EIUVIIDEn-IIIEUWS
Evt. provinciale herindeling niet te ontkoppelen
van vorming Stadsprovincie
Annette Brug^eman gaat terug
naar haar Surinaamse kindertjes
Geslaagde Messiah-uitvoering
door C.O.V. 'Middelharnis'
Opnieuw verlies
Good Luck
Raad Goedereede:
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
DINSDAG 27 JANUARI 1998
No. 6674
In een uitverkochte N.H. kerk in
Middelharnis heeft de Christelijke
Oratorium Vereniging Middelhar
nis op zaterdag 3 januari jl. een
uitvoering gegeven van de Messiah
van G. F. Handel. De prachtige
koorklanken, de muzikale onder
steuning van het Randstedelijk
Begeleidingsorkest en vier goede
solisten, te weten Marijke Nieuwe
weg (sopraan), José Scholten (alt),
Robbert Overpelt (tenor) en Tom
Sol (bas) maakten het geheel voor
de vele bezoekers tot een zeer
geslaagde, muzikale avond.
Uitverkocht
Kwam het door de datum, de raambiljet
ten, de persberichten of het optreden in
het programma 'Wissel' op vrijdag 2 ja
nuari bij Radio Flakkee, dat zovelen een
kaart wilden hebben voor deze uitvoering
van de Messiah? Zowel het bestuur als
de koorleden en de twee voorverkoop
adressen, de VVV Overflakkee en boek
handel van der Boom, werden zeer regel
matig van binnen en buiten de regio be
naderd met de vraag of er nog kaarten
waren. Met een verwachting van onge
veer 350 bezette plaatsen werd de kaart
verkoop een succes. Alle 500 plaatsen in
de kerk konden bezet worden en een
week voor het concert waren alle kaarten
uitverkocht! Sommige belangstellenden
kwamen daardoor voor dit concert helaas
te laat; voor een volgend concert zullen
zij zich waarschijnlijk eerder melden.
Sponsors bedankt
Om een goed concert te geven heeft de
COV vanaf september 1997 aan de Mes
siah gewerkt. Dat betekende het instude
ren van de koorstukken, maar ook de fi
nanciën moesten geregeld worden. Daar
toe is een sponsoraktie opgezet, waarbij
kleine en grotere giften welkom waren.
Diverse leden zijn daarop in actie geko
men om sponsors te benaderen.
Velen van hen reageerden positief en
brachten zo in totaal een bedrag van
ƒ5.700,-bijeen.
Door de bijdrage van de sponsors bhjft
de C.O.V. Middelharnis in staat de grote
re oratoria, zoals de Messiah, in de regio
te laten horen.
De C.O.V. wil alle sponsors heel harte
lijk bedanken voor de bijdragen. Zonder
hun steun zijn grote concerten zoals het
concert van 3 januari jl. niet mogelijk.
De C.O.V. hoopt,; mede met behulp van
de bereidwillige bijdragen van de spon
sors, ook in de toekomst goede oratori
um-uitvoeringen te kuimen geven.
Ook vele muzikale noten
IN 1998
De geslaagde Messiah-uitvoering, waar
voor zoveel belangstelling was, geeft het
koor nieuwe energie voor het komend
jaar. Op de wekelijkse repetitie op de
woensdagavond van 20.00 tot 22.00 uur
in de aula van de Chr. Scholengemeen
schap 'Prins Maurits' in Middelharnis
staat nu het nieuwe repertoire voor de
komende concerten centraal, o.a. 'Wa-
chet auf' van Chr. F. Bach. In juni wil
het koor een concert buiten de regio or
ganiseren en op 19 december 1998 staat
het kerstconcert hier op het eiland op het
programma.
Zover is het echter nog niet, maar daar
mee zijn er voor alle leden van de C.O.V.
'Middelharnis' in 1998 voldoende muzi
kale noten te kraken!
SGP raadslid Joh. Klepper is een min
zaam mens, op ons gezag mag u dat
wel aannemen, en niet gaarne zal hij
iemand een sneer toedienen, maar don
derdagavond heeft hij er toch één rich
ting Staatssecretaris v. d. Vondervoort
losgelaten. Zo die haar al onder ogen
komt zal ze er nog weinig gevoelig voor
blijken te zijn, zo is te vrezen...
De Staatssecretaris is een herindelings
procedure begonnen om Goeree-Over-
flakkee bij de Provincie Zeeland te voe
gen. In de Memorie van Toelichting
wordt dat voornemen nog wel gekoppeld
aan de vorming van de Stadsprovincie
Rotterdam, maar nu dat laatste een uiter
mate moeilijke bevalling blijkt zet de
Staatssecretaris haar voornemen onver
droten door- en het is daaraan waaraan
de heer Klepper zich stoot: „er moet ken
nelijk wat overblijven om in het proces
van bestuurlijke vernieuwing tóch nog te
scoren", schamperde hij richting Staats
secretaris. Eilandbreed vindt de SGP dat
Goeree-Overflakkee gewoon bij Zuid-
Holland blijven moet wanneer de Stads
provincie er niet komt. Komt die er wel
dan is aansluiting bij de Provincie Zee
land een reële optie, zo laat ook de hele
raad in een brief aan de Staatssecretaris
weten, voor de vierde keer trouwens, al
zou de brief nu niet aan de orde moeten
zijn nu de Stadsprovincie nog verre lijkt.
De raad vindt een evt. overgang naar een
andere Provincie 'onlosmakelijk' aan de
totstandkoming van de Stadsprovincie
verbonden.
Ook de raadsvoorzitter burgemeester
Sinke heeft er z'n gedachten over. „Pure
bedriegerij", zou hij het vinden wanneer
de Staatssecretaris de koppeling los zou
willen laten. Bijv. zou er ook een twee
deling van de Provincie tot stand kunnen
komen te welker gelegenheid de raad
misschien tot een andere standpuntbepa
ling zou willen komen. De raad gaat er
van uit dat het Wetsvoorstel m.b.t. Prov.
herindeling wordt ingetrokken wanneer
de Stadsprovincie Rotterdam niet tot
stand komt.
Aankoop grond
„Om invulling te geven aan de structuur-
opzet" van het bestemmingsplan Stellen-
dam-Zuid is het noodzakelijk een duiker
aan te leggen bij de zuidelijke ingang van
Stellendam. Van de heer N. D. Human
werd daartoe 220 m^ grond aangekocht.
De heer T. Human had er behoefte aan
even z'n verbazing te ventileren over wat
zich daar al heeft afgespeeld. T.b.v. een
nieuwe Provinciale weg - die er nu ein
delijk gaat komen - werd al jaren her een
watergang omgelegd, werden opritten
naar een aan te leggen viaduct gemaakt,
werden heipalen geslagen en werd grond
onteigend, nu, dertig jaar later komt er
een rotonde, nogal een kapitaalsvernieti
ging, constateerde de heer Human.
„Beter ten halve gekeerd dan ten hele
gedwaald", stelde wethouder Visser vast,
blij dat de weg er eindelijk komt.
Camping Kabbelaarsbank
Een voorbereidingsbesluit werd vastge
steld t.b.v. de realisering van een aantal
voorzieningen op de camping 'Kabbe
laarsbank'. De camping mag uitbreiden
van 80 naar 200 zitplaatsen waarom de
uitbreiding van faciliteiten nodig is.
De raad heeft ook het bestemmingsplan
2e herziening 'Oudeland' en 'Oude
Nieuwland' vastgesteld.
Bijdrage Polen
Ook Goerees' raad bleek van harte te
sympathiseren met de voorgenomen -
eilandbrede - hulp aan een watersnood
gebied in Polen. Per inwoner stellen de
gemeenten 1,25 beschikbaar voor de
herbouw van een tweetal bruggen die
vorig jaar door overstroming werden ver
nield. De bruggen zijn van belang t.b.v.
de ontsluiting van landbouwgronden.
T.z.t. wil de raad wel graag van het re
sultaat in kennis worden gesteld, dat kan
door middel van foto's. Nee, er hoeft
geen deputatie naar Polen af te reizen.
„Wie het wil gaan bekijken kan dat doen
op eigen kosten, die gaat er gelijk maar
op vakantie", suggereerde wethouder
Visser.
De gemeentesecretaris, de heer Schol-
tens, werd hartelijk bedankt voor z'n be
moeienis met de totstandkoming van het
project, hij heeft zich daar bijzonder voor
ingespannen.
Aankoop molen 'De Zwaan'
Molen 'De Zwaan' te Ouddorp, ze da
teert van 1848 en werd in 1996 nog gron
dig gerestaureerd, eigendom van de fami
lie Pape, is door de Molenstichting Goe
ree-Overflakkee aangekocht voor een
bedrag van ƒ75.000,-.
Uit de toelichting begreep de raad dat het
voor een particulier eigenaar door de
steeds terugkerende hoge onderhouds- en
restauratiekosten, nauwelijks meer moge
lijk is een molen in goede staat te hou
den.
Om van een goed onderhoud verzekerd
te zijn is overname door de Stichting de
meest aangewezen weg. De Molenstich
ting bezit thans 11 van de 12 molens op
het eiland.
Aan de Stichting werd in de verwer
vingskosten een bijdrage van 37.500,-
verleend. De jaarlijkse bijdrage per inwo
ner werd tot 1,72 verhoogd.
RPF VRAGEN
Door RPF vertegenwoordiger de heer
Moerkerk waren vragen gesteld m.b.t. de
wijzigingsbevoegdheid die het College
heeft in de uitleg van bestemmingsplan
nen.
De heer Moerkerk vindt dat het College
daarvan gebruik had moeten maken t.b.v.
de gevraagde-, maar geweigerde bouw
van een woonboerderijtje aan de Achter
weg te Ouddorp. Er had volgens de heer
Moerkerk een smkje verpaupering voor
komen kunnen worden en een stukje
agrarisch erfgoed had'behouden kunnen
blijven.
Het College heeft niet van z'n wijzi
gingsbevoegdheid gebruik gemaakt maar
zich aan de mening van de raadscommis
sie geconformeerd.
De heer Moerkerk betreurde dat, de rest
van de raad prees dat in het College. Ook
nu werden de partijen het niet eens.
De boerderij aan de Oude Tongse Langeweg waarop
Annette Bruggeman met haar ouders woont moge dan
'Zonne-Hoeve' heten, vorige week was er van zon weinig te
bespeuren en heeft Annette haar handen boven de ouder
lijke potkachel uitgespreid. Eigenlijk was 't nog meer be
doeld om te demonstreren hoe ze zich voelde toen ze vorig
jaar eind november uit Suriname terugkwam, hoe aange
naam het daar-, en hoe koud het hier was. Op 3 februari
hoopt ze weer terug te gaan, niet vanwege de kou trou
wens, maar omdat er op haar gewacht wordt.
Minstens door dat - geestelijk gehandicapte - meisje van acht,
dat door Annette in een bescheiden ziekenhuisje in een nog
bescheidener bedje werd aangetroffen, vastgebonden zelfs en
nauwelijks kreeg ze enige aandacht, zeker geen aai of iets dat
op een liefkozing leek. Annette heet Bruggeman en ze heeft
gepraat als 'Bruggeman' om het zieltje uit haar isolement te
halen; ze heeft haar mee uit genomen en het kind de dierentuin
laten zien.
Annette is nog jong, 25, maar dat vindt ze nou leven en waar
devol vér boven het najagen van een steeds beter salaris. Een
toffe meid, die Annette!
Na haar vier-jarige opleiding aan 'de Vijverberg' had in
Nederland een redelijk betaalde baan in 't verschiet gelegen,
maar Annette ambieerde eerst wat van de wereld te zien. Tien
maanden stage bij geestelijk gehandicapte kinderen hadden
haar geleerd geen type voor de regelmaat te zijn. De suggestie
in Suriname te komen werken leek voor haar op maat gesne
den, al bood de baan geen salaris en moest ze zich met kost en
inwoning tevreden stellen, vrijwilligster zou ze zijn. Annette
ging omdat ze kon vermoeden dat haar kermis van de Portage
methode in Suriname te pas zou komen. Stapje voor stapje
leren geestelijk gehandicapte kinderen iets van ontwikkeling,
iets van enige vaardigheid, ietsje maar en daar zou Annette al
tevreden mee zijn. Daar ging ze voor.haar ticket betaalde ze
zelf. Niks wist ze over Suriname, alleen dat het een Neder
landse kolonie was geweest, en van de naam Bouterse had ze
gehoord, maar geestelijk gehandicapte kinderen, die waren
haar niet vreemd.
Ze trof hen in het huis van de Stichtinge Vroege Stimulatie
Chreche in Paramaribo, vijftien van hen, van één tot acht jaar,
en ze trof er een aantal collega's, allemaal van goede wil, dat
wel, maar Annette begreep dat er voor haar uit Holland werk
aan de winkel was en ze is aan de slag gegaan, onbetaald, so
what. De toiletten werden niet meer één keer per week-, maar
voortaan elke dag schoongemaakt, dat luchtte al op en aan de
kinderen werd veel meer aandacht besteed, ook de Portage-
methode werd gaandeweg toegepast. Uit Nederland werden
meer leermiddelen gevraagd en de creche waaraan Annette
zich verbond kreeg een ander-, heel wat professioneler
gezicht, er kwam, dankzij Annette een duidelijker structuur in.
Geld was er altijd te weinig, maar ook daarin heeft Annette
voorzien. Ze maakte met vijf anderen een fietstocht, een heel
lange, een heel warme en een heel vermoeiende, maar de
tocht, over onverharde wegen heeft elfduizend gulden aan
Sponsorgeld opgeleverd, ook Nieuwe Tonge deed daaraan
mee. Eind vorig jaar zou de geldigheid van haar ticket zijn
verlopen en daarom kwam ze terug.
In haar verlofperiode heeft ze gewerkt voor een nieuw ticket en
volgende week gaat ze weer, tegen een heel bescheiden vergoed-
inkje waarvan ze amper haar huur zal kunnen betalen, maar weet
je, haar kinderen wachten haar weer. Annette weet weer veel cre
ativiteit en veel geduld nodig te zullen hebben om het vol te hou
den, maar ze weet intussen van improviseren. De vooruitgang
die ze ziet, bij de Stichting en bij de kinderen is haar liever dan
een royale loonstrook. Eigenlijk gaat ze weer graag terug als was
't bij moeder thuis best weer oud en vertrouwd. Ouders en zus
sen zijn trouwens bij haar in Suriname op bezoek geweest.
Annette gaat voor anderhalfjaar terug of zoveel langer of korter
de omstandigheden daar aanleiding toe geven.
Ze zal goed voor zichzelf zorgen, heeft ze beloofd en als
iemand van Flakkee haar werk zou willen steunen volgt hier
het Banknummer waarop uw bijdrage zeer welkom is, 't is niet
voor Annette maar voor die Surinaamse hummels bedoeld
wier lot Annette zich heeft aangetrokken, gelukkig maar: Nr.
34.54.08.373 Rabobank Nieuwe Tonge. 't Zou vreselijk bui
tengewoon welkom zijn.
MIDDELHARNIS - Zaterdag 24 januari
heeft Good-Luck wederom de punten
laten liggen. Deze dag was NTO uit Rot
terdam de tegenstander, die met name
door slecht spel van Good Luck, de wed
strijd naar zich toe trok.
In het begin zat het verdedigend aan
beide kanten goed dicht, want pas na tien
minuten werd er voor het eerst gescoord.
Helaas voor Good Luck, was NIO dat de
eerste twee doelpunten maakte. Op het
mment, dat het scoren eenmaal was be
gonnen, bleven de overige doelpunten
dan ook niet lang op zich wachten. Door
een snelle combinatie tussen Steven Vo
gelaar en Dineke Sprong, kon Dineke
een doorloopbal afronden, 1-2.
Even later scoorde NIO weer, maar door
een goede combinatie tussen Marjon
Soeteman en Marcel Kievit, kon deze
laatste van afstand inschieten. Maar
Good Luck keek de hele wedstrijd tegen
een achterstand aan, zo ook weer op de
2-4 van NIO.
Leon de Bonte kon een mooie rebound
afmaken en NIO scoorde weer tweemaal
van afstand, 3-6. Marcel Kievit kon door
middel van een vrijebal, na aangeven
van Petra van der Valk, de 4-6 aanteke
nen. Good Luck kwam zelfs nog een
punt terug, doordat een goede actie tus
sen Marja van Splunter en Dineke
Sprong leidde tot een strafworp, die door
Leon de Bonte werd benut. Daarna
maakte Good Luck verdedigend een wat
ongeconcentreerde indruk, zodat NIO
vrij gemakkelijk met 5-8 de rust in ging.
Na rust was het Petra van der Valk, die
van afstand het gat weer verkleinde tot
twee punten, mar even later was dit weer
vergroot tot drie. De 7-9 was een mooie
doorloopbal van Steven Vogelaar, maar
NIO liep toch verder uit tot 7-11.
Na een actie van Dineke Sprong, kon
Leon de Bonte weer een strafworp be
nutten. Vervolgens scoorde NIO een
doorloopbal en kwam op 8-12. Daarna
was het Good Luck, dat toch even de
veters aantrok, want Samantha Krijgs
man gaf Petra van der Valk de kans om
van afstand in te schieten en was er een
combinatie tussen Nico Overduin en
Marcel Kievit, zodat deze laatste van af
stand de 10-12 maakte. NIO liep toch
verder uit en kwam op 10-14.
Wederom kon Nico Overduin een vrije
kans afgeven, dit keer aan Petra van der
Valk, die een ver afstandschot kon be
nutten. De laatste minuten waren zeer
slopend en Good Luck vocht, voor wat
het waard was, maar NIO scoorde toch
de 11-15. Door een hele mooie door
loopbal van Leon de Bonte, na aangeven
van Marja van Splunter, kwam de ploeg
uh Middelharnis op 12-15. NIO had wat
meer geluk en liep uit tot 12-17. In de
laatste minuut kon Marcel Kievit, door
aangeven van Samantha Krijgsman, nog
een afstandschot afronden en de eind
stand op 13-17 zetten.
De winst van NIO was deze dag niet te
danken aan NIO zelf, maar te wijten aan
het slechte spel en het niet kunnen afron
den van de vele kansen van Good-Luck.
De ploeg van coach Ben Vis zit de laat
ste wedstrijden in een dalletje, maar
hoopt hier toch snel weer uit te komen en
nog wat punten te pakken.
X'
-29-
Maar de meerderheid van de vergadering
zal begrepen hebben, dat ik op geestelij
ke pijn doelde. Ik hoop, dat niemand van
de leden broeder Bakker zijn ondoor
dachte uitlating kwalijk zal nemen, want
ik zou het betreuren als er in dit college
onenigheid ontstond om iets dat de eer
van de kerk raakt. Want nu kom ik tot
mijn derde punt en dit geldt de geestelij
ke zijde en behoort daarom het zwaarste te wegen.
Uit gesprekken met de koster is mij herhaalde
malen gebleken, dat hij het niet met de door mij
verkondigde leer eens is. Hij noemde mijn preken
eens te licht. We zouden daar dan uit moeten op
maken, dat hij zwaar is. U lacht en inderdaad: op
dergelijk gepraat kan men niets anders reageren.
Maar, en hier gaat het om: de door mij verkondig
de leer is de juiste, en dan behoort een koster, die
het er niet mee eens is, ontslagen te worden, want
dan dient hij de waarheid niet - of - of mijn leer is
verkeerd en de koster heeft de waarheid. In dat ge
val blijft hij, en dien ik te gaan.
Dit was, kort samengevat, mijn probleem. Ik laat
het oordeel graag aan u over".
Zoals dominee Kuilman aan het begin van de
avond 'zijn' mensen geteld had, zo telde Bakker
nu de leden, die mogelijk tegen het ontslag zouden
stemmen. Hij kwam tot drie: hijzelf. Van Kralin
gen en Van Ommeren. De zes anderen gingen
voor de trillende stem onherroepelijk door de
knieën. Toch wilde hij de zaak niet dadelijk
gewonnen geven. De kerkeraad had nu eenmaal,
toen zij dominee Kuilman beriep, een verkeerde
keus gedaan. Maar eens zou deze man met zijn
vreemd, verstard optreden, vertrekken. Doch de
gemeente zou blijven, en daarom mocht hij zijn
post niet in de steek laten. Er moest gered worden
wat er te redden viel.
Dadelijk na de laatste woorden van de dominee
vroeg Bakker: „Wie wenst er het woord?"
Zij keken allen verbaasd op toen Van Kralingen
begon te praten. Het was een grote zeldzaamheid
als hij iets zei.
„Zou het niet beter zijn", vroeg hij schuchter, „als
we nu nog geen beslissing namen?"
„Juist mijn gedachte", viel Van Ommeren hem bij.
„Over enkele maanden vergaderen we weer. We
hebben dan allen de gelegenheid eens met de kos
ter te praten. Dat lijkt me billijk".
„Het lijkt er veel op, dat je wilt zeggen, dat de
dominee heeft zitten liegen. Geen uitstel. Ik stel
voor om de koster te ontslaan", zei Van Hemert.
Bakker wilde iets gaan zeggen, maar de dominee
was hem voor.
„Voorzitter", zei hij. „Mag ik even opmerken, dat
Van Hemert een voorstel deed en dat daar over ge
stemd dient te worden? En u weet, dat óver perso
nen schriftelijk gestemd wordt?"
„Dat is mij bekend, dominee. Maar er zijn wellicht
nog andere leden, die voor de stemming het woord
wensen?"
Tijs van Hemert lachte hard. „Er helpt geen lieve
vader of moeder aan, Bakker. We willen stem
men".
Bakker zag veel knikkende hoofden. Hi jzei:
„Secretaris, deel de briefjes uit. Wie de koster wil
ontslaan, schrijft 'voor' en dat betekent, dat men
de koster, die zijn werk jarenlang trouw en goed
deed en over wie nooit iemand één klacht heeft
geuit of gehoord, thans plotseling uit zijn huis wil
zetten en een gedeelte van zijn broodwinning wil
ontnemen. Wie dat aandurft, schrijft 'voor'.
„De heb 't er al staan", grijnsde Van Hemert. „Wat
mij betreft, kun je je mond wel houden".
„Juist", zei dominee Kuilman. „Er is nu genoeg
gesproken".
„U vergist u, dominee. Ik hoop u nog eens onder
vier ogen te spreken".
„Als ik er behoefte aan heb, zal ik het u laten
weten. Bakker. Laat nu de briefjes maar ophalen".
De secretaris maakte bekend, dat de koster ontsla
gen was met zes tegen drie stemmen. „Van Kralin
gen", zei Bakker. „Het is uw beurt om te eindigen.
Het bleef even stil. „Ik vind het moeilijk deze
avond", zei Van Kralingen.
„Schaam u niet daarvoor", zei Bakker. „De hoop,
dat een ieder van ons het moeilijk zal vinden voor
deze avond te danken".
Van Kralingen vouwde de handen. Hij dacht er
aan, dat zijn Vriend ook nu naar hem wilde luiste
ren. Met een glimlach om de mond bad hij: „Onze
Vader, die in de hemelen zijt.
Toen Hannes tien maanden in het gesticht
was, kwam er een nieuwe zuster. Zijn ogen
waren toevallig op de opengaande deur
gericht; eerst werd er een mand naar binnenge-
schoven en daarna verscheen zij. Ze droeg de
mand naar een kast en begon het goed, dat van de
wasserij was teruggekomen, op réchte stapels te
leggen. Ze sloot de kast, stak de sleutel bij zich en
keek het vertrek rond. Hij volgde haar blik en
merkte ineens, dat hij hier niet alleen was geweest.
Die anderen waren hier zeker op kousenvoeten
binnengekomen toen het donker was. Maar nu
keek ze niet meer naar die vreemden, maar naar
hem. Nee, ze was het niet, al had hij het een ogen
blik gedacht. Ze kwam naar hem toe, en dat kon
ook niet anders, ze moest hem ook herkend heb
ben, zoveel leek zij op haar.
„Ben jij Hannes?" vroeg ze.
Daar had je het al. De naam. Zij kende zijn naam.
Hij zou die zelf niet hebben kunnen zeggen, maar
nu herinnerde hij zich die naam. En nog een naam.
„Rrr.rrr.zei hij.
„Wat zeg je?" vroeg ze, maar doordat hij zijn aan
dacht bij andere dingen had, verstond hij haar niet.
Juist toen hij het gevonden had en het wilde zeg
gen, was het ineens weer verdwenen. „Kkk...",
probeerde hij nog eens, maar hij schudde mismoe
dig het hoofd; zo was het niet.
„Wil je met me meegaan. Hannes?" vroeg ze. „Je
haar moet geknipt worden".
Hij stond op.
„Ja", zei hij. „Het wordt tijd, het begint dag te
worden. Zij - hij wees op de anderen - zijn van
nacht op hun kousen binnengekomen; dat hoort zo,
anders wordt alles vuil".
Buiten op de gang gekomen, begon hij heimelijk
en zacht te lachen. Hij sloeg zich op de knieën van
de pret. „Ze zijn allemaal weg", zei hij. „In de
mand?"
„Wie zijn weg?"
„De klompen van die". En hij wees naar de geslo
ten deur. „Boos, boos, brr".
Hij pakte de mand en tilde het deksel op. Hij keek
haar onthutst aan toen hij zag, dat de mand leeg
was.
Ze wist niet wat ze zeggen moest en daarom pakte
ze de mand en liep de lange gang in, gedwee door
hem gevolgd. Hij keek verbaasd om zich heen; hij
was hier nooit eerder geweest. Het was lang, maar
het was de stal niet, want er stonden geen koeien,
en rietmatten zag hij ook niet. Maar het was wel
goed, zij zou hem niet bedriegen, hij vertrouwde
haar wel.
Ze opende een deur en zei: „Kom maar verder.
Hannes, hier is de kapper". Hij begreep niet alles
wat ze zei, maar ze keek vriendelijk, en ze knikte
hem toe. Hij volgde haar en hoorde haar zeggen:
„Ga daar maar rustig bij het raam zitten, straks
kom ik je halen". (wordt vervolgd)
Annette Bruggeman met de handen nog even
boven moeders potkacheltje
