De vrijwilligers van Ouddorp
BARTi
Herinneringen aan liet zielcenliuis
Het wei en wee
van SOF
DIALECTAVOND
Schotejil komt uit in
tweede ZRO-A wedstrijd
van het seizoen
Goed verlies Sparta-dames
RST
Lezing over
'Bemesting en Minas'
Postduivententoonstelling
'De Trekvogels'
de
DrapMerskerting
in Ouddorps museum
Opbrengst 'Geef voor diabetes'
VERVOLGVERHAAL
Afscheid is een beetje sterven las ik ergens.
Dat kan je ook zeggen van ons ziekenhuis,
wat nam het een grote plaats in in ons leven.
Lees je bijvoorbeeld rouwadvertenties: dr.
Stoel, dr. Jessurun, zuster Korver, zuster
Kerling elke keer een beetje sterven aan alles
wat geweest is.
Ik zie ons nog gaan die eerste dag, in onze
stijve schorten en blauwe jurken (zonder kap
die kreeg je pas na 3 maanden). Vooral het
met elkaar eten vond ik heel fijn. Na het eten
zongen we altijd een psalm of gezang. De
patiënten boven lagen er al op te wachten.
En dan de nachtdiensten, als jong zustertje
was je best een beetje bang. 's Nachts liepen
er altijd wormenzoekers in de tuin met
zaklantaarns. Je moest oversteken naar het
paviljoen elk uur een keer. Jonge wat kneep
je hem dan. Een nachthoofd was er niet, als
er iets ergs gebeurde, een sterfgeval of zo,
moest je altijd de hoofdzuster bellen. Ja een
grote verantwoordeUjkheid (eigenlijk te
groot) drukte je. Ik denk ook aan de directri
ce, zr. Korver, ze zag ons als haar kinderen,
deed 11 uur 's avonds voor dat ze naar bed
ging, een rondje langs de zusterkamers. Als
je wat al te lang op zat, ging ze in de keuken
een schaaltje yoghurt voor je halen met de
boodschap: nu licht uit en slapen hoor. Denk
ik aan Zr. Woensdrecht, die leerde je kopjes
wassen (denk aan de oortjes); wat een leer
school voor heel je leven op alle gebied.
Dan alle lessen, die kreeg je 's avonds om 7
uur na je dienst op de leskamer. Soms zr.
Korver of de doktoren Jessurun en Stoel,
daarna nog uit werken, best zwaar na een
drukke dag.
Ook het schoonhouden van alles was je taak.
de spoelkeuken met zijn vele sputum potten,
urinaals en po's. De zaal, ieder had zijn
eigen zaal, ook om schoon te houden. Toch
heel anders dan nu, jij was de verantwoorde
lijke man zogezegd voor je mensen en de
zaal. Het eten werd opgeschept door de
hoofdzuster in de afdelingskeuken, niet te
geloven wat er zoal verandert is in die 40
jaar.
Denk aan het Kerstfeest, 's Morgens 6 uur
zingen in de hal, heel het ziekenhuis verlicht
en alle patiënten kregen een cadeautje. Zelf
gemaakte dassen, sokken, schortjes, alles
door de zusters in een verloren uurtje ge
maakt. Ja een tijd om nooit te vergeten en al
is het ziekenhuis nu afgebroken, de herinne
ring blijft.
Ik had eigerdijk niet willen schrijven, maar
door het stukje van Zr. Ahe Kamman schoot
er zoveel los, dat ik dacht: waarom eigenlijk
niet. (Jammer dat velen hun naam niet laten
weten!)
Later stond ik aan het sterfbed van mijn
zoontje, lag er zelf voor operaties, ook dat
was anders dan vroeger.
Zr. Korver zorgde altijd dat de oud-gedien-
den aparte zorg kregen! Als het kon een
eigen kamer, klasse eten, ook dat is verdwe
nen.
Het beste wat me bijgebleven is, dat is de
tekst op de muur in de oude hal.
"Hij heeft onze krankheden op Zich geno
men en onze smarten gedragen".
Dat Hij dezelfde bhjft dat is zeker, de tijden
veranderen, maar God verandert nooit. Allen
die er nu werken: sterkte toegewenst. Oud
gedienden: hartelijke groet!
Bep Roozemond-Goedegebuur
Is het dan zo erg gesteld op een schaakver
eniging dat er over wel en wee gesproken
moet worden? Nou nee, hoewel er natuurlijk
altijd winnaars en verliezers zijn op zo'n
schaakavond, hoeft dat het probleem niet te
zijn. Wel jammer is dat velen tegenwoordig
zo'n drukke baan hebben, dat er van schaken
weinig terecht komt. Zo heeft Jan Hagens
moeten melden voorlopig niet meer te kun
nen schaken, omdat hij weer internationaal
aan het werk is. ïCijk, en dat is nou niet zo
grappig, want Jan speelt het spelletje zo
leuk.
Zo zijn er nog wat heren die eigenUjk te wei
nig aan spelen toekomen, omdat het werk nu
eenmaal de aandacht vraagt.
Dan nu nog even het wèl genoemd: er blij
ven genoeg spelers over om er gezellige
clubavonden van te maken (overigens is nog
steeds iedereen van harte welkom om mee te
komen spelen). Zo was er afgelopen woens
dag weer van alles te beleven.
Allereerst speelden de nummers 1 en 2 van
de ranglijst tegen elkaar. Deze partij telde
ook mee voor de competitie en de winnaar
plaatst zich voor de bekerfinale van SOF.
Leen Holleman (2) speelde een puike partij
tegen de nummer 1, Ronald Sparreboom.
Goede partij, ware het niet dat het veel beter
gekund had. En vanuit dat oogpunt was het
een hele slechte partij voor Leen. Analyse
achteraf leerde dat het mogehjk was geweest
om op de 12e zet deze partij winnend af te
sluiten, maar ja, dat is natuurlijk achteraf en
de partij eindigde in remise. Maar dan heb je
nog geen beslissing voor de beker en nu
kwamen de digitale klokken er aan te pas.
Deze zijn net nieuw en mochten al ingezet
worden tijdens een tien-minuten-partij.
Word je bij een gewone klok al een beetje
zenuwachtig als de tijd wegtikt, bij deze
klokken gaat het tot op de seconde nauw
keurig en dan gaatje a<kenaline helemaal op
hol. Deze barrage werd vrij overtuigend
gewonnen door Leen en Ronald gaf aan dat
dit gezien het verloop over de hele avond
ook wel gerechtigheid was. Met nog zes
seconden op de klok moest Sparreboom zich
dan voor de eerste keer geslagen weten.
Van Genderen tegen Huibrechtse Was ook
een vreemde partij, waarbij het gezicht van
Rien aan het einde van de partij toch mini
maal als 'sip' omschreven mag worden. Een
vol stuk voor en dan wordt er ook nog eens
een stuk geofferd. Heel het bakje lag zo'n
beetje vol met stukken van z'n tegenstander
en die zet hem nog vrolijk mat ook.
Dat waren de twee partijen voor deze avond,
Op donderdagavond 25 november 1999
wordt in het 'Museum Ouddorps Raad- en
Polderhuis' weer een dialectavond gehou
den. De heer R Heerschap, deskundige op
het gebied van de dialecten op Goeree-
Overflakkee, zal een inleiding houden over
die dialecten. Hij zal in het bijzonder
ingaan op het dialect van Ouddorp,
Na de pauze, waarin koffie geserveerd
wordt, zal hij enkele Ouddorpse schetsen
voordragen. Het belooft weer een interes
sante, boeiende en humoristische avond te
worden.
Kaartverkoop en reservering uitsluitend
bij de WV-Ouddorp, tel. (0187) 681789.
In de zaal zijn geen kaarten meer verkrijg
baar. Donateurs van het museum hebben
gratis toegang, maar moeten wegens te ver
wachten grote belangstelling wel vroegtij
dig bij de VVV reserveren. De aanvang is
20.00 uur.
De collecte 'Geef voor diabetes', die van
31 oktober tot en met 6 november in Stad
aan 't Haringvliet is gehouden, heeft
1312,90 opgebracht.
Het Diabetes Fonds Nederiand (DFN)
dankt alle gevers, collectanten en al diege
nen die zich hebben ingezet om de collec
te te doen slagen voor hun gift en welwil
lende medewerking.
Met de opbrengst van de collecte maakt
het DFN verder wetenschappelijk onder
zoek rond diabetes mellitus (suikerziekte)
en complicaties die als gevolg van diabe
tes kunnen ontstaan mogelijk, en kan de
behandeling van mensen met diabetes ver
der verbeterd worden.
maar reken erop dat iedereen deze avond
zijn best gedaan heeft. Woensdag 20.00 uur
weer?
Uitslagen op rij:
Bekerronde:
L. Holleman-R. SparreboomVi-'A
Holleman wint na barragepartij
Competitieronde 12:
Van Genderen - R. Huibrechtsel-O
P. Holleman - R. Huysmans1-0
J. Hennekes - L. Stolk1-0
W. Buth - A. Groenendijk1-0
v.d. Ouden-S. van Maurik..1-0
Afgelopen zaterdag 13 november heeft
zwemclub de Schotejil de tweede competitie
wedstrijd gezwommen in de hoogste regio
nale zwemafdeling, de ZRO-A. Tijdens de
eerste wedstrijd van half september zag het
er naar uit, dat het niveau van de Schotejil-
lers slechts op enkele onderdelen aansloot
op dat van regionale 'topploegen' als Start-
gemeenschap Dordrecht, Startgemeenschap
Vlaardingen - Walrus - Combinatie, De
Kempvis uit Spijkenisse, De Lansingh uit
Krimpen a/d IJssel, De Devel uit Zwijn-
drecht, Poseidon uit Ridderkerk en Spartaan
uit Rotterdam. In de eerste wedstrijd werd
namelijk meteen al een achterstand van ca.
50 seconden opgelopen op de rest.
In de tweede wedstrijd van afgelopen zater
dag ging het de Schotejillers gelukkig beter
af. De schade bleef dit keer beperkt tot
slechts een handje vol seconden. De resulta
ten waren behalve een zilveren medaille ook
nog 14 persoonlijke records en 3 clubre-
cords.
De damesestafette, bestaande uit Jenny Jon-
gejan, Danielle Hagoort, Lieske van de Pol
der en Marjon van Kempen, zwom op de 4x
lOOm vrije slag een tijd van 4.30.58, goed
voor een Schotejil clubrecord. Ook goed
voor een clubrecord waren Rhiana van Kem
pen en Ted de Jager. Beiden zwommen zij
hun prestaties op de lOOm vlinderslag. Ted
de Jager verbeterde het clubrecord bij de
jongens onder 12 jaar naar 1.34.61, terwijl
Rhiana van Kempen het geldende record
(van haarzelf) bij de meisjes onder 10 jaar
met maar liefst 6 seconden verbeterde tot
1.32.73.
Bij de meisjes onder 15 jaar wist Lieske van
de Polder beslag te leggen op de 2e plaats op
de lOOm rugslag met een tijd van 1.13.58.
En dan nog de overige persoonlijke records.
Op de 200m schoolslag bij de heren moest
Addie Vroegindeweij onverwacht in actie
komen, maar verbeterde desondanks zijn p.r.
met 5 seconden tot 2.57.43. Bij de meisjes
onder 17 jaar verbeterde Danielle Hagoort
tot tweemaal toe een persoonlijk record.
Eerst zwom ze de lOOm vrije slag in 1.08.03
en later was haar tijd op de lOOm wisselslag
1.18.54. Frank Zoeteweij (15 jr.) zette ver
volgens een persoonlijk record van 1.05.57
op de klokken op de lOOm vrije slag, terwijl
de even oude Matthijs Weeda zwom een p.r.
zwom op de lOOm rugslag in 1.21.35. Iris
Oostdijk (13 jr.) verbeterde haar tijd op de
lOOm rugslag naar 1.19.35. Bij de jongens in
dezelfde leeftijdscategorie zwommen Piet-
Jan van Zoest en Leander Jongejan naar per
soonlijke records van resp. 1.24.75 en
1.29.75. EveUne Hagoort verbeterde haar
tijd op de lOOm rugslag met 4 seconden naar
1.41.57.
Op de lOOm vlinderslag in de categorie
onder 12 jaar zwommen William Weeda
jr.) en Martijn van Hoorn (10 jr.) beiden een
reglementaire vlinderslag in resp. 1.56.40 en
2.03.54.
Volleybal
De Sparta-dames hebben woensdag thuis
met 3-1 verloren van Spirit uit Barendrecht.
Verliezen doet pijn, deze nederlaag was ech
ter verdiend, ondanks het toch weer goede
spel van de dames. Spirit was nog beter dan
Sparta. Juist de serve, een van de sterke
wapens van Sparta was nu voldoende om
Spirit te verontrusten. De dames vingen alles
goed op en hun veldspel was goed verzorgd.
Op de harde smashes van de tegenstander,
had Sparta niet altijd het goede antwoord.
Dit was een van de betere teams, waar Spar
ta de laatste jaren tegen gespeeld heeft. Dat
toch nog één set werd gewonnen stemde tot
een beetje vreugde, dit leverde echter geen
wedstrijdpunten op. Met 'ere' verloren.
Sparta zoekt...
Door enkele langdurige blessures en zieke
spelers zoekt Sparta dames en heren (in het
bijzonder dames), die in recreatief-competi-
tie verband wiUen spelen. Affiniteit met de
voUeybalsport is wenselijk. We spelen onge
veer 12 competitiewedstrijden per seizoen.
In onze vereniging heerst een goede sfeer.
Nadere inlichtingen hierover bij Els van Es
te Nieiuwe Tonge, telefoon 651355.
Ouddorp staat om veel dingen bekend: strand, zee en duin, vuur
toren, bloemenvelden, 't Blauwe Huus, vakantie-oord, en noem
maar op. Er is nóg iets dat Ouddorp typeert, wellicht minder
bekend dan de eerstgenoemde zaken: het leger vrijwilligers dat
als een peloton hand- en spandienstverrichters liet zorgcentrum
'de Vliedberg' omringt. Tijdens een mosselavond, afgelopen vrij
dag, was dat leger bij elkaar, maar liefst 115 in getal, onder aan
voering van voorzitter burgemeester Sinke, die in die hoedanig
heid ook als vrijwilliger fungeert.
In 'de Vüedberg' is de mosselavond een jaarlijks terugkerend gebeu
ren. 'Een avond waarvan heel Ouddorp weet dat die vandaag gehou
den wordt', liet Vliedbergdirecteur de heer Van Beek weten. De vrij
willigers nemen gewoon een plaats in in Ouddorp, 'en wat moesten
we zónder hen beginnen?', vroeg Van Beek zich af. Het antwoord
was duidelijk: 'dan kunnen we veel van wat nu mogehjk is wel laten
vervallen.Ook de heer Sinke vroeg zich af wat Nederland - en dus
ook 'de Vliedberg' - moest beginnen zónder vrijwilligers. Hij had
een typerende beschrijving van dit type medewerker: 'iemand die,
ongeacht leeftijd en vitaliteit, het vanzelfsprekend vindt om voor
anderen, die jouw hulp zo nodig hebben, iets te willen doen'. En wat
die leeftijd betreft, in Ouddorp zijn de oudste vrijwilligers de tachtig
zelfs gepasseerd! 't Is in 'de Vliedberg' dan ook aan deze vrijwilli
gers te danken dat er zoveel voor de bewoners mogelijk is geworden.
In een bomvolle zaal zaten de vrijwillige medewerkers bijeen, onder
de geurende damp van mossels en vis. En 't is eigenlijk te danken aan
het initiatief van de heer Cees Hameeteman - in zijn jongere jaren
was hij eigenaar van vispaleis Hameeteman - dat in 'de Vliedberg'
de mosselavonden gehouden kunnen worden, nu al voor de dertien
de maal. Geheel belangeloos wordt al dat lekkers ter beschikking
gesteld, vroeger door Cees en thans door diens zoon, die nu de zaak
runt. Als sympathiebetuiging voor het zorgcentrum en voor het vele
werk dat de vrijwilligers daar verrichten. Slechts het zout op tafel en
het vet waarin gebakken wordt komt van 'de Vliedberg', de rest van
vispaleis Hameeteman! 't Is dan ook te danken aan het initiatief van
de Hameetemannen dat jaarlijks deze mosselavonden gehouden kun
nen worden, één avond voor de bewoners en één voor de vrijwilli
gers.
Enkele personen werden deze avond in 't zonnetje gezet vanwege
hun twaalf en een half jarig vrijwilligersjubileum: de dames Neder-
veld-Klepper en Brinkman-v.d. Ree. En natuurlijk hoort ook Cees
Hameeteman erbij: 'Als je al dertien jaar lang (mede) het mogelijk
hebt gemaakt dat avonden als deze gehouden kunnen worden, ben je
al die jaren eigenlijk ook vrijwilliger geweest' vond de heer Sinke.
En vanzelfsprekend waren er deze avond nog meer medewerkers
aanwezig die er al twaalf en een halfjaar of langer op hadden zitten.
Voor die alle ligt een tastbare herinnering in 't verschiet: twee figuur
tjes, staand op een sokkeltje, die samen een klokje omhoog houden,
geheel in zilverkleur uitgevoerd. Symbool voor 'samen door de tijd
gegaan'Cees Hameeteman kreeg er alvast één en samen met de twee
jubilerende dames én voorzitter Sinke ging ie op de foto.
Doordat de vrijwilligers in zo grote getale aan de mosselavond deel
namen was het voor echtgenotes niet mogelijk om ook van de partij
te zijn. Een aantal van die 'achterblijvers' hebben daar echter iets op
gevonden: ze organiseren gewoon voor zichzelf een mosselavond!
De één zorgt voor mossels, de ander voor stokbrood en weer een
ander voor wijn, zo maken ook die dat ze aan hun trekken komen:
'joele gezellig mossele..da's best, mar wiele oak!
Voor f
kraamzorg
van uw
eigen
identiteit,
vraag RST
voor hoge
kwaliteit
Reformatorische
Stichting Thuiszorg
Telefoon (0342) 42 23 24
Uw Vereniging van Bedrijfsvoorlichting
Goeree-Overflakkee en de WLTO nodigen
u uit voor het bijwonen van de lezing met
het onderwerp 'Bemesting en Minos voor
de Akker- en Tuinbouw'.
Nog maar ca. 12 maanden en u moet weten
hoe u ondanks of dankzij Minas het hoog
ste rendement uit uw bemesting haalt.
Een aantal telers zijn reeds Minasplichtig
of kiezen in 2000 vrijwillig voor een verfij
nde Minasaangifte. Wat is wijsheid?
1In deze lezing wordt duidelijk wat de bes
te keuze voor aanmelding 2000 is.
2. Bovendien komen enkele aandachtspun-
ten bij de aangifte aan de orde.
3. Dierlijke mest als inkomstenbron? Haal
het maximale uit uw bedrijf. DLV ver
taalt Minas naar een praktische land
bouwkundige benadering door middel
van een aantal korte bemestingstips.
RV. De Trekvogels te Ouddorp houdt op 26
en 27 november haar jaarlijkse postduiven-
tentoonstelling. Deze tentoonstelling wordt
gehouden in m.f.g. 'Dorpstienden' te Oud
dorp.
Er is onder andere Rad van avontuur, prik-
blok en u kunt ook een levend varken win
nen door het juiste gewicht te raden.
De zaal is open op vrijdag van 19.00 tot
22.30 uur en op zaterdag van 15.00 tot
22.30 uur. Toegang is gratis.
Datum: dinsdag 23 november 1999.
Plaats: De Schakel, Beatrixlaan 31,
Dirksland.
Aanvang: 19.30 uur.
Spreker: N. E. van der Bok, Specialist
Bodem, Water en Bemesting
DLV Akkerbouw Zuid.
U bent van harte welkom!
J. Lens
mnde
Leidse Lakenindustrie
-3-
"Die natuurlijk dadelijk op de vlucht zou
den slaan, als ze jouw krijgshaftig gezicht
te zien kregen, - plaagde Becker. - Man,
ga op de weg staan, en de Pappenheimers
lopen vanzelf een eind om".
Pierre vond niet veel bijval. Zijn geblaas-
kaak was te sterk. Ze konden zijn geduri
ge opschepperijen niet goed hebben. Hij
bemerkte het telkens, doch veranderde
niet. "Toch zal er wat moeten gebeuren als ze hier
komen, - zei Becker. - Want anders blijft er niemand
over. Net als eergisteren te Esder, je weet wel, bij Visel
aan de Maze. Daar wilden ze een brug over de rivier gaan
slaan, maar hoorden dat Maastricht zich had overgege
ven. Die van Esder en Visel hadden naar de wapens ge
grepen. Toen begon het üeve leven. Van woede vielen ze
op een boerderij aan, drongen door de grote wagenpoort
naar de binnenplaats, grepen de boer aan en sloegen hem
op staande voet dood. En dan de knecht. Een ander kwam
aanlopen met een hooivork, en die lag al om eer hij het
wist".
Rogier huiverde. Zo zou het ook hier kunnen gaan, en
dan;
"En hebben de boeren dat toegelaten?"
"Neen, ze hebben zich van een paar achtergebleven sol
daten meester gemaakt, en die evenzeer gedood. Ze
waren woedend, en wee wie in hun handen viel. Maar
tegen het grote leger zouden ze niets kunnen uitrichten
natuurlijk".
"Dus, - merkte Pierre weer bpf- dus die boeren daar heb
ben wel wat gedaan".
Dat viel niet te ontkennen.
"Ze zijn nog erger, die Pappenheimers, dan de Span-
jaards ooit geweest zijn, - ging Becker voort. - Je begint
niets tegen ze. Ze hebben in de korte tijd dat ze hier üg-
gen al wat een kwaad gedaan".
Hij zuchtte. Hij had er al zoveel van gehoord, hoe ze het
vooral op de protestanten voorzien hadden, ja, maar ook
de roomsen niet hadden gespaard.
"We moesten ons maar kalm houden, - meende hij. -
Hoe kalmer we ons houden, hoe minder kans er is dat we
moeite van ze krijgen. Tenslotte is het niet nodig dat ze
hier komen".
Hij had het nauwelijks gezegd, of een nieuwe gast trad
binnen. Deze droeg een rieten korf op de rug met allerlei
kleine koopwaar er in. Hij was bestoft en bestoven, en
zag er uit als een man die een grote afstand had afgelegd.
Hij zette zijn korf af tegen de muur, en nam plaats op een
bank.
"Goede avond saam", wenste hij gul.
"Ook goede avond koopman, - zei Rogier. - Mooi weer
nietwaar?"
"Ja, het is nog mooi, - zei de koopman. - Maar het zal
niet lang meer duren. Er komt verandering. De koeien
loeiden erbarmelijk tegen de avond, en de vliegen staken
geweldig. Er komt vast regen".
"Heb ik ook gedacht, - meende Pierre, en hij schoof zijn
manke been wrijvende naderbij. - Ik heb al de hele dag
pijn in mijn been en dat spelt niet veel goeds".
"Voor de stoffige wegen zou je wensen dat er een goede
bui kwam, - ging de marskramer voort. - Want, mannen,
het is niet alles er zo dag aan dag door te moeten gaan".
Hij trok het ganse land door, en wist even goed de weg in
Holland als hier. Hij was rusteloos, bleef nergens lang.
Hij wilde de wereld zien, en had slechts geringe behoef
ten. Als hij maar enkele stuivers per dag won, kon hij
rondkomen. Niemand bekommerde zich over hem, en
over wie zou hij zich bekommeren? Hij had kind noch
kraai op de wereld.
Dat alles wisten ze in de taveerne al gauw en Pierre luis
terde met open mond naar wat die Hollander, want dat
bleek die marskraker te zijn, te vertellen had.
Het meeste echter vertelde hij van wat ook hun volle
belangstelling had: van Maastricht en van de Pappenhei
mers. Hij kon daarover praten, omdat hij zo juist uit die
omgeving kwam, en nog maar enkele dagen geleden ge
weest was in de schansen der Engelsen, aan wie hij heel
wat verkocht had en van wie hij heel wat gehoord had.
Ook van wat Pappenheim aan schrik en ontsteltenis had
teweeg gebracht onder de dorpsbewoners. Ook dat zijn
soldaten aan het optrekken waren, en dat ze wellicht eer
der in de buurt zouden zijn dan verwacht werd. "Ben je
nooit bang, heerschap?" vroeg Pierre hem.
De marskramer kende geen vrees; hij had altijd dingen bij
zich, die de soldaten graag hadden. Ook kleine toebacks-
bonkskens, waaruit ze hun toeback konden zuigen. Ze
lieten hem meestal ongemoeid, als hij maar niet zijn
mond voorbij praatte, en blijk gaf dat hij, nieuwsgierig,
weten wilde wat hij niet weten mocht.
Hij kwam met zijn mars om te verkopen. Niet om voor
spion te spelen. En vooral daardoor kon hij rustig langs
de wegen trekken en tot de legers doordringen.
Neen, dan waren er andere dingen om bang voor te zijn!
Nu viel de duisternis snel; de zon ging onder.
In de verte, daar in het westen, daar zag je haar dalen. Als
een gloeiende schijf stond ze aan de hemel en vreemde
rode trillingen straalden naar alle zijden uit.
"Dat spelt niet veel goeds", zei Rogier, die in zijn hart zo
bevreesd was.
"Rood, dat spelt bloed!" En hij huiverde.
Achter in het woonvertrek lag zijn vrouw geknield.
Devoot hief ze de handen naar het Mariabeeldje, dat in
een hoek van het vertrek stond, omgeven door wat koren
bloemen. Een klein kaarsje spreidde een onaanzienlijk
Ucht door het vertrek.
"Heilige moeder Gods, bid voor ons. Want de woeste sol
daten komen!"
"Heilige moeder Gods, bid voor ons en bewaar «ons voor
de vijand!"
Zo vloeiden de klanken over haar lippen. Ze wist niet
beter en ze legde al de angst van haar hart neer in de
beden, die ze tot Maria opzond. Ze zocht troost en tracht
te van haar vrees af te komen, want ook zij was be
vreesd...
Pierre droop af. Hij ging zijn armelijke lemen hut opzoe
ken om er de nacht door te brengen. Met moeite trok hij
zijn verminkte been mee; het deed hem weer geweldig
pijn.
Bevreesd was hij eerst nog niet. Al kwamen nu die sol
daten, wat zou da.t dan nog? Wat zouden ze hem doen,
hem, die zich zeker niet verdedigen kon? Langzamer
hand echter begon de moed te zakken, nu hij niet langer
voor zichzelf de vrees kon verbergen achter zijn luid-
schreeuwende stem, en de angst, die nu ook hem kropte
in de keel, niet kon wegspoelen met een slok bier. Hij
voelde, vooral nu de pijn hem kwelde, te sterk zijn zwak
heid om nog plannen van verdediging te hebben.
Hij was blij toen hij de deur van zijn armoedige hut ach
ter zich sloot.
Diezelfde avond had het kasteel heel andere tonelen aan
schouwd.
In de grote zaal was de slotvrouw, en ze had haar Jean bij
zich.
Het was stil in het kasteel, dat zich met zijn vele bijge
bouwen uitstrekte rondom de binnenplaats.
Ze had juist haar kleine jongen verteld, dat hij wegging
met Govert, naar de Prins, omdat er wellicht boze man
nen zouden komen, die hem kwaad wilden doen. En bij
de Prins zou hij veilig wezen, en die zou hem naar Hol
land sturen. Als de boze oorlog voorbij was, dan zou zij
met zusje ook naar Holland komen om hem te halen.
Het was niet diep tot hem doorgedrongen, en de slot
vrouw verbaasde zich er niet over; ze had hem het hele
verhaal gedaan, meer om zichzelf te ontlasten.
Hij vond het heerlijk. Dat hij, zo laat op de dag nog, met
Govert zou uitgaan, was heel bijzonder. Maar dat hij van
moeder moest weggaan, en van Bregte.
De slotvrouw had er niet velen in haar vertrouwen geno
men. Slechts Govert en Bregte, en ze wist: op die kon ze
aan.
(wordt vervolgd)
Raadhuisplein 45 - Postbus 154 - 3770 AD Barneveid
