EIIIVI1DEI1-I1IEUW5
Examen bloemschikken
op VBO-groen
Overdenking
Nieuw christelijk eilandenkoor
met dirigent Peter Wildeman!
uit de
Heilige Schrift
HET
,^IJK VENSTER
Huis-aan-huis cake-aktie
voor Johan Wachters
'Apollo' Nieuwe Tonge
gaf prachtige uitvoering
Een ongelovige
gelovige vermaand
Herdenkingsconcert
in St. Janskerk te Gouda
VERVOLGVERHAAL
Vrouwvolk aan boord
2e Blad
VRIJDAG 1 MEI 1998
No. 6700
Blik op kerk
en samenleving i^
- Kerkendag
- Niet thuis
- Recht van spreken?
Vijftienduizend mensen waren er vorige
week zaterdag in Kampen, ooit aangeduid
als het Jeruzalem van het westen, of het
Gereformeerde Mekka. Daar werd de
derde kerkendag gehouden, en het deelne
mersbestand was zeer gevarieerd. Her
vormden, Gereformeerden, Rooms-Ka
tholieken, en leden van migrantenkerken.
Naar ligging getypeerd als traditioneel,
sociaal bewogen, politiek geëngageerd en
milieubewust.
Het thema voor de kerkendag was 'Ver
zoening'. Een onderwerp dat vandaag de
dag volop in discussie is, niet het minst
door de publicatie van het geruchtmaken
de boek van Den Heijer. Maar natuurlijk
ging het niet uitsluitend en zelfs niet in de
eerste plaats over de verzoening tussen
God en mens. Verzoening tussen mensen
en volken onderling, bruggen bouwen tus
sen volken en groepen. Kortom, het socia
le en het politieke had de overhand, niet het
theologische.
In Trouw (maandag 27 april) las ik dat
Teun van der Leer, de voorzitter van de
Evangelische Alliantie, zich op de Ker
kendag uiteindelijk best thuis heeft ge
voeld. Hij vond de 'vieringen' nogal sta
tisch, te weinig spontaan, behalve de uit
barstingen van vreugde, die er nu en dan
waren. Hij was in ieder geval tot de con
clusie gekomen 'dat je op heel verschil
lende manieren je geloof in Jezus kunt be
lijden en beleven'.
Het spijt me, maar ik kan hem dat niet
nazeggen.Ik ben er niet geweest en zou
me er ook op geen enkele manier thuisge-
voeld hebben. In een sfeer waarin ook
plaats was voor cabaret, theater en dans,
met allerlei 'workshops' en discussies tus
sen mensen van totaal verschillende reli
gies, daar zie ik echt geen heil in. Het is
ook niet te verwachten dat bijvoorbeeld de
belijders van klassieke verzoeningsleer en
de volgelingen van Professor Den Heijer
ook maar één stap nader tot elkaar zullen
komen. Dat wordt toch een kwestie van:
'Wij zien het zus, en jullie beleven het zo,
daarin moet je elkaar de ruimte gunnen'.
De was het dan ook van harte eens met Prof.
W. van 't Spijker, die reeds aan de voor
avond van de Kerkendag in De Wekker
schreef:
„De kerkendag zal grotendeels
voorbijgaan aan de hoofdstroom van
ons eigen kerkelijk leven. We hebben
weinig of geen relatie met de Raad van
Kerken, die grotendeels de organisatie
van deze dag in handen heeft. We heb
ben ook niet zoveel vertrouwen in de
behandeling van het thema: verzoe
ning. Het wordt een semi-politieke,
-sociale, Europese gedachte, die daar
aan bod komt".
Hij voegt er echter aan toe dat we ons als
Gereformeerde Gezindte wel mogen
afvragen of wij recht van spreken hebben.
Want het mag onder ons met de belijdenis
en met de leer in orde zijn, maar zijn wij
als kerken van Gereformeerde belijdenis
uit op verzoening onder elkaar? Ja, zo'n
vraag geeft te denken.
Waarnemer
Vrijdag 18 april hebben op het VBO-groen te Sommelsdijk weer de eind
examens van de vakrichting bloemsierkunst plaatsgevonden.
Terwijl er om de school druk gewerkt werd aan de aanleg van de nieuwe schooltuin,
deden binnen de 34 kandidaten hun best, om de werkstukken binnen de gestelde tijd af
te krijgen. De opdracht bestond uit het opmaken van een schaal, een corsage en het ont
werpen van een originele tafelversiering. Voor deze laatste opdracht werd iedere leer
ling geacht zelf spullen mee te brengen om de tafel te dekken en te decoreren. Het resul
taat mocht gezien worden! De tafels stonden verspreid over drie lokalen. Een ieder die
kwam kijken, waande zich beurtelings in een romantisch, bourgondische of exotisch
restaurant.
Het niveau van het werk was overwegend hoog te noemen. Wat bleek uit de cijfers die
gegeven werden door docent J. van den Ende en gecommiteerde B. Viskil. Ook dit jaar
zijn weer diverse leerlingen enthousiast geworden voor een toekomst in de bloemen.
Dit blijkt uit het hoge percentage leerlingen dat uitstroomt naar het Bloemsierkunst Ver
volgonderwijs. Van deze leerlingen heeft een aanzienlijk gedeelte al een werkplek
gevonden. Docenten en leerlingen konden terugkijken op een geslaagde en fleurige
afsluiting van hun schoolperiode.
DIRKSLAND
Ook dit jaar houden wij. Buurtvereniging
'West' uit Dirksland weer een huis-aan-
huis verkoopaktie voor ons derde wereld
project van Johan Wachters in Mali,
West-Afrika.
Dit jaar hebben we bij de cakespecialist uit
Spakenburg een grote hoeveelheid heer
lijke Oma's Cake tegen een lage prijs kun
nen kopen.
Het afgelopen jaar verkochten wij in
Dirksland, Melissant en Herkingen in en
kele uren meer dan 700 stuks hetgeen voor
Johan Wachters ruim 1.650,- netto heeft
opgeleverd.
De totale opbrengst welke wij in 1997 bij
een gebracht hebben voor Johan Wachters
waren opnieuw grandioos te noemen.
Wij kunnen het bedrag van 5.000,- over
gaan maken. Johan Wachters heeft ons
laten weten dat hij dit geld wil besteden
aan het opbouwen van een kippenfarm.
Op donderdag 7 mei gaan opnieuw vele
vrijwilligers langs de deuren en bieden
deze heerlijke cake aan voor ƒ5,- per
stuk.
Dit is precies voor het Moederdag week
end, dus dan komt zo'n lekkere cake vast
goed van pas...
Geef moeder een heerlijke cake en u
steunt een goed doel. Bij voorbaat onze
hartelijke dank.
Muziekvereniging Apollo had op 25 april
jl. haar jaaruitvoering met een thema en
wel het toverwoord van de laatste jaren
Disney. Na de opening door de voorzitter
werd de avond geopend door de Harmo
nie o.l.v. Hugo Verweij met een selectie
van de beste Disneysoundtracks. Pinok-
kio, Aladdin, The Lion King en nog veel
meer passeerde de revue.
Tijdens het blazen liepen de hoofdrolspe
lers uit de film door de sfeervol aangekle
de zaal van Ons Dorpshuis. Na 4 nummers
werden door wethouder Tiggelman 3 jubi
larissen gehuldigd voor hun trouwe dienst
bij Apollo. HenJk Mackloet, Jan van Put
ten en Peter Gebraad werden voor resp.
45, 35 en 30 jaar gehuldigd.
Na de gesproken woorden werd het pro
gramma voortgezet. Vlak voor het eind
van het optreden van de Harmonie haalde
de voorzitter nog twee mensen naar het
podium. Andries en Lia Bruggeman wer
den namens Muziekvereniging Apollo be
dankt voor hun grote inzet als concierges
van het oude Ons Dorpshuis. Die mensen
hebben zoveel gedaan, dat is eigenlijk niet
te bedanken, maar gezien de reacties
waren ze zichtbaar verrast en ontroerd
door deze hulde.
Na de pauze was het de beurt aan het slag
werkensemble o.l.v. Gert Zweerus, dit
werd een ware show van wat er allemaal
kan met slagwerk. De meeste door Gert
zelf geschreven werken werden op een
voortreffelijke manier gebracht. Gezien
de reacties uit het publiek heeft Gert een
prachtige prestatie geleverd.
Daarna was het de beurt aan de majoretten
die o.l.v. Jolanda en Heleen Hoogstraate
een leuke show op Disneymuziek en ver
kleed als de dwergjes uit het sprookje van
Sneeuwwitje op het toneel zette. Aan het
eind van hun show werd Kapsalon van
Vugt bedankt voor het schenken van nieu
we trainingspakken en werd mevr. v. d.
Vlugt een foto aangeboden van de majo
retten in hun nieuwe outfit. Een zeer wel
kome gift wat ook maar weer aangeeft dat
Apollo leeft binnen Nieuwe Tonge.
Na de majoretten was het de beurt aan de
Alpenkapel o.l.v. Hans Kom om de avond
af te sluiten. Na een selectie van oude
bekende en nieuwe nummers is aan de
avond een eind gekomen. De voorzitter
bedankte in zijn afscheidswoord het mas
saal opgekomen publiek, want Ons
Dorpshuis zat helemaal vol. Een prachtig
succes in een sfeervolle omgeving geeft
het bestuur en de leden van Apollo weer
moed voor de toekomst.
"Zalig zijn zij die niet zullen
gezien hebben en nochtans zullen
geloofd hebben."
(Johannes 20:29b)
In deze woorden klinkt ons de laatste
zaligspreking toe, die de Heere Jezus uit
gesproken heeft op aarde. Eigenlijk is
het een vermaning voor de ongelovige
Thomas. Hij kon niet geloven en toch
had hij moeten geloven.
Waar het geloof is daar is genade, want
het is een gave Gods. Maar waar het
geloof niet is, daar is het schuld, omdat
de Heere niet op Zijn Woord wordt ver
trouwd. De ware gelovige leert dat hij
zichzelf het geloof niet kan geven en wie
nog nooit de benauwdheid van de twijfel
heeft gekend, die heeft nog nooit
geloofd.
Nee, de Opgestane Christus is niet ver
schenen aan diegenen die zo goed gelo
ven konden. De vrouwen zochten een
dode Jezus: "Wat zoekt gij de Levende
bij de doden?"
De Emmaüsgangers wisten het ook niet
meer toen zij zeiden: "En wij hoopten
dat Hij was Degene, Die Israël verlossen
zou." Zij waren alleen in dit leven op
Christus hopende, maar het moest naar
de diepte om oog voor te krijgen voor
een stervende Middelaar. De Heere Zelf
heeft hen de weg gewezen. En wat de
andere discipelen betreft: het getuigde
niet van geloof toen zij op de avond van
de dag der opstanding achter gesloten
deuren zaten om de vreze der Joden. Zo
zien we de Kerk in vreze terwijl het graf
open was. O, wie en wat is die Kerk dan
in zichzelf?
Bevreesde discipelen, bevende vrouwen,
twijfelende Emmaüsgangers en nu een
ongelovige Thomas. En zie, aan zulke
mensen nu is Christus
verschenen. Wat is dat een zegen voor
die kleingelovigen. O, nee, dat wil niet
zeggen dat het Thomas tot eer strekte om
in zijn ongeloof te volharden.
Nee, dat moeten we niet goed gaan pra
ten. Het blijft schuld. En wees er ook
maar goed van overtuigd, dat Thomas
zich diep geschaamd zal hebben toen de
Heere onze tekstwoorden tot hem sprak.
Toen is het ongeloof hem tot zonde
geworden.
Thomas geloofde alleen onder bepaalde
voorwaarden, namelijk eerst zien, eerst
tasten, eerst voelen, eerst dit en dan dat
en danEerst moet ik maar eens
geholpen worden. Eerst moet ik maar
eens beter worden. Eerst moet de Heere
maar eens willen zoals ik wil en dan zal
ik doen wat Hij wil.
En zo stond Thomas en zo staat van
nature ieder mens, ja zo staat zelfs een
kind van God zichzelf dikwijls in de
weg.
Voorwaarden, dat zijn de krukken waar
op een verlamde nog probeert te steunen.
Het is verkapt remonstrantisme, omdat
het geloof afhankelijk gesteld wordt van
zelf bedachte wegen. Maar op die wegen
laat de Heere Zich echter niet ontmoeten.
Thomas bevond zich in de situatie te
moeten geloven en het niet te kunnen.
Nee, het was geen onverschilligheid,
want reken er maar op dat Thomas het
benauwd heeft gehad toen hij in die
strikken verward was geraakt. Als een
eenling heeft hij rondgelopen, want hij
kon het ook niet doen met het geloof van
een ander. Weet u daar misschien ook
van in uw leven?
Wat is er dan een groot verschil tussen
het ongeloof van een wedergeborene en
dat van een onwedergeborene. De laatste
heeft het niet benauwd in zijn ongeloof
en de eerstgenoemde kan het maar niet
geloven. Vraag maar steeds om een blind
geloof, want zalig die niet heeft gezien
en toch geloofd.
Niet door zien tot geloven maar door
geloven tot zien, dat is de gang van Gods
kerk. Dat geloof gaat eenmaal over in
aanschouwen. En zo mag Thomas, en zo
mogen met hem allen die zijn verschij
ning hebben liefgehad, in het geloof de
opgestane Levensvorst eeuwig aanschou
wen en verheerlijken.
Zult u en zul jij daar ook bij zijn? De
Heere schenke dat door genade.
R. Veldman
Vanaf heden kan iedereen die van
aansprekende geestelijke- en vader
landse liederen, psalmen en gezan
gen houdt kan terecht in een in
oprichting zijnd gemengd koor. En
niet zomaar een gemengd koor,
want het is de bedoeling dat het
koor een regionale funktie krijgt.
Met regionaal wordt bedoeld de
Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilan
den. Daarnaast bestaat de unieke
mogelijkheid om eens per jaar te
zingen in een buitenlandse kathe
draal, zoals bijv. de St. Eustache te
Parijs, of wat dacht u van een mooie
stijlvolle Engelse kathedraal?
Behoefte
Musicus Peter Wildeman wordt dirigent
van dit op te richten koor. Hij is in Neder
land geen onbekende. Wildeman geeft lei
ding aan zo'n 8-tal koren. Dat er behoefte
aan zo'n koor is met aansprekend reper
toire moge duidelijk zijn. Er zijn nogal
wat mensen naar Peter Wildeman toege
komen met de vraag of er niet een soort
gemengd koor kan komen net als zijn jon
gerenkoor op de eilanden. En dat jonge
renkoor zingt een repertoire dat erg schijnt
aan te spreken. Het kunnen zeer korte
coupletliederen zijn met een duidelijke
boodschap. Het kunnen ook wat meer stu
diestukken zijn, maar absoluut aanspre
kend. Mooie harmonisaties, vloeiende
melodielijnen en dynamische (hard en
zacht in volume) afwisselingen. Zelf com
poneert Wildeman ook veel nieuwe koor
muziek. Zo zingen zijn koren ook veel
'nieuw' repertoire.
Interesse koorleden
Het is de bedoeling dat de leeftijdsgrens
van het Chr. Eilandenkoor in principe niet
aan leeftijd gebonden is. Uiteraard spreekt
het voor zich dat kinderen geen potentië
le koorleden zijn. Sopranen, Alten, Teno
ren en Bassen die zich met de doelstelling
kunnen verenigen zijn hartelijk welkom.
De doelstelling is uiteraard gebaseerd op
de christelijke achtergrond, de Bijbel
Leden die interesse hebben om te komen
zingen kunnen zich telefonisch opgeven
bij de fam. Maliepaard, tel. (0111) 643210.
Het is zeer aan te bevelen om snel te bel
len als u interesse heeft, want naar aanlei
ding van de aanmeldingen zal er bekend
worden gemaakt wanneer en waar de
oprichtingsavond plaatsvind. Het ligt ove
rigens wel in de bedoeling dat het koor
start eind augustus/begin september.
Dirigent Peter Wildeman
Musicus Peter Wildeman (geb. 1972) stu
deerde orgel bij o.m. Leen Schippers en
Jan Bonefaas. Naast een gedegen litera
tuurstudie bekwaamde Peter zich in im
provisatie. Pianopedagoge Nan de Cock
leerde hem de techniek van het pianospel
beheersen.
Tijdens Peters MBO-opleiding kwam hij
in aanraking met dirigent Cees het Jonk.
Deze bracht Peter de beginselen van koor-
direktie bij. Naast particuliere studies
volgde Peter met succes ook nog een pro
fessionele muziekvakstudie. Momenteel
staat er nog praktijkexamen orgel op het
programma.
Door de vele uitvoeringen en concerten in
de afgelopen jaren geniet Peter in de
orgel- en koorwereld grote bekendheid. Er
zijn diverse orgel-CD's en MC's van hem
verschenen. Als dirigent dirigeert hij
voornamelijk jeugd- en gemengde koren.
Naast de prachtige en imponerende im
provisaties schreef hij ondermeer talloze
composities voor orgel, koor en diverse
instrumenten.
Peter maakte concertreizen naar o.m. Is
raël en Tsjechië. Momenteel staan er nog
enkele internationale reizen gepland.
Concerten
Door de vele kontakten van Wildeman in
de muziekwereld zal het koor gaan mee
werken aan uitvoeringen in mooie kerken
in Nederland. Bij voldoende belangstel
ling bestaat zelfs de mogelijkheid om in
ternationaal op te treden. Hoewel dat nog
niet het eerste jaar de bedoeling zal zijn.
Maar koorleden kunnen d.m.v. een soort
kontributieverhoging sparen voor een bui
tenlandse zangreis. En dat is uniek!
Een ieder die geïnteresseerd is kan vanaf
heden bellen met bovenvermeld telefoon
nummer!
De Vereniging Protestants Neder
land afd. Gouda e.o. belegt D.V. op
dinsdag 5 mei a.s. in de St. Janskerk
te Gouda een samenkomst ter her
denking van de Bevrijding.
Spreker tijdens deze herdenking zal zijn
ds. J. Westerink, Chr. Ger. predikant te
Bunschoten over 'Van vrede spreken'.
Declamatie door mevrouw Co 't Hart.
Muzikale medewerking onder leiding van
André van Vliet door Herv. Gem. koor
'De Lofzang' uit Gouda en het Interker
kelijk koor 'Nieuwpoort-Langerak' uit
Nieuwpoort. Organist: Harm Hoeve.
Aanvang 20.00 uur. Deur open 19.30 uur.
Toegang vrij.
K. Norel
-12-
Waren zij zo verlijerd? Want twee schit
teringen in twaalf seconden was het vuur
van de Jammerbocht.
Met een natte doek nam Riek voorzichtig
het water op, dat van Johannes' Zuid
wester op de kaart droop, en ze haalde
een dweil over de vloer, omdat er zich
een plas vormde waar hij stond. Ze vroeg
maar niets. Hij lichtte haar in, moeilijk,
als een pijnlijke bekentenis van ongelijk. „Wij zit
ten in de Jammerbocht".
„Alles ligt klaar", zei zij. „De zwemvesten, het
geld en de papieren".
Hij schrok van haar reactie. „Zover is het nog
niet".
„Het is voor het geval dat het zover komen zou".
Hij leunde als versteend op de tafel.
Je moet naar boven, man. Je bent daar nodig", zei
zij met zachte drang.
„Ja", gaf hij toe, maar hij ging niet.
„Had je nog wat?" vroeg zij en toen hij zweeg, gaf
zij hem een kus.
Zo nat als hij was sloeg hij zijn armen om haar
heen. „Jij bent een enig wijf, en ik een rotvent!
Kun jij het mij vergeven. Riek?"
Zij zoende hem weer. „Jij bent een beste kerel! En
nu naar boven! De heb hier werk".
„Wat voor werk?" vroeg hij.
Zij zei het niet, maar hij begreep. „Kind, als ik jou
niet had! Het is tussen ons weer goed, hè?"
„O, helemaal. Vooruit!"
Hij rende naar het dek.
Jaap ving, nu zij bijgedraaid lagen, hard werkend
aan het roer iedere golf op de kop van het schip.
Zo konden ze zee houden en als ze op de ruimte
waren geweest, hadden ze niets te duchten gehad.
Maar het vuur van Jammerbocht was nog geen
vier mijl weg en vóór dat vuur lagen de banken.
En iedere golf, die over de boeg van de Eben-Haë-
zer bruiste, zette het schip achteruit.
Johannes nam het roer van zijn knecht over en
probeerde tussen twee zeeën een beetje wind in het
zeil te vangen, om daarbij te herwinnen wat door
de buizers verioren werd. Het hielp heel weinig.
De volgende rolleres zetten het schip telkens meer
achteruit dan het aan de wind vooruit kwam. En
zodra Johannes iets te veel ruimte aan de wind zou
geven, was alles weg, want dan kregen ze de zee
in de flank en zouden ze onherroepelijk kapseizen.
Zo verloren zij gestadig hoogte en dreven lang
zaam naar de banken. Jaap slingerde het peillood.
Hij mat tien vademen. Bij een volgende worp was
het acht vademen. En daarna zes. Zij naderden de
gronden.
Het anker moest uit. Daarin lag hun enige kans op
behoud. Johannes stuurde Jaap naar voren. De
knecht werkte op de voorplecht in en onder water,
zo werd hij telkens door de buizers overstelpt. Hij
kon de pal, die het anker hield, niet los krijgen.
„Riek!" riep Johannes in de roef.
Ze was aanstonds boven, in oliegoed gestoken, en
nam het roer, terwijl hij door schuim, dat lillend
over het dek dreef, nadat er een roller over de lui
ken was gegaan, zijn weg zocht naar de boeg.
Daar overstelpte een hoge golf schipper en knecht,
zodat zij naar adem snakten. Maar eindelijk schoot
de pal los en liep de ketting rammelend af. Toen
wachtten zij in spanning of het anker grijpen zou.
Er voer een schok door het schip. Deed het anker
dit? De schok was van een breker. Het anker krab
de op de harde grond. Zij zakten verder af.
In het Oosten begon het te dagen. Ze konden de
toppen van de duinen onderscheiden. Bij het groei
end licht zagen ze ook de witte branding bruisen.
Nog steeds krabde het anker. Zoals het schip van
Riek haar vader op de gronden van Schiermonnik
oog geslagen was, zo dreven zij naar het strand
van de Jammerbocht.
Johannes zweette ondanks de kille kou. Dit was
zijn schuld. Hij had de zeevaart doorgedreven
tegen Rieks wil in. Als straks zijn vrouw en kinde
ren en hijzelf verdronken,dan lag dit aan zijn kop
pigheid. En Riek was toch niet boos. Die bad be
neden in de roef. O, wat een vrouw!
Een nieuwe schok voer door het schip. Nu hield
het anker.
De zee ging, nu zij weerstand vond, nog brullender
te keer. De golven vielen feller aan. Het schip
rukte aan zijn ketting, die bij wijlen als een snaar
gespannen stond.
Het was nu vol dag. Het witte schuim van de bran
ding joeg hoog tegen de duinen op. De vuurtoren,
die 's nachts gebrand had, stond vlakbij als een
zwarte vinger op het hoogste duin. Zij zaten bot
aan lager wal. Als het anker glippen ging! Maar
het anker hield.
Riek riep haar man voor het ontbijt. De kinderen
speelden met de zwemvesten, zonder notie van het
gevaar en aten smakelijk in hun boterhammen.
Alleen Hiddo begon iets te begrijpen, toen hij zag
hoe moe zijn vader en hoe bleek moeder was.
Na het eten las Johannes naar gewoonte uit de Bij
bel, vandaag een ander stuk dan op het kalender
blaadje aangegeven stond. Hij las uit Lukas van de
storm op zee, die werd gestild. Toen hij de Bijbel
sloot, zei Hiddo: „Was de Heere Jezus maar bij
ons aan boord. Dan was 't op slag mooi weer".
„Maar Hij is toch aan boord", kwam Geesje. „Hij
is er, al zien wij Hem niet. En wij mogen Hem ook
nu toch alles vragen, is 't niet, moeder?"
„O ja", zei Riek. „Dat mag. Vader zal 't vragen".
Johannes vroeg in zijn dankgebed om redding.
Na het 'amen' zaten ze stil om tafel.
Geestje verkeerde in spanning. ,Zou het nu gebeu
ren?" vroeg ze.
Hiddo lachte om haar. Maar Geesje stak de vinger
op en Hiddo merkte het nu ook. De kof kreeg niet
meer zulke harde klappen.
Riek en Johannes keken elkaar aan. Was hun
gebed zó snel verhoord?
„Schipper!" riep Jaap van het dek. Het klonk als
een noodkreet.
Johannes vloog naar boven.
Ze waren op drift geraakt. De ankerketting was ge
broken.
Riek ijlde haar man na. Zij kende haar taak. Ze
greep het roer, terwijl de beide mannen zich repten
om het andere anker uit te brengen.
De tweede ketting vloog aanstonds van de spil.
Het anker greep. Die ketting, strak gespannen,
hield het. Maar het was uitgesloten dat dit kleinere
anker en deze lichtere ketting het schip op den
duur zouden houden, nadat de zwaardere gebroken
waren.
Johannes hees de noodvlag. Ach, wat hielp het?
Als er een reddingboot was aan de Jammerbocht,
hoe zou die door de branding kunnen komen? Ze
lagen voor hun laatste anker. Wanneer dat brak,
was er geen uitkomst meer. Het anker brak. De kof
dreef naar het strand. Johannes stond in twijfel of
hij de boot uitzetten moest dan wel een laatste po
ging wagen om het schip te laten zeilen.
„Grijp het roer!" riep Riek.
Hij deed het. En anders dan straks luisterde de kof
naar het roer. Anders dan straks kon hij wind in
het stormzeil velen. De storm was wat geluwd. Zij
wonnen hoogte. De branding en de duinen weken.
Ze kwamen uit de Jammerbocht. En over een zee,
zwaar nadeinend na de orkaan, liepen ze aan de
avond van die dag in Halden binnen.
(wordt vervolgd)
O.
