van de brandweer was een opval
lend item in alle beschouwingen, maar er
bleek veel meer wat het bestuurlijk leven
beroert. "Men tornt aan het bestaansrecht
van veel kleine gemeenten", vindt de CDA
fractie naar aanleiding van de notitie: "Waar
ligt de grens?"
De fractie vindt dat het voorzieningenniveau
van de gemeente Dirksland er zijn mag en de
toets der kritiek kan doorstaan, ook op dit
punt zijn er derhalve geen redenen om te
gaan herindelen, vindt het CDA.
"Kwalijk", vindt ook de PvdA fractie een
eventueel op de loer hggende herindeUng
van Gemeenten op Goeree-Overflakkee, die
wordt dan ook met klem van de hand gewe
zen.
De PvdA fractie had er duidelijk behoefte
aan zichzelf en de raad nadrukkeüjk te profi
leren tegen de gedachte van het College dat
het toenemende gebruik van de electroni-
sche snelweg gevolgen heeft voor de com
municatie tussen burgers en bestuurders. Het
lijkt het College dat burgers zich in toene
mende mate rechtstreeks richten tot het
gemeentehuis in plaats dat ze zich richten tot
de politieke partijen, waarbij het gevaar niet
deiikbeeldig wordt genoemd dat de functie
van raadsleden wordt uitgehold.
"We zijn daar totaal niet bang voor; onze
ervaring is het dat de burgers ons bij belang
rijke en ingrijpende zaken heel goed weten
te vinden", het de fractie weten.
De CDA fractie had er met wat zorg over
gesproken, over de moderne communicatie
methoden: "Een technische maatschappij is
kil en onpersooiüijk. Communicatie, naar
elkaar luisteren, aandacht voor het zwakke,
sociale contacten, ziehier enkele zaken die
ook in de toekomst van belang zijn", aldus
de CDA fractie: "een raad die met deze
dingen rekening houdt, de bestuurlijke
ontwikkelingen volgt, zich inzet Vóör zijn
achterban, heeft een mooie taak en blijft
die ook in de toekomst, samen met het
College", zo werd door de CDA fractie
gezegd en dat leek aller gevoel.
We hebben maar wat rondgeneusd in de
beschouwingen en er hier en daju' wat aardi-
Twee antieke lantaarnpalen, wie zou er niet in z'n handen knijpen als ze hem zom
aar werden aangeboden? De raad van Dirksland heeft dan ook hartelijk 'ja' gezegd
tegen deze gift van de Rabobank West Flakkee (tg.v. de opening van het nieuwe
kantoorpand in Stellendam), slechts één was er die 'nee' zei! "Ik ben d'r principieel
tégen", liet de heer G. Robijn als commentaar horen; "ik ben principieel vóór", het
z'n fractiegenoot v. d. Vlugt horen.
De heer Van Houwelingen vroeg niet tevergeefs naar het diepere 'waarom' van de
weigering van de heer Robijn. "Ik wil best schenkingen aanvaarden maar 't is wel
afhankelijk van wie ze geeft". Voor de heer Robijn niet dus de Rabobank die er zijns
inziens beter aan zou hebben gedaan 'al die kindertjes.die in de spaarweek met
hun spaarpotjes naar de Rabobank gingen wat meer rente toe te kennen in plaats van
het geld zomaar weg te geven."'t Ken flauw weze.zo voelde de heer Robijn
veler verbazing wel aan.
De mooie antieke lantaarns, door de raad in dank aanvaard, komen op de Heul te
staan. De raad hoopt dat ze niet door te veel geparkeerde auto's aan het zicht zullen
worden onttrokken.
ge gedachten uitgehaald. Te uitgebreid
waren ze gezessen om ze in extenso op te
nemen.
Het College heeft ze wel zorgvuldig uitge
plozen en van commentaar voorzien. Een
van de beantwoordingen, die over openbare
orde en veiügheid (de brandweer), kreeg een
langdurig staartje. Nadat eraan was herin
nerd dat het, uit overleg met de regionale
brandweercommandant, duidelijk was ge
worden dat in de gemeente Dirksland drie
blusgroepen in stand gehouden moeten wor
den durfde het College het aan erop te wijzen
dat de kosten niet meer dan 4% van het jaar-
Ujkse begrotingsbudget bedragen. "Is dat nou
zo'n hoog percentage?", zo vroeg het Colle
ge de raad af Mede oorzaak van de oplopen
de kosten is het feit dat de brandweer steeds
meer speciale opleidingen volgt, deels mis
schien omdat de deelnemers dat interessant
vinden, maar eerst en vooral omdat in het
belang van de veiügheid van de burger en om
hun eigen veiligheid. Het moment was het
toen om het bedrijf Le Due (Den Hertog)
Fine Food nader uit te lichten nu het bedrijf,
producent van snacks, voor z'n koeling over
gegaan is op de toepassing van ammoniak,
een chemische vloeistof die bij brand gevaar
voor de gezondheid van brandweerlui en
omwonenden kan opleveren.
De brandweer beschikt niet over chemische
pakken en (nog) niet over de kennis die
nodig is om bij brand effectief op te kunnen
treden. Het bedrijf heeft daardoor geen ver
gunning, maar draait door, nadat het gebruik
van ammoniak eind augustus door de pre
ventie medewerker werd vastgesteld.
Burgemeester Boonstra noemde het risico
van een ongeluk of brand niet onacceptabel
groot.
Binnen veertien dagen zal het Openbaar
Müiisterie er zich over uitspreken of hét
bedrijf door mag gaan of dat het gesloten zal
moeten worden, totdat een vergunning kan
worden verleend. Pas wanneer de brandwer
met kennis en materiaal is toegerust, om aan
calamiteiten bij het bedrijf het hoofd te bieden.
"Gelijk op slot die handel!" vond daarom de
heer de Vlugt (PvdA): "Stel je voor dat er
wat gebeurt, dan zijn wij verantwoordelijk".
Maar de roep om sluiting werd niet op de
spits gedreven, toen na de voorzitter ook
wethouder Koningswoud verzekerde dat er
metterdaad opgetreden zal worden wanneer
de uitspraak van het O.M. daartoe oproept.
Daar is dus het wachten op; het stormpje
over de hoge kosten van de brandweer was
iiuniddels gaan liggen. De raad kan er alvast
van uitgaan dat binnenkort een krediet voor
de aanschaf van beschermende bluspakken
zal worden gevraagd. Bij omliggende korp
sen is al gevraagd of die zulke beschermen
de kleding al wél in bezit hebben, maar dat
bhjkt niet het geval, zodat op dit punt van
samenwerking geen sprake kan zijn.
"Willen wij aan onze wettelijke taken, pre
ventie, preparatie en repressie voldoen, reke
ning houdend met de ARBO-wetgeving, dan
zullen er kosten moeten worden gemaakt",
zo zegt het College: de vraag is niet hoeveel
de brandweer mag kosten maar hoeveel de
veiligheid in de Gemeente en de veiligheid
van de brandweerlui voor wie we als raad
verantwoordelijk zijn kost, zo maakte het
College duidelijk; de 4% van het budget
wordt niet te veel geacht en het zou een illu
sie zijn te denken dat een beroepsbrandweer
goedkoper zou zijn.
In de beantwoording van de beschouwingen
lieten B W weten ook met spaiming de
uitkomsten van het onderzoek af te wachten
dat door het FVA te Tilburg wordt uitge
voerd, m.b.t. de vraag of de eilandeUjke ge
meenten metterdaad zodanig zouden kunnen
gaan samenwerken dat gemeentelijke herin
deling zou kunnen worden afgewend. Meer
deren uit de raad rekenen erop dat het zover
gaat komen, maar voorzitter Boonstra wees
zo'n doemgedachte vooralsnog van de hand:
"Wij hebben ingezet op een zgn. niet vrij-
bUjvende samenwerking. Dat maakt het Col
lege niet zorgeloos of laconiek, maar we
hebben voor deze strategie gekozen en een
andere, gemeenteüjke herindeling, is dan
voor het College geen optie.
Het hele gemeenteUjk erf werd in al die ver
gaderingen doorwandeld, met o.a. de vraag
wat er met verenigingsgebouw 'De Schakel'
zal gebeuren. Wordt het afgesloten, heeft het
bestuur van de Ned. Herv. kerk interesse en
komt er een nieuwe voorziening bij het
zwembad, of bUjft de oude 'Schakel' in
eigendom en wordt die opgeknapt?
Dan was er ook het geluid dat de Overheid
voornemens is op Goeree-Overflakkee (van
af de Weipolder tot aan Stad) een gebied van
1000 ha tot nat natuurgebied te transforme
ren en natuurlijk werd druk gesproken over
de voorgenomen bouw van twee nieuwe
basisscholen in Dirksland en de raadsleden
zouden zichzelf niet zijn geweest als ze
onderUng niet wat plaagstootjes uitgeleverd
zouden hebben. Richting de heer Leeflang
bijv., die had gedacht dat hij deze vergade
ring af zou komen van z'n raads-nestorschap
door de komst als lid van de raad van
mevrouw J. E. Struik-Zitman te Herkingen.
Vrijwel het eerste wat mevrouw Struik deed
was voor te stellen de heer Leeflang, die
immers het nestorschap al langer en tot
ieders tevredenheid had uitgeoefend, tot
vice-nestor te benoemen voor de duur van de
lopende raadsperiode.
De heer Leeflang stond er niet onwelwillend
tegenover, het hij weten en hij werd door de
raad dan ook als zodanig aangewezen. Liever
wordt hij waarnemend nestor genoemd dan
vice-nestor, "want dat eerste woord spreken
ze nogal'es met een z uit", zo üet hij weten.
"We gaan er na fractieberaad ook maar mee
akkoord", maakte de heer Robijn (PvdA) en
dat was zo'n plaagstootje, wat grimmiger
werd'ie toen hij de alg. beschouwing van de
SGP fïSttie becommentarieerde, vooral toert*
het ging over de SGP zorg om het steeds
meer verdwijnen van de Zondagsrust.
"Van harte ben ik het ermee eens dat de Zon
dagsrust gehandhaafd moet blijven", stemde
de heer Robijn in, maar hij gaf daar z'n eigen
uitleg aan: "Ieder moet die rust voor zichzelf
kunnen ervaren, of hij nu in alle rust naar de
kerk gaat of dat'ie in alle rust gaat trimmen
of paardrijden". Voor beide categorieën die
nen wij te zorgen dat ze geen strobreed in de
weg worden gelegd", vond de heer Robijn.
Er was zoveel informatie deze dag, hoe de
raad denkt over het ISGO bijvoorbeeld, nou,
dat bleek niet al te best en nou moet er nog
weer 50.000,- worden bijgeraamd.
Misschien een actie van de scholen om het
dorp eens van zwerfvuil te ontdoen, de
klacht van de heer Baan dat'ie dat eigenlijk
geen goed woord vindt, 'hangplekken' voor
de jeugd. Alleen het woord al suggereert een
grote ledigheid en een grote in-activiteit.
Liever gebruikt de heer Baan het begrip
jeugd-ontmoetingsplaats.
De waarschijnlijke komst van een Asielzoe
kerscentrum in Dirksland werd in de begro
tingsvergadering niet verder uitgediept; dat
werd naar een a.s. openbare commissiever
gadering verschoven.
Toeristische visie
Het recent verschenen en door de raad aan
genomen toeristisch plan voor Goeree-Over-
Donderdag 2 november mocht Carla Grinwis-v.d. Klooster uit Ouddorp 2 minuten gra
tis winkelen bij ClOOO. In deze korte tijd kon zij de boodschappenkar vullen voor een
bedrag ter waarde van f 566,80. Dit voorrecht had zij gewonnen op de bazar van Zorg
centrum 'De Vliedberg', die enige weken geleden gehouden was. Voor deze bazar is
ook weer een beroep op diverse ondernemers in de gemeente Goedereede gedaan en
niet tevergeefs. Het was al weer voor de derde keer dan Hans van de Hurk van ClOOO
2 minuten gratis winkelen aanbood door de verkoop van loten, die 'De Vliedberg' het
nettobedrag van f 604,- opleverde. De gehele bazar bracht f 32.156,- op. Carla Grin
wis-v.d. Klooster was één van de velen die een lootje heeft gekocht en daarmee de
hoofdprijs won. Het leuke is dat Carla een medewerkster van 'De Vliedberg' is. Het
was goed te merken dat Carla de ClOOO de afgelopen week goed verkend had, want na
het startschot van Hans van de Hurk wist zij precies wat zij moest nemen om haar kar
vol te laden, ook de pampers voor de jonge zoon wist ze goed te vinden. En dat lever
de de waarde van f 566,80 op, welke zij bij de kassa niet hoefde te betalen.
In het groene hart van het groothertog
dom Luxemburg werd deze week door
de Alphense reisorganisatie Beter-uit
Reizen een tweede vakantiepark aange
kocht. Het ruim 6 hectare tellende
vakantiepark 'Walsdorf' ligt nabij de
bekende toeristenstad Vianden. Beter-uit
flakkee voor de volgende vijftien jaar werd
onderdeel van een amusante bespreking.
Wethouder Koningswoud gaf zelfs een paro
die ten beste die toch nog uitUep in een naar
het leek serieuze gedachte, nl. bij de volgen
de verhuurtermijn van de haven van Herkin
gen wat plaats te reserveren voor het bootje
van de kleine man, die er nu niet aan te pas
komt en de wijk naar het haventje van Batte-
noord heeft genomen.
Na zoveel uitputtende besprekingen werd de
begroting vastgesteld. De belastingen wer
den trendmatig verhoogd (+3%), alleen de
afvalstoffenheffing en reinigingsrechten ste
gen met 7,3%, de rioolrechten met 30,-.
Reizen zegt geslaagd te zijn in het zoe
ken naar een complete camping die de
eigen sfeer kan waarborgen. Rust en
natuur zijn uitgangspunten voor de cam
ping die door de ANWB in de top-3 van
Luxemburg werd gekwalificeerd. Het
park ligt in het nationale park van de
Boven-Süre. De bereikbaarheid vanuit
Nederland, op ongeveer 3,5 uur rijden
van Utrecht, speelde eveneens een
belangrijke rol. Het park biedt vakantie-
accommodatie aan 200 gezinnen en
beschikt naast eigen mobile homes en
bungalowtenten over 160 staanplaatsen
voor caravans en tenten. Het park grenst
aan enkele honderden hectaren bos- en
wandelgebied. De reisorganisatie zegt
grote ervaring te hebben opgedaan in
Frankrijk, waar enkele jaren geleden het
eerste vakantiepark werd verworven. De
belangstelling hiervoor is dermate groot
dat een tweede park noodzakelijk werd.
Een van de trekkers moet een uitgebreid
recreatieprogramma voor kinderen en
jongeren zijn. Op 28 april a.s. zal het
Beter-uit Vakantiepark 'Walsdorf' offi
cieel worden heropend. Aan groothertog
Hemi van Luxemburg is gevraagd de
opening te verrichten.
-19-
Hij droeg geen boord, geen schoenen. Hij kreeg van Johanna een
werkbroek en een nette half sleetse jas van Machiel, zodat hij zijn
goede pak kon sparen als hij in de schuur was.
O, die schuur! Groot, donker en vol geheimzinnigheden. Tot hoog in
de nok was het hooi opgetast en er waren aparte tassen, ongedorste
tarwe en haver. Er waren veel koeien en paarden en in een afzonder
lijk getimmerde stal stonden twee stamboekhengsten. Hij hielp de
dieren verzorgen, leerde van Coba melken.
Een enkele keer moest één van de Uylen naar Tholen. Dan werd de
tilbury ingespannen met Wodan, de hoge Oldenburger ruin, die dra
ven kon. Naar Tholen was de dijk door het oude land berijdbaar voor
paard en wagen. Maar ze moesten op de weke, slechte dijk zeer lang
zaam rijden. Pas op de Postweg konden ze de teugel vieren.
In het mooie oude stadje Tholen werd uitgespannen bij weduwe Bal
in 'Het Wapen van Zeeland'. Dan kon hij een uur het stadje in gaan
en Uep hij door de smalle straatjes, keek naar de kleine, gezeUige
winkels, kocht sigaretten en tabak, want hij rookte allang een pijp.
In 'Het Wapen van Zeeland' terug, proefde hij de zeer bijzondere
sfeer van een Zeeuwse boerenherberg. Die van de Uylen, waarmee hij
in de stad was, dronken brandewijn. Zelf deed hij dat niet. Hij had nog
nooit sterke drank gedronken. Hij nam koffie of chocolademelk. Ze
zaten daar nog wat om de hoge kolomkachel midden in de gelagka
mer. Niemand zei er wat van, dat hij koffie dronk, maar ze knipoog
den tegen elkaar. Hij voelde dat het uit de toon viel.
Eens, toen hij met de jonge Machiel was gereden, zei deze: "Jo, neem
nu toch eens een borrel! Vooruit Riek, schink em er een in, met veel
suker!"
Riek gaf hem een knipoogje en deed een extra schep suiker in de
brandewijn. "Neem er zelf ook mar één", bood Machiel aan. Het
meisje dronk.
"Proost, Machiel!"
"Santjes", gaf Machiel bescheid. Toen hief ze haar glas naar Roelf:
"Proost, meneer!"
En Roelf deed onverschillig, alsof het z'n gewoonte was, bromde ook
zoiets als Machiel en dronk zijn eerste borrel.
Voor ze wegreden, zei Machiel: "We nemen er nog één. Goed tegen
de kou, Roelf', prees hij.
Daarna had Roelf een plezierige gloeiing in zijn lijf. De wereld zag er
anders uit. Hij was een gezonde, stevige kerel en had dagen aaneen
het zware, goede eten op de hoeve verdragen. Hij had dus geen nadeel
van de scherpe drank, die hem alleen een aangename doezel bezorg
de.
Op de terugweg mocht hij zelf rijden, zolang ze op de Postweg waren.
De Oldenburger Uep snel naar huis.
Roelf voelde zich een echte boer, een kerel en hij dacht: ik wou, dat
we Nan tegenkwamen.
Toen Machiel op de gevaarlijke dijk de teugels overnam en het paard
dwong om stapvoets te gaan, begon hij over dat van 'de vrouw' met
Roelf te praten. Machiel was nog geen dertig jaar en Roelf was niet
helemaal een kind meer. Hij wist er wel het een en ander van, maar
het stond, voor zijn gevoel, op een verkeerde bladzijde van het
levensboek. Het was iets, waarover je maar niet te veel moest praten.
Het was alles in feite slechts klein en onschuldig wat hij wist. Maar
het was de kiem en er was in zijn leven geen tegenwicht. Zijn vader
had gemakshalve verzuimd hem omtrent deze dingen voor te Uchten.
Hij was ongewaarschuwd. Zijn gevoelens voor Nan waren nog niet
zo, dat ze zijn innerlijk voldoende louterden.
Machiel was ook niet grof. Er was in zijn praten een bekoring. Voor
zichtig tastte hij, hoever hij bij deze domineeszoon kon gaan.
Maar het resultaat was, dat Roelf, toen ze op de hoeve aan tafel zaten,
met heel andere ogen naar Coba keek. "Coba is nie kinderachtig", had
Machiel gezegd.
Hij zat aan tafel en at. Coba zat tegenover hem. Het eten smaakte
heerlijk en hij at veel. Buiten was het koud. Zo maar ineens begon de
winter.
"Het is sneeuw-koud", zeiden de boeren en door de kleine ruiten
dreigde grijs de lucht. Om de hoeve begon plots de wind te huilen,
rammelde aan de luiken, floot om de hoeken van het huis.
Er kwam een hevige sneeuwstorm. Na het eten ging Roelf mee naar
de warme schuur, lag naast Machiel in het hooi. Coba moest ook
ergens in de schuur zijn en Machiel riep haar op de hooitas. Het meis
je klauterde er op. Door een klein raampje in het rieten dak viel wat
licht, waardoor een gezellige schemer ontstond. Daarin zag Roelf het
gezicht van Coba. Machiel stoeide met haar. Roelf keek toe, vond
zich wat houterig, omdat hij niet mee kon doen. Opeens liet Machiel
zich van de hooitas glijden en het meisje strekte zich languit in het
hooit, de armen uitgespreid. "Hè, hè", zuchtte ze, "die zotte
Machiel!"
Roelf ging ook liggen, deed alsof hij sliep. Maar zijn hart bonsde. Pas
toen ze hem met een strooitje in het gezicht kriebelde, stoeide hij even
met haar, zoals hij dat ook wel eens met Els had kunnen doen. Het
meisje was sterk, veel sterker dan Els, maar ze verweerde zich wei
nig. Later zei ze tegen Machiel: "Een dooie diender! Hij is nog nie
droog achter z'n oren".
Maar toch was in Roelf iets ontwaakt. Van dat moment af kwam de
onrust in zijn bloed. Hij werd heel de middag voortgedreven van het
een naar het ander. Onder het thee drinken haalde vrouw Johanna een
hooispriet uit Coba's haar. Roelf bloosde er van. Maar dat bleek
onnodig.
"Ha ha!" lachte Johanna, "ze is weer met de manskerels in het hooi
gewist! En kiek em eens een kleur kriege!" Ze wees op Roelf, die
plots iets van afkeer voelde.
"Je mag weleens een oogje in het ziel ouwe mit die jonge domenie.
Dries", vond Johanna. "Ik g'loof, dat ie ook al niet deugt!"
Er werd op een vreemde manier gelachen. "Och, ie 's nog jong", goei-
lijkte Dries, "en het zit nu eenmael in een mens!"
Buiten viel nog steeds de sneeuw. De wind joeg de vlokken dooreen
en het werd een mooi gezicht. Roelf stond voor het raam. Achter hem
in de donkere kamer gloeide de kachel. De vrouw, Johanna, zat bij het
zijraam aardappelen te schillen, Coba zoogde haar kind. De ene voet
op de warme plaat van de sleekachel. Er was geen ander geluid dan
van de wind en de kachel en van het drinkende kind en telkens, met
een lang-ritmische gelijkheid een plons van een aardappel in de
emmer.
Roelf keek naar de sneeuwvlokken en zo de oneindigheid van de pol
der in. Oneindig omdat de sneeuwjacht de blik van zijn ogen begrens
de. Heel de polder stond onder water, dat aan deze zijde haast tegen
het huis kwam. Het leek of het huis alleen op de wereld stond.
Telkens moest Roelf omkijken naar Coba en het kind. Er was daarin
iets goeds en moois. Iets van de voortdurende bestemming van de
mens.
Hij kon denken, dat hij ergens in de wildernis was, dat achter hem in
het veiUge hol de moeder en het kind waren. Geboren worden, lief
hebben, moeder worden, sterven. Dat is de grote loop van het leven
voor een vrouw.
Met een woord verbrak vrouw Johanna de stilte.
"Ziezo, da's klaer!" Ze stond op, nam de eimner met geschilde aard
appelen en het bakje met schillen en ging naar de keuken. Roelf was
alleen met de moeder en het kind. Coba legde het aan de andere borst.
Er was voor Roelf niets onbeschaamds in en toch was er een neiging
om naar haar toe te gaan.
Hij stond op en ging de schuur in. (wordt vervolgd)
Raad Dirksland best tevreden
over de begroting 2001
