EIIIVtlDEII-IIIEUWS
Overdenking
uit de
Heilige Schrift
Open kerk
en koffieterras
Giraffen en een
bungalow
Werkzaamheden aan de
van Brienenoordbrug
Fietstocht door
Ouddorps dreven
HET
,KIJKVENSTER
Tsjechische organist in
Brouwershaven
Rust
flakkee verhuizingen b.v.
Orgelconcert Zierikzee
VERVOLGVERHAAL
3e Blad
VRIJDAG 8 AUGUSTUS 1997
No. 6626
Blik op kerk -^
en samenleving c^
- Vragen rondom het levenseinde
- Herlevende discussie
- Versterven
Betrekkelijk kort na elkaar kwamen ze in
het nieuws: Steenbergen in het zuidwes
ten en Groningen in het noordoosten. En
in beide plaatsen was hetzelfde thema
aan de orde: het levenseinde van bejaar
den, waarbij vraagtekens moesten wor
den geplaatst.
In de Lindenborg in Steenbergen was
een vrouw op het nippertje van de dood
gered, nadat gebleken was dat zij een
veel te grote dosis insuline had gehad.
Dat feit werd de oorzaak dat er twijfel
rees naar aanleiding van een sterfgeval
dat reeds eerder had plaatsgevonden. En
de media suggereerden meteen dat het
geval Steenbergen weleens een tweede
affaire-Martha kon opleveren.
Even later stond het verzorgingshuis
Blauwbörgje in Groningen onder verden
king. Ook daar kon het sterven van een
68-jarige man nog nét worden voorko
men, nadat gebleken was dat hem geen
vocht meer was toegediend, met de
bedoeling zijn leven te beëindigen.
Meteen kwamen twee, drie andere geval
len aan het licht, waarbij eveneens
"euthanasie" zou zijn toegepast, zonder
overleg met de familie.
Opvallend is dat trouwens, dat mensen
pas met hun klachten komen wanneer er
een slachtoffer is gevallen. Kennelijk
vertrouwde men de situatie niet helemaal
maar heeft men er het zwijgen toege
daan, totdat andere, soortgelijke gevallen
blijkbaar vrijmoedigheid geven om de
zaak publiek te maken.
Intussen hebben deze feiten, die nog
nader onderzocht worden, niet alleen
veel onrust teweeggebracht bij de bejaar
den in zorgcentra en verpleegtehuizen,
maar heeft deze zaak ook de discussie
rondom het levenseinde weer op gang
gebracht. Het is te vrezen dat zij die
gewaarschuwd hebben voor een steeds
verdere verlegging van de grenzen, in het
gelijk worden gesteld. Eerst was het
euthanasie op dringend verzoek van de
patiënt zelf. Toen kwam het probleem
van de zogenaamde wilsonbekwamen:
de mensen die niet voor zichzelf konden
beslissen en voor wie de naaste familie
dan een besluit moest nemen. Nu blijkt
het al zó ver te zijn dat soms de familie
niet eens meer in kennis wordt gesteld.
Het aantal van hen bij wie het stervens
proces op deze manier verhaast wordt
zou weleens veel hoger kunnen zijn dan
tot nog toe werd vermoed.
Merkwaardig dat de hele discussie een
nieuw woord heeft opgeleverd: "verster
ven". Hoewel dat woord natuurlijk al
lang bestond in de betekenis van "afster
ven", langzamerhand wegsterven. En in
sommige streken van ons land wordt
zelfs een erfenis "versterf' genoemd. In
de romans van Herman de Man komt het
regelmatig voor dat een kind "vaders
versterf' krijgt.
Maar "versterven" in de betekenis van
"euthanasie toepassen" is volgens mij
een novum. En het is opvallend hoe snel
zo'n woord in die nieuwe betekenis ter
rein verovert. Daar leveren de media
ongetwijfeld een flinke bijdrage aan.
Nu moeten we natuurlijk wel reëel zijn,
en niet alles op de kaart van de euthana
sie zetten. We keuren het op bijbelse
gronden volstrekt af wanneer het leven,
op welke manier dan ook, wordt beëin
digt of bekort. Maar de medische moge
lijkheden van vandaag roepen wel de
vraag op hoe lang het leven - menselij
kerwijze gesproken - mag worden
gerekt. Een behandeling staken - dat
kwam in het verleden evengoed voor. Er
komt een moment dat alle middelen
tekort schieten en dat de medicus moet
terugtreden. Alleen moet men dat geen
"euthanasie" noemen.
Waarnemer
Het vierde van een serie orgelconcerten
in de Grote of Sint Nicolaaskerk te Brou
wershaven zal op 13 augustus om 20.00
uur worden gegeven door de Tsjechische
organist Frantisek Vanicek.
Deze 28 jaar oude organist werd geboren
in Usti nad Orlici. Hij studeerde aan het
conservatorium van Pardubice en aan de
Muziekacademie in Praag bij de bekende
organist Jan Hora. Hij nam met succes
deel aan verschillende concoursen en
won o.a. in 1991 de tweede prijs aan het
Internationale Orgelfestival Albert
Schweitzer in Deventer. Vanicek gaf
concerten in Duitsland, Nederland, Oos
tenrijk, Zwitserland, Frankrijk, België,
Italië, Polen, Letland, de USA en Japan.
Hem werd een onderscheiding toegekend
voor de interpretatie van Tsjechische
muziek in het buitenland.
In Brouwershaven zal Vanicek uiteraard
een aantal Tsjechische orgelwerken spe
len. Hij zal werken ten gehore brengen
van Josef Seger, Franz Brixi en Bohus-
lav Czemohorsky. ook een Andante van
Mozart, die op al zijn reizen ook Praag
aandeed, zal ten gehore worden gebracht.
Wie de Tsjechische baroorgels met hun
zangerige en pregnante klank kent zal de
uitvoering van deze muziek op het orgel
van Brouwershaven weten te waarderen.
Verder speelt Vanicek orgelwerken van
Nicolaus Bruhns (Preludium in e-moll)
en Bach (o.a. Preludium e fuga in c-
moll). Als uitstapje naar Frankrijk zal
Vanicek drie werken van Louis de Grig-
ny spelen, waaronder het vijfstemmige
Veni Creator.
Op zaterdagmiddagen kan men tijdens
de openstelling van de kerk voor het
publiek tussen 14.30 en 15.30 uur ook
naar het orgel luisteren. Op zaterdag 16
augustus zal Jos Laus uit Rijswijk het
orgel bespelen en op 23 augustus Piet
Balion, eveneens uit Rijswijk.
Op woensdag 13 augustus 1997 (toeris-
tendag) kan de Gereformeerde Kerk van
Ouddorp bezichtigd worden, er is dan
ook van alles te doen.
Aan de kant van de Dorpsweg zal er een
koffieterras worden ingericht. In de kerk
zullen verschillende werken hangen van
de Goereese kunstenaar Hans Doliesla-
ger. Voor de kinderen zijn er (onder
begeleiding) allerlei creatieve dingen te
doen. Verder zijn er tweedehands spullen
te koop (boeken). Ook kunt u er allerlei
creatieve dingen, gemaakt door gemeen
teleden en gasten, kopen.
De opbrengst van deze dag is voor het
Orgelfonds van de Gereformeerde Kerk.
Hartelijk welkom!
INGEZONDEN:
Met veel plezier heb ik het stukje gele
zen in Eilanden^Nieuws van vrijdag 1
augustus, over het nieuw te bouwen die
renverblijf in het dierenkampje in Som-
melsdijk.
Omdat ik zelf op de Koolmees woon,
kijk ik aan de achterkant uit op het die
renkampje. En ieder jaar genieten wij
van het nieuwe leven dat geboren wordt.
Omdat één van mijn zoons wel bijna zes
jaren het dierenkampje (samen met de
heer Wesdorp) heeft verzorgd, begrijpt u
dat het na wel en wee van de dieren mij
na aan het hart ligt. ledere morgen en
middag was mijn zoon in het kampje te
vinden om de hokken schoon te maken
en de dieren te voeren en verder alle
andere voorkomende werkzaamheden te
verrichten. Zelfs 's nachts als er geitjes
geboren waren, was hij van de partij.
Voor hij 's avonds naar bed ging liep hij
altijd nog een rondje om te kijken of
alles in orde was.
Ook voedden wij ieder jaar wel een paar
moederloze eendjes op, die dan bij ons in
de gootsteen rondzwommen, in de tuin
rondliepen en zelfs bij ons op school
zaten als er naar het journaal werd geke
ken. Dit duurde dan voort totdat de eend
zichzelf kon redden. Soms bleef het niet
bij eenden en werden het kippen en ook
het voeren van geitjes door middel van
de fles was geen uitzondering.
Daarom vond ik het ook leuk dat er nu
een nieuw dierenverblijf gebouwd werd.
Een kraan erin. Geen water meer halen
uit de vijver om de straat te schrobben.
Verlichting, heel gemakkelijk, vooral in
de winter. Allemaal voorzieningen om
toe te juichen, totdat
Tot mijn ontzetting verrees daar een die-
renbungalow waarvan mijn zoon zei:
"Gaan ze giraffen houden?"
Ik wist niet wat ik zag. Zo groot, zo
volumineus, maar vooral zo hoog.
Ons uitzicht op het kampje is grotendeels
verdwenen. Het uitzicht op de vijver,
weg. Het enige wat we nog horen is de
fontein. Jammer, jammer.
Wat is het doel van deze dierenbunga-
low? Het ontsiert het kampje door z'n
grootte. De verhouding lijkt wel zoek.
Hele kleine geiten, schapen, kippen enz.
en een héél groot, maar vooral hoog die
renverblijf. Er kan een gezin in wonen en
dan bedoel ik geen dierengezin.
Het staat er nu. De makers zullen tevre
den zijn, de dieren hoop ik ook. Maar ik
denk dat sommige omwonenden nog wel
eens zullen terugdenken aan hun mooie
uitzicht op de vijver en het land erachter.
Toch veel succes gewenst met de nieuwe
dierenbungalow!
Mevr. M. van Wijck
Koolmees 31
Komt herwaarts tot Mij, allen die
vermoeid en belast zijt, en Ik zal u
rust geven. (Mattheüs 11:28)
Moe
Waarom zijn de mensen zo moe?
Waarom zijn er zoveel mensen die zich
voortdurend 'vermoeid' en 'belast' voe
len? Werken we te hard? Komt het door
stress? Hebben we zoveel zorgen? Mat
het verdriet ons zo af? Zijn we van bin
nen onrustig? Onvluchten we onszelf?
Waarom zijn velen zo moe?
Jezus zegt dat veel mensen moe zijn
omdat ze zonder Hem leven. Ze dragen
alles alleen.
Het juk
Vroeger gebruikten de boeren een juk
met emmers eraan. Dat was heel zwaar.
Zo dragen veel mensen een juk.
Misschien u ook? In de ene emmer zitten
alle regels en wetten in die andere men
sen u opleggen. Of alle regels die uzelf
heeft gemaakt. U denkt dat u al die
regels moet houden voor God. Omdat
God anders niet van u houdt. U wilt zich
waarmaken voor God. Maar dat kunt u
uiteindelijk niet. Dat houdt geen mens
vol.
Daarom zit er in de andere emmer een
groot schuldgevoel; schuld voor de
Heere. 'Ik ben niet zoals de Bijbel zegt.'
'Ik ben niet zoals de Heere wil.' 'Ik ben
niet zoals die vrome mensen, die ik ken.'
'Ik zal wel niet in de heerlijkheid van
God mogen komen.' Een emmer vol
schuld.
Ik hoor in dat 'vermoeid' en 'belast' een
zucht. De zucht van u eraan lijdt dat u
het niet volbrengt. U tilt er zwaar aan.
Maar u kunt het niet dragen. U voelt zich
schuldig tegenover de Heere over dat
tekort. Maar u kunt er geen verandering
in brengen.
Ik hoor daarin de tranen van verdriet,
omdat het niet is zoals het wezen moet.
En met dat gevoel sleept u zich voort. U
probeert gewoon te leven en te werken.
Maar van binnen is er iets dat altijd
drukt: het is niet goed met God.
Of is dat precies waar u afstand van
neemt? Is dat juist waarom u met God
niet te maken wilt hebben? Omdat geloof
te maken heeft met duizend regels en
wetten? Heeft u daarom gebroken met
God?
Misschien lijkt alles nu makkelijker te
zijn. Zonder die wetten en regels van
God. Misschien denkt u vrij te zijn. Niet
meer vermoeid en belast.
Maar... uw zorgen dan? Die draagt u dus
alleen? En uw verdriet? Dat moet u nu
alleen verwerken? En uw werk? Dat
moet u allemaal zelf uitzoeken?
Maar de belangrijkste vraag is: hoe moet
het nu met de Heere? U heeft geen rust
van biimen zolang het met God niet goed
is. Want u weet dat u Hem eens ontmoe
ten zult.
Daarom geeft het geen echte rust om
God te ontvluchten. U omzeilt wel de last
van de regels, maar u ontkomt niet aan
God. Nooit.
Ga tot Christus
Maar de Heere Jezus roept: 'Komt her
waarts tot Mij, allen die vermoeid en
belast zijt en Ik zal u rust geven.' U vindt
geen rust door wettisch te leven. U raakt
uw schuld niet kwijt door uw best te
doen. En u vindt ook geen rust door God
en Zijn Woord van uw weg te duwen.
Geen rust door te zwoegen voor God.
Geen rust door te vluchten voor God.
U vindt alleen rust door tot Christus te
gaan.
'Komt herwaarts tot Mij.', letterlijk:
'Komt hierheen naar Mij.'
Maar hóe kunt u dan tot Christus gaan?
Door te bidden.
Niet door 'zomaar' te bidden.
Maar in uw gebed kunt u tot Christus
gaan.
En in uw gebed kunt u alle dingen aan de
Heere belijden. Dat u zo bang bent.
omdat u de Heere niet goed genoeg dient.
Dat uw ijver voor de Heere toch niets is.
U kunt belijden dat u uit ergernis voor de
regels en de geboden de Heere de rug toe
hebt gekeerd.
Tot Christus gaan is: u overgeven aan de
Heere Jezus.
'Heere Jezus, wilt u mij rust geven?'
Het is gedragen
De Heere Jezus heeft Zelf het juk gedra
gen. Het juk van de wet, waar zoveel
mensen onder gebukt gaan, waarvan ze
vermoeid en belast zijn. Dat juk, dat
ellendige juk, dat droeg Hij.
En aan het juk dat Hij draagt zijn uw
zonden gehangen. De emmers waren
gevuld met uw schulden. Zo heeft Hij
Zich gebogen onder de last van Gods
wet. De wet is volbracht door Hem. De
schuld is verzoend door Hem. En de straf
is gedragen.
En dat is nu wat de Christus met 'rust'
bedoelt: het is een juk dragen dat licht is,
omdat de schuld weggenomen. Zo bent u
bevrijd van uw schuld. Zo bent u bevrijd
van de krampachtigheid om zelf zo goed
te zijn dat u daardoor in Zijn Koninkrijk
kunt ingaan.
'Rust' is de zekerheid dat u vrede met
God heeft en dat de Heere u aanneemt.
Want dat is het belangrijkste van het
leven. Dat het weer goed wordt met de
Heere. Dat u tot Hem kunt spreken, ter
wijl u weet dat Hij hoort.
Dat gaat heel ver. Omdat die rust zo diep
in uw hart is, zal het alles van uw leven
ook doortrekken. Daar zorgt de Heilige
Geest voor. Dat zult u zelfs voelen. Tot
in uw lichaam toe. In uw werk. In uw
gezin. In uw moeilijkheden.
De Heilige Geest geeft daardoor een rust
die alles doortrekt.
Omdat u niet meer behoeft te tobben of
het nu wel of niet goed is met de Heere.
En omdat u mag weten dat Hij als een
Vader wil zijn voor u.
En als u door Hem uit dit tijdelijk leven
wordt weggenomen, mag u weten dat u
vrijuit gaan mag in Zijn gericht, omdat
de Heere Christus daar voor u pleit.
Dirksland
ds. J. het Lam.
Om de vervroegde onderhoudswerk
zaamheden en het nader onderzoek aan
de Van Brienenoordbrug zo snel moge
lijk af te kunnen ronden zullen de
komende dagen, buiten de spitsperioden,
twee rijstroken worden afgesloten voor
het verkeer komende vanuit Rotterdam
in de richting van Dordrecht. In de spits
perioden zal slechts één rijstrook worden
afgesloten. Het verkeer zal worden
geleid over de overige vier rijstroken.
Naast de hoofdrijbaan zal ook de paral
lelrijbaan worden onderzocht.
Er is voor gekozen om buiten de spitspe
rioden twee rijstroken af te sluiten om
klaar te zijn met de werkzaamheden
wanneer het verwachte verkeersaanbod
i weer toeneemt in verband met het aflo-
I pen van de vakantieperiode is de volledi
ge capaciteit weer beschikbaar.
Eilanden-Nieuws:
een krant die
G-E-L-E-Z-E-N wordt!!
Vanuit de Gereformeerde Kerk van Oud
dorp wordt op dinsdagavond 12 augustus
a.s. een tweede fietstocht georganiseerd
die de deelnemers door het fraaie land
schap van de Ouddorpse omgeving voert.
Onder aanvoering van ter plaatse beken
de leden van de Werkgroep Missionaire
Gemeente of aan de hand van een te vers
trekken duidelijke routebeschrijving ver
trekt men om ongeveer 19.00 uur vanaf
de ingang (aan de Dorpstienden) van de
Gereformeerde Kerk.
Kinderen onder begeleiding van ouders
of verzorgers. Na ruim een uur fietsen
staat er bij terugkomst in de kerk een
kopje koffie of een glaasje frisdrank
klaar en is er gelegenheid om nog wat na
te praten.
De deelname is gratis. Bij de uitgang van
de kerk staat een bus; een kleine bijdrage
ter bestrijding van de kosten wordt zeer
op prijs gesteld.
Iedereen wordt van harte uitgenodigd
deel te nemen aan de fietstocht!
Gaat u maar rustig
slapen. Wij verhuizen
uw meubelen als eieren.
Op dinsdag 12 augustus hoopt Wim
Boer een concert te geven op het orgel
van de Nieuwe Kerk te Zierikzee. Dit
middagconcert begint om 15.00 uur en
de toegang is gratis. Bij de uitgang
wordt een kollekte gehouden.
Het programma vermeldt achtereenvol
gens Sonate nr. 3, opus 88 in G-dur van
Joseph Rheinberger, Pastorale, opus 19
van César Franck, Trois Psaumes van
Guy Bovet en Toccata van Hendrik
Andriessen.
Wim Boer volgde zijn opleiding aan het
Rotterdams Conservatorium. Hij studeer
de hoofdvak orgel bij Arie J. Keijzer en
behaalde in 1990/91 het diploma "Doce
rend- en Uitvoerend Musicus".
Vanwege een steeds groter wordende
liefde voor het instrument alsook de
muziek besloot hij vanaf 1987 tevens
hoofdvak piano te studeren onder leiding
van Frans van Hoek. hij behaalde hier
voor in 1991 het diploma "Docerend
Musicus".
Naast concerten richt hij zich op koordi
rectie en kerkmuziek.
Daarnaast is hij leraar piano en orgel in
zijn eigen privélespraktijk te Burgh-
Haamstede.
Vanaf 1984 is hij als vaste organist ver
bonden aan de Rooms-Katholieke St.
Willibrorduskerk te Zierikzee.
Vanaf 1994 is hij boverdien cantor-orga
nist van de Gereformeerde kerk te
Burgh-Haamstede.
Het volgende concert in deze serie, geor
ganiseerd door de "Orgelcommissie
Nieuwe Kerk Zierikzee", is op woensdag
3 september 1997 om 20.00 uur. Voor
dit programma is gevraagd Henk G. van
Putten, organist te Kapelle.
DEMÜNCK
-47-
Die was zo aardig en gewoon, dat eigen
lijk geen kwaad woord van haar viel te
zeggen. Als zij door het dorp liep, groette
zij iedereen zo vriendelijk, alsof zij hier al
jaren woonde. Zij was ook helemaal niet
te groots voor een praatje, en haar zoon
tje, de kleine Chrisje, wuifde en lachte
tegen de mensen vanuit het wandelwa
gentje. Soms mocht hij er even uit, om
zelf het wagentje te duwen, en hij had dan pret voor
tien. Op zijn kleine beentjes schommelde hij vooruit
tussen de duwer, die hij stevig omklemde. Als hij
merkte, dat zijn moeder de nikkelen stang van
boven vasthield, om het wagentje te sturen, dan
bleef hij staan en duwde haar handen weg. „Nee
mamma!" Want hij wilde het alleen doen.
Maar natuurlijk vonden ze in het dorp niet alle
vrouwen, die hier nu gekomen waren, even aardig.
O nee! Je vond er wonderlijke schepsels onder, die
te trots waren om te groeten; die keken maar zo'n
beetje neer op de vrouwen uit Oosterveen. Gelukkig
waren het er maar een paar die zo deden, en daar
over haalden de Oosterveners de schouders op.
Maar een paar keren is er hier een geweest, die het
zo bont maakte, dat ze in de dorpsstraat bleven
staan om haar na te zien. Dat was de vrouw van een
Fransoos, iemand van de een of andere fabriek uit
Parijs, waar ze apparaten maakten voor de Maat
schappij.
Die Fransoos woonde met haar in een hotel in Wes
teroord, en zij kwam nogal eens met hem mee. Ze
hadden een mooie, open auto, en daar zaten ze zo
ongegeneerd in; hij reed met een arm om haar heen
geslagen, en ze zaten te vrijen, terwijl iedereen het
kon zien! Zij droeg een laag uitgesneden japon, die
haar schouders voor meer dan de helft bloot liet,
zodat je de schouderbandjes van haar ondergoed
zag. Die bandjes waren zo smal, dat het wel touw
tjes leken, en je kon er nog dwars doorheen kijken
ook! Zij rookte onophoudelijk sigaretten uit een
lange, gouden pijp, die zij achteloos in de mond
hoek geklemd hield. De nagels van haar vingers had
zij bloedrood geschilderd, en die van haar tenen
ook; je kon dat duidelijk zien, want zij had geen
kousen aan. En de schoenen die zij droeg - wat
waren me dat voor prullen! Een paar bandjes kruis
lings over de voet, meer niet, zodat haar tenen er
van voren doorstaken, en de zolen schenen nog
dunner dan papier. Maar de hakken waren erg hoog,
wel een centimeter of tien, en je vroeg je af, hoe hel
mogelijk was, dat zij de nek niet brak! Maar zij had
zeker lang geoefend om op die stelten te leren
lopen; zij wipte tenminste als een vogelt in en uit de
auto, en zij liep licht als een veertje. Ja, soms leek
het we! alsof zij zweefde.
De aanstaande vrouw van meneer Beukers is hier
ook geweest, maar zij viel niet zo bijster in de
smaak. Er waren mensen, die haar knap noemden,
maar lang niet iedereen was het daarmee eens. Zij is
vier dagen gebleven, en in die tijd is zij een paar
keren met mevrouw Dijkstra in het dorp gezien. Zij
ging ook erg luchtig gekleed, al maakte zij het niet
zo gek als die Franse vrouw, maar ook haar nagels
waren vuurrood, en zij verfde die van haar tenen
eveneens. Zij droeg evenmin kousen, en ook haar
voeten waren gestoken in open schoenen, waar
zowat geen kruimel bovenleer aan zat. Misschien
was haar gezicht wel knap, maar het stond erg trots
en ontevreden, en zij liep het hoog opgericht hoofd.
En zij groette niemand; als mevrouw Dijkstra vrien
delijk knikte en lachte of haar hand opstak, dan
keek zij recht voor zich uit. Zij dacht zeker, dat zij
alleen op de wereld was, de kakmadam! Want wat
was zij helemaal? Met al haar opzichtigheid viel zij
gewoon weg naast mevrouw Dijkstra, die toch veel
onopvallender gekleed was!
Zij en meneer Beukers hebben die vier dagen bij de
Dijkstra's gelogeerd, en daar is natuurlijk weer
praat van gekomen. Sommige mensen beweerden,
dat ze samen op één kamer sliepen, maar dat praatje
is door Geertje Doekes gauw uit de wereld gehol
pen! Vanaf dat mevrouw Dijkstra hier woonde,
werkte Geertje een ochtend per week bij haar, en zij
kon het dus weten. Naast die van meneer en me
vrouw, waren er twee slaapkamers in gebruik ge
weest, had Geertje verteld. Ze moesten hun mond
maar houden met hun vieze roddelpraatjes! De
mensen, die zulke dingen dachten, wilden het zelf
graag; dat was nog nooit anders geweest!
Er was er toen nog maar één, die Geertje niet ge
loofde en dat was natuurlijk Smalbil. Hij beweerde,
dat Geertje zich de ogen dicht liet drukken, en zelfs,
dat zij misschien wel beter wist. Was er een kouder
kunstje dan het omwoelen van een bed in een aparte
kamer?
Piet Zorgdrager moet toen gezegd hebben, dat hij
dat dan zeker zelf wel eens bij de hand had gehad,
als hij dat zo goed wist... Maar Smalbil had weer
zijn medelijdend lachje laten zien, waarmee hij zijn
superioriteit en zijn verachting voor hun domheid
demonstreerde. Dachten ze werkelijk, dat bij zulke
mensen het huwelijk nog als iets heiligs gold? Ze
lachten er wat om, de schavuiten! Had hij destijds,
bij het eerste bezoek van de Maatschappij hier, al
niet gewaarschuwd voor de zedeloosheid?
Maar men haalde de schouders over hem op. Smal
bil! Wat wou hij nog? Hij zong niet meer in het
koor en hij ging nog steeds naar Westeroord ter
kerk. Behalve zijn dochter, die, op advies van dok
ter Hogeboom, drie maanden in Scheveningen was
geweest, bij een familie, waarmee haar vader in
contact was gekomen door een advertentie in een
van de kerkelijke bladen. „Gezocht, voor meisje
van bijna negentien jaren, dat, in verband met haar
gezondheidstoestand, enige tijd in een andere om
geving moet vertoeven, een goed tehuis aan zee,
waar zij als betalend logé kan worden opgenomen.
Beslist christelijk milieu. Brieven enz." Velen in het
dorp hadden die advertentie gelezen, en enkelen
hadden opgemerkt, dat dit Smalbil wel eens een
bom duiten zou kunnen kosten.
Martha was nu alweer een week of vijf terug, en het
was haar aan te zien, dat het verblijf in Schevenin
gen haar goed had gedaan. Zij zag er blozend uit en
een stuk vrolijker dan vroeger, en zij was ook veel
zelfstandiger geworden. Het was aan alles te mer
ken, dat zij een tijdje in een andere omgeving was
geweest; zij was prachtig bruin van de zee en de
zon, en ook op een ander wijze had het wufte Sche
veningen haar beroerd. Zij kleedde zich anders dan
vroeger, veel modemer, en zij droeg het haar niet
meer in een wrong. Zij had het laten knippen en
krullen, en zij gebruikte nu ook een lippenstift, al
was het dan nauwelijks te zien, evenals bij me
vrouw Dijkstra.
Van haar tijd als betalend logé had zij ook een
vriendin overgehouden, Irma Schotanus. Eens per
maand ging zij een week-end naar haar en eens per
maand kwam dat meisje hier. Het was een aardig
meisje, helemaal niet groots, al kwam zij dan uit
Den Haag, waar haar vader op een van de departe
menten werkte. Maar Smalbil wilde haar niet in zijn
huis hebben; als zij hier was, dan logeerde zij bij de
dominee.
Direct na Martha's terugkeer, scheen er nogal wat
ellende in het huis van de manufacturier geweest te
zijn. Smalbil was woedend geworden om de wijze,
waarop zij zich kleedde en zich gedroeg. Hij had
haar gelast haar gezicht te wassen; hij wilde dat
vleugje rood op haar lippen en het beetje poeder op
haar neus niet zien, maar zij had kort en goed ver
klaard, dat zij daar niet over dacht.
(wordt vervolgd)
5}^ ïjC ïjï
'i^ 't» -1*
De mooie f*estaK\fsef*ies vnn deze
zolnii^' qaan nu w'eq feqen hele Kleine
priisjes, Biivooi'beeld; Hok vein
"Sti'oke". /X'oi'maal 139,- samen met
een pull-ovei' van "Mystique vcxi-^
129,-. A'n betaal ie sleclits de Kelft
van de Kelji. Vooi' 09,50 ziin ze
Deiden van jou,
4BMOIDE Middelhamis HellevoetsluJs Zierikzee Oud-Beijerland
VSHUIZKS Tel. (0187) 482188 Tel. (0181) 320016 Tel. (0111)413163 Tel. (0186) 613624
