Een herinnering aan de tijd
dat er géén zielcenliuis was
Provinciale ploeg- en trekwedstrijden
voor trekpaarden
Deo Cantemus zingt voor Woord en Daad
Makelaars zijn duur en wat
Icrijg je nu voor dat geld?!
Bingo Dirksland
iniirai0MiiEuii»
Jochetn de
schoorsteenveger
Damvereniging 'Ernst,
Nut en Ontspanning '52'
VERVOLGVERHAAL
ÏW3HNA5
Dinsdag 21 september 10Ö9
Het zal je overkomen als moeder van een
groeiend gezin. Je ontdekt rode plekjes op
het gezicht van een peuter, 't Worden kleine
zweertjes. De zalfjes van de dokter helpen
nauwelijks. En 't is nog besmettelijk ook.
Alle vijf kinderen (onder de zeven jaar) krii-
genhet.
Bij het meiske van ong geen 3 jaar zitten de
zweertjes op haar ogen. Het advies: goed
wassen met groene zeep kan je bij haar niet
toepassen, 's Morgens zitten de oogjes hele
maal dicht, dan moeten ze losgeweekt wor
den. Dan huilt het kind van de pijn.
De dokter kijkt bedenkelijk en overlegt met
een oogarts in Rotterdam, 's Middags komt
hij terug: "Uw dochtertje moet naar het oog
ziekenhuis - zo gauw mogelijk - ze kan zó
blind worden!"
Dat is geen kleinigheid - want dit verhaal
speelt 1902/1903 - geen tram en geen bus
op Flakkee. Alleen met een veerbootje kan
je naar Rotterdam.
Toch zijn de ouders blij dat er iets voor hun
kind gedaan gaat worden. Moeder pakt wat
kleertjes en ponnetjes in een rieten koffertje
met een leren riem erom. Ze stopt er nog wat
snoepjes in en ook een lapjespop.
Vader zal haar wegbrengen. Ze zullen haar
oogjes in een ziekenhuis beter maken. "Niet
huilen hoor, dan doen ze nog meer zeer". Ja,
daar was die kleine meid ook achter geko
men.
Met jasje aan en mutsje op werd ze in de
sjees naast vader gezet. De veerboot vertrok
uit de haven van Stellendam en voer (waar
schijnlijk) naar de Boompjes in Rotterdam -
een reis van een halve dag.
Het ziekenhuis was niet ver - ze konden er
naar toe lopen, 't Was een groot gebouw met
een grote hal. Alles was vreemd - ze kon het
niet goed meer zien. Vader beloofde da thij
gauw bij haar zou komen kijken. Ze moest
wel lief zijn en niet huilen.
Zo üet vader haar alleen bij al die vreemde
mensen met witte jassen. Toen hij 's avonds
thuiskwam vroeg moeder: "Hoe is het ge
gaan? Als ze maar geen heimwee krijgt!"
Vader, moe van de reis, zei: "Ze heeft niet
gehuild".
Na een week ging vader op bezoek. Ze lag in
een hoog ledikant en droeg een donker bril
letje. Haar oogjes deden nog steeds zeer en
zagen erg rood. Volgens de dokters ging het
iets beter, maar hoe lang ze nog moest blij
ven konden ze niet zeggen.
Elke week ondernam vader de reis en bracht
iets voor haar mee, hkrtjes en eigen gebak
ken brokken. Sinaasappels kocht hij in Rot
terdam, die waren op Melissant niet te koop.
Later ging hij wel eens om de 14 dagen.
Moeder maakte zich grote zorgen: Hoe
maakte haar kleine meid het zo alleen in dat
grote ziekenhuis?
Vader probeerde altijd iets over thuis te ver
tellen. Dat Jantje, het kleine broertje kon
lopen. Hij vond het vermakelijk; z'n doch
tertje was Hollands gaan praten! Het trof
hem pijnlijk dat ze vroeg: "Hebben jullie
ook een Jantje?" Ze vervreemde van thuis en
wist niet meer dat 'die man' haar vader was.
Hoe lang is ze in 't ziekenhuis geweest? Bij
dit verhaal duiken telkens vragen op, maar
we krijgen geen antwoorden meer. Zij die ze
konden geven, leven niet meer.
Dan komt vader thuis met een goed bericht:
Ze mag naar huis! Haar ogen konden thuis
verder behandeld worden. Moeder schreide
van blijdschap...
De stichting Het Werkend Trekpaard Zee
land organiseert op zaterdag 25 september
de open provinciale kampioenschappen
trekpaardploegen. Het is de vierde keer dat
de stichting, die het werkende trekpaard als
historisch cultuurgoed wil bewaren, deze
wedstrijd zelf (en zonder trekkerploegers)
organiseert.
De ploegwedstrijd, die ook nog gevolgd
wordt door een trekwedstrijd, wordt gehou
den op zaterdagmiddag 25 september aan de
Bartelmeetweg 6 bij K. Booijmans op Tho-
len. Naar verwachting zullen tien of meer
spannen paarden deelnemen uit alle delen
van de provincie en voor de derde keer ook
van buiten de provincie (Noord Brabant,
Zuid-Holland en uit België). Er wordt met
twee-, drie- en misschien zelfs vierspannen
geploegd. In de beschikbare tijd moet elke
deelnemer een stuk van 6 are ploegen. De
jurering vindt plaats op basis van zeven pun
ten, waaronder de openingsvoor, de voren
(diepte en kering, juist begin en einde) en de
geploegde sneden.
De wedstrijd wordt afgesloten met een eind-
parade waarbij alle spannen achter elkaar
een stuk ploegen: een spectaculair gezicht!
Na de ploegwedstrijd wordt een trekwed
strijd gehouden. Hierbij trekken de paarden
in een afvalsysteem een steeds zwaarder
belaste landslede over een afstand van 30
meter; hierbij wordt de afgelegde afstand
gemeten. Zo nodig vindt een barrage plaats
tussen de combinaties die in de eerste ronde
de volle afstand overbruggen.
De belading van de slede vindt plaats door
personen, waarbij er iedere 5 meter 2 personen
op de slede opstappen. De wedstrijden kunnen
bij zeer slechte weersomstandigheden worden
afgelast. In verband met een goed verloop van
de wedstrijden, jurering en fibnopnamen is het
voor het pubüek niet toegestaan zich op of tas
sen de wedstrijdveldjes te begeven. Vanaf de
kopakkers heeft het publiek een ongestoord
uitzicht op de paarden.
De toegang is aan de Bartelmeetweg, tussen
Sint Annaland en Oud Vossemeer. Toegang
en parkeren is gratis.
Op een stormachtige dag gaat vader haar
halen. Het veerbootje krijgt het zwaar te ver
duren buiten de haven. In het oogziekenhuis
moet ze afscheid nemen van al de zusters en
dokters, die zeggen dat ze een dapper meisje
geweest is.
Ze praat geen woord Flakkees meer en gaat
wat aarzelend mee met 'die man'
Bij Hellevoet gekomen zien ze pas hoe het
stormt. Er wordt overwogen om niet verder
te varen. Maar de stuurman-schipper wil het
toch wagen. De meeste passagiers worden
zeeziek. Het bootje, niet geschikt voor een
loeiende storm wordt heen en weer geslin
gerd op de golven. Het is noodweer en de
mensen zijn doodsbang.
De vader onderkent het gevaar - ieder ogen
blik kan de boot omslaan, de golven spoelen
over het dek. Een passagier vloekt. "Man",
roept de vader, "val liever op je knieën en
roep om behoud! Als 't zo doorgaat vergaan
we met man en muis!" Hij heeft zijn doch
tertje in z'n armen genomen. Hij is een goed
zwemmer, misschien kan hij nog de wal
bereiken. Maar het kind?
Dan neemt hij de leren rien van het koffertje
én bindt het kind onder zijn jas tegen z'n
borst, maakt z'n laarzen los. Hij zal z'n tan
den in de kraag van haar jasje zetten en zo
proberen het hoofdje boven water te houden.
En het meisje snikt zachtjes tegen z'n borst
en roept: "Moetje, moetje!" Herinnerde ze
zich nu toch nog haar moeder? Wie weet hoe
vaak ze in het ziekenhuis om haar geroepen
heeft!
Een man met een schipperspet op roept naar
de stuurman: "Man gooi het roer om, zo
slaan we om!"
De vader vraagt: Heb jij er verstand van?
't Bleek een visser te zijn. De golven bonken
tegen en soms over het scheepje heen. Weer
roept de visser, dat de stuurman anders moet
manoeuvreren. Dan trekt hij de stuurman bij
het roer vandaan en neemt de besturing over.
Ze zijn behouden aan de wal gekomen, nat
en verkleumd. De halve bevolking van Stel
lendam stond op de kade. Men had nog
geprobeerd het in nood verkerende veer
bootje tegemoet te gaan. Maar 't was geen
doen geweest.
Hoe zijn ze thuis gekomen? Met paard en
wagen over de Fortuinweg? Door een soort
dreef met diepe sporen van de peewagens?
Veel vragen. Nogmaals: geen antwoorden
meer.
Thuisgekomen was vader zeer aangedaan en
moeder ook. Maar ook zo dankbaar voor de
behouden aankomst na de vreselijke over
tocht.
Hoe is het met die oogjes gegaan? Die zijn
gelukkig gebeterd. Wel konstateerde elke
oogarts veel littekens, maar het gezicht was
niet aangetast.
Soms zette mijn moeder, want zij was dat
meisje, haar bril af als ze, ver in de tachtig,
een draad door de naald moest steken. En dat
Hollands praten is ook gebeterd, na 2 weken
sprak ze weer goed Flakkees!
En ze was precies op tijd thuisgekomen:
twee dagen later werd er een hef zusje gebo
ren. En zeg nu zelf eens: dan moet je toch
thuis zijn!
Dit verhaal is historisch. Ik heb het van mijn
moeder gehoord en die hoorde het van haar
ouders. Je zou nog zo graag meer willen
weten over die vroegere tijd. Hoe ging dit?
Hoe was dat? Maar we krijgen op al onze
vragen geen antwoorden meer.
Ruim 30 jaar later kreeg Flakkee een eigen
ziekenhuis. In 1909 kwam de tram - die reed
ook naar Rotterdam.
En toen het Zweedse volk, na de ramp van
1953, geld gaf dat besteed moest worden
voor een kinderafdeling aan het Dirkslandse
ziekenhuis, werd de bouw hiervan gestart.
Veel kinderen konden nu in eigen omgeving
verpleegd worden, zonder dat vader en moe
der, broertjes of zusjes zo ver weg zijn als bij
dat meisje toen!
B. G. V. D. te D.
Op D.V. zaterdagavond 25 september hoopt het Chr.
Gemengd koor 'Deo Cantemus' medewerking te verlenen
aan een koor- en samenzangavond in de Herv. Kerk te Mid-
delharnis. De avond begint om half acht (19.30 uur). De
kerk is om kwart voor zeven open. De entree is slechts 5,-.
Alleen bij de kerk worden er entreekaarten verkocht.
Het Chr. Gemengd koor 'Deo Cantemus' is het grootste koor van
Nederland en waarschijnhjk ook van Europa! Opgericht in 1935 met
12 leden, telt het nu zo'n 360 leden. De enorme groei begon toen Arie
Pronk in 1951 de muzikale leiding op zich nam. Na het overlijden
van Arie Pronk in 1991 heeft het koor een bekwame opvolger ge
vonden in Cor de Haan.
Deo Cantemus is vooral bekend geworden door de kerstconcerten die
sinds 1966 ieder jaar in december in de Rotterdamse Doelen worden
gehouden.
Deze avond is georganiseerd door het eilandehjk comité van Woord
en Daad. De avond staat onder leiding van ds. A. P. Voets, Ned.
Herv. predikant te Middelhamis.
Op al onze avonden is de koUekte een vast onderdeel. In een wereld
waarin zoveel armoede, honger en onrecht heerst, is helpen onze
naastenplicht. De collecte zal besteed worden voor de STRAAT
KINDEREN IN DE FILIPPIJNEN. Alleen al Manila, de hoofd
stad, kent zo'n 90.000 straatkinderen. Het is heel gewoon dat er dui
zenden kinderen daar dag in dag uit ook 's nachts op straat moeten
doorbrengen en in soms erbarmelijke toestanden moeten slapen. Ze
liggen opgerold op de vuile vloer, dragen lompen en stinken al van
af een afstand. Zij likken achtergelaten etensresten op en bedelen om
voedsel. Velen komen in een circuit van stelen, van drugs, prostitutie
en criminaliteit.
Velen zijn gevlucht na grote mishandeling of zijn wezen of halfwe
zen. Een interviewer vroeg aan een straatkind: "Wat wil jij het
liefst?" Het kind antwoordde: "Een bed en een moeder!"
Hierachter ligt een wereld van ellende, angst voor de lange nacht,
voor de honger overdag en voor altijd 'vogelvrij' te zijn. Deze kin
deren zijn van niemand! De stichting Woord en Daad wil daar kin
deren van niemcuid een thuis geven. Een plaats waar de kinderen voe
ding, medische hulp en onderwijs kunnen ontvangen.
Geef mild, en geef daarmee een thuis aan 'een kind van niemand'.
>0T VINYL GORDIJNEN
TRAMWEG 33 OUDETONGE
op 30 september zal in de Victoriahal te
Dirksland een geldbingo worden georga
niseerd door buurtvereniging 'West'. Er
zullen acht rondes en één superronde wor
den gespeeld.
De Victoriahal aan de Philipshoofjesweg
te Dirksland opent haar deuren om 19.30
uur. De bingo start om 20.00 uur. Dit keer
staat buurtvereniging 'West' garant voor
een klinkend prijzenpakket.
Dus kom allemaal, voor een gezellige
avond en wie weet.voor een van de vele
klinkende prijzen.
Bij buurtvereniging 'West' gaat overigens
niemand teleurgesteld naar huis want...
iedere deelnemer heeft altijd prijs.
Graag tot ziens op donderdag 30 septem
ber.
MELISSANT - Op maandag 27 sep
tember start onze damvereniging
met het nieuwe seizoen 1999/2000.
Wij als bestuur weten dat er heel wat dam
mers zijn in Melissant en omgeving. Dus
oud-leden en beginners zijn van harte wel
kom. Stel je voor, een ieder uit Melissant en
omstreken heeft nu de kans om in dit millen
niumjaar lid te worden van onze vereniging!
Wij spelen onderling in competitieverband
van september tot en met mei.
'ENEO'52' is een uitstekende club om te
ontspannen, een rustgevende vereniging. Dit
seizoen zullen zeker uitspraken worden
gehoord als: "Wie haalt de eerste millenni-
umdam" of "Wie trapt er in het eerste mil-
lennium-groene zetje"; dit zijn damuitspra-
ken.
Nu ter zake aangaande de startavond. Op 27
september beginnen wij met een ledenverga
dering om 20.00 uur. Na de vergadering is er
voor de nieuwe leden gelegenheid om een
oefenpartij te spelen.
Het bestuur ziet onze leden en nieuwe dam-
sters en dammers graag tegemoet op 27 sep
tember in Verenigingsgebouw 'Meüshof
Dit is een veel gehoorde kreet op verjaarda
gen en andere gelegenheden waar het over
het kopen of verkopen van huizen gaat.
ERA-makelaars zijn open en duidelijk over
hun dienstverlening. Dat blijkt uit het
OPEN HUIS dat op zaterdag 9 oktober a.s.
bij ER A Makelaardij Kees Dörr B.V. wordt
gehouden. Net als alle andere 174 ERA-
makelaars in Nederland laten zij deze dag
aan iedere geïnteresseerde graag zien wat er
allemaal aan activiteiten plaatsvindt op een
ERA-makelaarskantoor.
Het kopen en verkopen van een huis is nog
steeds voor veel consumenten één van de
belangrijkste financiële besüssingen in hun
leven. De ER A-makelaar biedt unieke pro-
dukten en diensten die zijn ontwikkeld om
de consument een snelle verkoop, hoge
opbrengst en meer zekerheden te bieden.
Een goed voorbeeld daarvcui is ERA's Net
werk Service. Een ERA-makelaar verkoopt
een woning niet in zijn eentje. 174 collega
ERA-makelaars helpen mee om nog meer
potentiële kopers te laten weten dat de
woning te koop staat.
Wie graag zou willen weten hoeveel zijn
huis waard is en binnen welke termijn de
woning verkocht kan zijn, doet er goed aan
het OPEN HUIS te bezoeken. ERA Make
laardij Kees Dörr B.V. biedt namelijk op 9
oktober a.s. een gratis waardebepaling van
uw woning aan. Voorts krijgt u het landeHjk
verschijnende woonmagazine WoonWens
cadeau.
Tevens kunt u als bezoeker van ons OPEN
HUIS meedingen naar een dinerbon tijdens
onze VRAAGPRIJS-prijsvraag. Ook is er
deze dag iets extra's voor de 'kleintjes'.
Deze 'toekomstige' woningbezitters kunnen
er gratis een kleurplaat afhalen op ons kan
toor.
Het OPEN HUIS duurt van 11.00 tot
16.00 uur bij ERA Makelaardij Kees
Dörr B.V. aan het Beneden Zandpad 13a
te Middelharnis.
Bel voor meer informatie: 0187-470272.
H. Kingmans
-31-
Maar het meest raadselachtige was, dat de
zwakke Bernstein dit zware leven van
ontbering volhouden kon. Alweer: het
was genade Gods.
De laatste tijd gaat het niet goed met
Bernstein. De koorts sloopt zijn uitgemer
geld lichaam, waar haast geen vlees meer
op zit. In de groep met de kerans zien
allen het: dat loopt mis met Bernstein, als
hij niet tot rust mag komen. De zweep gaat er weer meer
knallen. De Hamburger kan niet meer en - hij moet, er is
geen pardon.
's Avonds komt hij de hut niet meer uit. Als een hoopje
wrakhout ügt hij in een hoek. De aan hem vastgeklonken
landgenoot, een jongen uit Bremen, moet dan ook blijven
liggen, wat zal hij anders?
Nu zeulen, hoe moe ze ook zijn, Jochem en Arthur Le-
marque, naar de hut van Bernstein, om wat met hem te
praten, al kan het niet veel zijn, want de Hamburger kan
niet veel hebben. Toch werkt de tegenwoordigheid van
de beide kerans als een beker koud water voor een ver
moeide ziel.
Het is dan in de tijd, dat is uitgelekt, dat er een order van
de Turk is afgekomen, die wat menselijker lijkt: een
doodzieke slaaf behoeft niet meer voor de ploeg maar
mag in zijn hut blijven. Zo althans wordt de order geïn
terpreteerd al weet niemand van wie de interpretatie
afkomstig is en of zij de juiste is.
"Je komt straks vast in aanmerking om hier te mogen blij
ven, maat", zegt Jochem, "en dan knap je weer op, als het
God belieft".
Er verschijnt een flauwe glimlach op het gelaat van Bern
stein, dat geen gelaat meer is. Je ziet alleen beenderen,
met wat vel er overheen. Het lijkt wel of de vroeger zo
klare, maar thans doffe ogen een meter diep in hun kas
sen liggen.
"Het belieft God niet, dat ik nog lang leef', zegt hij zacht.
"Mijn einde nadert, ik heb er een voorgevoel van. Ik zal
het niet lang meer maken. Maar het is goed zo. Het bloed
van Jezus Christus reinigt van alle zonden".
De Bremenaar, hoeveel gesprekken tussen het drietal hij
ook heeft aangehoord, begrijpt er niets van, van die laat
ste woorden. Wèl van de eerste. Hij gelooft ook dat Bern
stein sterven gaat.
Jochem heeft nog een stille hoop: als Bernstein nu mag
blijven liggen wie weet. Natuurlijk: wanneer het praatje
over de order niet waar is en hij in de ploeg moet blijven,
jawel, dan valt hij morgen of overmorgen dood en kun
nen ze een kuil gaan delven, de zoveelste in de afgelopen
jaren. Maar...
De volgende morgen werkt Bernstein. Hij loopt op zijn
laatste benen. De zweep knalt herhaaldelijk. Zo haalt hij
de avond niet eens.
Doch nauwelijks twee uur trekt de door mensenkracht
getrokken ploeg zijn rechte voren, of de opzichter gelast
te stoppen: Leo Bernstein en diens kameraad worden
'afgespannen'. De Hamburger kan naar zijn hut gaan.
Gezien de laatste order van zijn meester riskeert de op
zichter het blijkbaar niet, dat een slaaf in 'het volle tuig'
dood valt.
Jochem herademt: als Bernstein nu in de hut mag hggen
tot hij beter is.dat is tenslotte toch ook in het geldelijk
voordeel van de Turk.
Alweer liggen ze die avond bij Bernstein, wiens toestand
niet minder lijkt dan de vorige dag. Hij praat zelfs meer
over verschillende dingen en is min of meer opgewekt.
Maar dan opeens: "Als een van jullie soms nog eens in
Hamburg komt, informeer naar mijn familie, Elbestrasse,
en deel mede wat mij overkomen is".
"Als wij in Duitsland terugkomen, ben jij er misschien
ook bij, jo", lacht de Bremenaar.
Bernstein schudt het hoofd. Hij is er zeker van blijkbaar,
dat zijn einde in het zicht is. Maar zij moeten er geen ver
driet van hebben. Hij is blij, dat er een eind aan komt. Hij
verlangt ernaar. Zijn enige bede is nog, dat God hem
spoedig wegneemt.
Niet hebben Lemarque en Jochem kunnen vermoeden,
dat die bede zo spoedig verhoord zou worden. En dan de
wijze waarop!
Ze weten dan meteen, hoe 'menselijk' de laatste order
van de Turk eigenlijk is. Het is het bevel van een onmens.
van een man zonder enig gevoel. Ontdaan komt de Bre
menaar uit de hut. Alleen, vanzelf. Niemand heeft anders
verwacht. Bemstein mag immers uitzieken?
Jochem behoeft niets te vragen, hoe het gaat. Want de
jongen zegt met doffe stem: "Bemstein is dood".
Dus toch?! Dat zag er gisteravond niet naar uit. Je zou
zeggen: die kon nog wel dagen leven, misschien wel
beter worden. Of hij nog iets gezegd heeft?
"Iets gezegd?" barst de Bremenaar uit. "Hij had er geen
tijd voor. Als een hond hebben ze hem de hersens inge
slagen!"
Is die vent gek geworden? Die vraag is schier op aller
gelaat te lezen. Of - heeft ie in een vlaag van verstands
verbijstering soms zijn kameraad neergeslagen?
De Bremenaar wil vertellen. Maar dan komt net de
opzichter, die vier lui aanwijst om een kuil te graven.
Jochem en Lemarque zijn er niet bij, waarom zij ver
heugd zijn. Aan Leo Bemstein bewaren zij liefst de her
innering van die flauwe glimlach en de geloofsbelijdenis:
het bloed van Jezus Chrisms reinig van alle zonden...
Bemstein met ingeslagen schedel zien...
Of zwamt die Bremenaar soms wat? Wie moet dat ge
daan hebben?
Nog enige tijd geduld hebben ze te oefenen. Dan vindt
het 'slapie' van Bemstein gelegenheid tot vertellen.
In de vroege morgen zijn twee opzichters de hut binnen
gekomen. De ene had een dikke knots in de hand. Ze
vroegen aan Bemstein, of hij zou kunnen werken en zo
niet, hoe lang het nog zou duren. Van werken was natuur
lijk geen sprake.
En dat andere - wat kun je daar nu van zeggen? Ze zagen
zeker, dat hij erg ziek was. Toen heeft die ene er een eind
aan gemaakt. Plotseling greep hij de knots en voor de
Bremenaar wist wat er eigenlijk gebeurde, waren Bem
stein de hersens ingeslagen. Hij had geen kreet kunnen
uiten...
Er gaat een gemompel van afkeuring en afgrijzing op. En
nu begrijpen ze in eens de order van de Pasja. Zo'n dood
zieke slaaf moet in zijn hut blijven, om daar dood gesla
gen te worden. Ze mogen niet meer op het veld, onder het
werk sterven.
Hevig wordt er gemopperd, al lang iets ongekends in de
groep van de kerans. Alleen de komst van de opzichter
maakt er een eind aan. Doch deze morgen knalt de zweep
herhaaldelijk. Er is blijkbaar een stil, mokkend verzet
tegen de hondse behandehng, Bemstein aangedaan.
Rapporteren de opzichters over dingen en voorvallen, die
in de groepen op de plantages voorvallen? Het lijkt er
veel op, want de Turk komt de volgende morgen op
inspectie, zich bijna hoofdzakelijk interesserend voor de
groep van de kerans. Zijn blikken zijn donker en drei
gend. Zij gevoelen eens te meer, dat van deze harde man
geen genade te verwachten is.
Het wordt inderdaad duidelijk, dat er steeds gerappor
teerd wordt, zowel gunstige als ongunstige mededelin
gen. De faam van de kerans dringt tot de Turk door, waar
van het gevolg is, dat op zekere avond de hoofdopzichter
in de hut van Jochem en Lemarque verschijnt. Ze zijn,
naar blijkt, steeds ijverig in het werk. 'Kerans' lacht de
man. En ijver moet beloond worden. Hebben zij idee
opzichter te worden? Natuurlijk zijn ze dan niet vrij, zij
blijven eigendom van de Pasja, maar bewegingsvrijheid
hebben zij wel, bovendien veel beter eten. 't Is ook niet
uitgesloten dat zij er op de duur financieel wel bij varen,
ja, meer is mogelijk.
Ze horen ervan op. Maar beiden weten onmiddellijk het
antwoord; ze denken er niet aan: jawel, ze zullen met de
zweep in de hand achter hun eigen kameraden en lotge
noten gaan lopen, die opjagen om hard te werken!
Die overweging spreken zij niet uit, doch hun gelaatsuit-
drakking zegt voldoende. (wordt vervolgd)
k
TELEFOON (0187) 64 18 42 Fax 64 35 95
