Weet je nog wel
Brieng nog mar us un mudje
Chr. Urker Visserskoor Crescendo en Chr.
Thools Mannenkoor Rehoboth samen in concert
Verkoping
Jeugdige musici
Een beroep op ouderen
Nieuwe objecten Jaap Reedijk
in Kunstroute Tlioien
vrouwenvereniging
geven eerste concert
De Sasruiters
organiseren een
paardenevenement
EIIAriDEII-IIIEUWS
Op zun Oudurps èschreve:
Eeen werlcend rapport?
Oud papier actie
Dirksiand
ir r e - i
Op D.V. zaterdag 24 juni a.s. om 18.30 uur zullen de deuren
van de Nederlands Hervormde Kerk te Tholen worden geo
pend voor een ongetwijfeld schitterende koor- en samen-
zangavond. Deze avond wordt georganiseerd door de Stich
ting Wereld Wijde Zending-concerten en de opbrengst van
deze avond is bestemd voor het werk van de MAF zen-
dingsvUegers en de GZB.
Aan deze avond werken mee het Christelijk Urker Visserskoor
'Crescendo' onder leiding van J. Kramer met hun organist/pia
nist H. Hoeve en het Christelijk Thools Mannenkoor 'Reho
both', onder leiding van K. van der Steenhoven en hun orga
nist/pianist B. Bout. Atingezien deze beide koren zeer bekend
zijn en een groot aantal luisteraars trekken, is het zeer zinvol
om ruim op tijd kaarten voor dit concert te bestellen. De toe
gangsprijs is voor volwassenen 10,- en voor kinderen t/ra 12
jaar/5,-.
Vanaf D.V. 8 mei kunt u op de volgende adressen kaarten
bestellen: Boekhandel Oostdijk, Tholen, Boekhandel Kleppe,
Scherpenisse, Boekhandel Hoekman, Yerseke, Boekhandel
Akershoek, Ouddorp en Boekhandel v/d Boom, Sommelsdijk
en telefonisch via 0187-602466.
Wilt u dit concert niet missen, wees dan snel!
Op D.V. 20 mei geven Andrea Vierge
ver en Aleida, Christiaan en Marien
Stouten hun eerste concert op fluit en
orgel. Dit bijzondere concert zal
plaatsvinden in de Nieuwe Kerk te
Zierikzee. Er is ook samenzang. De
collecte is ten bate van Stichting Ont
moeting.
Waardering voor ouderen
De objecten van beeldend kunstenaar
Jaap Reedijk uit Sommelsdijk en de
beelden van Hedi Bogaers uit Zierik
zee vormen belangrijke trekpleisters
van de Kunstroute 2000 in Tholen.
Beide beroepskunstenaars zijn uitge
nodigd door de Kunstkring Tholen
om hun nieuwe werk te tonen tijdens
de expositie die gehouden wordt in de
Gasthuiskapel met de besloten bin
nenplaats en tuin. De expositie wordt
gehouden tijdens deze kunstroute en
is t/m 6 mei dagelijks te zien van 11.00
tot 17.00 uur.
PAGINA 11
DONDERDAG 4 MEI 2000
In de winter 's ochens vroeg uut je beade in
mit je voeten op hut kouwe belatum (zeil wat
op de vloer lag) om de kachel uut te krauwen
in nut un ouwe krante fiene kachelhoutjes in
spientus wêêr ansteke is dur vandaege an
dun dag niejt mêêr bie.
Noe zette we 's ochtens de termostaot even
iets hoager in binnen un paer menuten is de
temperetuur op angenaeme hoagte.
In dun tied dawwe nog kooien in uze kachels
in haerden deeje stoke was dat wel iets
bewaerkelekur.
Un berg meansen liete de kachel of dun
haerd 's nachts uut goó, want stoke as iedur-
een op beade lag was zonge van de centen.
Dun aoren ochend mos je eerst de sintuls uut
de kachel haele in de assielae leeg giete op
dun hil (dit diende dan geliek as vurhardieng
op dun hil).
Mit un krante op un proppe, fiene kachel
houtjes (hut spreekwoord kenne joele toch
wel 'un vrouwe heit graeg grofgeld in fiene
kachelhoutjes (hut spreekwoord kenne joele
toch wel 'un vrouwe heit graeg grofgeld in
fiene kachelhoutjes in dur trouwdag') in de
noduge spieritus mos je je mar zieje datje de
kachel wêêr an hut branden kreeg. Bie voch-
tug weer, mist of un vurkeerde wind wou de
kachel meestal niejt trekke, dan gieng hut
deurtje ope in dan mar blaese om de smeu
lende houtjes an te kriegen. Soms gaf de
kachel un plof in dan krullende un dikke
roakwolke de kaemer in: onmiddelluk wier
dan hut deurtje dicht èdae. Gelokkug gieng
meestal nae z'óön plof hut viertje in de
kachel dan wel brande. Mar o wee as hut
tegenzat, dan beurrende hut wel dat hut
heele huus vol mit roak stong! Dêêr waere
de vrouwen niejt blieje mit, want zoo iets
beurende meestal as ze net hut huus un goe-
je beurte ègeve hoa.
Dur waere vurschillende soorten kooien:
eiurkoolen in sloffen waere hut goewdko-
apst. Ze vloge as hut waere deur de schouwe
mit de noeodege hoeveelheid roak, dus uut-
eindeluk was hut nog diere in hut stoken.
Antreciet in neutjes dat gieng beter, die ble-
ve langer de waermte uutstraele. As je 's
aevuns voor datje naer beade gieng dur nog
un laegje op dee gooije, in de kachel wier
haest dicht èzet (niejt heelemaele) dan kon je
last kriege van kooledamp (koolmonoxide).
Dun oaren ochend zat tur nog vier in de
kachel. Even schodde an hut roeoster, de
schuuve ope zette in de assielae leeggiete in
hie dee hut wêêr.
Vroeger hao iedereen dan oak un hok om de
wintervoorraed kooien op te kunnen sloan.
Dun ieen hao un hok in zun schuure, un aore
buute in dun tuun tegen hut hoender of vae-
rekuskot èmaekt. De mensen die earg kleine
behuusd waere hao de kooien in un bergkas-
se mit planken dur voor zitte om de kooien
tegen te houwen, in de loap van de winter
gieng dur geregeld un planke of, want de
voorraed slonk.
Un paer keer op un dag mos je mit de koole
bus kooien uut hut hok gó6 haele, dat was
veulal waerk voor de kinders.
Op schoole moste de jongens omste beurte
oak kooien haele voor de kachel die achter
in de rekse hoek van hut lekaol stong. As
jongens vonge we dat niet earg, want dan
was je dur even uut in je kon dan in hut
pompehok even wat waeter drienke. We
deeje dur dan oak lange over eer we wêêr
vromme waere mit twee volle bussen cooks
(gaskoolen). Zeker as je in de zesde klasse
zat, want dat was hut leste lekaol van mees
ter De Leeuw (de schoole an dun Hofdieks-
wegt) in hut koolehok was vooran tegen
over hut eerste lekoal van meester te Hen-
nepe.
De meeste mensen op Ouddurp betrokke dur
kooien van de landbouwverieenege wêêr
Piejt van Jaop Breen sikkerutaorus/penneng-
meester van was, want dat was un stik
goewdkoaper dan via de kooleboeren. Teun
van Bas Breen kwam eerst de bestelliengen
bie de leejen ophaele, in as de kooien èlee-
verd waere kwam hie dan oak hut geld hier
voor bie je ophaele.
Zo halfvurweege de zeumere wiere de kool-
en of èleeverd. Dat gieng as volgt: in de
koaie lag un schip mit kooien. Hut lossen in
bezurgen van de kooien wier uutbesteed an
de losploeg, dat waere: Ceesje van Jaen
Grinnewis, Jan van Wullum Klepper, Tho-
mus Hoek, Jan van Kommer de Veugel in
Jan van Maert Hoek. De kooien wiere in ht
schip in zakken èschept in mit un transport
band gienge ze uut hut schip op de paerde-
waegens van Huubje van Kommer de Veu
gel, Klaos van Cees Akkershoek in Wullem
van Hein Grinnewis.
Wanneer de waegens vol èlaeje waere gien
ge ze de kooien uut leure. Twee man gieng
dur mit mee om de kooien van de waegens
in hut koolehok te briengen. Ze droege dan
un soort puntmuste op dur hoad die liep
over dur schoeren toet op dur middel in
dêêr zat hut oak vast èknoapt, dit was om
dur eige tegen hut koolestof te bescheare-
men. Of hut veel hielp weet ik oak niejt,
want ze zagge ondangs dat toch nog earg
zwart.
As de raemen ope stonge wanneer de kooien
èbrogt wiere konne de huusvrouwen geliek
hut heele huus un groote beurte geve, want
koolestof is zoo fien in hut vliegt overal
hene.
Dan waere dur nog op durp die gêên achter-
omhene hao, dus moste ze deur de gank mit
de kooien naer hut koolehok, die konne dan
hut huus geliek mit bezems kêêre.
Hut was gebruukeluk dat de koolelossers
voor un droage keele overal wêêr ze kwam-
me un borrel krege. Noe ja, je begriept hut al
eer hut eavond was.
Hut is dan oak wel voor èkonune dat de vur
keerde kooien bie de vurkeerde mensen
terechte kwamme, dan moste ze dun oaren
dag eerst hut koolehok leegmaeke in dan de
goeje kooien dur in doewe.
Die geen lid van de landbouwverieenege
waere betrokke dur kooien van de kooleboe
ren, want die waere oak nog un paer op durp;
Hansje van Cees Duuvelewa, Jan van Cor
van Piejte Grinnewis in Ewit van de Klaere-
beek Taenis. De koole lagge bie heurlie
thuus in van dêêr uut wiere ze bie dur klan
ten èbrogt. Eerst wiere de kooien in un ieze-
re vat zonger boom èschept. De zak zat dan
al om hut vat hene in as hut vat vol was hao
je un mud.
Hut vat wier bie de twee hansvaeten op
èpakt in de kooien zatte dan in de juutezak.
Hansje van Cees Duuvelewa brogt de kool-
en zelf mit zun T-Fordje bie zun klanten,
degenen die zelf geen gerie hao liete dat
Ceesje van Pouw Grinnewis mit zun hit
Truus doewe.
Hut beroep van kooleboer most je niejt te
lucht opvatte, je zag altied zoo zwart as
hoosie in as je niejt uutkeek deeje nog ver
brande deur hut koolestof op je gezicht, as je
eige niejt inèsmeart hao mit vettegheid in
witte poejer dur op.
Ja, in zoas zooveel dingen dur niejt meer
binne, bin oak de kooien in de kachels vur-
dweene deur de komst van hut aerdgas in de
beginjaeren zeventug.
Kiest U voor een samenwerking
met een gesprekspartner die
met U als ondernemer,
als directie meedenkt?
Een betrokken financiële
adviseur cq accountant
die initiatief toont en praktische
suggesties geeft,
waar U daadwerkelijk wat
aan heeft.
Dat moet het streven zijn
van elke onderneming,
neem daarom
contact met ons op en ervaar
wat kennis ook voor
U kan betekenen!
Middelharnis tel. 0187 - 617 300
Barendrecht tel. 0180 - 642 111
De vrouwenvereniging 'Kleine Kracht' van
de Gereformeerde Gemeente te Nieuwe
Tonge hoopt op D.V. woensdag 10 mei haar
jaarlijkse verkoping te houden. Er is weer
van alles te koop. De verkoping is in de
zaal van de kerk. Oranjestraat 17. De ope-
nings-tijden zijn 's morgens van 10.00 uur
tot 12.00 uur en 's middags van 14.00 uur
tot 19.30 uur 's avonds. Mogen we op uw
belangstelling rekenen? Tot ziens.
Het bestuur.
Zaterdag a.s. wordt het oud papier weer bij
u opgehaald. Wij verzoeken u het oud
papier voor 8.30 uur 's morgens gebundeld
buiten te zetten. Bij voorbaat dank,
namens de vrijwilligers.
R Koppenaal, tel. 0187-601195
De meeste mensen gienge over op centrale
verwaermung of un gaskachel in de kaemer.
Zodoende krege de vrouwen minder waerk
in dur huus, want dat gedoe mit die kooleka
chels gaf toch mar un stofzooitje. Eèn ding
was zeker: un koolekachel gaf un behaege-
lukke waermte uutstraelieng in je kon dur
zoo lekker bie g66 zitte, wannéér de wind in
de regen om hut huus dee huule op un wine-
teraevund.
Hellevoetsluus, voorjaer 2000
De groewten van
Job van Klaos van Job Padmos
Andrea Viergever (12) en Aleida Stouten
(11) spelen op de dwarsfluit. Zij hebben 3
jaar les bij Carla Sevestre in Brouwershaven.
Ze spelen onder andere 'Eens als de bazui
nen klinken' van P. Wildeman en 'Vivace',
gecomponeerd door G. Ph. Telemann. Ze
worden begeleid door Marien Stouten op het
orgel.
Christiaan (14) en Marien (16) bespelen het
150 jaar oude Kam en Van der Meulen-
orgel. Zij hebben allebei les van Rinus Ver-
hage uit Middelharnis op dit monumentale
orgel. Christiaan speelt onder andere 'Wer
nur den lieben Gott lasst walten', gecompo
neerd door J.S. Bach en Psalm 99 van W.H.
Zwart. Marien speelt onder andere 'Preludi
um, Fuga en Ciacona'gecomponeerd door
D. Buxtehude, de complete 'Cathedral Sui
te' van G. Young en de wereldberoemde
'toccata' uit de 5e Symphonic van Ch. M.
Widor. Het belooft een mooi en gevarieerd
concert te worden.
Stichting Ontmoeting heeft als doel hulp te
bieden aan thuislozen en ex-gedetineerden.
Voor thuislozen in Rotterdam is er een dien
stencentrum waar ze terechtkunnen voor
allerlei basisbehoeften. Per dag komen hier
zo'n 30 tot 50 bezoekers. Voor ex-gedeti-
Weer in de belangstelling
De ouderen staan weer meer in de belang
stelling dan voorheen. Eigenlijk kunnen we
niet zeggen dat ze geheel uit de belangstel
ling verdwenen waren. Reisorganisaties bij
voorbeeld hebben steeds weer belangstelling
getoond voor hen die uit het arbeidsproces
zijn teruggetreden. Vooral voor de 'jongere
ouderen' van 55 tot 70 jaar was er heel wat
belangstelling. Ook de politiek heeft gezien
dat zij de ouderen niet moest vergeten. Van
daar zelfs een speciale politieke partij ter
behartiging van de belangen van ouderen.
In deze column heb ik echter niet het oog op
die belangstelling voor ouderen. Het gaat
mij nu vooral erom dat men ouderen weer in
het arbeidsproces wil inschakelen. De reden
daarvoor is in het bijzonder het tekort aan
geschoolde en ervaren werknemers. Op tal
van terreinen blijkt er aan hun bijdrage een
dringende behoefte te zijn. De moet er wel
eerlijk aan toevoegen dat die behoefte meer
voortkomt uit de schaarste aan werkkrachten
dan uit waardering voor de levenservaring
en de expertise van ouderen. Deze opmer
king bedoel ik niet onaangenaam. Ik denk
dat de waarheid erdoor gekenmerkt wordt.
Uit eigenbelang
Nu er een tekort is aan krachten in het
arbeidsproces, kijkt men onwillekeurig naar
diegenen die met werken zijn gestopt, maar
nog heel goed kunnen werken. De moeilijk
te vervullen arbeidsplaatsen doen omzien
naar hen die uitgetreden zijn uit het werk,
maar nog goed mee kunnen. Het beroep op
deze ouderen is meer een zaak van eigenbe
lang dan van waardering voor wat zij gedaan
hebben en nog kunnen doen. Men kijlct voor
sommige banen zelfs naar het buitenland.
Waarom zou men dan geen beroep doen op
hen die reeds teruggetreden zijn maar best
nog werk kunnen doen?
Hier komt bij dat het er naar uitziet dat de
betrekkelijk lage leeftijd waarop men in de
VUT kan, op den duur toch verhoogd moet
worden. Die trend wordt in de discussies al
zichtbaar.
De een zal dit verschijnsel prettig vinden. De
ander zal het een hindernis vinden. Hij of zij
zal een verzoek om te herintreden met een
zekere wrevel afwijzen. Nu was ik zover en
nu wordt er toch weer een beroep op mij
gedaan. Ik had eigenlijk heel andere plan-
nen. Moet ik me nu moreel verplicht achten
om toch met werken voort te gaan?
Een welvaartsverschijnsel
Ik denk dat de mogelijkheid om met de VUT
te gaan, of van welke andere vergelijkbare
regel ook gebruik te maken, een welvaarts
verschijnsel is. Vóór de Tweede Wereldoor
log was die regeling ondenkbaar. Werklozen
waren dankbaar als ze werk konden vinden,
zelfs tot boven de zestig.
Direct na de oorlog beleefden we de tijd van
wederopbouw. Ook toen was er geen geld en
geen gelegenheid voor een regeling van ver
vroegde uittreding. Pas in het laatste kwart
van de vorige, de twintigste eeuw, is het
mogelijk geworden vervroegd te treden.
Misschien moet ik het nog iets ruimer nemen
door over het laatste, derde deel van die
eeuw te spreken.
Nu blijkt dat er op ouderen - volledigheids
halve zeg ik maar op 'jonge ouderen' - een
beroep wordt gedaan de lege plaatsen op de
arbeidsmarkt op te vullen. De beshssing
daartoe is nog een zaak van vrijwilligheid.
Ieder kan voor zichzelf beslissen of hij weer
aan het werk wil, dan wel het werk wil voort
zetten.
Bk noemde de vervroegde uittreding een wel
vaartsverschijnsel. Het is opmerkelijk dat
juist vanwege de toenemende welvaart (de
groei van de economie) dit verschijnsel voor
problemen stelt. Er spelen ook wel andere
factoren mee. De toenemende welvaart is in
elk geval een niet te onderschatten reden
voor het beroep op ouderen.
Moeten we dit beroep zien als een eerherstel
voor ouderen? Op hun bijdrage aan het pro
ductieproces wordt weer prijs gesteld. Hun
aandeel aan het arbeidsproces kan moeilijk
gemist worden.
Het is niet aan mij om over deze omslag een
oordeel uit te spreken. Al naar gelang van
ieders levensgeschiedenis zal een mens daar
een eigen oordeel over hebben.
Waar ik wel op wil wijzen is dat de ouderen
in onze samenleving er wat naast gestaan
hebben. Als mensen die geld te besteden
hebben, was er belangstelling voor hen. Zo
ook voor hun stem bij verkiezingen. Voor
hun ervaring, op welk terrein dan ook, had
de samenleving geen of nauwelijks belang
stelling. Het is vooral de jongere generatie
van wie de samenleving het verwacht.
Men zag in de afgelopen jaren dan ook een
breuk ontstaan tussen de generaties. Oude
ren vallen buiten het plaatje van productivi
teit en maatschappelijke belangstelling. De
jongere generatie doet het of moet het
maken.
Ik schrijf dit vanuit mijn observatie van de
processen in de samenleving. Ik spreek daar
over geen oordeel uit. Hoewel, als een lezer
weet dat ik de zeventig gepasseerd ben, zou
hij of zij gemakkelijk kunnen denken dat in
de voorgaande regels een stukje frustratie
meespreekt.
Laat ik duidelijk mogen zeggen dat ik niet
vanuit dergelijke gevoelens leef of schrijf.
Een mens moet in het leven zijn plaats ken
nen.
Dat betekent ook datje moet aanvaarden dat
een jongere generatie de plaats van de oude
ren inneemt. Dat is goed. Dat is 's levens
loop. Het heeft mij altijd tegen de borst
gestuit als ik mensen meemaakte die hun
plaats niet wilden opgeven terwijl het daar
voor de tijd was. Dat wil dus zeggen: kramp
achtig blijven zitten of staan waar je terecht
gekomen bent, terwijl je op moet schuiven
om anderen de ruimte te geven. Ik heb dat op
zijn tijd terugtreden altijd gezien als een weg
die God met mensen gaat, door de jju'en
heen. In Prediker 3:11 lezen we dat God
ieder ding schoon gemaakt heeft op Zijn tijd.
Dat wil zeggen dat ieder jaargetijde in
iemands leven haar eigen schoonheid heeft.
Je moet niet krampachtig willen vasthouden
wat bezig is te verglijden. Wie in de herfst
van het leven is, moet niet denken en doen
alsof hij nog in de lente van het leven is. Dat
staat niet en dat gaat niet.
Er is vanuit Bijbels gezichtspunt wel een
ding dat mij bij het thema van deze column
bezighoudt. Dat is de waardering voor de
ouderdom, die dan wordt aangeduid als
grijsheid. Men zie vooral Spreuken 16:31 en
20:29. Daar wordt met waardering, zelfs met
een zekere eerbied over de grijsheid gespro
ken. Ik hoor daarin waardering voor levens
ervaring en levenswijsheid die men bij oude
ren vindt.
Is er in onze samenleving voor deze Bijbel
se gedachte ook aandacht? Wil men in onze
samenleving nog zijn voordeel doen met wat
ouderen tijdens hun leven hebben geleerd?
En waarmee zij een jongere generatie van
dienst kunnen zijn?
Ik zeg heel duidelijk dat het initiatief tot dit
leerproces bij de jongeren moet liggen. Een
oudere generatie moet dat niet aan jongeren
opdringen. Jongeren zouden echter van bin
nenuit behoefte kunnen gevoelen om hun
winst te doen met wat ouderen - soms door
schade en schande heen - geleerd hebben; en
wat zij dan ook graag desgevraagd, dus daar
toe uitgenodigd, door willen geven.
De lezer begrijpt dat ik met dit beroep op
ouderen iets anders op het oog heb dan dat ze
vanwege gebrek aan arbeidskrachten weer in
het arbeidsproces worden ingeschakeld. In
de Bijbelse levenswijsheid gaat het om de
continuïteit door de geslachten heen; om het
overdragen van wat God mensen heeft
geleerd aan praktische levenswijsheid. Dat
overdragen is naar het Latijnse woord een
zaak van traditie. Want traditie betekent ten
diepste het doorgeven van wat een vroegere
generatie heeft geleerd.
W. H. Velema
DE BETERE WONINGINRICHTING SINDS 1920
Zandpad 36 Middelharnis Tel. (0187) 482784
neerden is dat een woon-werkcentrum in
Epe. Dit project heet 'Uit de bak, onder dak'
en is goedgekeurd door het Ministerie van
Justitie als penitentiair programma. Dit
houdt in dat een gedetineerde de laatste
periode van zijn gevangenisstraf een pro
gramma mag gaan volgen dat gericht is op
terugkeer in de maatschappij.
Het concert begint om 20.00 uur, de toegang
is vrij.
Dressuur, mennen, springen, western en
gezelligheid. U kunt dit allemaal gaan
meemaken op zaterdag 20 mei a.s. Mane
ge Stal 'de Poorte' aan de Philipshoofjes-
weg in Dirksiand laat u de gehele dag
genieten van paarden in actie.
Wilt u actief aan één van de onderdelen
meedoen? Opgeven kan vóór 15 mei bij
Erna van der Valk, tel. 0187-689931 of bij
manege Stal 'de Poorte', tel. 0187-
609088. Gewoon een kopje koffie drinken
en komen kijken is natuurlijk ook moge
lijk. Tot de 20ste!
„7^;<9':'
Vrijdag 29 april opende burgemeester Van
der Munnik de expositie in het bijzijn van
vele kunstiiefhebbers. De Gasthuiskapel
was bijna te klein om alle belangstellenden
te bergen. Ingeleid door muziek en zang
werd het werk van beide kunstenaars belicht,
waarna het buitengebeuren met trompetge
schal kon beginnen.
In de kapel staan de bronzen beelden van
Hedi Bogaers. Er is zowel klein als groot
werk te zien van deze beeldhouwer, die de
mens duidelijk centraal stelt in haar werk.
Jaap Reedijk laat deze keer geen schilderijen
zien, maar objecten. Jaap Reedijk laat een
heel kleurenpalet op de kijkers los en gaat
steeds een nieuw zijspoor in, wat de kijker
vaak weer op het verkeerde been zet. Ook
geeft hij elke keer weer een nieuwe voorzet
om de objecten te analyseren. Eigenlijk heeft
dit geen zin, bedoelt de kunstenaar, omdat
iedereen er wel iets in herkent. Zo waren er
tijdens de opening genodigden die zelfverze
kerd beweerden dat Reedijk een koe in zijn
objecten verstopt had. Niet zo gek als men
ziet dat de kunstenaar mens en dier terug laat
komen in zijn werk, maar men verioor de
weddenschap nadat de kunstenaar zelf eerst
informeerde waar de koe dan wel te zien
■^'^va!^;^-
was. Het zegt genoeg over dit nieuwe werk
van de Sommelsdijkse kunstenaar. Eigenlijk
zijn de houten objecten allemaal prototypes
voor het grotere werk dat in metaal uitge
voerd wordt en binnenkort naar het buiten
land gaat voor exposities. Als de grote
objecten - 2 tot 4 meter hoog - net zo ver
rassend zijn als de objecten in Tholen, dan
zullen ook deze veel bewondering oogsten.
De expositie van Hedi Bogaers en Jaap Ree
dijk wordt 5 en 6 mei aangevuld met werk
van amateurs die hun werk bij particulieren
exposeren en zo een hele kunstroute maken.
Vrijdag 5 mei zal er een compleet program
ma met muziek worden afgewerkt in Tholen.
In de Hervormde Kerk geven diverse orga
nisten van 13.30 tot 17.00 uur concerten, in
de hal van het stadhuis zijn van 13.00 tot
17.00 uur optredens met viool en klavecim
bel en in de RK kerk zingt van 15.00 tot
15.30 uur het gemengd koor Canticum en
van 16.00 tot 16.30 uur het dameskoor Pas
sage.
Zaterdag 6 mei spelen verschillende organis
ten - onder andere Mariëlle Wessels, Eric
Quist en Kees Heijboer - van 11.00 tot
16.30 uur halfuursconcerten in de Hervorm
de Kerk en in de hal van het stadhuis zijn van
13.30 tot 16.30 uur halfuursconcerten van
kamermuziekensemble Ars Musica, violiste
Marleen Verkammen en Kees Heijboer op
de klavecimbel en als afsluiting het Christe
lijk Kamerkoor Chantez a Dieu. In de RK
kerk zingen van 13.30 tot 15.00 uur het
gemengd koor Canticum en het dameskoor
Passage. Op de Markt geeft de Koninklijke
Harmonie Concordia om 16.30 uur een con
cert en om 20.00 uur is op de Markt de
afsluiting van de kunstroute met het slotcon-
cert.
De kunstroute Tholen bevat dus niet alleen
beeldende kunst, maar heeft er een kleurrijk
programma omheen gebouwd. In ieder geval
de moeite waard om eens een eiland verder
te kijken.
