GARAGE
J. J. BLAAK b.v.
uHuitey
anc
K
J. Kroon Zn. B.V.
'Bommelstee'
BAKELAAR
G.Lodder
„eren-x
Goede JCerstdagen
]poorspoedig nieuwjaar
EIIAtlDEIi-niEUWS
prettige JCerstdagen
voorspoedig nieuwjaar
Verenigingsgebouw
prettige kerstdagen
en een voorspoedig nieuwjaar
mmjF
V.O.F.M. VAN ZANTEN Zn.
PAGINA 47
WOENSDAG 22 DECEMBER 1999
prettige Kerstdagen
voorspoedig nieuwjaar toegewenst
Voorstraat 3-5 3258 BA Den Bommel
Tel. (0187)611384 Fax. (0187)612404
fijne Kerstdagen
gelukkig nieuwjaar
AANNEMINGSBEDRIJF
Het bestuur
van de Stichting
wenst een ieder
Schaapsweg 34 - Tel, (0187) 61 22 93
Den Bommel
Voor bespreking: beheerster
Mw. Thea de Zwart, telefoon (0187) 6124 15
Aan onze clientèle, vrienden en bekenden
Prettige %e.rstdagen
emen
voorspoedig mewwjaar toegewenst
Voorstraat 10, Den Bommel
Telefoon (0187) 6113 80
Groenten
en Fruit
Wij leveren alle soorten
fruitmanden en fruitschalen!
D C7D
D) i^
ini'S)is)i
wenst vrienden en cliënten
goede JCerstdagen
en
^poorspoedig 2000
Vi
Zo as je al van vroeger weet, Kees Klompe
was een knutselaer. Je sting d'r geweunweg
versteld van, wan 'n mit gebrekkig gereed
schap voor mekaore kon prutse.
Al jaeren had 'n zin gehad in een radio, mar
z'n portemenee liet het niet toe, d'r eên te
kaopen. Op een goeien dag kwam d'r een
neef van z'n uut Rotterdam over en in de
loap van 't gesprek begon Kees over een
radio te praeten. Dat gebeurde kort voor dat
d'n oorlog uutbrak.
"Ik wou, dat 'k zo'n dieng te pakken kon
kriege," zuchtte Kees "mar jae, hoe mot 'k
an de duiten komme. Een paer honderd gul
den dat kan d'n blauwen niet trekke".
"Maar beste man" zei z'n neef "voor zo'n
kapitaal kun je vijf radio's kopen. Zo'n han
dige kerel als jij kan best zelf een schitterend
toestel in elkaar zetten. Als je mee gaat naar
Rotterdam, dan sla je daar de nodige spullen
in en met een beetje handigheid en wat
geduld is de zaak voor elkaar".
"Zou je dienke, dat ik zo'n ingewikkelde
mechine voor mekaore kan bokse?" vroeg
Kees ongeloavig, mar tegeliek voelde 'n de
lust in z'n opkomme, om zo'n wonderkar-
weitje te volbriengen. Dan zou z'n roem
deur 't heêle durp van mond tot mond gaen
en iedereen zou vol bewonderieng zegge:
"Hei je 't al gehoord, Kees Klompe heit zaalf
een radio gemaekt. 't Is toch jammer, dat die
vaant mar aarbeier is. Hie had deur motte
leêre dan had d'r een prefessor uut gegroeid.
Kees had noe eênmael van die verwaonde
bujen.
Hie was niet meer te houwen en gieng de
eige weke mit z'n neef mee naer Rotterdam.
Hie kocht in een wienkel een paer lampen,
draed, schroeven, plaetjes, spoelen en wat al
niet meer. Op een groate rolle pepier stieng
een schema, vol mit letters en ciefers. Dan
was d'r nog een heêle beschrieving bie, hoe
je precies te waark mos gaen.
"Een klein kind kan volgens deze methode
zo'n radio bouwen" beweerde de man, die
achter de toanbank stieng. Kees gieng vol
moed naer huus. D'n aoren dag lag de taefel
vol mit tangen, boortjes, moeren, schroeven
en wat al niet meer en dat duurde zo de heê
le weke lang. Kees was niet te genaeken en
per graotie mocht z'n vrouwe noe in dan es
in de kaemer komme, om een bakje koffie
voor z'n neer te zetten, mar voor de rest most
het heêle gezin in 't achterhuus bluve. D'r
mocht es wat kwiet raeke, dan zou z'n won-
derwaark mislukke.
"Dienkt 'r om, datje tegen geen staarveheng
zeit, wat 'k an 't sjouwen binne" zei Kees
mit naedruk onder 't koffiedrienken tegen
z'n vrouwe en de kinders. Schele Piet vroeg
'n Zaeterdagaevend nog an m'n, waer 'k
heel de weke gezete had, omdat 'k in geen
drie daegen op de kaoie geweest binne. Ze
hao d'r niks mee te maeken. En daer kom
nog bie: kiekers en praeters kan 'k met
gebruke en as Klaos in de gaten heit, dat 'k
wat biezonders an 't prutsen binne, staet 'n
den ganschen dag bie m'n op de vloere. 'k
Zou je danke, 'k hao d'r aol m'n hersens bie
noadig. As 'k naer bed gae, hao d'r pien in
m'n kop van". Pas as de radio klaer is en hie
speult goed, dan vraeg 'k m'n kammerao's
op de koffie en dan zal je ze d'r van op zieje
kieke".
Kees genoot al bie dat moaie vooruutzicht.
Wat zouwe die kaerels groate oagen opzette
en hoe zou 'n bewonderd en gepreze worre.
Lesten zei Gerrit nog: "Begriep joe Kees,
hoe zo'n radio waarkt. Gunter in Hilversum
staet d'r een vaant te praeten en hier hoar je
't sebiet op 't zaalf de oagenblik. Mien ver
stand staet d'r bie stille, 't Maansdom is toch
mirakel knap tegenwoordig.
Eindelijk nae veul getob en hoadbrekens
was 't einde van 't karwei in 't zicht. De lam
pen wiere d'r in gedraoid. Kees keek aolle
draedjes en schroefjes nog es secuur nae,
onderzocht mit 't schema op taefel of aolles
op z'n plekke zat en toen kwam 't groate
oagenblik. Hie was d'r zenuwachtig van en
't zweet paerelde mit droppels op z'n hoad.
Hie stak de stekker in 't stopcontact, draoide
mit bevende viengers an de spoelen, luuster-
de mit z'n oare in de luudspreker, mar.hoe
de aarme kaerel oak mierde en prebeerde,
d'r kwam geen geluud uut, zaalfs geen
gepiep, gebrom of gefluit, zooas je wel es
bie aore toestellen kon hao.
Kees was raedeloas en kwaed. Hie raesde
z'n vrouwe mit de kinders de kaemer uut,
zocht toen een ure lang naer een fout, pakte
daemae de heêle zaek bie mekaore en smeet
aolles mit een kwaed gezicht op de vliering.
As z'n neef uut Rotterdam nog es over
kwam, zou 'n die eigenwieze praetjesmae-
ker es vriendelijk bedanke voor z'n goeie
raed. Vuuftig kostelijke guldens naer de
maene! Van je femilie mot je 't toch mar
hao.
Toen brak d'n oorlog uut. Kees was z'n
radio aol gauw vergete. In dien tied had je
wel aore diengen an je hoad. Mar ienkele
jaeren laeter was het oagenblik gekomme,
dat iedereen z'n radio in most levere. D'r
wier te veul naer de lengelse zender geluus-
terd en dat wouwe de Duutsers noe eênmal
niet hao.
"Zeit Kees" begon z'n vrouwe op een
aevend, toen ze de krante geleze had, "hei je
't al gehoard; alle radio's motte op 't
gemeentehuus gebrocht worre. As je 't niet
doewt en 't komt laeter uut, dan bin je nog
niet jaerig. De moffen geve geen sikkepit om
't leven van een maans, dat weet je net zo
goed as ik".
"Da's waer oak" riep Kees angstig, "'k hao
nog zo'n gedrocht op de vliering staen. En as
die onstrante moffen soms es komme zoeke
en ze vinde dat mormel, dan gaet Kees mes-
schien wel naer Ommen. Mar inlevere, nee,
dat noait! Weet je wat, 'k haele dat dieng
naer beneje, 'k douw 't in een zak en 'k neem
't maargochtend mee naer 't land. 'k Hao
daer nog een klampje stroa staen en daer stop
't 't heêle zaekje onder. Geen haen, die d'r
naer kraoit! As over een hortje die dieven
bende de kraoiemarsch geblaeze heit, hael 'k
het toestel weer voor den dag en dan mot 'k
toch es prebeere, of d'r nog wat goeds van te
maeken is".
Zo gezeid, zo gedaen. Kees klom op de vlie
ring en geen minuut laeter stieng z'n radio
op taefel. Sjonge, wat had dat dieng zweêt-
droppels gekost. Hie wist 't nog as d'n dag
van gister, al was 't noe al meer dan vier jaer
gelee. Jae, 't was noe niet bepaeld een maoi
meubel. D'r zat geen glimmende kasse om.
't had een raor model en je zag de lampen en
de draedjes zo mar zitte: 't Leek net een
butengeweun ingewikkelde mechienekae-
mer in 't klein. Mar wat gaf dat! As 'n laeter
mar meziek wou geve!
Voorzichtig dee Kees z'n gewrocht in een
ouwe groenstriepe en stapte 's ochens, toen
't nog donker was, de deure uut. As 'n noe
mar geen mof tegenkwam. Je kon nooit
wete. Zo'n panjakker mos es vraege, wat d'r
in die zak zat. Hie was blieje, dat 'n eindelijk
't hek deur ging en op de dreve stapte.
Hè, wat schrok 'n daer! Wat bewoog daer! In
't halfduuster zag 'n een wit dieng op een
meter of tiene van de dreve op 't geploegde
land heen en weer sliengere. Hie zette z'n
zak op de dreve en toen 'n wat van de schrik
bekomme was, waegde 'n een paer stappen
in de richting.
"Verdorie" mompelde Kees "'t is een groate
lappe wit goed. Hie liep d'r op of en toen
snapte Kees daedelijk, wat 't was: een para
chute van een lichtkogel. Die was vannacht
zeker uut een vliegmechien gegooid. "Is dat
even een bof' lachte Kees. "Daer kan m'n
vrouwe zeker tien overhemden uut maeke".
Hie frommelde de lappe op een proppe en
stopte 'n in de groenstriep boven op de radio.
Toen gauw naer 't kleunpje want 't wier al
een beetje licht. Een kwartiertje laeter lagge
z'n schatten veilig onder 't stroa. "Zie zoo",
docht 'n "vanaevend as 't goed donker is,
gae 'k de parachute wel even opdukele. 'k
Zal niks tegen groatje zegge, dan is 't een
verrassing, as 'k er mee thuus konmie".
's Aevends was 't hondeweer, d'n aoren dag
was 't Zaeterdag en je begriept 's Zondags
kwam d'r oak niks van, om naer 't land te
gaen. Zodoende zat de parachute veul langer
onder 't stroa, dan Kees wel gedocht had.
's Zondagsochens was 't moai weer en Sche
le Piet was voor z'n doen al vroeg uut de
veren. Toen 'n gegete had, gieng 'n naer
Klaos, die juust uut z'n bed kwam.
"Gae je mee Klaos" zei Piet "ik was van plan
eende-eiers te gaen zoeken. Een eitje bie je
broad kan in dezen tied geen kwaed.
"Da's goed" antwoordde Klaos "dan doe 'k
een ouwen broek an en 'k zoeke even m'n
lange laerzen op".
Een kwartiertje later gienge de twee kamme
rao's op pad en toen ze eênmael buten 't
durp gekomme warre, keke ze schaarp uut,
of ze geen wilde eenden zagge vliege.
"M'n gaen hier de sloat over en dan loape
m'n ieder langs een grippe naer 't ende van
de meed. Die grippen staen vol mit braem en
lang gras en in zulke rage rommel kan je nog
al es een nist vinde" stelde Piet voor. Zo
gezeid, zo gedaen Toen ze de meed 't enden
geloape hadde, kwamme ze precies uut op
de dreve, waer Kees z'n parachute had
gevonde.
"Ik mot es boven op dat klampje stroa kieke"
zei Klaos. "Verlee jaere hao in de Groene
Sliengerweg een nist mit dertien eiers
gevonde en dat zat oak boven op zo'n
klampje. Je kan noait wete".
Klaos stapte d'r op of, haekte z'n viengers in
't stroa, wrong z'n laerzen tussen de bossen
en prebeerde zo naer boven te klauteren.
Ineens zakte 'n tot z'n knieën weg en op 't
eige oagenblik voelde Klaos, dat 'n mit z'n
voet tegen iets hards anstoatte.
"D'r zit hier wat onder 't stroa" riep 'n an
Schele Piet: "Laete m'n es even kieke!"
Ze trokke een paer bossen op zieje en daer
kwam de groenstriep voor den dag. "Je zou
zegge, wat zou daer in zitte" zei Klaos en
maekte tegeliek de kroppe van de zak los.
"Een groate lappe goed, mit riengen en tou-
we d'r an!" schreeuwde Piet "en wat zit daer
onder in? Nee mar, da's toch kasjeweêl! Wat
een raor ding is dat noe. Begriep joe d'r wat
van".
Klaos zette z'n pette achterover, lei z'n hand
op z'n veurhoad en docht een minute lang
diep nae. Toen trok 'n de witte lappe uut
mekaore, om 'n daema op de dreve uut te
spreien. Hie zag de ronde vurm mit een gat
in 't midden, de moai gedraoide koorden en
de riengen an de kante. En ineens begreep
Klaos alles. "Piet" fluusterde 'n angstig "lae
te m'n voorzichtig weze. 't Is een.geheime
zender".
"E-e-e-een g-g-geheime zender?" hakkelde
Piet. "Sjonge, dan magge m'n zeker wel
oppasse. As de Duutsers ons hier zieje, dan
gae m'n tegen 't muurtje, Klaos".
Hie keek schoe in de rondte, of 'n soms een
moffepette kon ontdekke en frommelde
gauw de parachute weer in mekaore. Zo'n
groate witte lappe zag je ommers op min
stens een kilometer ofstand legge. Alles wier
weer in de zak gedaen en toen vroeg Piet:
"Waer kan joe noe an zieje, dat 't een gehei
me zender is, Klaos?"
"Wel, lompe koeie, die lappe stof is een
parachute, hei je dat noe nog niet begrepe.
Daer is dat toestel mee naer beneje komme
zakke. 'k Hao lest nog hoare zegge, dat de
lengelsen dat wel meer doewe. Ze hope
natuurlijk, dat het ding in handen valt van
een goeien Hollander. Dan kan je thuus in je
zurgstoel met lengeland praete en alles ver-
telle, wat die smerige moffen hier zoal uut-
spoke. Dan kanne de Tommies daer d'r
voordeel mee doewe. 'k Begriepe alleen nog
niet, hoe dat gevalletje onder dat stroa
terecht gekomme is".
"Mar wat is noe je plan, Klaos? Je bint toch
zeker wel wiezer, omdat gevaerlijke spul
mee naer huus te nemen?"
"Wat aores" riep ïClaos "'t is niet meer dan
een staeltje van je plicht. M'n draege de zak
mit z'n beien en dan loape m'n hoeks op
deur 't land naer de Schaepeweg. Dan gaen
m'n deur de hoofjes en dan komme m'n
ongemaarkt bie mien an de achterdeure.
Daer kanne m'n vaorder praete. As d'r
onderweg onraed opdaegt, dan goaie m'n de
zak wel hier of daer in een sloat".
Een kwartiertje laeter stieng de zender bie
Klaos op taefel. Hie brocht de kinders in 't
achterhuus, dee de deuren op slot en schoof
de gordientjes een beetje dicht. "Hier mot je
an draoie en ik dienke, datje daer in mot pra
ete" zei Klaos mit een wies gezicht. "Mar 'k
gloave, dat d'r een batterij of een accu bie
mot komme, om de stroam te leveren.
Affijn, ik loape maarge even bie Aeren Lef
an. Die heit verstand van zukke zaeken. 't Is
een goeien Hollander, waer je op vertrouwe
kan. Ze zegge, dat 'n in de ondergrondse
zit".
"As dat dieng eênmael draoit" zei Piet, "dan
zal ik m'n galle es uutspoege over die mof
fen, 'k Zal ze in lengeland es vertelle, dat ze
m'n nieuwe fiets gejat hao, dat ze bie Jantje
Mekke een vaarke van driehonderd pond
gestole hao, dat d'r geen hoen veilig over de
wurft kan tippele en dat ze Kees van mien in
Ouddurp een blauw oage gesloge hao".
"Die lappe stof zalle m'n saeme deêle" zei
Klaos z'n vrouwe en ze pakte de schaere.
"Mar dienkt d'r vooral om, dat je d'r niet
mee te koap loapt. Geen maans mag wete,
dat dit goed ofkomstig is van een parachute.
As de moffen d'r achter komme en ze gaen
d'r op uut haele, dan is de zaek verlore. Je
mot mar tegen je wuuf zegge, dat ze d'r
hemden van maekt, dat doew ik oak. Die
worre niet op 't zicht gedroge en dat is wel 't
veiligste. D'r binne altied van die ofgunstige
lui, die je dat butenkansje niet en dat schoel
je ziet d'r niet tegenop je te verraejen. Kno-
ap dat in je oare".
Den anderen dag wou Klaos juust naer
Aeren Lef gaen, toen z'n oudste jongen
kwam binnensturme. Hie schreeuwde:
"Vaoder, vaoder, de moffen binne alle fiet
sen an 't vorderen. Ze gaen van huusje tot
deure, ze zoeke overal, in de schuurtjes, in 't
vaarkenskot, op zolder! Overal! Ze binne
nog mar drie huzen hier vandaen". Klaos
stieng as an de grond genaegeld. Daer begon
de ellende al. De geheime zender was nog in
de voorkaemer en waer most d'n d'r zo gauw
mee bluve. 't Angstzweet brak 'n uut. Buten
hoarde 'n geschreeuw en geroep van stem
men in 't Duuts. D'r most gehandeld worre,
anders was 't te laete. Opeens schoot 'n
gedachte deur z'n hoad: het waterleidings
pitje. As een dolleman vloog 'n de kaemer
in, pakte de zender onder z'n aarm, rende het
achterhuus in. Hie smeet het deksel van 't
pitje of, liet het toestel d'r in zakke, toen de
planke d'r weer op, en een deurmatte d'r
over. 't Was net op tied, want toen 'n over-
aande stieng, zag 'n deur 't raempje een mof
voor de achterdeure staen mit een geweer
over z'n schoere. Zonder vraegen of kloppen
kwam de vent naer binnen. Hie raetelde wat
Duutse woorden, waervan Klaos alleen het
woord 'fahrrad' verstieng.
"'k Hao geen fiets" mompelde Klaos "gae
overal mar kieke, je zal geen speêke vinde".
Hie zag wit van de schrik en hie beefde van
de spanning. Dat ontgieng de mof niet, want
hie keek Klaos bars an, bralde nog wat
onverstaenbaere klanken en liep toen 't heê
le huus deur. Hie snuffelde op de zolder en
neusde op de vliering. De zwaere soldaotela-
erzen dreunden, dat de lampe trilde. Toen
kwam 'n d'n trap weer of, keek de kaemer
rond, in de bedstee, zaalfs d'r onder, dee de
kasse open en stieng even laeter weer in 't
achterhuus. As 'n noe mar geen erg heit in
dat waterleidingpitje docht Klaos en z'n
harte bonsde in z'n kele. Mar nee, dat liep
gelokkig goed of. De mof stak z'n neuze nog
even in 't gootsteênkastje en gieng zonder
boe of ba te zeggen naer buten. Klaos zag 'n
in 't schuurtje verdwiene, d'r even laeter
weer uut komme en daerna liep 'n den tuun
in. Hie klom over de hegge, om z'n buurman
de beurte te geven.
Een zucht van verlichting ontsnapte uut z'n
borst. "Dat was an de lippen, dat had m'n
kop kanne koste" zei 'n zachtjes tegen z'n
vrouwe. "Wat bin 'k begonne, om dat ver
vloekte dieng in huus te haelen. Noe zie je
pas es, hoe gevaerlijk het is".
Klaos docht d'r niet meer over om de gehei
me zender voor d'n dag te haelen. Hie zat
Eindelijk brak d'n tied an, waemaer iedereen
al jaeren had uutgekeke. Ons landje was
weer vrie. Naedat ze een gezellig aevendje
gehouwe hadde bie Jaop van Teune, volgde
een weke laeter weer een uutnodiging an de
kammerao's, om het bie Klaos nog es lucht
jes over te doewen. Schele Piet, Kees, Ger
rit, Hans en Jaop warre op tied present, 't
Wier al gauw een praetje over d'n oorlog en
over alles wat ze hadde meegemaekt.
Och, waer moste ze aores over praete. Ineens
zei Schele Piet: "Zeit, ïClaos, hei joe nog wel
es naer die geheime zender gekeke. Waer
bin je daer mee gebleve. Gek, dat 'k daer
nooit eerder an gedocht hao".
"Waer baezel joe over!" schreeuwde Gerrit
nieuwsgierig. "Wat bedoel je" riep Jaop.
"Een geheime zender, wat mot dat beteke-
ne!" vroege Hans en Kees tegeliek.
"Wacht mar even, 't is zo opgehelderd" zei
Klaos geheimzinnig. "Je mot wete. Piet en ik
hao een maend of wat gelee een geheime
zender gevonde in 't land. 'k Zal het dieng
even haele".
Klaos verdween in 't achterhuus en kwam
een paer minuten laeter terag mit het toestel
onder z'n aarm. Schele Piet had in de tus-
sentied al een vreêselijk verhael opgedist
over levensgevaer, heldenmoed, staarve
voor je vaoderland en meer van die hoage
woorden en uutdrukkingen. Z'n kammero-
a's zatte mit open monden te luusteren, toen
Klaos de kaemer in kwam. Noait hadde ze
gewete, dat Piet en ïQaos zo mit d'r leven
gespeuld hadde.
Alle oagen keke vol spanning en bewonde
ring naer de geheime zender, die even laeter
op taefel stieng. Kees sperde z'n oagen wied
ope, boog z'n hoad over het wonderdieng
heen, gaf ineens een dreunende klap op de
taefel en gilde: "Gemeêne rasdieven, dat...
dat... dat is mien radio. En noe zal je m'n
daedelijk zegge, waer je mit m'n parachute
gebleve bint".
't Wier een verward geschreeuw, waer je een
kwartier lange geen wieze uut kon. Einde
lijk, nae veul moeite, wist Jaop van Teune de
orde te herstellen. "Jonges" riep 'n "wees
noe toch es verstandig, hou je groate mon
den dicht. Snappe jullie noe niet, dat d'r hier
een misverstand in 't spel is. Laet eerst de
mist es optrekke. Vooraut Kees, vertel op,
wat had joe te zeggen".
Ze begrepe, dat dit de eênige weg was, om
tot een oplossing te kommen. Kees dee z'n
verhael over 't lot van z'n radio en de vondst
van z'n parachute.
Vervolgens kwam Klaos an 't woord en toen
kwam er licht en klaerheid in de duustere
zaek, in de geschiedenis van de geheime
zender.
Wat wier d'r smaekelijk om gelache en je
begriept, Klaos en Piet wiere niet weinig
bespot. Mar ze hieuwe d'r eige goed en lach
ten allebeie hartelijk mee.
Op 't leste van den avend zei Klaos tegen
Kees: "Hoar es, vrind, as schaedevergoeding
voor die parachute, brieng ik maarge een
mud poters voor je bigge". "Dan doew ik er
vier spint meel bie" riep Piet.
D'r gieng een hoeraatje op en Gerrit juichte:
"Leve Klaos, leve Piet! De helden van de
geheime zender!" Toen gienge ze naer huus.
Aan onze clientèle, vrienden en bekenden
en een
DEN BOMMEL - (0187) 61 13 17
MEINSTER V. D. WELLE
wenst clientèle, vrienden en bel<enden
en een
Wij wensen al onze clientèle, familie,
vrienden en bekenden
en een
Voorstraat 32, Den Bommel
Tel. (0187) 611295
Fax (0187) 611421
Voor al uw verse
Pr. Bernhardstraat 11
DEN BOMMEL
Tel. (0187)61 19 82
of 61 15 78
Clientèle, familie en vrienden prettige
Kerstdagen en een gelukkig en
voorspoedig 2000
=/s?.
Schoolstraat 3
3258 AX Den Bommel
GRINT, ZAND, WEGENBOUWMATERIALEN
Molendijk 76 - 3258 LN DEN BOMMEL
Telefoon (0187) 61 23 85 Autotel. (06) 53 20 35 71
Clientèle, vrienden en bekenden
en een
toegewenst
De geheime zender...
door i. de Meester
daer best in dat pitje onder de vloere. Schele
Piet kwam den aoren dag es kieke, hoe 't mit
de zaek stieng. Klaos vertelde, hoe 'n in de
rats gezete had en Piet, die noe niet bepaeld
tot de helden gerekend kon worde, zei ang
stig: "Laet die zender in 't pitje verroeste. Ik
hao m'n huud te lief'.
