^s^ f\^
(010)2741135
tiofiietenH
Zuidwester kreeg nieuwe transportbus
Indië-monument in Middelliarnis
onder grote belangstelling onthuld
www.buijze.nl
Politie 24-uur5 telefoon:
Aandacht voor
Toolse studenten'
chr, streekblad op gereformeerde grondslag
voor de zuid-hoUandse en zeeuwse eilanden
AJL^MINNAARD
VASTGOED
3 koren zingen voor
gehandicaptenproject
Elim in Nigeria
Na tanken niet betaald
Kerkdiensten Ger. Gem.
Fusie Visafslagen
Stellendam en Scheveningen
nagenoeg voltooid
Hét meesterstuk
van de Echte Bakker
Dinsdag 5 oktober 1999
72e jaargang
nr. 6844
«1=
Rotterdam-Rijnmond
RIJDEN ONDER INVLOED
Zaterdagmorgen om half zes viel een 27-
jarige automobilist uit Den Bonmiel op de
Staverseweg in Sommelsdijk achter het
stuur in slaap. Hij ramde daardoor een licht
mast. Toen hij werd aangehouden bleek hij
onder invloed van alcohol te verkeren. De
uitslag van de ademanalyse bedroeg 685 ugA
(max. is 220 ug/1 toegestaan). De man moest
zijn rijbewijs inleveren. Ook krijgt hij een
proces-verbaal.
INBRAKEN DIEFSTAL
In de nacht van donderdag op vrijdag werd
ingebroken in een bedrijf aan de Delta-
Industrieweg in Stellendam. Men heeft de
alarminstallatie uit kunnen schakelen. Ken
nelijk heeft men niet kunnen vinden waar
men naar zocht, want er wordt niets vermist.
In de nacht van donderdag op vrijdag werd
ingebroken in een woning aan de Molendijk
in Melissant. De bewoonster werd wakker
van de inbreker en sprak hem aan. De man
wilde geld en ging er tenslotte vandoor met
een portemonnee en een klein geldbedrag.
De afgelopen weken zijn vanaf de Zeedijk in
Herkingen 14 schapen gestolen. De schapen
zijn voorzien van een oormerk.
Vrijdagavond werd ingebroken in woningen
aan de Tramweg en de Secr. Rooij straat in
Dirksland. In de Tramweg wordt nog niets
vermist. Uit de woning aan de Secr. Rooij-
straat werd een portemonnee met wat.geld
gestolen.
SNELHEIDSCONTROLES
DIRKSLAND - Personeel van de Ver-
keerspoUtie (Bureau Projectmatige Ver
keerscontroles op de Staakweg en Boezem
weg in Dirksland.
Tussen kwart over negen en tien uur namen
op de Staakweg 43 van de 149 passerende
automobiüsten het niet zo nauw met de
maximum snelheid van 50 km/uur. Hoogst
gemeten snelheid bedroeg 82 km/uur.
Op de Boezemweg, waar tussen kwart over
acht en tien over negen werd gecontroleerd,
hielden 34 van de 150 passerende automobi
listen hun gaspedaal te diep ingedrukt.
Hoogste score bedroeg hier 68 km/uur, ter
wijl 50 km/uur is toegestaan.
DRONKEN BESTUURDER
MIDDELHARNIS - Een 34-jarige bestuur
der van een vrachtauto, een bestelbus, werd
gecontroleerd en bleek teveel gedronken te
hebben. Hij bUes aan het bureau 530 ug/1.
Tegen hem is proces-verbaal opgemaakt.
Goeree-Overilakkee B.V.
Voor de koop of verkoop van uw woning
Vermoedelijk plegen twee vrouwen, die zich
uitgeven voor Poolse studenten en met een
donker bruin busje met buitenlands kenteken
rondrijden, diefstallen. Zij zijn mogeüjk de
zelfde vrouwen als degenen die deur aan
deur in Den Bommel trachten om Poolse stu-
dententekeningen te verkopen. De poHtie
verzoekt bewoners alert te zijn en zo nodig
direct te bellen.
actief in beeld en geluid
D.V. vrijdag 8 oktober a.s. is er een zang
avond georganiseerd waar drie koren hun
medewerking aan verlenen. De opbrengst
van deze avond zal ten goede komen aan het
■gehandicaptenproject 'Elim' te Igede, Nige
ria. Dit is een project waar zr. Coby van Ros-
sum en Ellen Vreeswijk, beiden afkomstig
van Flakkee, aan verbonden zijn.
De heer J. P. van Rossum hoopt die avond
een korte uitleg te geven over het werk wat
daar gedaan wordt om de diverse soorten ge-
handicapten^en zoveel mogelijk menswaar
dig bestaan te geven.
De koren die meewerken zijn het 'Chr.
Eilandenkoor' uit Zierikzee, Chr. kinder
koor 'Jedaja' uit Nieuwerkerk en Chr.
Jeugdkoor 'Bid en Zing' uit Nieuwe Tonge,
allemaal o.l.v. Peter Wildeman. Gerco Brou
wer speelt panfluit en Anton Weenink orgel.
De aanvang is om 19.30 uur in de Ned.
Herv. kerk te Middelharnis. De kerk gaat om
19.00 uur open.
De entree voor volwassenen is 5,00 en
voor kinderen 2,50.
OUDE TONGE - Een nog onbekende man
is donderdagavond bij een benzinestation
langs de N59 na het tanken weggereden zon
der te betalen. De man tankte voor 108,95
en reed in een witte Ford met het Franse ken
teken 5587 WJ 64. Een onderzoek in de om
geving leverde vooralsnog niets op.
HERKINGEN - donderdavond 7 oktober
19.30 uur ds. G. J. N. Moens, Goes.
OUDDORP - woensdagavond 6 oktober
19.30 uur ds. A. Bac, Bodegraven.
MELISSANT - De dienst van woensdag 6
I oktober waarin ds. J. Beens uit Nijkerk
hoopt voor te gaan, gaat NIET door.
MIDDELHARNIS - In 1998 is het sprei-
dingsplan Zuidwester/Hemesseroord gere
aliseerd, woningen en dienstencentra zijn in
gebruik genomen in Oud Beijerland, Spijke-
nisse, Brielle en Hellevoetsluis. Door de
gedeeltelijke centrale opzet van de organisa
tie werd het noodzakelijk om vanuit Middel
harnis (Hemesseroord) goederen te distribu
eren. Vrijwel dagelijks is er een goederen
transport naar één of meer regio's. Tot op
heden werd hiervoor een transportbus
gehuurd, een kostbare oplossing voor het
Facilitair bedrijf van Zuidwester. In 1998
meldde Mobiel Sport- en Institutionele
Reclame bv zich bij de afdeling logistiek.
Het aanbod van Mobiel was om sponsors te
verzamelen, die gezamenlijk voor een bus
zouden zorgen.Afgelopen dinsdag was het
zover dat de bus, een Fiat Ducato, overhan
digd kon worden, na te zijn onthuld door
Hans Tukker namens Zuidwester. De sleu
tels werden overhandigd door Best Trucks
uit Oude Tonge. Dit bleek nog een kleine
primeur. Het was namelijk voor hen de eer
ste bedrijfs-Fiat die op Goeree Overflakkee
is geleverd.
28 sponsors tonen evenveel bedrij fsuitingen
op de door hen geschonken bus.
Na de verzelfstandiging van de Visafslag
Stellendam NV (Gemeente Goedereede),
gevolgd - begin 1999 door de verzelfstandi
ging van de Visafslag Scheveningen NV
(Gemeente Den Haag), nadert nu een volle
dige fusie tussen de beide visafslagen haar
voltooiing. Daarmee promoveert de nieuwe
combinatie qua grootte naar de positie van
de tweede visafslag van Nederland met een
omzet van ca. 125 min. De verwachting is
dat de inmiddels verzelfstandigde Visveiling
Colijnsplaat BV (Ge-meente Noord Beve
land) zich op korte termijn bij de fusie aan
zal sluiten. De onderhandeUngen hiertoe zijn
reeds in een vergevorderd stadium.
De Raden van Commissarissen hebben,
vooruitlopend op de formele fusiedatum, de
statutair directeur van de Visafslag Stellen
dam NV, de heer H. W. Venema, met ingang
van 1 oktober a.s. tevens benoemd tot statu
tair directeur van de Visafslag Scheveningen
NV. Daarmee willen beide visafslagen tem
po winnen door de operationele activiteiten
zo spoedig mogeUjk te optimaliseren.
De heer Mr. F. S. van Hove, die momenteel
de functie van statutair directeur Visafslag
Scheveningen NV waarneemt, zal met zijn
bureau Soldev het fusieproces samen met de
heer Venema voltooien.
GOEDEREEDE
D.V. 9 oktober is het weer zover. Dan staan
de deuren van de Open Deur weer voor jul-
Me open. Op deze avond mogen we Musical-
groep Mathara begroeten. Zij zullen enkele
bijbelse thema's uiteen zetten. Mogen we
julUe weer begroeten in de gezellig aange
klede bovenzaal van de Ark? Je bent vanaf
19.45 uur hartelijk welkom en we beginnen
zo rond de klok van 20.15 uur. Er wacht voor
jullie een leuke avond. Komen dus en breng
je vrienden mee.
De Gildeknoop:
In Nederland zijn ongeveer
350 ambachtelijke bakkers,
met zo'n 550 verkooppun
ten, toegelaten tot het Echte
Bakkersgilde, omdat ze
voldoen aan zeer hoge kwa-
Uteitseisen. Alleen als ze
voldoen aan deze hoge eisen mogen ze zich
Echte Bakker noemen.
Elk jaar is er binnen het Echte Bakkersgilde
een Ovenwonder-wedstrijd. Bij deze wed
strijd kunnen alle Echte Bakkers met hun
eigen speciaUteit meedingen naar de hoofd
prijs; een landelijke introductie. Een 'eigen
ambachtelijke specialiteit' die verkrijgbaar
is bij 550 verkooppunten in Nederland. Dat
is voor elke Echte Bakker het mooiste dat
bestaat.
De OudhoUandsche Gildeknoop
Eén van de winnaars van dit jaar is de Oud
hollandse Gildeknoop. Een groot rond ge
vlochten brood naar origineel middeleeuws
recept, vol heerlijke granen en griessen. De
Oudhollandse Gildeknoop heeft zo'n heer
lijk knisperknapperig korstje en is van bin
nen lekker mals. De OudhoUandsche Gilde
knoop is een brood zoals dat hoort te zijn.
Puur natuur en zonder toevoegingen. Een
Gildeknoop is zo gezond dat het ook past in
een koemelk-eiwitvrij dieet.
'Meesterstuk'
Om vroeger toegelaten te worden tot een
Gilde moest er een zogenaamde 'Proeve van
bekwaamheid' worden afgelegd. De Echte
Bakkers moesten een Meesterstuk kunnen
maken. Dit Meesterstuk, bijvoorbeeld een
zeer moeiüjke Knoop, moest de bakker in
zijn brood kunnen leggen om toegelaten te
worden tot het Gilde. Om deze traditie weer
eens uit de vergetelheid te halen bakken alle
Echte Bakkers van Nederland de Oudhol-
landsche Gildeknoop.
Landelijke introductie
De Echte Beikkers zullen in hun winkel veel
aandacht besteden aan de Gildeknoop. En er
is er altijd wel één bij u in de buurt; ga er
eens kijken. Uw Echte Bakker zorgt altijd
voor verse verrassingen, want 'er kan er
maar één de echte zijn'.
Ga voor uw OudhoUandsche Gildeknoop
naar de Echte Bakker bij u in de buurt, naar:
Echte Bakker Akershoek te Ouddorp;
Echte Bakker Bleumink te Stellendam en
Echte Bakker Nagtegaal te Melissant.
't Was een grote stoet die op weg ging afgelo
pen zaterdagmorgen, van Middelharnis'
gemeentehuis naar de Nederlandse Hervorm
de Kerk. Veel voetvolk met een veelheid aan
geledingen, en zonder werkelijk aan elkaar
verbonden te zijn was daar toch een verbon
denheid, één verbondenheid, die terugleidt tot
de tijd waarin veel jongens en mannen het
vaderland verlieten, opgeroepen door datzelf
de vaderland om in het verre Nederlands-
Indië te gaan dienen. In opdracht van de toe-
malige regering uitgezonden om de rechtsorde
daar te handhaven, zonder wetenschap te dra
gen van wat zich daar afspeelde. Weinig was
bekend of werd bekendgemaakt. Ze gingen,
jonge mannen, dienstplichtig of beroeps,* en
velen bleven, omdat ze vielen... Die gebeurte
nissen waren het die onder de aanwezigen de
verbondenheid uitmaakte bij de plechtighe
den van afgelopen zaterdagmorgen. Ter nage
dachtenis aan hen die vielen, inwoners van
Middelharnis, werd thans een monument ont
huld. Een monument met een gedenkplaat,
waarop de namen staan vermeld van de
gesneuvelden: vijf menheersenaars, de jongste
werd 19 jaar oud en de oudste 34. Ze hebben
hun vaderland, hun vrouw, hun meisje of
bloedeigen kinderen nooit weergezien.
'Najaren van stilzwijgen, ontkenning, liever wü-
len vergeten, heeft oud-minister Relus ter Beke er
- ongeveer zes jaar geleden - voor gezorgd dat er
erkenning kwam voor onze oud-Indiëgangers',
begon burgemeester mevrouw De Vries van de
gemeente Middelharnis haar toespraak tijdens de
bijeenkomst in de Nederlandse Hervormde Kerk
aldaar, voorafgaand aan de onthulling van en de
kransleggingen bij het monument. 'Eindelijk zijn
we de schaamte voorbij. Niet doelend op de harde
acties in die tijd, of de onderdrukking van een volk
of de minachting voor hun cultuur, maar daarop
doelend dat we eindelijk zover zijn om diegenen
te kunnen gedenken en herdenken die gegaan zijn,
doch nimmer temgkeerden. Gegaan omdat ze
moesten, in opdracht van de regering. Velen had
den wellicht romantische beelden voor ogen van
een prachtig landschap, waterbuffels, rijstvelden
met pluksters, Nederlandse toeans met hun vrou
wen en kinderen, allemaal in smetteloos wit
gekleed, de inlandse bevolking in hun kleurige
kledij, de maharadja's met hun hofhouding.-Maar
waar kwamen ze werkelijk in terecht? In een kol
kende wereld van ongeregeldheden, geweld,
moord en hongersnood. Eén en al ellende. En daar
sta je dan als Hollandse jongen; weinig tot geen
ervaring in het voeren van een guerrillastrijd en
dan ook nog in een omgeving en een cultuur die je
totaal vreemd was. Komend van het vlakke land
van Hakkee, in een hete vochtige omgeving, heu
velachtig, dichtbegroeid, vele vreemde geluiden,
een duisternis die zeer snel invalt en als ondoor
dringbaar op je overkomt, het idee dat achter iede
re boom een gewapende opstandeling kan zitten.
Velen waren zo nerveus dat ze in staat waren om
op ieder bewegend blad te schieten... Naast de
angst, de malaria, uitgestorven dorpen - platge
brand, totaal verwoest. Natuurlijk waren er ook de
mooie momenten, wanneer je mensen werkehjk
kon bevrijden en helpen, maar altijd was daar cüe
spanning en die angst'. Hoe triest is het als je con
stateert dat ondanks alle mensenlevens die het
geweld in het verleden al heeft geëist, daar nooit
iets in verandert. Dat nog steeds het machtsden
ken overheerst en dat nog steeds leiders - hetzij
regeringen, hetzij revolutiepredikers - volkeren
zo op weten te zwepen dat men bereid is om alle
beschaving van zich af te schudden en de rechten
van de mens met voeten te treden, om een samen
leving te creëren waarin alleen het recht van de
sterkste geldt. Toch kan niet gezegd worden dat
het voor niets is geweest dat ze gegaan zijn, onze
mannen en jongens. Integendeel. Veel bewoners
van het voormahge Nederlands-Indië zijn door
het ingrijpen van onze militairen van een wisse
dood gered en naar ons land gebracht. Humanitai
re hulp - zowel gewapend als ongewapend - zal
altijd moeten bhjven. Er mag immers niet worden
toegestaan dat gewelddadige acties tegen
onschuldige burgers ongestraft bhjven', zo sprak
mevrouw De Vries.
Ook de heer G. de Jong, voorzitter van de Ver
eniging Oud Militairen Indië-gangers Zuid-Hol
land-Zuid (VOMI), maakte in een toespraak
inzichtelijk wat zich in die tijd heeft afgespeeld
en waarom de Nederlandse mannen - en ook
Flakkeese - deden wat ze deden. 'In het verre
Nederlands-lndië, toen nog deel van ons Konink
rijk, kwam de Tweede Wereldoorlog - ook wat
Nederland betreft - op gang toen de Japanse
luchtmacht in december 1941 de Amerikaanse
vloot in Pearl Harbour overviel en voor een groot
deel vernietigde. Nadat in febmari 1942 een
gecombineerde gealHeerde vloot, onder com
mando van admiraal Doorman, tegen de opsto-
mende Japanse vloot het onderspit moest delven
werd Nederiands-Indië in maart 1942 in enkele
dagen tijd door het Japanse Leger overrompeld.
Pas op 15 augustus 1945 gaf Japan zich over en
begon voor onze vaderlandse geschiedenis een
belangrijke periode, die daarin een zwarte blad
zijde werd en nog steeds is gebleven. Wij werden
geroepen en wij gingen.In de jaren, onmiddel
lijk na de beëindiging van de Tweede Wereld
oorlog werden wij met tienduizenden oorlogs-
vrijwillgers en dienstplichtigen door een wettig
gekozen regering uitgezonden naar een voor ons
volkomen vreemd land: Nederlands-Indië en
Nieuw Guinea, om de vooroorlogse gezagsver
houdingen te herstellen. Aanvankelijk zou de
Nederlandse Krijgsmacht deelnemen aan de
Onthulling Indië-monument
bevrijding van Nederlands-lndië, maar toen
Japan zich had overgegeven leek dat niet langer
noodzakehjk. Totdat de Indonesische revolutie
uitbrak. De nationalistische leiders Soekamo en
Hatta riepen de onafhankelijke Repubüek Indo
nesië uit en nadat Britse troepen en de KNIL-
militairen uit krijgsgevangenschap waren terug
gekeerd, brak er dg hel los. Ongeregelde strijd
groepen van jonge Indonesische nationaUsten en
gewapende roversbenden hadden het gemunt op
de in gevangenkampen verbhjvende Nederlan
ders en Indische Nederlanders, waarvan velen in
de Bersiapperiode werden omgebracht. Ook de
Chinese bevolking werd het slachtoffer en velen
werden vermoord. De eigen bevolking had te lij
den onder de vele roversbenden. Het ontbreken
van gezag noodzaakte de Nederlandse regering
tot snel handelen. Koningin Wilhelnüna beloofde
Nederlands-Indië een grotere zelfstandigheid,
maar wel als deel van het Koninkrijk der Neder
landen. Dat zou geleidehjk en in goed overleg
met de Indonesische bestuurders moeten gebeu
ren. De Nederlanders moesten de Engelsen aflos
sen, die in deze periode van revolutie al een groot
aantal gesneuvelden hadden. Nederland kreeg de
opdracht orde en vrede te brengen en om de tien
duizenden Nederlanders en Nederlandse Indiërs
te bevrijden, die daar in interneringskampen ver
bleven'. En Nederland ging. 'Wij troffen een
land aan', vervolgde de heer De Jong, 'dat in gro
te bestuurUjke chaos verkeerde met een uitge
hongerde bevolking, schamel gekleed en soms
ernstig ziek. Doordat er zich vele gewapende
bendes hadden gevormd die hun eigen landgeno
ten terroriseerden, werd het land niet meer
bebouwd en werd er geen handel meer gedreven.
Daarom kieeg Nederland er een humanitaire taak
en trachtten wij in de toegewezen gebieden
zoveel mogehjk de bevolking te helpen en te
beschermen. Bij dat werk werden we voortdu
rend aangevallen door ongeregelde strijdgroe
pen, roversbenden en later door het irmiiddels
opgerichte Repubükeinse leger. Ook tijdens de
onderhandelingen tussen Nederland en Indonesië
ging de inmiddels ontstane guerrillastrijd gewoon
door. Dat leidde ertoe dat wij gedurende meer
dan drie jaar ons werk moesten verrichten onder
soms zeer zware en moeiUjke oorlogsomstandig
heden met levensbedreigende situaties. Het ver
lies van meer dan 6200 Nederlandse militairen
zegt daar genoeg over. In Nederland was er door
de slechte communicatie en het achterhouden van
de werkelijke feiten door de overheid, nauwehjks
iets bekend over wat er zich afspeelde. Bij temg-
keer in Nederland ontvingen wij bij onze temg-
keer dan ook weinig begrip en was er geen op
vang. Wij konden zelfs onze verhalen niet kwijt.
Ditzelfde was het geval voor de nabestaanden
van de omgekomenen. Zij ondervonden geen
enkele steun van de overheid. Velen van ons die
temgkeerden zijn voor het leven Hchamelijk
gewond of psychisch beschadigd.
Tenslotte sprak ook ds. Schipper, hervormd pre
dikant die ook in Middelharnis heeft gestaan, tij
dens de bijeenkomst in 'zijn oude kerk'. Zelf
heeft hij aan den Mjve ondervonden wat het was
om in Indië te zijn en het was duidelijk dat hij uit
lijfeigen ervaringen sprak: 'De had een wapen
broeder, ik heb hem nu niet meer, hij is in de strijd
gebleven, hij het voor het land zijn leven... Er
gaat heel veel in ons om op deze momenten,
alleen te begrijpen door mensen die 'er' ook zijn
geweest. We waren er in mihtaire dienst, en heb
ben ontzaglijk veel meegemaakt. Daarom zijn er
nu gevoelens van weemoed -je mag ook zeggen
verdriet - ook van bhjdschap en dankbaarheid.
Weemoed omdat zij daar gevallen zijn, onze
wapenbroeders, als broeders waren we daar.
Samen uit, m'et samen thuis. Omdat ze gesneu
veld zijn of anderszins weggevallen. Weggeroe
pen uit het vaderland, van je vader, je moeder of
je meisje, en elkaar nooit meer temggezien. Jon
geren met wie we samen moeihjke tijden hebben
meegemaakt, angsten, spanningen, doodsgeva
ren, onverwachts beschoten worden of ont
ploffende bommen naast je, en noem maar op.
Dat ging niet in je kouwe kleren zitten. Je wist
nooit wat er kon gebeuren, je was midden in 't
leven en door de dood omgeven. Je werd er
waakzaam door, al kun je tegen de dood niet
waakzaam zijn. Je kon alleen vertrouwen op God
in wiens hand je leven was. Dat bestaan gaf wel
een onderlinge verbondenheid met elkaar, daar
om is er - ook vandaag nog - weemoed om hen
die niet zijn temggekeerd. Het was een aangrij
pend iets als je zelf wel mocht temgkeren, 't was
alsof je hén in de steek liet, daar in dat verre land.
Ze üggen daarginds, je wapenbroeders. Waarom
zijn zij gevallen, en wij niet...? Die tijd heeft
bloed gekost.Is 't dat allemaal waard geweest,
wat heeft het uitgehaald? Toch is er vandaag ook
een stukje bhjdschap en dankbaarheid. Dat nu, na
50 jaar, - waarom niet eerder, waarom niet éér
der...!? - onze gevallenen herdacht worden,
erkend worden. Toen we thuis kwamen werden
we niet begrepen, soms zelfs verguisd: 'wat heb
je daar allemaal op je geweten.Thans echter
komt er erkenning. We deden onze pMcht, onze
roeping die we hadden en waarvoor we waren
uitgezonden. We waren daar om het volk van
Indië te dienen, het volk waaraan we zo lange tijd
verbonden zijn geweest. We hadden een taak
daar, had koningin Wilhelmina al in 't begin van
deze eeuw gezegd. Een taak om er na hun oor
logstijd vrede, mst en orde te brengen; om hen -
in verbondenheid met ons eigen land - te leiden
naar zelfstandigheid. Je kunt daar vandaag de dag
anders over denken, maar zó was het! Anders
niet! In dfe dienst zijn we daar geweest en zijn er
daar gesneuveld. Ze deden hun phcht, ze waren er
om te dienen en het kostte hun het leven. Daarom
stemt ons dit monument tot blijdschap. Nu wordt
er aan hen gedacht. Een postuum eerbetoon voor
hen die gevallen zijn, en eerherstel ook voor ons.
Ze hggen begraven in het verre Indonesië, maar
't is alsof ze nu toch hier in ons midden zijn, niet
met hun hchaam maar met hun namen op het
monument. Net alsof ze weer thuis zijn gekomen,
anders dan wij...'
De vijf jongens uit Middelharnis die gingen, én
vielen, liggen begraven op één van de zeven ere-
velden op Java. De 19-jarige Dammis Koster,
geboren in Middelharnis, reed met zijn brencarrier
op een mijn en overleed twee dagen later aan zijn
verwondingen. De 20-jarige Adriaan van Dam,
geboren in Sommelsdijk, kwam om tijdens een
patrouille. De in Middelharnis geboren Daniël
Mierop werd op 25-jarige leeftijd levend verbrand
nadat zijn tankauto in brand werd geschoten. Dirk
van der Shk, geboren in Stad aan 't Haringvhet
overleed op 23-jarige leeftijd aan de pokken. Ger-
rit Kroos tenslotte, in Middelharnis geboren, ver
trok reeds in 1932 naar Nederiands-Indië, waar hij
een Hollandse vrouw ontmoette waar hij mee
trouwde. Ze kregen daar drie kinderen. Tijdens de
oorlog met Japan werden mevrouw Kroos en haar
drie kinderen opgesloten in een jappenkamp en
werd Gerrit Kroos afgevoerd naar Japan. Daar
werd hij tewerkgesteld. Na de bevrijding keerde
hij naar Nederlands-Indië terug en werd het gezin
herenigd. Toen hij korte tijd later weer in actieve
dienst kwam op Java kwam hij op 34-jarige leef
tijd alsnog om het leven.
Van Gerrit Kioos waren de zonen en kleinkinde
ren aanwezig bij de plechtigheden rondom het
monument. Terwijl de Nederiandse vlag halfstok
hing bij het monument onthulden twee van
Kroos' kleinkinderen, samen met burgemeester
De Vries, twee ingemetselde gedenkplaten met
op de ene de namen van de vijf gesneuvelden en
op de andere het gedicht: 'Gedenk in uw gedach
ten, dat zij hun leven gaven, en ver van hun ver
wanten, in den vreemde zijn begraven'. Twee
minuten plechtige stilte werden in acht genomen,
diverse kransen en bloemen werden neergelegd,
Onder andere door de nabestaanden van gevalle
nen, door burgemeester De Vries namens de
gemeente Middelharnis, door kolonel jonkheer
De Jonge namens de Ie Divisie '7 December'de
heer De Jong namens de Vereniging Oud Müitai-
ren Indië-gangers Zuid-Holland-Zuid, een depu
tatie van het derde Bataljon van het Vierde Regi
ment Infanterie, de Reüniecommissie van het
Tweede Bataljon van het Vijftiende Regiment
Infanterie, de Vereniging Oud MiUtairen Indië-
gangers Zeeland, en de heer Van der Wal namens
de Dragers van de Bronzen Leeuw en het Bron
zen Kruis. Nadat de laatste woorden van 'het
Wilhelmus' op de wind waren weggedreven
waren de plechtigheden rond het Indië-monu
ment ten einde en werden onze gevallenen uit
Middelharnis eindelijk recht gedaan.
district De Eilanden
Basiseenheid Goeree-Overfjaid^ee
INKOMENS- EN VERMOGENSPLANNING
Doetinchemsestraat 32-34, 3241 AA Middelharnis
Tel. (0187) 482606
COMBI
1 uur foto-service
OUDDOIP. WssurnM 15 U |0li7| 6II6I1 hx 6S37MIMSSE- Mntlliip Hogtuoni I7i nl. (0111| «U»
