Wat ze^t goede^ Vfrijdaa ia/...?
X
x
X
X
X
Ons Dorp, een stukje Nederland
aan de andere kant van de aardbol
Over de liefde van Christus
PROGRAMMA
Oranjever. Dirksiand
EIIAIIDEII-IIIEtJWS
PAGINA 23
VRIJDAG 21 APRIL 2000
De meest zwarte bladzijde in de geschie
denis van de mens werd wel geschreven
toen de eerste mens, Adam, als afgevaar
digde namens allen die na hem op deze
aarde zouden komen, in het Paradijs de
zuivere en heiUge relatie met zijn God,
zijn Schepper, verbrak. Daar hield de
mens zich niet aan wat God hem had voor
gehouden, maar hij verkoos gehoor te
geven aan wat de duivel hem zocht aan te
praten: als God zijn. De mens volgde deze
raad van de duivel op, zich daarmee afke
rend van zijn God, zijn maker, waarmee
hij een overtreder werd tegen God, werd
hij een zondaar en strafwaardig. Hij sloeg
een voor zichzelf onherstelbare breuk tus
sen hem en zijn liefhebbende Schepper en
verbrak de storeloze relatie, de gemeen
schap met God. In plaats van voor altijd
bij zijn God te mogen horen kon God de
mens niet langer bij Zich dulden, moest
Hij de mens bij Hem vandaan zenden. Een
zondig mens past niet bij een heilig God
en vanwege die heiligheid kon God niet
anders dan de mens voortaan alle Zijn
goddelijke gunst te onthouden. De mens
werd een verlorene, vervreemd van God.
De dood, ziekte en alle ellende deden hun
intree in de wereld en éénmaal wachtte de
mens - als dienS leven hier op aarde ten
einde zou zijn - de voltrekking van zijn
definitieve straf: voor eeuwig vallen in de
plaats waar de duivelen huizen, de hel. Zo
erg en ernstig is het en dat betekent het om
tegen de God van hemel en aarde te heb
ben gezondigd. In die vreselijke toestand
verkeert een ieder die op aarde een plaats
innam. Voorwaar, de meest zwarte bladzij
de in het bestaan van de mensheid.
Hiermee echter was God Zijn schepsel
'kwijt', de mens in wie Hij Zich zozeer
verblijd had, de mens die Hij zo graag
deed delen in Zijn grootheid en heerlijk
heid. En ondanks toom en wraak, die van-
wege het van God af te vallen niet uit kun
nen blijven, was het God er om te doen die
mens weer 'terug' te krijgen. Waar God de
vreselijkste straffen moest en moet uitde
len, zocht en zoekt Hij toch diens behoud.
Zonder straf- of wraakoefening zou dat
een onmogelijkheid zijn. Als God overtre
ding tegen Hem bedreigt met straf is Hij
aan Zichzelf verplicht die ook te voltrek
ken, anders was Hij niet serieus God. Aan
Zichzelf, aan Zijn eigen heiligheid en
rechtvaardigheid is Hij gehouden om de
overtreder te vergelden. Tóch zoekt God
de verloren mensheid terug, zoekt Hij
diens behoud, en dat kan niet anders dan
door straf- en wraakoefëftMg hëèn". Daar-'
door werd de komst noodzakelijk van een
ander dan de veroordeelde en verloren
mens, de komst van een middelaar en
borg. En zo is het ook gebeurd. Zoals God
door een mens nooit te bevatten of te door
gronden zal zijn, is het voor een mens ook
nooit te bevatten hoe God tóch een moge
lijkheid opende, de énige mogelijkheid,
om verloren mensen weer terug te krijgen.
Dit werd mogelijk doordat de Zoon van
God, die deel uitmaakt van het goddelijk
wezen, de hemel wilde verlaten om in een
mensenlichaam en een menselijke - dat is
onsterfelijke - ziel op aarde te komen.
Daarmee werd Hij - onbevattelijk - God
én mens inéén. Mens werd Hij om te kun
nen herstellen en te doen, wat de mens
tegenover God, zijn Maker, had moeten
doen; mens werd Hij ook om de door de
mens verdiende onontkoombare straf te
dragen. Immers, de menselijke natuur had
gezondigd en verdiende daarom de tevoren
aangekondigde straf. Dus moest de
komende middelaar een menselijke natuur
eigen zijn. Echter om dit alles te kunnen
volbrengen moest Hij Zijn goddelijke
natuur behouden. Met alléén een menselij
ke natuur zou het borg-zijn al bij voorbaat
verloren zijn. Gods Zoon kwam dus om
voor een verloren mens aan Gods recht
genoeg te doen. Om de komst van Gods
Zoon, de Heere Jezus Christus, gaat het bij
Kerst; om Zijn voldoening aan Gods recht
door het ondergaan van de straf die de
mens op zich laadde, gaat het op Goede
Vrijdag.
Zoals Jezus vrijwillig naar deze aarde
kwam om dat borgwerk te verrichten, zo
gaf Hij zich ook vrijwillig over om de straf
te ondergaan, toen daarvoor de tijd was
aangebroken. Hoe dat is gegaan en wat
Jezus daarbij heeft ondergaan staat
beschreven in de Bijbel. Hoe Hij gevangen
genomen en veroordeeld werd uit onheb
belijkheid van Z'n medemensen, voor wie
Hij Zijn leven lang alleen maar goed heeft
gedaan, hoe Hij geslagen, gegeseld en
bespot werd. Hoe Hij aan een houten kruis
werd gespijkerd, waar Hij de volle toom
en volle straf van God over Zich uitgestort
kreeg. Duidelijk valt in de Bijbel te lezen
hoe vreselijk het is om de welverdiende
straf te ondergaan, hoe het dragen van
Gods toom en het torsen van de helse ang
sten het bloed uit Jezus' poriën perste. Een
lijden en strafdragen door een mens nooit
vol te houden. Toch zal het de toekomst
zijn voor degenen die met dit alles niet
rekenen. Die Gods Zoon niet erkennen als
Heere en Koning en als borg en middelaar,
die gewillig is om verloren mensen te ont
vangen. Zulken zullen bij hun sterven zelf
deze straf gaan dragen, hoewel die onder
een tergende wanhoop ondraaglijk zal zijn
en eindeloos. En als dan miljarden jaren
verstreken zullen zijn, sta je nog maar aan
't begin van de straf, want het duurt eeu
wig. Maar gelukkig vinden we in de Bijbel
ook hoe gewillig Jezus Zijn borgwerk
onderging én dat alleg heeft volbracht.
Gelukkig, want net zo gewillig is Hij ook
nu nog om verkeerde, zondige, verloren en
gode vijandiggezinde mensen te ontvan
gen als ze met zichzelf, geheel zoals ze
zijn, eerlijk tot Hem komen om zich door
Hem te laten behouden. Zo wijd Zijn
armen aan het kruis zich uitspreidden, zo
'Welkom heet Hij verloren zondaren. Ook
u. Daarom mag u naar Hem toe, maar dan
wel vóór dat uw leven ten einde is, anders
is het voor altijd verloren. Hóe u dan gaan
moet? Door het gebed. Ga biddend tot
Hem, in de erkenning dat verloren bent
en strafwaardig, en met de belijdenis dat u
in Hém alleen het leven vinden kunt. Dan
zult u het ondervinden dat u bij Hem wel
kom bent en dat Hij u niet afwijst. Zo valt
te leren dat God zéker heilig en rechtvaar
dig is, maar tegelijk ook Uefde en ontfer
ming. Door de verlorenheid van mensen
heen wilde God gaan openbaren hoe rijk
Hij is in genade. Genade om u te behouden
vanwege het borg-zijn van Jezus. Zó was
Gods bedoeling en daarom nodigt Hij nu
verloren mensen om tot Hem te komen.
Dat zegt Goede Vrijdag ons!
De Uefde van Christus mogen we verkonden,
maar z'is onbegrijpelijk. Geen mensenkind
dat ooit haar grootheid en haar rijkdom vindt.
Wie, wie vermag haar wezen te doorgronden?
De mens verliet God, maar Christus was bereid
't gevallen Adamskind weer te verhogen;
en de dood, wijl het het loon der zonde is,
was zelfs Zijn leven niet te dierbaar in Zijn ogen.
Hij daalde uit de hemel neer,
nam de gestalte van een dienstknecht aan
en bracht ons tot Gods liefde weder,
met onze zond' en schuld belaan.
De Heer' des hemels legd' Zijn glorie af
en koos een kribbe tot Zijn woning;
betrad de weg van smarte tot in 't graf,
arm en veracht, en toch de hoogste Koning.
Hij wilde rijkdom, eer en heerlijkheid verzaken
om ons, verkeerd geslacht, voor eeuwig rijk te maken!
Maar niet alleen ontbering en ellenden,
ook bitter lijden kwam op Hem aan:
de vloek der wet, die wij nog telkens schenden,
de straf der zonde werd Hem aangedaan.
Hoe foltert Hem de angst, hoe zwaar valt Hem het strijden,
als 't bloedig zweet Hem van het voorhoofd leekt,
als priesterhaat thans eiken band verbreekt,
en bange vriendenstoet de Heer' alleen laat lijden.
Geen dwang was 't die de Heer' bewoog,
maar liefde zonder wedergade,
barmharigheid, die ons genade
I en vrede bracht van God omhoog.
Maar geeft een koning dan zijn leven voor rebellen?
- want zulken waren wij -
ja, Jezus wou zijn leven voor ons stellen,
als schapen zijner wei.
't Was voor Zijn vijanden, dat Hij Zichzelf
ten offer gaf, aan 't kruishout zich liet hangen.
Afvalligen, in satans net gevangen,
die vaak zijn liefde en trouwe hoonden
en wederspannig zich betoonden.
Toch stierf Gods Zoon voor dit ontaard geslacht
en heeft ons rust eii vrede weergebracht.
En bovendien belooft Hij ook de zaligheid:
een eeuw 'ge vreugd' is voor Zijn kind'ren weggeleid!
John Bunyan
In tegenstelling tot het Kerstfeest leidt het
Paasfeest steeds meer tot een zekere, door
velen niet als zodanig ervaren, verdeeldheid
onder Nederlanders. Een steeds kleiner wor
dende groep blijft vasthouden aan de oor
spronkelijke betekenis van Pasen: de op
standing van Jezus Christus uit de doden.
Voor veel mensen is Pasen sinds jaar en dag
verbonden met eieren, hazen en het voorjaar.
'Hip, hip, hip. Zo hippen alle hazen. Ze heb
ben het zo dmk, want zondag is het Pasen'.
Een paasboom erbij en de aankleding is
compleet.
Het Kerstfeest leent zich beter voor een
vaag-religieuze invulling. De sfeer van de
winter, de intimiteit van het huis en de tradi
tie zijn bij uitstek geschikt voor een gezellig
samenzijn met eten en drinken. Het kerst
kind wordt op de koop toe genomen.
Met Pasen is dat anders. Dan is er geen krib
be of stal, herders of wijzen maar een kale
executieheuvel en drie dagen later een leeg
graf. Dat is voor niet- en anders gelovigen
geen aanleiding tot iets feestelijks. De vrije
dagen, overigens steeds minder, kun je ook
niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom:
Pasen, voorbedmkt op een servet.
Voor christen-gelovigen doet deze manier
van invulling van de Paasdagen ernstig
tekort aan wat de Bijbel hierover te zeggen
heeft. Met Pasen viert de kerk immers het
heilsfeit bij uitstek. De uitroep: De Heer is
waarlijk opgestaan, is waarheid en werke
lijkheid tegelijk. Jezus leeft en wij mogen
achter Hem aan gaan. Het eeuwige leven
tegemoet. Wie heeft dat te bieden? En dat
ook nog eens voor niets.
De kerstman en zijn onzalige achtemeef de
paashaas in ieder geval niet. Zij laten de
mens tenslotte achter met een onttakelde
kerstboom of een bosje verlepte voorjaars-
bloemen.
Voor wie goed nadenkt kan de keus niet
moeilijk zijn. Pasen, het begin van een
nieuw leven. Voor wie het geloven wil: hét
nieuwe Leven.
Harry J. Goosens
Stad aan 't Haringvliet
Welkom namens Tienerclub Spirit
GOEDEREEDE - Zaterdagavond opent
Tienerclub Spirit wederom de deuren van de
Ark in Goedereede. ledere jongere tussen de
12 en 15 j aar is vanaf half acht van harte wel
kom.
Geloven is als meedoen met een sportwed
strijd. Maar... doe jij al echt mee?
Of zitje nog op de reservebank, met een uit
nodiging in je broekzak? Vaag? Kom dan
maar eens luisteren!
Na de pauze is er het spel Wat Is Waar en
Spijkers met Koppen slaan. Kosten bedra
gen 1,-gulden.
Donderdag 27 april
13.30 uur Seniorenmiddag in het bejaarden-
centmm 'Geldershof
Vrijdag 28 april
20.00 uur Oranjeconcert in de Ned. Herv.
Kerk te Dirksiand, m.m.v. 'Con
Amore'
Zaterdag 29 april, Koninginnedag
8.00 uur Herauten blazen reveille vanaf de
kerktoren
8.45 uur Vertrek schoolkinderen vanaf de
scholen, onder begeleiding van
'Amicitia' naar het gemeentehuis
9.00 uur Aubade bij het gemeentehuis
9.45 uur Zanghulde bij het bejaardencen
trum 'Geldershof'
11.00 uur Kinderspelen basisscholen op het
DES terrein
12.00-18.00 uur Oranjemarkt in het cen-
tmm van het dorp
12.00-18.00 uur Beklimmen van de kerk
toren
13.00-18.00 uur 'Mega' kinderspeelplaats
op de Kattewacht
13.00-19.00 uur Open podium op de Katte
wacht met o.a. demonstraties,
muziek en radio uitzending
13.30-17.30 uur De 'Oranje' tienkamp van
Dirksiand in het centrum, met
spectaculair finalespel
18.00 uur Lampionnenoptocht. Vertrekken
vanaf 'de Schakel', afsluiting
Koninginnedag voor het gemeen
tehuis op de Voorstraat
22.15 uur Vuurwerk vanaf het DES terrein
aan de Philipshoofjesweg
Maandag 1 mei
19.00 uur Fietspuzzeltocht voor het hele
gezin. Start bij 'de Gooye'.
Inschrijven vanaf 18.30 uur, deel
name 2,50
Woensdag 3 mei
'Oranje' wandelmars in samenwerking met
'Olympia'. Vertrek en inschrij
ving bij de 'Geldershof'. Start 10
km om 18.30 uur, start 5 km om
19.00 uur. Finish bij de 'Gelders
hof', met muzikale medewerking
van 'Amicitia'.
Donderdag 4 mei
18.45 uur Herdenkingsdienst in de Neder
lands Hervormde Kerk te Dirks
iand, met aansluitend kransleg-
ging bij het monument aan het
Geldersepad.
De lezer zal misschien denken; wat
betekent deze aankondiging? Dat
is snel uitgelegd: na een telefoni
sche afspraak, waarin mevrouw L.
Vroegop- Zandbergen ons uitno
digde voor een informatief ge
sprek, is vandaag in Eilanden-
Nieuws een reisverslag te lezen
over hun 5 weken durende verblijf
bij hun broer en schoonzus in
Nieuw- Zeeland. We hebben er het
volste vertrouwen in dat de lezers
zullen meegenieten van de vele
onvergetelijke indrukken die dhr.
en mevr. Vroegop tijdens die reis
opdeden.
Na weken van voorbereiding en uitzien naar
deze vakantie, was daar eindelijk de dag van
vertrek op drieëntwintig febmari. En, hoe
kan het ook anders; de reis ving aan met een
rit naar Schiphol. Daar moesten de nodige
formaliteiten plaatsvinden voor de reizigers
in het vliegtuig konden plaatsnemen.
Drieëntwintig uren vliegen.
Eenmaal aan boord van het toestel, stond er
een lange reis voor de boeg. Een vhegreis,
die hen om te beginnen zou voeren naar
Kuala Lumpur, een stad op het Maleisische
schiereiland Malakka. Op de luchthaven van
Kuala Lumpur zou een tussenlanding
gemaakt worden. Een ander toestel zou hen
verder vervoeren naar de eindbestemming.
Het overstappen moest gebeuren binnen een
uur. Een behoorlijke klus, waarbij men moet
bedenken dat op de luchthaven voornamelijk
Engels wordt gesproken. Een taal, die je toch
wel min of meer moet beheersen om jezelf te
behelpen op een vliegveld. Voor wie met de
Engelse taal niet zo uit de voeten kan, is een
oplossing geconstrueerd, die het echtpaar
Vroegop goed van pas kwam: op hun vlieg
ticket stond vermeld dat ze graag gebmik
wilden maken van de hulp van het aanwezi
ge grondpersoneel, om hen tussen al de
dmkte door naar het volgende toestel te
loodsen. Dit eerste deel van de reis had maar
liefst twaalf lange uren in beslag genomen.
Het vervolg van de reis, van Kuala Lumpur
naar de eindbestemming, Auckland, zou nog
eens elf uren duren. In totaal dus drieëntwin
tig uren vliegen. (En... de temgreis neemt
nota bene wel achtentwintig uren in beslag!)
Natuurlijk is er tijdens zo'n vliegreis volop
gelegenheid om te slapen. Mevrouw Vroeg
op presteerde het om af en toe een paar uur
tjes te slapen, maar het lukt natuurlijk niet
iedereen om in een vliegtuig een uiltje te
knappen. Zoiets breekt je later toch wel zuur
op, vertelt haar man.
Douane
's Nachts om halftwee arriveerde het echt
paar op de plaats van bestemming. Moe van
het lange stilzitten en natuurlijk verlangend
naar een weerzien van broer/ zwager en
schoonzus, die intussen al meer dan veertig
jaar in Nieuw Zeeland wonen. Maar als ze
dachten dat ze zomaar konden doorlopen
naar de ontvangsthal, hadden ze het mis. Als
of ze er stiekem yan door wilden gaan, wer
den ze letterlijk aan de mouw van hun reis
plunje teraggetrokken, en moesten ze hun
bagage tot het laatste stukje kleding leegma
ken. Daar lag de inhoud van de koffers; al de
keurig opgevouwen vakantiekleding, nu
rommelig en uitgevouwen op lange tafels,
ter controle voor ieders oog uitgestald. En
dat moest natuurlijk weer allemaal temg de
koffers in. Uiteraard had de familie Vroegop
niets te verbergen of aan te geven, maar ja,
het hoort er nu eenmaal bij, zeggen ze...
Acclimatiseren
Het is logisch dat mensen, die zo'n reis ach
ter de rug hebben, enige tijd nodig hebben
om te acclimatiseren. Dat lukte aardig. De
witte huizen, allemaal van hout of kunststof,
op een solide stenen voet, lagen tegen de
heuvels aangebouwd, verspreid langs de
kust. Een sprookjesachtig gezicht. Ook de
temperatuur was weldadig, zo'n twintig a
vijfentwintig graden en het woonhuis van de
Nieuw Zeelandse familie Vroegop, met zijn
ligging op tachtig meter hoogte, en uitzicht
naar zee, vormde op zich al een evenement.
Maar toen de reizigers na een paar dagen wat
op adem waren gekomen, kregen ze toch wel
zin om de streek verder te gaan verkennen.
Dat gebeurde middels een achtdaagse rond
rit met z'n vieren over het subtropische
Noorder Eiland, langs verschillende
bezienswaardigheden. Een rondrit, uitge
stippeld door de broer en schoonzus van de
familie Vroegop. Een rondrit met veel afwis
seling, waarbij de nachten werden doorge
bracht in diverse motels.
Maori's
De oorspronkelijke bevolking van Nieuw
'Zeeland, de Maori's, is er nog steeds te vin
den. Zo'n vijftien procent van de totale
bevolking zou nog Maori zijn. Bij de Mao
ri's zelf bracht de familie Vroegop geen
bezoek; wel beklommen ze een berg die hen
bij een soort tempel bracht, waarin alles over
de historie en de gebruiken van deze bevol
kingsgroep was te zien. Veel dansen en
houtsnijwerk zijn kenmerkend voor deze
autochtonen.
Ook gingen ze per boot naar het eiland TIRI-
TIRI met zijn witte vuurtoren, een 'onbe
woond' eiland, waar het mensen betreft. De
bevolking van dit eiland bestaat uit vogels,
in de meest uiteenlopende maten en soorten.
Ook bezochten ze een botanische/ rozentuin.
Een onvergetelijke ervaring was een avond
wandeling met een gids. Na twintig minuten
rijden parkeerde de familie hun auto aan de
rand van een dicht begroeide berg, waama
de gids hen, in het schijnsel van zijn lamp.
langs steile hellingen en wandelpaden, langs
watervallen en over touwbmggen boven
snelstromend water leidde, om uiteindelijk
aan te komen in een grot, waar duizenden
glimwormpjes een tafereel vormden als van
een immens grote kerstboom!
Schoon
Tijdens deze rondrit brachten zij ook een
bezoek aan een weduwe van mim tachtig
jaar, een Nederlandse emigrante, die na de
Tweede Wereldoorlog met man en kinderen
naar Nieuw Zeeland vertrok. Zij woonde in
Ons Dorp, een project van negentig bejaar
denwoningen voor gepensioneerde Neder
landse emigranten, dat is opgezet in Hen
derson, vlak bij de stad Auckland. De ken
nismaking met Ons Dorp was een
openbaring. Hoewel er nergens ontsierende
afvalbakken waren te zien, was het er fantas
tisch schoon en goed onderhouden en de
voortuinen van de huizen, vergelijkbaar met
onze senioren woningen, stonden vol kleuri
ge bloemen. Het was een prachtig gezicht.
Naast de gewone woonhuizen is er in het
Hollandse dorpje Ons Dorp niet alleen een
bejaardenhuis, voor mensen die niet meer
voor zichzelf kunnen zorgen, maar ook een
keurig verpleeghuis, voor mensen die een
volledige verzorging behoeven.
Koninklijke foto
Het was heel vertrouwd maar ook veiTas-
send, om plotseling oog in oog te staan met
Koningin Beatrix en Prins Claus, op een sta-
tiefoto wel te verstaan. Deze foto hing in de
recreatiezaal van het bejaardenhuis, waar het
echtpaar Vroegop werd te woord gestaan
door een bejaardenverzorgster. Zij sprak
zuiver Nederlands; een aparte belevenis, zo
aan de andere kant van de aardbol. Het echt
paar Vroegop ontmoette hier ook veel
bejaarde emigranten, die zo'n vijftig jaar
geleden uit Holland vertrokken, en uiteraard
veel interesse toonden voor hun oude vader
land. Ze wilden allemaal weten waar de
familie Vroegop woonde en vertelden op
hun beurt weer wanneer en waarom zij des
tijds naar Nieuw Zeeland waren geëmi
greerd.
Ons Dorp
Voor wie iets meer wil weten over het ont
staan van Ons Dorp: Het initiatief voor de
bouw lag bij de toen aanwezige Nederlan
ders, die samen met de bewoners en met
steun van het Julianafonds, het project reali
seerden. Dit vond plaats in 1987; het dorp is
dus ruim tien jaar jong. De doorstroom ver
loopt perfect. Voor het aankopen van een
woning in Ons Dorp is een wachtlijst. Wan
neer een bewoner een huis verlaat, b.v omdat
hij of zij niet meer zelfstandig kan wonen,
koopt het bestuur van Ons Dorp de bewoner
uit, zodat die zich weer kan inkopen in het
bejaardenhuis. Dit alles als tegenwicht van
de sociale voorzieningen, die in Nederland
nu eenmaal altijd beter zijn...
Kerkdienst
Ons Dorp was niet de enige plaats waar de
familie Vroegop Nederlands kon spreken.
Ook een orchideeën kwekerij die ze bezoch
ten, werd geëxploiteerd door Nederlanders.
En verder bezochten ze samen de zondagse
kerkdiensten. Ze moesten een half uur rijden
om bij de kerk te komen. Een kerk, gebouwd
door vrijwilligers uit de emigranten. De
Christelijke School, ontstaan uit particulier
initiatief, staat achter het kerkgebouw en is
eveneens opgericht door vrijwilligers. De
kosten voor het onderwijs komen ten laste
van de ouders. Maar dit even terzijde. Hoe
wel de dienst Engelstalig was, werd ze goed
bezocht door ongeveer veertig gezinnen van
Nederlandse emigranten. Voor en na de
dienst zochten de mensen elkaar op en spra
ken ze met elkaar. Het was net één grote
familie. De liederen die werden gezongen
kwamen de familie Vroegop, ondanks de
taalbarrière, toch bekend voor, vanwege de
melodie. En zo was het goed om ook daar te
zijn.
Indrukwekkend
De nog ongerepte natuur in het dun bevolk
te land (viereneenhalf miljoen inwoners) is
zo indmkwekkend mooi, dat foto's slechts
een geringe weergave tonen van de werke
lijkheid.
Het land is robuust en steil. Forse gebergtes
met ruisende watervallen; aan de kust impo
sante rotsmassieven waar het in- en inblau-
we water met helderwitte kopjes speels
langs spoelt. De plotseling opduikende rot
sen, vlak voor de groene stranden geven de
indmk onverzettelijk de wacht te houden en
op de stranden met hun weelderige begroei
ing onder aan de rotsen, waaronder de
prachtige, rood bloeiende rubberbomen, is
het nog goed toeven. Cocospalmen, yucca's,
dracena 's en varens; wat wij Hollanders in
de vensterbank plaatsen groeit daar in het
wild. Langs het strand kom je hooguit tien
bezoekers tegen op een wandeling van een
half uur. En dat aan het eind van de zomer,
die daar wel een half jaar duurt. In Nieuw
Zeeland begon de herfst overigens op 18
maart en is het rond Kerst op z'n warmst...
ijzerdeeltjes
Het zand op de stranden ziet op verschillen
de plaatsen zwart. Niet door olie of een
andere soort van vervuiling; gelukkig niet.
Wat zou het zonde zijn als het prachtige
Nieuw Zeeland op die manier werd geschon
den. Nee, het tegendeel is waar. Het viel de
familie al snel op, dat het land ontzettend
schoon is. Nergens zie je zwerfafval. Waar
door dan de zwarte kleur van het zand? Dit
verschijnsel wordt veroorzaakt door fijne
ijzerdeeltjes, die door de wrijving van het
water, van de rotsen in zee worden los
geschuurd en zo op het strand terechtkomen.
Dat houdt echter niet in dat het water hier
door troebel zou zijn of dat je met zwarte
voeten thuiskomt. Integendeel: het water
rondom het eiland is overal even helder, je
kijkt met gemak tot op de bodem. En je voe
ten blijven, heel opmerkelijk, brandschoon.
Het ijzer hecht zich uitsluitend aan zand,
waarom men dit verschijnsel wel benoemt
als het zwarte strand. Verder zijn er op het
eiland veel grote en kleinere watervallen,
waarbij men er een sport van heeft gemaakt
om per boot tegen de stroom op te varen.'
Maar daaraan he^t ,het echtpaar.^VEöêgopi
Zich'met geWaagdl.!?""^' •''*i?^
In de wat ondiepere rivieren zijn regelmatig
forellenvissers te vinden, Het was een aardig
gezicht om de vissers met hun pakken mid
den in de rivier te zien staan, bezig hun buit
binnen te halen.
Stoom
Een wateractiviteit die wel buitengewoon
prettig moet zijn geweest was het verpozen
in het warme water van de rivier, een
natuurverschijnsel dat een gevolg is van
het opspuiten van heet geiserwater. Het
vulkaaneiland Nieuw Zeeland is namelijk
ook rijk aan heet- water geisers. Het moet
ook een unieke belevenis zijn geweest, om
bij Wai- O- Tapu, in de buurt van de gei
sers aangekomen, de stoom zomaar uit de
grond te voorschijn te zien komen. Dwars
door de velden rond de geisers zijn loop
bruggen en paden aangebracht, waarbuiten
je jezelf als voetganger beter niet kunt
begeven. De bodem is daar erg onbetrouw
baar en zwak.
Het zal je maar overkomen dat je (per
abuis) naast het pad stapt en tot je knieën
wegzakt in de brandhete aarde! Het ver
schijnsel geiser is in feite het gevolg van
een ondergronds opwarmingsproces, dat
gepaard gaat met een verhoging van de
ondergrondse atmosfeer. Een proces dat
zijn eindpunt vindt in het opspuiten van
heet water, totdat de druk ondergronds
weer normaal is. Eenmaal per dag. even na
tien uur, spuit de geiser zijn hete water wel
eenentwintig meter omhoog en vanzelf
sprekend vormt zo'n actieve geiser een
toeristische attractie, die ook de familie
Vroegop bezocht, uiteraard met de erva
ring van flink beslagen brillenglazen...
Overigens, deze heet- water- voorraad staat
garant voor een constante toevoer van warm
water naar de woonhuizen in de omgeving
van Wai- O- Tapu. die van deze voorziening
gratis profiteren.
Onweer en zwavel
Ook iets bijzonders wïiren de kraters, die
zijn ontstaan na diverse vulkaanuitbarstin
gen op Nieuw Zeeland. Staand aan de rand
van zo'n krater zie je diep beneden je een
boiTelende modderma.ssa. die, nog dieper
onder zich, het geluid als van onweer laat
horen. Typisch is ook de onmiskenbare zwa-
velgeur rond zo'n krater. Die zelfde geur
hangt trouwens ook rond de vele kraterme
ren, die Nieuw Zeeland rijk is. Meren, die de
prachtigste kleurschakeringen verionen.
Eén meer maakte wel bijzonder veel indruk,
vanwege de vele kleuren die het water
scheen te hebben; mensen geven dit ver
schijnsel niet voor niets de naam schilders-
palet. De kleuren in het water ontstaan door
de vele mineralen die het water rijk is.
Foto's
De mooie foto's, die we aan het eind van het
gesprek samen bekijken, laten zien dat er
van alles wat mevrouw Vroegop vertelde,
geen letter gefantaseerd is!
De familie Vroegop, nu ruim een week terug
op 'Zonnewende", is nog helemaal vol van
de schitterende reis en alles is nog lang niet
bezonken. Misschien dat het nalezen van dit
verslag hen een beetje helpt bij het verwer
ken van de vele indrukken die ze in Nieuw
Zeeland hebben opgedaan. En als ze nog
eens op reis gaan... we genieten graag weer
mee...
PASEN
