EIIAriDEII-niEUWS
Middelharnis
Overdenking
uit d^
Heilige Schrift
Zeeuws Ensemble
'Sonore'
Concert door muziek
vereniging Apollo
Vrouwvolk aan boord
HET
.KIJK VENSTER
Rommelmarkt Oostvoorne
2e Blad
VRIJDAG 19 JUNI 1998
No. 6713
Blik op kerk '^Z
en samenleving cy
- De gekozen burgemeester
- Enkel nadelen
Achter de schermen wordt intensief ge
werkt aan het tweede paarse kabinet. Al
thans van de resultaten van de besprekin
gen tussen de ministers Kok, Zalm en
Borst is nog niet veel naar buiten geko
men. Onenigheid was er in ieder geval
over de herziening van het belastingstel
sel, evenals over de bezuinigingen op de
fensie.
Op één punt is overeenstemming bereikt,
wanneer we de schijnoverwinning van
D'66 zo mogen noemen. Eigenlijk is het
ongehoord brutaal, dat de kleinste partij,
die bovendien zwaar gehavend uit de
verkiezingen tevoorschijn is gekomen,
zulke eisen durft te stellen, en onbegrij
pelijk dat die eisen dan ook nog worden
ingewilligd.
Geïnformeerde lezers hebben al begre
pen dat ik het oog heb op de gekozen
burgemeester. Dat was een stokpaardje
voor de democraten, waar de liberalen
absoluut niet aan wilden. Maar omdat
men persé een tweede paars kabinet wil,
heeft Bolkestein toegegeven. Dat wil
zeggen.er komt een commissie die het
allemaal moet gaan onderzoeken, en er
komt een referendum waarvan de beslis
sing overigens niet afhankelijk zal zijn.
In de praktijk zal het er wel op neerko
men dat de hele kwestie op de lange
baan wordt ge-schoven, en kennelijk
heeft D'66 daar genoegen mee genomen.
De democraten kunnen nu tenminste de
schijn ophouden dat ze hun eis in de
wacht hebben gesleept.
Laten we hopen dat we in de toekomst
gespaard blijven voor een gekozen bur
gemeester! Want volgens mij zal dat
alleen maar nadeel opleveren.
In de eerste plaats zou die burgervader
gekozen moeten worden door de bevol
king van het dorp of de stad. Dat wordt
natuurlijk een flop. Wanneer we in aan-
merkiiig nemen dat het opkomstpercen
tage bij gewone verkiezingen in dalende
lijn gaat, welke burger zal dan straks
gaan opdraven om een burgemeester te
kiezen? En als hij wèl komt, wie moet
hij dan stemmen? De kandidaten zullen
hem in verreweg de meeste gevallen
onbekend zijn. En al zijn ze bekend, kan
hij beoordelen of ze geschikt zijn voor
het ambt, en voor de betreffende ge
meente?
Daar komt bij dat een kandidaat die ge
kozen wil worden, propaganda moet
maken voor zichzelf. Stel dat het een zit
tende burgemeester is, dan moet hij tijd
onttrekken aan het werk in eigen ge
meente. Met het gevolg dat zijn eigen
raad en de burgers van zijn gemeente de
conclusie zullen trekken dat hij graag wil
veranderen. Wordt hij desondanks toch
niet gekozen, dan zal men het gevoel
hebben met hem opgescheept te zitten.
„Hij wilde weg, maar nu moet hij blij
ven".
Het principe dat een (benoemde) burge
meester boven de partijen staat, wordt er
door aangetast. Hij wordt een politieke
burgemester, van wie zijn partijgenoten
verwachten dat hij de belangen van zijn
partij zal behartigen. Is er een crisis, dan
zal hij geacht worden partij te kiezen
voor zijn geestverwanten.
Momenteel worden de burgemeesterspe
rikelen zo eerlijk mogelijk over het land
verdeeld, naar de grootte van de ver
schillende politieke partijen. Daar is
natuurlijk bij een gekozen burgemeester
geen sprake meer van. De burgerij van
de gemeente bepaalt de kleur, zonder
rekening te houden met de politieke ver
houdingen in het land.
De kleine christelijke partijen - toch al
wat onderbedeeld - kunnen het straks
wel vergeten. Er is waarschijnlijk geen
ge-meente in ons land, waar de SGP, of
de RPF, of het GPV een meerderheid
haalt. Maar ik denk dat de voorstanders
van de gekozen burgemeester van dat
argument niet wakker zullen liggen.
Om kort te gaan: hopelijk blijft de eerste
burger iemand die door de Koningin is
benoemd. Dat maakt hem onafhankelijk
van de burgers, en dat bevordert zijn
gezag als voorzitter van de gemeente
raad.
Waarnemer
Zeeuws Ensemble 'Sonore', Annet
te Kik en Samiel Deurloo zullen te
beluisteren zijn op het concert dat
de stichting 'Musi Voca' organi
seert op vrijdag.26 juni a.s.
Het eerste concert van'dit seizoen van de
stichting 'Musi Voca' wordt gehouden
op vrijdag 26 juni te Dreischor in de Ne
derlands Hervoimde kerk. De aanvang
van het concert is 20.00 uur.
De stichting Musi Voca heeft voor dit
eerste concert het pas één jaar bestaande
koor 'Sonore' uitgenodigd met als muzi
kale afwisseling de jonge talenten
Annette Kik en Samiel Deurloo.
'Sonore' is een Zeeuws ensemble dat be
staat uit 11 enthousiaste dames, die allen
over een geschoolde stem beschikken.
Op 27 juni a.s. precies zijn ze één jaar
bezig zich te presenteren en hebben ze
15 concerten op hun naam staan, zomer
en winterconcerten. Wegens het grote
succes van vorig jaar, waar ze o.a. te
horen waren in Noordgouwe en Zierik-
zee, zal 'Sonore' deze zomer wederom
een kleine toemee door Zeeland maken.
'Sonore' staat onder leiding van Teuny
Begthel uit Goes en ^ingt uitsluitend a
cappelH.
Het ensemble brengt .?en gevarieerd
licht-klassiek programma en toont haar
veelzijdigheid door in vele genres en
talen te zingen.
Op vrijdag 26 juni a.s. zullen zij liederen
ten gehore brengen van o.a. Brahms, Mo
zart, Bob Dylan, Bernstein (West side
story).
Annette Kik is 18 jaar en woont in Brui-
nisse. Van haar 9e tot haar 12e jaar kreeg
zij vioolles aan de Zeeuwse Muziek
school te Zierikzee. Momenteel krijgt ze
les in Dordrecht.
Annette heeft deel uitgemaakt van het
Zeeuws Jeugdorkest en samen met
Samiel Deurloo heeft zij meerdere malen
meegedaan aan het Jeugd-solistencon-
cours te Melissant.
Samiel Deurloo is 19 jaar en woont
eveneens in Bruinisse. Deze jonge talent
volle pianist heeft in totaal 7 jaar les
gehad, waarvan momenteel in Capelle
a/d IJssel. Samiel heeft eindexamen
gedaan aan de VHBO en hoopt eind juni
toelatingsexamen te doen voor het Rot
terdams Conservatorium.
Annette en Samiel zullen op vrijdag 26
juni werken ten gehore brengen van
Bach en Beethoven.
Dit is een pentekening van het dorp 'Mid-
delhamasch' van ongeveer 200 jaar gele
den. Er stond het volgende gedichtje
onder:
Dit dorp is groot - en zeer aanzienlijk
Daar het door handel welig tiert -
Het stond reeds sinds
Drie honderd Jaaren
Heeft driemaal 'tJubelfeest gevierd!
De tekenares Anna C. Brouwer geeft hier
slechts een schetsmatig beeld van Mid
delharnis, er staan twee torens op, met de
linkse zal de toren van Sommelsdijk zijn
bedoeld. Op een afstand bezien lopen deze
torens nog in elkaar. De bolvormige op
bouw van de toren is er in de tijd van
Napoleon afgehaald. (E.N.)
Wanneer ik de oud-onderwijzer, de heer J.
L. Struik zijn rapportcijfers in zou moeten
vullen dan denk ik dat hij er gerust mee
voor de dag mocht komen.
Voor zijn historische kennis een 8, voor
zijn verzamelactiviteiten een 10, maar
voor rekenen een 5.
Het Streekmuseum kreeg weer een boek
voor onze bibliotheek onder bovenstaan
de titel.
105 pagina's aan weerszijden bedrukt.
Zijn vorige uitgaven waren maar aan één
zijde van tekst voorzien.
Dit heeft dan wel het voordeel dat men
zelf aantekeningen kan maken of knipsels
plakken.
Dit boekwerk is tot de laatste bladzijde
bedrukt met een schat aan gegevens over
de historie. Veel medewerking heeft hij
gehad van: de Boomsma's, KI. Groen, Dr.
Verseput, J. Rooij, de Zaanse Menheerse-
naer, P. den Eerzamen, J. L. Braber, de
Waal, en vele anderen.
U zult begrijpen dat de lust weer groot is
om er stukken uit te lichten. De keus is
echter te groot omdat ieder verhaal boei
end is. In publicatiewaarde zijn ze prak
tisch gelijk en interessant.
Wat moet ik aanhalen: de brand in de O.L.
school, de brand in de N.H. kerk, de gei-
teslachters, de Mennistekerk, de joden
waaraan een groot stuk gewijd is, de Vis-
terieë, de R.T.M., de stoomboot enz. enz.
Vele tientallen onderwerpen over even
zovele belangrijke gebeurtenissen, ver
fraaid met 80 afbeeldingen - meest van
oude ansichjtkaarten.
Zonder overdrijving durf ik te stellen dat
het een unieke uitgave is. Dat het'door
ieder Middelharnis' huisgezin aangekocht
moet worden (en uiteraard ook interesse
zal zijn in de andere gemeenten).
Om nog maar te zwijgen van de uitge
waaierde Menheersenaers over de gehele
wereld: dit mag je niet missen.
Nu ben ik nog een verklaring schuldig
over mijn aanmatiging om 'de school
meester' het cijfer 5 voor rekenen te
geven. Ook dit boek kost maar 20,- -i-
porto!
M.i. véél te laag - dat kost hem geld - dus
vóór hij prijsverhoging toepast vlug be
stellen bij zijn zoon: de heer M. J.
Struik, Kraaienveld 31, de Rietlanden,
7827 JN Emmen (Dr.).
A.J.K.
En een zehere vrouw, met name
Lydia, een purperverkoopster, uit de
stad Thyatirk, die God diende, hoor
de ons; welker hart de Meere heeft
geopend, dat zij acht nam op hetgeen
door Paulus 'gesproken werd.
(Handelingen 1614)
Wij zouden het inisschien een teleurstel
lende ervaring vinden: de aanwezigheid
van slechts enkele vrouwen bij een rivier
op de dag van dè sabbath. Moest Paulus
daarvoor naar Europa? Hij had in een
gezicht een man gezien, die hem drin
gend vroeg: "Kom over en help ons!"
Maar waar zijn dan al die mensen, die
geholpen moeten worden?
We zijn dikwijls geneigd, in aantallen te
denken. Maar to doet de Heere niet.
Voor Hem telt elke ziel en de zaligheid
van een zondaar' is een even groot won
der als de verlossing van een heel volk.
Ineens wordt die ene naam genoemd:
Lydia. "Een zejkere Lydia", schrijft
Lukas. Hij moet haar eerst aan de lezers
voorstellen.
Ze kwam uit eert heel andere streek, uit
Turkije. En nu woonde en werkte zij in
Macedonië, in Griekenland. En zij wordt
door de Heere opgezocht. Daarin zien
wij het wonder Van Gods welbehagen,
van Zijn verkiezende genade. Zo valt
ook Lydia er geheel buiten, als zij zalig
wordt.
Zij was een puirperverkoopster. Wat
hield dat in? De kleurstof purper werd
gewonnen in de streek Lydie, waar zij
vandaan kwam. Kennelijk werd het inge
voerd. En dan werd reeds vervaardigde
kleding van de dileprode kleur voorzien.
Lydia behoorde (jus tot de gegoede krin
gen. Purperen kleding werd verkocht aan
rijke mensen. Daar kwam ze stellig mee
1n aanraking. Er kwamen handelaren uit
alle windstreken.'
Zo kwam zij ongetwijfeld in aanraking
met vele manieren van denken. Maar die
hadden haar toch niet op een dwaalspoor
gebracht! En haar werk, haar rijkdom
nam haar kenne)ijk ook niet geheel in
beslag. Ze wist, dat er hoger doelen
waren. Zo wordt zij ons als een lichtend
voorbeeld voorgejhouden.
En nu wordt faulus op haar weg
geplaatst. Met de prediking aangaande
de Heere Jezus. Paar is wel het een en
ander aan vooraf gegaan. Lydia had al
eerder van de Gpd van Israël gehoord.
'.Zij diende namelijk God op de joodse
wijze.
Maar de Heere Jezus kende zij nog niet!
We zouden kunnen zeggen: er was voor
bereidend werk aan vooraf gegaan.
Straks zal de Heere haar hart openen
voor Zijn Woord.! Maar dat heeft Hij dan
al gemaakt als een wel toebereide akker.
Merken we dat op? De Heere werkt soms
op een zeer krachtdadige wijze, om een
zondaar tot bekering te brengen. Maar zo
handelt Hij lang niet altijd. Als het uur
van Zijn welbehagen aanbreekt, is daar
dikwijls al het een en ander geschied.
Dikwijls in de weg van de opvoeding.
Dan bouwt de Heere voort op de grond
slag, die reeds werd gelegd. Aan de
opvoeding van de kinderen mogen we
dan ook grote waarde hechten, waarbij
we er dan ook naar uitzien, dat het door
getrokken zal worden naar een leven in
het waarachtige geloof.
Lydia diende de Heere. Op de joodse
wijze. Daar verzette Paulus zich nogal
eens tegen. Er was veel wetticisme. En
toch werd het door de Heere gebruikt!
Hij ging in het leven van Lydia Zijn
genade verheerlijken. Waarin kwam dat
openbaar? In het verlangen, om van Hem
te horen. Het leven met de Heere zal ook
zichtbaar worden aan de vreugde, waar
mee de gang naar het huis des Heeren
gemaakt wordt, ook al beseffen we, dat
dit ook in het leven van Gods kinderen
met veel gebrek gepaard gaat.
En dan vernemen we een opmerkelijk
woord: de Heere opende het hart van
Lydia. Dat is een heel verootmoedigend
woord. Want we maken hier uit op, dat
haar hart van zichzelf gesloten was. Ons
hart is dat ook! Daarom is het zo nodig,
dat de Heere het hart opent. We hebben
het hermetisch op slot gedaan. En we
belijden het: alleen de Heere kan het hart
openen.
Als we dat belijden, dan is er overigens
geen enkele reden, om op anderen neer te
zien. Als we onszelf leren kennen, dan
zullen we bemerken, hoe gesloten we
zijn voor het Woord. En als we er ernst
mee maken, dan zullen we met smart
moeten belijden, hoe hard we zijn en hoe
onbewogen. Zowel onder de strenge pre
diking van de wet als onder de liefelijke
klanken van het evangelie.
Maar dan wordt ook het wonder des te
groter, dat de Heere wegen baant en har
ten opent. Daar mogen we overigens
geen misbruik van maken. Deze schone
en vertroostende belijdenis doet niets af
van onze roeping en verantwoordelijk
heid. Lydia ontving de zegen van de
Heere "in de middellijke weg"!
En als wij een zegen van de Heere van
de Heere begeren, dan zullen wij ook
getrouw opgaan onder de bediening van
het Woord.
Lydia heeft een open oor en een open
hart. Daar heeft de Heere zelf voor
gezorgd. Dat was nodig ook. En nu
gebruikt de Heere deze weg voor de pre
diking van Zijn Woord. Dat is een geze
gend doel. Want de duivel wil er ook
gebruik van maken. En hij heeft ons erin
mee. Ons hart is een open poorj voor wat
de duivel te zeggen heeft. Ons oog is
gericht op wat de vi>ereld te bieden heeft.
Daar maken de media gretig gebruik van.
Is het ook onze strijd, dat ons oog en hart
zo getrokken worden naar de dingen van
deze wereld? Als we dat beseffen, zullen
we met des te meer aandrang de Heere
bidden, dat Hij ons hart zal openen voor
Zijn Woord.
En wat wordt het Woord dan rijk. Lydia
nam er acht op, lezen we. Om precies te
zijn: zij had grote aandacht voor wat
Paulus zei. Maar we zijn er zeker van, dat
Paulus geen ander woord sprak dan het
woord aangaande de Heere Jezus. Dat is
altijd weer dezelfde boodschap. Het alou
de evangelie van vrije genade, dat toch
altijd weer nieuw is voor degenen, die er
door gevoed en onderwezen worden.
Lydia nam acht op het woord. Dat bete
kent niet slechts, dat zij aandachtig luis
terde. Dat hoort er natuurlijk wel bij. We
mogen nooit gedachteloos onder de pre
diking van het Woord verkeren.
Maar het gaat ook dieper. Lydia mocht
het bijvallen. Dat is een gezegende toe
passing. Bent er niet onkundig van?
Bijvallen! Dat betekent, dat we onder het
Woord buigen, als het scherp en ontdek
kend tot ons komt. Maar dat doet ook
bidden om de genade des Heeren. Als je
op het Woord acht neemt, dan is er een
ingespannen verwachten van de Heere.
Zo wordt de prediking van 's Heeren
Woord tot zegen. Want zo wil de Heilige
Geest het toepassen. Dan wordt de ver
standelijke kennis verdiept en geleid tot
een hartelijk en persoonlijk belijden van
de genade des Heeren. Daarin wordt dan
de verborgen omgang met de Heere
beoefend.
Dat zal ook leiden tot de vruchten in de
levensheiliging. Want als we het Woord
met zegen horen, zal het ook zichtbaar
worden in een levenswandel in de vreze
des Heeren.
De prediking van Paulus is niet ongeze
gend gebleven. Lydia leefde erbij. Met
haar huis. Allen werden gedoopt. We
weten niet, of zij weduwe was of onge
huwd is gebleven; we weten dus niet, of
in haar huis alleen personeel was of dat
er ook kinderen waren. Maar duidelijk is,
dat het Woord doorwerkte!
Daar mogen we ook in deze tijd naar uit
zien. We hebben daarbij niet te staan
naar grote en indrukwekkende dingen.
Laten we de Heere maar eenvoudig bid
den om de doorwerking van Zijn Woord
en om de vruchten van de Geest. Vooral
ook in het leven van jonge mensen.
Dan wordt de Kerk gebouwd en de
Heere verheerlijkt. Als er zondaren zijn,
die zich tot de Heere bekeren en Zijn
Woord meedragen in het hart.
Geven wij acht op het Woord des
Heeren? Je komt er nooit over uitge
dacht. Het is ook zo'n goudmijn. En als
uw hart ervoor gesloten is, bidt dan om
de verlichting door de Heilige Geest. Hij
opent wat gesloten is. Dan blijft een oot
moedige bede over:
Doe bij Uw knecht weldadigheid,
o Heer'
opdat ik leev'Uw woorden moog'
bewaren
en dat Uw Geest mij ware wijsheid leer'
mijn oog verlicht', de nevels op doe
klaren;
dat mijne ziel de wond'ren zie en eer,
die in Uw wet alom zich openbaren!
Werkendam
Ds W. Arkeraats
NIEUWE TONGE - Op 4 juli a.s. zal
Harmonie Apollo samen met Amicitia
uit Dirksland eert concert geven in Ons
Dorpshuis.
De muziek zal bestaan uit een selectie
van diverse soorten muziek. Een deel zal
bestaan uit het zeer populaire Disneyre-
pertoire aangevuld met een medley van
Strauswalsen. Een zeer bekend stuk die
avond zal een belwerking zijn van de al
oude bekende Zilvervloot.
'Apollo' en 'Amicitia' zullen u hartelijk
ontvangen en u een leuke avond bezor
gen. Aanvang 19.30 uur, zaal open 19.00
uur en de toegang is gratis.
Nog even ter herinnering: morgenavond
is de barbeque in de schuur van de fam.
Wielhouwer, Boerenweg 10 te Sommels
dijk. De kosten hiervoor zijn 7,50 per
persoon. Geef je vanavond nog op bij
Kees Koedam, tel. 601000.
Ook jou zien we graag op deze laatste
OJW-avond van het seizoen. We begin
nen om 19.00 uur. Tot morgen!
Op zaterdag 27 juni a.s. wordt de tradi
tionele rommelmarkt van Oostvoorne ge
houden. Deze begint om 09.00 uur en zal
om 15.30 uur gesloten worden. Zoals
alle voorgaande jaren zal de markt weer
zorgen voor een gezellige sfeer, en kan
er over de prijzen gepraat worden. Ook
zijn er weer splinternieuwe fietsen te
winnen bij het Rad van Avontuur.
Mocht u spullen hebben voor deze
markt, dan kunt u dit opgeven bij de vol
gende telefoonnummers, alle in Oost
voorne, 483495, 482694, 482107,
483829, 482168 en 483598. Deze zullen
dan zo spoedig mogelijk bij u opgehaald
worden.
K-Norel
-25-
^Maar ze verdrong die gedachte. Zij
'moesten genieten van de laatste avond,
die zij samen hadden, want morgen ging
Johannes varen. Ze stak haar arm door
de zijne. Zo wandelden zij naar huis.
Voor een krantenbureau verdrong zich
een drom mensen om een bulletin.
Johannes was nieuwsgierig naar het
nieuws. Hij boorde zich in de drom, ter
wijl Riek langzaam doorliep. Opgewonden kwam
hij haar weldra achterna. „Revolutie in Duitsland.
De keizer is naar ons land gevlucht".
Riek hoorder er van op. Maar de uitreis van haar
man en zoon naar een zee vol mijnen vond zij be
langrijker.
„Dit betekent dat de oorlog uit is!" zei Johannes.
Riek bleef staan. „Staat dat daar?" vroeg zij ver
rast.
„Neen, maar het is zo. Het kan niet anders. Ik vaar
morgen niet uit".
Het laatste maakte haar de toestand het meest
reëel. „Is het vrede?!" riep ze uit. „En gaan we
straks met z'n allen varen op ons nieuwe schip?"
„Vast!" zei Johannes opgewekt.
De daverende slag van de ineenstorting van het
Keizerrijk deed ook het kleine buurland op zijn
fundamenten schudden. Een ogenblik scheen het
of mèt de Duitse kronen ook de Nederlandse zou
gaan rollen. Maar de revolutie hield halt bij Zeve-
naar.
Enkele weken later zeilde de nieuwe schoener uit
met het gezin aan boord. Hiddo was stuurman;
Kees had de zorg voor de machinekamer; Roelof
was lichtmatroos. Riek en Geesje regeerden samen
in de ruime roef. Behalve het eigen volk waren er
nog drie matrozen. Johannes was op het grote
schip geen schipper meer, maar kapitein.
Riek had plezier in deze eerste zeereis na vier jaar.
Het was mooi winterweer toen ze de Eems uitvoe
ren. Het water leek metaal in het licht der lage zon.
Het schuim was helder. Over bakboord had de zee
een witte rand van dicht besneeuwde duinen. Als
zeemansvrouw genoot ze van het scherpe zeilen
van de schoener, die onder een wolk van doek
door het water sneed. Zij leefde op dit schip irt
weelde als ze het vergeleek bij het roefje op dfe
oude kof, dat voor alles en allen dienen moest.
Hier hadden ze een ruime en toch gezellige kajuit,
vier slaaphutten, één voor haar en haar man, twee
voor de jongens en een voor Geesje. En bovendieji
een keuken. Van de motor, die op de kof een kwel
ling was geweest, had zij hier weinig hinder; hjj
stond ver van de woon- en slaapvertrekken. Zij
hoefde ook niet meer bij nacht en ontij aan het roeir
te staan, want er was volk genoeg aan boord.
De kinderen moesten even wennen aan het slingei-
ren van het schip, nadat ze zo lang aan wal warefi
geweest. De eerste dagen waren Geesje en Roelof
zeeziek, doch ze waren er spoedig doorheen. Toen
ze in het Kanaal voeren - het werd een reis naar
Frankrijk - waren allen fris als hoentjes. Roelof
wilde niet geloven dat er geen sneeuw lag op de
krijtrotsen van Dover. Ze waren immers net zo wit
als de besneeuwde duinen van Rottum en Borkum,
waar ze eergister tussendoor gevaren waren.
Eén ding viel Riek wat tegen op het nieuwe schifj.
Het was aan boord niet meer één huisgezin. Op de
kof was dat zo geweest. Jaap at met hen aan tafel
en als ze ergens in een haven lagen, zat hij 'js
avonds bij hen in de roef. Zij had altijd een beetj^
over hem gemoederd. i
Jaap was weg. Nu Hiddo stuurman was geworden,
was er voor hem zo geen geschikte plaats aan
boord. Hij voer als bestman op een zeilschip zört-
der motor. Zo'n schip had hij begeerd, want hij
had zich met de vuilspuiter nooit verzoend. Dè
nieuwe matrozen woonden in de piek. Ze hadden
daar behalve slaapgelegenheid ook een dagverblijf
en een kombuisje, waar zij hun eigen potje kookj-
ten. Ze leefden voor de mast hun eigen leven.
Toen Riek op een van de eerste dagen eens in de
piek rondkeek en een aanmerking maakte op de
rommel, die ze er vond, merkte zij dat dit bij de
matrozen niet in goede aarde viel. De jongens wer
den wel niet brutaal, maar zij lieten haar terdege
merken dat zij de piek als hun domein beschouw
den, waar ze een pottenkijkster konden slijten. Zij
praatte er met haar man over en die zei dat het op
een schoener een beetje anders toeging dan op een
kof en ook dat het volk van de kustvaart in de oor
log ontwend was aan een vrouw aan boord.
Natuuriijk had zij het recht te eisen dat het netjes
was, ook in de piek, maar te veel moest zij er maar
liever niet komen. En het had immers ook zijn
voordeel dat de matrozen apart vvbonden. Nu had
den zij als gezin hun vrijheid.
En Riek gaf toe dat hij daarin gelijk had.
Vier dagen na hun vertrek vielen ze binnen in
Lorient en 's avonds ging het jonge volk de wal
op: Hiddo, Kees, Roelof en de drie matrozen. Op
zichzelf was dat voor Riek niet vreemd. Vroeger
wilden de mannen na dagen varen ook wel eens de
benen strekken. Zij zelf hield trouwens ook wel
van een fikse wandeling na een zeereis. Deze eer
ste avond in Lorient bleven de jongens echter veel
langer weg dan Riek gewend was en dat terwijl het
guur en druilerig weer was. Zij maakte zich zeer
ongerust.
Johannes vond dat er geen reden voor ongerust
heid was. Het stel was wel in het een of andere
café beland.
,,Vind je dat een plaats voor onze kinderen?"
vroeg Riek ontsteld.
„Neem het niet te zwaar op", suste hij. „Hiddo
weet best hoe ver hij gaan kan. Het is allemaal wat
anders geworden in de oorlog". Daar was Riek
ook van overtuigd. Het was alles heel anders ge
worden aan boord, een mannenmaatschappij.
Omstreeks tien uur hoorde ze voetstappen op de
loopplank.
„Je moeste de jongens maar niet hard vallen", ried
Johannes.
Dat deed Riek niet. Ze hield zich in, toen Hiddo,
Kees en Roelof binnenkwamen, maar ze kon niet
verhelpen dat ze schrok toen Hiddo haar genacht
zei, want ze rook drank, en daarna rook ze die bij
Kees en Roelof ook. Ze kon een zekere afschuw
niet verbergen.
„We dronken maar een enkel glaasje, moeder", zei
Hiddo. „In Frankrijk is de wijn heel lekker en niet
duur".
Zij deed er het zwijgen toe. De jongens waren niet
dronken en zij begreep dat, nu haar kinderen groot
geworden waren, ze niet op ieder slakje zout
mocht leggen.
Nadat de jongens hun hutten hadden opgezocht,
maakte ook Johannes klarigheid om te gaan sla
pen.
„Ga je al te kooi?" vroeg Riek. „Is het volk dan al
aan boord?" Ze had de matrozen niet horen
komen.
„Die zullen zich wel redden", zei Johannes luch
tig. ,,Ik ben hun vader en jij bent hun moeder
niet".
Toen ging Riek ook naar bed. Johannes had gelijk;
zij was hun moeder niet. Maar had de kapiteins
vrouw geen verantwoordelijkheid voor de matro
zen? Als schippersvrouw had zij dat vroeger wel.
Ze luisterde. Het werd twaalf uur, halfeen en nog
had ze geen voetstappen gehoord in het gang-
boord, (wordt vervolgd)
DE BETERE WONINGINRICHTING SINDS 1920
Zandpad 36 Middelharnis Tel. (0187)482784
