Diabetesvereniging Nederland
Serie over Broodkabouter
bij plaatselijke (banket)bakkers
Twee punten voor Good Luck
Vervult de aarde
EiiMiDei-niEuii^
Voorlichtingsavond over vervolgopleidingen op Goeree-Overflakkee
VMBO
Sommelsdijk
Schaakvereniging
De Zwarte Pion
Chr. S.G.
TRINS MAURITS'
Schaalivereniging
De Zwarte Pion
- Zeker weten -
Debuut met 270.000 kabouterboekjes
VERVOLGVERHAAL
Qodof mammon?
PAGINA 5
Dinsdag 5 januari 1999
Inleiding
Diabetes werd in het verleden vaak aange
duid met de term 'suikerziekte'. Wie 'sui
kerziekte' had kreeg een streng, suikervrij
dieet. Hij moest, vaak meerdere keren per
dag, insuline spuiten of tabletten slikken en
liep een grote kans om later allerlei compli
caties te krijgen.
De 'suikerzieke' wist in ieder geval één
ding zeker.hij of zij had een chronische
aandoening en dat zou de rest van zijn leven
zo blijven. Ondanks het feit dat de kennis
over diabetes zich de laatste jaren flink
heeft ontwikkeld is het nog steeds zo dat
diabetes een chronische aandoening is, die
een levenslange behandeling vraagt. Ook
complicaties blijven mogelijk en het leven
met diabetes is vaak een zorg voor nu en
later.
Wat is diabetes eigenlijk?
De ziekteverschijnselen van diabetes melli-
tus zijn al heel lang bekend.
Een papyrusrol uit ongeveer 1550 voor
Christus bevat al voorschriften voor de
behandeling van een aandoening aangeduid
met 'overvloedige urine vorming'
Het duurde tot 1921 voor de stof insuline
werd ontdekt. Honden zonder alvliesklier
bleven in leven als deze stof insuline werd
ingespoten.
De ontdekking van insuline bracht welis
waar geen genezing, maar maakte van dia
betes een chronische ziekte, een ziekte die
je levenslang moet behandelen.
De energie die het lichaam nodig heeft om
actief te zijn wordt verkregen door de ver
branding van, onder andere, glucose. Insu
line zorgt ervoor dat de lichaamscellen toe
gankelijk gemaakt worden voor de glucose
die in het bloed zit en die -we met onze voe
ding binnenkrijgen. Het hormoon insuline
wordt aangemaakt in de alvleesklier of pan
creas, een orgaan dat in de buikholte ligt.
Als de pancreas geen of onvoldoende insu
line aanmaakt ontstaan er dus problemen in
het lichaam met het opnemen van glucose
in de cellen.
De toekomst
Het aantal mensen in Nederland dat diabe
tes mellitus heeft, is niet precies bekend. Op
dit moment zijn het er zo'n driehonderddui
zend. De verwachting is dat dat aantal de
komende tien jaar zal verdubbelen.
Dat komt omdat het aantal ouderen in onze
samenleving toeneemt, maar ook omdat
overgewicht vaker voorkomt en in het alge
meen de leefwijze van mensen er niet ge
zonder op wordt.
Voorlichting aan mensen
met diabetes kan beter
Informatie is belangrijk
De persoon met diabetes kan zelf veel doen
om complicaties op latere leeftijd te voorko
men of uit te stellen. Gezond bewegen en
gezonde voeding, gezond omgaan met
stress, het regelmatig gebruiken van de juis
te medicatie en het regelmatig zelf controle
ren van de bloedglucose zijn daar een paar
voorbeelden van.
Onderzoek
Uit recent onderzoek is echter gebleken dat
een groot deel van de mensen met diabetes
type 2 de ernst van de aandoening onvol
doende inziet. De helft van alle ondervraag
den die meededen aan het onderzoek wist
niet wat diabetes eigenlijk is, wat met een
dieet bereikt kan worden en wat bijvoor
beeld insuline in het lichaam doet. Wel
kwam bij alle onderwerpen een behoefte
aan informatie naar voren.
Mensen met diabetes willen graag meer
weten over medicatie en bijverschijnselen,
over voeding en over diabetische complica
ties.
Voor mensen met diabetes is het belangrijk
dat zij regelmatig meten hoe hoog de bloed
glucose in het bloed is. Uit het onderzoek
blijkt dat meer dan de helft van alle onder
vraagden hun eigen diabetes simpelweg
'niet ernstig genoeg' vond om regelmatig
hun eigen bloedglucose te controleren.
Voorlichting
Het verbeteren van de voorlichting aan
mensen met diabetes type 2 is dus broodno
dig. Want alleen als de persoon met diabe
tes zelf de ziekte serieus neemt kan hij of zij
op een juiste manier met de ziekte omgaan.
Door meer en betere voorlichting kan de
patiënt zelf mondiger worden en meer ver
antwoordelijk zijn voor de eigen kwaliteit
van leven.
Diabetesver. Nederland
Meer dan veertigduizend mensen met diabe
tes hebben zich inmiddels verenigd in de
Diabetesvereniging Nederland (DVN). De
DVN is daarmee de grootste patiëntenver
eniging van Nederland.
Doel en daden
De DVN maakt informatie toegankelijk,
maakt lotgenotencontact mogelijk en behar
tigt de belangen van alle mensen met diabe
tes in Nederland.
De vereniging beschikt over een Centraal
Bureau in Amersfoort, waar professionele
medewerkers de vrijwilligers met raad en
daad bijstaan en er voor zorgen dat de ver
eniging haar taken op een efficiënte manier
uit kan voeren.
Als lid van de DVN ontvangt u iedere
maand Diabc, het blad dat u op de hoogte
houdt van ontwikkelingen, waarin u mensen
met diabetes ontmoet en waarin u leest
welke activiteiten de DVN organiseert.
De DVN geeft informatiebrochures en fol
ders uit, die u informeren over alles dat met
diabetes te maken heeft.
Afdelingen en Gewesten
De leden vormen de basis van de vereni
ging. Honderden vrijwilligers, vaak zelf
mensen met diabetes, zijn actief binnen
werkgroepen, taak- en projectgroepen.
Zij zorgen ervoor dat lokaal antwoord gege
ven wordt op vragen, dat cursussen georga
niseerd worden en mensen met diabetes met
elkaar in contact komen en elkaar kunnen
helpen en steunen. De afdelingen zijn op
hun beurt weer georganiseerd binnen
gewesten. De gewestelijke grenzen vallen
ongeveer samen met de provinciegrenzen.
Voor meer informatie over alle activitei
ten en het lidmaatschap van de Diabetes
vereniging Nederland kunt u tijdens kan
tooruren bellen met het Centraal Bureau
van de vereniging in Amersfoort.
Postbus 933, 3800 AX Amersfoort
Tel. (033) 463 05 66 Fax (033) 463 09 30
Diabetesinformatielijn:
(033) 463 05 66
maandag t/m vrijdag van 10.00 tot
12.30 uur en van 13.00 tot 14.00 uur
Voedingsinformatielijn:
(033) 463 05 66
dinsdag en donderdag van 10.30 tot
11.30 uur.
Infolijn Verzekeringen, Arbeid
en Keuringen:
(033) 463 05 66
maandag en woensdag van 10.00 tot
12.30 uur en van 13.00 tot 14.00 uur.
Telefonische hulpdienst:
(033) 472 50 83
24 uur per etmaal bereikbaar voor al uw
vragen op het gebied van diabetes.
Op maandag 11 januari a.s. organiseren de vbo- en mavo-scholen
van Goeree-Ovefflakkee een
Voorlichtingsavond over vervolgopleidingen
Deze informatie-avond vindt plaats in het hoofdgebouw van de
Regionale Scholengemeenschap Goeree-Overflakkee, Burg. Mijs
laan 5 te Middelhamis. Aanvang eerste voorlichtingsronde 19.15 uur.
De gezamenlijke decanen van de vier organiserende scholen hebben
diverse personen uitgenodigd van verschillende opleidingen. Zij
geven deze avond informatie over toelatingseisen, de inhoud van de
opleiding, de beroepsmogelijkheden na het behalen van het diplo
ma, de kosten van de opleiding etc. Ook is er een informatiestand
vandeZ.W.R
De leerlingen (en hun ouders!) wordt de gelegenheid geboden maxi
maal drie voorlichtingsrondes bij te wonen. Vooraf hebben zij in
samenspraak met hun decanen en na bestudering van de door wet
houder Tiggelman ingeleide MBO-informatiegids hun keuze
bepaald.
Voor een verantwoorde keus mag je deze avond niet missen!
lAPUT VINYL 60RDUNEN1
TRAMWEG 33 OUDE TONGE
MIDDELHARNIS
RSB-competitie (15 december 1998)
In de RSB-competitie doet De Zwarte Pion
het goed. Het tweede team staat door de
overwinning in de derde ronde bovenaan.
Het derde moest uit spelen in Maassluis
tegen de gelijknamige vereniging. Maas
sluis 2 werd met 2^-5/4 verslagen. Stolk,
Bom, Minnaar, Lesuis en Markwat wonnen
hun partij.
H. K. Smit speelde remise en Struik en
Neleman verloren. Het eerste team is terug-
gezakt. De vierde wedstrijd tegen De Pen
ning 1 ging uit met 3-5 verloren. Alleen
Logmans wist te winnen. Mourik, Lagen
dijk, Van Rossum en invaller Van Prooijen
hielden remise, maar Van de Velde, Du
Pree en ook invaller Verolme verloren.
Huishoudelijke competitie
(14 december 1998)
Groep 1:
G. J. H. van Genderen -1. Lagendijk.... 1 - O
J. du Pree-T. C. van Prooijen1 - O
W. I. Peeman-M. VerolmeO- 1
R. van Hooff- A. L. Mourik'A - 'A
G. J. H. van Genderen - J. du PreeA - 'A
Groep 2:
J. Boeter-L. C. Struik1 - O
E. Verbeek - M. BomA - A
Ant. Visser - W. MarkwatO - 1
Groep 3:
F. Meiaard - P. LesuisO - 1
A. Vroegindeweij -B. Loosjes1 - O
L. Stolk - L. Neleman1 -O
J. L. Minnaar-Ad. Visser1 - O
J. Noordijk - H. K. SmitO - 1
R. Wolters - J. Plint1 - O
TECHNISCHE SCHOOL MIDDELHARNIS
REGIONALE
SCHOLENGEMEENSCHAP
GOEREE-OVERFLAKKEE
MIDDELHARNIS
Kersttoernooi (14 en 28 dec. 1998)
Het jaarlijkse kersttoernooi van De Zwarte
Pion werd gespeeld op de maandagen 14 en
28 december 1998. Elke avond werden vier
ronden gespeeld, waarbij elke speler 20
minuten bedenktijd per partij kreeg (rapid-
schaak). Aan het toernooi deden negentien
spelers mee. Ruud van Hooff kon zijn titel
van vorig jaar niet prolongeren. Het toer
nooi werd afgetekend gewonnen door Anne
van Rossum met IA punten uit 8 partijen.
Huibert Logmans werd tweede en Martin
Verolme derde. De complete eindstand
was:
pnt. WP SB-score
1. A. van Rossum7.5 34.5 32.00
2. H. Logmans5.5 39.0 24.25
3. M. Verolme5.5 33.5 20.25
4. A.L. Mourik5.0 36.5 20.25
5. R. Sparreboom5.0 36.0 19.00
6. M. L. V. d. Waal....5.0 27.0 15.50
7. R. van Hooff4.5 37.0 17.25
8. H. Taaie4.5 32.5 12.75
9. F. Meiaard -
J. du Pree4.5 28.0 12.75
10. L Lagendijk4.0 36.0 17.25
11. T.C. van Prooijen.3.5 34.5 11.25
12. W. I. Peeman3.5 34.0 13.75
13. J. Boeter3.5 34.0 13.50
14. Ant. Visser3.5 31.0 8.25
15. C.J.Smit3.0 28.0 6.25
16. P. Lesuis3.0 26.5 8.00
17. B. Loosjes2.0 25.5 3.75
18. L.C. Struik1.5 29.5 3.50
19. M. Bom1.5 25.0 9.00
De hoofdrolspelers in zijn boekjes
zijn klein, maar Jan de Lange denkt
toch vooral in het groot. De schrij
ver/componist/uitgever uit Lelystad
kan bogen op een opmerkelijk
debuut, want welke auteur haalt bij
zijn eerste gedrukte uitgave een opla
ge van liefst 270.000 exemplaren? De
Lange ontwikkelde voor 1200 Neder
landse bakkers een sprookjesfiguur.
Broodkabouter, die in drie (voor-)
leesboekjes een hoofd- of bijrol ver
vult.
,,De kaboutertjes hebben het gedaan", is
nog steeds een gevleugeld gezegde. Bij de
bakker wordt die uitspraak ook werkelijk
heid: daar ligt de komende maanden een
serie van drie boekjes in de winkel, ieder
met een oplage van 90.000 exemplaren.
'Broodkabouter en het Hogebomendikke-
stammentwintigsoortennotenbos'Muziek-
kabouter mist een noot' en 'Bloemkabouter
krijgt een naam' zijn fraai geïllustreerde
(voor)leesboekjes voor kinderen vanaf zes
jaar, waarin bovendien tal van liedjes (met
muziek) zijn te vinden.
Voor Jan de Lange (42) boden de boekjes
de ideale gelegenheid om zich uit te leven
in zijn creativiteit. Min of meer bij toeval,
na een vraag van een jubilerende bakker,
bedacht hij het Broodkabouterconcept, dat
vooral draait om sfeer en beleving. Of be
ter gezegd, het 'kaboutergevoel', zoals dat
in een liedje in deel 2 wordt uitgelegd. Ook
de warme illustraties van Felix Guérain zijn
daarvoor essentiële ingrediënten.
Gedurfd
De teksten van De Lange kunnen worden
gekenschetst als direct, relativerend en
speels. Typerend is bijvoorbeeld het ge
bruik van lange woorden volgens een vast
metrum, zoals Hogebomendikkestammen-
twintigsoortennotenbos, Houtgestooktehol-
lewandengloeiendhetebroodbakoven of
Volgevuldegeurdoortrokkenzaligzoete-
broodbaklucht. „Na onder andere Paulus,
David de Kabouter en de Smurfeii lijkt het
best gedurfd om met een nieuwe kabouter
serie op de proppen te komen", aldus De
Lange. ,,Maar deze reeks heeft een heel
eigen karakter. De kabouters in de boekjes
lijken ook niet op elkaar, al vinden ze zelf
van wel".
„Natuurlijk zit er veel van mezelf in de
boekjes", beaamt Jan de Lange, die acht
jaar geleden begon met het schrijven van
kinderverhalen, toen zijn eigen kinderen
zeven en vijf jaar oud waren. „Het is ook
een soort levensstijl; je denkt eerder in vro
lijke, leuke dingetjes. Eigenlijk haal ik op
deze manier het kind in me maximaal naar
boven".
De drie sprookjesboekjes met de avonturen
van Broodkabouter zijn alleen verkrijgbaar
bij de bakker. De actie, die op 8 januari
officieel van start gaat, is een initiatief van
BEKO Benelux, de overkoepelende inkoop
vereniging van warme bakkers.
Stand groep 3 op 13-12 1998
(punten volgens het Keizersysteem)
1. P. Lesuis182
2. A. Vroegindeweij167
3. L. Neleman146
4. F. Meiaard140
5. Ad. Visser121
6. B. Loosjes111
7. L. Stolk102
8. H. K. Smit95
9. J. Noordijk84
10. R.. Wolters81
11. L L. Minnaar79
12. S. Bosch33
13. L Flint28
14. C. I. Verbiest17
Damvereniging 'Ernst Nut en
Ontspanning '52' te Melissant
Uitslagen van 28 december
Afdeling 1:
C. Visbeen - B. v. d. Spaan2 - O
J. Looij - P. Kom2 - O
H. Visbeen - T. Goedegebuur2 - O
A. het Jonk-A. Doorn1 - 1
Afdeling 2:
Carlo Visbeen - H. de GeusO - 2
A. Visbeen - H. Koppelman2 - O
T. de Geus - J. NonO - 2
MIDDELHARNIS - Zaterdag 2 januari
stond voor Good Luck de eerste wedstrijd
van het jaar op het programma. In de Staver
ontving de ploeg uit Middelharnis BKC uit
Breskens. De laatste weken zit het voor
Good Luck niet mee en staat het op de één na
laatste plaats op de ranglijst. Niet de laatste
dus, want dit is BKC, die ook uit 5 wedstrij
den O punten behaalde. Vandaag dus een
belangrijk duel om de één na laatste plaats.
Good Luck begon sterk en was aanzienlijk
beter dan BKC, maar beide ploegen hadden
moeite met scoren. Pas na zo'n 10 minuten
uitte een snelle combinatie tussen Steven
Vogelaar en Jan-Willem de Vos, in een doel
punt van onder de korf van de Vos. Enkele
minuten later kon Liesbeth Los vanuit een
vrije bal de 2-0 binnen schieten. De Good
Luck aanvallen waren lang, maar werden te
vaak zonder doelpunt afgesloten. De 3-0
kwam van de handen van Marcel Kievit, die
na goed aangeven van Samantha Krijgsman
van onder de korf kon scoren. Halverwege
de eerste helft gaf Marjon Soeteman Marcel
Kievit de kans om van afstand te scoren,
zodat het scorebord op 4-0 werd gezet. De
aarivallen van Good Luck liepen alsmaar
moeilijker, zodat BKC toch langzaam in hun
spel kon komen. Na vele aanvallen kon BKC
twee maal van afstand tot scoren komen. Net
voor rust kwam BKC tot 4-3 terug.
De tweede helft begon, zoals de eerste ein
digde. Vele kansen, zeer weinig doelpunten.
Na een goede rebound van Samantha Krijgs
man kon zij Nico Overduin aanspelen voor
een doorloopbal, maar het aangeven werd
onreglementair tegengehouden, zodat Good
Luck een strafworp meekreeg, die goed
werd benut door Marcel Kievit, 5-3. Na
zwak verdedigen kwam BKC gelijk. Door
een goede combinatie tussen Nico Overduin
en Marjon Soetemen wist Soeteman van
afstand de 6-5 te maken. BKC schoot van
afstand de gelijkmaker binnen en na een
goede combinatie tussen Heidi Kamerling
en Jan-Willem de Vos wist deze laatste van
onder de korf de 7-6 binnen te schieten.
BKC kwam wederom gelijk en zelfs voor.
Het laatste kwartier van de wedstrijd was
zeer spannend met een gelijk opgaande sco
re. Op dit moment kwam Petra van der Valk
in het veld voor de licht geblesseerde
Samantha Krijgsman. Gelukkig had Good
Luck weer het in grote getale opgekomen
publiek achter zich staan, zodat de spelers
toch een steuntje in de rug hadden. Na een
snelle aanval en een combinatie tussen Nico
Overduin en Marcel Kievit wist Kievit van
afstand gelijk te maken. BKC kwam met
behulp van een doorloopbal weer voor, maar
door een goede combinatie tussen Liesbeth
Los en Heidi Kamerling, wist Kamerling
van afstand de gelijkmaker te scoren. De
slotfase was zeer, zeer spannend, met kansen
aan beide kanten. Ne een lange aanval
bezorgde Petra van de Valk, met een fraai
afstandschot. Good Luck de eerste overwin
ning in dit zaalseizoen, 10-9.
Coach Peter van Vliet was zeer tevreden
over het behaalde resultaat. Van Vliet; ein
delijk die twee punten, maar ons spel was
slecht en we hadden over die ploeg heen
moeten walsen. Als we die doelpunten
maken is er niets aan de hand en nu maak je
het jezelf nog zo moeilijk, maar het resultaat
telt.
K. Norel
-80-
Hij spande zijn beste paarden voor het
hoge wagentje en zij klommen samen
op de bok.
Na een kwartier rijden mopperde Jan
Willem niet, meer op de smid, die niet
wou rijden. De paarden gingen tot de
knieën en de wielen tot de assen door
het water. Soms leek de weg de bed
ding van een beek. Hier kon geen auto
door. Hij bewonderde de paarden, die in een stage
sukkeldraf door het water plasten, vele uren achter
een, tot ze eindelijk tegen de avond in Westlock
kwamen.
Jan Willem dacht dat het een vergeefse rit was
geweest, want ze waren twee uur te laat voor de
trein. Maar Kinders had hem onderweg al getroost:
de trein zou ook wel over tijd zijn, en op een bord in
het stationnetje stond dat de trein zes uur te laat zou
arriveren. ,,Dat wordt wel zeven", zei Freek, en
omdat hij die avond toch niet weer terug kon, bleef
hij bij hem wachten op het perronnetje.
Terwijl zij daar zaten, zuchtte Kinders een paar keer.
Jan Willem vroeg wat eraan schortte, want Freek
was tot dusver een toonbeeld geweest van dankbare
opgewektheid. Daarop antwoordde Kinders dat hij,
nu zij samen waren, zijn gemoed wel eens wilde
luchten tegen een vriend als Jan Willem was gewor
den, 't Was om de kinderen, speciaal om de oudsten.
„Heb je daar last mee?" vroeg Jan Willem.
Kinders zei dat het in menig opzicht beste kinderen
waren, ijverig en gewillig, maar ze dwaalden af. Jan
Willem had toch wel gemerkt, dat ze zondagavond
waren thuisgebleven van de kerk?
Inderdaad had hij dit opgemerkt, maar er was gezegd
dat Jaap het vee verzorgen moest en Greetje de kof
fietafel klaar moest maken.
„Och ja, zo heette het en ze deden het ook, maar dit
had best anders gekund. Het jonge volkje heeft geen
lust in de dienst des Heeren, dat is het. Het is in mijn
gezin nog niet eens het ergst".
Jan Willem zweeg verrast.
,,Het is de geest van Canada. Die geest verpest de
kinderen", viel Kinders uit, feller dan Jan Willem
hem ooit had gehoord. ,,De kinderen zeggen dat de
kerk voor de oude mensen is en niet voor hen".
,,Ik merk daar bij mijn kinderen niets van", zei Jan
Willem.
„Je bent hier pas. Maar 't komt. Let op mijn woor
den. De geest van Canada krijgt al ons jonge volk te
pakken".
Jan Willem deed er het zwijgen toe, maar hij vond
Kinders' redenering niet erg logisch. Dat mensen
anders werden in een ander land, het was begrijpe
lijk; dat jonge mensen sterker de invloed van het
nieuwe ondergingen dan de ouderen, ook. Maar hij
vond het vreemd te horen dat deze invloed in Neer-
landia zo krachtig was.
Deze mensen waren immers de wereld ontvlucht om
in de wildernis van Canada een brokje Nederland te
stichten en zo het oude vast te houden!
Kinders vermande zich. Hij wou niet blijven klagen,
zei hij. Hij was zeer dankbaar voor wat God hem in
Neerlandia geschonken had. En wat de kinderen aan
gaat: hij bad voor hen. Dus hield hij goede moed.
Hiermee stapte hij van het chapiter af. Hij herhaalde
hoe blij hij was dat hij Jan Willem met de zijnen het
volgend voorjaar in Neerlandia verwachten mocht.
Hij zou hen goed ontvangen en graag met raad en
daad terzijde staan.
,,Ik moet nog naar het kantoor in Edmonton", zei Jan
Willem.
,,Daar zijn ze blij met iedere Nederlandse farmer",
wist Kinders. ,,In maart verwacht ik jullie".
,,We zullen zien". Het klonk een beetje ontwijkend.
Daar kwam de trein. Jan Willem stapte in, Kinders
bedankend voor al de hulp en vriendschap, die deze
hem bewezen had.
,,Geen dank", zei die. ,,Kom maar gauw weer en dan
voorgoed".
De trein trok aan. Jan Willem zwaaide vaarwel. Kin
ders wuifde. „Tot ziens met je gezin!" riep hij hem
na. Zijn goed gezicht straalde van kinderlijke blij
heid.
Jan Willem zwaaide weer. Maar hij zei niet ,,Tot
ziens".
In het kantoor te Edmonton, waar Jan Willem zich
vervoegde, werd hij ontvangen door een Ier,
genaamd O'Kelly. Toen deze merkte dat het de Hol
lander om een homestaed was te doen, liet hij een grote
kaart zien, vol kleine hokjes, groen en wit. Zo'n hokje
was een homestaed, twee mijl lang en een mijl breed,
een dubbele sectie. Hij kon maar kiezen: zo'n dubbele
sectie, een enkele sectie, of een halve sectie, en net waar
hij wilde: ten hoorden, ten zuiden, ten oosten of ten
westen van Edmonton; er was overvloed van grond
beschikbaar in alle delen van Alberta.
Jan Willem vroeg het advies van de ambtenaar.
O'Kelly wees een streek aan zuid van Edmonton. Daar
was de allerbeste grond te krijgen op korte afstand van
de spoorweg. Hier lagen voor een immigrant de mooiste
kansen.
Jan Willem gewaagde van Neerlandia.
De Ier kende de kolonie, 't Was goede landbouwgrond,
ofschoon iets minder dan de zwarte aarde, die hij voor
hem op het oog had. De mensen waren prima boeren,
die zich redelijk redden. Het zou er mettertijd goed boe
ren worden als de spoorweg verder doorgetrokken werd
en er een betere rijweg kwam over tien of twintig jaar.
Naar zijn mening waren de Hollanders daar dertig jaar
te vroeg begonnen. Wat hen bewogen had in het hartje
van de wildernis te kruipen, begreep hij niet.
„U raadt mij niet daarheen te gaan?" vroeg Jan Willem.
„Beslist niet! Een goede farmer blijft dicht bij de spoor
lijn".
Jan Willem vond dit een plausibele redenering. Maar
deze ambtenaar bouwde zijn advies natuurlijk alleen op
zakelijke gronden; hij mocht niet anders doen. Jan Wil
lem evenwel had steeds gezegd, in Holland reeds, dat
naast de zakelijke ook andere overwegingen moesten
gelden. Die moesten domineren.
Hij staarde op de kaart. De vakjes, die O'Kelly aange
wezen had, lagen aan de spoorlijn, die van Edmonton
recht naar het zuiden liep, omstreeks halfweg Calgary.
„Wanneer gaat er een trein die kant op?" vroeg hij.
„We kunnen beter met mijn auto gaan", bood de ambte
naar aan.
Deze voorkomendheid verraste Jan Willem.
O'Kelly wou maar dadelijk gaan. Zij liepen samen naar
zijn wagen, die voor het gebouw stond. „Stap in", nood
de de Ier.
Ze reden de stad uit en de weg op naar het zuiden.
De weg was vlak en breed, een groot verschil met de
erbarmelijke mudroad naar Neerlandia. Het landschap
was sterker geaccidenteerd dan in het noorden. Het ging
heuvel op en heuvel af, en iedere top bood wijde verge
zichten. Het land was veel meer in cultuur dan in het
noorden; ginds stond een enkele verloren hoeve in het
bos; hier lag bijna farm naast farm, mooi afgewisseld
door bos van witte populieren. Aan hun rechterhand
tekenden zich op verre afstand tegen de blauwe lucht de
besneeuwde toppen van het Rotsgebergte af.
Ze reden snel en ver. Ze kwamen door Wetaskiwin, de
Heuvels van de Vrede. De Ier vertelde Jan Willem dat
hier het pact getekend was met de opperhoofden van de
Indianen, dat een einde maakte aan een lange oorlog
tussen roodhuiden en blanken. Ze kwamen door Lacom-
be, zo genoemd naar Father Lacombe, de missionaris,
die de vertroebelde verhouding tussen roodhuiden en
blanken had gezuiverd.
(wordt vervolgd)
TELEFOON (0187) 64 18 42 Fax 64 35 95
