EIIAIIDEIi-IIIEüWS
RPF-jongeren: wie ziet ze liier nu vliegen?
Rummicub-avonden
lokaal ouderenwerk
Middelharnis 10 jaar!
Thuiscliner(s)
voor ouderen
Straten in Everdinapolder krijgen schrijversnamen
Uitslagen Damvereniging
'Denk en M
Zwemciub De Schotejil
zwemt eerste ZRO-wedstrijd
Openingstijden bibliotheek
VERVOLGVERHAAL
2e Blad
DINSDAG 7 OKTOBER 1997
Het was even een verrassini? ■^i^i^^m■miiiiiiiiiiiiiiii
Het was even een verrassing
voor de gemeenteraadsleden van
Middelharnis afgelopen donder
dagavond: bij aankomst op het
gemeentehuis voor hun maande
lijkse vergadering werden ze
onthaald met het vriendelijke
verzoek om even een ballonnetje
op te laten. De RPF-jongeren
Goeree-Overflakkee wilden
hiermee duidelijk maken dat
een vliegveld op het eiland wat
hun betreft totaal niet bespreek
baar is.
Na alle verontwaardigde reacties
in de eilandelijke pers, vonden de
RPF-jongeren het hard tijd dat hun
stem ook gehoord werd. Niet
langs de geijkte weg, want die
reacties zijn er al genoeg geweest.
Maar opvallend als altijd, hebben
ze gekozen voor een ludieke aan
pak. Met ballonnen met teksten
als; 'wie ziet ze hier nu vliegen?'
en 'dat vliegveld kan wat ons
betreft de lucht in' maakten ze op
niet mis te verstane wijze duidelijk
dat het idee van een vliegveld op
ons eiland van rust en ruimte 'uit
de lucht gegrepen' is. 'De onge
stoorde rust en de uitzonderlijke
schoonheid van het eiland mogen
niet verstoord worden door recre
atieve luchtvaart', aldus de jonge
ren.
De gemeenteraadsleden reageer
den enthousiast op deze leuke
actie en lieten spontaan hun bal
lonnetje het luchtruim kiezen.
Voor sommige mensen is het heer
lijk dat er op de zaterdag een
gezellig avondje rummicub in 't
vooruitzicht staat, om op 't week
einde toch ook nog wat buitenshuis
te hebben.
Vooral mensen die alleen zijn bezoeken
deze avonden steevast.
In november 1987 was de allereerste
rummi-avond en nu zijn wij alweer 10
jaar verder. Het idee is ontstaan op het
'gastvrouwenoverleg' van de Stichting
Bejaardenwerk 'Middelharnis'.
Even enthousiast blijft men komen en de
groep is bijna altijd geheel aanwezig. En
er mogen er best meer bij, er is nog
plaats genoeg in het Dienstencentrum
van Middelharnis.
Gezelligheid kent geen tijd, de deelne
mer wordt menigmaal verrast op wat lek
kers bij de koffie en regelmatig zit er een
gezamenlijke maaltijd in, want er is niets
gezelligers als tafelen met z'n allen en
daarna nog een spel. Begrijpelijk, doch
voor alle duidelijkheid: zelf betaalde om
standigheden.
Rummicub is een spel waarbij de herse
nen flink aan 't werk gezet worden, want
het gaat erom dat je wint. Zo af en toe
wordt er een wedstrijdcompetitie ingezet
maar meestal gaat het er gewoontjes aan
toe.
Het Dienstencentrum aan de Doetin-
chemsestraat 27 is het adres voor menig
ouder wordend mens ontmoeting, gezel
ligheid en aktiviteit kan vinden waarin
van alles verpakt is.
Bestuur en medewerkers wensen ook
deze aktiviteit een lang leven toe, zolang
op deze wijze duidelijk wordt dat er be
hoefte aan is.
Zaterdag 4 oktober jl. heeft zwemciub de
Schotejil uit Middelharnis de eerste
ZRO-competitie wedstrijd gezwommen
in zwembad Groenoord te Schiedam. Er
werd gezwommen tegen de zwemvereni
gingen van LAC uit Rotterdam, Posei
don uit Ridderkerk, Spartaan uit Rotter
dam, DWF uit Sliedrecht, De Devel uit
Zwijndrecht, SZC uit Schiedam en de
Duck uit Brielle.
Er werden dit keer 18 persoonlijke re
cords, waaronder 2 clubrecords, én 4 me
dailles behaald.
Eén clubrecord op de 100 m schoolslag
was er voor Anja de Gelder bij meisjes
onder II jaar in een tijd van 1.41.8. Het
andere clubrecord werd gezwommen
door Leander Noordijk (16 jaar), die uit
kwam bij de heren en een tijd van 2.36.1
realiseerde op de 200 m wisselslag.
Een medaille was er voor Jolanda Welle-
man, die op de 100 m rugslag in een tijd
van 1.22.5 een zilveren medaille behaal
de. En ook Leander Noordijk zwom zich
naar ere-plaatsen. Eerst won hij op de
100 m vlinderslag in een tijd van I.I5.2
een bronzen medaille. Later was de winst
maximaal, toen hij op de 100 m rugslag
in een tijd van 1.09.2 een gouden
medaille wist te veroveren.
Michiel de Gelder, tenslotte, won in het
zelfde programma het brons in een tijd
van 1.13.5.
DIRKSLAND
De Bibliotheek aan de Kapoenstraat 2 te
Dirksland zal met ingang van 7 oktober
a.s. ook op de dinsdagavonden geopend
zijn.
De openingstijden worden nu:
Dinsdagavond van 18.30 tot 19.30 uur
en vrijdag van 13.00 tot 17.00 uur en
van 18.00 tot 20.00 uur.
MIDDELHARNIS - De Stichting
Maaltijdvoorziening G.O. heeft het
jaar 1996 gunstig afgesloten. De
balans is financieel gezond: er zijn
geen tekorten, er is zelfs sprake
van een bescheiden reservering
voor nieuw werkmateriaal. Resul
taten die absoluut iets te maken
hebben met de vele schenkingen,
giften en subsidies uit het verleden
van gemeente en diverse liefdadig
heidsfondsen.
De omzet steeg in 1996 met 13,9% ten
opzichte van 1995. In totaal werden
21.464 complete thuisdiners gekookt,
snelgekoeld, verpakt, gedistribueerd en
bij de klanten in de koelkast gezet.
De stichting S.M.V. is een samenwer-
kingsprojekt van de Hervormde Diako-
nale Gezondheidszorg te Sommelsdijk
en de Stichting Bejaardenwerk 'Middel
harnis'.
De stichting, in de volksmond 'tafeltje
dekje' genoemd, levert koelverse maal
tijden aan ouderen in alle dorpskernen
van de gemeente Middelharnis. De maal
tijd bestaat uit een voorgerecht, hoofdge
recht en nagerecht.
Deelnemers kiezen vantevoren dagelijks
uit een aanbod van 3 menu's. Een grote
verscheidenheid aan dieetlijnen, konsis-
tenties en specialiteiten kunnen worden
uitgevoerd, dankzij het deskundige en
ervaren personeel in de keuken van het
Verpleeghuis 'De Samaritaan'.
In deze keuken wordt volgens de proce
dure HACCP (Hasard Analyses Critical
Control Points) gewerkt. Dit is een pro
ces om aan de hoogste norm van voed
selveiligheid en hygiëne te voldoen.
Men hoopt dat na verloop van tijd offi
cieel de ISO9002 erkenning zal worden
toegekend.
Op 31 december 1996 voorzag de klan
tenroute in 94 bezorgadressen. Per de
zelfde datum werd de 604e deelnemer
ingeschreven, sinds 1983 (de oprichting).
De vrijwillige chauffeurs hebben met het
welbekende busje van S.M.V. (een rij
dende koelkast) 312 bezorgritten op 6
dagen van de week uitgevoerd met het
totaal van 9.875 kilometers.
Het bestuur van de stichting is dankbaar
voor de geweldige inzet van al het perso
neel en hun grote klantvriendelijkheid.
29 september 1997
Afdeling 1:
A. Knape - C. SpeeO - 3
C. Polder - J. A. van Hoorn1 - I
Afdeling 2:
H. Schellevis - A. VerolmeO -
J. Lodder-F. Noordijk1 -
A. Krijgsman - J. v. d. Kooij1
Afdeling 3:
G. Zaaijer-J. Groenendijk3
T. Staal - H. NoordijkO
J. A. Gebuis-J. A. Nipius1 -
Zeeuwse competitie:
Middelharnis - Tholen6 -
H. Koese-H. Guuter1 -
I. Mackloet- J. A. van Akeren1 -
J. A. Dekker - A. Slager1 -
I. Koese - DroogersO -
A. v. d. Veer - J. den Braber2 -
M. Klink - G. v. d. VeldeO -
W. Vroegindeweij - S. Schot1 -
H. Verolme - v. d. VeldeO -
Een gemeentebestuur, ook dat van
Middelharnis, gaat nogal wat overeen
komsten aan, maar slechts weinigen
daarvan kunnen het predikaat dragen
een 'vriendschapsband' te zijn. Zo'n
band werd donderdagavond aange
gaan met het bestuur-, en in hen ook
met de bevolking van de Poolse stad
Chelm.
De Stichting Flakkeese Hulpgoederen
Polen heeft als intermediair gefungeerd
zoals ze dat ook deed toen, in 1993, de
gemeente Oostflakkee een verbindtenis
aanging met het stadsbestuur van Kras-
nystan dat zo'n dertig kilometer van
Chelm (spreek uit: helm) verwijderd ligt.
De Oostflakeese contacten blijken mo
menteel niet al te heftig, maar de raad
van Middelharnis stelt zich een nauwere
relatie voor, zoals dat donderdagavond
werd gepropageerd.
Men zal elkaar, als partnergemeenten,
accepteren op voet van gelijkheid, de een
niet boven de ander en met respect voor
eikaars cultuur. Niet alleen de (gemeen
te) besturen, ook de bevolking zal er zo
veel mogelijk bij betrokken gaan worden
d.m.v. uitwisseling, voorts zijn contacten
mogelijk in de sfeer van handel en indus
trie.
Raad accoord
Ook zal eikaars overtuiging worden ge
respecteerd wat ook de SGP/RPF fractie
de mogelijkheid geeft met de overeen
komst in te stemmen, zelfs deel te nemen
aan de deputatie die zich inmiddels in
Polen bevindt; de reis begon maandag
(gisteren) en zaterdag wordt het gezel
schap terugverwacht. „De zondag is bui
ten beschouwing gelaten", waardeerde
dhr. v. d. Ketterij. Henk Koppelaar hoopt
voor onze krant verslag te geven van de
bevindingen in Chelm.
Licht critisch toonde zich dhr. W. v. d.
Kamp (lijst Hoogzand). Hij waarschuw
de er tegen als Middelharnisse bestuur
ders voor te wenden zelf alles zo goed
geregeld te hebben; ,,We hebben ook
richting burgers best dingen die voor ver
betering vatbaar zijn, verbeter de wereld
maar begin bij jezelf!" beval hij daarom
aan, ,,je bent niet wie je bent, maar hoe je
bent". Dhr. v. d. Kamp bedoelde maar:
„niet regels voor anderen opstellen en die
niet op jezelf toepassen". Prima vond'ie
het een verre vriend te hebben, maar de
goede buur mag zeker niet veronacht
zaamd worden.
De overeenkomst kreeg de sympathie
van dhr. Rijvers (VDB), dhr. Vroeginde
weij (VVD) en dhr. Kleingeld (PvdA) en
ieder hoopt dat het onder de bevolking
een behoorlijk draagvlak zal krijgen.
De voorz. burg. mevr. Sleurink rekent
daar vast op. Het is een schoon streven
de mensen dichter bij elkaar te brengen
en daar zal dan ook naar worden
gestreefd, geld hoeft daar niet aan te pas
te komen, wel kennis en ervaring waar
mee men elkaar van dienst kan zijn. Ook
is te denken aan culturele uitwisseling en
b.v. zullen Poolse verpleegkundigen
stage komen lopen in een voorziening als
'De Samaritaan'. Contact is er al over de
stichting van een (kinder)dagverblijf
voor verstandelijk gehandicapten, hun
Poolse omstandigheden noemde mevr.
Sleurink ten hemel schreiend.
De vergadering bood voor het overige
niet zoveel stof tot schrijven.
Neem maar het voorstel tot vaststelling
van het geactualiseerde informatie en
Automatiseringsplan, of het voorstel tot
het aangaan van de raam- en producto
vereenkomst Gemeenten en Basiseduca
tie met het ROC Albeda, afdeling Aan-
Zet.
Het is gebleken dat aan meer dan hon
derd gemeentenaren aan de Basiseducatie
wordt deelgenomen en dat vinden Colle
ge en Raad zeker de moeite waard.
Straatnamen
De straatnaamgeving in de thans in ont
wikkeling zijnde Everdinapolder achter
Sommelsdijk leverde uit de raad nog wel
wat commentaar op; er werden namen
van 19 oude litteraire schrijvers voorge
steld.
De hoofdweg door het plan gaat de Joost
van den Vondellaan heten, er komt een
Betje Wolfstraat, ook een Anne Frank-
laan en een Aagje Dekenstraat, maar de
naam van de Sommelsdijkse haven blijft
onveranderd. Voor straatnamen van de
na dezen in ontwikkeling te nemen West
plaat zullen namen van moderne schrij
vers worden gebruikt.
Het 'stond' wel wat kennis van de litera
tuur en de voortbrengers daarvan te de
monstreren; dhr. C. Hameeteman (SGP/
RPF) noemde een hele riedel namen op
om te constateren dat de oude schrijvers
er wat magertjes afkwamen; hij zou nog
wel anderen, meer aansprekende namen
hebben kunnen bedenken.
Trouwens, wat dhr. Hameeteman betreft
zouden best de namen van plaatselijke
schrijvers of schilders mogen zijn ge
bruikt, de Razenberglaan b.v., of de
namen van Rudolf van Reest, van Boers
of van de dokters Knops en Arends. De
stelling die de vorige-, en de huidige
Dijksgraaf hebben geponeerd dat beken
de Waterschappers uit heden en verleden
middels straatnaamgeving geëerd zouden
moeten worden, bleef in Middelharnis'
raad vooralsnog totaal onbesproken.
Mevr. V. d. Nieuwendijk (lijst Hoogzand)
ging weliswaar met het voorstel accoord,
maar met haar zou ook over een dokter
Knops-, en een dokter Arendstraat te pra
ten zijn geweest, mensen wist ze die in
de gemeenschap baanbrekend werk heb
ben verricht.
Dhr. L. Vroegindeweij bleek ook heel
wat schrijversnamen te kennen, daar is'ie
dan ook boekhandelaar voor, een naam
als de Annie M. G. Schmidtstraat, daar
zei hij straks wel prijs op te stellen omdat
deze schrijfster bij uitstek de jeugd aan
het lezen heeft gekregen.
Instemming ook van dhr. Rijvers en wat
hem betreft komt er nog'es een wijk met
legendarische streeknamen waarvan er
toen een aantal over tafel zijn gegaan,
maar vooralsnog werd voor de straten in
de Everdinapolder met het voorliggende
voorstel volstaan.
Trouwen
Niet alleen ten gemeentehuize-, ook in
het vroegere gemeentehuis, thans het
Poortvlietmuseum mogen huwelijken
worden voltrokken. In de legesverorde-
ning werden de volgende Tarieven vast
gesteld: Trouwen in het gemeentehuis,
van maandag t/m vrijdag 210,-, zater
dags ƒ785,-. Maandag t/m vrijdag in het
Rien Poortvlietmuseum 710,-, zater
dags aldaar 800,-.
De vergadering werd niet bijgewoond
door de heren Hutink en Hooyman, bei
den afwezig wegens ziekte. Voor hen
ook geen balonnetje die door de RPF
jongeren werden uitgedeeld. „Van ons
mag het vliegveld de lucht in!" lieten ze
via de balonnetjes weten.
Begroting
De raad kreeg aan het eind van de verga
dering de begroting 1998 aangeboden.
De begroting laat een batig saldo zien
van 960.214 waarvan 126.814 voor
Onvoorziene uitgaven, en ƒ833.400
t.b.v. overige toekomstige lasten zijn be
stemd.
De tarieven van gemeentelijke belastin
gen en retributies zullen met 2% worden
verhoogd. De haven- en kadegelden blij
ven in afwachting van de havennota op
het peil van dit jaar gehandhaafd, de
marktgelden stijgen met 5%.
Woningzoekenden
De jaarstukken van de Woningbouwver
enigingen Sommelsdijk en Middelharnis
gaven de raad aanleiding 't weer'es te
hebben over de lijst van woningzoeken
den die in Sommelsdijk 528, en in Mid
delharnis 1172 namen telt. 't Moet zo
zijn dat meerderen op beide lijsten voor
komen en het was dhr. v. d. Berg die zei
zich daar nogal aan te storen. Hij zou
kennis willen nemen van de lijsten zoals
de bouwverenigingen die hanteren om ze
te kunnen vergelijken met de aantallen
die de gemeente kent, het zou, dacht hij,
veel dubbeltellingen te zien geven. „On
voorstelbaar" vindt dhr. v. d. Berg het
dat Instanties die werken t.b.v. de Volks
huisvesting niet in staat zijn gegevens uit
te wisselen, een treurige aangelegenheid
vindt'ie het.
Weth. Van Eek liet het nog maar'es we
ten, de woningbouwverenigingen kunnen
niet gedwongen worden hun lijsten ter
inzage te geven.
„Bedroevend" is dat vond ook dhr. v. d.
Kamp. Het was ook dhr. v. d. Kamp dui
delijk dat er minder behoefte is dan de
Woningbouwverenigingen suggereren:
,,ze moeten regelmatig met woningen
leuren", wist dhr. v. d. Kamp, meerdere
ingeschrevenen staan op meerdere lijsten
of zijn al lang voorzien zonder dat ze van
de lijst zijn verdwenen.
In de Hoekse Waard schijnt het beter te
zijn geregeld, vindt mevr. weth. Van
Eek, daar verschijnt eenmaal per veertien
dagen een woonkrant en lijsten worden
daar niet meer gehanteerd. Men kan
reageren op de aanbiedingen die in de
woonkrant worden beschreven.
De raad keek met wat zorg aan tegen het
voornemen van de Wbv. 'Middelhamis'
woningen uit haar bezit te gaan verko
pen, het zou gevolgen kunnen hebben
voor de belangstelling voor een bouw-
plek in de Westplaat, maar weth. Van
Eek heeft daar geen zorg in, hooguit zou
het wat temporiserend kunnen werken
denkt ze.
„Ik merkte aan hem, dat hij helemaal op
zijn overwinning had gerekend, en nu
stuurde ik hem weg met vrijwel niets an
ders dan een vage belofte, waarin hij niet
geloofde... Hij was ook boos en teleur
gesteld, omdat ik niet met hem mee
wilde naar huis... Hij had daar de boe
ken van die stalling in Zwolle, en die...
die wilde hij me laten zien... Als ik met hem mee
gegaan was, dan had hij misschien voorzichtiger
gqreden, of ik had hem kunnen kalmeren... En
nu... Hij heeft mijn dochter op een haar gemist,
maar.maar Keizer.
- Mijn God! dacht Titus. - Hij had zichzelf bijna
overwonnen - en nu bezorgt een ellendig ongeluk
hem dit schuldgevoel... Hij begrijpt alleen niet,
dat hij onbewust al lang van zijn schuld overtuigd
was, en dat de schok van deze aanrijding hem
wakker heeft geschud.
Hij ging een paar passen achteruit en zette zich op
de kant van zijn bureau. „Smalbil", zei hij met na
druk, „Keizer leeft nog, en we zullen allemaal ho
pen, dat hij er weer helemaal bovenop komt. Dit
ongeluk was jouw schuld niet; in geen enkel op
zicht! Als je dat niet van mij aanneemt, dan weet
ik, dat jouw Godsvertrouwen nooit meer dan een
fictie is geweest!"
Hij zweeg en keek een ogenblik naar de man in de
stoel. De deernis, die hij enige uren geleden met
hem had gevoeld, was er niet meer. Die had plaats
gemaakt voor een licht gevoel van blijdschap, en
voor dankbaarheid, omdat nu bleek, dat zijn woor
den niet hol en ijdel waren geweest. Maar hij wist,
dat hij nu de taak had, dit wanhopige, verdrietige
kind bij de hand te nemen en te helpen bij het zoe
ken naar de weg terug. En zou het hem gegeven
zijn, ook hierin niet te falen?
Smalbils lichaam knakte voorover. Titus stond op
en nam hem bij de arm. „Kom", zei hij. Hij leidde
hem naar de rustbank, tussen de schoorsteen en het
venster, en dwong hem te gaan liggen. Zelf nam
hij plaats op de rand. Smalbils mond vertrok. Hij
lag met gesloten ogen, en er kroop een traan langs
zijn neus en over zijn kin.
Titus boog zich naar hem toe. „Smalbil", zei hij
zacht, „ik ben nog niet zo erg lang predikant, maar
ik heb al veel mensen zien huilen. Ik heb er ook
veel horen lachen, en ik heb ze ontmoet, die vloek
ten.
Toen ik nog studeerde, ben ik eens met een man in
aanraking geweest, die mij uitlachte, toen ik hem
vroeg, of hij wel eens bad, en die beweerde, dat hij
niet in God geloofde. Maar aan een daad, die hij
direct daarop beging, merkte ik, dat God hem toch
al in Zijn greep had; misschien zelfs wel vaster
dan mij. Hij wist het alleen zelf niet. Maar ik
hoop, dat hij het inmiddels begrepen heeft... Ik
deelde mijn drinken met die man, omdat ik dat als
een christenplicht gevoelde, maar hij deelde met
mij zijn brood, omdat iets in hemzelf hem daartoe
dwong. Begrijp je, wat ik bedoel? Ik zou bij jou zo
graag dezelfde argeloosheid willen zien, die deze
man er toe bracht mij iets te geven, wat ik op dat
moment heel erg nodig had. De argeloosheid, die
God van ons vraagt, en die ons niet bang voor
Hem doet zijn... Denk nu niet, dat Hij jou heeft
willen straffen met het ongeluk, dat hier vanavond
is gebeurd, want dan maak je de fout van je leven,
man!
Zoals de vermeende atheïst schrikt van elke vloek,
die hij uitspreekt en zichzelf daarmee al straft en
bewijst, dat zijn beweringen niet meer zijn dan een
waan, zo heb jij jezelf gestraft met de eenzaam
heid, waarin je je hulde, toen je zo bang was, dat je
je gezicht zou verliezen, wanneer je zou toegeven,
dat je je had vergist
Hij stond op en liep naar de stoel, waarin Smalbil
eerst had gezeten. Hij nam erin plaats en wachtte,
tot de man op de bank weer begon te spreken...
En hij luisterde naar een bekentenis, waarin de
eenzaamheid van vele, eindeloze maanden werd
uitgesproken. Het was vier uur in de morgen, toen
hij Smalbil uitliet.
Hij keek hem na, toen hij vertrok: Een moede, ge
bogen man, die langzaam in de mist verdween.
Hij zat in de zitkamer te overwegen, wat hij nu
zou doen, toen op de weg een claxon klonk. Hij
liep naar het raam en zag de auto van de dokter
staan.
Toen hij de deur opende, stonden Hogeboom en
.Telle op de stoep. „Kom binnen!" zei hij verrast,
maar Hogeboom wuifde de uitnodiging weg. Hij
zag er doodmoe uit. „Dijkstra heeft mijn wagen
naar Westeroord gereden en me gehaald", ver
klaarde hij. „En ik ben juist nog even in de her
berg geweest. Uw vrouw blijft daar vannacht; ik
heb Zwaantje met een injectie in slaap ge
bracht..."
„En Keizer?"
„Het eerste verloop is niet ongunstig, maar er valt
natuurlijk nog helemaal niets met zekerheid te
zeggen. Ik wil Zwaantje even in bed houden; over
een dag of drie neem ik haar misschien mee naar
het ziekenhuis... En nu gauw naar bed; u bent er
minstens even hard aan toe als ik.
Een paar dagen later reden Titus en Edith met
Zwaantje op een middag in een auto van de Maat
schappij naar Westeroord. Hogeboom was er 's
morgens al heengegaan, maar zijn werk had hem
er vastgehouden. Jelle had toen voor de auto ge
zorgd.
Ze mochten een voor een even bij Toontje, maar
niet langer dan een paar minuten. Spreken moch
ten ze niet met hem.
Titus ging het laatst. Hij schrok van het uiterst
smalle, wasbleke gezicht in het kussen. Toontje
lag met gesloten ogen, roerloos, en Titus wilde
zich alweer omdraaien en op zijn tenen de kamer
verlaten, toen hij de ogen opende. Een gele, zeer
brekelijke hand, welke Titus niet groter dan die
van een kind leek, werd even opgeheven en scheen
hem naderbij te willen wenken.
Hij boog zich over het bed en bracht zijn ge|pht
vlak bij dat van Toontje. In de bijna'uitgebluste
ogen kwam enige glans, en de mondhoeken beef
den even. Toen gingen de lippen vaneen. „Domi
nee.fluisterde Toontje.
Hij wilde nog iets zeggen, maar Titus schudde hi
hoofd. Hij nam een van de broze kinderhanden
de zijne. „Stil maar, jong", zei hij zacht. „Ik weet
het wel! Je wou zeggen, datje weer bij ons terug
komt, hè?" f%^
Hij had het aan aè ogpn gezien, en diezelfde ogen
bevestigden hep.iiuy Titus drukte de hand heel
zacht. „Tot ziens, jong!" zei hij. „l(|ud je maar
taai, beste kerel!"
Opnieuw glansden de ogen heel even. Toen sloten
ze zich weer.
(wordt vervolgd)
iW
Raad Middelharnis
sluit vriendschapsband
met Chelm (Polen)
