EIIAnDEI1-l1IEUW5
Overdenking
Neeltje Jans;
Vlaggetjesdag 1998
Reformatorische
Studentenvereniging
uit de
Heilige Schrift
In de loopbaan
sprintkampioenen
van De Stelle
Kleine correctie
Vrouwvolk aan boord
HET
.KIJkVENSTER
Herinnering zangavond
parel in de Oosterschelde
Oud papier Herkingen
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
VRIJDAG 26 JUNI 1998
No. 6715
Blik op kerk
en samenleving (_J
- Burgemeestersperikelen
- De oorzaken
- Hoge bomen
In mijn bijdrage van vorige week was
een onbegrijpelijke drukfout geslopen.
Men zegt dat je daar achteraf geen aan
dacht aan moet besteden, want een dag
later, en zeker een week later, zijn de
lezers het weer vergeten. Maar ik heb na
enig nadenken toch een reden om erop
terug te komen. Er stond: „Momenteel
worden de burgemeestersperikelen zo
eerlijk mogelijk over het land verdeeld,
naar de grootte van de verschillende
politieke partijen". Hoe zoiets erin kan
komen, daarvoor kom je verstand te
kort. Wie het stukje met aandacht heeft
gelezen, begreep natuurlijk wel dat er
had moeten staan: 'burgemeesters
posten'.
Maar toen ik het las, en van de eerste
schrik bekomen was, ben ik erover gaan
nadenken. Stel je voor dat burgemees
tersperikelen eerlijk over het land ver
deeld konden worden... Zeker, ze moes
ten er niet zijn, problemen rondom een
burgemeester. Maar ze zijn er tegen
woordig, en eigenlijk meer dan ons lief
is. Burgemeesters die op een of andere
manier niet goed functioneren, of die op
financieel gebied in de fout zijn gegaan,
steekpenningen hebben aangenomen, of
die in hun privéleven dingen doen die in
strijd zijn met hun ambtelijke waardig
heid. Ik hoef geen (plaats)namen te noe
men, ieder die de krant leest kan ervan
op de hoogte zijn.
En dan gebeurt het soms dat een burge
meester moet aftreden, of dat hij een
andere gemeente krijgt, of dat er twee
van gemeente moeten ruilen, teneinde de
zaken bestuurlijk weer een beetje op een
rij te krijgen.
Inderdaad komen deze probleemgevallen
over het hele land voor, en onder alle
politieke partijen - in zoverre had het
zetduiveltje geen ongelijk - al kan
natuurlijk niet gezegd worden dat ze eer
lijk over het land verdeeld worden.
De vraag dringt zich echter op: hoe komt
dat, dat tegenwoordig zo vaak uitglijders
voorkomen .onder de eerste burgers?
Misschien moeten we het probleem bre
der stellen. Want het zijn niet alleen bur
gemeesters die in de fout gaan. Ook in
het zakenleven zien we mensen ontspo
ren. Hooggeplaatsten soms, bankdirec
teuren die ineens op non-actief worden
gesteld. En bij de top van de politie, en
in kringen van de rechterlijke macht.
En - helaas - ook in de kerk komt het
voor. De laatste tijd is er nogal wat aan
het licht gekomen van fraude bij kerke
lijke of semi-kerkelijke instellingen.
Zelfs zó dat er een stichting in het leven
is geroepen om al dat criminele gedrag
boven tafel te krijgen en aan het licht te
brengen. En predikanten die in hun
gemeente niet goed functioneren, om
allerlei redenen.
Nogmaals: is daar een oorzaak voor? Ik
denk dat we dan een paar dingen niet
mogen vergeten. Dat is in de eerste
plaats de macht van de media. Want in
het verleden kwam dat natuurlijk óók
voor dat mensen niet voldeden aan de
verwachtingen of op het een of andere
terrein ontspoorden. Alleen - toen werd
het niet zo gauw bekend, je hoorde het
pas later, of helemaal niet. En ten twee
de, de 'missers' komen in de krant, en
voor de televisie. Niet de veel grotere
groep die jarenlang met grote trouw en
toewijding heeft gewerkt.
Let wel, daarmee wordt niets goedge
praat, maar het geeft wel meer oog voor
de proporties.
Onlangs las ik dat een aftredende Her
vormde visitator, ds. L. Korevaar, op
merkte dat er, laten we zeggen, een stuk
of tien twaalf gemeenten met problemen
zijn, waar dus de visitatie aan te pas
moest komen. Maar dat houdt tevens in
dat er vele honderden zijn waar niets aan
de hand is. Maar dat laatste is geen
nieuws.
Daar komt nog iets bij. De mensen zijn
vandaag de dag veel mondiger dan in het
verleden. Hooggeplaatsten worden meer
bekeken en beoordeeld, en ieder meent
tot zo'n oordeel bevoegd te zijn. Daar
door worden mensen ook eerder op hun
vingers getikt.
Intussen, hoge bomen vangen veel wind.
Ieder die op een belangrijke post staat,
dient zich bewust te zijn dat hij of zij
bekeken wordt. En iemand heeft eens
een mooi beeld gebruikt. „Wanneer kij
ken mensen naar de zon? Niet als zij elke
dag gewoon aan de hemel staat en haar
licht geeft, maar wel als er een zonsver
duistering is".
Waar een drukfout al niet goed voor is...
In dit geval heeft zij stof geleverd voor
een nieuw stukje.
Waarnemer
Ingezonden:
een dag met een gouden
randje en een grijs staartje
Het was een schitterende dag, hoewel de
hooggeplaatsten hun bezorgdheid uit
spraken over de toekomst van de visserij,
genoot het publiek met volle teugen. Ge
lokt door grote advertenties waren ze in
drommen komen opzetten. De door Er-
win Krol voorspelde regen kwam pas na
afloop, iedereen genoot van het schouw
spel, de drukte, de vis, het meevaren en
alles verliep ordelijk en in goede harmo
nie. De aanwezige agenten hadden bijna
niets te doen en verveelden zich blijk
baar.
Toen wij huiswaarts wandelden zagen
we een ongewoon schouwspel, 6 dien
ders waren bezig om zo snel en zoveel
mogelijk bekeuringen uit te schrijven
voor auto's die in de berm langs de weg
geparkeerd stonden, ze stonden niemand
in de weg maar dat mag nu eenmaal niet,
hoewel ik regelmatig auto's in de berm
zie staan zonder briefje onder de ruiten
wisser.
Het is misschien een nieuw beleid om
niet alles maar te gedogen, maar helaas
nog steeds staan er in het straatje waar ik
woon auto's aan de kant waar dit verbo
den is, nog steeds nemen auto's 2 van de
3 stoeptegels in beslag en moeten voet
gangers met 1 tegen genoegen nemen,
nog steeds moet je bij een gerenomeerd
restaurant als voetganger over de rijbaan
omdat de auto's over de stoep gepar
keerd staan, en dat allemaal zonder geel
briefje onder de ruitenwisser.
Maar op vlaggetjesdag, KASSA, ge
schatte opbrengst 10.000,-. En daar
kan ik nu verdrietig van worden. Blauw
op straat, alleen om een mooie dag voor
veel mensen een bittere smaak te geven?
En verder alles op zijn beloop te laten?
De parkeeroverlast is er al jaren, zonder
dat er zelfs maar een waarschuwing ge
geven wordt, alleen met vlaggetjesdag
met 6 man schrijven, bah.
A. de Goede
Hard blokken. Examens. Geslaagd. Va
kantie. En dan... Studeren aan een uni
versiteit of hogeschool. Je wordt student.
Je blijft thuis wonen of je gaat op ka
mers. Je ontmoet mensen die er een
totaal andere visie op na houden dan jij.
Daarom kan je studeren samen met de
CSFR (Civitas Studiosorum Fundamento
Reformato). De CSFR is een reformato
rische studentenvereniging die als grond
slag de Bijbel en de Drie Formulieren
van Enigheid heeft.
In acht universiteitssteden is een dispuut
van de CSFR gevestigd: Amsterdam,
Delft, Groningen, Leiden, Rotterdam,
Tilburg/Eindhoven, Utrecht en Wagenin-
gen.
Op de CSFR ontmoet je reformatorische
mede-studenten, met wie je 1 keer in de
week naar een bijbelkring, studiekring of
lezing gaat. Je gaat met elkaar eten, of je
gaat zomaar eens even langs bij elkaar.
Met elkaar onderzoek je de grondslag
van de vereniging. Op landelijk niveau
worden er conferenties georganiseerd,
maar ook een sportdag en muziekdag.
Met je dispuut wordt er twee keer per
jaar een weekend georganiseerd.
Wil je meer dan alleen studeren en daar
om kennismaken met de CSFR? Kom
dan naar de introductieweek van de
CSFR in de stad waar jij gaat studeren.
Bel of schrijf gerust naar: Annemarie de
Pater, Oude Woudenbergse Zandweg 1,
3707 AM Zeist, tel. (030) 6919442.
Autobedrijf Jan van Dijk
Janet Tanis en Björn de Leeuw
Afgelopen zaterdag werd in het ge
zellige suptropische zwemparadijs
't Zuiderdiep (Stellendam) de jaar
lijkse sprintkampioenschappen van
zwemclub De Stelle gehouden.
Zoals altijd bestond het programma
uit de 25 mtr. schoolslag, 25 mtr.
vrijeslag en 25 mtr. rugcrawl. Deze
keer konden de trimmers, ouders of
anderen die de zwemclub een warm
hart toedragen, zich ook eens met
elkaar meten. Uiteraard wel in een
aparte categorie, zodat daar ook op
een eerlijke manier prijzen ver
deeld konden worden.
Het zou een zware middag worden. Niet
zozeer voor de leden van De Stelle maar
wel voor de officials en de reken- en type
kamer, want de serie was telkenmale zeer
spannend en volgden elkaar in razend
tempo op. Tijdens het zwemmen werd er
geen onderscheid in leeftijd gemaakt,
maar uiteraard werd dit wel gedaan tijdens
het opmaken van de klassementen.
Daar bleek het vooral bij de jongens onder
de 12 jaar zeer spannend te zijn. Na de drie
afstanden was het verschil tussen goud
(Arjan Witte) en zilver (Willian Hansen)
slechts 0.1 seconde! Tussen zilver en
brons (Leander van Splunder) was het
verschil iets groter: 0.7 seconde!
Vooraf stond bij de dames eigenlijk al vast
dat Janet Tanis sprintkampioene zou wor
den, alhoewel ze toch nog onverwacht
veel weerstand van Sheila Han.sen onder
vond. Bij de heren was het eigenlijk de
"Daarom dan ook, alzo wij zo
groot een wolk der getuigen rond
om ons hebben liggende, laat ons
afleggen alle last, en de zonde, die
ons lichtelijk omringt, en laat ons
met leidzaamheid lopen de loop
baan, die ons voorgesteld is; zien
de op de overste leidsman en vol
einder des geloofs, Jezus.
(Hebr.12,1 enla)
Dat heeft de schrijver van de brief aan de
Hebreen getroffen. Hij zag de atleten het
stadion binnenkomen. De toeschouwers
juichten hen staande toe; hij zag de
lopers kijken, naar het publiek. Toen
concentreerden ze zich op de baan. Het
lange kleed ging uit. De startplaatsen
werden ingenomen. De race begon. En
toen, die uiterste inspanning, dat volhou
den, dat in de baan blijven; dat sprak
hem aan. "Een beeld voor het christenle-
ven", schoot het door hem heen. Lopen,
voortgaan in concentratie en inspanning.
Over de renbaan, naar het einddoel.
Worden wij christenen genoemd? Lopen
wij zó in de renbaan? Nu eeriijk zijn!
Dat gerichte, geconcentreerde lopen, is
dat er? Dat is dan wonderlijk. Want van
huis uit slenteren we wat door het leven.
Als een jongen in een winkelstraat.
Doelloos. De zonde is daar de oorzaak
van. Die doet alsof we voorwaarts leven,
maar ze leidt ons in grote kringen telkens
terug. Naar onszelf,onze eigen begeerten,
onze eigen belangen. Net een blinddoek.
Dan draai je rond. Maar tot God kom je
zeker niet. En ook niet tot jezelf.
Daar is bekering voor nodig. Omkeer tot
God, omdat ik in de zonde dood\oop,
niet verder kan. Wie loopt er in de loop
baan? Die Christus ontmoette. De ogen
geopend gekregen. Toen. En., tegenge-
sparteld? Ja, als ik eeriijk ben... Ik wilde
er niet aan. Maar Zijn heilige ogen, hè.
Toen kon ik het niet meer houden. Dan
breekt er iets in je. Als je daarin Zijn lief
de ontdekt! En ben je, bent u, nu dan een
christen? Ach, wat een groot woord. Heb
ik mezelf daar niet veel te veel in tegen?
Hoe durf ik eigenlijk? Weet ik er wel
van? En toch... bij Hem gaan horen.
Naar Zijn stem, Hemzelf, verlangen.
De apostel vermaant; hij spreekt van vol
harding. Voortgaan! Niet verflauwen.
Dat geldt de Hebreen allereerst. Maar
dan ook ons! Er zijn er al zoveel die de
loop gelopen hebben; de strijd gestreden.
Ze kijken toe. Naar ons. Nee, ze staan
op. Ze vuren ons aan in de loopbaan. Ze
geven getuigenis door hun leven, door
hun geloof. Door welke beproeving we
ook heen moeten. Hun stemmen klinken
op; hun leven spreekt, wanneer we de
Schrift ter hand nemen. Zó de bijbel wel
eens gelezen? Er naar geluisterd?!
Houdt vol! Roepen ze; blijf bij het evan
gelie van de gekruisigde Christus!
Wonderlijk, die aanmoedigingen. Wie
nog eigendom van de wereld is, schudt
z'n hoofd; waar hebt u het over. Maar
wie van Christus werd door het geloof,
luistert met verlangen. De strijd kwam
vanzelf. Vooral de strijd met jezelf. Daar
kun je zo moe van worden. Zo verward
van raken; dat je terugvalt. Het gebed
verkilt; het lezen van de bijbel wordt een
koude plicht; de kerkgang een volgehou
den gewoonte. De apostel onderkent dat
gevaar. Vandaar zijn aansporing. Leg af
alle last! Zo kun je niet lopen op de loop
baan van het geloof. Weten we dat niet
voor onszelf wat de apostel bedoelt?
Geld en goed misschien? Liefde tot de
wereld. Iemand schrijft: we moeten onze
waardering van al die dingen "aftrek
ken". Om volhardend te lopen. Alle last;
en de zonde. Met name de zonde. Die
ons lichtelijk omringt. Afleggen. Wat een
worsteling. De oude natuur doden.
Wanneer sterft hij? Wanneer de kracht
van Christus er is; wanneer de band van
het geloof aan Hem trekt. Dan alleen.
Dan lopen we volvaardig op de baan.
Niet in de kracht van de eigen overtui
ging. Nee, in de kracht van het geloof.
Vandaar: "Ziende op Jezus".
Tegenwoordige tijd. Telkens.
Voortdurend. Op Jezus. Dat is de naam
die Jozef aan Hem geven moest. "Want
Hij zal zijn volk zalig maken van hun
zonden". Dat in Hem te vinden. Daar
ontspringt het geloof. Wat een heerlijke
Naam! Heeft de kennismaking al plaats
gevonden? Dat is vóór alles nodig. Hij is
de leidsman. De auteur. Hij werkt het
door de Heilige Geest. Hij zegt ons alles
wat we gedaan hebben. Hij is eerlijk; Hij
maakt ook eerlijk. Om zich in de verge
ving als Jezus te laten kennen. Dan kun
je best kritisch in de gemeente staan,
maar daar, tegenover Hem, wordt het
beslist. Een zondaar die de zaligheid
leert zoeken buiten zichzelf in Jezus. Hij
is de beginner; die standvastig heeft vol
gehouden. Hij baant een weg. Hij liep de
wedloop van het geloof in het duister van
onze zonde. Hij is ook de voltooier! Zijn
we daarachter? Hoe dikwijls zitten wij
onder water; verkeert ons geloven in
ademnood? Vandaar., ziende op Hem!
Jezus, die zich er door geloofd heeft!
Zich aan God vastgehouden. Ten diepste
plaatsvervangend. Wat een Heere. Houdt
Hem in het oog! Opdat we niet verflau
wen, verslappen.
Dan is het uitzicht: de heerlijkheid. Met
Jezus. Ik, Heere? Nee, ik werd al strij
dend niet al zekerder van mijzelf. Ik
werd al zekerder van Hem. Jezus.
G.C.K.
Weet u het nog? Morgenavond 27 juni is
er in de Dorp.skerk van Oud-Beijerland
een zang- en orgelavond t.b.v. de
Vluchlheuvel. Aanvang 19.30 uur. Nog
even op een rijtje wie er meewerken.
Chr. Gem. koor 'Met hart en stem' uit
Slikkerveer o.l.v. J. Looy en Arjan den
Ouden, orgel. Chr. Mannenkoor 'Reho-
both' uit Klaaswaal o.l.v. J. Lock en
Lennert Knops, orgel. Jan Stolk, bariton
en Marius van der Valk, tenor.
Komt u ook luisteren en meezingen?
Van harte welkom.
verwachting dat Cornells 't Mannetje met
üe eer zou gaan strijken, maar heel ver
rassend bleek Bjom de Leeuw (onder 16
jaar) met 0.4 sneller te hebben gezwom
men over de drie afstanden en zou het
kampioenschap voor de neus van Corne-
lis weg te kapen!
Bij de heren onder de 40 jaar (ouders,
trimmers, etc.) ontstond er ook een span
nend gevecht om de gouden medaille in
het eindklassement. Uiteindelijk ging
deze (overigens in een zeer verdienstelij
ke totaaltijd) naar Jaap Osseweijer. Bij
hen zag het klassement er als volgt uit:
Jaap Osseweijer
2. Wim de Ronde
3. Wim Hameeteman
4. Adrie v. d. Nieuwendijk
De kampioenen per leeftijdsgroep zijn:
meisjes onder 8 jaar: Wcndy Kriek; meis
jes onder 10 jaar: Caroline v. d. Nieuwen-
dijk; meisjes onder 12 jaar: Angela v. d.
Nieuwendijk; meisjes onder 14 jaar: Hu-
berta Breederveld; meisjes onder 16 jaar:
Jannelies Phijlipsen; dames: Janet Tanis.
Jongens onder 8 jaar: Coen Bolle; jon
gens onder IO jaar: Jeroen van Dam; jon
gens onder 12 jaar: Arjan Witte; jongens
onder 14 jaar: Johan de Vogel; jongens
onder 16 jaar: Bjom de Leeuw; heren:
Cornells 't Mannetje.
Vaar- eniof wandelexcursies
door de natuur
In de zomermaanden juli en augustus
zijn de excursieleiders van Het Zeeuwse
Landschap en Vereniging Natuurmonu
menten weer vele uren op pad om hun
enthousiasme over de natuur op het
eiland Neeltje Jans over te dragen op
iedereen, die het eiland maar ontdekken
wil. Alleen voor de vaarexcursie is het
nodig zich van tevoren aan te melden:
(010) 2650296.
Programma
Wie mee wil kan kiezen uit de volgende
mogelijkheden:
wandelexcursies iedere dinsdag in juli
en augustus om 19.00 uur.
vaar- en wandelexcursies vanuit Zier-
ikzee naar Neeltje Jans, iedere donder
dag om 11.00 uur.
De wandelexcursies starten op de (be
taalde) parkeerplaats van WaterLand
Neeltje Jans bij het bord van de natuur
organisaties. Ze kosten 7,50; leden be
talen 5,- en kinderen t/m 12 jaar
2,50.
De vaar/wandelexcursies starten aan het
begin van de jachthaven van Zierikzee
met de boot 'de Friesland'. De boot is
van alle gemakken voorzien, er zijn ook
versnaperingen te krijgen. De wandeling
op Neeltje Jans wijkt niet af van de 'ge
wone' wandelexcursie. De boot is onge
veer om 16.00 uur terug in Zierikzee.
Voor deze heerlijke dag betalen volwas
senen 27,50 en kinderen t/m 12 jaar
17,50 (exclusief lunch). Mensen in
een rolstoel kunnen goed aan boord.
Op Neeltje Jans kunnen ze het verhar
de pad volgen. Aanmelden voor deze
excursies is nodig: tel. (010) 2650296.
Muziek-theatergroep Peken
in toren Goedereede
Niet slechts de spelers genoten in de
pauze een welverdiend oorlam. Tot ver
rassing van het publiek werd een ieder
op een royaal glas oude Goereese port
getracteerd, op beide avonden zowel
voor de donateurs als de 'open' avond.
Of vruchtensap uiteraard. Dit geheel in
stijl met boeiende scheepsgeschiedenis,
onder 't motto: 'Leve Goeree, leve de
V.O.C!'
Met vriendelijke groet,
Dieke Schippers-Vaarzon Morel
Op zaterdagmorgen 27 juni a.s. wordt
het oud papier weer opgehaald voor de
Hervormde Kerkvoogdij van Herkingen.
Het ophalen begint om 9 uur.
Wilt u het gebundeld aan de kant van de
straat zetten en er geen karton tussen
stoppen? De vorige keer werd er 6.320
kg. opgehaald. Bij voorbaat dank voor
uw medewerking!
Samenspel op Neeltje Jans
De natuur op Neeltje Jans is nog heel
jong. Het eiland is aangelegd op een be
staande zandplaat als werkplaats voor de
aanleg van de Oosterscheldekering.
Daarna zijn er duinen aangelegd op een
groot deel van het eiland. Het samenspel
van wind en helm geeft prachtige cirkels
in het zand. Het samenspel van wind en
water zorgt voor ribbels in het zand en
voor klifrandjes langs geultjes en het
samenspel van zand en water levert een
voedingsbodem voor alweer meer dan 60
plantensoorten, die op hun beurt ook
weer een stukje kunst vormen.
K. Norel
-27-
Riek werd er door ontmoedigd. De jon
gens hadden genoeg van de avondjes in
de kajuit, begreep ze er uit. Ze gingen
liever naar de kroeg dan te verkeren in
de kring van haar gezin. Misschien ver
maakten zij zich wel om haar, want ze
had gezien dat Tijs en Wouter een hei
melijk knipoogje naar elkander wierpen.
Wel, zij had haar best gedaan. Wanneer
zij de verkeerde weg opgingen, kon zij haar han
den nu in onschuld wassen.
Die avond keek Riek bij het vaten wassen telkens
door het raampje van de keuken, dat uitzicht gaf
op het dek. De jongens waren zich aan het wassen
op het voordek en maakten zich gereed om te gaan
passagieren. Ze gingen aan de rol en zij kon er
nies tegen doen. Morgenochtend zou ze misschien
Geert weer zien lopen op de kade, schuw en
schichtig na de nacht aan wal. Ze zag zijn licht
blauwe ogen en zijn weke mond, goed, maar
zwak. Geert had vanmorgen niets gezegd, toen de
twee anderen haar nodiging afsloegen. Hij stond
wat achteraf en had zich stil gehouden. Wel, dat
betekende dat hij er net zo over dacht als Tijs en
Wouter. Als hij wel wilde komen, had hij wel ja
gezegd...
De afwas was gereed. Geesje droeg een blad vol
steengoed weg om het in de kast te bergen. Riek
maakte de gootsteen schoon en draalde, in twijfel
wat te doen. Doch opeens liep ze het gangboord
door naar de piek. Tijs opende juist de deur van
het volkslogies om uit te gaan. „Is Geert er nog?"
vroeg zij.
„Ja", riep die van achter de ruggen van zijn mak
kers. Hij kwam naar voren met zijn jekker aan.
„Zou je Kees een plezier willen doen? Hij wil
graag dammen en hij heeft niemand, tegen wie hij
spelen kan".
„Graag", zei Geert. Het klonk Riek in de oren ais
de dank van een drenkeling, die een reddinggordei
grijpt.
Zij ging haastig naar de kajuit. „Geert komt met
jou dammen", zei ze tegen Kees. „Ik heb gezegd:
jij wilt dat graag".
Kees keek zijn moeder bevreemd aan, maar zij gaf
geen uitleg, want Geert kwam al binnen. Kees
sloeg zijn boek dicht en haalde het dambord en de
stenen voor de dag. Riek had later veel genoegen
in de jongens, die over het bord gebogen zaten, de
handen onder het hoofd, totaal verloren in een
spannend spel, en het speet haar niet eens dat ze
een leugentje verzonnen had om Geert aan boord
te houden.
Die nacht werd Riek wakker van het rumoer dat
twee smoordronken matrozen maakten. Zij zucht
te, maar zij had toch ook voldoening. Morgenoch
tend zou geen jongen schuw en schichtig aan
boord sluipen, zich voor haar schamend, want
Geert sliep rustig in zijn kooi.
Van Lorient voeren ze naar Londen. Ze deden het
op de zeilen. Bij een goede wind zeilde Johannes
met dit snelle schip wel graag. De motor haalde
dan heel weinig uit, van hoe grote waarde die ook
was bij tegenwind en blakte en in de havens en
kanalen. Het was goed varen op de schoener, vond
Johannes. Nu hij aan het grote schip gewend was,
beviel het hem nog beter dan op de reis van Delf
zijl naar Lorient. Toen vond hij het nog vreemd
niet meer zelf aan het roer te staan, zoals hij op de
kof altijd gedaan had, en vertrouwde hij het stuur
rad niet best in handen van Geert of Roelof. Thans
had hij al graag de handen vrij en lagen hem beve
len als: „Een beetje stuurboord!" ,,Een beetje bak
boord!" Opkomen je roer!" en Recht zo ie
gaat!" gemakkelijk in de mond. Alleen bij het ma
noeuvreren in de havens stond hij graag zelf aan
het rad. Overigens liep hij op zijn wacht wat rond
om vuren, boeien en waimcrkcn te observeren. Hij
zette op de kaart zijn koers uit en hield het logboek
bij. Vóór de oorlog deed hij daar nagenoeg niet
aan. Maar hij was nu ook kapitein in plaats van
schipper, en hij wou niet achterstaan bij Hiddo
maakte zelfs dagelijks met de sextant een zonbe-
stek, maar dat vond Johannes malligheid. Zolang
je op walmerken of boeien varen kon, en dat kon
je bij de kustvaart vrijwel steeds, hoefde je al de
omslag, die bij het schieten van de zon kwam kij
ken, niet aan te halen.
Manoeuvres met de zeilen waren voor Johannes
op het nieuwe schip een vreugde. Voor het door de
wind gaan riep hij alle hens aan dek en gaf hij zijn
bevelen. Gelijktijdig haalden de jongens de scho
ten door. De scherpe schoener wendde snel.
Slechts even klapperden de zeilen. Dan viel het
schip op de andere wang en onder vol tuig bruiste
het weer aanstonds door de golven.
Doch niet enkel in zijn mooie schip had Johannes
veel plezier. Hij genoot daarbij van het gezin aan
boord. In de oorlog was op de kof de nette roef
van Riek deerlijk vervallen. Het was nog veel
erger geworden dan op die eerste reis naar Dene
marken. Ze dachten al gauw niet meer aan poet.sen
en aan stoffen en amper ruimden ze de rommel op.
Het werd een bende. En het koken, dat hij op die
eerste reis nog zelf gedaan had, had hij daarna aan
Berend overgelaten, die er maar wat van maakte.
Als het eten niet was aangebrand, dan was het on
gaar en nooit was het lekker. Ze aten het op in een
vloek en een zucht, in het kombuisje op een trapje
of zittend op de tafel in de kajuit. Het eten was nu
alle dagen weer een feest. Ook tijdens zijn wacht
dook Johannes wel eens even de kajuitstrap af
voor een bakje thee of koffie, hij vond het bij Rick
zo goed, dat zij soms zeggen moest: ,,Je hebt toch
wacht, Johannes!" Dan schoot hij snel het trapje
op. 's Avonds had hij geen wacht. Dan zat het hele
gezin altijd een poos bijeen, behalve Hiddo, die
natuurlijk boven zijn moest als zijn vader vrij was.
Het kon zo echt genoeglijk zijn in de kajuit, wan
neer de schoener rustig deinde pp een kalme zee.
Johannes zat dan graag in zijn hoekje met opge
trokken knieën, zijn pijpje in de mond, stil te ge
nieten. In de vensterbanken bloeiden de gera
niums. Het koper van de lamp en van de kachel
blonk. Het was een lust de propere kajuit te zien.
Maar het mooist waren zijn kinderen: Geeske en
de jongens, en het allermooist zijn vrouw. Riek,
altijd fris en vaardig nog, zag er veel beter uit dan
in de oorlogstijd. Zij leefde op nu zij met man en
kroost voer op dit goede schip.
In Londen lagen ze op de rivier te wachten op de
vloed en werden toen naar het Victoriadok ge
schut. Naast de kolossen daar was d(? schoener nog
maar klein, maar de kapitein van de grote Engels
man, waarnaast hij meerde, noemde de Wilhelmi-
na een mooi en handzaam schip. Dat deed Johan
nes goed.
Terwijl hij Hiddo toezicht houden liet op het los
sen, reed Johannes de stad in. Van bovenuit een
dubbeldekker keek hij neer op het verkeer. Was
ginder niet de straat, waar Hiddo als kleine jongen
midden op de rijweg had gestaan in het razende
verkeer, toen zij voor het eerst in Londen waren?
Hij stapte af in het hartje van de stad, vond zonder
moeite zijn weg door nauwe, kromme en overvolle
straten, zocht m de hal van een groot gebouw tus
sen honderd andere namen de naam die hij moest
hebben, liet zich door een lift naar de achtste ver
dieping hijsen en liep daar een aantal lange gangen
door totdat hij het kantoor van zijn makelaar
bereikte. Hij accordeerde nicl de Engelsman voor
nieuwe lading. (wordt vervolgd)
H<
OFFICIEEL DEALER
Brielle
Slagveld 19
Tel. (0181) 413777
Spijkenisse
Kelvinweg 13
Tel. (0181) 624900
Honda-dealer voor de Z-Hollandse eilanden
