Dirksland werkt aan watergangen
O
Overdenking
Nieuw verenigingsgebouw
Hervormd Stad in gebruik
Laatste excursie
gorzen
<D
uit de
Heilige Schrift
EiuumMBn-niEyiiifi
HET
.ÖJKVENSTER
f*
Dankdag vergeten
VERVOLGVERHAAL
Jochem de
schoorsteenveger
VRUDAG 5 NOVEMBER 19991
Blik op kerk
en samenleving tj
- Een pedoHel in de buurt
- Bedenkelijke middelen
- Onoplosbaar
Moet de samenleving beschermd worden
tegen pedofielen? Over dat probleem hebben
de kranten de laatste dagen vol gestaan. En
kele incidenten gaven daar aanleiding toe.
Een pedofiel die zijn straf had uitgezeten en
weer terugkeerde in zijn eigen woning en na
tuurlijk door de buurt met argusogen werd
bekeken. En een andere, die zich ergens had
gevestigd, van wie men meende te weten dat
kinderen voor hem niet veilig waren, en die
daarom door de buurt werd 'weggepest'.
Wellicht zijn er nog meer gevallen te noe
men, maar het probleem is duidelijk.
Een winstpunt is in ieder geval dat pedofilie
niet meer als normaal wordt beschouwd. Dat
was min of meer het geval sinds de sexuele
revolutie van de zestiger jaren met de menta
liteit van 'aUes moet kunnen'. HomofiHe en
pedofilie en nog zoveel meer - het waren
gewoon sexuele varianten, en niemand
mocht iets in de weg worden gelegd wanneer
hij of zij de sexuahteit anders wilde beleven.
Als het maar niet onder dwang geschiedde.
Zelfs de intieme omgang met minderjarige
kinderen werd goedgepraat, zolang het maar
gebeurde op basis van vrijwiUigheid.
Gelukkig heeft de wal het schip gekeerd.
Jammer dat daarvoor enkele sclmjnende
gevallen van kinderverkrachting en zelfs van
kindermoord nodig waren!
De minister van justitie heeft de mogeüjk-
heid geopperd van chemische castratie. De
pedofiel zou dan een pil te slikken krijgen die
de sexuele lust vermindert. Daar wordt
tegenin gebracht dat het geen reële oplossing
zou zijn, omdat pedofilie een vorm van sexu
ele agressie is. Bovendien is het een onge
oorloofde ingreep in zijn privacy.
Anderen willen dat een dorp of een buurt van
tevoren wordt gewaarschuwd, wanneer een
pedofiel zich daar zou vestigen. Ook dat mid
del is nogal ingrijpend. Want dat zou kunnen
betekenen dat de persoon in kwestie nergens
welkom zou zijn. Hij is van tevoren gestig
matiseerd.
In andere landen, onder meer in de Verenig
de Staten wordt via Internet bekend gemaakt
welke personen verdacht zijn. Met een paar
drukken op de knop zou men dan te weten
kunnen komen of er in de naaste omgeving
gevaar dreigt.Een moderne schandpaal.
Het üjkt me een probleem dat bijna onoplos
baar is.
Onlangs las ik een verhaal over de recht
spraak van een paar eeuwen geleden. Een
vonnis dat vaak werd toegepast was verban
ning... In dat geval was men de gevreesde
crimineel kwijt.
Maar hij moest toch ergens büjven...?In
andere regio's moesten ze dan blijkbaar maar
zien.
Waarnemer
In de loop van de maand november hoopt de
gemeente Dirksland te beginnen met het uit
voeren van een aantal rioleringswerkzaam-
heden in Meüssant en directe omgeving. Het
gaat om het realiseren van berging in het
riool door het maken van een bergbezink-
bassin en bergbezinkriool alsmede om het
verbreden van sloten.
Door het uitvoeren van deze werkzaamhe
den zullen de problemen welke er nu nog
zijn in Melissant zoveel als mogelijk is wor
den opgelost.
Een van de grootste problemen is het gebrek
aan berging voor het rioolwater. Ter verdui
delijking daarover, het volgende. Zodra het
gaat regenen wordt het water opgevangen in
het riool om vervolgens via dezelfde riole
ring te worden afgevoerd naar de rioolwater
zuiveringsinstallatie. Wanneer het nu blijft
regenen of het gaat harder regenen dan raakt
het riool (te) vol en gaat het op den duur zelfs
overlopen. Dit overlopen gebeurt, via zoge
naamde overstorten. Deze zijn zoveel moge
lijk gelegen aan de rand van het dorp. Deze
overstorten lozen het te veel aan rioolwater
op de sloten in de polder.
In Melissant raakt het riool te snel vol, waar
door de overstorten te snel gaan werken.
Daardoor ontstaat in de omgeving van deze
overstorten vervuiling en helaas, in sommi
ge gevallen, ook stank. Om deze overlast
zoveel mogelijk te beperken is het beter om
het water zo lang mogelijk in het rioolstelsel
te houden. Om die reden wordt nu in het
rioolstelsel meer berging gemaakt.
Dit kan natuurlijk niet onbeperkt. In theorie
is het mogelijk een rioolstelsel te ontwerpen
dat zo groot is dat alle regenwater in dat stel
sel kan blijven, totdat het verwerkt kan wor
den op de rioolzuiveringsinstallatie. Dat zou
echter betekenen dat er leidingen moeten
worden gelegd van een omvang zoals deze
worden toegepast in steden met een inwo
nertal tussen de 500.000 en de 1.000.000.
Dat is in de eerste plaats qua aanleg niet te
betalen, terwijl het grote andere problemen
met zich meebrengt. Er moet dus gezorgd
worden voor een redelijke berging en wan
neer er dan nog een teveel aan regenwater is
dient dit alsnog te worden afgevoerd via de
overstorten.
Om nu zoveel als redelijkerwijs mogelijk is,
te voorkomen dat er te veel schadelijke stof
fen via de overstorten in het miüeu komen,
worden in Melissant voorzieningen getrof
fen. Er wordt dan gesproken over het beper
ken van de vuiluitworp. De grootte van de
vuiluitworp is gebonden aan strenge wette
lijke regels. Het toezicht op de naleving
daarvan berust bij het Zuiveringsschap Hol
landse Eilanden en Waarden. Dat beperken
van de vuiluitworp wordt gerealiseerd door
het in het water aanwezige süb zoveel moge
lijk binnen het stelsel te laten bezinken. Van
daar de naam bergbezinkbassin (grote beton
nen bak) of een bergbezinkriool (buis van
grote afknetingen).
In deze voorzieningen worden volgens een
bepaald systeem muren aangebracht waar
het relatief schone water overheen loopt en
het vuile slib voor blijft hangen. In de voor
zieningen zijn spoelpompen aangebracht
welke het süb na de bui terug het riool in
spoelen. Wanneer deze voorzieningen zijn
getroffen voldoet de gemeente aan de ver
plichtingen welke de hogere overheid wette-
Ujk eist.
Er blijft dan echter toch nog een probleem.
Hoewel geprobeerd wordt de vuiluitworp
zoveel mogelijk te beperken, zal er toch nog
wat vuil in de polder komen. Hoewel dit
miüeutechnisch geen grote problemen op zal
leveren, is het mogelijk dat het er in de
omgeving van de overstorten wat minder
fraai zal uitzien. Om die reden is besloten
nog een aantal voorzieningen te treffen.
In de omgeving van Melissant wordt een
aantal sloten breder gemaakt en een duiker
aangebracht onder de Noorddijk. Dit alles
wordt gedaan om de doorspoeling van de
watergangen te verbeteren, waardoor er
meer zuurstof en dus meer leven in het water
komt. Een aantal sloten zal bovendien wor
den voorzien van een zogenaamde piasberm.
Dit laatste üjkt wel iets op het winterbed van
een rivier. Deze berm loopt nl. pas onder
water op het moment dat er veel aanvoer van
water is. Het voordeel is dat er meer berging
ontstaat als het hard regent en dat het water
in de sloot, als het niet regent sneller blijft
stromen en dus meer zuurstof op blijft
nemen.
Aan deze laatste maatregelen, welke bekend
staan onder de afkorting STIWAS (stimule
ring water kwaliteits spoor) betaalt het zui
veringsschap 40% van de kosten. Het totale
werk is inmiddels openbaar aanbesteed en
gegund aan de laagste inschrijver, te weten
aannemingsbedrijf Winkels te Ouddorp voor
een bedrag van 834.000,-. Het is de bedoe
ling dat het werk op 1 mei 2000 klaar zal
zijn. Mocht u vragen hebben dan kunt u con
tact opnemen met de heer L. A. de Lange
van de gemeente Dirksland.
Nog één kans om met de boswachter
op stap te gaan dit jaar
De bomen hangen vol met prachtig ge
kleurde bladeren en de trekvogels zijn
weer gearriveerd. Ook in deze tijd van het
jaar is een bezoekje aan de Dintelse Gor
zen een bijzondere ervaring. Met het
invallen van de herfst is de hoge ruigte
afgenomen en zijn de aanwezige dieren
beter te zien. Op zaterdag 6 november
vindt voor de laatste keer dit jaar een be
geleide excursie plaats. Tijdens de verfris
sende ochtendwandeling onder leiding
van de boswachter van Natuurmonumen
ten hoort u wat meer over het gebied en is
er gelegenheid vragen te stellen.
Veranderende natuur
In april 1987 werd de Philipsdam - een
onderdeel van de Deltawerken - gesloten.
Daardoor viel in het gebied van de Kram
mer-Volkerak in één keer de getijdewerking
weg, maar ook de toevoer van zout water
vanuit de zee-armen werd gestopt. Door die
abrupte veranderingen kreeg de natuur in het
gebied een enorme schok. In de loop der
jaren heeft de natuur zich aangepast. Nu is er
en bijzondere mengeüng van zout- en zoet-
minnende planten te vinden; het Krammer
Volkerak is zoet, maar de buitendijkse
gebieden zijn vaak nog zout. Die diversiteit
aan plantengroei heeft ook effect op de
vogels, die hier voorkomen. Momenteel
wordt het gebied druk bezocht door treicvo-
gels. Daarnaast kunt u diverse soorten een
den, ganzen en steltlopers aantreffen.
De Dintelse Gorzen
Het gebied van de Dintelse Gorzen is op veel
plaatsen diep ingesneden door vroegere
kreekbeddingen. Kinderen kunnen hier heer-
üjk helünkje op - heilinkje af hollen, maar
iedere deelnemer moet er rekening mee hou
den dat het in de kreekbeddingen behoorlijk
nat kan zijn. Naast de kans om water tegen te
komen loopt u ook de kans om wat dieren
tegen het üjf te lopen. Tijdens de wandeling
kan de bezoeker zomaar oog in oog komen
te staan met de 70 Shetlandpony's en de 105
koeien, die vrij in het gebied rondlopen. Zij
zijn de natuurlijke grasmaaiers van de Ver
eniging Natuurmonumenten.
Wilt u mee?
Wie mee wil met de ochtendexcursie van 6
november a.s. moet zich van tevoren aan
melden bij de boswachter: (0167) 502970.
De wandeling start om 10.00 uur bij het
sluisje in Benedensas, aan de monding van
de Steenbergse Vhet (tussen Dinteloord en
Steenbergen). De excursie duurt tot ca.
12.30 uur. Het wordt een ontspannende
tocht; zeker geen wandeling waarvoor u een
bijzonder goede conditie nodig heeft, maar
houdt u wel rekening met het oneffen ter-
rem. De kosten van de excursie bedragen:
- leden van Natuurmonumenten en hun
gezin: gratis.
- niet-leden tot en met 12 jaar 1,00.
- niet-leden 13 jaar en ouder 5,C)0.
GOEDEREEDE
"Net echt en toch ook weer niet..." In een
film kan alles en we zeggen: "gelukkig, het
is maar een film". In ons leven kan ook heel
veel gebeuren maar dat is echt... Je leven
kan je niet overdoen!
Als je 15 jaar bent of ouder dan ben je zater
dagavond 6 november vanaf 20.00 uur weer
met al je vrienden en vriendinnen van harte
welkom bij de 'Open Deur' in 'De Ark'.
We draaien een film. Zaterdagavond UIT?
de 'Open Deur' IN!
In gedachten zie ik hem achter zijn tafel zit
ten: een rijke man. Wat bezit hij veel! Nauw
keurig heeft hij zijn ontvangsten en uitgaven
bijgehouden. Hij heeft een best jaar achter
de rug. Als hij naar buiten kijkt, ziet hij zijn
wijngaard liggen. Hadden de ranken wel eer
der zoveel zware trossen gedragen? Ginds
ügt zijn oüjventuin. Diep buigen de takken
door. Dat belooft een goede olievoorraad.
Door de avondwind wuift het koren heen en
weer. De Heere Jezus zegt: 'Het land van
een rijke man had wel gedragen.'
Dat dankte die man niet alleen aan zijn voor
zichtige beleid. Want hij kon al dat zaad niet
la'ten ontkiemen. Hij kon de vruchten niet
doen rijpen. God was hem gunstig geweest.
God had zijn velden bekleed met kudden.
God had zijn dalen bedekt met koren. De rij
ke Gever in de hemel wilde voor deze man
putten uit Zijn schatten. En dan is er alle
reden om te zingen: 'God is ons genegen,
onze God geeft zegen. Hij Die alles geeft.
Hij zal zijn geprezen.'
Maar die rijke boer zingt zo niet. Zijn bezit
tingen vergeet hij niet. Al die gewassen ver
geet hij niet. Met voldoening kijkt hij uit zijn
raam! Wie tiij wel vergeet? Zijn trouwe Ont-
fermer in de hemel. Hij vergeet Dankdag te
houden. Eén vraag houdt hem bezig: 'Wat
zal ik doen?' In Lukas 12 lezen we: 'En hij
overlegde bij zichzelf, zeggende: Wat zal ik
doen? Want ik heb niet waarin ik mijn vruch
ten zal verzamelen.'
Hij neemt het besluit om zijn schuren af te
breken en grotere te bouwen om daarin zijn
gewassen op te bergen. Dat hij dankbaar is,
horen we niet. Hij denkt dat alles van hem is.
Het is toch veelzeggend, dat we deze man
wel zes maal 'ik' en vier maal 'mijn' horen
zeggen? Voor God heeft hij geen oog. Dank
dag houdt hij niet. Hij gaat helemaal in zijn
bezittingen op! Hij vergeet Dankdag te hou
den. Terecht heeft de Zaligmaker gezegd, dat
het voor een rijke bezwaarlijk is om het
koninkrijk der hemelen binnen te gaan. Die
rijke man heeft maar één zorg: waar moet ik
alles opslaan en bewaren?
Wilt u deze man ter verantwoording roepen?
Voelt u zich geroepen om hem de les te
lezen? Omdat alles bij u anders is? Omdat u
in deze dagen van het jaar dankbaar omhoog-
ziet? En omdat u wel belijdt dat eten, drinken
en werk de tekenen van Gods gunst waren?
Dat zou heel bijzonder zijn!
Er is dit jaar weer veel gepasseerd. Droevige
en büjde gebeurtenissen wisselden elkaar af.
Wij leven nog in een betrekkelijke rust. Elders
zijn massa's mensen van honger omgekomen.
Velen verloren het leven door ongelukken of
door oorlogsgeweld. Wat was het bij ons dan
nog rustig! God verdient het dat wij Hem dan
ken voor wat Zijn milde hand ons gaf.
Hij heeft ons nog veel gelaten. Er was voed
sel in overvloed. Er was veel bedrijvigheid.
Danken we God hiervoor? Met al onze ken
nis en middelen zijn we van Hem afhankelijk
gebleven. Opnieuw wilde Hij in ons land
Zijn voetstappen zetten. De hoop, dat wij niet
vragen wat we moeten doen. Ik hoop dat wij
onze dank brengen bij Hem Die Zijn schep
ping onderhoudt en regeert. En dat we Hem
danken omdat Hij er recht op heeft. Kijk eens
naar uw kleding, let eens op al dat voedsel en
het werk waarin u mocht bezig zijn. Beseffen
we, dat elke snee brood en ieder glas melk
mogelijk gemaakt werd door de verdiensten
van de Heere Jezus? Alleen om Jezus' wil
kan God een barmhartig Vader zijn.
Vergeet niet om Dankdag te houden. Doe
niet als die rijke man. Wie blind is voor God
en Zijn goddelijke gaven, vergeet om te dan
ken. Of dat als een excuus bedoeld is? Nee,
zeker niet. Het is heel erg als we de HEERE
vergeten. Want dat verdient Hij niet. Hij
heeft veel willen geven. In het rijk van de
natuur en in het rijk der genade.
Ook in de voorbije maanden werd Christus
verkondigd als het Brood dat uit de hemel
neerdaalde. Wat heeft God in Hem een goed
heid gedemonstreerd! Gode zij dank voor
Zijn onuitsprekelijke gave! Als we de HEE
RE dienen zullen we niet vergeten om te dan
ken. En dan is elke dag toch een dankdag?
Moeten we het niet leren om te danken? God
is het waard dat we Hem bezien als de fontein
van goedheid. Hij is de Bron van tijdelijke en
eeuwige zegeningen. Zeg dan maar:
Gij ontnaamt nog niet ons leven,
Gij behoedt voor hongersnood.
Wil een dankbaar hart ons geven.
Dat wij, door de druk gedreven.
Tot U opzien. Gij zijt groot!
Ds. G. C. Kunz
Een moment waarnaar de kerkelijke gemeente van Her
vormd Stad al lang heeft uitgezien brak afgelopen zater
dagmiddag aan. Heel veel voorbereidingen zijn er al aan
voorafgegaan, maar nu was daar dan het moment dat tus
sen de Hervormde kerk en de bijbehorende pastorie in
Stad aan 't Haringvliet het nieuwe Hervormde vereni
gingsgebouw in gebruik kon worden genomen. Een gele
genheid waarvoor heel wat gemeenteleden bijeen waren
gekomen.
Het oude verenigingsgebouw elders in Stad, dat vele jaren trouwe
dienst heeft gedaan, was zeer verouderd en voldeed volstrekt niet
meer, het was er echt behelpen. Hoe zeer wordt dan een geheel nieuw
gebouw gewaardeerd, met alle gemakken die dat met zich mee
brengt. Waardering, blijdschap en dankbaarheid werd dan ook zeker
ervaren, de middag waarop het nieuwe verenigingsgebouw in
gebruik werd genomen. Dit zou echter niet eerder plaatsvinden vóór
dat het gebouw ook van een naam was voorzien. Daartoe werden
vanuit de kerkelijke gemeente 28 inzendingen gedaan met voorstel
len voor een passende naam. Uit die alle werd die van mevrouw Die
penhorst gekozen: 'de Ark'. 'Een gemakkelijke naam, gemakkelijk
te onthouden, gemakkelijk om uit te spreken én een kleine naam met
een grote inhoud', lichtte namens de kerkvoogdij de heer M. Vroe-
gindeweij toe, daarbij verwijzend naar Noach, de tijd waarin hij leef
de en naar de tijd waarin wij nu staan. 'Daarin hebben wij, net als
Noach toen, ook een opdracht. Een opdracht om een plaats te hebben
waar Gods woord verkondigd en de jeugd daarin onderwezen kan
worden, waar ruimte is voor ouderen en bejaarden, ja voor de hele
gemeente', aldus de heer Vroegindeweij. Het was aan mevrouw Die
penhorst de eer om de naam die ze voor het nieuwe verenigingsge
bouw had bedacht te onthullen, en in fraaie letters staat het boven de
hoofdingang te lezen: 'De Ark'. Ds. Burger, die een aantal maanden
geleden ook de 'eerste steen' van het gebouw legde, verrichtte nu de
openingshandeling. Door het doorknippen van een lint dat voor de
ingang was gespannen, werd die versperring opgeheven en had de
gehele gemeente vrij toegang tot haar nieuwe verenigingsgebouw.
Een langgekoesterde wens en een lang verbeid moment gingen daar
mee in vervulling.
H. Kingmans
-44-
Zij staat op de onderste trede van het lad
dertje, hetzelfde, dat Jochem vroeger
beklom. De treden zijn alleen nog meer
uitgesleten.
"Dolf! Joseph!"
Van de zolder komt een brommerig
geluid.
"Komen juUie eens gauw naar beneden?
Ik heb wat te vertellen!"
Dan loodst zij Jochem naar binnen. Nog tal van meube
len, hij ziet het met één oogopslag, zijn van vader en
moeder, al is er ook wat nieuw. De rieten leimstoel, die
zijn schoonzuster hem aanwijst om te bezetten, is van
vader geweest.
Dan opeens verschijnt het goedige gezicht van Dolf in
het deurgat. Dolf is alleen wat ouder geworden, meer
niet.
"Mens je doet me schrikken. Wat is er aan de hand?"
Hij zwijgt als hij de vreemde gestalte ziet zitten.
"Hier is iemand. Dolf. Ken je die nog?"
Jochem is opgestaan, de hand uitgestrekt, 't Is weer het
zelfde: ook Dolf kent hem niet. Wat ben ik toch ontzag
lijk verandert, denkt Jochem.
"Ik ben Jochem", zegt hij vlakweg.
Net komt dan Joseph binnen, die deze woorden hoort.
"Je stemt komt me bekend voor, maar anders.merlct
Dolf op. "Zo ben jij Jochem. Je bent lang weg geweest.
En florissant zie je er ook niet uit. Ik lien blij dat je nog
leeft. We dachten.
Hij lacht een brede lach en schudt hartelijk de hand van
zijn teruggekeerde broer, welk voort»eeld door Joseph
wordt gevolgd.
En dan zitten ze weldra druk te praten, liever gezegd:
Jochem vertelt vlug een en ander, terwijl de anderen lui
steren. En dan wordt alles klaar en duidelijk als glas.
"En nu moetje horen. Dolf, wat die dwaze Hermann aan
Jochem heeft verteld".
Neen, daar snappen Dolf en Joseph ook niets van. Wou
Hermann een grap uithalen? Dan was het wel een sme
rige grap.
"Wat zal Lize opkijken", zegt Dolf opeens. "Die komt
hier altijd nog aanlopen; haar vader en moeder zijn dood,
weetje. Zij is nu bij Christiansen, je weet het misschien
nog wel. Met de wagen ben je er voorbij gereden".
"Woont Hermann daar en niet in het dorp?"
"Hermann? Ik heb het over Lize!"
"Maar.Lize is toch met Hermann getrouwd?" vraagt
Jochem verwonderd. Hij gaat lont ruiken, nu hij weet,
dat Hermarm hem maar wat op de mouw heeft gespeld.
"Lize de vrouw van Hermann?" lacht Dolf luid. "Hoe
kom je erbij. Of heeft Hermarm jou dat soms óók al ver
teld?"
"Ja, dat heeft hij gezegd".
"Wat bezielt die vent!" barst zijn schoonzuster uit.
Hermaim is nu ook Jochem weer een raadsel. Het ver
moeden van daar even heeft geen zin, nu blijkt, dat Lize
zijn vrouw niet is.
Lize.zij is nog een vrije vrouw. "Ze kon niet op je blij
ven wachten", heeft Hermarm gezegd. Dus heeft zij wel
gewacht; al die jaren, wacht zij nog op hem! Maar Her
maim weet daar dan toch iets van. Dat is duidelijk. Heeft
Lize... ja, dat moet wel... hem dat dan verteld? Hij
l)egrijpt er niets van.
Lize is vrijZij heeft op hem gewacht. Hij kan aan haar
zijde een gelukkig leven hebben nog. God is goed! Hoe
komt zijn opstandigheid en zijn inzinking daarginds, nu
in een vals zondig ücht te staan.
Och ja, er is een verontschuldiging: hoe had hij bij bena
dering kimnen vermoeden, dat Hermann hem zo voor zat
te liegenDiens doen is nog onbegrijpeüjk. Maar hoe dat
zij... door de eerste de beste tegenslag heeft hij zijn
Godsvertrouwen verloren, hij, die zich geborgen weet in
Jezus Christus. Dat is het ergste van alles.
Hij wordt ongedurig. De eerste verrassing van zijn terug
komst is voorbij. Een en ander weten zij nu. O, hij kan
en zal nog veel meer vertellen. Zjj moeten weten, hoe
zijn slaaf-zijn daar in Palestina voor hem de weg is
geworden om tot God te komen. Je denkt als je dat hel-
leleven meemaakt, dat je tot de verdoemden behoort.
Maar ook daar dringen de lichtstralen van Gods genade
door. Je wordt een gegrepene. En je bent voor eeuwig
gered.
In spanning zitten ze te luisteren. Dit is een openbaring.
Hun leven is zo geleidelijk gegaan. Zij kuimen het zich
niet voorstellen, dat een Jochem, die toch uit hetzelfde
nest komt als zij, een vloeker is geweest; dat die zijn
leven heeft vervloekt; dat die God heeft gevloekt.
En toch heeft God hem nog gegrepen. Ze zijn er stil van.
"Je büjft toch hier?" vraagt zijn schoonzuster dan even
later.
"Voorlopig wel, als jullie het goedvinden. En dan moet
ik verder zien. Maar nu wil ik naar het dorp, naar de
vader van Gebhard Waldmont".
"Toch zeker als we eerst hebben gegeten?" merkt zijn
schoonzuster op. "Je hebt sedert vanmorgen vroeg niets
gehad, wel?"
Node stemt Jochem toe. Hij wil weg. O zeker, die Wald
mont kan nog wel even wachten. Het nieuws dat hij te
brengen heeft, is niet eens zo opwekkend. Ze weten niet,
behoeven ook niet te weten, dat hij naar iets heel anders
haakt.
Onmiddellijk na de maaltijd stapt hij dan ook op, en gaat
terug de weg, die de dilligence gereden heeft, tot een
eind voorbij het dorp. Naar meester Feldbrugge, waar
Waldmont woont, kan hij later wel gaan.
De boerderij van Christiansen, waar Lize is, lokt hem. Je
moet in aUes, zelfs in de kleinste kleinigheden van je
leven, Gods leiding zien. Hij is nu o zo dankbaar, dat
Gebhards zuster daar in Bunzlau, hem er toe heeft aan
gezet, tegen zijn aanvankeUjke bedoeling in, toch naar
Liegnitz te gaan. Stel je voor, dat liij teruggekeerd was!
Steeds zou hij in de veronderstelling hebben geleefd, dat,
op Hermann na, de zijnen dood waren en dat Lize.
Lize! Hij verhaast zijn schreden en staat dan voor een
vrij smalle landweg, aan het eind waarvan een oude
boerderij oprijst. Er is in de ganse omtrek geen levend
wezen te bekennen. Je zou zeggen, dat Christians hoeve
uitgestorven is.
Maar één mensenkind zal er allicht zijn. Jochem ver
moedt - of is de wens de vader der gedachte! - dat die
ene Lize zal zijn.
Hij nadert meer en meer. Er slaat een deur dicht. Op het
erf verscliijnt een vrouw, die zijn richting uitkijkt. Zij
staat stil bij de houten pomp. Jochem loopt er linea recta
op af. Zijn hart zegt hem, dat die vrouw Lize is en als hij
dichtbij haar komt, heeft hij zekerheid.
Zij is Lize Hackman, die hij gezelschap heeft gehouden
bij de ganzen, met wie hij door de bossen heeft gedwaald
en die beloofd heeft, op hem te zullen wachten, toen hij
de wereld introk. Zij heeft haar woord gehouden. Daar
staat zij. Zij kijkt naar hem.
En dan gebeurt er iets, dat zelfs Jochem verwondert en
waarover hij nog vaak spreken zal.
Er is niemand geweest, die hem herkend heeft. Maar als
Jochem vlakbij Lize is en dolblij en in de war, alleen het
woordje 'Lize' stamelen kan, ziet zij hem strak aan,
grijpt als een, die in oiunacht dreigt te vallen, de lange
pompzwengel vast en roept juichend: "Jo-o-chemI"
EINDE
I
ia^sKfcS»***^***»»*;
V.
