EIIAriDEtl-tllEUWS
BINGO
in Ouddorp
Kampeerders blijven kiezen
voor de georganiseerde kampeerboer
Schoolreisje peuter
speelzaal 'De Gornet'
een groot succes
2e Blad
VRIJDAG 25 JULI 1997
No. 6622
Deze vraag- en antwoord-rubriek staat geheel ten dienste van de lezer
die er kosteloos gebruik van kan maken. Uw vragen op velerlei gebied
kunt u sturen aan: Redactie Eilanden-Nieuws, Postbus 8, 3240 AA
Middelharnis, met in de linkerbovenhoek 'Vragen-rubriek' vermeld.
De vragen worden door deskundigen beantwoord en zullen binnen
enkele weken na de inzending compleet met antwoord in deze rubriek
worden gepubliceerd.
foaaiE 6ID9
Waar is dat adres voor inlichtingen over
de sociale wetten gebleven, dat de volle
dige teksten van die wetten kon verstrek
ken?
Antwoord: Dat Voorlichtingscentrum
Sociale Verzekering, is verhuisd naar
Catharijnesingel 47, Postbus 19260,
3501 DG Utrecht, tel. (030) 2306755.
KLIM OOOQ
Hoe kun je de klimop op een huis fris en
verzorgd houden?
Antwoord: Zelfhechtende klimop ont
trekt vocht aan de stenen, dus helpt ze
uw huis droog te houden. Niet weghalen
dus. Wel kunt u met de heggeschaar om
de paar jaar dode bladeren, kale takken,
verlaten vogelnestjes en te hoog over de
goot en onder de pannen groeiende ran
ken verwijderen.
KOPtaSM
Hoe krijg ik een vies geworden koperen
halskettinkje schoon?
Antwoord: Leg uw halsketting een
nacht in een bakje met petroleum. Al dat
zwart en het kopergroen laat dan los. Als
u de ketting goed droog gewreven hebt,
kunt u haar met een vleugje koperpoets
oppoetsen, maar zorg wel, dat er niets
van die pasta tussen de schakels achter
blijft!
0F waum
Is er een adres waar je kunt aankloppen
als je het 'Hoe en Waaróm' niet meer
weet of begrijpt van de nieuwste spel
ling?
Antwoord: Ja, De Taallijn, Spuistraat
134, 1012 VB Amsterdam, telefoon
(020) 6382206.
SVR waarschuwt kampeerders voor zakkenvullende boeren
Het leek voor de kamperende vakan
tieganger een welkome verruiming: de
overheid ging iedere vorm van platte
landsvernieuwing subsidiëren en ging
de boeren stimuleren 'zich op de re-
creatiemarkt te storten'. Voor de kam
peerder zou dit dan meer keus in de
vakantiebestemming gaan betekenen.
Het pakte echter minder verruimend
uit dan men dacht, want 'de recreant
kiest tóch weer voor een vakantie bij
de georganiseerde kampeerboer' con
stateert de Stichting Vrije Recreatie.
Het is een bekend gegeven dat de Neder
landse boeren moeilijke tijden doorma
ken. De invoering van o.a. superheffin
gen, melkquota en mestbeperking was er
de oorzaak van dat hun inkomen in de
laatste jaren drastisch daalde. De subjec
tieve voorlichting door diverse organisa
ties gaf boeren het idee dat het kamperen
bij de boer slechts een kwestie is van in
een paar weken je zakken vullen met het
vakantiegeld van de recreant.
Degenen die op deze manier - zonder
enige kennis van zaken - onlangs een
plattelandscamping zijn begonnen, heb
ben inmiddels geconstateerd dat dit een
totaal verkeerde conclusie was. Zij wor
den direct al geconfronteerd met het feit
dat zij weinig tot geen klanten op hun erf
krijgen, want er is geen organisatie die
de recreant naar hen doorverwijst, zoals
wél de Stichting Vrije Recreatie (SVR)
dit doet met de bij hen aangesloten kam-
peerboeren.
Ook voor de recreant is het een riskante
zaak om zijn vakantie op een dergelijke
adres te boeken. Er zijn geen regels aan
gaande milieu, hygiëne en tarieven en er
is geen organisatie die deze zaken con
troleert, dus men is overgeleverd aan de
willekeur van de boer. De SVR is de
enige organisatie, waarbij kampeerboe-
ren en recreanten samen zijn aangeslo
ten, hetgeen een waarborg is voor rust,
ruimte en betaalbaarheid.
De 80.000 donateursgezinnen van de
SVR hebben inmiddels ontdekt dat de
SVR-kampeerboer geen zakkenvuller is,
maar gewoon een graantje wil meepik
ken uit de recreatiekoek.
De oorspronkelijke filosofie 'een stuk
je ontwikkelingshulp bedrijven in
eigen land (inmiddels uitgebreid met
overig Europa)' gaat voor de SVR nog
steeds op.
De SVR adviseert nieuwe kampeerboe-
ren en recreanten zich aan te sluiten en te
profiteren van de ervaring die de SVR al
een kwart eeuw lang heeft met recreatie
op het platteland. Daardoor neemt het
aantal overnachtingen op de SVR-cam-
ping elk jaar weer toe. De kampeerboer
en de recreant is er gelukkig mee.
De twaalfhonderd in Nederland gevestig
de SVR-kampeerboeren staan klaar om,
samen met de kampeerder, van het sei
zoen 1997 iets goeds te maken. Natuur
lijk werkte het weer in de afgelopen tijd
niet bepaald mee, maar ondanks dat is
het op de SVR-campings weer als van
ouds een gezellige drukte en spreekt men
van een goede seizoensstart. Met de hui
dige slechte weersomstandigheden is het
niet verwonderlijk, dat het buitenland -
waar zo'n zeshonderd kampeerboeren
onder de SVR-vlag varen - spreekt van
een grotere toeloop van kampeerders dan
anders in deze tijd van het jaar.
Voor meer informatie over het kampe
ren bij de SVR-boer: Stichting Vrije
Recreatie, Meerkerk, telefoon (0183)
352741. Fax (0183) 351234.
„FFItf /OflffiFlV U/Off GUn
uautn SNiiOEN"
In de Met Raad en Daad-rubriek in de
krant van 27 juni plaatsten we de oproep
van een lezer hem te helpen aan de tekst
van het - door hem in 1943 op school
geleerde - liedje over de jongen die geen
haver snijden wou.
De inzender gelieve zich nog'es bij ons
te melden want we hebben de tekst - in
Nederlands en Duits - voor hem
beschikbaar. Dhr. lm. de Waal uit Wolp-
haartsdijk was zo vriendelijk ons dat toe
te sturen.
SEINPOST
Heeft Morse, toen hij de telegrafie uit
vond, reeds gebruik kunnen maken van
electriciteit? En hoe werd er naar Napo
leon geseind van de Schevenirigse Sein
post, die er volgens mijn opa nog jaren
stond?
Antwoord: Vóór Morse het 'vèr-schrij-
ven' met de punten en strepen bedacht,
seinde de mens berichten over per tam
tam, of rookpluimen. De legers in vroe
ger eeuwen gaven de soldaten signalen
met trommels en trompetten; schepen
waarschuwden elkaar met het geluid van
fluiten, misthoorns en later kanonscho
ten. Om grotere afstanden te overbrug
gen ontstak men vuren op hoge bergtop
pen. Door de jaren heen heeft men met
diverse signalen geëxperimenteerd. Het
was de Franse natuurkundige Claude
Chappe, die in 1763 aan de Nationale
Conventie een systeem voorlegde, waar
mee de optische telegrafie praktisch mo
gelijk werd. Napoleon heeft dat toege
past. Hij liet Engeland bewaken door
langs onze kust tot Den Helder toe op
hoge duinen en kerktorens masten te
laten planten met uitklapbare vleugels
(in de vorm van vlinders) en met ra's,
waaraan langs lijnen overdag bollen en
's nachts lantarens op verschillende
hoogten werden opgehangen. Door die
posities te veranderen, konden de tele-
grafisten veel sneller dan een koerier te
paard een telegram naar Parijs sturen.
Een bekende 'seinpost' bevond zich te
Scheveningen, op het hoogste duin langs
het strand bij de Oude Kerk. De top van
dat hoge duin is in 1881 afgegraven.
Daar verrees Hotel 'Seinpost', waar uw
grootvader herinneringen aan heeft.
Intussen probeerden tal van technici als
Ampère, Gauss, Volta, Weber, Wheat-
stone enz. de uitgevonden electriciteit te
benutten en met 26 of meer draden 26
letters over te seinen, maar het was pas
Samuel Finley Breese Morse (1791-
1872), hoogleraar in de electrotechniek
te New-York, die het in 1837 lukte om
langs één enkele draad, en de aarde als
retourleiding, elke willekeurige tekst in
punten en strepen door te seinen. Dank
zij de radio kon dat later ook draadloos.
De scheepsramp van de 'Titanic', die in
1912 op een ijsberg stootte, hetgeen
1503 slachtoffers vergde, bespoedigde
de maatregelen om radiotelegrafie op
schepen verplicht te stellen.
Zaterdag 26 juli organiseert de
Stichting Motorsport Promotie een
GROTE BINGO in M.F.G. de
Dorpstienden.
Er zijn deze avond nog veel fantastische
prijzen te winnen: Kleuren TV 53 cm
met teletekst. Stereo met CD, Combi
magnetron, Koelkast 260 Itr., enz.
En keuze uit ruim 600 schitterende prij
zen of geldprijzen.
Het 'verrassingspakket' gaat er ook deze
avond weer uit en, wie weet wint u dit
pakket wel.
Kosten: 24 Bingo-kaarten (8 ronden)
ƒ20,-. Superronde 5,00.
Iedereen is welkom. Zaal open om 18.30
uur, aanvang bingo om 20.00 uur.
Moeder heeft vanmorgen de schut
ting schoongeborsteld. Ontdaan
van alle spetters en vogelpoep. Re
den voor een huisjesslak, om daar
over een baantje te trekken. Hij/
zij produceert nu een slijmspoor
op het schone houtwerk. Geen ge
zicht. Die slak moet de bosjes in.
Daar hoort dat beest. Maar op
eigen houtje kan dat een paar uur
duren.
Dus gaan we hem/haar een handje hel
pen. We grijpen er naar en kijken gelijk
naar de bovenrand van de afscheiding.
Als we dat weekdier nu over de schut
ting wippen, zijn we er meteen vanaf.
Maar nee, dat staat niet netjes, en boven
dien, het helpt toch niet. Hij/zij komt
toch weer terug.
Man en vrouw
Zoals u ziet praten we over hij/zij en
hem/haar. Dat komt, onze tuinslak is her-
mafrodiet: tweeslachtig. Het diertje heeft
zowel mannelijke als vrouwelijke ge
slachtsorganen. Het beestje zou dus zich
zelf kunnen bevruchten. Maar dat wordt
toch niets omdat zijn/haar zaad- en eicel
len niet gelijktijdig tot rijping komen.
Onze tuinslak heeft van 't voorjaar ook
een partner moeten aanklampen om de
soort in stand te houden. Heeft dan die
tweeslachtigheid nog wel zin? Jawel. Ze
hoeven namelijk nooit lang naar die
ander te zoeken. Dat compenseert hun
trage gangetje. Met de eerste de beste die
ze tegenkomen kunnen ze al een af
spraak maken.
Verkeerde kleur
Is het een tuinslak of een veldslak? Die
twee soorten worden zelfs door dierkun
digen verward. De veldslak schijnt een
bruine lip rond de rand van de schelp te
hebben terwijl die bij de veldslak wit is.
Maa rnu is er weer ontdekt dat beiden
wel eens wat anders willen. En dan komt
het voor dat ze allebei een lip hebben
van de verkeerde kleur. Dus staan de on
derzoekers weer te twijfelen. Maar wij
maken ons niet moeilijk. De tuinslak
heet, volgens Landelijk Nederland C.
hortensis. Maar Lecturama maakt er
Helix asparsa van. En daar houden we
het bij want die geeft aan de veldslak de
naam Helix nemoralis. Een mooie
Ook dit jaar organiseerde de Peuterspeel
zaal 'de Gornet' in Ouddorp weer een
fantastische schoolreis.
Een hele week lang reed elke middag
Ellen de Vries met de Huifkar en het
paard Jerome voor, om de peuters met
leidsters op te halen voor een tochtje
over de kop van het Eiland Goeree en
een leuke picknic- en spelletjesstop (als
het weer het toeliet) aan de Oostdijkse-
weg in de tuin bij de gastvrije fam. Sam-
som of in de hal van de Peuterspeelzaal.
Voor de kinderen was vooral het zitten
voorop de bok naast koetsier Ellen de
Vries een feest, waar de enkele regen
naam. Helix, en zeer toepasselijk. Het
woord betekent schroef, spiraal. Dat ziet
dan op de windingen van het huisje op
de rug van onze tuinslak. Dat zijn er vijf.
De krop
Waar komt Helix vandaan? Misschien
wel van het naastgelegen adres. In onze
tuin groeit geen sla, geen sleutelbloem,
geen brandnetel. En dat lust deze tuin-
kruiper nu zo graag. Voor fruit hoeft-ie
niet naar de buren. En bij ons liggen er
wel eens dode regenwormen op de te
gels. Dat zijn smakelijke hapjes voor de
slak. En, zeg nou zelf, hij doet er nog
goed werk mee ook. Als we nu goed
naar hem kijken dan is het net of de
monddelen bewegen. Smakt hij nog wat
na? Nee, dat zal wel niet want het voed
sel dat hij is tegengekomen is naar een
verwijding van het darmkanaal gestuurd.
Zeg maar, naar de krop. Zo is het dier in
staat om in korte tijd veel naar binnen te
werken.
Thuis kan Helix op zijn gemak gaan zit
ten verteren. Door deze levenswijze is de
slak ook in staat een poosje te vasten.
Als u dus onder een blad een slak zo stil
letjes in het duister vindt, dan zit-ie
waarschijnlijk nog na te genieten van de
maaltijd. .t
Naar huis
Helix knabbelt het liefst aan rottend ma
teriaal. Maar bij gebrek daarvan durft hij
ook wel een plantenblad aan te pakken.
druppels die er vielen, geen afbreuk aan
deden.
Het was een schoolreisje wat zeker voor
herhaling vatbaar is.
Peuterspeelzaal 'de Gornet' in Ouddorp
biedt de mogelijkheid, voor peuters
vanaf 2Vi jaar, samen met gemotiveerde
en ervaren leidsters, in vaste groepen te
leren spelen met leeftijdsgenootjes. Dit
kan op 2 dagdelen in de week, in een
mooie ruimte met mooi speelgoed.
Peuterspeelzaal 'de Gornet' is gevestigd
aan de Dorpstienden nr. 3 (naast het Ver
enigingsgebouw).
Vanaf september 1997 zijn er nog enkele
plaatsen vrij om kinderen vanaf 2% jaar
tot 4 jaar een leuke tijd op de peuter
speelzaal te geven.
Opgeven kan vanaf de leeftijd van 2 jaar,
bij de leidsters of bij Heleen Spuybroek,
tel.nr. (0187)683042.
s.
Qe
Gaat u maar rustig
slapen. Wij verhulzen
uw meubelen als eieren.
flakkee verhuizingen b.v.
Om taaie bladeren te kunnen verorberen
heeft hij een rasptong waarop hoomach-
tige puntjes in drie rijen zijn gerang
schikt. De grootste in het midden en de
twee kleinere aan weerskanten. Die ge
tande tong wordt door speciale spieren in
beweging gezet. Als Helix zo zijn dage
lijkse kost bijeen heeft gescharreld, gaat
hij weer terug naar huis, naar het ver
trouwde slaapplekje. Luister maar even
naar de dierenencyclopedie van Spec
trum: ,,Wie de slakken kwijt wil en ze
daarom over de schutting gooit, moet
weten dat ze zeker terug zullen keren, al
moeten ze er voor over die schutting klim
men"
Eigen gangetje
Inmiddels is Helix weer een eindje opge
schoven. Maar, zoals gezegd, geen ge
zicht op het schone houtwerk. Daarom
nu een flinke tik tegen de smalle planken
en dan tuimelt de slak in de planten langs
het hek. Kijk vriend, daar hoor je thuis,
in de geborgenheid van deze lage strui
ken. Doch Helix denkt er anders over en
begint regelrecht aan de reis over het
brede tegelpad naar de achtertuin. Dat is
een dikke twee meter kruipwerk over een
bestrating die niet overal zo gladjes is.
Daar trekt hij zich niets van aan. Ieder
puntje of ander obstakel wordt verme
den. Nee, hij gaat er niet met een boog
omheen. Gewoon rechttoe rechtaan er
overheen. Doet dat geen zeer aan die ge
voelige kruipzooi? Welnee, het plekje,
waar een punt zou prikken, wordt ge
woon ingetrokken. Niets aan de hand,
beter gezegd: aan de kruipvoet. Hoe lang
zou hij er over doen?
Naaktslakken kunnen zo'n twee centime
ter per minuut halen. Dat zijn er dus 120
per uur. Maar slakken met een schelp op
hun rug doen er wat langer over. Hun
huisje schijnt de mobiliteit wat te belem
meren. Nu heeft Felix daar geen weet
van en ook geen boodschap aan. Die gaat
gewoon z'n eigen gangetje. Laten we nu
eens aannemen dat hij ruim een meter
per uur aflegt. Dan kunnen we hem twee
uur de tijd geven om over te steken.
Vooruit, van start. Dan gaan wij uitge
breid van koffie en een stroopwafel ge
nieten.
Streepjescode
Een uur later met de camera naar buiten.
U ziet het, onze Helix is een 'snelsprin
ter'. Nog een paar flinke golvende kruip
bewegingen en hij duikt onder in de
schaduw of luwte van het grootste blad.
Er zal wel een zucht van verlichting door
zijn weke lichaam gaan nu de merels zijn
streepjescode niet hebben opgemerkt.
Moeder heeft intussen hier en daar wat
onkruid weggehaald. Dat gaat altijd de
bruine container in. „Moet je niet doen",
lezen we in een slakkenverhaal. „Die uit
getrokken planten kunt u veel beter op
een vochtig plekje in de tuin deponeren.
Daar gaan ze liggen verleppen en rotten
en dat nu juist lusten de slakken veel lie
ver dan levende planten". Dit is dus de
tweede keer dat de literatuur er ons op
wijst dat de slak het liefst zijn/haar buik
je vult met bedorven tuinafval. Dus hup,
daar gaan de gesneefde planten tussen de
levenden. Benieuwd wat de voorkeur ge
niet van onze Helix de tuinslak.
J.V.P.
-43-
Burgemeester Luitingh wuifde achteloos
met de hand. „Goed hoor!" zei hij.
Titus kwam daarop met het verzoek voor
de dag aan Nella Zorgdrager te denken,
als het personeel voor de school zou wor
den gekozen. De burgemeester liep met
een warm. „Ik moet u bekennen", zei hij,
„dat ik dit helemaal niet wist! Zo zo, we
hebben dus een gediplomeerde kleuteron-
derwijzeres in de gemeente! Dat is prachtig! Het
schooltje is natuurlijk iets geheel nieuws voor het
dorp, maar een rasechte inboorlinge voor de klas
zou wel eens wonderen kunnen uitwerken!" Hij
knipoogde. „Zoiets neemt direct een goed deel van
de argwaan voor het nieuwe weg, ziet u!"
Titus lachte. „U schijnt het met de gemeente ook
niet altijd even gemakkelijk te hebben", zei hij.
Gemakkelijk?" De vroede vader schudde het
hoofd, terwijl hij een aantekening maakte. „Ik zal
dat meisje oproepen, zodra het zover is", zei hij.
„Eh..."Hij schoof Titus verstrooid een doos siga
retten toe. „Eh... O ja, gemakkelijk? Als ik u alles
vertelde, wat ik hier heb beleefd, de eerste maanden
toen de Maatschappij hier werkte, dan zou u me
misschien niet eens geloven.
„Dan zouden het wel heel sterke verhalen moeten
zijn", zei Titus droog.
De burgemeester keek hem verbaasd aan. „U hebt
gelijk", zei hij daarop timide. „Ik dacht er eigenlijk
niet aan, dat u hier een gemeente in de gemeente
hebt.Hij zweeg een ogenblik en zocht tussen de
papieren op zijn bureau. „De heb hier een paar cij
fers", zei hij geestdriftig. „De produktie van de
Maatschappij loopt met sprongen omhoog! Het
vorige jaar werd 5800 ton olie gewonnen: 5800.000
kilogram dus! Maar nu is dat al meer dan verdub
beld - en het jaar is nauwelijks drie maanden oud!
Binnenkort wordt begonnen met de bouw van het
zesde verzamelstation! En eigenlijk staan we nog
maar aan het begin...
Er werken nu al ruim zestig mensen uit de gemeen
te bij de Maatschappij, en het ziet er naar uit, dat dit
aantal zal blijven groeien. Het grijpt om zich heen,
dominee, en laten we hopen, dat dit zo blijft. Hoe
hoger de produktie, hoe beter. Niet alleen voor het
dorp, maar ook voor ons land! We kunnen het ge
bruiken, gelooft u dat maar! Met de huidige produk
tie hopen we een kwart van de Nederlandse behoef
te te dekken - en het is zeer de vraag, of we het ooit
geheel zelf zullen kunnen redden... Maar in elk
geval brengt elke dag ons dichter bij de mogelijk
heid, en dat is al heel wat!"
Titus knikte. „We hebben het inderdaad nodig", zei
hij opstaand. „Het is alleen jammer, dat ze het nog
niet allemaal begrijpen.
De burgemeester glimlachte. „Gelukkig zijn het er
niet veel meer", zei hij. Zijn blik dwaalde naar bui
ten en bleef even rusten op het huis van de manu-
facturier aan de overzijde. Ook Titus keek er heen.
Er kwam juist een vrouw uit de winkel, met een
pakje onder de arm. Zij bleef op de stoep staan en
keek naar de lucht. Het was opnieuw gaan regenen,
met kleine droppels, die traag neervielen. De vrouw
trok haar regenjas dichter om zich heen en knoopte
een doek over haar haren. Zij zei iets over haar
schouder, waarop Smalbil naast haar kwam staan.
Ze keken samen naar de snel verduisterende hemel.
De vrouw huiverde even. Zij vertrok, toen er een
auto stopte. Titus zag, dat het de wagen van dokter
Hogeboom was.
De manufacturier stond nog op de stoep. Hij ging
opzij om de dokter door te laten. Toen hij de deur
sloot, klonk het geluid van de winkelbel vaag en als
omzwachteld tot hen door.
Titus voelde de blik van de burgemeester op zich
gericht. Hij keek hem aan. Hij voelde, dat de ander
wist waaraan hij dacht. „De dokter", zei hij.
„Voor doktershulp schijnt hij Westeroord toch nog
niet nodig te hebben", zei de burgemeester. „Ik zag
hem zondag weer niet in de kerk".
„Nee", antwoordde Titus, „maar ik krijg hem er wel
weer!" „Daar twijfel ik niet aan", zei de burgemees
ter. „Hij moet anders een verdraaid dikke schedel
hebben!"
Titus knikte instemmend. „En hij schijnt er warm
pjes bij te zitten", zei hij nuchter. „Voor hem bete
kent het werk van de Maatschappij alleen maar een
verstoring van de wildstand. Alsof hij er één haas
minder om neerlegt.
De burgemeester haalde de schouders op. „Er wordt
inderdaad minder gejaagd dan vroeger", zei hij,
„maar er is meer dan genoeg voor de enkele jagers
uit het dorp overgebleven. Jachtliefhebbers van bui
ten komen hier niet meer zoveel, mar die hebben
heus elders wel een veld gevonden. Wat wij daar
voor nu al aan welvaart terug hebben gekregen -
om van de toekomst nog maar niet te spreken -
dringt niet tot onze man door. Hij denkt niet aan een
ander, en zelf redt hij het best. Nog wel, tenmin
ste. De jacht interesseerd hem, geloof ik, eer dan
zijn zaak..."
„Hij is te beklagen", zei Titus.
De burgemeester trok de wenkbrauwen op. „Te be
klagen?"
,,Ja!" Titus wendde zich naar het schrijfbureau en
drukte zijn sigaret uit in het asbakje. „Dacht u, dat
hij zelf niet voelt, hoezeer hij zich al onmogelijk
heeft gemaakt? Maar hij kan niet meer terug, want
hij is bang, dat hij dan zijn gezicht verliest... Hij
weet niet van toegeven, doordat hij het erkennen
van een fout als een schande ziet.Hij begon heen
en weer te lopen, van het raam naar de wand er
tegenover en weer terug. „Hij loopt met de naam
van God op de lippen, maar de nederigheid kent hij
niet", ging hij zacht verder. „En de liefde - laten we
het daarover maar helemaal niet hebben... Ik ben
bang, dat hij de eenzaamste mens van het dorp is,
ja, ik weet dat wel zeker.Maar zelf begrijpt hij het
niet eens..."
„Dacht u?" vroeg de burgemeester. Het klonk een
beetje gereserveerd. Het voorgevallene met de let
ters op de hoorplaatsen speelde hem door het hoofd,
en hij dacht aan hetgeen hem destijds ter ore was
gekomen van het gesprek tijdens de pauze van de
zangrepetitie, toen Smalbil het met de schoonzoon
van Strakke aan de stok had gehad. En hij dacht aan
wat hij moest hebben beweerd, over het wegvagen
van Oosterveen van de kaart, waarmee de Maat
schappij werkte. Het was voor hem nooit een raad
sel geweest, hoe men in het dorp op de gedachte
was gekomen, de letters te veranderen.
Titus kwam weer aan het venster staan. ,,Ik ben
ervan overtuigd", zei hij, „dat deze man het moeilij
ker heeft, dan wij wel denken. Nederig zijn zonder
meer is op zichzelf veel eenvoudiger dan het niet
kunnen zijn en het toch te moeten worden.
Burgemeester Luitingh keek hem opmerkzaam aan.
„Wat u daar zegt, betwijfel ik in het minst niet", zei
hij. „Maar hoe wilt u dat bij deze figuur dan wel be
reiken?"
„Met geduld", antwoordde Titus.
„Met geduld?" De blik van de burgemeester werd
heel ernstig. „De ben blij, dominee, dat ik niet in uw
schoenen sta", zei hij na een korte stilte. „Ik zou
hiervoor niet de moed hebben. Ik zou dat geduld
ook niet weten op te brengen. De zou e vent, geloof
ik, loslaten, en hem in zijn sop laten gaar koken..."
Hij zweeg opnieuw even. ,,Nu vindt u mij zeker
geen goed christen?" vroeg hij toen.
Titus' ogen werden heel groot. „Geen goed chris
ten?" vroeg hij verbaasd. ,,lk zal me er wel voor
wachten daarover te oordelen, zolang ik van mijzelf
niet eens overtuigd ben! (wordt vervolgd)
1» #V 'S
'IBUCB^DE Middelharnis Hellevoetsluis Zierikzee Oud-Beijerland
VBtHUIZSS Tel. (0187) 482188 Tel. (0181)320016 Tel. (0111)413163 Tel. (0186)613624
