dagboek
Stichting Vrije Recreatie (SVR) bestaat dertig jaar
Cor Besuyen 25 jaar in de zorg:
Omgaan met kritiek!
Samen onderweg,
voor man en vrouw
Kamperen bij de boer: 'krek, dat is 'tï
VRMDAG 11 AUGUSTUS 2000
Voorhoeve bracht een dagboek op de markt.
Geen doorsnee dagboek, maar één, speciaal
als handreiking voorvoor alle echtparen die
regelmatig willen nadenken over hun huwe
lijk, en dat in het licht van de Bijbel. De
auteurs, Sjoerd en Gerdien Poorta, wonen
met hun vier kinderen in Turkije (Istanboel)
waar zij vanaf 1993 al zijn betrokken bij
huwelijkspastoraat, en waar Sjoerd boven
dien werkt als journalist en correspondent
voor diverse christelijke dagbladen en de
Evangelische Omroep. Gerdien werkt als
tolk/ vertaler. Zij noemen drie, eigenlijk vier
redenen waarom ze dit boek hebben
geschreven. Ze zijn door hun werk als pas
toraal medewerkers, veel huweUjks)ver-
driet tegengekomen. Ze hopen in de eerste
plaats dat dit boek echtparen zal helpen een
gelukkiger (huwelijks)leven te ervaren. De
tweede aanleiding is hun wens, dat door
meer stabiele huwelijken, ook de kerkelijke
gemeente gediend zal worden. Een hecht
huwelijk en gezin vormt tenslotte een
bouwsteen binnen de gemeente. De derde
reden is gelegen in de opdracht aan ieder
persoonlijk maar ook als gemeenschap
(huwelijk) God hef te hebben boven alles en
de naaste als onszelf. Dat zijn niet alleen de
mensen die in wijdere zin om ons heen
staan, maar in de eerste plaats zij, met wie
wij de kleinste cel van de samenleving vor
men. Ten slotte noemt met name Sjoerd als
vierde reden zijn constatering dat veel man
nen door een onjuiste houding tegenover de
vrouw, ook zelf niet volledig tot hun recht
komen. Hij spreekt daarbij de wens uit dat
veel mannen dit boek zullen gebruikten.
Genoeg hierover, we sluiten maar aan bij
een spreuk van Ulrich Beer naast de titelpa
gina: 'Het huwelijk is als een brug waaraan
men dagelijks opnieuw van beide kanten
met hart en ziel moet bouwen.'
Het fraai gebonden boek van 382 pagi
na's is op verschillende manieren te
gebruiken. Echtparen kunnen het samen
als dagboek gebruiken, ieder kan het
echter ook voor persoonlijk gebruik
reserveren. Je kunt een onderwerp uit
zoeken, dat op een bepaald moment
actueel is, misschien doordat een echt
paar tegen een bepaald iets is opgelopen,
maar ook als leidraad voor gespreks
groepen is het boek geschikt, of, bij
voorbeeld ter behandeling van een
bepaald thema voor studiekringen. De
proloog is onderverdeeld in vier afdehn-
gen: partnerkeuze, gebed en belofte, het
waagstuk, en seksualiteit voor het huwe
lijk. Daarna volgen vijftien hoofdstuk
ken. We noemen de titels: *Man en
vrouw schiep hij hen, kenmerken van
het huwelijk, doelen van het huwelijk,
de houding naar elkaar, in relatie tot
God, communicatie, conflicten, omgaan
met tijd, seksualiteit, de relatie met onze
kinderen, onze (schoon)familie, relaties
buiten huwelijk en gezin, buitenechtelij
ke relaties, huwelijksrelaties ten tijde
van crisis, tot de dood ons scheidt.en
daarna? Tenslotte volgen er twee bijla
gen, met een vragenlijst voor raadgevers
en 'huisregels'. De hoofdstukken zijn
opgedeeld in 167 stukjes, die bij gebruik
als dagboek groot genoeg zijn voor een
dag. Een stukje begint met een aandui
ding van een schriftgedeelte, waarna de
overdenking komt, die wordt gevolgd
door een aantal vragen, ter overweging
of om samen over door te kunnen pra
ten... Alle aspecten van huwelijk en
gezin komen aan bod. Een nuttig boek,
met veel nuchtere, en praktische
gedachten en adviezen. ISBN 90 297
1674 6 nugi 635. Prijs: 39,90
Samen onderweg, dagboek voor man en
vrouw, Sjoerd en Gerdien Poorta, Voor
hoeve, 382 pag. geb. ISBN 90 2971674
6 nugi 635. Prijs: 39,30
L. B.-V.
Het is niet gemakkelijk om op een goede
manier kritiek te verwoorden. Wanneer kri
tiek geuit moet worden is het verstandig om
dat met de juiste hoeveelheid tact en toonzet
ting uit te voeren. Het doel van kritiek is op
een positieve, en voor de ander opbouwende
manier, een gedrags- of meningsuiting te ver
anderen.
Recht-voor-zijn-raap-kritiek roept zoveel
agressie op dat het doel ervan vaak niet wordt
bereikt.
Kritiek uiten op een overdreven voorzichtige
en verontschuldigende manier komt meestal
niet als kritiek over, dus zal ook op deze
manier het doel niet worden bereikt. Kritiek
moet u kunnen en mógen uiten, maar probeer
daarbij de beschuldigende klank eruit te
laten: "Jij doet altijd..." "Jij bent..." Het
begin van zo'n uitspraak beschuldigt de aan
gesprokene al. De haren gaan al gelijk over
eind staan en het doel zal moeilijk worden
bereikt.
Probeer op een andere manier te beginnen
"Heb jij altijd...?" "Doe jij dat altijd zo...?"
Wanneer u uw medemensen op deze manier
probeert te benaderen zal hij of zij de kritiek
makkelijker ontvangen en er voor openstaan
om er misschien iets aan te veranderen.
Kritiek ontvangen is nóg moeilijker. Wan
neer er kritiek wordt geuit op uw daden, kunt
u deze altijd meenemen om er later wat van
te leren. Toch mag er ook een afweging
gemaakt worden of de geuite kritiek, naast de
normaal geldende gedragsnormen, terecht is
en óf u er ook werkelijk iets aan kunt veran
deren. Is het werkelijk positieve opbouwende
kritiek of werd het geuit omdat de ander last
heeft van uw handelen? U kunt uzelf afvra
gen of u daar zelf ook werkelijk last van hebt,
en als dit niet het geval is hoeft u aan deze
negatieve kritiek geen aandacht te schenken.
Zie kritiek in ieder geval niet als aanval op of
afbranding van uzelf!
I
Veel mensen hoeven niet meer zo
nodig naar het buitenland met vakan
tie. Overvolle stranden, drukke win
kelcentra, pretparken, toeristische
attracties... Ze willen de massa ontlo
pen. Bent u ook uitgekeken op dure of
vermoeiende vakanties? Gelukkig
zijn er mensen die dit hebben voorzien
en al lang geleden inspeelden op de
behoefte aan kleinschaUge vakanties
op het platteland, om nu eens echt -
dichtbij de natuur, het boerenleven en
de dieren op de boerderij - een stuk
rust te ervaren! Wie kiest voor rust,
betaalbaarheid en ruimte komt bijna
vanzelfsprekend terecht op een kam
peer- of logeeradres van dé SVR, de
Stichting Vrije Recreatie. En voor wie
het nog niet weet: vijf boerderijcam-
pings van SVR staan op ons eigen
mooie Goeree-Overflakkee, namelijk
in Battenoord, Den Bommel, Oud-
dorp, Oude Tonge en Stad aan 't
Haringvliet.
UNIEK
Volgens de heer W.T. van den Berg, voor
zitter van de S.V.R., is deze stichting de eni
ge unieke organisatie waarin boer en kam
peerder samenwerken. De organisatie runt al
dertig jaar speciale kampeerplaatsen bij de
boer, een ideale combinatie van betaalbaar,
groen, goed en gastvrij recreëren. Ooit zijn
ze begonnen op de boerderij met twee kaar-
tenbakjes: één met de gegevens van de aan
gesloten kampeerboeren en één van de dona
teurs. Intussen is de SVR uitgegroeid tot
2000 kampeerboerderijen in bijna geheel
Europa en tot een bestand van bijna
100.000 donateurgezinnen, d.w.z. een kwart
miljoen recreanten.
MISDADIG
De SVR, opgericht in september 1970, is de
grondlegger van het 'kamperen bij de boer'
en presenteert zich als belangenbehartiger
van kampeerders én kampeerboeren. Voor
de boer c.q. particulier grondbezitter houdt
dit in dat er gezonde concurrentie wordt
mogelijk gemaakt in de recreatieve sector in
het algemeen, met daarbij de gelegenheid
om de grond en opstallen meer rendabel te
maken. Voor kampeerders betekent dit meer
levensruimte in een natuurlijke omgeving
tegen betaalbare prijzen. Het kamperen bij
de boer werd in de jaren zeventig nog bijna
als misdadig beschouwd. Mede dankzij de
inspanningen van de SVR is deze vorm van
recreëren thans gelegaüseerd en wettelijk
geregeld. SVR-campings bieden de kam
peerder een sta- of verblijfsplaats met een
voudige, noodzakelijke voorzieningen. Er
zijn wasgelegenheden en toiletten en in de
meeste gevallen ook douches en elektriciteit.
Speelautomaten, kantines en dergelijke
bronnen van vermaak zijn er niet. Voor ver
maak op deze campings zorgt u zelf, door
mee te helpen op de boerderij of naar dieren
te kijken. Misschien kunt u helpen voeren en
- wanneer u geluk heeft - kunt u een koe
zien kalven. Ook beschikt de SVR over
adressen van particulieren met een boom
gaard, een stuk bos of een tuinderij waar u
ook van harte welkom bent. Leuk voor clubs
en verenigingen: de SVR heeft de officiële
goedkeuring van het Ministerie van Land
bouw voor het doen kamperen in groepsver
band!
RECREATIENOOD
Nog steeds is de SVR niet uitgewerkt: de
recreatienood in Nederland is nog hoog. De
vraag naar kampeer- of logeeradressen bij de
boer is groter dan door de wet wordt toege
laten. Gelet op de beschikbare ruimte op de
huidige SVR-campings en de grote vraag
naar recreëren bij de boer, hoopt de SVR dat
het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer
en Visserij eindelijk groen licht zal geven
voor de uitbreiding van de kampeermoge-
lijkheden.
OUDE TONGE
We bezochten één van de kampeerboerderij
en op Flakkee: die van de famihe Fase aan
Langeweg 31 in Oude Tonge. En al meteen
bij het arriveren zien we wat het betekent,
wanneer wordt gezegd dat er gezonde con
currentie wordt mogelijk gemaakt. René, die
behalve parttime-conciërge ook akkerbou
wer is, verkoopt in het groente winkeltje in
de schuur groenten van eigen bodem. Klan
ten lopen af en aan. Geen wonder, de spullen
- zo van het land - zijn leuk geprijsd. Ook
zijn er aardappelen en fruit te koop. En dat is
niet alleen voor de campinggasten een pret
tige zaak, zo vlak bij de deur, ook uit het
dorp komen mensen om groente en fruit bij
René en Petra, die met hun vijf kinderen een
druk bestaan hebben. Het maximum aantal
kampeerders op de SVR camping in Oude
Tonge ligt in de topdrukte van het hoogsei
zoen rond de zestig personen.
SVR TARIEF
De 26 jaar oude camping, ooit begonnen met
5 vaste stacaravans, heeft nu plaats voor
allerlei soorten van recreatie. En er is alles
behalve sprake van 'wat aanrommelen in de
marge' zoals voorheen wel eens werd
gezegd van boerderijcampings. Behalve de
vijftien vaste stacaravans, waarbij soms leu
ke tuintjes zijn aangelegd, zijn er ook ver-
huurplaats'en voor caravans of tenten en is er
een trekkersveld waar mensen vanaf de Gre-
veüngen dikwijls aanlanden. Ook hebben
René en Petra een stacaravan te huur, met
slaapgelegenheid voor 4 a 5 personen, een
eigen toilet en een schuurtje. Dit voor de
prijs van f 350 per week in het hoogseizoen
en f 300 per week in het naseizoen. De cam
ping is aangesloten op de riolering, er is
elektriciteit en koud stromend water, er is
een toüetgebouw met douche, een gemeen
schappelijke keuken/ (af)wasruimte met
warm stromend water en een centrifuge, en
een mogelijkheid om de chemische toiletten
te legen op de riolering. En dat alles tegen
SVR tarieven, dat wil zeggen: laag! En laag
wil bijvoorbeeld zeggen: de prijs van f4 per
persoon per nacht, inclusief milieuheffing en
toeristen belasting; of f 1 per auto per nacht;
of f 1 per kleine tent per nacht op het trek
kersveld en f 2,50 op een afgescheiden ter-
reintje; of f 2,50 voor een bungalowtent of
caravan; f 3,50 voor een camper; f 2,50 voor
stroomgebruik per nacht; f 1 voor een warme
douche per keer; f 1 per persoon voor bezoe
kers en f 1 per hond. Bij aankomst stellen
boer en kampeerder zich verplicht naar de
donateurs-Zkampeerkaart te vragen. De
plaatsen worden namelijk alleen verhuurd
aan donateurs van de Stichting, zodat boer
en andere campinggasten zeker kunnen zijn
dat ze met mede-rustzoekers van doen heb
ben die zich aan de afspraken op de camping
houden.
INTERNET
Het landelijk adres van de SVR is: Broekse-
weg 75, 4231 VD Meerkerk. Tel. 0183-
352741, fax 0183- 351234. En, hoe natuur-
minnend de SVR ook is, zij weigert heus niet
met de tijd mee te gaan: de SVR is inmiddels
ook op Internet te vinden. De informatiepa
gina's zijn te vinden op www.svr.nl. Om de
gegevens op deze pagina's te vinden is ech
ter wel een nummer/password nodig, dat
iedere donateur ontvangt bij aanmelding bij
de SVR. (Kosten: f 20 per jaar, groepen en
verenigingen f 35 per jaar.) E-mailen kan
ook: info@svr.nl
Jongstleden 1 augustus was het 25 jaar geleden dat de
heer Cor Besuyen, manager van de Protestants Chris
telijke Woonvoorzieningen op Goeree-Overflakkee,
zijn eerste stappen binnen de gehandicaptenzorg zet
te. En in die vijfentwintig jaar is ér onnoemelijk veel
veranderd. Een mooi moment om eens terug te kijken,
én te vergelijken...
Lange weg
Nadat hij zijn MULO diploma had gehaald verwachtte iedereen
dat Cor - net als zijn vader - boer zou worden. Maar nee, Cor
had (en heeft) een hartgrondige afkeer van grond onder de
nagels. Hoewel niemand in familie de mogelijkheid had gezien
dat Cor een andere richting zou kiezen, hem zat kennelijk iets
anders in de genen en diep in zijn hart voelde hij wel voor een
baan in de zorg. Maar omdat zoiets in die tijd nogal op weer
stand stuitte werd het uiteindelijk toch iets anders: de kruide
niersbranche. Dertien lange jaren hield hij het vol, haalde zelfs
al de vakdiploma's. Toen ging, na dertien jaar kruidenieren, de
zaak van zijn baas failliet. En Cor - inmiddels 29 jaar, getrouwd
en vier kindertjes rijk - moest toch zorgen dat er brood op de
plank kwam. Hij solliciteerde naar een functie als hoofd expedi
tie en archief van een Amro Bank, maar voelde zich daar net een
mol.
Zwakzinnigenzorg
Gelukkig voor Cor startte een zus van hem een opleiding in de
zwakzinnigenzorg. Zij begreep hoe ongelukkig haar broer zich
moest voelen in de wereld van cijfertjes en papieren. "Probeer
toch ook om bij een opleiding in de zorg te komen", zo stimu
leerde ze haar broer. "Iemand die zo graag iets wil in die rich
ting, zullen ze niet weigeren. Jij bent zo gemotiveerd! Het lukt
je vast!" En Cor ging. Hij probeerde het bij diverse ziekenhui
zen, maar overal bleek hij te oud voor een leerlingenplaats; hij
had tenslotte een gezin en dan zou wel een erg dure leerling wor
den. Uiteindelijk solliciteerde hij bij zwakzinnigen-inrichting
(zoals dat toen nog heette) Vijvervreugd in Middelburg. Ook
daar dreigde zijn leeftijd spelbreker te worden, maar een
gesprek met de personeelsfunctionaris, die een oud-klasgenoot
bleek te zijn, gaf toch de doorslag in de positieve richting: Cor
mocht het gaan proberen. Zijn motivatie om in de zorg te wer
ken was zo duidelijk, men kon niet meer om hem heen. Zo werd
Cor leerling in de inservice opleiding.
Rigoureus
Meteen al in het begin werd hij geplaatst op een afdeling bij diep
verstandelijk gehandicapten, (toen werd nog gesproken over
'idioot niveau') die nota bene achter gesloten deuren in een prik-
kelarme omgeving verbleven. "Geen schilderijtje hing er aan de
muur, geen plantje stond er in het raam", herinnert Cor zich.
"Allemaal om te voorkomen dat de mensen overprikkeld of
agressief zouden worden." Al tijdens de opleiding zag Cor dat er
veranderingen optraden. Eerst werd over alles voor de bewoners
beslist, plotseling moesten ze zelf gaan bepalen wat ze wilden.
De cultuur op sommige afdelingen werd vrijer, er waren afde
lingen, waar jongere hoofden aan het bewind stonden, waar
opeens alles moest kunnen. Een soort revolutie dus. Werd voor
heen alles nauwgezet voorgeschreven, opeens moest alles
mogelijk zijn bij iedereen. Zo kon het gebeuren datje een groep
diep geestelijk gehandicapten tegenkwam die probeerde in een
deftig restaurant te eten. Al deze plotselinge veranderingen ble
ken natuurlijk geen succes. De vernieuwingen verliepen te
rigoureus. Sommige ouders stelden hun kinderen zelfs onder
curatele, er mocht niets ondernomen worden zonder de toestem
ming van de ouders. Het vreemde was dat het er op sommige
afdelingen nog heel autoritair aan toe ging en op andere afdelin
gen de 'moderne' geest heerste. Onder het ene afdelingshoofd
moest elke bewoner (en leidinggevende!) 's morgens verplicht
een boterham met kaas en Marmite eten, een ander hoofd juich
te vrije seksuele omgang van de bewoners onder elkaar toe. "Dat
bracht nogal eens verwarring met zich mee", vertelt Cor. "Het
was een hectische, maar ook een leerzame tijd. Je werd door alle
omwentelingen gedwongen om veel over je werk en je eigen
standpunten na te denken. Waarom doe je iets? Is iets verant
woord? Hoe staat het met normen en waarden? Enzovoort." Cor
floreerde desondanks goed binnen de zorg. In 1980 werd hij
waarnemend hoofd van Vijvervreugd, een functie die hij drie
jaar bekleedde.
Flakkee
In 1983 kwam hij naar Flakkee. Hij was aangenomen als hoofd
van Gezinsvervangend Tehuis (G.V.T.) Sjaloom. Het 'oude' Sja-
loom wel te verstaan, het vorige pand aan de Langeweg in Som-
melsdijk. In die tijd had deze woonvoorziening 1 woonkamer
waar alle 24 bewoners bij elkaar zaten. Drie of vier bewoners
deelden samen één slaapkamer. Gezellig was het wel, maar van
privacy was nauwelijks sprake. Ook de brandweer was over de
situatie niet erg te spreken, er moest iets veranderen. Meer pri
vacy voor de bewoners, opnieuw een wijziging die Cor in de
zorg meemaakte. Er werd gedacht over renovatie, maar een
nieuw stuk aan zo'n mooi oud pand bouwen bleek toch niet ide
aal, vond het ministerie. Een nieuw gebouw, volgens de eisen
van de tijd was eigenlijk de enige mogelijkheid die overbleef.
Dat werd zoeken naar een nieuwe locatie. En die was al snel
gevonden: de boerderij op de hoek van de Juliana van Stolberg-
laan met de Langeweg werd gesloopt en op die plaats zou Boe
ter, die de vrijgekomen grond had aangekocht, drie bungalows
en zes woonhuizen realiseren. In goed overleg werd besloten
daar een nieuw Sjaloom te bouwen en in 1988 vond de verhui
zing plaats.
Cliënt centraal
Een volgende verandering was de clustering van het G.V.T. Sja
loom aan G.V.T. Salem in Dirksland. Dit feit had zijn beslag in
1994. En toen volgden de vernieuwingen zich in snel tempo op.
De Provincie creëerde de pot 'Cliënt Centraal' als voorloper
PGB Persoons. Gebonden Budget) en nodigde mensen uit om
als hulpvrager een beroep te doen op deze pot, waarna gekeken
werd op welke manier invulling kon worden gegeven aan hun
hulpvraag. Een heel ander manier van benaderen dus. Niet meer
dicterend maar, afgaand op de hulp die een gehandicapte
behoeft, samen zoeken naar de beste vorm van zorgverlening.
Hoewel er veel veranderde in die tijd, duidelijk was dat mensen
steeds beter gingen begrijpen wat de mogelijkheden waren. In
deze tijd klopte ook het gezin Pijl uit Goedereede aan met 3
hulpvragen voor hun drie meervoudig gehandicapte kinderen.
Hun wens voor hun kinderen was: wonen met elkaar en zorg
verlening vanuit een reformatorische achtergrond. Er moest op
diverse niveaus veel worden overwonnen voor aan deze hulp
vraag kon worden voldaan. Met de zorgverzekeraar ontstond
een ware 'stoeipartij' waarbij termen als semi-muraal en intra
muraal niet van de lucht waren. Maar toch lukte het om de zaak
rond te krijgen: 29 juli 1995 ging gezinshuis 'Eben-Haëzer' van
start! De derde loot aan de cluster van tehuizen, dat inmiddels de
naam Protestants Christelijke Woonvoorzieningen op Goeree-
Overflakkee droeg.
Philadelfia
In de jaren '90 besloot bestuur en directie van de Woonvoorzie
ningen gebruik te gaan maken van de diensten van facilitair cen
trum Phila-delfia Nunspeet. Daarmee gaven ze het beheer, de
begroting, de controle op het intern kwaliteitsbewakingssysteem
(IKBS), ARBO zaken, bouw- en woningtoezicht en opleidin
gen, (inclusief na- en bijscholing) in handen van dit centrum.
Wel behield het bestuur zich het recht voor van een eigen perso
neelsbeleid en ook het identiteitsbeleid bleef in eigen handen.
Groepsleiders heetten nu zorgkundige of coach, een waarne
mend hoofd werd nu aangeduid als senior-zorgkundige en het
hoofd heette opeens manager. In januari 1999 werden woon
voorziening Refugium en cadeauwinkel Menorah in winkelcen
trum 'd'n Diek' aan de cluster toegevoegd. Verder creëerde men
de mogelijkheid om binnen de Stichting Thuiszorg op Maat te
'kopen' Naar die laatste vorm van zorg is heel veel vraag. En
Cor is als vestigingsmanager verantwoordelijk voor alle zorg die
in al deze takken binnen de stichting wordt verleend. Daarbij
weet hij zich goed ondersteund door de senior-zorgkundigen,
Anton en Peter.
Plannen
Wie denkt dat hierbij de storm van veranderingen is gaan liggen,
vergist zich. Er zijn nog plannen te over. De integratie van ver
standelijk gehandicapten verloopt prima en steeds meer mensen
geven de wens te kennen heel gelukkig te zijn met een eigen
appartementje, waar ze ook een eigen wc en douche hebben. Op
die vraag wordt uiteraard ingespeeld. Niet alleen vanwege de
vraag, maar ook omdat het ministerie de woningbouwvereni
gingen aanspoort om meer te doen voor en met de zorgsector.
Goede samenwerking met woningbouwvereniging Dirksland
resulteerde in plannen voor 16 appartementen aan de Akelei in
Dirksland die de Stichting zal huren van de woningbouw, als
mede de renovatie van de flatjes aan Molenzicht die eveneens
gehuurd zullen worden. Het oude herenhuis Salem in Dirksland
wordt verkocht. In woonvoorziening Sjaloom wordt een deel
van de bewoners ook een dagje ouder. Dat betekent dat de
behoefte aan lichamelijke verzorging drastisch toeneemt. De
toen zo schitterend kamertjes voor de mensen worden voor deze
intensieve vorm te klein. Voor een patiëntenlift is bijvoorbeeld
geen plaats. Dus zal ook in deze woonvoorziening moeten wor
den gekeken naar mogelijkheden tot renovatie. In het grootste
pand, Refugium, wonen diverse mensen die een eigen onderko
men buiten de woonvoorziening zoeken; ook het liefst een eigen
appartementje met eigen wc en douche. Verder wordt er, daar
berichtten we u enige tijd geleden al over, gewerkt aan de reali
sering van een woonzorgcomplex in het voormalig ENECO
gebouw aan de Hoflaan in Middelhamis. Voor dit complex, dat
de naam Woonzorgcomplex Middelhamis zal gaan dragen, kwa
men na de voorlichtingsavond op 24 mei jl. nota bene 29 aan
meldingen binnen! De voorbereidingen voor dit project zijn
inmiddels in gang gezet. En tenslotte is Cor ook nog bezig
onderzoek te doen naar de mogelijkheden voor dagbesteding
van diverse verstandelijk gehandicapten in de vorm van een
openbare toilettenruimte en een fietsenstalling in de kern van
Middelhamis.
Afscheid
Over twee jaar, 1 juli 2002, zal Cor de zorg vaarwel zeggen en
gebmik maken van de OBU-regeUng. Hij hoopt dan 60 jaar te
zijn en van alles is een tijd, vindt hij. Dus wordt er door bestuur
en management gefilosofeerd over de toekomst. Samen met Phi
ladelfia wordt er gewerkt aan een profielschets voor een nieuwe
manager. Het is de bedoeling dat die medio 2001 zal aantreden
en vervolgens zal worden ingewerkt door Cor. Zelf zal Cor zijn
carrière afronden als projectmanager van de nieuwe plannen.
Hij heeft veel vertrouwen in het vinden van een opvolger en in
de kwaliteiten van de collega's. Er komt nu eermiaal een
moment dat je iets moet afsluiten en overgeven aan een ander.
En als ik straks niet meer werk ben ik echt niet van plan om thuis
op de bank te gaan zitten om m'n voeten op te trekken als mijn
vrouw stofzuigt. Vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld in zorg,, biedt
nog zoveel mogelijkheden. Er is nog zat te doen! "Vooraitziend
op dat moment: ik ben blij dat ik vijfentwintig jaar geleden toch
heb doorgezet. Ik heb het altijd verschrikkelijk naar mijn zin
gehad", verzekert Cor. "Ik kan echt genieten van kleinigheden.
Zomaar een opmerking, maar ook de dankbaarheid van de
bewoners. Ze zijn zo open en eerlijk. Als ze je mogen, maar ook
wanneer ze je niet mogen - ze nemen geen blad voor de mond.
Erg belangrijk vind ik dat je kunt luisteren! Het is mooi dat er
zoveel veranderd is. Vroeger werden gehandicapten onder
steund in hun onmogelijkheden, nu worden ze ondersteund in
hun mogelijkheden. Als dat geen verandering is.
veel veranderd!
